ေမာင္ေမာင္စုိး ● တိုင္းရင္းသားအေရး တိုင္းရင္းသားအေတြး – အပိုင္း (၂)
(မုိးမခ) ေမ ၁၉၊ ၂၀၁၆
● စစ္ပြဲႏွင့္ ေဒသဖြံ႔ၿဖိဳ းေရး
အခ်ဳိ႕ကမူ တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ား ဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္မႈမရွိျခင္း ေဒသခံ တိုင္းရင္းသားျပည္သူမ်ား အတိဒုကၡေရာက္ေနျခင္းမွာ စစ္ပြဲမ်ားျဖစ္ေန၍ ဟုဆိုၾကသည္။ ဤအခ်င္းအရာမွာ တဖက္ကၾကည့္လွ်င္ မွန္သည္ဟုဆိုႏိုင္ေသာ္လည္း တဖက္ကၾကည့္ ၾကည့္ လွ်င္ အျငင္းပြားဖြယ္ရာျဖစ္သည္။ စစ္ပြဲမ်ားျဖစ္ပြားေနလွ်င္ ၎စစ္ပြဲျဖစ္ပြားရာေဒသမ်ား၌ ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးလုပ္မရဆိုသည္မွာ အျငင္းပြား ဖြယ္ရာ မရွိေပ။ သုိ႔ေသာ္ ေျပာစရာရွိသည္မွာ စစ္ပြဲမျဖစ္ပြားသည့္ ေဒသမ်ား၌ေရာ ဖြံ႔ၿဖိဳး တိုးတက္ပါ၏ေလာဆိုသည့္ ေမးခြန္းပင္ျဖစ္သည္။
တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားက သူတိ့ုလက္နက္ကိုင္တိုက္ေနရသည္မွာ သူတို႔ေဒသ သူတို႔လူမ်ဳိးအက်ဳိးစီးပြားေၾကာင့္ဟု ဆိုၾကသည္။ တဖက္ကတု႔ံျပန္သည္မွာ စစ္ပြဲမ်ားျဖစ္ေန၍ ေဒသဖြ႔ံၿဖိဳးေရးလုပ္မရ ဟုဆိုၾကျခင္းျဖစ္သည္။ လက္ေတြ႔ ဥပမာအခ်ဳိ႕အား ရွာေဖြသုံးသပ္ ၾကည့္ၾကပါစို႔။
ဥပမာတခုအေနႏွင့္ ဖားကန္႔ မိုးေကာင္းကားလမ္းပိုင္းသည္ အလြန္ဆိုးဝါးသည္။ ေျဖာင့္ျဖဴးေသာ ကတၲရာလမ္း မဆိုထားႏွင့္ ေက်ာက္ေခ်ာလမ္းအဆင့္ပင္မရွိေခ်။ ေျမလမ္းသာသာပင္ျဖစ္သည္။ ေႏြဆိုလ်င္ ဖုန္အလိမ္းလိမ္းျဖင့္သြားရသည္။ မိုးရြာလွ်င္ ရြႊံ႕ဗြက္နစ္သည္။ ေလးဘီးယက္ကားမ်ားပင္ မရုန္းႏိုင္ေပ။ ဆင္မ်ားျဖင့္ ကားမ်ားကိုဆြဲထုတ္ရသည္။ မိုင္ဆယ္အခ်ဳိ႕သာရွိေသာ ၎လမ္းပိုင္းကိုပင္မျပဳႏိုင္ေပရာ ထိုေဒသရွိေက်းရြာမ်ား၏ဖြံ႔ၿဖိဳးေရးကား အလွမ္းေဝးသည္ဟု ဆိုရမည္။
သုိ႔ျဖစ္ရာ အဆိုပါ ဖားကန္႔ မိုးေကာင္းကားလမ္းပိုင္း မေကာင္းရျခင္းမွာ KIA ႏွင့္ ျဖစ္ပြားေသာ စစ္ပြဲမ်ားေၾကာင့္ေလာ။ သုိ႔မဟုတ္ ေဒသတြင္း စီးပြားေရးမေကာင္းမြန္၍ အခြန္အေကာက္ မရရွိ၍ေလာ။ ၁၉၉၄ မွ ၂၀၁၁ ထိ ၁၇ ႏွစ္တာကာလသည္ KIA ႏွင့္အစိုးရအပစ္ရပ္ထားသည့္ ကာလ ျဖစ္သည္။
ေသနတ္သံတခ်က္မထြက္။ တိုက္ပြဲတပြဲမွ မျဖစ္။ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းစစ္မ်က္ႏွာသည္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္သက္ေနခ့ဲသည္။ စီးပြားေရးအရဆိုလွ်င္လည္း ဖားကန္႔ေဒသသည္ ႏွစ္စဥ္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ဘီလီလ်ံႏွင့္ခ်ီ၍ ေက်ာက္စိမ္းရတနာထြက္ရွိသည့္ေဒသျဖစ္သည္။ ထို ၿငိမ္းခ်မ္းေသာ ၁၇ ႏွစ္တာကာလအတြင္း ႏိုင္ငံျခားေငြ ေဒၚလာဘီလီလ်ံႏွင့္ခ်ီ ၍တန္ဖိုးရွိသည့္ ေက်ာက္စိမ္းထြက္ရွိသည့္ေဒသ၏လမ္းပိုင္းတခု ေကာင္းမြန္မလာျခင္း ေဒသအတြင္း ဖြ႔ံၿဖိဳး တိုးတက္မလာျခင္းအတြက္ မည္သည့္အေၾကာင္းျပခ်က္ လိုအပ္ပါေသးသနည္း။ စစ္ပြဲႏွင့္ ေဒသတြင္းစီးပြားေရးအေျခအေနေၾကာင့္မဟုတ္ေတာ့ေပ။
