(မုိးမခ) ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၅၊ ၂၀၁၇
(တစ္)
အခုတေလာ လပြတၱာၿမိဳ႕သား ကြၽန္ေေတာ့္မိတ္ေဆြႀကီးတေယာက္ကို မၾကာခဏဆိုသလို ကြၽန္ေတာ္ သတိရလ်က္ရွိပါ သည္။ ဆိုၾကပါစို႔၊ သူ႔နာမည္ ကိုစိုးျမင့္ဟု။
ကိုစိုးျမင့္က သမား႐ိုးက် လူ႔အဖြဲ႔အစည္းႏွင့္ မၾကာခဏဆိုသလို ထိပ္တိုက္ေတြ႔ေလ့ရွိေသာ လူ႔ခြစာတေယာက္လည္း ျဖစ္ပါ သည္။ သည္ေနရာ၌ သူခြက်ပံုတကြက္ကို ကြၽန္ေတာ္ကတဆင့္ ေဖာက္သည္ခ်လိုပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံ၌ အလွဴခံ မ႑ပ္ေလးေတြ ဟိုနားတခု၊ ဒီနားတခုႏွင့္ ေရွာင္လို႔မလြတ္ေအာင္ေပါမ်ားလွသည္ကို အမ်ားအသိပင္ ျဖစ္ပါသည္။ လမ္းျပင္ ဖို႔၊ ေက်ာင္းျပင္ဖို႔၊ ကထိန္ခင္းဖို႔၊ အသံမစဲ ပ႒ာန္းရြတ္ဖို႔၊ သက္ႀကီးပူေဇာ္ပဲြက်င္းပဖို႔၊ ဓမၼာ႐ံုေဆာက္ဖို႔ စသည္ စသည္ျဖင့္ အေၾကာင္းအရာအမ်ိဳးမ်ိဳး၊ ေခါင္းစဥ္အသီးသီးေအာက္ကေန အသံခ်ဲ႕စက္ေလးတညံညံႏွင့္ အလွဴခံေနသံမ်ားကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္တို႔အၾကားပင္ ျဖစ္ပါ၏။
သို႔ျဖစ္၍ လပြတၱာဆိုသည္ကလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံထကဲ ျမန္မာဆန္ေသာ ၿမိဳ႕ကေလးတၿမိဳ႕ပဲျဖစ္ရာ သည္လိုအလွဴခံေတြႏွင့္ မကင္းပါ။ ကိုစိုးျမင့္က ေပးကမ္းလွဴဒါန္းသည့္ဓေလ့ကို မမုန္းပါ။ အလွဴခံပုဂၢိဳလ္တို႔ကိုလည္း မဆန္႔က်င္ပါ။ သို႔ေသာ္ ေပးလွဴ ၾကသူအခ်ိဳ႕က ကိုယ္ရည္ေသြးေနၾကပံုေတြကိုုကား ျမင္ျပင္းကပ္ဟန္တူပါသည္။ အထူးသျဖင့္ သူ႔ရပ္ကြက္ထိပ္ အလွဴခံ မ႑ပ္တြင္ ဝင္ဝင္လွဴသြားၾကသည့္ အလွဴရွင္မ်ား။
“ဟုတ္က့ဲခင္ဗ်ာ၊ ဆားဖိုသူႀကီးကေတာ္ ေဒၚေလးျမကလည္း အလွဴေတာ္ေငြ တရာက်ပ္တိတိပါခင္ဗ်၊ ဟုတ္က့ဲ… စကာၤပူ ေရာက္ သားႀကီးရဲ႕ ၂၁ ႏွစ္ေျမာက္ေမြးေေန႔ကိုရည္မွန္းကာ ကိုျမင့္ေဇာ္တို႔ဇနီးေမာင္ႏွံက ငါးရာက်ပ္ပါခင္ဗ်၊ ေျခာက္ဘာ သာဂုဏ္ထူးရွင္ သမီးေလးအိကလည္း အလွဴေငြႏွစ္ရာက်ပ္ ထည့္လာပါသဗ်”
ဒါေတြက အသံအခ်ိဳ႕ကို ကြၽန္္ေတာ္ခ်ေရးျပသလိုက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ သည္လိုအသံေတြကို ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြ ကိုစိုးျမင့္ က မႀကိဳက္ျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ လွဴတာက နည္းနည္း၊ ႂကြားတာက မ်ားမ်ားလို႔မ်ား သူခံစားေနရေလသေရာ့လားမသိ။ ဒါ ေၾကာင့္ သူက ေလာကကိုအရဲြ႕တိုက္ကာ အလွဴခံမ႑ပ္ကို ေရာက္သြားပါသည္။ သူ႔ကိုယ္သူ မထင္ေပၚလိုသူ လူတ ေယာက္ဟု အမ်ားကသိရွိသြားေစရန္အလို႔ငွာ စိတ္ႀကိဳက္ေၾကညာခိုင္းရာ အလွဴခံ အက်ဳိးေဆာင္တို႔ကလည္း ေၾကညာေပး ရွာပါသည္။
