ဉာဏ္ရွင္း ● ေရာက္တတ္ရာရာ ေခတ္မီအျပံဳးအရယ္မ်ား (သေရာ္စာ)
ဘာရယ္မဟုတ္၊ လုပ္ေနက်ထံုးစံအတိုင္း သတင္းေတြလွည့္ပတ္နားေထာင္ရင္း VOA ရဲ႕ ဘေလာ့ဂါအစီအစဥ္ကို အလည္ အပတ္ေရာက္သြားခဲ့တယ္။
စိတ္၀င္စားစရာေလးပါ။ In-car Technology တဲ့။ အိမ္က မီးအလင္းအေမွာင္၊ တံခါးအဖြင့္အပိတ္ေတြကို ကားေပၚမွ အလ ဟႆအခ်ိန္ကုန္ေနမယ့္အစား အင္တာနက္ထဲ၀င္ၿပီး လုပ္စရာရွိတာ လုပ္ႏိုင္ေအာင္လို႔ တီထြင္လာတဲ့နည္းပညာ ေတြအေၾကာင္း မစုျမတ္မြန္က ဘေလာ့ဂါေတြေျပာသမွ် အစီအစဥ္ကိုေျပာသြားပါတယ္။
က်ေနာ္ကလည္း ျဖန္႔က်က္ေတြးတတ္သူတေယာက္ေလ။ ၂၁ ရာစုတို႔၊ နည္းပညာတို႔၊ မ အ လ၊ မ ဘ သ၊ မ ဟ န၊ တူရကီ၊ ဟီလာရီမခ်န္ စၾကၤာ၀ဠာလံုးဆိုင္ရာ သမဂၢကို န က သ နဲ႔အၿပိဳင္ ၾသခက္စတ်ာႀကီးနဲ႔ ခမ္းခမ္းနားနားရံပံုေငြရွာခ်င္ေနတဲ့လူဆိုေတာ့ အခမ္းအနား အျပင္အဆင္ေတြအျပင္ တင္ဆက္မႈကိုလည္း ထူးျခားခ်င္ေတာ့ စိတ္ကူးေတြက ကြန္႔ျမဴးတယ္။
ဒါျဖင့္ရင္ လူေတြဘ၀မွာ ေခတ္မီနည္းပညာေတြထဲ အေရးႀကီးတာ ဘာေတြလိုအပ္သလဲေပါ့။ ေသခ်ာတာက သူတို႔ရဲ႕ရာခိုင္ႏႈန္းအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ အင္တာနက္ကို လက္လႊတ္လို႔မရဘူး။ သတင္းေခတ္ေလ၊ သတင္းေခတ္။ အသက္ရွဴလိုက္တိုင္း သတင္းရဲ႕မႈိင္းေတြ တိုက္ခတ္ေနခဲ့ရၿပီ။
ေလလည္တာေတာင္ သတင္းျဖစ္ခ်င္ျဖစ္သြားတယ္။ ႀကိဳ႕(ဂ်ဳိ႕) တက္တာလည္း ေနညိဳလို႔ ေလၿပိဳတာလား အျမင္ခံရတယ္။ ဒါ့ထက္အေရးႀကီးတာက အိပ္ခ်ိန္နဲ႔ အိမ္သာတက္ခ်ိန္ဗ်။ နည္းပညာကို လိုက္ေတြးတဲ့က်ေနာ္ ေတြးၿပီေပါ့ေလ။ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး မေျပာႏိုင္ဘူး။
က်ေနာ္လည္း ေလ့လာစမ္းသပ္မႈအတြက္ ေငြကုန္ေၾကးက်ခံရတာေတြကို ေတာင္းမယ္။ နာမည္ႀကီးလည္း ေဒါက္တာဘြဲ႔ေတြ ရ မနည္းဘူး။ ကြၽဲကူးေရပါေပါ့။ လွဴစရာတန္းစရာေတြက မနည္းလား။ ခ်ဥ္ေပါင္တစည္း က်ပ္ေငြ ၁၅၀၊ ၾကက္တပိႆာ ၁၁၀၀၀၊ ဟိုေန႔က အေမေျပာတာ မွတ္ထားတာေပါ့။ က်ေနာ္တို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ေအာက္ေျခတန္းစား (ဒီလိုေျပာမထြက္ခ်င္ပါဘူးဗ်ာ) အေျခခံလူတန္းစားေတြအတြက္ တ၀မ္းတခါးစိုဖို႔ က်ေနာ္လည္း လုပ္ေပးခ်င္တာေပါ့။
