(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၁၊ ၂၀၁၆
စင္ကာပူရဲ႕ လက္ရွိ လြပ္လပ္ခြင့္၊ ဥပေဒဖိႏွိပ္မႈနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးေရခ်ိန္ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကလည္း သင္ခန္းစာယူ ဆင္ျခင္သင့္လွပါတယ္။ စင္ကာပူဆီက အတုမယူသင့္တာ၊ အတုယူသင့္တာ ခြဲျခားျမင္ၾကည့္ၾကဖို႔ ေဆာ္ၾသသင့္ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီက ပညာတတ္ လူလတ္တန္းစား ျပည္တြင္း၊ ျပည္ပအေဝးေရာက္ ႏွစ္မ်ိဳးစလံုးနဲ႔ လူခ်မ္းသာ ေရေပၚဆီမ်ားရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး ေရခ်ိန္ကလည္း သိပ္နက္နက္နဲနဲေတြ ေလ့လာေစာင့္ၾကည့္စရာမလို၊ လီကြမ္ယု အသုဘ ၾကည့္ရင္ကို သိႏိုင္တယ္ ဆိုရမလို ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ လီကြမ္ယူရဲ႕ အာဏာရွင္စိတ္ဓာတ္ဝါဒကို တိုင္းျပည္ ရုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ဓနအင္အား ခ်မ္းသာဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္တယ္ဆိုတာကို ကြက္ၾကည့္ အားက် လိုလားေၾကာင္း လီကြမ္ယုဆံုးခ်ိန္မွာ သိသာခဲ့ပါတယ္။
လူသားရဲ႕ သဘာဝ ဗီဇေတြမွာ အိပ္စားကာမ ျပဳျခင္း၊ မေသေအာင္ အသက္ေမြးျခင္း၊ အႏၱရာယ္ကို ကာကြယ္လို၊ ဘဝလုံျခံဳမႈရွာလိုျခင္းေတြသက္သက္နဲ႔ပဲ လူ႔ဘဝကို ရွင္သန္လိုစိတ္ျဖစ္ေပၚေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ စိတ္ဓာတ္ေတြခၽြတ္ျခံဳက် ရာစုဝက္ေက်ာ္ၾကာ ဖ်က္ဆီးခံခဲ့ရပါၿပီ။ က်ေနာ္တို႔ လူသားပီသမႈတရားကို မျမတ္ႏိုး မကိုးကြယ္ ဦးထိပ္ မတင္လိုေလာက္ေအာင္ အဖိႏွိပ္ခံခဲ့ရလုိ႔ အခု ပံုစံခြက္ထဲမွာ ဝမ္းနည္းဖြယ္ အသားက်ေနရပါၿပီ။
မတရားမႈကို ဆန္႔က်င္လိုစိတ္၊ တရားမႈကို ရွာလိုစိတ္၊ အမွန္တရားကို ျမတ္ႏိုးစိတ္၊ လူသားခ်င္း စာနာစိတ္၊ လူဆန္မႈ ခ်စ္ျခင္းတရား၊ လြတ္လပ္မႈကို အသက္ထက္ ခံုမင္ ေတာင့္တကာ ပိုင္စိုးမႈအျပည့္ လူသားဂုဏ္သိကၡာရွိရွိ ကိုယ့္္ၾကမၼာကိုယ္ ဖန္တီး လြတ္ေျမာက္လိုစိတ္၊ လြတ္ေျမာက္ေၾကာင္းတရား ရွာလိုစိတ္၊ ရုန္းကန္လိုစိတ္ စတဲ့ လူသားပီသမႈ တရားေတြကို ေနာက္တန္းပို႔ခ်င္ေနၾကပါၿပီ။ ပစၥည္း ဥစၥာ၊ ဓန ခ်မ္းသာရာရွာေရးကိုသာ ေရွးရႈ လူသားဘဝနဲ႔ အခြင့္အေရးေတြကို ခ်နင္းလို ေနၾကပါၿပီ။
ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္း ခ်မ္းသာရာရမႈကိုပဲ အထင္ႀကီး လိုခ်င္တပ္မက္၊ စိတ္ဓာတ္ေတြ မလြတ္ေျမာက္ခ်င္ၾကတဲ့ အေျခအေနဆိုက္ ကုန္ခဲ့ပါၿပီ။ စင္ကာပူ၊ မေလးရွား ‘အာရွတန္ဖိုး’ ေခါင္းစဥ္ေအာက္က ေဘာင္ခတ္ လူ႔အခြင့္အေရး၊ အနားသတ္ လြတ္လပ္ခြင့္၊ ပိုင္စိုးမႈမဲ့ လူ႔ေဘာင္ေလာကကို အထင္ႀကီးအားက်ခ်င္ေနၾကပါၿပီ။ အင္တာနက္ကေလးမ်ား ပို သံုးလာရ၊ မိုဘိုင္းလ္ဖုန္း ေလးမ်ား လြယ္လာ၊ လူခ်မ္းသာတစုရဲ႕ ကားသစ္ကေလးမ်ား လမ္းေပၚျမင္လာရရံုနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ၊ လူသားလြတ္ေျမာက္မႈကို ေစ်းျဖတ္၊ ေစ်းေပါင္က်ိဳး ဖလွယ္လိုေနၾကပါၿပီ။ အာဏာရွင္၊ အုပ္စိုးသူ၊ ဖိႏွိပ္သူ၊ ခ်ဳပ္ကိုင္သူ၊ လူနဲ႔လူခ်င္း ဖိႏွိပ္ေသြးစုပ္ သူေတြရဲ႕ ရင္းခံအေၾကာင္းကို မ်က္ေမွာက္ မျပဳခ်င္ေလာက္ေအာင္ လူျဖစ္တည္မႈ အႏွစ္သာရကို ျပ႒ာန္လိုစိတ္ မဲ့ကုန္ေန ၾကပါၿပီ။
တကယ္ေတာ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို မႏွစ္ၿမိဳ႕ ဖယ္ရွားလိုျခင္းက အေရွ႕ေတာင္အာရွမွာ အလားအလာ အရွိဆံုး တိုင္းျပည္ အျဖစ္ကေန စစ္တပ္က အဓမၼ အာဏာသိမ္းၿပီး ႏွစ္ငါးဆယ္အတြင္း ကမၻာ့အဆင္းရဲဆံုး တိုင္းျပည္အျဖစ္ မြဲျပာက်ေစခဲ့ လို႔ခ်ည္းမဟုတ္ပါ၊ ပညာမတတ္ေတြ ေမြးထုတ္ခဲ့လိုခ်ည္းမဟုတ္ပါ၊ အင္ဒိုနီးရွားမွာ ေခတ္သစ္ေက်းကၽြန္ဘဝေရာက္ေနရရွာတဲ့ ျမန္မာမ်ား ျဖစ္စဥ္လို တိုင္းျပည္က ႏိုင္ငံသား တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳး၊ ဘာသာစံု ႏိုင္ငံတကာမွာ လူသားကို၊ ေသြးသားကို ကုန္ပစၥည္းသဖြယ္ ေရာင္းစားခံထိေနရလို႔ခ်ည္းမဟုတ္ပါ။
ဒါေတြအားလံုးရဲ႕ ရင္းျမစ္ ဖိႏွိပ္မႈ၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာမႈ အျပည့္္နဲ႔ စနစ္ဆိုးေအာက္မွာ ႏိုင္ငံသားအမ်ားစု လူအျဖစ္က ယုတ္ ေလ်ာ့က်ဆင္း လူ႔သိကၡာကင္းမဲ့၊ အႏုသုခုမ မခံစားႏိုင္၊ စာရိတၱတရားေတြ မတည္ေဆာက္ႏိုင္၊ အိပ္စားကာမ တိရစာၦန္ သာသာ ျဖစ္ေနရတဲ့ ေခြးတိုးဝက္ဝင္ အေျခအေနနဲ႔ လူသားရဲ႕ ပိုင္စိုးမႈအျပည့္ လြတ္လပ္ျခင္းတရား၊ အခြင့္အေရးနဲ႔ ဂုဏ္ကို ဖိႏွိပ္ ခ်ဳပ္ျခယ္ ေစာ္ကားေနျခင္းဆိုတဲ့ ရင္းခံအေၾကာင္းႀကီးကို မလိုလားျခင္းေၾကာင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္၊ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ စစ္တပ္လႊမ္းမိုးေရးဝါဒကို ဆန္႔က်င္ေနရတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ စစ္ဝါဒကို ကာကြယ္တဲ့ အနာဂတ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ ႏိုင္ငံေရးမွာ စစ္ တပ္က ဦးေဆာင္ခြင့္ကို ျပ႒ာန္းေနတဲ့ ၂၀၀၈ နာဂစ္ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ျပင္လို၊ လႊတ္ေတာ္မွာ စစ္ဗိုလ္ မိုးက်ေရႊကိုုယ္တမတ္သား အခန္႔သား တက္ထိုင္ေနတာကို ဖယ္ရွားလိုေနျခင္းပါ။
စင္ကာပူ ဒီမိုကေရစီေလာက္လည္း ရတယ္၊ လူလူသူသူေနရရင္ၿပီးေရာ ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚက တကယ္ေတာ့ အလုပ္မျဖစ္ လူလိုတကယ္ ပီပီသသ ေနခြင့္ရဖို႔ အာမ မခံႏိုင္ပါဘူး။ ရုပ္ဝတၳဳပစၥည္း၊ မိုးေမွ်ာ္ အေဆာက္အအံု၊ နတ္ျပည္အလားထင္ရတဲ့ ေလေပၚ မိုးပ်ံ ဥယ်ာဥ္ေတြက ခဏကေလးနဲ႔ လုပ္ယူႏိုင္ပါတယ္။ လူ႔အခြင့္အေရး စံခ်ိန္မီ လူသားကို တန္ဖိုးထားမႈ၊ ႏိုင္ငံႀကီးသားေကာင္း ပီသမႈ၊ လူကို လူလိုထား ဆက္ဆံလိုမႈကေတာ့ ေရရွည္ တည္ေဆာက္ယူရတာပါ။ စင္ကာပူအစိုးရက ဒါေတာင္ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ အမုန္း၊ ပဋိပကၡေတြဟာ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း တည္ၿငိမ္မႈနဲ႔ စီးပြားဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို အႀကီးအက်ယ္ ထိခိုက္ႏိုင္ေၾကာင္းသိလို႔ လူမ်ိဳး၊ ဘာသာ ခြဲျခားမႈကို ကင္းေအာင္၊ သမမွ်တေနႏိုင္ေအာင္ ဥပေဒေတြ တင္းက်ပ္ ဖိဖိစီးစီး လုပ္ထားတာပါ။ ဒါေပမဲ့ လူသား အေျခခံ အခြင့္အေရး၊ အလုပ္သမား အခြင့္အေရး ကေတာ့ ႏိုင္ငံတကာ မဆိုထားနဲ႔ ေဒသတြင္းက ေဟာင္ေကာင္ ေလာက္ေတာက္ လိုက္မမီပါ။ စာနယ္ဇင္းဖိႏွိပ္မႈဆိုရင္ လက္ရွိ က်ေနာ္တို႔ တိုင္းျပည္ထက္ေတာင္ ဆိုးလွပါေသးတယ္။
