ကိုုသန္းလြင္ – ထီးတင္ပြဲ

ယခုႏွစ္ သၾကၤန္အၾကိဳေန႔ မတိုင္မီွ တရက္ၾကိဳတင္၍ နံနက္ေစာေစာ ၉ နာရီမွာ ရန္ကုန္မဂၤလာဒုံေလဆိပ္သို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေလယာဥ္ ဆိုက္ပါသည္၊ ရက္အတြက္မွားျပီး ေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္ရန္ တရက္ေနာက္က် သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္ပါသည္၊ သၾကၤန္အၾကိဳေန႔ နံနက္ ရ နာရီတြင္ ငွက္ေပ်ာရြာ ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္း ၀င္းအတြင္းရွိ ဆုေတာင္းျပည္႔ ျမတ္စြာဘုရားကို ထီးေတာ္တင္ရန္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သြားၾကရပါမည္။

ေလဆိပ္ကိစၥျပီးသည္ႏွင့္ အထက္အညာသို႔ မိုင္ ၅၀၀ ခရီးကို ကားေမာင္း၍ တက္ခဲ့ၾကပါသည္၊ ရြာရွိေနအိမ္သို႔ ေနာက္ေန႔ မနက္ (၁)နာရီ ခန္႔တြင္ ေရာက္သည္၊ တေရးတေမာ အိပ္ မနက္ ၆ နာရီထိုးေသာ္ ေရမိုးခ်ဳိးျပီး၊ ဆုေတာင္းျပည့္ဘုရား ေရွ႕သို႔ ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ ၆း၃၀ ခန္႔ရွိပါျပီ။

(၂)

ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ေမွ်ာ္လင့္မထားဘဲ ဘုရားဒကာ၊ ဒကာမ ေတြျဖစ္လာခဲ့ၾကပါသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ မိဘမ်ားသည္ ဂ်ပန္ေခတ္က ျမိဳ႔မွာ မေနႏုိင္ဘဲ ငွက္ေပ်ာရြာသို႔ စစ္ေရွာင္ရင္း စစ္ေျပးၾက ရပါ သည္၊ ထိုစဥ္က ေနာင္တြင္ ဦးေမဓါ ဟု ဆရာေတာ္ၾကီးျဖစ္လာမည့္ကိုရင္ ေလးမွာ ကြ်န္ေတာ့္ မိဘမ်ားႏွင့္ ရင္းႏွီးခင္မင္ခဲ့ၾကပါသည္။

အေမတို႔စစ္ေျပးၾကစဥ္က ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း၀င္းအတြင္းမွာ ဘုရားတဆူသာရွိသည္၊ အေမတို႔သည္ထိုဘုရား၌ ဆီမီး ပန္း ေရခ်မ္း ကပ္ၾကသည္၊ အခါၾကီးရက္ၾကီးေတြမွာ ဖေရာင္းတိုင္ျဖင့္ မီးပူေဇာ္ၾကသည္၊ ယခုေခတ္ တြင္ ေတာ့ ထိုင္ကိုယ္ေတာ္ၾကီး အပါအ၀င္ ဘုရား ေလး၊ငါးဆူရွိေနပါျပီ၊ အေမတို႔ မီးပူေဇာ္ေနက် ဆုေတာင္းျပည္႔ ဘုရား မွာ ထီးမရွိေတာ့၊ အုတ္ခ်ပ္ေတြကြာက်ျပီး ျပိဳသည္႔ေနရာက ျပိဳေနပါျပီ၊ ဆရာေတာ္က ထိုေစတီတခုသာ ျပဳျပင္ရန္ က်န္ေတာ႔ေၾကာင္း၊ “မင္းတို႔တတ္ႏုိင္ရင္ ျပင္ၾကပါ” ဟုေျပာဘူးသည္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔က ေန႔ေရႊ႔၊ ညေရႊ႔။

ယမန္ႏွစ္ သၾကၤန္ေက်ာင္းသို႔ေရာက္ေသာ္ ဦးေမဓါက “ ဒို႔က အသက္ၾကီးျပီ ဒီဘုရားျပင္တာကို ျမင္ခ်င္လွျပီ ” ဟုမိန္႔သည္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔က “ ျပင္ပါ့မယ္ဘုရား ” ဟု ကတိေပးခဲ့ၾကသည္။

