(မိုးမခ) ဇန္နဝါရီ ၁၆၊ ၂၀၁၇
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ ထိုင္းပညာေရးအေတြ႔အၾကံဳ အပိုင္း (၃)
မေန႔ကပဲ ထိုင္းႏိုင္ငံက ႏွစ္ ၂၀ ပညာေရးမဟာဗ်ဴဟာ စီမံကိန္း (Education Strategic Plan) ကို စတင္ေၾကညာခဲ့ပါၿပီ။
အခု ပညာေရးမူဝါဒအသစ္မွာ ဧရိယာ ၆-ခုကို ဦးစားေပးထားပါတယ္။ လံုျခံဳေရး၊ ဖက္စံု ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈျမႇင့္တင္ေရး၊ လူသား ရင္းျမစ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ၊ လူမႈ တန္းတူေရး၊ ျမစိမ္းေရာင္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ၊ အစိုးရက႑ ဖြံ႔ၿဖိဳးကို ျပန္လည္ ခ်ိန္ညိႇေရး (rebalancing public sector development) ေတြ ပါဝင္တယ္လို႔ဆိုပါတယ္။ ပညာေရးမူဝါဒတခုခ်င္းရဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ေတြက လူသားရင္းျမစ္ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈမွာ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံဖို႔၊ တရားမွ်တမႈ ေသခ်ာရွိေစဖို႔နဲ႔ လူတန္းစား ကြာဟေနမႈကို ေလ်ာ့နည္းက်ဆင္းေစဖို႔၊ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးအားေကာင္းေစဖို႔နဲ႔ ေရရွည္တည္တံ့ဖို႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအတြက္ ၿပိဳင္ဆိုင္ႏိုင္စြမ္း (competitiveness) ျမႇင့္တင္ေရးေတြအတြက္ ဦးတည္ခ်က္ထားပါတယ္။
အခု မူဝါဒမတိုင္မီ ေနာက္ခံအေၾကာင္းေလးေတြ ျပန္ေျပာၾကရေအာင္ပါ။
တေလာက ထိုင္းႏိုင္ငံက ပညာေရးစနစ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သီးျခားလြတ္လပ္တဲ့ ပညာေရးအာဏာပိုင္အဖြဲ႔ Institute for Promotion of Teaching Science and Technology (IPST) သင္ၾကားေရးသိပၸံနဲ႔ နည္းပညာ အင္စတိက်ဳက မၾကာ ေသးခင္ ဒီဇင္ဘာလထဲမွာ အစီရင္ခံစာ တေစာင္ ထြက္လာခဲ့ပါတယ္။ သူတို႔က ႏိုင္ငံတကာက ကေလးေတြကို ပညာေရး နဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး စစ္ေဆးတဲ့ PISA စနစ္ရလဒ္ အစီရင္ခံစာေတြအေပၚမွာ အေျချပဳၿပီး သတိေပးေျပာၾကားခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ ပညာေရးစနစ္ႀကီးတခုလံုးကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ လိုအပ္ေနတယ္လို႔ သတိေပးၿပီး၊ ယခု PISA အစီရင္ခံစာက ေထာက္ျပထားတဲ့ အေရးႀကီးတဲ့ အခ်က္ေတြကို လိုက္နာလုပ္ေဆာင္သင့္တယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံက နိမ့္က်ေနတဲ့ေက်ာင္းေတြ ကို အေလးေပးၿပီး အားထုတ္ျပဳျပင္သင့္တယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ PISA (The Programme for International Student Assessment) ဆိုတာက OECD ေခၚတဲ့ ဥေရာပ စီးပြားေရး ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈအဖြဲ႔က လုပ္တဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ေက်ာင္းသားမ်ားအေပၚ အကဲျဖတ္စစ္ေဆးမႈ စာေမးပြဲတခုပါ။ ႏိုင္ငံေပါင္း ၇၀ ေက်ာ္ေလာက္ ပါဝင္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကပါတယ္။
