(မုိးမခ) မတ္ ၃၊ ၂၀၁၇
● လက္ဝဲဝါဒ
မိမိအဖုိ႔ ထိုသုိ႔တိမ္းေရွာင္ေနေသာကာလတြင္ မိမိ၏ယုံၾကည္မႈႏွင့္ပတ္သက္ေသာ အယူအဆမ်ားကို ပိုမိုေလ့လာျဖစ္ေသာကာလဟုဆိုႏိုင္သည္။ ထိုစဥ္က မိမိအေနႏွင့္ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈ ပါဝင္ခ့ဲၿပီးေနာက္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴ နစ္ပါတီအေျခစိုက္ရာ အေရွ႕ေျမာက္ေတာင္တန္းမ်ားဆီ အေရာက္သြားနိုင္ရန္ ၾကိဳးစားေနျခင္းသည္ ယုံၾကည္မႈေၾကာင့္ျဖစ္သည္။ မိမိတုိ႔ ယုံၾကည္ မႈကို အမ်ားက လက္ဝဲဝါဒဟု ေခၚဆိုၾကသည္။ ထိုထက္ပို၍ မတ္ဝါဒဟုလည္း ဆိုၾကသည္။ ထိုစဥ္က တိက်စြာသုံးႏႈံးသည္ ကေတာ့ မတ္ဝါဒ လီနင္ဝါဒ ေမာ္စီတုန္းအေတြးအေခၚဟူ၍ ျဖစ္ပါသည္။
၁၈၄၈ ခုႏွစ္တြင္ ကားလ္မတ္ႏွင့္ ဖရက္ဒရစ္အိန္ဂ်ယ္တုိ႔က ကြန္ျမဴနစ္ပါတီေၾကညာစာတမ္းထုတ္ျပန္သည္မွစ၍ ဥေရာပ တိုက္တြင္ ကြန္ျမဴနစ္တေစၧစတင္ေျခာက္လွန္႔ျခင္းခံရေတာ့သည္ဟု အဆိုရွိၾကသည္။ မတ္ႏွင့္အိန္ဂ်ယ္က သေဘာတရားတရပ္ႏွင့္စတင္ထူေထာင္လိုက္သည့္ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒသည္ အယူဝါဒတရပ္အျဖစ္တည္ရွိရာမွ ဥေရာပအလုပ္သမားလႈပ္ရွားမႈ မ်ားတြင္စိမ့္ဝင္ရာမွ ၁၉၁၇ ခုႏွစ္တြင္ လီနင္ဦးေဆာင္မႈျဖင့္ ႐ုရွားတြင္ ေအာက္တိုဘာေတာ္လွန္ေရးဆင္ႏႊဲၿပီး ဇာဘုရင္ကို ျဖဳတ္ခ်လိုက္ရာ ဥေရာပတိုက္တြင္သာမက တကမာၻလုံးအား လႈပ္ႏႈိးလိုက္သက့ဲသုိ႔ျဖစ္သြားေစခ့ဲသည္။ တကမာၻလုံးအား ထိပ္ထိပ္ျပာျပာျဖစ္ေစခ့ဲသည္ဟု ဆိုရမည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆုိေသာ သမိုင္းတေလ်ာက္ အစဥ္အလာတည္ရွိခ့ဲသည့္ အုပ္ စိုးမႈၾကီးအား ဖယ္ရွားခ့ဲၿပီး စနစ္သစ္တရပ္ကို ေဖၚေဆာင္လိုက္၍ ျဖစ္သည္။
မတ္ႏွင့္အိန္ဂ်ယ္က ေရွ႕တန္းေရာက္ စက္မႈ လက္မႈ ထြန္းကားသည့္နိုင္ငံမ်ားတြင္ က်င့္သုံးေဖၚေဆာင္သည္ ကြန္ျမဴ နစ္ ေတာ္လွန္ေရးသည္ ႐ုရွား၌ေအာင္ျမင္လာၿပီးေနာက္ ေခတ္ေနာက္က်သည့္ စက္မႈ လက္မႈ မဖြံ႕ၿဖိဳ းေသးသည့္ ကိုလိုနီတပိုင္း ပေဒသရာဇ္တပိုင္းနိုင္ငံမ်ားဟု ေခၚေဝၚသတ္မွတ္ၾကသည့္ တတိယကမာၻႏိုင္ငံမ်ားသုိ႔ပါ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒသည္ ျပန္႔ႏွံ႔ခ့ဲသည္။ ကြန္ျမဴ နစ္ဝါဒသည္ “လူမြဲတုိ႔၏ ထြက္ရပ္လမ္း” ျဖစ္ခ့ဲသည္။ ဗမာျပည္ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီေခတ္မွာပင္ လက္ဝဲဝါဒ ေခၚ ကြန္ျမဴ နစ္ဝါဒ ေခၚ ဘုံဝါဒသည္ ျပန္႔ႏွံ႔လာခ့ဲသည္ကို ေတြ႔ရမည္ျဖစ္သည္။ တိုးတက္ေသာလူငယ္မ်ားဦးေဆာင္သည့္ နဂါးနီစာ အုပ္တိုက္သည္ လက္ဝဲစာေပစတင္ျဖန္႔ျဖဴးသူအျဖစ္ ထင္ရွားခ့ဲသည္။