ပဌမအရစ္အျဖစ္ သိန္း ၃၀ ပို႔ေပးရပါသည္၊ ဘုန္းၾကီးက စည္ပုတၱရာရြာသို႔ ၾကြရင္း ဘုရားျပင္သည့္ ပန္းရံ အဖြဲ႔ကို ျမင္ေတြ႔သိကြ်မ္းခဲ႔သည္၊ ထိုပန္းရံ အဖြဲ႔ကို ဘုန္းၾကီးက စကားေျပာျပီးျပီ ဘုရားကို စျပင္ေနျပီဟုလည္း သတင္း ေရာက္လာသည္။ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းအတြင္းက ငွက္ေပ်ာပင္တပင္မွာ ထူးထူးဆန္းဆန္း ပင္စည္မွ ငွက္ေပ်ာခိုင္ၾကီး ထြက္လာျပီးသီးေနသည္ ဟုဆိုသည္၊ ကိုရင္ေလးေတြက ဓါတ္ပံုရိုက္ျပီး ကြ်န္ေတာ့္ထံပို႔ လိုက္ ၾကပါသည္၊ ပန္းရံေတြက ဘုရားတန္ခိုးေတာ္ေၾကာင့္ဟု ေျပာၾကပါသတဲ့၊ ရြာနီးစပ္ခ်ဳပ္က လာၾကည့္ၾကေသာ ပရိတ္သတ္ကလည္းမ်ားလွပါသတဲ့၊ မဟုတ္မဟတ္သတင္းေတြမထြက္ေစနဲ႔ ဟုဆိုကာ အစိုးရိမ္ၾကီးေသာ ဘုန္းၾကီးက ငွက္ေပ်ာပင္ကို ခုတ္ပစ္ခိုင္းလိုက္ရသည္ဟုၾကားရပါသည္၊

ဘုရားက ဥာဏ္ေတာ္ ေပ ၃၁ ခန္႔သာျမင့္ပါသည္၊ ေအာက္ေျခမွာ ေလးေဒါင့္ပုံ ဘက္ေလးဘက္ရွိျပီး အေပၚပိုင္း ေဖါင္း ရစ္ေတြမွာသာ ၀ိုင္းျပီးထီးေတာ္ဆီအထိ ျမင့္တက္သြားပါသည္။

မ်ားမၾကာမွီ မွာပင္ ျပင္ဆင္တာျပီးသြားျပီ၊ ေဆးသုတ္ေနၾကျပီ၊ ေဆးေခ်ာက္လ်င္ အေပၚပိုင္းကို ေရႊသကၤန္း ကပ္ ရမည္၊ ဒုတိယ အရစ္ သိန္း ၃၀ ပို႔ အျပီးမွာပင္ ေဆးသုတ္ျပီးျပီ၊ ေဆးေခ်ာက္ေအာင္ ေစာင့္ ရန္သာလို သည္၊ ထီးေတာ္ကလည္း ၀ယ္ျပီးျပီ၊ မႏၱေလးမွ ရြာသို႔ သယ္ေဆာင္ရမည္၊ ပိုက္ဆံ ထပ္ပို႔ စရာမလိုေတာ့ပါ၊ အားလုံးကျပီးစီးေနျပီ၊ ထီးတင္ပြဲ လုုပ္ရမည့္အလွဴဒကာ ႏွင္႔ ဒကာမ ေတြလာေစခ်င္သည္၊ သၾကၤန္အၾကိဳေန႔ ဆိုလ်င္ ရြာက ဆြမ္းေလာင္းလည္းရွိရာ အဆင္သင္႔သည္၊ ထိုအခ်ိန္ဆို ေဆးလည္းေျခာက္ျပီး ေရႊသကၤန္းလည္း ကပ္ျပီးေလာက္ျပီ။

ဘုန္းၾကီးက ခင္ဦးအပါ၀င္ ရြာနီးစပ္ခ်ဳပ္က ဘုန္းၾကီးေတြကိုပင့္ခ်င္သည္၊ အပါး ၄၀ ေတာ့ ရွိမည္၊ တပါးကို ၀ထၱဳေငြ ႏွစ္ေသာင္းေတာ့ကပ္ရမည္၊ ရြာကလူေတြ ထမင္းေကြ်းဖို႔ကေတာ့ အလွဴတကာ တက္ႏုိင္သေလာက္ သာလွဴပါ၊ လိုအပ္လ်င္ ဘုန္းၾကီးက လာသမွ် ဧည္႔သည္အားလုံးကို နံနက္စာ ငါးေျခာက္ဟင္းႏွင္႔ ေကြ်းေမြး ဘို႔တာ၀န္ယူသည္။