ဒါနဲ႔ က်ေနာ္စဥ္းစားတယ္။ လူမွာခြန္အားျပည့္ဖို႔အိပ္ခ်ိန္ အမွန္တကယ္လိုအပ္တယ္။ ဦးေႏွာက္မွာ ဘတ္သီးတခ်က္ လင္းခ နဲပြင့္သြားတယ္။ ဟုတ္တယ္ .. ငါတို႔မွာ လုပ္အားနဲ႔တိုင္းျပည္ကို တည္ေဆာက္မွ ရေတာ့မယ္။ ဒါဆို သူတို႔ခြန္အားျပည့္ဖို႔ ငါ တို႔ အင္တာနက္အြန္လိုင္းက အိပ္ခ်ိန္ေတြ ျဖည့္ဆည္းရေတာ့မယ္။ ဒါက ထမင္းတနပ္ေလွ်ာ့စားခိုင္းတာထက္ ခြန္အားျဖည့္ ေပးရာ ေရာက္ေသး တယ္ေလ။
ဒါနဲ႔ပဲ က်ေနာ္ထပ္စဥ္းစားတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕စကားေလးပါ။ သူေျပာတာက မာန္ပါတယ္ဗ်။ သူမ်ားေျခတလွမ္းလွမ္းရင္ ကိုယ္ က အလွမ္းႏွစ္ဆယ္လွမ္း ရမယ္ဆိုတာ။ ေလးနက္တယ္ေနာ္။ က်ေနာ္လည္း ေသခ်ာေတြးပါတယ္။ အြန္လိုင္း လမ္းေလွ်ာက္ စက္မ်ားထြင္ရင္ ေကာင္းမလားေပါ့။ ဒါေပမဲ့ စက္ကိုပဲ လူတိုင္းအားကိုးသြားရင္ လူဟာတန္ဖိုးမဲ့မွာလည္း မလိုလားဘူး။
ထပ္စဥ္းစားေတာ့ လူေတြရဲ႕ေနာက္ထပ္အသံုးခ်ခ်ိန္ကို သြားေတြ႔တယ္၊ အေပါ့၊ အပါးနဲ႔ အေလးအပင္ စြန္႔ခ်ိန္။
ဟား .. တကယ္လို႔မ်ား အင္တာနက္အြန္လိုင္းက ကိစၥ၀ိစၥရွင္းႏိုင္ရင္ ပြဲသိမ္းပဲ။ ဒါဆို က်ေနာ္တို႔ လုပ္အားေတြပိုရမယ္။ အင္ တာနက္အြန္လိုင္းမွာ အိပ္မယ္။ အင္တာနက္အြန္လိုင္းမွာပဲ အိမ္သာတက္မယ္။ ကုန္ထုတ္စြမ္းအားပိုျမင့္လာမယ္။ ႏိုင္ငံ ေတာ္ဘ႑ာအတြက္လည္း အခြန္အေကာက္အျပင္ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းကစြမ္းအင္လည္း ရမယ္ေပါ့။
ဒါနဲ႔ပဲ www.ebed.com တို႔ www.etoilet.com တို႔လုပ္ဖို႔ အႀကံရေတာ့ သုေတသန အေသအခ်ာ လုပ္ရေတာ့မယ္ေလ။ ပရုိမိုးရွင္းေတြလည္း ေပးရေတာ့မယ္။ သူတို႔စိတ္ခ်ယံုၾကည္ဖို႔ က်ေနာ္က ေၾကာ္ျငာရေတာ့မယ္။
ပရုိမိုးရွင္းကာလမွာ အြန္လိုင္းမွာ သူတို႔အိပ္တာ ဘယ္ေလာက္ သက္ေသာင့္သက္သာရွိတယ္ဆိုတာ ေျပာရမွာျဖစ္သလို၊ အိမ္သာတက္တာလည္း ဘယ္ေလာက္ အဆင္ေျပတယ္ဆိုတာ ေဖာ္ျပရမယ္။ ခက္တာက အိပ္ခ်ိန္ကို နာရီနဲ႔သတ္မွတ္လို႔ရ တယ္။ အိမ္သာတက္တာက် ႏိုင္ငံတကာစံခ်ိန္မီ ကီလိုနဲ႔သတ္မွတ္မွျဖစ္မယ္ေနာ္။ ဒါမွ ႏိုင္ငံျခားေငြလည္းရမွာကိုး။
