(မုိးမခ) ႏုိဝင္ဘာ ၆၊ ၂၀၁၆
● အမ်ဳိးသားေဆာင္က ေပါက္ကြဲသံ
တကယ္ေတာ့ ေဆး ၂ သည္ မဂၤလာဒုံတပ္ၿမိဳ႕ အတြင္းရွိၿပီး ေက်ာင္းသားဦးေရ ၇၀၀ ခန္႔သာရွိသည့္ ေက်ာင္းျဖစ္သည္။ အေဆာင္ေနေက်ာင္းသားဆိုလွ်င္လည္း ၃၀၀ ေက်ာ္ခန္႔သာရွိသည္။ တပ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္သည့္အားေလ်ာ္စြာ အေဆာင္ပတ္လည္တြင္ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႕အသီးသီးႏွင့္ တပ္မိသားစုမ်ားေနထိုင္ၾကသည္။
ဇြန္ ၆ ရက္ေန႔ ပင္မတကၠသုိလ္ႏွင့္စက္မႈ တကၠသုိလ္တုိ႔တြင္ သပိတ္စတင္ေမွာက္လိုက္ၿပီးေနာက္ ေဆး ၂ အမ်ဳိးသားေဆာင္သုိ႔ သတင္းမ်ား စတင္၍ တေျဖးေျဖးေရာက္လာသည္။ ထိုစဥ္က ယေန႔ေခတ္လို သတင္းဆက္သြယ္မႈ မျမန္ဆန္ေသးေပ။ တေဆာင္လုံးတြင္ တလုံးသာရွိေသာ ၾကိဳးဖုန္းကလည္း ေန႔ဘက္ပိတ္ထားသည္။ ညဘက္ဆိုရင္လည္း အေစာင့္ရွိ၍ လြတ္ လြတ္လပ္လပ္ ေျပာရသည္မဟုတ္။ ၿမိဳ႕ထဲကျပန္လာသူမ်ား သယ္လာေသာသတင္းစကားကို ေစာင့္ရသည္။ တဆင့္စကား တဆင့္နားႏွင့္မွ်ေဝရသည္။
ေအာက္ထပ္တြင္ေနသူမ်ားက စုမိသည္မွာ ကိုစိုးေအာင္တုိ႔ ေမာင္ေမာင္ေထြးတုိ႔အခန္းတြင္ျဖစ္သည္။ ေက်ာင္းသားလႈ ပ္ရွား မႈသတင္းမ်ားကို စိတ္ဝင္တစား ေျပာဆိုေဆြးေႏြးၾကသည့္ ေခါင္သူၾကီးအခန္းဟုဆိုရမည္။ ဇြန္လ ၇ ရက္ေန႔တြင္ အေဆာင္ တြင္ စ၍စာကပ္သည္။ ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈႏွင့္ ေက်ာင္းသားတုိ႔၏ေတာင္းဆိုခ်က္မ်ားကို ေရခ်ဳိးခန္းဘက္က နံရံမ်ား တံ ခါးမ်ားတြင္ စကပ္သည္။ မည္သူမည္ဝါလက္ခ်က္မွန္းေတာ့ မသိရ။ စာကပ္လိုက္သည္ႏွင့္ တီးတိုးတီးတိုး စုစုစုစု ျဖစ္ေနေသာ ေက်ာင္းသားမ်ား အနည္းငယ္ လႈပ္လႈပ္ရွားရွား စျဖစ္သည္။ သြားဖတ္သူက ဖတ္သည္။
စာကပ္သည့္သတင္းသည္ ေဟာလ္ကက်ဴတာ ဆရာဦးသိန္းဝင္းနားေပါက္သြားသည္။ ထိုအခါ ဆရာဦးသိန္းဝင္းလည္း သူႏွင့္ နီးစပ္သည့္ ေက်ာင္းသားၾကီးတခ်ဳိ႕ကို ေခၚ၍ စာမ်ားကို လိုက္ခြာသည္။ ဆရာဦးသိန္းဝင္းကား ဆိုးလွသူေတာ့ မ ဟုတ္ေပ။ ခပ္ေအးေအးေနတတ္သူ ဆရာတဦးျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သူ႔ေခါင္းေပၚက်လာသည့္တာဝန္ေၾကာင့္ ထိမ္းသိမ္းႏိုင္ ရန္ႀကိဳးစားပုံရသည္။
