မင္းကုိႏုိင္ ● မိသားစု သီခ်င္း

မင္းကုိႏုိင္ ● မိသားစု သီခ်င္း

(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၂၂၊ ၂၀၁၆

အေနာက္တုိင္းက မိသားတစ္စုဟာ အားလပ္ရက္မွာ မိသားစုလိုက္ ဥေရာပတစ္ခြင္ ခရီးထြက္ၾကပါတယ္။ ကားနဲ႔ တတ္ႏုိင္ ေပမယ့္ စက္ဘီးကိုယ္စီစီးၿပီး ထြက္ၾကတာပါတဲ့။ ဘာေၾကာင့္ ဒီလို ေရြးသလဲေမးေတာ့မိသားစု လႈပ္ရွားမႈေတြလိုခ်င္လို႔ ဖန္တီးယူတာပါတဲ့။ (မူရင္း သူ႔စကားကေတာ့ Family Activites လို႔ သံုးပါတယ္)။ ႀကံဳလာမည့္ စိန္ေခၚခ်က္ေတြကိုလည္းမိသားတစ္စုလံုး အတူရင္ဆုိင္ေျဖရွင္းခ်င္လို႔ပါတဲ့။ အိမ္မွာပဲ ပံုမွန္ေနရင္ ဒီလိုစြန္႔စားခန္းေတြ ႀကံဳမွာမဟုတ္ဘူးတဲ့။ မိုးရြာရင္ လည္း မိုးကာ၀တ္ၿပီး သြားၾကတယ္။ ႀကံဳသမွ်ဟာ ဘ၀မွာ အမွတ္တရေတြအျဖစ္ က်န္တာမ်ိဳး လိုခ်င္လို႔ပါသတဲ့။

ဒါကို ၾကားတဲ့ ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ ႏုိင္ငံက မိခင္တစ္ဦးကေတာ့ ဒီလို မွတ္ခ်က္ခ်ပါတယ္။ ျပႆနာမ်ား စက္ဘီးစီးၿပီးလုိက္ရွာေနရ ေသးတယ္။ ငါတုိ႔မ်ား မိုးလင္း မ်က္စိႏွစ္လံုး ဖြင့္တာနဲ႔ ေသာကေပါင္းစံုက အိပ္ရာေဘးလာႏိုးတာ ညအိပ္ရာ၀င္တဲ့ အထိပဲတဲ့။

ခုနက မိသားစုခရီးမွာ ရွစ္ႏွစ္၊ ဆယ္ႏွစ္ ကေလးႏွစ္ေယာက္ကို တစ္ေန႔ ဆယ္နာရီေလာက္ စက္ဘီးနင္းခိုင္းတာ အႏၲရာယ္ မ်ားတယ္လုိ႔ မွတ္ခ်က္ေပးေတာ့၊ ဟိုက ျပန္ေျဖရွင္းပါတယ္။ ဒီလိုေလ့က်င့္ေပးမွ အခက္အခဲကို ေျဖရွင္းတတ္မယ္၊ အေတြ႕ အႀကံဳမ်ားမယ္တဲ့။ သူတုိ႔ကေလးေတြဟာ ဘာပဲလာလာ မလုပ္တတ္ မလုပ္ရဲဘူးဆုိတာမ်ိဳး မရွိေစရဘူး။ လုပ္ၾကည့္မယ္ေလ ဆုိတာမ်ိဳးပဲ ျဖစ္ေနေစရမယ္တဲ့။

အဲဒီခရီးဟာ ရက္သတၱပတ္ ဆယ့္သံုးပတ္မွ် ၾကာခဲ့ပါတယ္။ မိသားစု စြန္႔စားခန္းေတြကို အလုအယက္ျပန္ေျပာေနတဲ့ သူတုိ႔ မ်က္လံုးေတြဟာ ေနာက္ထပ္စိန္ေခၚမႈေတြကို ျပန္ထူးဖို႔ အၿမဲအသင့္ရွိတယ္ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ေတြနဲ႔ လက္ပလို႔ပါ။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆီက အေမႀကီးကေတာ့ ေအးေလ၊ သူတုိ႔က ျပည့္စံုေနေတာ့ ခရီးထြက္ႏုိင္ေသးတာကိုး၊ တုိ႔မ်ားေတာ့ စား၀တ္ ေနေရး ပညာသင္ေရးနဲ႔ပဲ အသက္လု႐ွဴေနရတာလုိ႔ ညည္းညဴပါတယ္။