အတိုက္အခံ ႏိုင္ငံေရးပါတီကို မလွန္ႏိုင္ေအာင္ ႏွိပ္ကြပ္၊ သားစဥ္ေျမးဆက္နဲ႔ ကိုယ့္လူခ်ည္း (ကိုယ့္ပါတီခ်ည္း) အာဏာတည္ အေမြခံ မင္းဆက္ ႏိုင္ငံေရး “Political Dynasty” ထူေထာင္လိုမႈကိုပဲ အဓိက ထားလိုျခင္းကေန အရင္းတည္တဲ့ ဖိႏွိပ္မႈ ႏိုင္ငံေရးစနစ္ကေန လူသားတန္ဖိုးေတြကိုပါ ယုတ္ေလ်ာ့သြားေစ၊ (၂၁) ရာစုတန္းဝင္ ႏိုင္ငံႀကီးသားေကာင္း လူႀကီးလူေကာင္း ပီသမႈကို ထိခိုက္သြားေစခဲ့ပါတယ္။ ဒီလိုနဲ႔ ေနာက္ဆက္တြဲ အျဖစ္ လူသားက်င့္ဝတ္တာဝန္ ပ်က္ယြင္းမႈ၊ လူမပီသမႈ ျပႆနာေတြ သူတို႔လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ ႀကီးမားလာတယ္။ တတိယႏိုင္ငံကေန ရုပ္ဝတၳဳ အေျချပဳ၊ စီးပြားကို ပံုေဖာ္၊ ဓန ကို တည္ေဆာက္ၿပီး ပထမႏိုင္ငံအျဖစ္ အခ်ိန္တိုအတြင္းမွာ ေျပာင္းလဲ တည္ေဆာက္ႏိုင္ခဲ့ေပမဲ့ က်င့္ဝတ္၊ သီလ၊ စာရိတၱ နာမ္ ပိုင္းဆိုင္ ႏိုင္ငံႀကီးသား အျဖစ္ ေျပာင္းလဲ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈနည္းမႈ ျပႆနာက စင္ကာပူမွာ နက္နက္ရိႈင္းရိႈင္း ရွိေနပါတယ္။
စင္ကာပူကို အားက် အတုယူစရာေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတာလည္း မွန္ပါတယ္။ တာဝန္ခံ၊ တာဝန္ယူ၊ တာဝန္ေက်၊ အရည္အခ်င္းျပည့္ ေကာင္းမြန္တဲ့ စီမံခန္႔ခြဲ အုပ္ခ်ဳပ္ပံု ၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈကင္းတဲ့ အစိုးရ ယႏၱရား၊ စည္းကမ္း ဥပေဒ ရိုေသေလးစား လိုက္နာမႈ၊ သန္႔ရွင္းမႈ၊ ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံ စီးပြားလုင္ငန္း လြယ္ကူျမန္ဆန္ စနစ္က် ႀကိဳးနီစနစ္ကင္းမဲ့မႈ၊ လုပ္ငန္းခြင္ အေထာက္အကူျပဳ ပညာေရးစနစ္ စတဲ့ ေကာင္းတာေတြကို ယူရမွာ အမွန္ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ စင္ကာပူရဲ႕ အျခား မ်က္ႏွာစာ တဖက္မွာေတာ့ ဆိုခဲ့သလို အျပည့္အဝ ဒီမိုကေရစီစနစ္ အလံုးစံု မထြန္းကားျခင္းရဲ႕ ရလဒ္၊ ႏိုင္ငံေရး အရ လြတ္လပ္တဲ့ စနစ္မဟုတ္ျခင္း အက်ိဳးေတြေၾကာင့္ အားနည္းခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေနတာကိုလည္း မ်က္ေမွာက္ ျပဳႏိုင္ရပါမယ္။ ႏိုင္ငံေရးသင္းကြပ္ခံေနရတဲ့ တိုင္းျပည္တခုရဲ႕ လူမႈ၊ စီးပြား၊ ပညာ၊ အႏုသုခုမ၊ ယဥ္ေက်းမႈ က႑ာ အသီးသီးမွာ ခၽြတ္ယြင္းမႈေတြ အျပည့္ရွိေၾကာင္းကို ျမင္ႏိုင္ရပါမယ္။