ဤတြင္ေပါက္ကြဲသူ ကိုသိန္းေဖ (သံတြဲ) ျဖစ္သည္။ စာေတြ အခြာခံလိုက္ရ၍ ေပါက္ကြဲသည္။ လူစုံသည့္ ကိုစိုးေအာင္ တုိ႔အခန္းတြင္ လာ၍ေပါက္ကြဲသည္။ သုိ႔ႏွင့္ ဆရာဦးသိန္းဝင္းသုိ႔လိပ္မူ၍ မေက်နပ္ေၾကာင္း စာတေစာင္ေရးၿပီး ဆရာအခန္း က တံခါးေအာက္သုိ႔ ထိုးထည့္ေပးလိုက္သည္။ ဆရာလည္း ထြက္မလာေတာ့ေပ။ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ေျပာေနၾကေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားအသံကလည္း ညေနေမွာက္ရီပ်ဳိးေလ ပိုက်ယ္ေလျဖစ္လာသည္။ ၿမိဳ႕ထဲသြားေနၾကေသာ ေက်ာင္းသား အမ်ားစုလည္း ျပန္ေရာက္လာၾကၿပီး လူလည္းစုံ သတင္းလည္းစုံကာ တစတစ ပို၍ေပါက္ကြဲလာေတာ့သည္။
ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ခ်င္းစီ၏ ေအာ္ဟစ္သံမ်ား အေဆာင္တြင္း၌ ဟိုမွ ဒီမွ ေပၚထြက္၍လာေနသည္။ ကိုစိုးေအာင္အခန္း တြင္လည္း လူပိုစုံလာသည္။ ေမာင္သတၲိေခၚ ကိုသိန္းထြန္း (ေတာင္ငူ) တုိ႔ ကိုသန္းဝင္း (ေျမာင္းျမ) တုိ႔ျဖင့္ ခန္းလုံးျပည့္ လာသည္။ ထိုအခိုက္အတန္႔မွာပင္ အေဆာင္မီးမိန္းခလုတ္ကို တစ္ေယာက္ဆြဲပိတ္ခ်သည့္ေနာက္ တေဆာင္လုံးမီးေမွာင္က် သြားၿပီး ေက်ာင္းသူအားလုံး အခန္းမ်ားထဲကထြက္လာၾကၿပီး ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားေအာ္ဟစ္ကာ အေဆာင္ေအာက္ထပ္တြင္ လူစုမိသည္။ အေဆာင္အျပင္ လမ္းမီးကလင္းေန၍ ဝါးလုံးႏွင့္ထိုးခြဲလိုက္ၾကၿပီး ညအေမွာင္ထုေအာက္တြင္တေဆာင္လုံး ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားႏွင့္ ညံေနေတာ့သည္။
တစ္ေယာက္က ကိုခင္ေဆာင္ အိပ္ယာခင္းအျဖဴႀကီးဆြဲယူလာသည္။ ကိုခင္ေဆာင္ (က်ဳိက္ထို၊ ယခု ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္) ထို ညက အေဆာင္မွာမရွိ RIT က သူငယ္ခ်င္းအေဆာင္ေရာက္ေနသည္။ ထိုေခတ္ကာလက ေက်ာင္းအလံ တခုရဖုိ႔ မလြယ္ကူလွ။ အိပ္ယာခင္းအျဖဴေပၚတြင္ သေဘၤာေဆးအနီႏွင့္ ခြပ္ေဒါင္းပုံဆြဲရသည္။ ဆြဲသူက ေအာင္သိန္း ထြန္းျဖစ္သည္။ ထိုစဥ္ ေက်ာင္းသားထုအစည္းအေဝးတရပ္ကို အေဆာင္ေအာက္ထပ္ ဧည့္ခန္းတြင္ က်င္းပလိုက္ၾကသည္။ လက္နွိပ္ဓာတ္မီးတလက္ကို စားပြဲေပၚတြင္ေထာင္ရက္ မ်က္ႏွာက်က္ထိုးကာ စေပါ့လိုက္မီးႏွင့္လုပ္ေသာ အစည္းအေဝး ျဖစ္သည္။