ဒီအေၾကာင္းကို ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆီက အျခားျပည့္စံုတဲ့မိသားစုတစ္စုကို ေျပာျပတဲ့အခါ အားက်တာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အတန္ အသင့္ ႂကြယ္၀လာတဲ့မိသားစုေတြမွာ ခင္ပြန္းသည္ေတြ အျပင္မွာ အေပ်ာ္ရွာတာ၊ ေျခလွမ္းပ်က္တာ စတဲ့ျပႆနာေတြကို ႀကိဳကာကြယ္ႏုိင္မယ္လို႔ ေတြးမိပါသတဲ့။ ခင္ပြန္းေခါင္းထဲမွာ မိသားစုဘ၀မထိခိုက္ဘဲ ေပ်ာ္စရာရွိတယ္လုိ႔ နားလည္ေစ မယ္တဲ့။ တကယ္ေတာ့ ေပ်ာ္စရာတင္မကပါဘူး၊ အိမ္ေထာင္ဦးစီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ မိသားစုအေပၚ ပဲ့ကိုင္ထိန္းေက်ာင္းရတဲ့ အဓိပၸါယ္၊ တာ၀န္ယူမႈေတြဟာပင္ပန္းတယ္လို႔ မခံစားဘဲ၊ မိသားစုဆုိတာ ဘာမဆုိအတူဆုိတဲ့ ခံစားယံုၾကည္မႈမ်ိဳး ရေစ မယ္လို႔ ကြၽန္ေတာ္ယူဆေၾကာင္း ေျပာမိပါတယ္။

မျပည့္စံု မတတ္ႏုိင္သူမ်ားကေတာ့ ဘ၀ဆိုတာ စား၀တ္ေနေရး အတြက္ပဲ ႐ုန္းကန္ ရင္း ၿပီးသြားရမယ္။ မိသားစုအေပ်ာ္ခရီးေတြ ဖန္တီးယူတဲ့ စြန္႔စားခန္း ရင္ခုန္စရာဆုိတာေတြဟာ တုိ႔ေတြ ဘ၀နဲ႔ဘာမွမဆုိင္ဘူးလုိ႔ ခံစားေကာင္း ခံစားၾကမွာပါ။ ခရီး ထြက္မွ ဖန္တီးယူမွလို႔ မဆိုလုိပါဘူး။ အႏွစ္သာရအားျဖင့္ ေအာင္ျမင္တဲ့ မိသားစု၊ေအာင္ျမင္တဲ့ ဘ၀ဆုိတာကို ရွာေဖြၾကည့္ ႐ံုပါ။ခရီးထြက္ၿပီး စြန္႔စားဖုိ႔ မေျပာေသးပါဘူး။

ကြၽန္ေတာ္တုိ႔ဆီမွာ အတန္အသင့္ သံုးစြဲႏုိင္တဲ့ အလတ္တန္းစား မိသားစုကိုပဲ ၾကည့္ၾကရေအာင္ပါ။ ညဘက္ သို႔မဟုတ္ အိမ္မွာ လူစံုရွိေနပါလွ်က္ လူႀကီးေတြက တစ္ခုခုကို ေတာင့္တေနမယ္၊ ငယ္သူေတြက ဖုန္းကိုယ္စီ ထုိင္ပြတ္ေနမယ္ဆုိတာ အိမ္အေတာ္မ်ားမ်ားရဲ႕ ျမင္ကြင္းပါ။ အေဖ အေမတုိ႔မွာ ျပည့္စံုေအာင္ ထားေပးထားတာပဲလို႔ မမွတ္ယူေစခ်င္ပါဘူး။ လူႀကီး ေတြမွာ စကားလံုးနဲ႔ ေျပာျပဖို႔ခက္တဲ့ “မိသားစု ဘ၀တန္ဖိုး” ကို ေမွ်ာ္လင့္ေနတာ ရွိတတ္ပါတယ္။ ငယ္သူေတြ အျပစ္ခ်ည္းပဲ မဟုတ္ပါဘူး။ ဖုန္းပြတ္ေနတဲ့ကေလးေတြက ျပန္ေျပာတယ္၊ လူႀကီးေတြကိုရီးယားကားပဲ ထိုင္ၾကည့္ေနတာကိုလည္း ေျပာ ပါဦးတဲ့။

