(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၁၆
ကုိမင္းကုိႏုိင္ လူမႈကြန္ရက္စာမ်က္ႏွာေပၚမွ ျပန္လည္ကူးယူပါသည္။
သမီးႏွင့္သား –
ဒီတစ္ပတ္ေတာ့ သမီးႏွင့္သား ေမးထားတဲ့ ေမးခြန္းကုိသတိရလုိ႔ ဆက္ရက္ကေလးေတြအေၾကာင္း ေျပာျပပါမယ္။ ဦးဦးဟာ တတ္ႏုိင္သေရြ႕ ေထာင္ထဲမွာ ေနခဲ့တဲ့အေၾကာင္းေတြ သားတုိ႔ကုိ ေျပာေလ့မရွိဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီအေၾကာင္းကေတာ့ ေထာင္ ထဲျဖစ္စဥ္ပါမွ ျဖစ္မွာမုိ႔ သည္းခံၾကပါ။
ဦးဦးတစ္ေယာက္ထဲ ေထာင္ထဲအၾကာၾကီးေနလာေတာ့အခန္းရဲ႕ေနာက္ ေလ၀င္ေပါက္ (အျမင့္ၾကီးကြ။ အိမ္သာေဘာင္က ကုပ္တြယ္တက္ရတယ္)ကေန အျပင္ကုိေခ်ာင္းၾကည့္ေလ့ရွိတယ္။ အဲဒီေပၚ ငွက္ကေလးေတြရံဖန္ရံခါ လာနားေလ့ရွိေတာ့ စပ္စုခ်င္တာေပါ့။ အခန္းအျပင္ဘက္မွာ အုတ္တံတုိင္းနံရံၾကား ေျမကြက္လပ္က်ဥ္းက်ဥ္းရွိတယ္။ အဲဒီမွာ ရာဇ၀တ္မႈနဲ႔က်သူအခ်ဳိ႕ဟာငွက္ေတြကုိ ဖမ္းစားေနၾကတာ။ ရာဇ၀တ္မႈဆုိတာခုိးဆုိးလုယက္ေတြ ေျပာပါေတာ့။ သူတုိ႔က သားေရပင္ၾကဳိးၾကီး ရွာျပီး ႏွစ္ဖက္ျဖတ္၊ အလယ္မွာ ေၾကးနန္းၾကဳိးအျပားၾကီးၾကီးတခုကုိ ေက်ာက္နဲ႔ျမေအာင္ ေသြးထားျပီး ႏွစ္ဖက္ခ်ည္တယ္။ ျမင္ေယာင္ရဲ႕လား..။ ေလးခြပစ္သလုိေလ.။ ေၾကးနန္းၾကဳိးက ေလာက္စားလုံးအိမ္လုိေနရာမွာ တပ္တာေပါ့။ ျပီးေတာ့မွ သူတုိ႔က အပင္ၾကီးကြယ္ရာမွာပုန္းေနျပီး သားေရးၾကဳိးအလယ္ကုိဆြဲထားတာ။ ေၾကးနန္းၾကဳိးကလည္း အလုိက္သင့္ညြတ္ျပီး သူတုိ႔လက္ထဲ ပါေနတာေပါ့။
သူတုိ႔က ေျမကြက္လပ္မွာ ထမင္းလုံးေတြ ၾကဲလုိက္တယ္။ က်ီးေတြ ဆက္ရက္ေတြ လာစားတာ ေစာင့္ေနၾကတာေလ။ ေၾကာက္တတ္တဲ့ သမီးကေတာ့ စာဖတ္ရင္း အသည္းတုန္ေနမွာပဲ။ မတတ္ႏုိင္ဖူးကြာ.. ဒီလုိလူေတြ တကယ္ရွိေနေတာ၊ေျပာခ်င္တဲ့အေၾကာင္းကလည္း ဒါပါမွ ဆုိေတာ့ ခက္သားပဲ။
