ခင္လြန္း ● ဖုတ္ေကာင္ခ်င္း လြမ္းစကား
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၈၊ ၂၀၁၆
ဝမ္းသာစရာနဲ႔
လြမ္းစရာပဲ
မင္းလဲမေသေသးဘူး
ငါလဲ မေသေသးဘူး
ကြဲသြားၾကတာ ႏွစ္အစိတ္ေက်ာ္
ငါတို႔အမည္းေရာင္နယ္ေျမထဲမွာေတြ႕ၾက
ႏွစ္ဘက္ၾကား ကိုင္ထားတဲ့လက္နက္ေတြေအာက္
မင္းလဲေၾကာက္ခဲ့ရ ေလွ်ာက္ခဲ့ရ
ငါလဲအတူ
မင္းက ေျမေအာက္ထဲနစ္ေနတဲ့
အဖိုးထိုက္ေက်ာက္သံပတၱျမားကိုရွာတယ္
ငါက ေျမေပၚမွာေပ်ာက္ေနတဲ့ ဒို႔ဘဝ ဒို႔အဓိပၸာယ္ကိုရွာတယ္
ဒို႔ေတြ အိပ္မက္ခ်င္းမတူေပမယ့္
အိပ္ရာအတူတူအိပ္ခဲ့ၾက
ဥပေဒမဲ့ရာေဒသမွာ
ဒို႔အခ်င္းခ်င္းၾကား
လူ႔ဒုလႅဘအျဖစ္သာ
လြန္းအျဖစ္ က်စ္က်စ္ပါၾကရေတာ့တာပဲ
ဪ …လူ႔အျဖစ္ဟာရခဲ
ငါကေတာ့
ဘုရားသခင္က်ဲခ်လိုက္တဲ့ အေႂကြေစ့ေတြထဲ
မ်က္ကြယ္မွာ ေထာင္က်န္ရစ္ခဲ့တဲ့
ေခတ္ေဟာင္း က်ပ္ေစ့ေလးေပ့ါသူငယ္ခ်င္း
ဒါ ျမႇဳပ္ေကာင္ႏွစ္ေကာင္ရဲ႕
ႏွစ္ပရိေစၧဒမ်ားလြမ္းခ်င္း
ဒါမွမဟုတ္……။
စက္တင္ဘာ ၈၊ ၂၀၁၆
ညေန ၇ း၃၀ နာရီ
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