လူအမ်ား ျဖစ္လိုၾကတဲ့ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးခ်မ္းသာမႈ ဆက္စပ္ကိုပဲ ဥပမာ ျပဳ ေထာက္ျပပါမယ္။ စင္ကာပူလိုပဲ မူလ အာရွ က်ား ၄ ႏိုင္ငံ စာရင္းဝင္ ပိုမို လြတ္လပ္တဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္း တခု ျဖစ္တဲ့ ထိုင္ဝမ္ဟာ စြန္႔ဦးတီထြင္မႈ၊ ေခတ္သစ္ နည္းပညာနဲ႔ အိုင္ဒီယာ အေျခခံ နည္းပညာဝန္ေဆာင္မႈ လုပ္ငန္းေတြ၊ နည္းပညာ ထုတ္ကုန္ေတြနဲ႔ တိုင္းျပည္စီးပြားကို ေမာင္းႏွင္ ကမၻာ့ နည္းပညာ ေစ်းကြက္ထဲမွာ ဝင္ဆန္႔ေနႏိုင္ပါတယ္။ စင္ကာပူကေတာ့ ေခတ္နည္းပညာ ဆန္းသစ္မႈနဲ႔ အေတြးအေခၚ အေျခခံ ထုတ္ကုန္ ဝန္ေဆာင္ႏိုင္မႈ အားနည္းေနဆဲ ျဖစ္ေၾကာင္း လက္ေတြ႕ ႏိႈင္းယွဥ္ သံုးသပ္ႏိုင္ပါတယ္။
မဆလေခတ္ ႏိုင္ငံျခားသား အမုန္းေရာဂါ စနစ္ဒဏ္ျပင္းထန္ခ်ိန္ ျပည္ပ ထြက္ခြာခဲ့ရသူ မႏၱေလးဇာတိ တရုတ္အမ်ိဳးသား ပီတာခ်ဴး (ဦးဝင္းသန္း) တစ္ေယာက္ ထိုင္ဝမ္ကို မသြားဘဲ စင္ကာပူမွာသာ အေျခခ်ခဲ့ရင္ လူလည္ ပြဲစား သာမန္ သူေဌးတေယာက္ပဲ ျဖစ္မလား၊ အခုလို စြန္႔ဦးတီထြင္ စိတ္ကူးစိတ္သန္း နည္းပညာ အေျချပဳ HTC မိုဘိုင္းလ္ ကုမၸဏီကို တည္ေထာင္ႏိုင္မလားဆိုတာ အမ်ားႀကီး ေမးခြန္းထုတ္ ဆင္ျခင္စဥ္းစားဖြယ္ ရွိပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ တိုင္းျပည္က ေၾကးရတက္ လူခ်မ္းသာမ်ား သူတို႔ သားသမီးေတြကို အထင္တႀကီးနဲ႔ ေငြကုနု္္ခံ ေက်ာင္းထားေနတဲ့ အဆင့္တန္းမီလွခ်ည္းရဲ႕ ဆိုတဲ့ စင္ကာပူပညာေရးက အတတ္ပညာ တခုခုနဲ႔ ဝမ္းစာရွာ၊ ၿငိမ္ဝပ္ပိျပားေနဆိုတဲ့ ရုပ္အရ ျပည့္စံုတဲ့ ‘ကၽြန္ေကာင္း’ တေယာက္ကိုပဲ ျဖစ္ဖို႔ပဲ ‘အမ်ားစု’ ‘အဓိက’ ေပးႏိုင္တာပါ။ ဆန္းသစ္တဲ့စိတ္ကူးနည္းပညာဟာ ပိတ္ဆို႔ထားတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းမွာ မရွင္သန္ မထြန္းကား အျမင့္ဆံုး မေရာက္ပါဘူး။
ဥပမာ – စင္ကာပူရဲ႕ ထိပ္တန္း အမ်ိဳးသားတကၠသိုလ္ (NUS) က ကမၻာေက်ာ္ အေမရိကန္ ေယးလ္တကၠသိုလ္နဲ႔ ပူးေပါင္း ေက်ာင္းဖြင့္ႏိုင္ေပမဲ့ ေက်ာင္းသားသမဂၢမ်ား လြတ္လပ္စြာ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ခြင့္ကိုက် မေပးပါဘူး။