၁၉၄၉ ခုႏွစ္ ေမာ္စီတုန္းေခါင္းေဆာင္သည့္ တ႐ုတ္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီက တ႐ုတ္ေတာ္လွန္ေရးကို ေအာင္ျမင္စြာ ဆင္ႏႊဲလိုက္ နိုင္သည့္အခါ လက္ဝဲဝါဒသည္ မဖြံ႕ၿဖိဳးေသးသည့္ တတိယကမာၻႏိုင္ငံမ်ားသုိ႔ ပိုမိုပ်ံ႕ႏွ႔ံခ့ဲသည္။ ယခုမိမိေျပးလႊားေနေသာ ကာလျဖစ္သည့္ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္တြင္ပင္ ဗီယက္နမ္ လာအိုကမ္ပူက်ဲ ေခၚ ကေမၻာဒီးယား စသည့္ အင္ဒိုခ်ဳိင္းနား သုံးႏိုင္ငံတြင္ လက္ဝဲဝါဒ ေအာင္ပြဲခံခ့ဲသည္။ စီးပြားေရးအရ စစ္ေရးအရ အင္အားေတာင့္တင္းၿပီး ထိုစဥ္က ေခတ္ေပၚစစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ဳိး စုံတပ္ဆင္ထားသည့္ အေမရိကန္တုိ႔ အင္ဒိုခ်ဳိင္းနားေဒသတြင္ ခြက္ခြက္လန္ စစ္႐ႈံးခ့ဲရသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ၁၉၇၅ ပတ္ဝန္းက်င္ ကား လက္ဝဲဝါဒ ေလထုအျမင့္ဆံုးအခ်ိန္ဟု ဆိုရမည္။
သုိ႔ေသာ္ ဤသုိ႔ဆိုျခင္းေၾကာင့္ ထိုစဥ္က အားေကာင္းေသာလက္ဝဲ ဝါဒမႈိင္းမိကာ ဘုမသိဘမသိ ေရာေယာင္ပါသြားသည္ဟု ဆိုလိုခ်င္၍မဟုတ္ပါ။ မိမိသည္ထိုစဥ္အားေကာင္းေသာ လက္ဝဲဝါဒ (ဝါ) ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို ျပည့္ ျပည့္စုံစံု မဟုတ္ေသာ္လည္း လက္လွမ္းမွီသေလာက္ေလ့လာၿပီး မွန္ကန္သည္ဟု ယုံၾကည္လက္ခံျခင္း ျဖစ္ေပသည္။ ထိုစဥ္က မိမိနားလည္သေဘာေပါက္ လက္ခံထားခ့ဲသည့္ အေျခခံသေဘာထားမ်ားကို ျပန္လည္ေဖၚျပလိုပါသည္။
မတ္ဝါဒသည္ စက္မႈေတာ္လွန္ေရးေခတ္ကာလတြင္ ေပၚေပါက္လာခ့ဲေသာ အယူဝါဒတခုျဖစ္ၿပီး ၎ေခတ္ကာလအေျခ အေနမ်ားကို သုံးသပ္၍အေျဖရွာထားျခင္းျဖစ္သည္။ အတိတ္သမိုင္းေခတ္မ်ား၏ေျပာင္းလဲမႈမ်ားကို သုံးသပ္ထားခ့ဲသက့ဲသုိ႔ အနာဂါတ္ကိုလည္း ေမွ်ာ္ၾကည့္သုံးသပ္ထားသည္။ လက္ရွိ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ကြဲျပားေနေသာ လူတန္းစား လူ႔အလႊာမ်ားကို ခြဲျခမ္းစိတ္ဖ်ာသုံးသပ္ၿပီး စနစ္ေဟာင္းမွ အုပ္စိုးသူ မင္းဆိုးမင္းညစ္မ်ားလက္မွ ျပည္သူလူထု လြတ္ေျမာက္ ရာကို ညႊန္ျပထားသည္။