အဲသည္မွာ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႔ ရမွတ္အဆင့္က က်ဆင္းလာပါတယ္။ ၂၀၁၂ ခုႏွစ္အတြက္လုပ္တဲ့ စစ္ေဆးမႈမွာ ထိုင္းႏိုင္ငံက အဆင့္ ၅၄ ပဲ ရပါတယ္။ ဘာသာရပ္အလိုက္ဆိုရရင္ သခ်ၤာမွာ အဆင့္ ၅၄၊ အဖတ္မွာအဆင့္ ၅၇၊ သိပၸံမွာ အဆင့္ ၅၄ ပဲရပါတယ္။ တရုတ္နဲ႔ စကၤာပူႏိုင္ငံကေတာ့ ရမွတ္အဆင့္တက္လာခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၅ PISA စစ္ေဆးမႈရမွတ္ေတြမွာလည္း ထိုင္းႏိုင္ငံက ဆက္က်ဆင္းေနပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေတြ႔ရွိခ်က္ေတြအရ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ ဘန္ေကာက္ၿမိဳ႔က ေက်ာင္းသားေတြက အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုမွာ ရွိတဲ့ သူတို႔ရြယ္တူ ေက်ာင္းသားေတြအတိုင္း စြမ္းေဆာင္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ သို႔ေသာ္လည္း နယ္က ေက်ာင္းေတြမွာေတာ့ နိမ့္က်မႈ၊ ကြာဟမႈက ႀကီးမားေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ နိမ့္က်ေနတဲ့ ေက်ာင္းေတြကို အေလး ေပးေဆာင္ရြက္ဖို႔ ကိစၥက အေရးႀကီးလာခဲ့ပါတယ္။ IPST အဖြဲ႔ရဲ႔ အၾကံေပးခ်က္ေတြမွာ ပညာေရးဆိုတာ ဆရာ၊ ေက်ာင္းသား၊ သင္ရိုးညႊန္းတမ္းမွ်သာခ်ည္း မဟုတ္ပါဘူးတဲ့။ ပညာေရးေလာကတခုလံုးရဲ႔ ဝန္းက်င္အေျခအေန၊ လူမႈ အဖြဲ႔ အစည္း၊ ယဥ္ေက်းမႈေတြအေပၚလည္း မွီတည္ေနပါတယ္တဲ့။
အရည္အေသြးတူတဲ့ ကၽြမ္းက်င္ပညာရွင္ေတြနဲ႔ ဆရာေတြရတဲ့ လခက တူညီမႈ ရွိပါသလား။ အလုပ္အကိုင္ ရရွိမႈေတြမွာ ဘြဲ႔၊ ဒီပလိုမာ လက္မွတ္ေတြက ဘယ္ေလာက္တန္ဖိုးထားခံရပါသလဲ။ မိဘေတြကေရာ သူတို႔ကေလးေတြကို တေန႔က် ရင္ ေက်ာင္းဆရာ ျပန္ျဖစ္ေစခ်င္ၾကသလား၊ သတင္းမီဒီယာနဲ႔ လူထုက ပညာေရးအေပၚ ဘယ္ေလာက္အေလးထား ေဖာ္ျပပါသလဲ။ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းကေရာ ပထမဦးစားေပးထားပါသလား။ အားကစား ထူးခၽြန္တာ လိုခ်င္သလား၊ ကေလး ေတြကို ပညာေရးထူးခၽြန္တာ ျဖစ္ေစခ်င္တာလား၊ မိဘေတြကေရာ ကေလးေတြ စာႀကိဳးစားၾကဖို႔ တင္းတင္းက်ပ္က်ပ္ အားေပးၾကပါသလား… စတဲ့ အခ်က္ေတြကလည္း အေရးႀကီးေနေသးတယ္လို႔ ေထာက္ျပပါတယ္။ ဆရာေကာင္းေတြ ရဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ ဆရာေတြကေရာ လစာေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေလးစားမႈ ခံၾကရပါသလား၊ လူမႈအဖြဲ႔အစည္းက ရႈျမင္ပံု လည္း လိုအပ္ပါေသးတယ္။ ယဥ္ေက်းမႈကိုေတာ့ ပညာေရးက အေကာင္းဖက္၊ အဆိုးဖက္ကို ေျပာင္းဖို႔ တြန္းအားျဖစ္ေစ ႏိုင္ပါေသးတယ္။ အနာဂတ္အတြက္ ေမွ်ာ္ရည္သင္ၾကားဖို႔လိုတယ္။ ဒီေန႔ကေလးေတြက အနာဂတ္ကို ေသခ်ာရင္ဆိုင္ႏိုင္ ဖို႔ ျပင္ဆင္ထားဖို႔လိုတယ္ဆိုတာ IPST က ေထာက္ျပခဲ့ပါတယ္။
အဂၤလိပ္စာ ကၽြမ္းက်င္တတ္ေျမာက္မႈ (English language proficiency Index) ညႊန္းကိန္းမွာလည္း ထိုင္းႏိုင္ငံက က်ဆင္း ေနခဲ့ပါတယ္။ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ ညႊန္းကိန္းအရ ႏိုင္ငံ ၇၀ ၿပိဳင္ဆိုင္ၾကတဲ့အထဲ ၆၂ သာ ခ်ိတ္ပါတယ္။ အဂၤလိပ္စကားေျပာႏွစ္ (၂၀၁၂)၊ အဂၤလိပ္စာ တစိတ္တပိုင္းသင္ၾကားတဲ့ EP, MEP (English Program, Mini-English Program) စတာေတြ လုပ္ေဆာင္ခဲ့တာေတာင္မွ အာရွမွာ တတိယ အညံ့ဆံုး ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီကိစၥလည္း တေၾကာင္း ျပဳျပင္ဖို႔လိုအပ္ေနတာ ပါဝင္ပါတယ္။