ဒီအစီအစဥ္ကို က်ေနာ္႔ မိတ္ေဆြတခ်ဳိ႕လွမ္းေျပာေတာ့ အထူးအဆန္းျဖစ္ေနလို႔ ပထမအံ့ၾသတယ္။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ကလည္း တခါမွမလိမ္တတ္ေလေတာ့ လိမ္လိုက္တာကိုလည္း ယံုတယ္။ သူတို႔ ဟိုနားသည္နားသြားရင္ေတာင္ အိမ္သာတက္ရတာ အဆင္ေျပတယ္လို႔ ေထာက္ခံသူရွိေသးတယ္။
တခုပဲ … ကီလိုခ်ိန္မွာ အခြန္ပါထည့္ေကာက္တာကိုေတာ့ ဘ၀င္မက်လွဘူး။
သူတို႔ေစာဒက ကလည္း မွန္သလိုအရွိသား။ အလုပ္လုပ္ေတာ့ ၀င္ေငြခြန္ေပးရတယ္။ ရတဲ့ေငြနဲ႔၀ယ္ေတာ့လည္း စားေသာက္ ခြန္ေပးရတယ္။ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းအတြက္လည္း ေပးရမယ္ဆိုေတာ့ မတရားရာေရာက္ မေနဘူးလားတဲ့။
က်ေနာ္လည္း ဒါဆို နည္းဥပေဒတခုေတာ့ တိတိက်က်လိုၿပီေပါ့။ စြန္႔ပစ္ပစၥည္းကေန ငါတို႔စြမ္းအင္ထုတ္လုပ္လို႔ရေနၿပီပဲ ေပါ့။ အဲဒါကို တတ္သိပညာရွင္ေတြကိုခ်ဥ္းကပ္တယ္။ သူတို႔ကေတာ့ ဘာမွမဆိုင္တဲ့ ၂၀၀၈ ဆိုတဲ့ စာအုပ္တခုလွန္ၿပီး ဖတ္ျပ တယ္။ က်ေနာ္႔မွာ အြန္လိုင္းထဲ၀င္ၿပီး ျပန္အိပ္ရမလိုေပါ့။ ဒါနဲ႔ အခုကိစၥကို ဘာဆက္လုပ္ရမလဲဆိုေတာ့ လုပ္ငန္းေကာ္မတီ ဖြဲ႔ရမတဲ့။ အဲဒါဆိုၿပီးမလားဆိုျပန္ေတာ့ လႊတ္ေတာ္မွာ အဆိုတင္သြင္းဖို႔ လိုအပ္တယ္တဲ့။ အဆိုျပဳရင္ အတည္ပဲလားဆို ေတာ့လည္း ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ဥကၠ႒ရဲ႕ ခြင့္ျပဳခ်က္ ဆိုလားဘာလား။
ဒါနဲ႔ ခင္ဗ်ားတို႔ဟာက ဗဟိုက ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတာလားဆိုေတာ့ မဟုတ္ျပန္။ အီေကြတာက ထိန္းခ်ဳပ္တာတဲ့။
က်ေနာ္ အူနည္းနည္းလိမ္သြားတယ္။ အိမ္သာကို အြန္လိုင္းကေတာင္ မတက္ရဲဘူး။ အခြန္က အရင္ေဆာင္ရမွာေလ။ ကိုယ္ ရွဴးကိုယ္ပတ္ရင္ အလုပ္သမားအေရးကလည္း ရွိေသးတာကုိး။ တစ္သွ်ဴးေလး တပိုင္းတျပတ္ေပးရင္း ရတဲ့ေဘာက္ဆူးက ကိုယ့္ဆီမွ မေရာက္တာ။
ဒီလိုနဲ႔ မင္းတို႔လႊတ္ေတာ္က ဘာလုပ္တာလဲလို႔ ျပတ္ျပတ္ေမးတဲ့အခါ လစာထုတ္တာနဲ႔ ဥပေဒျပ႒ာန္းတာကိုပဲ လုပ္တာပါ။ အျပင္ကအသံလည္း လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ အသံလံုခန္းမထဲ ၀င္မလာဘူးဆိုပဲ။ ေအာ္ .. အြန္လိုင္းေရလံုအိမ္သာကို လႊတ္ေတာ္ထဲ ပို႔ရမယ္ထင္ပါရဲ႕ … ။
ဉာဏ္ရွင္း
ဇူလိုင္လ (၂၅) ရက္ ၂၀၁၆ ခုႏွစ္
ညေန (၈) နာရီ (၅၀) မိနစ္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