မတ္ အိန္ဂ်ယ္တုိ႔မွသည္ ေမာ္စီတုန္းအထိ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒကို လက္ခံယုံၾကည္ အေကာင္အထည္ေဖၚခ့ဲၾက တိုက္ပြဲဝင္ခ့ဲၾက ဦးစီးဦးရြက္ျပဳ ခ့ဲၾကသူမ်ားသည္ နိုင္ငံေရးအရ စီးပြားေရးအရ စစ္ေရးအရ ျပည့္စုံေသာ အဘိဓမၼာသေဘာတရားကို တ ေယာက္ၿပီးတေယာက္ တဆင့္ၿပီးတဆင့္ မိမိတိုင္းျပည္အေျခအေနမ်ားျဖင့္ ေပါင္းစပ္က်င့္သုံးခ့ဲၾကသည့္ျပင္ သေဘာတရား အရလည္း ျဖည့္စြက္ေဖၚျပခ့ဲၾကသည္။ အယူဝါဒအရ ဘက္စုံက ျပည့္ျပည့္စုံစုံေဖၚျပခ့ဲသည့္ ဝါဒတရပ္အျဖစ္ ေတြ႔ရသည္။ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒသည္ နိုင္ငံေရးစီးပြားေရး စစ္ေရး ဘက္အားလုံး ပါဝင္သည့္ “တစုံ” ျဖစ္သည္။
မတ္ဝါဒ၏ အေျခခံလုပ္ငန္းလမ္းညႊန္မွာ သေဘာတရားႏွင့္ လက္ေတြ႔ေပါင္းစပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ မတ္ဝါဒသေဘာတရားဆို သည္မွာ အႏုပဋိေလာမ (Dialectic) နည္းျဖင့္ ျပႆနာကိုခ်ဥ္းကပ္သုံးသပ္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဒိုင္ယာလက္တအား ကြန္ျမဴ နစ္မ်ားက အႏုပဋိေလာမဟု ျပန္ဆိုၾကသည္။ ဒိုင္ယာလက္တစ္အဓိပၸါယ္မွာ ျပႆနာကို ယုတၲေဗဒနည္းအရ က်ဳိးေၾကာင္း ဆင္ျခင္၍ အမွန္တရားကို ဆန္းစစ္သုံးသပ္ျခင္းဟူ၍ ဖြင့္ဆို၍ရပါသည္။
လက္ေတြ႔ရင္ဆိုင္ရေသာ ျပသနာႀကီးငယ္မ်ား (လူအဖြဲ႕အစည္းဆိုင္ရာျပသနာၾကီးမွစ၍ အျခာအျခား ေျဖရွင္းရန္လိုအပ္ေသာ ျပႆနာမ်ား)ကို အႏုပဋိေလာမနည္းက် ခ်ဥ္းကပ္သုံးသပ္ၿပီး ေျဖရွင္းျခင္းသည္ မတ္ဝါဒ၏ အေျခခံလမ္းညႊန္မႈဟု မိမိနား လည္ခ့ဲသည္။ လက္ေတြ႔က်က် ေျဖရွင္းရမည့္ လူအဖြဲ႕အစည္းျပသနာမ်ားကို လက္ေတြ႕တည္ရွိေနသည္ ျဖစ္ရပ္မ်ားအေပၚ မ်က္ေမွာက္ျပဳျခင္းသည္လည္းေကာင္း၊ အႏုပဋိေလာမနည္းနာ (ဝါ) ယုတၲေဗဒနည္းအရ က်ဳိးေၾကာင္းဆင္ျခင္၍ အမွန္တ ရားကို ဆန္းစစ္သုံးသပ္ျခင္းကို ဆုပ္ကိုင္ခ့ဲျခင္း မတ္ဝါဒကို မိမိယုံၾကည္ခ့ဲျခင္း၏ အေျခခံျဖစ္သည္ဟု ဆိုရပါမည္။