ခုလို ပညာေရးစနစ္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈနဲ႔ ပတ္သက္လို႔၊ ဒီကိစၥဟာ ႏိုင္ငံရဲ႔အေရးႀကီးတဲ့ အေျပာင္းအလဲျဖစ္တဲ့ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႔ စီးပြားေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ Thailand Economy 4.0 နဲ႔လည္း ပတ္သက္ဆက္စပ္တယ္။ ေရရွည္လမ္းညႊန္ခ်က္ေတြ ရွိရ မယ္” လို႔ ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာန အျမဲတမ္းအတြင္းဝန္ မစၥတာ ခ်ဳိင္းပရူးအက္ (Mr. Chaipreuk) က ေျပာပါတယ္။ ထိုင္း စီးပြားေရး ၄.၀ ဆိုတာက ကြန္ျပဴတာေဆာ့ဝဲယား အဆင့္မ်ားကို 1.0 ကေန တျဖည္းျဖည္းခ်င္း 4.0 ကို တက္လာတဲ့ သေဘာဆိုတာျဖစ္ၿပီး၊ လက္ရွိကာလ စီးပြားေရးျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲမႈကို ခုထိုင္းစစ္အစိုးရက ၂၀၁၆ ခုႏွစ္မွာ စတင္တာျဖစ္ၿပီး Thai Economy 4.0 ဆိုၿပီး အမည္ေပးထားပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံကို ဝင္ေငြအလယ္အလတ္ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံ အဆင့္မွာ ပိတ္မိေနတဲ့ ေထာင္ေခ်ာက္ကေန ေက်ာ္လႊားရုန္းထြက္ၿပီး၊ ဝင္ေငြေကာင္းတဲ့ႏိုင္ငံအျဖစ္ ၅-ႏွစ္အတြင္း ႀကိဳးပမ္း ၾကဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ထိုင္းလူထုရဲ႔ ၅၆% ကပဲ အင္တာနက္သံုးႏိုင္ပါေသးတယ္။ ဟိုက္တက္ခ္ လုပ္သားထုေတြထုတ္ဖို႔ ခက္ခဲႏိုင္ပါေသးတယ္။ အဲဒါအျပင္ အခု ထိုင္းစီးပြားေရး 4.0 မွာ အေျခခံအေဆာက္အဦ၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး၊ စာတိုက္ စနစ္၊ အြန္လိုင္းေငြေပးေခ်စနစ္ေတြကို ျမႇင့္တင္ဖို႔ပါ လ်ာထားခ်က္ရွိပါတယ္။ ပညာေရးကိုလည္း အခုရည္မွန္းခ်က္နဲ႔အညီ ျပင္ဆင္ဖို႔ ႀကိဳးစားၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ (AEC) အာဆီယံစီးပြားေရး အသိုက္အဝန္း ေပါင္းစည္းမႈ အေပၚမွာ အက်ဳိးျဖစ္ထြန္းႏိုင္ေရး ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း ပါဝင္ပါတယ္။
ပညာေရးဝန္ႀကီးဌာနက ဆိုတာက ယခုပညာေရးစနစ္သစ္မွာ ကုမၸဏီေတြမွာ အလုပ္သင္စနစ္ (apprenticeships) နဲ႔ သက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာေရး ေပါင္းစည္းမယ့္ ႏွစ္လမ္းသြားစနစ္ (dual system) ကိုလည္း သံုးသြားမယ္ဆိုပါတယ္။ ခုအခ်ိန္မွာ သက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ေက်ာင္းသားနဲ႔ အေထြေထြေက်ာင္းသားအခ်ဳိးက 38:62 ရွိေနရာကေန၊ အခု ႏွစ္ ၂၀ စီမံကိန္းၿပီးတဲ့အခါ 60:40 အခ်ဳိးေရာက္ေအာင္ ႀကိဳးပမ္းသြားမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း ႏွစ္စဥ္ ကမၻာ့ ကၽြမ္းက်င္ တတ္ေျမာက္မႈ အစီရင္ခံစာ (World Talent Report) အရ ၿပိဳင္ဆိုင္ႏိုင္မႈ ညႊန္းကိန္းေတြ ျမႇင့္တင္ဖို႔ လုပ္ေဆာင္ဖို႔လည္း လ်ာထားပါေသးတယ္။ (O-Net) လို႔ေခၚတဲ့ ေယဘုယ်ေက်ာင္းသားေတြ ေျဖဆိုရတဲ့ ရမွတ္ကို ဘာသာရပ္တိုင္းမွာ ၅၀% အထက္ ျဖစ္လာေအာင္ ျမႇင့္တင္သြားမယ္။ အလုပ္လုပ္ကိုင္တဲ့အရြယ္ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႔ ပညာေရးကို ျမႇင့္တင္သြားမယ္။ တႏိုင္ငံလံုးက ေက်ာင္းေတြမွာ ျမန္ႏႈန္းျမင့္ အင္တာနက္ (high-speed internet access) ရရွိႏိုင္မႈကို ၉၀% ေသာ ေက်ာင္းေတြမွာ ေဆာင္ရြက္သြားမယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အခု မဟာဗ်ဴဟာသစ္မွာေတာ့ ေက်းလက္ေဒသက ေက်ာင္းေတြမွာ တန္းတူညီမွ်စြာ ရင္းျမစ္မ်ား ရရွိခြဲေဝေပးေရ။ သုေတသနနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ (R&D) ကို တကၠသိုလ္မ်ားမွာ ဦးစားေပးေရးတို႔ကို ေဆာင္ရြက္သြားမယ္ ဆိုထားပါတယ္။