ဒါနဲ႔ ငွက္ကေလးေတြ လာစားၾကလုိ႔ အမ်ားၾကီးျဖစ္လာတဲ့အခါ သူတုိ႔က၀ွက္ျပီး ဆြဲဆန္႔ထားတဲ့ သားေရၾကဳိးကုိ လႊတ္ လုိက္တယ္။ ၾကဳိးအလယ္က ေၾကးနန္းၾကဳိးက ျဖန္းခနဲ ေျပးရုိက္လုိက္တာေပါ့။ ငွက္ကေလးေတြ လည္ပင္းေတြျပတ္ျပီး ေသ ၾကရရွာတယ္။
အဲဒီမွာ သူတုိ႔က ေျပးေကာက္ျပီး၊ ေနာက္တစ္ခါ ထမင္းလုံးေတြၾကဲ သားေရၾကဳိးကုိ ျပန္ဆြဲျပီး ပုန္းေစာင့္ေနၾကျပန္ေရာ။ ေနာက္တခါ လာစားတဲ့ ငွက္ကေလးေတြ ေခါင္းျပတ္ျပီးေသၾကရျပန္ေရာေပါ့ကြာ။
ဦးဦးလည္း ငွက္ကေလးေတြအတြက္ ထမင္းလုံးေတြဦးဦးအခန္းရဲ႕ ေလ၀င္ေပါက္ ေဘာင္ေပၚတင္ျပီး ေကြ်းထားလုိက္တယ္။ လာစားၾကပါေစ ဆုေတာင္းရတာေပါ့။ ဆုေတာင္းျပည့္တဲ့အခါလည္းရွိ၊ မျပည့္တဲ့အခါလည္း ရွိပါပဲကြာ။
တစ္ခါေတာ့ျဖင့္ ဆက္ရက္ကေလးတေကာင္ဟာ အမ်ားနည္းတူ ေျမေပၚၾကဲထားတဲ့ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ၀င္စားရင္းသားေရ ၾကဳိးျဖန္းခနဲ ထြက္လာေတာ့ လန္႔ျပီးခုန္လုိက္တာတျခားငွက္ေတြလုိ ေခါင္းမျပတ္ပဲ (သူက နည္းနည္းပုိျမင့္သြားေတာ့) ေျဖ တဖက္ပဲ ျပတ္သြားရွာတယ္။ နာနာက်င္က်င္ေအာ္ျပီး ပ်ံေျပးေတာ့တာေပါ့။ ဘယ္ကုိေျပးရမလဲ။ သူတုိ႔အိမ္ေပါ့… သူတုိ႔ အသုိက္ရွိတဲ့ အပင္ၾကီးဆီေပါ့။
ဦးဦးလည္း တြယ္ၾကည့္ရတာ ေညာင္းလွေပမယ့္ စိတ္ေဇာေဆာင္ေနေတာ့ ဆက္ၾကည့္ေနမိတယ္။ ဆက္ရက္ေျချပတ္ကေလး ေသြးရူးေသြးတန္းျပန္လာတာ ေတြ႕ေပမယ့္ သူ႔အေဖာ္ေတြဟာ .. သူဒီလုိ ေျချပတ္ ခဲ့တာတခုခုေၾကာင့္လုိ႔ သေဘာေပါက္ႏုိင္ ေပမယ့္ ဘာေၾကာင့္ဆုိတာေတာ့ တိတိက်က် မသိၾကဘူး။ ဒါေၾကာင့္လည္းေနာက္ထပ္ ဆက္ရက္ေလးေတြ အမ်ားၾကီး အခုနသတ္ကြင္းထဲ ထပ္ေရာက္လာ ၊ ထပ္ေသၾကရျပန္တာပါပဲ။