မိမိေဖၚျပခ့ဲသည့္ ျဖစ္စဥ္ထဲတြင္ အျငင္းပြားခံရဆံုးခံရေသာ လူပုဂၢိဳလ္ႏွစ္ဦးမွ စတာလင္ႏွင့္ ေမာ္စီတုန္းျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထို႔အတူ ေနာက္ပိုင္းကာလမ်ား၌ ျဖစ္ပြားခ့ဲေသာ တိန္အန္မင္အေရးအခင္း ဆိုဗီယက္ယူနီယံႏွင့္ အေရွ႕ဥေရာပကြန္ျမဴနစ္ နိုင္ငံမ်ားျပိဳကြဲျခင္း ပစၥည္းမ့ဲအာဏာရွင္စနစ္ျပႆနာ ဗဟိုမွခ်ဳပ္ကိုင္သည့္ ဆိုရွယ္လစ္စီမံကိန္းစီးပြားေရးစနစ္ျပႆနာ စသည္တုိ႔ႏွင့္ပတ္သက္၍ ေျပာစရာ ျငင္းခုံစရာမ်ားစြာ ရွိေပလိမ့္မည္။ သက္ဆိုင္ရာအခ်ိန္ကာလမ်ားတြင္ မိမိ၏သေဘာထား ကို ဆက္လက္ေဖၚျပသြားပါမည္။
လက္ရွိ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္ကာလပိုင္းတြင္ သေဘာတရားႏွင့္လက္ေတြ႔ေပါင္းစပ္ေသာ အနုပဋိေလာမ႐ုပ္ဝါဒကိုကိုင္စြဲေသာ တရား ေသဝါဒကိုဆန္႔က်င္ေသာ မတ္ဝါဒ လက္ဝဲဝါဒသည္ မိမိယုံၾကည္ခ့ဲသည့္ အယူဝါဒျဖစ္ခ့ဲပါသည္။
● ဗမာျပည္ကြန္ျမဴ နစ္ပါတီ (CPB)
ဗမာျပည္သုိ႔ လက္ဝဲဝါဒ ျပန္႔ႏွံ႔လာသည္နည္းတူ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီသည္လည္း ကိုလိုနီေခတ္ကပင္ ဖြဲ႕စည္းခ့ဲၿပီျဖစ္သည္။ ၁၉၃၉ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္ေန႔တြင္ သခင္ေအာင္ဆန္း (ေနာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း) အတြင္းေရးမွဴး အျဖစ္တာဝန္ ယူသည့္ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ CPB ကို စတင္တည္ေထာင္ခ့ဲသည္။ ကနဦး ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီတြင္ သခင္ေအာင္ ဆန္းႏွင့္အတူ သခင္လွေဖ သခင္ဗဟိန္း သခင္စိုး ေဒါက္တာနတ္ႏွင့္ ဂိုရွယ္တုိ႔ပါဝင္ခ့ဲၾကသည္။
တကယ္တမ္း CPB အားေကာင္းလာခ့ဲသည္မွာ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးကာလတြင္ ျဖစ္သည္။ ဂ်ပန္ေတာ္လွန္ေရးအတြင္း CPB သည္ ဗမာ့တပ္မေတာ္ ျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပုံပါတီတုိ႔ႏွင့္အတူ “ဖတပလ” ေနာင္ “ဖဆပလ”တပ္ေပါင္းစုတြင္ ပါဝင္ခ့ဲၿပီး ဖက္ဆန္႔ေတာ္လွန္ေရးတြင္ တက္ႂကြစြာပါဝင္ခ့ဲသည္။ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးအၿပီး ပါတီကြန္ဂရက္က်င္းပရာမွ အစျပဳ၍ ကြန္ျမဴနစ္ပါတီ ႏွစ္ျခမ္းကြဲသည္။ အနည္းစုက သခင္စိုးႏွင့္အတူ အလံနီကြန္ျမဴနစ္ပါတီဟု ခြဲေထာင္သည္။ အမ်ားစုကေတာ့ သခင္သန္းထြန္း သိန္းေဖျမင့္တုိ႔၏ဦးစီးမႈျဖင့္ CPB နာမည္ျဖင့္ ဆက္လက္ရပ္တည္သည္။ ထိုစဥ္က စိုးၾကီးကြန္ျမဴနစ္ သိန္းသန္းကြန္ျမဴ နစ္ဟူ၍လည္း ခြဲျခား၍ ေခၚၾကသည္ဟုဆိုသည္။ သခင္စိုးက အလံနီပါတီဟု ခြဲေထာင္၍ CPB အား အလံျဖဴဟု အေစာပိုင္းကာလက ေခၚဆိုခ့ဲၾကေသးေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္းတြင္ ဗကပဟုသာ ေခၚဆိုၾကသည္။