ေနာက္ ဥပမာတခု ေျပာရလွ်င္ ရခိုင္ျပည္နယ္တြင္ ၁၉၈၀ ေနာက္ပိုင္းမွစ၍ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ လက္နက္ကိုင္တိုက္ပြဲမ်ားေပၚလာသည့္အခ်ိန္ထိ ၃၅ ႏွစ္ကာလသည္ ေအးခ်မ္းေသာကာလ စစ္ပြဲမ်ားတိုက္ပြဲမ်ားမရွိသည့္ကာလျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္ကာလ တြင္ ရခိုင္ျပည္နယ္တိုးတက္ပါ၏ေလာ။ ျပည္မေဒသမ်ားထက္စာလွ်င္ မ်ားစြာေနာက္က်ေနဆဲ ျဖစ္သည္။ လွ်ပ္စစ္မီးဆက္ သြယ္ေရး စနစ္ လမ္းပန္းပညာေရး စသည့္ဖက္ေပါင္းစုံတြင္ ဖြ႔ံၿဖိဳ းတိုးတက္မႈေနာက္က်ခ့ဲသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ျပည္နယ္မ်ား၏ ဖြ႔ံၿဖိဳ းတိုးတက္မႈႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ စစ္ပြဲသက္သက္ကို ပုံခ်၍ မရႏိုင္ေပ။တိုင္းရင္းသားေဒသမ်ားဖြံ႔ၿဖိဳ းတိုးတက္ေရးကို အေလးမထားမေဆာင္ရြက္ခ့ဲသည့္ စနစ္ေၾကာင့္ဟုသာ ဆိုရမည္။
● သယံဇာတႏွင့္ ေဒသခံ
ထို႔ျပင္ တိုင္းရင္းသားေဒသခံမ်ား အထူးသတိျပဳမိသည့္အခ် က္မွာ ၎တို႔ေဒသမွ ထြက္ရွိေသာ သယံဇာတမ်ားကို ၎တို႔ေဒ သခံမ်ား မခံစားရသည့္ ျပႆနာျဖစ္သည္။ ရခိုင္ျပည္နယ္ပင္လယ္ျပင္တြင္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ထြက္ရွိၿပီး ရခိုင္ျပည္နယ္အား ျဖတ္၍ ႏိုင္ငံျခားသုိ႔ ေရာင္းခ်သည္။ တနသၤာရီကမ္းရိုးတန္းတြင္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ထြက္ရွိၿပီး တနသၤာရီတိုင္းအား ျဖတ္၍ ႏိုင္ငံရပ္ျခားသုိ႔ တင္ပို႔ေရာင္းခ်သည္။ သုိ႔ေသာ္ ရခိုင္တနသၤာရီေဒသတို႔တြင္ မီးလင္းေရး အစီအမံမ်ား ပါမလာေခ်။ ဥပမာ တိုတယ္၏ မူလအစီအစဥ္တြင္ တနသၤာတိုင္းမီးလင္းေရး အစီအမံႏွင့္ သဘာဝဓာတ္ေငြ႔ေဝစုပါရွိေသာ္လည္း ထိုဓာတ္ေငြ႔ ေဝစုသည္ ၿမိဳင္ကေလးဘိလပ္ေျမ စက္ရံုသုိ႔ ေရာက္သြားသည္။ ေဒသအတြက္ တပါတည္းျဖစ္မလာခဲ့ေပ။ ရခိုင္တြင္၎ တနသၤာရီတြင္၎ ေဒသခံမ်ားက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ေတာင္းဆိုမွ လွ်ပ္စစ္မီးရသည္။ သုိ႔ေသာ္ မီတာခက ျပည္မထက္ ေလး ငါးဆႀကီးေနေသးသည္။
