၂ ၁ ရ ာ စု ပ င္ လံု စ ာ စ ဥ္ ( ၂ ၉ )
(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၂၂၊ ၂၀၁၆
“အေမရိကန္၊ ႐ုရွား၊ တ႐ုတ္တို႔ဆီမွာ အႏုျမဴလက္နက္ရွိတယ္။ ငါတို႔မွာလည္း ဘိန္းျဖဴလက္နက္ရွိတယ္။”
ဒီစကားကေတာ့ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္မ်ားနဲ႔ ၁၉၉၀ ခုႏွစ္မ်ားတံုးက (ယာမ စိတ္ႂကြေဆး ေခတ္မစားခင္) မဆလ-နဝတ-နအဖ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ခိုးေၾကာင္ခိုးဝွက္နဲ႔ ဂုဏ္ယူဝင့္ႂကြား ဟစ္ေႂကြးခဲ့တဲ့စကားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစကားအတိုင္း ထိုင္း အာဆီယံ အေမရိကန္တို႔ကိုတိုက္ဖို႔ ဘိန္းျဖဴထုတ္လုပ္တင္ပို႔ေရးကို ဗမာစစ္အာဏာရွင္ေတြက ေနာက္ကြယ္က အခိုင္ အမာအားေပးခဲ့ ပါတယ္။ ၁၉၉၀-၉၁ တံုးကလည္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအးဟာ အေမရိကန္ကိုမူးယစ္ေဆးလက္နက္နဲ႔ တုိက္ရမယ္ဆိုတဲ့ လမ္း ၫႊန္ခ်က္ကို အသစ္တဖန္ျပန္ခ်ေပးခဲ့ပါတယ္။
ဒီရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ဘဲ ခြန္ဆာကိုေမြးခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ (ကြန္ျမဴနစ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသားသူပုန္ေတြကို စစ္တပ္ကိုယ္စားတိုက္ေပးဖို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္လည္း ပါခဲ့တယ္။) လက္ရွိနအဖ ဒုဥကၠ႒ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအး အပါအဝင္ ရပခတိုင္းမႉးေတြကို ခြန္ဆာက ႏွစ္စဥ္ဆက္ေၾကး ပံုမွန္သြင္းခဲ့ရၿပီး စာအဆက္အသြယ္ အျမဲရွိခဲ့ပါတယ္။ စီးပြားေရးကိစၥေတြ၊ တိုင္းရင္းသားသူပုန္သတင္း ဗကပသတင္းေတြ၊ စစ္ဆင္ေရးသတင္းေတြ ဖလွယ္ခဲ့ပါတယ္။ ဟိုတံုးကေငြတန္ဖိုးနဲ႔ တႏွစ္ကို အနည္းဆံုး က်ပ္ သိန္း ၃၀၀၀ ေလာက္ သြင္းေပးခဲ့ပါတယ္။ ကေတာ္ေတြအတြက္ ယိုးဒယားပစၥည္းလက္ေဆာင္ ေတြကေတာ့ ေျပာစရာကို မလိုေတာ့ပါ။ ဒါ့အျပင္ ခြန္ဆာဟာ ၈၈ ခုႏွစ္ နဝတ အာဏာသိမ္းစ ဘဏၰာေရးအၾကပ္ ဆိုက္ေနခ်ိန္၊ ႏိုင္ငံတကာကလည္း ေငြေၾကးအေထာက္အကူျဖတ္ေတာက္ထားခ်ိန္မွာ က်ပ္ေငြေရာ ေဒၚလာေငြပါ ေထာက္ပံ့ ေခ်းငွားေပးတာေတြ လုပ္ခဲ့လို႔ နဝတ အသက္႐ွဴေပါက္ရသြားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။
ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ခြန္ဆာဟာ မူးယစ္ဂိုဏ္းပီပီသသ မေနေတာ့ဘဲ ရွမ္းျပည္လြတ္လပ္ေရးေတြ အမ်ဳိးသားေရးေတြ ဝင္ေယာင္လာလို႔တေၾကာင္း၊ နဝတအဖို႔ အေရွ႕ေျမာက္ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ႀကီးေတြနဲ႔ စီးပြားေရးလုပ္ရတာ ပိုတြက္ေျခကိုက္လာတဲ့ အတြက္တေၾကာင္း နဝတဟာ ခြန္ဆာရဲ႕ အမ္တီေအတပ္ေတြကို အေလးအနက္စစ္ဆင္ေရးလုပ္ အျပဳတ္ျဖဳတ္ ခဲ့ရပါတယ္။
ဒီလိုနဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ မူးယစ္ေဆးကုမၸဏီသစ္ေတြကို ထူေထာင္လည္ပတ္လာခဲ့ပါတယ္။ အပစ္ရပ္အဖြဲ႔ေတြကို မူးယစ္ ေဆးလုပ္ငန္းထဲနစ္ေအာင္ တျခားစီးပြားေရး လုပ္ငန္းေတြပိတ္ဆို႔၊ ဖိအားေတြ မက္လံုး ဆြယ္လံုးေတြ ေပးခဲ့ပါတယ္။ နံပတ္၃၊ နံပတ္ ၄၊ ယားမစိတ္ႂကြေဆးေတြကို ျပည္ပေစ်းကြက္အတြက္ဘဲ ထုတ္လုပ္ဖို႔၊ ျပည္တြင္း ေစ်းကြက္မွာ မျဖန္႔ဖို႔အတြက္ မူးယစ္ေဆးထုတ္လုပ္သူေတြ မူးယစ္ေဆးကုန္သည္ေတြကို နဝတ ေထာက္လွမ္းေရးေတြ၊ တိုင္းမႉး ေတြ၊ တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ ဂ်ီ-ဝမ္း၊ ဂ်ီ-တူး (စစ္ဦးစီးအရာရွိ ပထမဆင့္ နဲ႔ဒုတိယဆင့္) ေတြက ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က်ေခၚ ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဆက္ေၾကး မွန္မွန္ေပးဖို႔ နဲ႔ ရွယ္ယာပါရဖို႔လည္းညိႇတာကေတာ့ ထည့္ေျပာစရာ လိုမယ္မထင္ပါ။
ဒါေပမဲ့ စစ္အုပ္စုဟာ ဘယ္သူေတေတ ငေတမာၿပီးေရာသမားေတြျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီ “အိတ္စ္ပို႔ေပၚလစီ” ကိုလည္း သူ တို႔အထဲကဘဲ ျပန္ေဖာက္ဖ်က္ခဲ့ပါတယ္။ နအဖေထာက္လွမ္းေရးေတြ၊ ဗ်ဴဟာ-တပ္မ-တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္အဆင့္အရာရွိေတြ ဦးစီးၿပီး စစ္တပ္လက္ေဝခံ မူးယစ္ေဆးကုန္သည္ေတြ လက္လီလက္ကားသမားေတြကို ရွမ္းျပည္၊ ကယား ျပည္၊ ကခ်င္ျပည္၊ မႏၱေလး၊ ရန္ကုန္တို႔မွာ ေစ်းကြက္ေတြဖြင့္ခိုင္းခဲ့ၾကပါတယ္။
ဘိန္းဖိုေတြ ယာမစက္႐ံုေတြဟာ နယ္ေျမခံ တပ္ရင္းမႉး၊ ဗ်ဴဟာမႉး၊ ေထာက္လွမ္းေရးတို႔ကို ပံုမွန္ဆက္ေၾကး ေပးရ႐ံုတင္မက တိုင္းမႉးအထိပါ ေပးရပါတယ္။ တခ်ဳိ႕ကလည္း တိုင္းမႉးကိုခြဲမေပးခ်င္လို႔ ဗ်ဴဟာမႉး ရင္းမႉးေလာက္နဲ႔ဘဲ လွ်ဳိ႕ဝွက္လုပ္တာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒီထက္နိမ့္တဲ့ ဗိုလ္ႀကီး ဗိုလ္မႉးေတြကေတာ့ မူးယစ္ေဆးခ်ိန္ မူးယစ္ေဆး၊ ဆုိင္ကယ္ခ်ိန္ ဆိုင္ကယ္၊ ဝစ္ေသာက္ ကားခ်ိန္ ဝစ္ေသာက္ကား၊ ေက်ာက္စိမ္းခ်ိန္ ေက်ာက္စိမ္း စတဲ့ကယ္ရီလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ဘဲ ရပ္တည္ေနၾကပါေတာ့ တယ္။ ကုန္ကုန္ေျပာရရင္ ဘီယာ၊ အခ်ဳိမႈန္႔ေတာင္ ကယ္ရီလုပ္ေပးပါေသးတယ္။ ရဲဘက္စခန္းမွာ ေသစာရင္းျပလိုက္တဲ့ အက်ဥ္း သားေလာပန္းေတြကိုလည္း စစ္ဗိုလ္ေတြကဘဲ အိမ္အေရာက္ကယ္ရီလုပ္ ပို႔ေဆာင္ေပးပါေသးတယ္။ စစ္တပ္ကို အသိမေပးဘဲလုပ္ေနတဲ့ မူးယစ္ေဆးကုန္သည္ေတြ စက္႐ံုေတြကေတာ့ ဖမ္းဆီးခံ သိမ္းဆည္းခံၾကရပါတယ္။ နယ္ေျမခံ ေထာက္လွမ္းေရး တပ္ၾကပ္ ၂ ရစ္ေလာက္ကို လိုင္းေၾကးေပးတဲ့ ရပ္ကြက္တြင္း လက္လီသမားေတာင္ အဖမ္းမခံရပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ အထက္ကစီမံခ်က္လာရင္ေတာ့ ဒီလက္လီသမားေတြကို နယ္ေျမခံ ေထာက္လွမ္းေရးက မကယ္ႏိုင္ေတာ့ပါဘူး။ ဆင္ႀကီးေတြလႊတ္ေပးၿပီး ျခင္ကေလးေတြ အဖမ္းျပတာ စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ရဲ႕ လုပ္႐ိုးလုပ္စဥ္ပါဘဲ။
ဒါေတြဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔နဲ႔ေထာက္လွမ္းေရးယႏၱရားႀကီး ရွိတံုးကေရာ၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔ျပဳတ္ၿပီးေနာက္မွာေရာ အေျပာင္း အလဲမရွိ တသမတ္တည္း ျဖစ္ေပၚထြန္းကားေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။
တဖက္ကၾကည့္တဲ့အခါ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ႀကီးေတြဟာ လူအ,ေတြ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္နက္ကိုင္တိုက္ေနတဲ့ေခတ္ကတည္း က တ႐ုတ္ဘာသာနဲ႔လႊင့္တဲ့ ဘီဘီစီ ဗြီအိုေအကို နားေထာင္ခဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ (ဗကပကို ပုန္ကန္အာဏာသိမ္းတံုးက ေသြးထြက္သံယိုမရွိေအာင္ အထူးဂ႐ုစိုက္ခဲ့သူေတြျဖစ္ပါတယ္။) ဒီကေန႔ ကမၻာ့ေရစီးေၾကာင္းကို နားလည္သေဘာေပါက္ သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာမွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေခတ္စားလာတာ၊ မူးယစ္ေဆးျပႆနာကို လူသားအားလံုးက ႐ႈံ႕ခ် ဝိုင္းပယ္လာတာ စတဲ့ ပင္မေရစီးေၾကာင္းေတြကို ကိုယ့္ေဒသ ကိုယ့္အဖြဲ႔အစည္း အေနအထားနဲ႔ ကိုက္ညီ သဟဇာတျဖစ္ ေအာင္ လုပ္ဖို႔လိုအပ္ခ်က္ကို ေကာင္းေကာင္းသေဘာေပါက္လာသူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။
ၿငိမ္းအဖြဲ႔ႀကီးေတြဟာ ရာစုႏွစ္နဲ႔ခ်ီ အျမစ္တြယ္လာတဲ့ မူးယစ္ေဆးျပႆနာကို ေျဖရွင္းဖို႔ တတ္ႏိုင္သမွ် တျခားေကာင္းေရာင္း ေကာင္းဝယ္ေရာ၊ မူးယစ္ေဆးမဟုတ္တဲ့ တျခားမေကာင္းေရာင္း မေကာင္းဝယ္ေတြပါ အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖန္႔ခြဲ diversify လုပ္ၿပီး အဖြဲ႔အစည္းရပ္တည္ေရး၊ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳးေရး၊ တဦးခ်င္းစီးပြားေရးေတြအတြက္လံုးပန္းေနတာ ျမန္မာျပည္တျပည္လံုးမ်က္ျမင္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ မူးယစ္ေဆးပေပ်ာက္ေရးေတြကို ႏွစ္ကာလသတ္မွတ္ၿပီး ျပတ္ျပတ္သားသားေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသလို ဘိန္းတပင္ ေတြ႔ရင္ ေခါင္းျဖတ္သြားပါလို႔ေတာင္ ရဲရဲႀကီး အာမခံခဲ့ၾကပါတယ္။ ကုလသမဂၢအဖြဲ႔အစည္းေတြ အဲန္ဂ်ီအိုေတြကို ၿငိမ္းေဒသ အတြင္း အခ်ိန္မေရြးတံခါးမရွိဓားမရွိ ဝင္ထြက္စစ္ေဆးခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္။ ဒါမ်ဳိး အကန္႔အသတ္မရွိ စစ္ေဆးခြင့္ကို နအဖ အုပ္ ခ်ဳပ္တဲ့ေဒသေတြမွာ မရပါဘူး။
ဒါေပမဲ့ UNODC လို႔ေခၚတဲ့ ကုလသမဂၢ မူးယစ္ေဆးဝါးႏွင့္ ရာဇဝတ္မႈဆိုင္ရာ႐ံုးကေတာ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ မူးယစ္ေဆး ျပ ႆနာမွာ နအဖစစ္အုပ္စုရဲ႕အခန္းက႑ကို ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ေနၿပီး ၿငိမ္းအဖြဲ႔ေတြကို အျပစ္ပံုခ်ေနပါတယ္။ ႏိုဝင္ဘာ ၂၆ ရက္ေန႔မွာ ကုလမူးယစ္နဲ႔ရာဇဝတ္႐ံုးရဲ႕ အာရွ-ပစိဖိတ္ဆိုင္ရာကိုယ္စားလွယ္ဆိုသူ ဂယ္ရီလူးဝစၥက ျမန္မာျပည္က တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔ေတြဟာ အနာဂတ္မေရရာတဲ့အတြက္ မူးယစ္ေဆးဝါးေတြ အႀကီးအက်ယ္ထုတ္လုပ္ ေရာင္းခ်ၿပီး ေငြစုေနတယ္လို႔ စြပ္စြဲခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီေန႔မွာ သူတို႔ထုတ္ျပန္လိုက္တဲ့ ၂၀၀၉ ခု အေရွ႕အာရွနဲ႔ အေရွ႕ ေတာင္အာရွဆုိင္ရာစိတ္ႂကြေဆးအလားအလာနဲ႔ပံုစံမ်ား အစီရင္ခံစာမွာ စိတ္ႂကြေဆးေတြကို အဓိကအားျဖင့္ ကိုးကန္႔ နဲ႔ ဝ အပစ္ရပ္နယ္ေျမေတြမွာ ထုတ္လုပ္ေနတယ္လို႔ဆိုထားပါတယ္။ ဇြန္လက ထုတ္ျပန္တဲ့ ၂၀၀၉ ခု ကမၻာ့မူးယစ္ ေဆးအစီရင္ခံစာမွာလည္း ဝ ျပည္ေသြး စည္းညီၫြတ္ေရးတပ္မေတာ္ (ဝ ၿငိမ္းအဖြဲ႔)၊ ကိုးကန္႔ၿငိမ္းအဖြဲ႔နဲ႔ ရွမ္းျပည္ တပ္မေတာ္ (ေတာင္ပိုင္း) တို႔ဟာ ယာမစိတ္ႂကြ ေဆးထုတ္လုပ္ေရးကို အဓိက ေဆာင္ရြက္ေနတယ္လို႔ စြပ္စြဲခဲ့ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ နအဖစစ္အစိုးရကတိုက္႐ိုက္နဲ႔ အႂကြင္းမဲ့ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတဲ့ အၿပီးအပိုင္လက္နက္ခ်တျဖစ္လဲ ျပည္သူ႔စစ္ အဖြဲ႔ေတြကို ေတာ့ တခြန္းမွေျပာမထားပါဘူး။ တကယ္ေတာ့ ဒီအဖြဲ႔ေတြဟာ လံုးဝရာႏႈန္းျပည့္ နအဖခ်ဳပ္ကိုင္မႈေအာက္မွာ နံပတ္ ၃၊ နံပတ္ ၄၊ ယားမေတြကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ထုတ္လုပ္ေနၾကတာ ရွမ္းျပည္ကေဒသခံေတြ အားလံုးအသိျဖစ္ပါတယ္။ ဥပမာ ျပရရင္ ခြန္ဆာအဖြဲ႔က အႂကြင္းမဲ့လက္နက္ခ်ခဲ့ၿပီးေနာက္ နအဖက အထူးဖြံ႔ၿဖိဳးေရးေဒသေတြ သတ္မွတ္ေပးၿပီး ျပည္သူ႔စစ္ သို႔မဟုတ္ သကဆဖ (ေသာင္းက်န္းသူဆန္႔က်င္ေရးအဖြဲ႔)အျဖစ္ ခန္႔အပ္ ေပးထားတဲ့ ဟိုမိန္းအေျခစိုက္ မဟာဂ်ာဦးစီးအဖြဲ႔၊ နား႐ိုင္းအေျခစိုက္လီခ်န္ဦးစီးအဖြဲ႔၊ မတ္က်န္း (နမ့္စန္) အေျခစိုက္ လင္းဆုိင္ဦးစီးအဖြဲ႔ေတြဟာ ရပခကို တႏွစ္ သိန္း ၄၀၀၀ စီဆက္ေၾကးသြင္းၿပီး ဘိန္းဝါ၊ ဘိန္းျဖဴ၊ ယာမႀကိဳက္သလို ထုတ္ေနၾကပါတယ္။ (မဟာဂ်ာကိုယ္တိုင္က ဘိန္းမည္းစြဲေန ႐ွဴေနပါတယ္။) ဒီအဖြဲ႔ေတြဟာ ဘိန္းျခံေတြေပါင္းရွင္းဖို႔၊ ဘိန္းေစးျခစ္ဖို႔အတြက္ ျခံအလုပ္သမားေတြကို တလ က်ပ္ငါးေသာင္း ေပးမယ္လို႔ ေလာ္စပီကာနဲ႔ ေတာင္ႀကီးၿမိဳ႕ထဲ လွည့္ေအာ္ငွားတဲ့အထိ ေျဗာင္က်က်လုပ္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။
ခြန္ဆာအဖြဲ႔ဝင္ေဟာင္းလည္းမဟုတ္၊ ျပည္သူ႔စစ္လည္းမဟုတ္တဲ့ ပုဂၢလိကေလာပန္းေတြ ဦးစီးလုပ္ေနတဲ့ ဖိုေတြ စက္႐ံု ေတြလည္း ရပခသို႔မဟုတ္ သက္ဆိုင္ရာ ဗ်ဴဟာ၊ တပ္ရင္းေတြကို ႏွစ္စဥ္ေၾကးသြင္းၿပီးလုပ္ေနတာ ကြန္ဟိန္းနယ္ကာလိ၊ ပင္ေလာင္းနယ္ ထီဘြာ၊ ဖယ္ခံုနယ္ လအိလတိန္၊ ဆီဆိုင္နယ္ မဲနယ္ေတာင္ လြယ္ေမာေတာင္ စတဲ့ေနရာ ေတြမွာ ရွိေနပါတယ္။ ဒါေတြဟာ ကိုးကန္႔ ဝ တို႔နဲ႔ ဘာမွမဆိုင္ဘဲ နအဖနယ္ေျမသက္သက္ျဖစ္ပါတယ္။ ရလလဖ ပအိုဝ္းၿငိမ္းခ်မ္း ေရးအဖြဲ႔ရဲ႕ ဝါရင့္ေခါင္းေဆာင္ တာကလယ္ကို ျဖဳတ္ခ်အာဏာသိမ္းခဲ့တဲ့ ခ်စ္ေမာင္ဟာ အာဏာရ ၿပီးတဲ့အခါ ရပခတိုင္းမႉး၊ ဆီဆိုင္က စကခ-၇ ဗ်ဴဟာမႉး၊ ဘန္းယဥ္က ခမရ ၄၂၅ နဲ႔ ၄၂၆ ရင္းမႉးတို႔ကို ဆက္ေၾကး စုစုေပါင္း တႏွစ္ သိန္း ၁၀၀၀ သြင္းၿပီး လြယ္ေမာဂြင္၊ဟိုနမ္းဂြင္နဲ႔ ဘန္းမတ္ဂြင္ေတြမွာ ဘိန္းဖိုေတြတည္ခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဆက္ေၾကးေပး႐ံုတင္မက အစုရွယ္ယာေတြပါ လက္ခံေပးခဲ့ရပါတယ္။ (ၿမိဳ႕ေပၚကအႏွိပ္ခန္းေတြ၊ ကာရာအိုေကခန္းေတြမွာ ေထာက္လွမ္းေရးနဲ႔ စစ္တပ္က ရွယ္ယာဝင္သလိုမ်ဳိးပါဘဲ။) အခ်င္းခ်င္း အေဝမတည့္ရာက ၂၀၀၇ ဇူလိုင္-ၾသဂုတ္လထဲမွာ အၿပီးအပိုင္လက္နက္ ခ်သြားခဲ့ေပမဲ့ “အလုပ္” ကိုေတာ့ ကာလတခုအထိ ဆက္လုပ္ခြင့္ ရခဲ့ပါေသးတယ္။