ဒါေတြရဲ႕ အက်ိဳးဆက္က ေခတ္မီ အဆင္ျမင့္ အတတ္ပညာသင္ခြင့္ရသူခ်င္း အတူတူမွာ ကိုယ္ပိုင္ ေတြးေခၚ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ၾကံဆ လမ္းသစ္ေဖာက္လိုသူေတြရဲ႕ စြန္႔စားဖန္တီးကာ တကိုယ္ေရကေန လူ႔အဖြဲ႕အစည္းတခုလံုး၊ ကမၻာႀကီးတခုလံုး ေျပာင္းလဲေအာင္၊ ႀကီးပြားေအာင္ ေဖာ္ေဆာင္လိုတဲ့ စြန္႔ဦးတီထြင္ Entrepreneurship ျဖစ္ စိတ္ကူးနည္းပညာ Innovative Technology စီးပြားလုပ္ငန္းမ်ိဳးေတြကို လမ္းေၾကာင္းဖြင့္အားမေပးႏိုင္ပါဘူး။ ဒီလိုကြာျခားခ်က္ေၾကာင့္ ကမၻာကို ေျပာင္းလဲေစတဲ့ နည္းပညာနဲ႔ စိတ္ကူး ဖန္တီးခ်ျပသူေတြက လြတ္လပ္တဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းေတြမွာသာ ေပါက္ဖြား ရွင္သန္ႏိုင္ေၾကာင္းကို တကၠသိုလ္အဆင့္ အတန္းပညာေရး မဆံုးခဲ့တဲ့ ဘီလ္ဂိတ္(စ္) (Microsoft)၊ စတိဗ္ေဂ်ာ့ဘ္(စ္) (Apple)၊ မာ့ခ္ဇူကာဘတ္ (Facebook) တို႔ရဲ႕ နည္းပညာစိတ္ကူးသက္သက္နဲ႔ ခ်မ္းသာၾကြယ္ဝမႈ တည္ေဆာက္ႏိုင္မႈ၊ လူသားအားလံုးနဲ႔ ေခတ္ႀကီးတခုလံုးကို ေရွ႕ေဆာင္ အလွည့္အေျပာင္းျဖစ္ေစမႈက သက္ေသထူေနပါတယ္။
စစ္တပိုင္း အစိုးရေခတ္ သက္တမ္း တေလွ်ာက္လံုး အစိုးရအဖြဲ႕ဝင္ သမၼတ အစ၊ ေဒသဆိုင္ရာ ဝန္ႀကီးအဆံုး၊ အာဏာရ၊ အတိုက္အခံ လႊတ္ေတာ္အမတ္မင္းမ်ား မက်န္ဟာ တိုင္းျပည္ကို စင္ကာပူလို ျဖစ္ေစရမယ့္ အေၾကာင္း အခါခါ ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ စင္ကာပူလိုျဖစ္ေအာင္ အထူး လုပ္ျပေနစရာမလိုပါ။ အတိုက္အခံကို ဖိႏွိပ္၊ မေသမရွင္ အျဖစ္ ေမြးထား၊ စာနယ္ဇင္းကို ဖိႏွိပ္၊ လူထုရဲ႕ ပုဂၢလိက လြတ္လပ္ခြင့္ကို ထိန္းခ်ဳပ္လိုျခင္း ဓေလ့ေတြက စစ္အစိုးရအဆက္ဆက္နဲ႔ လက္ရွိတိုင္ က်င့္သံုးေနဆဲ ျဖစ္သလို တိုင္းျပည္နစ္နာေစေၾကာင္းလည္း သမိုင္းသက္ေသျပဳၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။