အလားတူပင္ ေလာပိတေရအားလွ်ပ္စစ္စက္ရံု၏ ၅ မိုင္ပတ္လည္ရွိ ကယားျပည္နယ္မွ ရြာမ်ားမီး မရသည့္ျပႆနာ ႏွစ္စဥ္ အေမရိကန္ေဒၚလာ ဘီလီယံေျမာက္ျမားစြာ ေက်ာက္စိမ္းထြက္ရွိေသာ ဖားကန္႔ေဒသ မဖြံ႔ၿဖိဳးသည့္ ျပႆနာ စသည့္စသည့္ ျပႆနာရွိရာ တိုင္းရင္းသားေဒသခံမ်ား အေနႏွင့္၎တို႔ေဒသမွထြက္ရွိေသာသယံဇာတမ်ားအား ၎တို႔ေဒသခံမ်ား မခံစားရဟူေသာ အေတြးမ်ား ျဖစ္ေပၚလာသည္မွာ မထူးဆန္းေပ။
ဤတြင္ ျပည္မရွိ မဟာဓာတ္အားလိုင္းမ်ားျဖတ္သန္းသြားရာလမ္းရွိ ဗမာရြာမ်ားသည္လည္း လွ်ပ္စစ္မီးမရဟုဆို ႏိုင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ျပႆနာကိုၾကည့္ျမင္ပုံခ်င္းမတူ ျပည္မရွိ ျမန္မာမ်ားက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ ည့ံသည္ဟု၎ ဒီမိုကေရစီစနစ္ မက်င့္သုံး၍ အာဏာရွင္စနစ္ က်င့္သုံး၍ ဟု၎ ၾကည့္ျမင္သည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ားကေတာ့ မိမိတို႔ေဒသရွိ သယံဇာတကို မိမိတို႔တိုင္းရင္းသားမ်ား ကိုယ္တိုင္ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ စီမံခြင့္ မိမိတိုင္းရင္းသားေဒသအတြက္ အသုံးခ်ခြင့္မရ၍ ျဖစ္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။ စဥ္းစားပုံခ်င္းမတူၾကပါ။
ဤသုိ႔ စဥ္းစား၍ တိုင္းရင္းသားတို႔ အေတြးသည္ အမ်ဳိးသားေရးကိုအေျခခံသည္ဟု ဆိုႏိုင္သည္။ သုိ႔ေသာ္ တိုင္းရင္းသား တို႔အေတြးသည္ အမ်ဳိးသားေရးကို အေျခခံသည္မွာ မထူးဆန္းေပ။ သဘာဝက်သည္ဟု ဆိုရမည္။
မိမိတို႔အေနႏွင့္ လက္ေတြ႔က်သည့္အေျခအေနကို မ်က္ေမွာက္ျပဳ၍ ျပႆနာကို ဆုပ္ကိုင္ ေျဖရွင္းရန္လိုအပ္သည္။တိုင္းရင္းသာလူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရးျမန္မာျပည္ရွိ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးတိုင္းတြင္ သူ၏အမ်ဳိးသားေရးလကၡဏာမ်ားရွိသက့ဲ့သုိ႔ ထိုအမ်ဳိးသားေရးလကၡဏာမ်ားကို လူမ်ဳိးတိုင္းက တန္ဖိုးထားအေလးထားတတ္သည္ကို ဂရုျပဳရန္ လိုအပ္ေပသည္။
က်ဳိင္းတုံေစာ္ဘြားေဟာ္နန္းသည္ ရွမ္းလူမ် ဳိးတို႔အတြက္ သာမန္အိမ္တလုံးမဟုတ္ေခ် ။ ရွမ္း လူမ်ဳိးတို႔၏ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ် ဳပ္လာခ့ဲသည့္ ကိုယ့္မင္း ကိုယ့္ခ်င္းလကၡဏာတရပ္ ရွမ္းအမ်ဳိးသားေရး လကၡဏာတရပ္လည္း ျဖစ္သည္။သုိ႔ျဖစ္ရာ အဆိုပါအဓိပၸာယ္ေဆာင္သည့္ ရွမ္းေစာ္ဘြားေဟာ္နန္းတေဆာင္သည္ ျပတိုက္တခုအျဖစ္ထားရွိရမည့္အစား အိမ္အို အိမ္ေဟာင္းတေဆာင္သဖြယ္သာ သေဘာထားၿပီး ၿဖိဳခ်ကာ ဟိုတယ္ေဆာက္လုပ္လိုက္ျခင္းသည္ ရွမ္းလူမ်ဳိးမ်ားအတြက္ စိတ္ထိခိုက္ ဖြယ္ရာျဖစ္သည္။