တခ်ိဳ႕ မိသားစုေတြက်ေတာ့ ေျပာင္းျပန္၊ ကေလးကုိ လူ႔အသံုးအေဆာင္ေတြ စံုေအာင္၀ယ္ေပးထားၿပီး တာ၀န္ေက်ၿပီ ထင္ ေနတဲ့ မျပည့္စံုေသာ အေတြးအေခၚေတြရွိေနပါေသးတယ္။ ပညာသင္ေပးတယ္၊ ပညာေရးစရိတ္လံုေလာက္ေအာင္ ရွာေပး တယ္၊ ငါတုိ႔လိုခ်င္တဲ့ လုိင္းရေအာင္ မင္းတုိ႔ စာက်က္၊ ေျဖၾကဆို႐ံုနဲ႔ ဂိတ္ဆံုးေနတတ္ၾကလို႔ မေျပလည္မႈေတြ မ်ားစြာဖန္တီး မိသလိုလည္းရွိေနပါတယ္။

မိဘလိုခ်င္တဲ့လိုင္း (အသက္ေမြးမႈ အတတ္ပညာတကၠသိုလ္ဘြဲ႕) နဲ႔ေက်ာင္းၿပီးခဲ့တဲ့ လူလိမၼာကေလးတစ္ေယာက္ကို ၾကည့္ ပါ။ အိမ္မွာမေနဘဲ အၿမဲအျပင္ထြက္ေငးငိုင္ေနတယ္။ သူ႔စကားက အိမ္ဆိုတာ ေနစရာမွမေကာင္းတာတဲ့။ ဘြဲ႕လြန္ေတြ ဆက္ယူ၊ အလုပ္ခြင္ထဲရာထူးႀကီး၊ ၀င္ေငြေကာင္းေနတဲ့ သားသမီးေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ အဲဒီမိသားစုဟာ ကိုယ့္အေၾကာင္းျပခ်က္နဲ႔ကိုယ္အိမ္နဲ႔ အၾကာႀကီး ခြဲေနၾက၊ မေတြ႕တာၾကာလို႔ ခဏေတြ႕လိုက္တာနဲ႔ ျပႆနာတစ္ခုခုအေၾကာင္းက စလိုက္ မိၿပီး ရွင္းမရ၊ ေနာက္ကို မလာရဲေတာ့ဘူး၊ မလာျပန္ရင္လည္း ဖုန္းဆက္ၿပီး ျပႆနာေတြကို ေျပာေနျပန္ေတာ့ မိသားစု ၀င္ေတြ အခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ ေၾကာက္တဲ့ေရာဂါႀကီး ျဖစ္ေနတာပါတဲ့။

အဲဒီ မိသားစု၀င္ တစ္ေယာက္က စဥ္းစားမိသမွ် ခုလိုေျပာတယ္။ အိမ္မွာက လက္ရွိျပႆနာကို မရွင္းဘဲေနာက္ေၾကာင္း ေတြ ျပန္ျပန္ေကာက္ၿပီး ခ်ာလပတ္လုပ္ေနတာ၊ လက္ရွိ ျပႆနာကိုရွင္းတဲ့ အဆင့္ဘယ္ေတာ့မွ မေရာက္ဘူးတဲ့။ မိသားစု အေရးတင္ မကပါဘူးကြာ၊ ဒီထက္ ပိုက်ယ္ျပန္႔တဲ့ အေရး ေတြမွာလည္းဒီလိုပါပဲလို႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း ေရာေယာင္ ညည္းညဴ
မိပါတယ္။