“သာဓုပါခင္ဗ်ာ… အမည္မေဖာ္လိုသူ ကိုစိုးျမင့္ကလည္း အလွဴေတာ္ေငြ တေထာင္က်ပ္တ့ဲဗ်”
ကိုစိုးျမင့္ကား သူ႔ကိုယ္သူ အမည္မေဖာ္လိုသူအျဖစ္ လက္ခေမာင္းခတ္ကာ ပီတိမ်ား ဖိတ္လွ်ံ၍။ ၾကားရသူအေပါင္းကလည္း ျပံဳးစိစိ။ ေၾသာ္… အမည္မေဖာ္လိုသူ ကိုစိုးျမင့္တ့ဲေလလား။
(ႏွစ္)
ဆဲဗင္းေဒးသတင္းဂ်ာနယ္၌ ကြၽန္ေတာ္စာေရးျဖစ္ခ့ဲသည္မွာ အပုဒ္ေရေတာ္ေတာ္ကေလး မ်ားလာခ့ဲပါၿပီ။ သည္အထဲမွာာ ပရဟိတလုပ္ငန္းေလးေတြ အေၾကာင္းကိုလည္း ကြၽန္ေတာ္ ထည့္သြင္းေရးသားခ့ဲပါသည္။ သည္မွာ ကြၽန္ေတာ္ၾကည္ႏူးမိ တာက ကြၽန္ေတာ့္စာမ်ား၏ေနာက္က ဂယက္ကေလးမ်ားပင္ ျဖစ္ပါသည္။
ဆိုၾကပါစို႔၊ တံြေတးၿမိဳ႕က ဓမၼာလကာၤရ ဘုန္းေတာ္ႀကီးေက်ာင္းသို႔ ကြၽန္ေတာ္ ေရာက္သြားၿပီး ေနာက္ မိဘမဲ့ကေလးႏွစ္ရာေက်ာ္ သံုးရာကို ပညာလည္းသင္ေပး၊ စားဝတ္ေနေရးလည္း တာဝန္ယူေနရသည့္ ဗုဒၶဘာသာ ရဟန္းေတာ္မ်ားႏွင့္တကြ ပရဟိ တလူငယ္မ်ားအေၾကာင္းကို ေရးျဖစ္ခ့ဲရာ ထိုဆဲဗင္းေဒးဂ်ာနယ္ကို ဖတ္မိသူ အလွဴရွင္ေတြ ထိုဓမၼာလကာၤ ရေက်ာင္းသို႔ ေရာက္လာၾကေလသတ့။ဲ
“ဒကာႀကီးတဦးက ငါးသိန္း၊ ေနာက္ တသိန္း ႏွစ္ေယာက္၊ ငါးေသာင္း တေယာက္၊ သာဓုေခၚပါ… ဒကာႀကီး” ဆရာေတာ္ ဘုရားက ကြၽန္ေတာ့္ထံ ဤသို႔ဖုန္းဆက္ပါသည္။ အလွဴရွင္ေတြအားလံုး ရန္ကုန္ကတဲ့။ ဘယ္သူေတြမွန္းလည္း မသိ။
ေနာက္တခါ ကေလး ၄၅၀ ေက်ာ္ကို ပညာသင္ေပးေနသည့္ ေရႊျပည္သာက ၿမိဳင္သီလရွင္ စာသင္တိုက္ကအျပန္ ဆဲဗင္း ေဒးမွာပင္ စာေရးျဖစ္ပါသည္။ ဤတြင္ အမ်ိဳးသမီးတေယာက္က ဖုန္းဆက္လာျပန္ပါ၏။ သီလရွင္တိုက္၏ လိပ္စာ၊ ဖုန္းနံပါတ္ ကြၽန္ေတာ္က ေပးပါရန္။
သို႔ျဖင့္ သံုးေလးရက္အစြန္းမွာပင္ သီလရွင္စာသင္တိုက္ ဆရာေလးထံမွ ဖုန္းဝင္လာျပန္သည္။ ကြၽန္ေတာ္ အံံ့ၾသရေသာ သတင္း။ “ေငြဆယ္သိန္း လာလွဴသြားတယ္ ဒကာႀကီး… ဆဲဗင္းေဒးက ဒကာႀကီးေဆာင္းပါးဖတ္ရလို႔တ့ဲ”
ကြၽန္ေေတာ္က ကြၽန္ေတာ့္ဆီကေန သီလရွင္တိုက္လိပ္စာ လွမ္းေတာင္းသည့္ အမ်ိဳးသမီး၏ဖုန္းနံပါတ္ ရွိေနေသးေသာ ေၾကာင့္ လွမ္းဆက္ကာ အလွဴရွင္အမည္ကို ေမးမိပါသည္။ သူက မေျပာပါ။ မသိခ်င္ပါႏွင့္… တ။့ဲ ထို႔အျပင္ အျခား ပရဟိ တေဂဟာကေလးတို႔၏လိပ္စာကိုပင္ ေတာင္းေန၍ ကြၽန္္ေတာ္က ေပးလိုက္ရျပန္ပါသည္။
ေနာက္ထပ္ေရာက္လာျပန္သည္က အင္န္ဂ်ီအိုပရဟိတလူငယ္တစု။ ကြၽန္ေတာ့္ဆီက လိပ္စာလာေတာင္းျခင္း။ ဒါကလည္း ဆဲဗင္းေဒးက ေဆာင္းပါးေၾကာင့္တ့ဲ။ ကြၽန္္ေတာ္ ၾကည္ႏူးရပါသည္။