ရွမ္းေစာ္ဘြားေဟာ္နန္းသည္ ရွမ္းပေဒသရာဇ္တို႔၏ အုပ္စိုးမႈကိုလည္းျပသည္။ အလားတူ သူတို႔၏အမ်ဳိးသားလကၡဏာကိုလည္းေဖာ္ျပပါသည္။ မႏၲေလးရွိ နန္းၿမိဳ႕ေဟာင္းသည္ ျမန္မာ့တို႔၏ အမ်ဳိးသားေရးလကၡဏာျဖစ္သည္။ သီေပါသည္ ျမန္မာပေဒသရာဇ္မင္းတပါး ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ သီေပါကိုနန္းခ်ၿပီးဖမ္းဆီးသြားသည္ကိုေတာ့ ျမန္မာတို႔ လက္မခံႏိုင္ေပ။
အလားတူပင္ မႏၲေလးနန္းေတာ္ေဟာင္းအားၿဖိဳခ်၍ ဟိုတယ္ေဆာက္မည္ဆိုပါက ျမန္မာတို႔ လက္ခံႏိုင္မည္မဟုတ္ေခ် ။ အလားတူပင္ အျခားတိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား၏ အမ်ဳိးသားေရး လကၡဏာကို အေလးထားရန္လိုအပ္ေပမည္။ ထို႔ျပင္ ရွမ္းတို႔အမ်ဳိးသားေရးလကၡဏာတရပ္ အျဖစ္သေဘာထားေသာ က်ဳိင္းတုံေဟာ္နန္းၿဖိဳခ်လိုက္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ရွမ္းလူမ်ဳိး တို႔၏ ခံစားခ်က္ နားလည္သေဘာေပါက္ရန္လိုအပ္ေပလိမ့္မည္။
အလားတူပင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ဟု တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးတခု၏ ထူးျခားမႈကိုအသိမွတ္ျပဳထားေသာ ျပည္နယ္တြင္ ပထမဆုံးဧရာဝတီျမစ္ကူးတံတားေဆာက္သည္။ တံတားနံမည္ကို ဗလမင္းထင္ဆိုသည့္ ေရွးေခတ္ျမန္မာစစ္သူႀကီးတဦး နံမည္ေပး သည္။
● ကခ်င္ျပည္နယ္ရွိ ကခ်င္လူမ်ဳိးမ်ား
ခံစားမႈေကာင္းပါမည္ေလာ။ အဂၤလိပ္က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တည္ေသာအခါ လမ္းအမ်ားစု နံမည္ေပး ထားသည္။ ဒါလဟိုဇီ ဖေရဇာ ေမာင့္ဂိုမာရီ စသျဖင့္ ျဖစ္သည္။ ထိုနံမည္မ်ားကို ျမန္မာလြတ္လပ္ ေရးရၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ျမန္မာနံမည္ေျပာင္းသည္။ ” စစ္ကဲေမာင္ေထာ္ေလး” ဟူသည့္ ျမန္မာနံမည္ေပးထားသည့္လမ္းပင္ အဂၤလိပ္အလိုေတာ္ရိအျဖစ္သတ္မွတ္ၿပီး နံမည္ ေျပာင္းပစ္ခ့ဲေပရာ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားတြင္လည္း အမည္နံမေပးရာမွစ၍ သက္ဆိုင္ရာတိုင္းရင္းသားတို႔၏ အမ်ဳိးသားလကၡဏာကို ေလးစားအသိမွတ္ျပဳရန္ လိုအပ္ေပလိမ့္မည္။ ဤကိစၥမ်ဳိးသည္ အေသး အဖြဲ ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္မည္ ။ သုိ႔ေသာ္ ဂရုစိုက္ရန္လိုသည္။ ကိုယ္ခ်င္းစာရန္လိုသည္။
ယေန႔ကာလ၌ စာေပ အသိပညာ ျမင့္မားလာမႈကမၻာအရပ္ရပ္ႏွင့္ လြယ္ကူစြာဆက္စပ္ႏိုင္ၿပီး ေပါင္းကူးဆက္သြယ္ႏိုင္မႈတို႔ႏွင့္အတူ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ား၏ အမ်ဳိးသားစိတ္သည္ ပို၍ပို၍ ျမင့္မားလာေနသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္းရွိ လူမ်ဳိးတိုင္း၏ အမ်ဳိးသားစိတ္ျမင့္တက္လာမွႈကို မွန္မွန္ကန္ကန္ၾကည့္ျမင္အသိမွတ္ျပဳရန္လိုသည္။ မ်က္ကြယ္ျပဳ၍မရေပ။
