ေအာင္ေမာ္ဦး – “ေဖြးေဖြးနီတဲ့ မတ္လ ပန္းေတြ”
(မိုုးမခ) မတ္ ၁၇၊ ၂၀၁၇
”နံပါတ္တုတ္၊ မ်က္ရည္ယိုဗံုးနဲ႔ လက္ထိပ္တန္းလန္းခတ္ထားတဲ့ ဇာတ္သိမ္းခန္းမ်ဳိးေတြဟာ
ေျပာင္းလဲဖို႔ႀကိဳးစားေနတဲ့ က်ေနာ္တို႔ လူ႕အဖြဲ႔စည္းမွာ တခန္းရပ္သင့္ပါၿပီ”
တေယာက္စ ႏွစ္ေယာက္စကေန ဒုနဲ႔ေဒးျဖစ္လာေနတဲ့ အလိုုမက် ျဖစ္ရမႈေတြဟာ လူေတြရဲ႕ ရင္ဘတ္ေတြထဲမွာ အေရးေတာ္ပံုုအငယ္စားေလးေတြ ျဖစ္တည္လာေနၾကၿပီလားဆိုတာ ေမးခြန္းထုတ္စရာျဖစ္လာေနပါၿပီ။ ေက်ာင္းေတြ၊ ေဆး႐ံုေဆးခန္းေတြအပါအဝင္ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ၊ စီမံခန္႔ခြဲမႈနဲ႔ဆိုင္တဲ့ ယႏၲရားတိုင္းလိုလုိမွာ ႐ိုးတြင္းခ်ဥ္ဆီလုိက္ေနတဲ့အာဏာရွင္ဆန္မႈနဲ႔ အသားက်ေနတဲ့ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကိုလည္း ေျပာင္းလဲပစ္ဖို႔ လိုအပ္ေနပါၿပီ။
ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ျပသတဲ့လႈပ္ရွားမႈမ်ဳိးေတြနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး ေခတ္အဆက္ဆက္ အာဏာရွင္ေတြကေတာ့ အာဏာကို အတြဲလိုက္ျဖန္႔ၾကက္ၿပီး က်င့္သံုးခဲ့ၾကပါတယ္။ ခံဝန္ကတိထိုးခိုင္းတာ၊ ေက်ာင္းထုတ္ပစ္တာ၊ အလုပ္ထုတ္ပစ္တာ၊ ေထာင္ခ်ပစ္တာတို႔လို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းႏွိမ္နင္းပစ္တဲ့နည္းလမ္းေတြကို အသံုးျပဳခဲ့ၾကသလိုု ေက်ာင္းေျပာင္းပစ္တာ၊ နယ္ေျပာင္းပစ္တာ၊ရာထူးတိုးမေပးတာ၊ ပညာေတာ္သင္သြားခြင့္ပိတ္ပင္ပစ္တာ၊ ေထာင္ေျပာင္းပစ္တာလိုမ်ဳိး အၿငိဳးတႀကီးနဲ႔ႏွိပ္ကြပ္တဲ့နည္းလမ္းေတြကိုလည္း အသံုးျပဳခဲ့ၾကပါတယ္။
ကေန႔ အရပ္သားအစိုုးရအေနနဲ႔ကေတာ့ ဒီလိုု ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ျပသၾကတယ္ဆိုတာ ငါတို႔ရဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ၊ ငါတို႔ရ႕ဲစီမံခန္႔ခြဲမႈေတြဟာ ငါတို႔ မဲဆႏၵရွင္ေတြရဲ႕ လိုအပ္ခ်က္ေတြနဲ႔ ကိုက္ညီမႈမရွိလို႔မ်ားလားဆိုတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေတြးေထာင့္ကေန ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္လိမ့္မယ္လိုု႔ ေမ ွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ ဒီလိုဆႏၵေဖာ္ထုတ္ျပသၾကတယ္ဆိုတာ ငါတို႔ရဲ႕ မဲဆႏၵရွင္ေတြက ငါတို႔ကို ဥပေဒနဲ႔အညီပူးေပါင္းေဆာင္႐ြက္ၾကတာပါလားဆိုတဲ့ ဒီမိုကေရစီေတြးေထာင့္ကေန ခ်ဥ္းကပ္ၾကည့္ၾကလိမ့္မယ္လိုု႔လည္း ေမ ွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္အစိုုးရက ဒီမိုုကေရစီနည္းလမ္းနဲ႔ မ ွ်တမႈရွိတဲ့ အေျဖတခုုကိုု ညွိညွိႏိႈင္းႏိႈင္း ရွာေဖြႏိုုင္လိမ့္မယ္လိုု႔လည္း ေမ ွ်ာ္လင့္မိပါတယ္။
“ႏိုင္ငံေတာ္က သင္ေပးထားတဲ့ ပညာနဲ႔ ႏိုုင္ငံေတာ္ကိုု ေက်းဇူးဆပ္ရမယ္” ဆိုတာ သက္ဦးဆံပိုုင္အယူအဆပါ။ “ႏိုုင္ငံေတာ္”ဆိုုတာ “ႏိုုင္ငံေတာ္အစိုုးရ”ကိုု ဆိုုလိုုတာမဟုုတ္ပါ။ ထိုု႔အတူ“ႏိုုင္ငံေတာ္”ဆိုုတာ ႏိုုင္ငံ့လံုုၿခံဳေရးတပ္မေတာ္”ကိုု ဆိုုလိုုတာမဟုုတ္ပါ။ အမွန္တကယ္က “ႏိုုင္ငံေတာ္”ဆိုုတာ “အခြန္ထမ္းျပည္သူေတြ”ကိုု ဆိုုလိုုတာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့“အစိုုးရ”နဲ႔ “တပ္မေတာ္”ဆိုုတာ အခြန္ထမ္းျပည္သူေတြရဲ႕ အက်ဳိးကို ျဖည့္ဆည္းေပးဖို႔ လိုုအပ္ခ်က္အရ ေပၚေပါက္လာၾကရတဲ့ ယႏၲရားေတြသာျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူကပိုုင္တဲ့ ျပည္သူပိုုင္ ယႏၱရားေတြသာျဖစ္ပါတယ္။
အခြန္ထမ္းျပည္သူေတြရဲ႕ ေက်းဇူးရွင္ဆိုုတာ အခြန္ထမ္းျပည္သူေတြကိုယ္တိုင္ပဲျဖစ္ပါတယ္။ အစိုုးရလည္းမဟုုတ္သလိုု၊ စစ္တပ္လည္း မဟုုတ္ပါဘူး။ အဲဒီအခ်က္ကို အမွန္အတိုင္းမေျပာဘဲ ငါတို႔က ေက်းဇူးရွင္လို႔ထုတ္ေျပာတာ၊ ငါတို႔သာလွ်င္ ေက်းဇူးရွင္ျဖစ္တယ္လို႔ မွိန္းၿပီးအထင္ခံေနၾကတာေတြဟာ အခြန္ထမ္းျပည္သူေတြအေပၚ (မဲဆႏၵရွင္ေတြအေပၚ) မ႐ိုုးမသားျပဳမူတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္တကယ္က ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ပညာသင္ၾကားစရိတ္နဲ႔ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာရပ္သင္ယူေနၾကသူေတြရဲ႕ ပညာသင္ၾကားေရးစရိတ္ဆိုတာ ျပည္သူ႔အခြန္ေငြေတြကိုု ျပည္သူေတြက ျပန္အသံုုးျပဳၾကတာပဲျဖစ္ပါတယ္။သူတိုု႔ေငြနဲ႔ သူတိုု႔သင္ထားတဲ့ပညာကိုု သူတိုု႔အက်ဳိးအတြက္ သူတိုု႔ဘာသာ ျပန္အသံုုးခ်ၾကမွာပါ။ ဒါကိုု သက္ဦးဆံပိုုင္အယူအဆနဲ႔ ေႏွာင္ႀကိဳးတည္းတာမ်ဳိးမလုုပ္ဘဲ လံုုေလာက္တဲ့ လုုပ္ခလစာေပးတဲ့နည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းေပးရမွာျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အစိုးရတို႔ စစ္တပ္တို႔ဆိုတာ ျပည္သူက အလုပ္အပ္ထားတဲ့ “ကန္ထ႐ိုက္တာေတြ”သာျဖစ္ပါတယ္။ ခ်ဳပ္ေျပာရရင္ ျပည္သူက “အံုနာ”ပါ။ သူတို႔က “ကန္ထ႐ိုက္တာ”ပါ။ သူတို႔ရတဲ့ လစာဆိုတာ အခြန္ထမ္းျပည္သူေတြကေပးတဲ့ ကန္ထ႐ိုက္ေၾကးပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ အံုုနာျဖစ္တဲ့ျပည္သူနဲ႔ ကန္ထ႐ိုုက္တာျဖစ္တဲ့ အစိုုးရနဲ႔ စစ္တပ္တိုု႔ရဲ႕ အၾကားမွာ ျပည္သူေတြရဲ႕ လုုိအပ္ခ်က္(စီမံကိန္း)ေတြကိုု ေရးဆြဲဖိုု႔ ပညာရွင္ဆိုုတာ လိုုအပ္လာပါတယ္။ အဲဒီ ပညာရွင္ဆိုတာကေတာ့ အံုနာျဖစ္တဲ့ျပည္သူေတြလိုအပ္တဲ့ ဒီဇိုင္း(စီမံကိန္း)ကို ေရးဆြဲေပးရတဲ့သူေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီ ပညာရွင္ေတြဆြဲေပးတဲ့ ဒီဇိုင္း(စီမံကိန္း)ေတြအတိုင္း ကန္ထ႐ိုက္တာေတြက ေဆာင္႐ြက္ေပးၾကရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တကယ္လိုု႔ အံုနာျဖစ္တဲ့ အခြန္ထမ္းျပည္သူေတြ လိုအပ္ခ်က္အတိုင္း ကန္ထ႐ိုုက္တာေတြက မလုပ္ၾကရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဒါမွမဟုုတ္ အဲဒီ ကန္ထ႐ိုုက္တာေတြ လုပ္ေနကိုင္ေနပံုေတြက အံုုနာျဖစ္တဲ့ ျပည္သူေတြအတြက္ အက်ဳိးမရွိရင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လိုအပ္ရင္လိုအပ္သလို ေျပာၾကဆိုုၾကရမွာပါပဲ။ ႏႈတ္နဲ႔တင္ျပမယ္၊ စာနဲ႔တင္ျပမယ္၊ လက္မွတ္ထိုုးေတာင္းဆိုုမယ္၊ ဆႏၵျပမယ္၊ သပိတ္ေမွာက္မယ္၊ ေတြ႔ဆံုုေဆြးေႏြးၿပီး ညွိႏိႈင္းအေျဖရွာမယ္ စသျဖင့္ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ လုုပ္ၾကမွာပါပဲ။ ေနာက္ဆံုုး ဘယ္လိုုမွ ေျပာမရတဲ့အဆံုုးဆိုုရင္ေတာ့ ကန္ထ႐ိုက္အသစ္ေျပာင္းဖုုိ႔လိုုအပ္လာရင္ ေျပာင္းၾကမွာပါပဲ။ ေရြးေကာက္ပြဲဆိုုတာ အဲဒီ ကန္ထ႐ိုုက္စာခ်ဳပ္ကိုု သက္တမ္းတိုုးမလား၊ မတိုုးဘူးလားဆိုုတဲ့ စနစ္တခုုပါပဲ။
“အမွတ္ရစရာမ်ားတဲ့ မတ္လမွာ
ေဖြးေဖြးနီတဲ့ မတ္လ ပန္းေတြ လိုုရာဆႏၵ ျပည့္ၾကပါေစ
ပညာကိုု ေႏွာင္ႀကိဳးနဲ႔ သင္ယူရတဲ့ မတရားဥပေဒ က်ဆံုုးပါေစ“
ေအာင္ေမာ္ဦး
မတ္၊ ၁၆၊ ၂၀၁၇။