မိဘေတြကလည္း ဒီေလာက္ေကာင္းခဲ့တဲ့ မိဘေတြကိုပစ္ထားတယ္ဆုိတဲ့ ခံစားခ်က္ရွိသလို သားသမီးေတြဖက္ကလည္း ေျပာစရာေတြ အမ်ားႀကီးလို႔ ဆုိပါတယ္။မိဘေတြ လုိခ်င္တဲ့လိုင္း၊ ဘြဲ႕ရေအာင္ယူခဲ့ၿပီး ဘ၀ကိုဘ၀င္မက် ျဖစ္ေနတဲ့ သား သမီးေတြမွာ တူညီတဲ့ ခံစားခ်က္စိတ္အနာတရေတြ ရွိတတ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ေက်ာင္းစာတစ္ခုတည္းကို အခ်ိန္ျပည့္နီးပါး ေပးခဲ့ရေတာ့ သူတုိ႔ရဲ႕ငယ္ဘ၀ ဒိုင္ယာရီေတြဟာ စာက်က္ က်ဴရွင္တက္ဆိုတာေတြနဲ႔ခ်ည္း ျပည့္ေနခဲ့တာပါ။ မိသားစု ေပ်ာ္ ပြဲစားခရီးေတြအျပင္ (Childhood ေခၚတဲ့) ကေလးဘ၀ ေပ်ာက္ဆံုးျခင္းဆုိတာ အထိအနာဆံုးပါတဲ့။ ႀကီးခါမွ သူမ်ား ငယ္ ဘ၀ေတြနားေထာင္ရင္း ငါတုိ႔ ဆံုး႐ံႈးခဲ့ေလျခင္းလို႔ ေတြးမိၿပီးနာက်င္သူေတြလည္း ရွိေနသလို၊ ဘာမွန္းမသိေသာ္လည္းဘ၀ကို မေက်မနပ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ပညာတတ္ ၀င္ေငြေကာင္းေတြလည္း မ်ားစြာပါ။

“ေအာင္ျမင္မႈဆုိတာ ဘာလဲ၊ ေအာင္ျမင္တဲ့ ဘ၀ဆိုတာဘာလဲ” လို႔ ေမးခြန္းထုတ္လာတဲ့ ဘြဲ႕လြန္ရ ၀င္ေငြေကာင္းေတြရဲ႕ ညည္းညဴသံဟာ နားေထာင္ရ အခက္ဆံုးပါ။ ဂုဏ္ရွိ၊ ၀င္ေငြေကာင္းသူေတြကို မိတၳဴကူးခဲ့ေတာ့ ေနာင္တနဲ႔ ျပဳလုပ္ထားတဲ့ သရဖူႀကီး ေဆာင္းရခက္ ခြၽတ္ရခက္ေတြလည္း ေတြ႕ရပါတယ္။

ေလာကတစ္ခု စနစ္တစ္ခုမွာ ဂုဏ္ရွိ ၀င္ေငြေကာင္းအလုပ္ဟာ တစ္မ်ိဳး ႏွစ္မ်ိဳးပဲ ရွိတယ္လို႔ မွတ္ယူခ်င္ အဲဒီတစ္ေပါက္ ႏွစ္ေပါက္ကိုပဲ စုၿပံဳတိုးၾကရင္း အနာတရေတြျဖစ္ၾက ရတယ္လို႔ ေတြးမိပါတယ္။

စာစု အစမွာေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ မိသားစု (စိန္ေခၚခ်က္ေတြမွန္သမွ်အတူ ေျဖရွင္းဖုိ႔ ေလ့က်င့္ခဲ့တဲ့ မိသားစု) မွာဖခင္ျဖစ္သူဟာ အထူးကုဆရာ၀န္ႀကီးပါ။ သူ႔သမီး အထက္တန္းေက်ာင္းၿပီးေတာ့ သူနာျပဳပညာသင္မယ္ဆိုတဲ့အခါ ၾကည္ျဖဴၾကပါတယ္။ ဘယ္အလုပ္ ဘယ္အသက္ေမြးမႈဟာ နိမ့္တယ္ ျမင့္တယ္လို႔ မခံယူၾကပါဘူး။