ျမန္မာလူမ်ဳိးအတြက္ ေျဖရွင္းရမည့္ျပသနာသည္ ဒီမိုကေရစီႏွင့္ လူအခြင့္အေရးျဖစ္သည္။ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားျပႆနာသည္ အမ်ဳိးသားေရးျပႆနာျဖစ္သည္။ ကြဲျပားမႈလည္းရွိသည္။ ဆက္စပ္မႈလည္းရွိသည္။ လက္ရွိ အမ်ဳိးသားေရးျပႆနာ ကို ရင္ဆိုင္ေျဖရွင္းရာတြင္ စစ္ပြဲမ်ားႏွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္။ ဆရာႀကီးသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း၏ “ၿငိမ္းခ်မ္းေရးမရလွ်င္ ဒီမိုကေရစီမရွိႏိုင္။ ဒီမိုကေရစီမရွိဘဲ လူမႈဘဝ မျမႇင့္တင္ႏိုင္” ဟူေသာစကားကိုသတိခ်ပ္ရန္ လိုေပလိမ့္မည္။
● တိုင္းရင္းသားမ်ားႏွင့္တိုင္းရင္းသားပါတီ/လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ား
တိုင္းရင္းအေရးတြင္ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ား တိုင္္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားသည္ အေရးပါသည္။ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားႏွင့္ပတ္သက္လွ်င္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားတြင္ မိမိတိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားကို တကယ္တမ္း ကိုယ္စားျပဳအႏိုင္ရသည့္ပါတီမ်ား ကို အေလးထားဖို႔ လိုသည္။ မည္သုိ႔ဆိုေစ ၎ပါတီတို႔သည္ ေရြးေကာက္ပြဲနည္းလမ္းအရ ၎တိ႔ု၏ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိး အမ်ားစုကို ကိုယ္စားျပဳသည္မဟုတ္ပါေလာ။ ထိုေၾကာင့္ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ၎တိ႔ု၏ တိုင္းရင္းသားအမ်ားစု၏ ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ျခင္းသည္ ပါတီကို အေလးထားျခင္းသည္ ၎တိုင္းရင္းသားမ်ားကို မ်က္ႏွာမူျခင္းျဖစ္ေပသည္။ ထိုသို႔ေသာပါ တီမ်ဳိးကို အေလးထားျခင္း ပ်က္ကြက္ပါက တိုင္းရင္းသားတို႔၏ ယုံၾကည္မႈေလ်ာ့ပါးမည္ ျဖစ္သည္။
ထို႔ျပင္ လက္ရွိအခ်ိန္၌ တိုင္းရင္းလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားအား လက္နက္စြန္႔ခိုင္းေနရာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားအေနႏွင့္ ဥပေဒတြင္းရွိ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ား၏ လုပ္ပိုင္ခြင့္ ရပိုင္ခြင့္ လုပ္ႏိုင္ကိုင္ႏိုင္သည့္ အခြင့္အလမ္းႏွင့္ အေလးထားခံရမွဳမည္မ်ွရွိသည္ကို ေစာင့္ၾကည္လ်က္ရွိၾကသည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ သူတို႔လက္နက္စြန္႔ပါက သူတို႔ရမည့္ အေနအထား သူတို႔လုပ္ကိုင္ႏိုင္ခြင့္အေနအထားကို အဆိုပါ ဥပေဒတြင္းတိုင္းရင္းသားပါတီမ်ား၏ အေနအထားမ်ားမွ အကဲခတ္ေနၾကသည္ကို သတိျပဳရန္လိုအပ္သည္။
