ေမာင္ ေသာ္ တာ – “၇၅ ျပား”
(မိုးမခ) မတ္ ၉၊ ၂၀၁၇
အေမရိကန္ေဒၚလာေတြေရႊေစ်းအတက္အက်ေတြ ခဏေဘးခ်ိတ္ပါ
တဘဝလုံုး မီးေသြးထည့္ဖုတ္ၿပီးေရာင္းရင္လည္း ၇၅ ျပားပဲရမယ္
ယုံတာမယုံတာကိုလည္းေဘးခ်ိတ္ပါ
ေမာင့္ကိုေရာင္းၿပီးမုန္႔ဝယ္စားခ်င္ရင္လည္း ၇၅ ျပားေတာ့တန္ပါတယ္
မယ္လမင္းပါဝင္တဲ႔ အသက္ေငြ႔ေတြကုိလည္းေဘးခ်ိတ္လိုက္
အဆိပ္သင့္မွန္းသိလွ်က္နဲ႔ စားေတာ္တည္ရတဲ႔မင္းတပါးလို ပါးစပ္ထဲ ၇၅ ျပားငုံၿပီး ေသသြားမယ္။
ကူးတို႔ခအေၾကာင္းေသလူေတြျပန္ေျပာျပတာနားေထာင္ဖူးသလား
တမလြန္’ဆိုတာ ဒီဘက္ကဘဝေတြနဲ႔ ေခ်ာင္းတခုျခားေနဆဲပဲေလ
မယုံခ်င္ရင္လည္း ေဘးခ်ိတ္ေပါ့
ေငြ၇၅ျပားမွာအႂကြေစ့ေလးေတြပဲရွိတယ္
အဲဒီအေႂကြေစ့ေလးေတြဆိုတာ
တေန႔တေန႔ အလုပ္တခုခုေတာ့ရွိမွျဖစ္မယ္
ဖုန္းေဘလ္ ၁၀၀၀ ဖိုးျဖည့္ရမယ္
ကားၾကပ္ၾကပ္ထဲတိုးစီးရမယ္
မိုးႀကီးခ်ဳပ္မွအိမ္ျပန္ေရာက္မယ္
ကိုယ့္အစိုးရနဲ႔ကိုယ္ပဲေလဆိုၿပီး မဲတစ္မဲေတာ့ထည့္မယ္
ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ status ေတြတင္မယ္
ကိုယ့္အစိုးရေခတ္ကိုေရာက္ၿပီဆိုေတာ့ အားလုံုးဟာ တစိတ္တဝမ္းညီညာမယ္
လစာေငြသိန္း ၅၀ ရတဲ႔သူနဲ႔ မီးေသြးဖုတ္သမား ၇၅ ျပားရတာနဲ႔ကြာျခားမႈမရွိေစရ
ဘယ္ေလာက္လွပသာယာလိုက္သလဲကြယ္
မီးေသြးဖုတ္သမားေလးေပ်ာ္ရႊင္ေက်နပ္သြားတယ္
ဆိုက္ကားဆရာေလးတေယာက္လည္း အသံခ်ဲ႕စက္ႀကီးဆိုက္ကားေပၚတင္ၿပီး
မဲဆြယ္ထြက္သြားတယ္ ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပဲ
ဆိုက္ကားခ ၇၅ ျပားဆိုတာ သူ႔ရဲ႕ေခၽြးနည္းစာေလ
ေခြ်းေတြမနည္းဘူး
သူ႔အက်ႌေက်ာျပင္မွာေခၽြးတြနဲ႔
သူ႔ေခါင္းထဲမွာလည္း ေခၽြးေတြနဲ႔သူစဥ္းစားခန္းဝင္ေနတယ္
၇၅ ျပားဆိုတာ လူ႔ေခၽြးနည္းစာအစစ္ပဲ
မသမာတဲ႔နည္းနဲ႔ရွာစားတ့ဲ ၂၅ ျပားကိုရြံမုန္းတယ္
ေမးၾကည့္မိတယ္
မီးေသြးဖုတ္သမားေလး နင္ကဘာလဲ
၇၅ ျပား
ဗ်ိဳ႕ ဆိုက္ကားဆရာခင္မ်ားေရာ
၇၅ ျပား
ေက်ာင္းဆရာ ေျပာ
၇၅ ျပား
ကဲဗ်ာ အားလုံးအားလုံး
၇၅ ျပား။
ေမာင္ ေသာ္ တာ
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