သပိတ္တြင္ ေဆး ၂ ေက်ာင္းသားမ်ား ပါဝင္ပူးေပါင္းရန္ဆုံးျဖတ္လိုက္ၾကသည္။ ထိုအစည္းအေဝးတြင္ အတန္းကိုယ္စားလွယ္ ေရြးရန္ ကိုျမင့္သိန္း (ထားဝယ္) က အဆိုျပဳလိုက္ရာ အားလုံးသေဘာတူလုက္ၾကၿပီး အတန္းကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တာ ဝန္ယူမည့္သူမ်ား အဆိုျပဳၾကသည္။
ေနာက္ဆံုးႏွစ္ အပိုင္း (ခ) ကိုဝင္းလြင္ (ပုေလာ) သုိ႔မဟုတ္ ကိုသိန္းလြင္ (ပဲခူး) ေနာက္ဆံုးႏွစ္ အပိုင္း (က) ကိုေအာင္ႏိုင္ တတိယႏွစ္ေဆး ကိုျမင့္သိန္း (ထားဝယ္) အႀကီးတန္း ကိုတင္ျမင့္၊ ဒုတိယႏွစ္ေဆး အငယ္တန္း ကိုထြန္းသန္း (ေမာ္လၿမိဳင္)ပထမႏွစ္ေဆး ကိုသန္းဝင္း (ပုသိမ္ တုိ႔ ျဖစ္ၾကသည္။
တညလုံးမီးအေမွာင္ခ်ထားၿပီး ေဆြးေႏြးၾက ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ားတိုင္ၾက၊ မနက္ခ်ီတက္ရန္ျပင္ဆင္ၾကရင္း အမ်ဳိးသားေဆာင္ သည္ အေမွာင္ထဲတြင္ အသက္ဝင္ေနသည္။ ထားဝယ္ေလအျပည့္ႏွင့္ ေဟာေျပာေနေသာ ကိုျမင့္သိန္းသိန္းစကားသံက အေဆာင္ထဲတြင္ ပ်ံ႕လြင့္ေနသည္။ မည္သုိ႔ဆိုေစ စစ္တပ္ၿမိဳ႕ေလးျဖစ္ေသာ မဂၤလာဒုံအတြင္း စစ္တပ္ပတ္လည္ ဝိုင္းပတ္ ထားေသာေနရာတြင္ ေမွာက္ေသာသပိတ္ျဖစ္၍ အားလုံးရင္ထဲ စိတ္လႈပ္ရွားမႈ မ်ားစြာျဖစ္ေနသည္။ သုိ႔ႏွင့္ပင္ မနက္မိုး ေသာက္ အ႐ုဏ္ေရာက္ေတာ့သည္။
တေဆာင္လုံးလိုလို ခ်ီ တက္ၾကမည္ျဖစ္၍ ခ်ီ တက္ၾကမည့္ၾကမည့္ေက်ာင္းသားထု၏ စားေရးေသာက္ေရးကို စီစဥ္ၾကရသည္။ စားဖိုေဆာင္စာဖိုမွဴး ကိုေငြႏွင့္တိုင္ပင္ၿပီး ထမင္းဟင္းမ်ား ေစာေစာစီစီးခ်က္ဖုိ႔ သယ္ဖုိ႔လုပ္ၾကသူမ်ားမွာ တတိယႏွစ္ေဆးမွ ကိုေအာင္ထိုက္တုိ႔ ကိုေအာင္ေဇတုိ႔ျဖစ္ၾကသည္။ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီးေသာထမင္းဟင္းကို သုံးဘီးကားငွား၍တင္ၿပီး ခ်ီ တက္မည့္ ေက်ာင္းသားထုေနာက္က လိုက္ရန္စီစဥ္ၾကသည္။
● ခ်ီတက္ပြဲ