၁၉၄၈ ခုႏွစ္ မတ္လ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ CPB ၏လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးစတင္သည္။ ဤတြင္ ျပည္တြင္းစစ္မည္သူ စသနည္းဟူေသာ ေမးခြန္းႏွင့္ပတ္သက္၍ အေတာ္ပင္အျငင္းပြားဖြယ္ျဖစ္ခ့ဲသည္။ ျဖစ္ေနၾကဆဲျဖစ္သည္။ မိမိအေနႏွင့္ လက္လွမ္းမွီသမ်ွ CPB က စတင္လက္နက္စြဲကိုင္သည္ဟု မယူဆပါ။ CPB အား မတရားသင္းေၾကညာၿပီး လိုက္လံဖမ္းဆီးျခင္းေၾကာင့္ မလြဲမေရွာင္ လက္နက္ကိုင္ခ့ဲရသည္ဟု ယူဆသည္။ ဤအခ်င္းအရာ ပတ္သက္၍ ဖဆပလ အစိုးရတခုလုံး တာဝန္မရွိေတာင္မွ အနဲဆုံးဖဆပလ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ ႏွစ္ဦးတြင္ တာဝန္ရွိလိမ့္မည္ဟု ခံယူထားသည္။ ဤကိစၥကား အျငင္းပြားဘြယ္ရာ သမိုင္းဆိုင္ရာကိစၥျဖစ္ပါသည္။မိမိလည္း ေကာင္းစြာလက္လွမ္းမွီသည့္ကိစၥမဟုတ္ပါ။ မတူကြဲျပားသည့္အျမင္မ်ား ရွိနိုင္ပါသည္။ ယခင္ေရာ ယခုပါ မိမိခံယူထားသည့္ အျမင္ကိုေဖၚျပျခင္းမ်ွသက္သက္ျဖစ္ပါသည္။
ထိုစဥ္ ၁၉၇၅ ခုႏွစ္က CPB သည္ သက္တမ္း ၄၀ နီပါးရွိၿပီျဖစ္သည့္ျပည္တြင္း၌ နိုင္ငံေရးသက္တမ္းအရင့္ဆံုးပါတီျဖစ္သည္။ မတ္ဝါဒအား ကိုင္စြဲခ့ဲသည့္ ပါတီလည္းျဖစ္သည္။ တိုင္းျပည္ ကိုလိုနီလက္ထက္ကထဲက လူထုအတြက္ မားမားရပ္၍ တိုက္ပြဲဝင္ခ့ဲေသာ ပါတီ အစဥ္အလာၾကီးခ့ဲေသာပါတီျဖစ္သည္။ ထို့ျပင္ ထိုစဥ္ကာလ၌ မဆလစစ္အစိုးရအား ဆန္႔က်င္တိုက္ပြဲဝင္ေနသည့္ တခုတည္း ေလာက္ေလာက္လားလား အားထားရသည့္ ပါတီတရပ္အျဖစ္လည္း တည္ရွိေနသည္။
၁၉၇၀ ေနာက္ပိုင္းကစ၍ လက်ာ္သမားမ်ားဟု အမ်ားက သမုတ္က်သည့္ ဦးႏုႏွင့္ ဗိုလ္လက်္ာတုိ႔သည္ ထိုင္းနယ္စပ္၌ အေျချပဳ ၿပီး ပါလီမန္ဒီမိုကေရစီပါတီ (ပဒပ) အားဖြဲ႕စည္း၍ မဆလအား လက္နက္ကိုင္ တိုက္ခိုက္ရန္လုံးပမ္းမႈ ရွိေသာ္လည္း လူထုအား ေမ်ွာ္လင့္ခ်က္ေပးနိုင္သည့္ အားကိုးအားထားရွိေလာက္သည့္ အေနအထားသုိ႔ မေရာက္နိုင္ခ့ဲပါ။ သုိ႔ေသာ္ သူတုိ႔သည္လည္း သူအဝန္းအဝိုင္းႏွင့္သူေတာ့ရိွခ့ဲေပသည္။
မိမိအေနႏွင့္ CPB အားယုံၾကည္ခ့ဲရာ၌ ေနာက္အဓိက က် သည့္အခ်က္တခုမွာ CPB အေနႏွင့္ ၁၉၄၈ ခုႏွစ္မွစ၍ လက္နက္စြဲကိုင္တိုက္ခိုက္ေနျခင္းႏွင့္ ၁၉၆၄ ခုႏွစ္မွ စတင္ခ် မွတ္ခ့ဲသည့္ စစ္နိုင္ေရးအာဏာသိမ္းေရးလမ္းစဥ္ေၾကာင့္ဟုဆိုရပါမည္။
● စစ္နိုင္ေရး အာဏာသိမ္းေရး
ထိုစဥ္က CPB တြင္ ထင္ရွားသည့္နိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္ ႏွစ္ခုကိုေတြ႔ရသည္။ တခုက “ျပည္တြင္းစစ္ရပ္စဲေရး ျပည္တြင္းျငိမ္းခ်မ္း ေရးလမ္းစဥ္” ျဖစ္ၿပီး ၁၉၅၅ ခုႏွစ္ CPB ဗဟိုေကာ္မတီအစည္းအေဝးက ခ်မွတ္ခ့ဲသည့္ လမ္းစဥ္ျဖစ္၍ ၅၅ လမ္းစဥ္ဟု လည္းေခၚၾကသည္။ ေနာက္တခုက “စစ္နိုင္ေရး အာဏာသိမ္းေရးလမ္းစဥ္” ျဖစ္ၿပီး ၁၉၆၄ ခုႏွစ္ ဗဟိုေကာ္မတီအစည္း အေဝးကခ်မွတ္ခ့ဲသည့္ လမ္းစဥ္ျဖစ္၍ ၆၄ လမ္းစဥ္ဟူ၍လည္း ေခၚၾကပါသည္။
လက္ရွိ မဆလစစ္အစိုးရ၏ လက္နက္အာဏာျဖင့္ ဖိႏွိပ္မႈမ်ားလက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ပုန္ကန္ၿပီး အဆံုးသတ္မွပင္ရမည္။ သုိ႔မဟုတ္ပါက လူထု၏ဘဝသည္ စစ္အင္အားျဖင့္ အာဏာခ်ဳပ္ကိုင္ထားသည့္သူမ်ား၏လက္ခုပ္တြင္း၌ ေမွာက္လိုေမွာက္ လွန္လိုလွန္ ဘဝတြင္သာ က်ေရာက္ေနလိမ့္မည္ဟု မိမိယုံၾကည္ခ့ဲသည္။ မိမိတုိ႔လို႔ မဖြံ႕ၿဖိဳ းေသးသည့္ စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈ ၾကံဳေနရသည့္ နိုင္ငံမ်ားတြင္ နိုင္ငံေရးအာဏာသည္ ေသနတ္ေျပာင္းဝက ထြက္သည္။ စစ္အနိုင္တိုက္ အာဏာမသိမ္းနိုင္ဘဲ လူထုဘဝကို ေျပာင္းလဲ၍မရနိုင္ဟု ယုံၾကည္ခ့ဲေပသည္။
အေျခခံအားျဖင့္ စစ္နိုင္ေရး အာဏာသိမ္းေရးလမ္းစဥ္ကို လက္ခံသည္ႏွင့္အညီ ၅၅ လမ္းစဥ္အားကိုင္စြဲသူမ်ားအား ေဖာက္ ျပန္သူမ်ားအျဖစ္လည္းေကာင္း “ထိုးစစ္ကို ထိုးစစ္ႏွင့္႐ိုက္ခ်ဳိးေရး စစ္ေရးလမ္းစဥ္အား” လက္ခံခ့ဲသည္။ သုိ႔ေသာ္ မိမိအေန ႏွင့္ ပါတီတြင္း ျပည္သူလူထုတြင္းမတူေသာ အယူအဆမ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ လက္ငင္းျဖတ္သန္းရေသာအခါတြင္လည္း ေကာင္း၊ စစ္ဖက္ဆိုင္ရာအေတြ႔အၾကံဳမ်ားကို ျဖတ္သန္းရေသာအခါတြင္လည္းေကာင္း ျပန္လည္ဆင္ျခင္သုံးသပ္ခြင့္ ရခ့ဲပါ သည္။