ခုလို သက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း ပညာသင္ေက်ာင္းသား၊ ဟိုက္တက္ခ္ေက်ာင္းသားေတြ ပိုလိုအပ္တယ္ဆိုတာကလည္း ႏိုင္ငံ စီးပြားေရးနဲ႔ စပ္ဆိုင္ပါတယ္။ ထိုင္းႏိုင္ငံ စက္မႈဖက္ဒေရးရွင္းရဲ႔ စစ္တမ္းေကာက္ယူေလ့လာခ်က္အရ ကားလုပ္ငန္း၊ ကား ပစၥည္းထုတ္လုပ္ငန္း၊ လွ်ပ္စစ္ပစၥည္းထုတ္လုပ္ငန္း၊ အီလက္ထရြန္းနစ္၊ သတၱဳလုပ္ငန္း၊ စိုက္ပ်ဳိးက႑ စက္မႈလုပ္ငန္းေတြ မွာ လုပ္သားလိုအပ္ခ်က္က ၂၀၁၁ ကေန၊ ၂၀၁၅ အၾကား ၂၉၀,၀၀၀ ေက်ာ္ ပိုမိုလိုအပ္လာလိမ့္မယ္လို႔ ခန္႔မွန္းတြက္ခ်က္ ထားတာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ “ထိုင္းႏိုင္ငံ သက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာေရးရဲ႔ ေရႊေခတ္”လို႔ေတာင္ တင္စားေျပာဆိုေနၾကပါ တယ္။ ဒီကိစၥအတြက္ သူတို႔က သက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္းပညာေရး ေကာ္မရွင္ (Office of Vocational Education Commission_OVEC) ဖြဲ႔လို႔ ေဆာင္ရြက္ေနၾကပါတယ္။
ထူးျခားတာေလးေတာ့လည္း ရွိပါတယ္။ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁၈ ႏွစ္ကာလမွာ ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ပညာေရးဝန္ႀကီး ၂၁ ဦး ေျပာင္းလဲခဲ့ပါ တယ္။ အဲသည္ေတာ့ တြက္ခ်က္သူေတြက ဝန္ႀကီးတေယာက္ရဲ႕ ပ်မ္းမွ်သက္တမ္းဟာ ၉-လသာပဲ ခံတယ္ဆိုၿပီး ေထာက္ျပၾကပါတယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သူတို႔အေျပာင္းအလဲကို အားက်ေထာက္ခံၾကရမွာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ထိေရာက္ေသာ ပညာေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈမ်ား ျမင္ခ်င္မိပါေၾကာင္း။
ေအာင္သူၿငိမ္း
ဇန္နဝါရီ ၁၆၊ ၂၀၁၇
အကိုးအကား-
၁။ Vocational education could be set for golden era as changes begin, Jan 6, 2014. The Nation
၂။ Thai education system fails to deliver, 19 December 2016, Bangkok Post. http://www.bangkokpost.com/news/general/1162805/thai-education-system-fails-to-deliver.
၃။ Govt launches 20-year strategic education plan. 16 January, 2017. Bangkok Post. http://www.bangkokpost.com/news/general/1180769/govt-launches-20-year-strategic-education-plan.
၄။ Education authority cites ‘focal points’ to improve Thai education system, December 23, 2016.
http://www.nationmultimedia.com/news/national/30302667
၅။ Thai English proficiency drops, now 3rd worst in Asia, 6 November, 2015. Bangkok Post. http://www.bangkokpost.com/learning/learningnews/756536/thaienglishproficiencydropsnow3rdworstinasiaef
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