တရက္တြင္ ခင္ဦးရွိ ကြ်န္ေတာ့တူမမ်ား အိမ္သို႔ ဘုန္းၾကီးၾကြလာျပီး “ ထီးတင္ပြဲမွာ ဇာတ္ပြဲထည္႔ရလ်င္ ေကာင္းမလား” ေမးေပးပါဟု ေျပာေလသည္၊ ကြ်န္ေတာ့တူမမ်ားက ကြ်န္မတို႔ဦးေလးက “ ပကာသနေတြ မၾကိဳက္တတ္ပါ၊ သေဘာတူမွာ မဟုတ္ပါ “ ဟု ေလွ်ာက္လိုက္ၾကသည္၊ ကြ်န္ေတာ္ မသိလိုက္ရ၊ သိလိုက္ရ သည္႔တိုင္ သိန္း ၆၀ ခန္႔ ကုန္က်မည္႔ ဇာတ္ပြဲကို ကြ်န္ေတာ္ထည္႔ႏုိင္လိမ့္မည္မထင္ပါ၊ “ဒါဆိုလဲ စည္ေတာ္ၾကီး ေတာ့ ထည့္မယ္ေဟ့” ဘုန္းၾကီးက မိန္႔သြားသည္ဟု ဆိုသည္။

ကြ်န္ေတာ္တို႔ ထီးတင္ရမည္႔ ဘုရားေရွ႕သို႕ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ေရာက္သြားခ်ိန္မွာ စည္ေတာ္ၾကီးက စတင္ တီးမႈတ္ ေနပါျပီ၊ ေရွးက၀န္ၾကီးေတြ၀တ္သလို အေပၚအကၤ်ီအျဖဴမွာ ေျခဖ်ားအထိ ရွည္ပါသည္၊ ေခါင္းမွာ ပုဏၰားေတြ ေဆာင္း သလို အျမီးႏွစ္ခုႏွင္႔ ေခါင္းေပါင္းျဖဴျဖဴကိုလည္း ေဆာင္းထားၾက ပါသည္၊ လင္းကြင္းသံက ျမိဳင္ေန သလို စည္ေတာ္ၾကီး က တဖိန္းဖိန္း ျမည္ဟီးေနသည္မွာ သာယာနာေပ်ာ္ဘြယ္ ေကာင္းလွပါသည္။

ဘုန္းေတာ္ၾကီးေက်ာင္းမွာ ၆ ခန္း ၄ ခန္း ၾကီးက်ယ္ခမ္းနားလွေသာ ႏွစ္ထပ္ ေက်ာင္းတိုက္ၾကီး ျဖစ္ပါ သည္၊ ဘုန္းၾကီးမွာ ဘုရားေရွ႕မွာေသခ်ာ ထိုင္ကာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ကို ဧည္႔ခံစကားေျပာပါသည္၊ ကြ်န္ေတာ့္အေမတို႔ ရြာမွာေနစဥ္က အေၾကာင္းေတြကို ေရာက္တတ္ရာရာ ေျပာျပီးဧည့္ခံရွာပါသည္။

“မင္းအေမတို႔က ဒီဘုရားသန႔္ရွင္းေရး၊ ပန္းေရခ်မ္းမျပတ္လပ္ေရး၊ အျမဲလုပ္ၾကတာ ကြ” ဟုဆိုသည္၊ အေမတို႔ရွိစဥ္ ၄/၅ ႏွစ္ဆက္တိုက္ သၾကၤန္အၾကိဳေန႔မ်ားမွာ မီးထြန္းပြဲ လုပ္ၾကသည္ဟု လည္းေျပာျပသည္၊ မနက္တြင္ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းပြဲ၊ ညမွာ မီးထြန္းပြဲႏွင့္ ဘုရားပုရ၀ုဏ္ မွာ စည္ကားခဲ့ပါလိမ့္မည္၊ ဘုရားပါတ္ ပါတ္လည္မွာ ဖေရာင္းတိုင္၊ ဆီမီးတိုင္ေတြကိုစီျပီး မီးထြန္းပူေဇာ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္၊

