နီဇူလုိင္ ● ၿမိဳ ႔ကေလးကတဲ့ ျပဇာတ္
(မုိးမခ) ဇူလုိင္ ၁၃၊ ၂၀၁၆
အခန္း (၁)
ရီရီေ၀
ၿမိဳ႕ကေလးမွာ ေနပါတယ္..
ေပက်ံစုတ္ခ်ာေနတဲ့
တဲကေလးတလံုးမွာေပါ့..။
အခန္း (၂)
ရီရီေ၀ဟာ
မနက္စာညစာ …
အလ်ဥ္မီေအာင္ရွာရင္း
တ၀မ္းတခါးအတြက္..
လမ္းသလားရင္း
လင္ေကာင္မေပၚရွာတဲ့ ကေလးေတြ
တေယာက္ၿပီး တေယာက္ေမြးခဲ့ရတယ္။
အခန္း (၃)
တေန႔ေတာ့
ၿမိဳ ႔ကေလးမွာ
အနီးအနားက ၿမိဳ႕ရြာေတြလိုပဲ
လႈပ္လႈပ္ရြရြ က်ီးလန္႔စာစားလို႔ …။
ေခ်ာက္ထဲက်ဖို႔ လက္တ၀ါးအလိုမွာ
၀င္၀င္ကယ္ေနက်..
ကယ္တင္ရွင္ႀကီးမ်ားဟာ
ဘြားခနဲ..
မိုးေပၚက က်လာတယ္…။
အခန္း (၄)
သူတို႔ယာယီ စခန္းခ်ရာ
စာသင္ေက်ာင္းကေလးဆီ
ရီရီေ၀ ေရာက္ေရာက္လာတတ္တယ္..။
ေန႔လည္ခင္းမွာ
ညေနခင္းမွာ
ညေမွာင္ရိပ္မဲမဲေတြမွာ
ရီရီေ၀ဟာ ရစ္ရစ္၀ဲလို႔..။
စာသင္ေက်ာင္းကို စာသင္ဖို႔
ဘယ္တုန္းကမွ ေရာက္ခြင့္မၾကံဳခဲ့တဲ့ရီရီေ၀ဟာ
ခုေတာ့ စာသင္ေက်ာင္းကေလးဆီကို
ေခ်ာင္းေပါက္ မတတ္ေရာက္ေနရရွာတယ္။
အခန္း (၅)
အခ်ိန္တန္လို႔
ကယ္တင္ရွင္ႀကီးမ်ားရဲ ႔ဖုတ္ဖက္ခါ အျပန္ခရီးမွာ
ရီရီေ၀ဟာ
လက္ကေလးေတာင္ ျပခြင့္မရလိုက္ရွာဘူး..။
ၿမိဳ ႔ကေလးဟာ
နယ္စပ္အစြန္အဖ်ားက
တိုင္းရင္းသားၿမိဳ ႔ရြာေလးေတြလိုပဲ
နားရြက္ကို တံေတြးဆြတ္ ခံလိုက္ရတယ္..။
အခန္း (၆)
ရီရီေ၀ဟာ
လင္ေကာင္မေပၚရွာတဲ့ကေလးေနာက္တေယာက္ကို
တိရစာၦန္တေကာင္လို ထပ္ေမြးရဦးမယ္..။
အခန္း (၇)
သူ႔အေမလိုပဲေက်ာင္းနဲ႔ေ၀း
လမ္းေဘးမွာပဲေပ်ာ္ရတဲ့ကေလးေတြဟာ
တခါတခါ ဗိုက္ဆာေတာ့လည္း
အလစ္သုတ္ရဲရရွာတာေပါ့။
ဘာလိုလိုနဲ႔
ရီရီေ၀ရဲ ႔သမီးဦးေလးေတာင္
ၿမီးေကာင္ေပါက္ကေလးျဖစ္လာတယ္..။
သူ႔အေမလိုပဲ
လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားမွာ
တ၀မ္းတခါးအတြက္ လမ္းသလားလ်က္ေပါ့..။
အခန္း (၈)
ၿမိဳ႕ကေလး ကတဲ့ျပဇာတ္
တခန္းရပ္ဖို႔ မိုးကလည္း မလင္းႏိုင္ေသး။
နီဇူလိုင္
၁၄.၉.၂၀၁၃
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