အသက္ေမြးမႈ ကိုယ္စီဟာ သူ႔အတုိင္း အတာနဲ႔သူတင့္တယ္တယ္လို႔ အေတြးက်ယ္ျပန္႔လာရင္ ငယ္သူေတြအတြက္ေရြးစရာ မ်ားလာမယ္။ တစ္ေပါက္တည္း စုၿပံဳတြန္းထိုးမတိုးရေတာ့ဘူး။ ကိုယ့္ဘ၀ကိုယ္ ေက်နပ္ၿပီးသားပါဆုိသူမ်ားအတြက္ အထူး ဆိုစရာ မရွိပါ။ ကိုယ့္ဘ၀ကိုကိုယ့္စိတ္အနာတရနဲ႔ သံုးသပ္မိေနတဲ့သူေတြအတြက္ပါ။သူတုိ႔နဲ႔ ဖြဲ႕စည္းထားတဲ့ မိသားစုေတြ အတြက္ပါ။

ဘယ္အရာကေတာ့ မျဖစ္မေန ဘ၀တုိင္း အတြက္လိုအပ္တဲ့ ျဖည့္ဆည္းမႈ၊ ဘယ္အရာကေတာ့ မတန္မဆစေတးခဲ့ရတာ စသျဖင့္ ႀကိဳတင္ ကြဲျပားႏုိင္ၾကရင္သက္သာဖြယ္ ရွိပါတယ္။

၀ါးတူကေလးေတြနဲ႔ အိမ္အလွေတြ လက္ဖ်ားခါေအာင္ေဆာက္ျပေနတဲ့ ဆယ္ေက်ာ္ သက္ကေလးရဲ႕လက္စြမ္းကိုၾကည့္ရင္း ေတြးစရာေတြ ရပါတယ္။ ကိုယ့္မိသားစု၀င္ဆုိရင္ ခ်ီးက်ဴးမလား၊ တားျမစ္ၿပီးေက်ာင္းစာပဲ လုပ္ခုိင္းမလား၊ ဂုဏ္ရွိတဲ့ အသက္ ေမြးမႈဆုိတာ အဓိပၸါယ္ တူၾကရဲ႕လား။

မိသားစု၀င္ေတြထဲ နားလည္မႈစံႏႈန္း တန္ဖိုးေတြအေပၚအဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္ တူ မတူ။ အားလပ္ရက္ အေပ်ာ္ခရီးျဖစ္ျဖစ္၊ ဘ၀ ခရီးျဖစ္ျဖစ္ ဘယ္လိုအတူသြားမလဲ၊ ဘယ္လိုသေဘာထားမလဲ။ တကယ္ေတာ့ “မိသားစု သီခ်င္း” ဟာ တစ္ဦးတည္း ဆုိရတဲ့ ေတးမ်ဳိး မဟုတ္ပါ။ Choir လုိ စုဖြဲ႕သီဆုိရတဲ့ေတးမ်ဳိးလုိ႔ ခံယူပါတယ္။ ထုိေတးမ်ဳိးဟာ Bass (အနိမ့္သံ)၊ Alto ဆုိတဲ့ (အျမင့္သံ) တစ္မ်ဳိး၊ Tenor ဆုိတဲ့ေယာက္်ားႀကီး အျမင့္သံ၊ Baritone ေခၚတဲ့ ၾကားသံေတြနဲ႔ ဖြဲ႕စည္းရပါတယ္။ ဒါေတာင္ အမ်ဳိးသားမ်ား စုဖြဲ႕ဆုိတဲ့ Choir ပဲ ရွိပါေသးတယ္။ အမ်ဳိးသမီးေတြပါပါလာရင္ Soprano? Mezzo-soprano? Contralto စတဲ့ အမ်ဳိးအစားေတြေတာင္ ရွိေသးဆုိပဲ။

မတူညီတဲ့ အသံေတြကုိ ေျပျပစ္ေအာင္ ညိႇႏႈိင္း စုဖြဲ႕ဆုိရတဲ့ အမ်ဳိးအစားပါလား။ မိသားစုသီခ်င္းဆုိတာလည္း ဒီလုိပဲျဖစ္ သင့္တယ္လုိ႔ ခံစားမိပါတယ္။

‪#‎မင္းကုိႏုိင္‬
[ ျပည္သူ႔အေရးဂ်ာနယ္ အတြဲ၂၊ အမွတ္ ၉၀၊ ေဆာင္းပါးမွ ]

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