(မုိးမခ) ေမ ၁၂၊ ၂၀၁၆
လူတခ်ိဳ႕က ေျပာတယ္
တကိုယ္ေရလြတ္ေျမာက္ျခင္း ကမၻာေပၚက
ျပစရာ ဆႏၵေတြမရွိသူတေယာက္နဲ႔
ေပးစရာ ဆႏၵေတြမရွိသူတေယာက္ဟာ
ဒီကဗ်ာကိုေရးခဲ့တဲ့ ငါပဲတဲ့ ဂ်ဴလီယာ…
ဆႏၵပါပါ မပါပါ ဆႏၵရွိရွိမရွိရွိ
ပစၥဳပၸန္နဲ႔ထိေနတဲ့ ေျပးလမ္းထဲကေန
ဘယ္သူတေယာက္ကမ်ား ေရွာင္ထြက္ရႏူိင္လို႔လဲ ဂ်ဴလီယာ…
အနာဂတ္ကို
ကဗ်ာဖတ္သလို ဖတ္ခ်င္သတဲ့လား
ဖတ္ခ်င္ရင္ ဖတ္ၾကပါေစေပါ့ ဂ်ဴလီယာ
ကဗ်ာတပုဒ္ျဖစ္ဖို႔အတြက္
ရင္ဘတ္ထဲကထုတ္ခဲ့ရတဲ့ ခံစားခ်က္နဲ႕အခ်ိန္ဟာ
တဘ၀လံုးစာထက္ၾကာတယ္ဆိုတာ
နင္သိရင္ ငါေက်နပ္ပါတယ္ ဂ်ဴလီယာ….
အနာဂတ္ကို
ပန္းလွလွတပြင့္ပန္သလို ပန္ခ်င္သတဲ့လား
ပန္ခ်င္ရင္ ပန္ၾကပါေစ ဂ်ဴလီယာ
နင့္အေရွ႕နားဖြင့္ထားတဲ့ ပန္းဥယ်ာဥ္ၾကီးထဲ
တခ်ိန္တခါတုန္းဆီက ေသပန္းေတြ ပြင့္ခဲ့ဖူးတာကို
နင္သိရင္ ငါေက်နပ္ပါတယ္ ဂ်ဴလီယာ…
ၾကယ္ေတြစံုျပီတဲ့လား ဂ်ဴလီယာ
ဒီလိုညမ်ိဳးမွာ
ငါမွိတ္ထားခဲ့တဲ့ အတိတ္မီးေတြက
ရန္ကုန္ျမိဳ႕ၾကီးတျမိဳ႕လံုးဖြင့္ထားတဲ့ မီးေတြထက္
ပိုျပီး လင္းလက္ေနခဲ့မယ္ဆိုတာကို
နင္သိရင္ ငါေက်နပ္ပါတယ္ ဂ်ဴလီယာ….
စက္ေသနတ္သံေတြရဲ႕အစနဲ႔
လက္နက္ၾကီးသံေတြရဲ႕ အဆံုးမွာ
ရခဲ့တဲ့ အျမင့္မားဆံုးဆုလာဒ္ဟာ
“သင္သြားလိုရာ သြားႏုိင္ျပီ” ဆိုတဲ့ အမိန္႔ျပန္တမ္း
ဒီလမ္းကို ငါကိုယ္တိုင္ ျပဌာန္းခဲ့မိပါတယ္ ဂ်ဴလီယာ..
စစ္ပြဲေတြထဲမွာ
ငါ..အသက္မေသခဲ့ပါဘူး ဂ်ဴလီယာ
ဒါေပမယ့္ ငါဟာ
ခံစားခ်က္ေတြ ေသဆံုးခဲ့သူတေယာက္
စိန္ပန္းျပာနဲ႔ ကံ့ေကာ္ပိေတာက္ကို လြမ္းခဲ့ဖူးသူတေယာက္
ပစၥဳပၸန္မွာ ဧည့္သည္ျဖစ္သြားခဲ့တဲ့ အတိတ္ရဲ႕ အိမ္ရွင္တေယာက္…
ဒါေတြကို နင္သိရုံနဲ႔တင္
ငါက လံုလံုေလာက္ေလာက္ ေက်နပ္ခဲ့ခ်င္သူပါ ဂ်ဴလီယာ…။
ေဆာင္းယြန္းလ (ေမ ၁၂၊ ၂၀၁၆)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