သမီးနဲ႔သားကေတာ့ အသည္းယားေနမွာပဲ။ ေျချပတ္ကေလးက ေနာက္ငွက္ေတြကုိ ေျပာျပလုိက္ပါလားလုိ႔ မခ်င့္မရဲ ျဖစ္ေန မွာပဲ။ သူလည္း ေျပာခ်င္မွာေပါ့။ ခက္တာက ဆက္ရက္ကေလးေတြမွာ ဒီကိစၥမ်ဳိးေျပာျပဖုိ႔ ဘာသာစကားမျပည့္စုံရွာဖူးေလ။ သူတုိ႔ဘာသာဘာ၀ ေခၚတာ ထူးတာ ႏႈတ္ဆက္တာ ေလာက္ပဲရွိမွာကုိး။
လူသားေတြမွာေတာ့ ဘာသာစကားရွိေတာ့ ေျပာျပလုိ႔ရတယ္ တားျမစ္လုိ႔ရတယ္ မဟုတ္လား။ စာနဲ႔ေရးျပလုိ႔ရတယ္၊ ဖတ္ တဲ့လူက သိသြားျပီး ဆင္ျခင္လုိ႔ရတယ္ မဟုတ္လား။
*-*-*
သမီးနဲ႔သားေရ –
လူျဖစ္လာရတာ တိရစာၦန္ေလးေတြထက္ သာတယ္ဆိုတာ ဒီတစ္ခ်က္ထဲၾကည့္ရုံ အမ်ားၾကီး ျမင္သာမယ္လုိ႔ထင္ပါတယ္။ တျခားအခ်က္ေတြ မ်ားစြာရွိေပမယ့္ ဦးဦးကတုိက္ဆုိင္ေနတဲ့ ဒီတခ်က္ကုိပဲ ေျပာပါရေစ။
ဒီေလာက္ဆုိရင္ တစ္ခါက သမီးနဲ႔သား ေမးခဲ့တဲ့ ေမးခြန္းကုိေျဖျပီးျပီလုိ႔ ယူဆပါတယ္။ တစ္ခါက ေမးဖူးတယ္ မဟုတ္လား ဘာလုိ႔စာေတြ သင္ရတာလဲ။ ဘာလုိ႔ ေဟာေျပာပြဲေတြ လုပ္ၾကတာလဲဆုိတာ ေမးဖူး တယ္ေလ။
အတန္းပညာေတြ အမ်ားၾကီး တတ္တာ၊ မတတ္တာ ခဏေနပါဦး။ စားေရးတတ္၊ ဖတ္တတ္ရင္၊ ေဟာေျပာတတ္ နားေထာင္ တတ္ရင္ ဘယ္ေလာက္ေက်းဇူးျဖစ္သလဲဆုိတာေတြးၾကည့္ၾကေစခ်င္တယ္။
ဦးဦးကေတာ့ လူေတြ အက်ဳိးရွိမည့္ စာေတြ ေရးၾက ဖတ္ၾကတာ ျမင္တုိင္း ေကာင္းက်ဳိးရွိရာ ေဟာ ေျပာၾက၊ နားေထာင္ၾကတာ ျမင္တုိင္း ဦးဦးနဲ႔ေ၀းခဲ့ရတဲ့ ဆက္ရက္ေျချပတ္ေလးကုိပဲ ျမင္ေယာင္ သတိရေနဆဲပါ။
စာႂကြင္း ။ ။ အဲဒီဆက္ရက္ေျချပတ္ေလးဟာ အမ်ားနည္းတူလုယက္အစာမရွာႏုိင္ေတာ့ သူ႔ဘာ၀ကုိ ဘယ္လုိ ရုန္းကုန္ ခဲ့ရ တယ္ဆုိတာ သမီးနဲ႔သား သိခ်င္ရင္ ေနာင္အလ်ဥ္းသင့္တဲ့အခါေျပာျပပါဦးမယ္။
ခ်စ္တဲ့ ဦးဦး
– #မင္းကုိႏုိင္
[ ယေန႔ထုတ္ ေၾကးမုံသတင္းစာပါ ေဆာင္းပါးမွ ]
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