ဘုန္းၾကီးကိုႏႈတ္ဆက္အျပီး ေက်ာင္းေအာက္ကို ဆင္းလိုက္ေတာ့ လူပင္လယ္ၾကီးကို ေတြ႔ရေလသည္ မ႑ပ္ ထိုးမထားသည့္တိုင္ ကိုက္တရာ ပါတ္လည္ ကြင္းျပင္က်ယ္ၾကီးမွာ လူေတြအျပည့္ေတြ႔ရသည၊္ ဘုန္းၾကီးက သူ ေက်ာင္းထိုင္ခဲ့ဘူးေသာ ဒန္းပင္ ရြာမွ အသိမိတ္ေဆြေတြကို ဖိတ္ခဲ့သည္၊ သူတို႔ကဘတ္(စ)ကား သုံးစီးျဖင္႔ ေရာက္ႏွင့္ေနၾကသည္ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ကိုယ္တိုင္က ဖိတ္စာမေ၀၊ ဖိတ္စာရုိက္ရန္သတိမရ၊ အခ်ိန္လည္းမရွိခဲ့၊ ဘုန္းၾကီးက သူ႔လက္ေရးျဖင္႔ ေရးထားေသာ ဖိတ္စာကိုမူ ကြ်န္ေတာ္တို႔ မလာခင္ အင္တာနက္မွာ ေတြ႕ရေလသည္၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ အမည္ေတြပါသည္၊ သားႏွစ္ေယာက၊္ စကၤာပူျမိဳ႕မွာ ေနသည္ဟုပါသည္။

အခမ္းအနားမႈးလုပ္ရန္ ကိုယ္ေတာ္ေလးမွာ ဘုန္းၾကီး၏တူျဖစ္သည္၊ မႏၱေလးမွာ ေက်ာင္းထိုင္သည္၊ ဘုန္းၾကီးကလာကူလွည့္ပါဆိုသျဖင့္ ဤပြဲအမွီ လာရျခင္းျဖစ္သည္၊ သူကထီးတင္ပြဲ ဘယ္ႏွစ္ခုလုပ္ခဲ့သည္ မသိ၊ ပရိတ္သတ္က မူ အသံခ်ဲ႔စက္ ေလာ္(စ) ပီကာျဖင္႔ သူေျပာသမွ်လိုက္ျပီး လုပ္ရေလသည္။

ဘုရားမွာ ျငမ္းမဖ်က္ရေသး၊ ထီးေတာ္ကို ေနရာတက်ဆင္မည့္ အဖြဲ႔မွာ ဘုရားျငမ္းေတြပၚမွာ ေရာက္ေနပါျပီ၊ ေနကတျဖည္းျဖည္း ျမင့္တက္ေနသည္၊ မြန္းတည္႔ခ်ိန္တြင္ ၄၀ ဒီဂရီ အထိ ေရာက္မည့္အပူခ်ိန္ ျဖစ္သည္။

ထီးေတာ္ကို တင္မည့္ ပန္းရထားမွာ အဆင္သင္႔ျဖစ္ေနပါျပီ၊ ပန္းရထားကို ခင္ဦးျမိဳ႔ ေလွသာေက်ာင္းမွ ငွားရ သည္ဟု ဆိုသည္၊ ပန္းရထား ျပင္ဆင္မည့္ အဖြဲ႔သည္ မေန႔ကတည္းက ေရာက္ေနၾကသည္၊ မတ္လုံးခန္႔ရွိမည့္ နန္းၾကိဳး ၂ေခ်ာင္းမွာ ဘုရားထီးျငမ္းႏွင့္ ေျမျပင္ကိုဆက္သြယ္ေပးသည္၊ ပန္းရထားတက္ရန္၊ ဆင္းရန္ေနရာ ေတြ မွာေနရာတက် စီစဥ္ထားပါသည္၊ စိန္ဖူးေတာ္ႏွင့္အတူ ထီးေတာ္၏ အစိတ္ အပိုင္းမ်ားမွာေျမျပင္စားပြဲေပၚ တြင္ အစီအရီခ်ထား ျပီးပါျပီ၊

“အလွဴတကာၾကီးကစိန္ဖူးေတာ္ကိုပင့္ေဆာင္ရန္အခ်ိန္က်ပါျပီ ၾကြပါ”ဟု အခမ္းအနားမႈးကဖိတ္ေခၚသည္၊ ကၽြန္ေတာ္ကိုေဘးကလူေတြကဆြဲသူဆြဲ တြန္းသူတြန္းျဖင့္စိန္ဖူးေတာ္ေဘးသို႔ ကၽြန္ေတာ္ေရာက္သြားပါသည္၊ ၄”ခန္႔ရွည္ျပီး ထိပ္ႏွစ္ဖက္ ခၽြန္ေနေအာင္ေသြးထားေသာ စိန္ဖူးေတာ္မွာသူေနရမည့္ အိမ္ကေလး ေပၚတြင္ေနရာ ခ်လ်က္သား ေငြဖလားထဲမွာ ထည္႔ထားျပီးျဖစ္ပါသည္၊ ဆန္ေစ့ႏွင့္ေပါက္ေပါက္ ထည့္ ထားေသာ ေငြဖလား ကိုကၽြန္ေတာ္မယူရပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ္ေရွ႕ကေၾကးစည္တီးသမားမ်ားသည္ေၾကးစည္ကိုေရွ႕ ေနာက္ ထမ္း လ်က္ေနရာယူၾကပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ္ေဘးမွာေရႊထီးေတာ္ကိုင္ႏွစ္ေယာက္ကစိန္ဖူးေတာ္ ကိုအရိပ္မိုး ေပးသည္၊