တခါတေလမွာ ေနာက္က်ျခင္းဟာ “Blessing in Disguise” ေနာင္္မွာေကာင္းဖို႔ ျဖစ္ေစပါတယ္။ ကိုယ္တိုင္လည္း ဒီ လူ႔အခြင့္အေရး၊ ႏိုင္ငံသား လြပ္လပ္ခြင့္ ဖိႏွိပ္ခ်ိဳးႏွိမ္လိုျခင္းရဲ႕ မေကာင္းတဲ့ အက်ိဳးဆက္ေတြ ဆယ္စုႏွစ္မ်ားစြာ ခံစားၿပီး ျဖစ္သလို စင္ကာပူလို တိုးတက္ခ်မ္းသာၿပီး တိုင္းျပည္မ်ိဳးမွာလည္း လူ႔အဖြဲ႕အစည္းရဲ႕ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လူသား ဖန္တီးမႈ အရည္အေသြးပိုင္းဆိုင္ရာ အားနည္းမႈေတြ ျဖစ္ေစေၾကာင္း သူမ်ား အမွားကေန သင္ခန္းစားယူႏိုင္ရပါမယ္။ ေကာင္းတာကိုယူ၊ မေကာင္းတာကိုပယ္တတ္ရပါမယ္။
နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ လူ႔အခြင့္အေရး ေပမီေဒါက္မီ၊ လူသားခ်င္း စာနာေထာက္ထားစိတ္ ျပည့္လွ်ံ၊ လြတ္လပ္မႈ အေတြးအေခၚ၊ ဉာဏ္ပညာ၊ ခ်စ္ျခင္းတရား၊ လူသားဆန္မႈမ်ားမ်ားနဲ႔ အနာဂတ္ တိုင္းျပည္ကိုပဲ လုိခ်င္ပါတယ္။ လြပ္လပ္စြာ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုေဝဖန္ ေဆြးေႏြးျငင္းခံုမႈမ်ားနဲ႔အတူ ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ဆန္းသစ္ေတြးေခၚမႈ အသီးအပြင့္ေတြ ေဝဆာ၊ စြန္႔ဦးတီထြင္္ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မႈ သုေတသန အလုပ္ေတြ အျပည့္၊ အႏုသုခုမနဲ႔ အားကစား က႑ေပါင္းစံု လူတမ္းေစ့တဲ့ စိတၱ၊ ကာယ၊ ရုပ္၊ နာမ္ ႏွလံုး အဘက္ဘက္ ကံုလံုၾကြယ္ဝ ရင့္က်က္ တိုးတက္မႈရွိတဲ့ ႏိုင္ငံကိုပဲ တည္ေဆာက္ခ်င္ပါတယ္။ လူသားတန္ဖိုး ျဖစ္တည္မႈကို အျပည့္အဝ အသိအမွတ္ျပဳ က်င့္ဝတ္၊ သိကၡာ၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ျပည့္စံုတဲ့ လူအမ်ားနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ လူ႔အသိုင္းအဝန္းကိုပဲ ဖန္တီးခ်င္ပါတယ္။ ဒီမိုကေရစီ အမည္ခံ အာဏာရွင္ တပိုင္း ဖိႏွိပ္မႈ လူမဆန္မႈ အျပည့္နဲ႔ စင္ကာပူလို မျဖစ္ခ်င္ၾကဖို႔နဲ႔ ဗမာျပည္က အေရွ႕ေတာင္အာရွရဲ႕ ေရွ႕ေဆာင္ စံခ်ိန္မီ ဒီမိုကေရစီ တုိင္းျပည္ႀကီး အျဖစ္ ေရွ႕ကဦးေဆာင္ ခ်ီတက္ေစခ်င္ေၾကာင္း … ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
(ျပန္လည္ေဝဖန္ရန္ႏွင့္ဆက္သြယ္ရန္ – nyeinchanaye81@gmail.com )မွတ္ခ်က္ — “စင္ကာပူလို မျဖစ္ခ်င္ပါ” ေဆာင္းပါးေဟာင္း ေကာက္ႏႈတ္ခ်က္မူရင္း ေဆာင္းပါးကို ဧရာဝတီတြင္ ပံုႏွိပ္ခဲ့သည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