(သုံး)
၇ ရက္သားသမီး စာဖတ္သူမ်ားအား ကြၽန္္ေတာ္ တခုေျပာလိုပါသည္။
ကြၽန္ေတာ္က ကြၽန္ေတာ္လက္လွမ္းမီရာ၊ ကြၽန္ေတာ္အသိုင္းအဝိုင္းႏွင့္ နီးစပ္ရာ ပရဟိတ ေဂဟာကေလးမ်ားသို႔ေရာက္ကာ ထိုေတြ႔ထိရာကေလးတို႔ကိုသာ ေရးျပေနခ့ဲရျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ တကယ့္တကယ္ ေမတၱာႏွင့္က႐ုဏာကို ေပးပါဟု လက္ျဖန္႔ ေတာင္းဆိုေနသူတို႔က ေနရာအႏွံ႔အျပားမွာ ရွိပါသည္။ သည္ေနရာေလးေတြမွွာ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္ႏွင့္ ပါဝင္ ပတ္သက္ ေဆာင္ရြက္ ပါဝင္ျဖည့္ဆည္းလွဴဒါန္းေနသူတို႔ အေျမာက္အျမား ရွိပါသည္။ ကြၽန္ေတာ့္မိတ္ေဆြႀကီး အမည္မေဖာ္လိုသူ ကိုစိုးျမင့္လိုမဟုတ္ဘဲ တကယ့္ကို မိမိအမည္ကို ပဓာနမထား မႈန္ဝါးဝါးထားကာ ေကာင္းမႈျပဳေနသူ ၇ ရက္သားသမီးတို႔ အမ်ားအျပား ရွိေနၾကပါသည္။ သည္လို စိတ္ေနျမတ္သူမ်ားကို ဦးၫြတ္လ်က္ရွိပါေၾကာင္းလည္း ကြၽန္ေတာ္ ေဖာ္ျပ လိုပါ သည္။
ကမာၻေက်ာ္႐ုပ္ရွင္မင္းသား ကြန္ဖူးစတား ဂ်က္လီ၏ စကားတခြန္းကိုပဲ ထပ္မံကိုးကားပါရေစ။ If everyone give one yuan every month, It will add up to billions တ့ဲ။ တလကို တယြမ္ပဲ လူတေယာက္ဆီကပဲထည့္၊ သန္းေထာင္ေပါင္းမ်ားစြာ ျဖစ္သြားမွာတဲ့။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေရာ။ တလ ေငြတေထာင္ သိပ္မခက္သူေတြ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရွိပါသည္။ ေမတၱာခ်င္း ဆက္ၿပီး ဝန္းရံလိုက္လွ်င္ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို ပညာသင္ေပးႏိုင္၊ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို စားဝတ္ေနေရး ေျဖရွင္းေပး ႏိုင္၊ လူေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို မ်က္ရည္ သုတ္ေပးႏိုင္မည္ဆိုတာက ဧကန္မုခ် ျဖစ္ပါသည္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔တေတြ ဘာေၾကာင့္ မဆက္စပ္မိၾကေသးတာတဲ့့လဲဲ။ ေငြတေထာင္က မခက္၊ ဆက္စပ္မိဖို႔က ခက္ေနၾကပံု ရပါသည္။ ဘာပျဲဖစ္ျဖစ္ အခုေလာ ေလာဆယ္မွာေတာ့ အမည္မေဖာ္လိုေသာ ဒါနရွင္တို႔ကို ပရဟိတစခန္းကေလးမ်ားကိုယ္စား ကြၽန္ေတာ္က ေက်းဇူးတင္ ေနမိပါသည္။ လွပေသာ လိပ္ျပာပိုင္ရွင္မ်ားကို မၾကာခဏသတိရေနမိပါေၾကာင္း ဆဲဗင္းေဒးစာမ်က္ႏွာမ်ားမွတဆင့္ ႏႈတ္ ခြန္းဆက္ပါရေစလား။
ေမာင္သာခ်ဳိ
7 DAY NEWS JOURNAL
Vol.9, No.28 SEPTEMBER 30, 2010
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