မည္သုိ႔ဆုိေစ တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားဆိုသည္မွာ ဥပေဒတြင္းကပါတီမ်ား ျဖစ္ေနေသးသည္။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ားက ဥပေဒပျဖစ္သည္။ လက္ရွိ NCA လက္မွတ္ထိုးသည့္ အဖြဲ႔ျဖစ္ေစ မထိုးေသးသည့္အဖြဲ႔ျဖစ္ေစ သီးျခားလက္နက္ကိုင္ေနေသာအဖြဲ႔မ်ားျဖစ္သည္။ အစိုးအာဏာမသက္ေရာက္သည့္အဖြဲ႔မ်ား ျဖစ္သည္။ ထိုအဖြဲ႔မ်ားသည္ တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိး
မ်ားအေပၚ ၾသဇာသက္ေရာက္မႈထိန္းခ်ဳပ္ႏိုင္မႈရွိေပရာ သူတိ႔ု၏အခန္းက႑ကိုေသခ်ာစြာ သုံးသပ္တြက္ခ်က္ရန္ လိုအပ္သည္။
ျမန္မာစစ္ဖက္အဖို႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္သည္ ျပည္ေထာင္စုတပ္မေတာ္ျဖစ္သည္။ တခုတည္းေသာတပ္မေတာ္ျဖစ္သည္။ ဝမ္းနည္းဖြယ္ရာပင္ တိုင္းရင္းသားအေတာ္မ်ားမ်ားက ဤသုိ႔မျမင္ၾကေခ် ။ ကံမေကာင္းစြာပင္ တိုင္းရင္းသားမ်ားသည္ သူတို႔၏ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားအား သူတ္ို႔၏တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔ဟုျမင္ေနၾကသည္။
အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားသည္ သူတိ႔ု၏လူမ်ဳိးမ်ားႏွင့္ဖြဲ႔စည္းထားျခင္းျဖစ္သည္။ သူတိ႔ု၏သားခ်င္းမ်ားျဖစ္သည္။သူတိ႔ုေဆြမ်ဳိး မိတ္သဂၤဟမ်ား ျဖစ္သည္။ လက္ေတြ႔တြင္ သူတိ႔ုႏွင့္ တနည္းမဟုတ္တနည္း ေတာ္စပ္ေနေသာ ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ား ပါဝင္ေနသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားသည္ သူတို႔လူမ်ဳိး၏တပ္ျဖစ္သည္။ သူတို႔ေဆြမ်ဳိးသားခ်င္းမ်ား၏ တပ္ျဖစ္သည္။ တဖန္ အမ်ဳိးသားေရးအရ သူတိ႔ုလိုလားသည့္ႏိုင္ငံေရးရည္မွန္းခ်က္ အမ်ဳိးသားေရးရည္မွန္းခ်က္ကို အေကာင္ထည္ေဖာ္ႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ထားၾကသည္။