မဂၤလာဒုံ ေဆး ၂ မွ ပင္တကၠသုိလ္အထိ ၆ မိုင္ဝန္းက်င္ခန္႔ရွိသည္။မနက္ ၇ နာရီခန္႔တြင္ မနက္စာေစာေစာစားအၿပီး ခ်ီတက္ ရန္ျပင္ဆင္စဥ္ဌာနမွဴးဆရာၾကီး ေဒါက္တာတင္ေအာင္ေရာက္လာၿပီး ေက်ာင္းသားမ်ားအခ်င္းခ်င္း စည္းစည္းလုံးလုံး ညီညီ ညြတ္ညြတ္ရွိဖုိ႔ ေျပာၾကားခ့ဲသည္။ ထို႔ေနာက္ အလံကိုင္သူကိုင္၊ ပိုစတာဆိုင္းဘုတ္မ်ားကိုင္သူကိုင္ၾက၍ ေႂကြးေၾကာ္ သံမ်ားသံၿပိဳင္ဟစ္ေႂကြးၿပီး သုံးေယာက္တတန္း တန္းစီၿပီး အေဆာင္မွ စထြက္သည္။ စစ္လက္နက္အျပည့္အစုံျဖင့္ ရပ္ၾကည့္ ေနၾကေသာ ေဆးတပ္ကို ဦးစြာျဖတ္သည္။
ညကထဲကစည္းရုံးထားၿပီး လိုက္ပါမည္ဟုကတိေပးထားေသာ ျပည္လမ္းမေပၚရွိ သီတာေဆာင္ကိုေေရာက္ေတာ့ ဆရာမ မ်ားက တံခါးပိတ္ေသာ့ခတ္ထားသည္။ ေက်ာင္းသူမ်ားအျပင္ထြက္၍ မရၾက။ အေပါက္ဝတြင္ ပါေမာကၡေဒါက္တာေဒၚေမေမရီထိုင္ေစာင့္ေနသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ သပိတ္ေကာ္မတီအတြက္ သူမတုိ႔ေကာက္ခံထားေသာ အလွဴေငြ (၄၀၀၀ ခန္႔ဟု ထင္ သည္) မ်ားအားလွမ္းေပးၿပီး သီတာသူတုိ႔ မခ်င့္မရဲက်န္ေနခ့ဲရသည္။ စိတ္လႈပ္ရွားဘြယ္အခိုက္အတန္႔ဟု ဆိုရပါမည္။ မဂၤ လာဒုံ ေဆး ၂ ေရွ႕ရွိ ျပည္လမ္းမေပၚတြင္ ခ်ီတက္ၾကမည့္ ေဆး ၂ ေက်ာင္းသားတုိ႔ အသင့္ရွိေနေပျပီ။ ခြပ္ေဒါင္းအလံသည္ တပ္ဦး၌ တလူလူလြင့္၍ေနသည္။ သမဂၢအေဆာက္အုံကို ဗံုးႏွင့္ ခြဲ၍ ၿဖိဳ၍ရနိုင္ေသာ္လည္း သမဂၢစိတ္ဓါတ္ကို ေဖ်ာက္ဖ်က္၍ မရနိုင္။ သမဂၢစိတ္ဓါတ္သည္ ေက်ာင္းသားထုရင္တြင္း၌ အစဥ္အျမဲရွင္သန္၍ ေနေပေတာ့သည္။
အလံကို တေလ်ာက္လုံးကိုင္၍ ခ်ီတက္သူက တတိယႏွစ္ေဆးမွ ကိုသက္ဝင္းေမာင္ (အင္းစိန္) ျဖစ္သည္။ အိပ္ယာခင္း ေပၚတြင္ ရရာေဆးႏွင့္ျဖစ္သလိုဆြဲခ့ဲရေတာ့ စိတ္တိုင္းကမက်။ ၿမိဳ႕ထဲႏွင့္ ေက်ာင္းအသြားအလာတြင္ သတိထားမိေသာ ဆယ္မိုင္ကုန္းက ပန္းခ်ီဆိုင္ခန္းေလးတြင္ အလံအသစ္ေရးဖုိ႔ ဝင္ခ့ဲၾကေသးသည္။ ကံမေကာင္းခ့ဲၾက။ တိုက္တိုက္ဆိုင္ ဆိုင္ ထိုေန႔က ထိုဆိုင္မွ ပန္းခ်ီဆရာကြယ္လြန္ၿပီး ရက္လည္သည့္ေန႔ျဖစ္ေနသည္။
သုိ႔ႏွင့္ ျပည္လမ္းမႀကီးအတိုင္း ပင္မတကၠသုိလ္ရွိရာ လွည္းတန္းသုိ႔ခ်ီ တက္ၾကသည္။ တတန္းကို ေက်ာင္းသား ၅၀ ခန္႔သာ ရွိေသာေက်ာင္းဆိုေတာ့ တေယာက္ႏွင့္တေယာက္ ေကာင္းစြာသိၾက ရင္းႏွီးၾကသည္။ ေရွ႕ဆံုးကေန ကခုန္ၿပီး ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ခ်ီတက္ေနသူ ၂ ဦးက ဒုတိယႏွစ္ေဆးအႀကီးတန္းက ကိုတင္ထြန္း (ဘူးႀကီး) ႏွင့္ ဒုတိယႏွစ္ေဆး