ထို႔ျပင္ ထိုစဥ္ CPB ေခါင္းေဆာင္မ်ား က်ဆံုးရျခင္း အေျခခံေဒသအခ်ဳိ႕ဆံုး႐ႈံးရျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ေတာ္လွန္ေရးတရပ္တြင္ မလြဲမေသြၾကံဳရသည့္ စြန္႔လႊတ္စြန္႔စားရမႈဟု သေဘာထားခ့ဲသည္။ ထို႔ျပင္ ပါတီေခါင္းေဆာင္မ်ား ေကဒါမ်ား ပါတီဝင္မ်ား၏ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔လႊတ္အနစ္အနာခံမႈမ်ားမွာလည္း မိမိတုိ႔အတြက္ စံနမူနာယူစရာ ေလးစားဖြယ္ရာျဖစ္ေနခ့ဲသည္။ ထို႔ျပင္ လက္ နက္ကိုင္၍ ဖိႏွိပ္မႈအား လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ျခင္းသည္ တရားသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးသည္ မရွိရာမွ ရွိရာသုိ႔ အားနည္းရာမွ အားႀကီးရာသုိ႔ ေရရွည္လုံးပမ္းတိုက္ခိုက္ရမည္ျဖစ္စဥ္ျဖစ္သည္ဟု ခံယူခ့ဲၾကသည္။ မိမိရည္ မွန္းခ်က္ကို လက္နက္ကိုင္ျခင္းျဖင့္ အလြယ္တကူရရွိလိမ့္မည္ဟု ယူဆထားျခင္းမရွိေပ။ ကြန္ျမဴနစ္တုိ႔၏လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးသည္ ေရရွည္စစ္ျဖစ္သည္ဟု ခံယူထားၾကသည္။
ခ်ဳပ္၍ ဆိုရလ်င္ အထက္ပါအေျခခံအေၾကာင္းအခ်က္မ်ားသည္ မိရိုးဖလာ ဗုဒၶဘာသာလႊမ္းမိသည့္ အဝန္းအဝိုင္းတြင္းႀကီးျပင္း လာၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ဆိုသည္မွာ ဓမၼႏၲရယ္ဟု ေခၚဆိုတိုက္ခိုက္ေနသည့္ၾကားမွ ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒႏွင့္ပါတီကို ယုံၾကည္လာ ခ့ဲျခင္း ကို အၾကမ္းျပင္းေဖၚျပျခင္းျဖစ္ပါသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ၁၉၉၀ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္း မိမိတုိ႔အဖမ္းခံရသည့္အခါ စစ္ေထာက္လွမ္း ေရးအရာရွိမ်ားက” ခင္ဗ်ားတုိ႔က အစ္ဇင္ (ism) ေတြဗ်။ အယူဝါဒတခုကို ခိုင္ခိုင္မာမာနဲ႔ယုံၿပီး အေကာင္အထည္ေဖၚဖုိ႔ လုပ္ၾကသူေတြ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ကို က်ေနာ္တုိ႔ ေပါ့ေပါ့ဆဆ သေဘာထားလို႔မရဘူး” ဟု ဆိုခ့ဲသည္။ သူတုိ႔၏ဆရာၾကီးျဖစ္သူ ဗိုလ္ခင္ညြန္႔ေျပာသည့္ Once a communistalways communist တခါကြန္ျမဴနစ္ျဖစ္ရင္ တသက္လုံးကြန္ျမဴ နစ္ဘဲ ဆိုသည့္စကားကို အက်ယ္ရွင္းျခင္းျဖစ္ပုံရသည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
ေမာင္ေမာင္စိုး (Mg Mg Soe)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