ဤေနရာတြင္ အျငင္းပြားဖြယ္ရာရွိသည္မွာ အဆိုပါ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႔မ်ားကို ၎တိ႔ုကိုယ္စားျပဳ တိုင္းရင္းသားမ်ားက မည္ေရြ႕မည္မွ်ေထာက္ခံသည္ဆိုသည္ႏွင့္ ၎တို႔အေနႏွင့္ မည္ေရြ႕မည္မွ်ၾသဇာလႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ထားႏိုင္သည္ဆိုသည္ကေတာ့ အျငင္းပြားဖြယ္ျဖစ္သည္။ မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ ရာခိုင္ႏႈန္းမည္ေရြ႕မည္မွ်ေထာက္ခံသည္ဆိုျခင္းသာ အျငင္းပြားဖြယ္ရာရွိေပလိမ့္မည္။ ေထာက္ခံမႈၾသဇာသက္ေရာက္မႈနည္းသည္ မ်ားသည္သာ အျငင္းပြားဖြယ္ ျဖစ္လိမ့္မည္။ အနည္းႏွင့္အမ်ား သူတို႔၏တိုင္းရင္းသားမ်ားအေပၚ သူတို႔၏ ၾသဇာရွိမႈႏွင့္ ေထာက္ခံမႈရရွိထားမႈကိုေတာ့ မလြဲမေသြအသိအမွတ္ ျပဳရန္လိုအပ္သည္။
၎တို႔ကိုယ္စားျပဳတိုင္းရင္းသားမ်ား၏ ေထာက္ခံမႈအနည္းႏွင့္အမ်ားမရဘဲ ၎ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔မ်ား ႏွစ္ေပါင္းၾကာရွည္စြာရပ္တည္ႏိုင္လိမ့္မည္မဟုတ္သက့ဲသုိ႔ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔အသစ္ မ်ားလည္း ေပၚလာလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ သုိ႔ျဖစ္ရာ တိုင္းရင္းသားအေရးကို စဥ္းစားေျဖရွင္းလွ်င္ တိုင္းရင္းသားပါတီ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႔မ်ား၏ အခန္းကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားရန္ လိုအပ္သည္။
● နိဂံုး
ဤေဆာင္းပါးမွ အဓိကရည္ညႊန္းဆိုလိုခ်င္သည္မွာ တိုင္းရင္းသားအေရး ေျဖရွင္းမည္ဆိုပါက တိုင္းရင္းသားတို႔၏စိတ္ခံစားခ်က္အေတြးကို အထူးအေလးဂရုျပဳရန္လိုသည္ဟု ဆိုလိုျခင္း ျဖစ္သည္။ သူတို႔၏ခံစားခ်က္အေတြးအားလုံး မွန္ေကာင္းမွ မွန္ႏိုင္ေပမည္။ သုိ႔ေသာ္ ျပႆနာ တခုေျဖရွင္းရန္ အရွိတရားကို အသိမွတ္ျပဳရန္လိုအပ္ပါသည္။
၁၉၄၈ လြတ္လပ္ေရးရၿပီးကတည္းက တိုင္းရင္းသား ျပည္ေထာင္စု ျပႆနာသည္ အေျခခံ အားျဖင့္ ေျပလည္ေအာင္ မေျဖရွင္းခ့ဲေပ။ စစ္ပြဲမ်ားႏွင့္မေျဖရွင္းႏိုင္ခ့ဲသလို ႏိုင္ငံေရးနည္းလမ္းႏွင့္ လည္း မေျဖရွင္းႏိုင္ခ့ဲေပ။ ျမန္မာႏိုင္ငံေရးသမားမ်ာ းေရာ ျမန္မာ စစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားပါ ၎တို႔အျမင္ျဖင့္ ၎တို႔ေျဖရွင္းရန္ႀကိဳးပမ္းခ့ဲၾကသလို တိုင္းရင္းသားလူမ်ဳိးမ်ားလည္း သူတိ႔ုဘဝ သူတို႔အေတြးႏွင့္ ရုန္းကန္၍ ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္ႀကိဳးပမ္းခ့ဲၾကသည္။
တိုင္းရင္းသားအေရးကို မွန္မွန္ကန္ကန္ေျဖရွင္းႏိုင္ရန္အတြက္ တိုင္းရင္းသားတို႔အေတြး ထိုအေတြးမ်ားေပၚေပါက္ေစသည့္ ဘဝမ်ားကို နားလည္ၾကဖို႔လိုေပသည္။ တိုင္းရင္းသားတို႔၏ စိတ္ထဲမွ အနာႏွင့္ ရင္ထဲမွ ဒဏ္ရာမ်ားကို ထည့္သြင္းတြက္ခ်က္ရန္ လိုအပ္ေပလိမ့္မည္။
ၿပီးပါၿပီ
Mg Mg Soe (ေမာင္ေမာင္စုိး)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