အငယ္တန္းက ေစာသိန္း ဝင္းတုိ႔ျဖစ္သည္။ သပိတ္သြားယူက တတိယႏွစ္ေဆးက ကိုတိုးျမင့္ျဖစ္သည္။ ကိုတိုးျမင့္ လမ္းတေလွ်ာက္ ေဘးမွ ထြက္အား ေပးေသာလူထုအား သြားၿပီး တက္ႂကြစြာ စကားေျပာဆိုေနသူျဖစ္သည္။ ဆယ္မိုင္ကုန္းေရာက္ေတာ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသြားၿပီး သပိတ္ယူခ့ဲၿပီး သပိတ္အားေျမႇာက္၍ ခ်ီတက္ခ့ဲသူလည္းျဖစ္သည္။ သူ႔ထံမွ ကိုတင္ထြန္းတုိ႔ ေစာသိန္းဝင္းတုိ႔ ဆက္လက္ သယ္ယူၾကသည္။ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ သူတုိ႔အဖမ္းမခံခ့ဲၾကရေပ။
၂၀၁၅ ေက်ာင္းသားသပိတ္မွာ ေက်ာင္းသားငယ္တစ္ဦးက သပိတ္ေျမႇာက္၍ ခ်ီတက္ေတာ့ သူတုိ႔ ၃ ဦးကိုသတိရသည္။ တင္ထြန္းကား ထိုအေတာ္ပုံတြင္ အဖမ္းမခံရ။ ဆရာဝန္ျဖစ္သြားၿပီး ကေလးေဆးရံုႀကီးတြင္ တာဝန္က်သည္။ သုိ႔ေသာ္ ေဒါက္တာတင္ထြန္းတေယာက္ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္ပတ္လည္ခန္႔က အစာအိမ္ကင္ဆာႏွင့္ ဆုံးပါးသြားခ့ဲသည္။ ေဒါက္တာေစာသိန္း ဝင္းလည္း ထိုအေရးေတာ္ပုံတြင္ အဖမ္းမခံရဘဲ ဆရာဝန္ျဖစ္သည္။ အား/ကာတြင္ ဝင္ေရာက္အမႈထမ္းၿပီး ယခုႏွစ္ဆန္းခန္႔က ညႊန္ၾကားေရးမွဴးအျဖစ္မွ အျငိမ္းစားယူသည္။ သုိ႔ေသာ္ လြန္ခ့ဲေသာ အႏွစ္ ၄၀ ကသူတုိ႔ သပိတ္ေျမႇာက္၍ သပိတ္ေမွာက္ ခ့ဲရသက့ဲသုိ႔ ယေန႔ေက်ာင္းသားမ်ားလည္း သပိတ္ေမွာက္ေနရဆဲျဖစ္သည္။ ျမန္မာျပည္၏ အေမွာင္ညမ်ားကား ရွည္လြန္း လွေပစြ။
တကယ္ေတာ့ မိမိတို႔ေဆး ၂ သည္ ၆ ႏွစ္ခြဲတက္ရသည္ျဖစ္ရာ ေနာက္ဆံုးႏွစ္ႏွင့္ ပထမႏွစ္သည္အသက္ေရာ အတန္းေရာ ကြာသည္။ ဤကြာဟမႈတြင္ အလယ္တြင္ရွိေနသည္က တတိယႏွစ္ေဆး ကေက်ာင္းသားမ်ားျဖစ္သည္။ သူတုိ႔က အေပၚ တန္း သိပ္မကြာ ေအာက္တန္းႏွင့္လည္း သိပ္မကြာေပရာ အတန္းၾကီးေရာ အတန္းငယ္ပါ ခ်ိတ္ဆက္ေပးရာတြင္ သူတုိ႔အ တန္းက အေရးပါသည္။ ၁၉၇၅ ေဆး ၂ သပိတ္တြင္ ထိုတတိယႏွစ္ေဆးမွေက်ာင္းသားမ်ားက ထိုတာဝန္ကို ေကာင္းစြာ ယူနိုင္ခ့ဲသည္။ ထို႔ေၾကာင့္လည္း ၇၅ ဇြန္အေရးေတာ္ပုံတြင္ ေဆး ၂ မွ ၁၇ ေယာက္ေထာင္က်ၿပီး ေက်ာင္းထုတ္ခံရရာတြင္ တတိယႏွစ္ေဆးမွ ၁၀ ေယာက္ပါဝင္ခ့့ဲသည္။