ရွမ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္းႀတိဂံတုိင္းမွာလည္း ခြန္ဆာလက္နက္ခ်တျဖစ္လဲ တရားဝင္ျပည္သူ႔စစ္ေတြျဖစ္တဲ့ မုန္းေထာ္-မုန္းထ အေျခစိုက္ ဆံမြန္းဦးစီးအဖြဲ႔၊ နမ့္ပုန္ (တာခ်ီလိတ္) အေျခစိုက္ ရီရွင္းဦးစီးအဖြဲ႔၊ ေဟာင္လြတ္ (တာခ်ီလိတ္) အေျခစိုက္ ေနာ္ခမ္းဦးစီးအဖြဲ႔ေတြဟာ က်ဳိင္းတံုက နအဖတိုင္းမႉးကို သိန္းေထာင္နဲ႔ခ်ီဆက္ေၾကးသြင္းၿပီး မူးယစ္ေဆး လုပ္ငန္းမ်ဳိးစံုလုပ္ေန တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေနာ္ခမ္းအဖြဲ႔ဆိုရင္ ေသာင္းက်န္းလြန္းလို႔ ေနာက္ဆံုးမွာ တ႐ုတ္အစိုးရ ဖိအားေပးမႈနဲ႔ ၂၀၀၉ ေဖေဖာ္ဝါရီ လမွာ နအဖက ဟန္ေဆာင္ ပန္ေဆာင္ႏွိမ္နင္းျပခဲ့ရပါေသးတယ္။ ႀတိဂံတိုင္းထဲမွာ ခြန္ဆာလူေဟာင္း တခါမွမျဖစ္ခဲ့ဖူးတဲ့ မိုင္းတံု မိုင္းဆတ္နဲ႔ တာခ်ီလိတ္နယ္ေတြက လားဟူျပည္သူ႔စစ္ေတြ လည္း ပုဂၢလိက ေလာပန္းေတြနဲ႔တြဲၿပီး ဘိန္းခ်က္စက္႐ံု၊ ယာမစက္႐ံုေတြကို တိုင္းမႉး၊ ဗ်ဴဟာမႉးေတြဆီ ဆက္ေၾကးေပး တည္ေထာင္ထားပါတယ္။
ရမခနယ္ေျမ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းမွာေတာ့ တိုင္းမႉးကို ရပခ၊ တသခ မွာလို ဆက္ေၾကးေပး မူးယစ္ေဆး ထုတ္လုပ္ ကူးသန္း ေရာင္းဝယ္ေနတဲ့ ခြန္ဆာလူေဟာင္း တရားဝင္ျပည္သူ႔စစ္ ဗိုလ္မြန္းဦးစီး မန္ပန္ (တန္႔ယန္း) အေျခစိုက္အဖြဲ႔၊ ေလာမား ဦးစီး မုန္းဟင္-မုန္းဟ (မိုင္းရယ္) အေျခစိုက္အဖြဲ႔ေတြဟာ နာမည္ႀကီးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ တသက္လံုး နအဖျပည္သူ႔စစ္ ဘဲလုပ္ခဲ့တဲ့ နမ့္ခမ္းနယ္ေျမက (ခိုလံုလီေရွာ) ပန္ေဆးေက်ာ္ျမင့္အဖြဲ႔၊ ကြတ္ခိုင္နယ္က တီခြန္ျမတ္ အဖြဲ႔၊ မံုးကိုးနယ္က ေနာ္ခမ္း အဖြဲ႔၊ ေဖာင္းဆုိင္နယ္ကတီခြန္ေတြ အဖြဲ႔၊ အုန္းစြမ္ (မိုင္းေငါ့) က ေက်ာ္အံုးအဖြဲ႔၊ မုန္းဝီးက ျမင့္လြင္အဖြဲ႔၊ ေရွာက္ေဟာ္က လွျမင့္ အဖြဲ႔၊ ကြမ္းလံုက ေဟာ္ေရွာက္ခ်မ္း အဖြဲ႔ေတြဟာ ကိုးကန္႔၊ ဝ တို႔လို နာမည္မထြက္ဘဲ မူးယစ္ေဆး လုပ္ငန္းကို နအဖ တုိင္းမႉးအဆက္ဆက္ခြင့္ျပဳခ်က္နဲ႔ ဆက္ေၾကးေပးၿပီး တရားဝင္သေဘာမ်ဳိး လုပ္ေနတာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ၾကာေနခဲ့ပါၿပီ။ ကုလသမဂၢက ဒါေတြကို မသိေပမဲ့ နယ္ေျမခံ လူထုေတြအားလံုးက သိေနၾကပါတယ္။
ဒီကေန႔ ရွမ္းျပည္မွာ ဘိန္းအဓိကစိုက္တဲ့ေဒသေတြက ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း ပင္ေလာင္း၊ ဟိုပံုး (မဲနယ္ေတာင္)၊ ဆီဆိုင္ (လြယ္ေမာေတာင္)၊ မုိင္းကိုင္ (ဆင္ေတာင္) နယ္တို႔ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဓာတ္ေျမၾသဇာ၊ ပိုးသတ္ေဆး၊ အပင္ႀကီးထြားေဆးေတြ ထည့္ၿပီး “ေခတ္မွီသိပၸံနည္းက်” “အထူးအထြက္တိုး” ႏွစ္သီးစား သံုးသီးစား “သီးထပ္” စိုက္ေနၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီနယ္ ေျမေတြဟာ နအဖၾသဇာခံ ရွမ္းျပည္နယ္ၾကံ့ဖြတ္ေခါင္းေဆာင္ ေအာင္ခမ္းထီ ဦးစီး ပီအဲင္အို(အထူးေဒသ ၆) အဖြဲ႔ နဲ႔ လက္နက္ခ် ရွမ္းခြဲထြက္ တပ္မဟာ ၇၅၈ (ကြယ္လြန္သူ မိန္းစိန္ရဲ႕အဖြဲ႔)ခ်ဳပ္ကိုင္ရာနယ္ေျမေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ၂၀၀၉ မတ္-ဧၿပီတံုးက ပီအဲင္အိုဌာနခ်ဳပ္ ေက်ာက္တလံုးကို ပင္ေလာင္းနယ္က ဘိန္းစိမ္း ၁၇၆ ပိႆာ သယ္ယူလာတံုး ေညာင္ေရႊၿမိဳ႕နယ္ (ဘီလူးေခ်ာင္းကူး) ေမွာ္ဘီတံတားမွာ ဖမ္းမိခဲ့ရာမွာ ၇၃ ပိႆာ စာရင္းေပ်ာက္သြားခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒီသတင္းကို လည္း နအဖက ဖံုးဖိထားပါတယ္။
တခ်ိန္က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအထူးေဒသ ၇ လို႔ သတ္မွတ္ခဲ့တဲ့ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း ပေလာင္ေဒသ နမ့္ဆန္၊ မန္တံု နယ္ေျမမွာ PSLP ပေလာင္ၿငိမ္းအဖြဲ႔ဟာ ၂၀၀၅ ခု ဧၿပီလမွာ လံုးဝလက္နက္ခ် ဖ်က္သိမ္းသြားခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ပေလာင္ေဒသမွာ ဘိန္းစားေတြ ယာမသမားေတြကေတာ့ အထူးတိုးမ်ားလာခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ဆံုး အဲဒီေဒသမွာ စခန္း ထိုင္ နယ္ေျမထိန္းေနတဲ့ နအဖတပ္သားေတြ အၾကပ္ေတြ၊ ဗိုလ္ေတြ၊ ရဲေတြပါ ဘိန္း႐ွဴ ဘိန္းစြဲ ယာမစြဲ၊ အေရာင္း အဝယ္ေတြလုပ္ေနလို႔ လူထုတြင္း မူးယစ္ေဆးစြဲျပႆနာ ျဖန္႔ျဖဴးမႈ ျပႆနာကို တိုင္တန္းစရာေနရာ ကိုင္တြယ္တားဆီးႏိုင္စရာအာဏာပိုင္ မရွိေတာ့ပါ။
၂၀၀၉ ၾသဂုတ္လက ရပခဂ်ီဝမ္း (စစ္ဦးစီးအရာရွိ-ပထမတန္း) ဒုဗိုလ္မႉးႀကီးေမာင္ေမာင္ျမင့္ရဲ႕ဇနီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုသတ္ေသမႈ ဆိုတာဟာ တကယ္ေတာ့ မူးယစ္ေဆး အေရာင္းအဝယ္ကိစၥ ဇာတ္လမ္း႐ႈပ္ၿပီး အသတ္ခံရတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီအမႈမွာ ရပခတုိင္းမႉး၊ ဂ်ီဝမ္းနဲ႔ စရဖမႉး ဗိုလ္မႉးႀကီးဝင္းဗို တို႔ပါဝင္ပတ္သက္ေနၿပီးရန္ကုန္မွာ ဘိန္းျဖဴ ကီလို ၅၀၀ ဖမ္းမိမႈနဲ႔ သက္ဆိုင္ေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဇူလိုင္လတံုးကတာခ်ီလိတ္မွာ ဘိန္းျဖဴ ကီလို ၁၀၀၀ နဲ႔ ယာမေဆးလံုး ၂ သန္းခြဲ ဖမ္းမိတာ၊ လား႐ႈိးမွာ ဘိန္းျဖဴကီလို ၅၀၀ ဖမ္းမိတာေတြဟာ နအဖတပ္မႉးႀကီးေတြနဲ႔ တိုက္႐ိုက္ပတ္သက္ေန ပါတယ္။ အတြင္းသတင္း တခုအရ ကေမၻာဇဘဏ္ အျမတ္နည္းလာလို႔ အစုရွယ္ယာရွင္ေတြျုဖစ္တဲ့ ဆရာေက်ာင္းနဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအးတို႔က မူးယစ္ ေဆးလုပ္ငန္းမွာ တိုက္႐ိုက္ဝင္လုပ္လာတယ္လို႔လည္း ၾကားရပါတယ္။ နအဖ တပ္မႉးႀကီးေတြ ကိုယ္လြတ္႐ုန္းႏိုင္ေအာင္ ဖမ္းမိတဲ့မူးယစ္ေဆးေတြကို ဖံုၾကားရွင္း ကိုးကန္႔အဖြဲ႔အေပၚတရားခံလႊဲျပတဲ့ အေနနဲ႔ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊ အာ႐ံုလြဲေအာင္) ၾသဂုတ္လကုန္ပိုင္းကစစ္တုိက္တာလို႔လည္း ေတာင္ႀကီးမွာ သတင္းထြက္ေနပါတယ္။
ဒီကေန႔ကာလမွာ နအဖဟာနယ္ျခားေစာင့္တပ္ဖြဲ႔စည္းေရး လက္မခံဘဲ တိုင္းရင္းသားအခြင့္အေရးေတာင္းဆိုေနတဲ့ ၿငိမ္းခ်မ္း ေရးအဖြဲ႔ေတြကို စြဲခ်က္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ လက္ညႇိဳးထိုး အေၾကာင္းရွာၿပီး ေခ်မႈန္းဖို႔ ျပင္ေနပါတယ္။ အဲသလိုအေျခအေနမွာ ကုလမူးယစ္ေဆး႐ံုး UNODC ဆိုတဲ့အဖြဲ႔က နအဖအလိုက် တိုင္းရင္းသားၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔ေတြကို လက္ညႇိဳးထိုး တရားခံရွာ ေပးတာဟာ ဘယ္လိုမွလက္ခံႏိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိပါဘူး။ ေခတ္ေဟာင္းအေမရိကန္႐ုပ္ရွင္ကလူရႊင္ေတာ္ ဂ်ယ္ရီလူးဝစၥနဲ႔ နာမည္ဆင္တူေနတဲ့ ကုလသမဂၢ ဂယ္ရီလူးဝစၥလည္း ဂန္ဖလားလို ‘ေက်ာက္ယူျပန္’ ျဖစ္ေနၿပီလား။
တဖက္မွာ ၿငိမ္းအဖြဲ႔ႀကီးေတြဟာ သူတို႔အမ်ဳိးသားေတြကို ကိုယ္စားျပဳထားတာ ဘယ္သူျငင္းခ်င္ပါသလဲ။ နအဖက ျမန္မာႏိုင္ငံကိုကိုယ္စားျပဳထားတဲ့အေျခခံထက္ ဒီအဖြဲ႔ႀကီးေတြက သူတို႔အမ်ဳိးသားေတြအေပၚ ကိုယ္စားျပဳတဲ့အေျခခံက ပိုနက္႐ႈိင္း ပိုခိုင္မာပါတယ္။ အမ်ဳိးသားေရးအေျခခံေပၚ အဓိကရပ္တည္ေနတာျဖစ္လို႔ ဗမာျပည္ရဲ႕ တိုင္းရင္းသားျပႆနာနဲ႔ ခြဲလို႔ မရပါ ဘူး။ အမ်ဳိးသားေရးအခန္းက႑ကို အသိအမွတ္မျပဳဘဲ မူးယစ္အခန္းက႑ကိုသာ ဦးတည္ ၾကည့္ျမင္ေနသေရြ႕ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရဲ႕ ျပည္ေထာင္စုျပႆနာမွာ ဘယ္ေတာ့မွ အေျဖေတြ႔မွာမဟုတ္သလို ေသြးေခ်ာင္းစီး ျပည္တြင္းစစ္သံသရာကေန ဘယ္ ေတာ့မွ လြတ္ေျမာက္မွာလည္း မဟုတ္ပါဘူး။
တကယ္ေတာ့ ဗမာျပည္မွာ နအဖေခါင္ကမလံုလို႔ မူးယစ္မိုးယိုေနတာျဖစ္ၿပီး မူးယစ္သမင္ဟာ နအဖမင္းႀကီးတာကဘဲ ထြက္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုမသိဘဲ ကုလသမဂၢ မုဆိုးႀကီးက မူးယစ္သမင္ကိုဖမ္းဖို႔ႀကိဳးစားေနရင္ေတာ့ ေရထဲ အ႐ုပ္ေရး သလိုဘဲ ျဖစ္ေနပါလိမ့္မယ္။
ဂါမဏိ
(၂၀၀၉)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