ထိုသုိ႔ခ်ီ တက္လာရာမွ ၇ မိုင္ မီးပြိဳင့္အေရာက္တြင္ ေက်ာင္းသားတဖြဲ႕က ဗိုလ္ေနဝင္းေနအိမ္ရွိရာ ေအဒီလမ္းထိပ္သို႔သြား၍ ေၾကညာခ်က္မ်ား သြားကပ္လိုက္ေသးသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားတက္ႂကြေနသည္။ လမ္း၌ လူထုကထြက္ၿပီး ေရႏွင့္အ စားအေသာက္မ်ားေပးၾကသည္။ သူတုိ႔သည္လည္း ေက်ာင္းသားမ်ားကို အားေပးေထာက္ခံၾကရင္း အေျပာင္းအလဲကို ေမွ်ာ္ လင့္ေနၾကသည္။ တဖန္ထိုစဥ္က မဂၤလာဒုံကေန ခရီးေဝးခ်ီ တက္လာေသာ ေဆး၂ ေက်ာင္းသားမ်ားအား အထူးအဆန္းသဘြယ္ထြက္ၾကည့္ၾကသည္လည္း ပါသည္။ ထို႔ျပင္ ဗိုလ္ေနဝင္းအေနႏွင့္ ေက်ာင္းသားမ်ား သပိတ္မ်ားအား ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ရက္ရက္စက္စက္ ႏွိမ္နင္းတတ္သူျဖစ္ေပရာ ေက်ာင္းသားမ်ားကို ဂ႐ုဏာသက္စြာ စိုးရိမ္ပူပန္စြာျဖင့္လည္းၾကည့္ၾကသည္။
မၾကာမီွက သံလ်င္ေဆးရံုအုပ္အျဖစ္မွ ပင္စင္ယူခ့ဲေသာ ေဒါက္တာစိုးဝင္း (ဝါးခယ္မ) အမွတ္တရ ျပန္လည္ေရးသားခ်က္အရ မိမိတုိ႔အတန္းမွ သိန္းျမင့္ (ပဲခူး)၊ သန္းဝင္း (ေျမာင္းျမ)၊ ထြန္းသန္း (ေမာ္လျမိဳင္)၊ ေဝမင္း (ယခု လူ႔ေဘာင္သစ္ပါတီ) ၊ သန္းေဝေခၚေဒါက္တာသက္မင္း (မုဒံု) တုိ႔ပါၾကသည္။ ထို႔ျပင္ ထိုစဥ္ပါဝင္ခ့ဲၾကေသာ ေဒါက္တာေအးလြင္ (မုဒံု)၊ ေဒါက္တာ ထင္ေအာင္လင္း ေခၚ ဟုတ္က်င္ (မုဒံု)၊ ေဒါက္တာ လူၾကီးျမင့္ (ျပည္)၊ ေဒါက္တာ ေမာင္ေမာင္ (တိုက္ၾကီး) နွင့္ကိုၾကည္ထြန္းတုိ႔ ကေတာ့ ကြယ္လြန္သြားရွာၾကျပီဟု သိရသည္။ အခ်ိန္ေတြၾကာျပီဆိုေတာ့ အားလုံးေတာ့မမွတ္မိ။ ဘီလင္းက ေဒါက္တာ ေက်ာ္သူထက္ေခၚ ျမင့္ေဝလည္းပါသည္ထင္သည္။ ေျပာရလွ်င္ ေက်ာင္းသားအေတာ္မ်ားမ်ား လိုက္ပါခ့ဲၾကသည္ထင္ပါ သည္။ တက္တက္ႂကြႂကြပါဝင္ခ့ဲၾကသည္။
မနက္ဆယ္နာရီခြဲခန္႔တြင္ ေဆး ၂ မွ ေက်ာင္းသားမ်ား ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမတြင္းသုိ႔ ခ်င္းနင္းဝင္ေရာက္နိုင္ခ့ဲသည္။ ထိုအခါ က်မွ မိမိလည္းအားရေပ်ာ္ရႊင္မိေတာ့သည္။ တကယ္ေတာ့ မိမိက အေဆာင္မွခ်ီတက္လာသည့္အထဲတြင္မပါ။ သပိတ္စ ေမွာက္ကတည္းက ဘြဲႏွင္းသဘင္ခန္းမတြင္ အေျခစိုက္ေနသူျဖစ္သည္။ မိမိေဆး ၂ မွ ခ်ီတက္၍ သမိုက္းမွတ္တိုင္တခု စိုက္လိုက္နိုင္၍ ဝမ္းေျမာက္မိသည္။ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ေလွခါးထိပ္မွ လက္သီးလက္ေမာင္းဆန္႔တန္း၍ သူတုိ႔ကိုႀကိဳခ့ဲသည္။ ေဆး ၂ ေက်ာင္းသားတပ္ဦးမွ အလံကိုစင္ေပၚသြားေထာင္ထားလိုက္သည္။ ေဆး ၂ မွ ေက်ာင္းသားမ်ား ခ်ီတက္၍ ပင္မ တကၠသုိလ္သုိ႔ လာေရာက္ပူးေပါင္းလိုက္ျခင္းက သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားမ်ားအတြက္ တအားျဖစ္သည္။ ဘြဲ႕ႏွွင္းသဘင္ ခန္းမအတြင္း လက္ခုတ္ၾသဘာသံမ်ား ေသာင္းေသာင္းညံ၍ေနေပေတာ့သည္။
ၿပီးေတာ့ ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမေရွ႕ျမက္ခင္းျပင္တြင္ အေဆာင္ကသယ္လာသည့္ ဘဲဥဟင္းႏွင့္ထမင္းကို စားေသာက္ၾကၿပီး ေဆး ၂ ေက်ာင္းေတာ္သားတုိ႔ အပမ္းေျဖသည္။ ေအာင္ပြဲခံၾကသည္။
ေဆး ၂ သပိတ္ေမွာက္ေက်ာင္းသားတုိ႔၏ ေၾကညာခ်က္ကို ကိုျမင့္သိန္း (ထားဝယ္) က ဘြဲ႕ႏွင္းသဘင္ခန္းမတြင္းက စင္ျမင့္ ေပၚတြင္ တက္ဖတ္သည္။ ေနာက္ မိမိလည္းတက္၍ တရားေဟာသည္။ တကယ္ေတာ့ထိုေန႔က မိမိတရားေဟာခ့ဲသလား မေဟာခ့ဲသလားကို မိမိမမွတ္မိ။ ကိုစံႏု (ရခိုင္ေက်ာင္းသား) ေဒါက္တာစိုးဝင္းတုိ႔၏အမွတ္တရျပန္ေရးသားခ်က္မ်ား တြင္ ျပန္လည္ေရးသားထားသည္ကိုေတြ႕မွ မိမိတရားတက္ေဟာသည္ဟုသာ အတည္ျပဳရေတာ့သည္။ တကယ္ေတာ့ ထိုအခ်ိန္ ကာလက စိတ္လႈပ္ရွားမႈကမ်ားသည့္အျပင္ လူေတြ၏လႈပ္ရွားမႈမ်ား အျဖစ္အပ်က္မ်ားက ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ေျပာင္းလဲေန သျဖင့္ တခ်ဳိ႕အေၾကာင္းအခ်င္းအရ မ်ားက ေဝေဝဝါးဝါးျဖစ္ခ့ဲသည္။ ေသခ်ာသည္က ထိုေန႔က မိမိ၏ေသြးတုိ႔သည္ ပြက္ပြက္ ဆူေနမည္ ထင္ပါသည္။
သုိ႔ေသာ္ ေဆးတကၠသုိလ္ ၂ ေက်ာင္းသားမ်ား ၁၉၇၅ ဇြန္ ၆ အေရးေတာ္ပုံတြင္ မဂၤလာဒုံမွ ပင္မတကၠသု္ိလ္ ဘြဲ႕ႏွင္းသ ဘင္ခန္းမဆီသုိ႔ လမ္းေလ်က္ခ်ီတက္ သပိတ္ေမွာက္ဆႏၵျပခဲ့ျခင္းကေတာ့ တကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားလႈပ္ရွားမႈမ်ားႏွင့္ ေဆး တကၠသုိလ္ ၂ လႈပ္ရွားမႈ၏ မွတ္တိုင္တခုျဖစ္ခ့ဲသည္ဆိုျခင္းကေတာ့ ျပတ္ျပတ္ထင္ထင္ ရွိပါသည္။
ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္။
Mg Mg Soe (ေမာင္ေမာင္စုိး)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