ထီးေတာ္လွည့္ပြဲစပါျပီ၊ စိန္ဖူးေတာ္ကိုက်ြန္ေတာ္ေရွ႕ဆံုးမွကိုင္ျပီးဘုရားၾကီးကိုသံုးပါတ္ပါတ္ရပါသည္၊ ကၽြန္ေတာ့္ေနာက္ မွာ ထီးေတာ္၏ဘံုအဆင့္မ်ားကိုငါးခုခန္႔ခြဲခါ ကၽြန္ေတာ္ေဆြမ်ိဳးေတြက ကိုင္ရသည္၊ ေစတီရံ ၄ခု ရွိရာအရံထီးေလးဆူကိုလည္းပါရပါသည္၊

ထီးေတာ္ကိုေစတီအားသံုးပါတ္လွည့္၍ပူေဇာ္ျပီးသည္ႏွင့္ထီးတင္ ရန္အဆင္သင့္ျဖစ္ ပါျပီ၊

ပဌမ ထီးေတာ္ၾကီး၏ ေအာက္ဆံုးအဆင့္ တမီတာခန္႔အက်ယ္ရွိမည့္ထီးေအာက္ခံဘံုအဆင့္ကိုပန္းရထား ေပၚသို႔ တင္ေပးရပါသည္၊ ကြ်န္ေတာ့္ေရွ႔သို႔ ့ န႔ံသာျဖဴ၊ န႔ံသာနီ၊ သနပ္ခါးနံ႔တို႕ျဖင့္ေမႊးၾကိဳင္ေနေသာ ေငြဖလား ေရာက္လာပါသည္၊ ကြ်န္ေတာ္ ႏွင့္ ဇနီးျဖစ္သူတို႔က အေမႊးရည္တြင္ သေျပခက္ကိုႏွစ္ခါ ထီးေတာ္ကိုျဖန္းေပးရ သည္၊ သနပ္ခါးနံ႔ ကသင္းသင္းေမႊးေနေလသည္၊

အတြင္းေရးမွဴးဆရာေတာ္က အခ်က္ေပးသည္ႏွင့္ပန္းရထားႀကိဳးဆြဲၾကရပါသည္၊ဘုန္းၾကီးက ၾကိဳးဆြဲသည့္ အဖြဲ႔ကိုေနရာ ခ်ျပီးသား၊ လူေတြၾကားမွာသူတို႔အားလံုးကိုကၽြန္ေတာ္မျမင္ရႏိုင္၊ ၾကိဳးကိုအားႏွင့္အင္ႏွင့္ ဆြဲေန ေသာ ကၽြန္ေတာ့္ကို ”ဦးကတအားမဆြဲရဘူး လူေတြကသူ႔ဖါသူ ဆြဲ မွာပါ၊” ဟုတစံုတေယာက္ကသတိေပးသည္၊

ပန္းရထားမွာသာသနာ့အလံတလူလူလြင့္လ်က္ဘုရားထိပ္ ေကာင္းကင္ရံသို႔ပ်ံံတက္သြားပါျပီ၊စည္ေတာ္ၾကီးက ေအာင္ပါေစသီခ်င္းဆိုေပးသည္၊ ေဘးပရိတ္သတ္ကလည္း လိုက္ ဆိုၾကသည္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ ”ထီးတင္ပြဲ စျပီ” ဟူေသာအသိႏွင့္ ေနေရာင္ျခည္ေအာက္ မွာတျဖည္းျဖည္းျမင့္ တက္သြား ေသာပန္းရထားကို ၾကည့္ျပီး ပီတိ ျဖစ္၍မဆံုးႏိုင္၊

ဒုတိယအဆင့္၊တတိယအဆင့္စသည္ျဖင့္ ေနာက္ဆံုးစိန္ဖူးေတာ္ကိုတင္ရပါေတာ့မည္၊အလွဴ႕အမၾကီးပိုက္ဆံ ထည့္ပါဦးဆို၍ေငြဖလားထဲသို႔ပိုက္ဆံ ၂၀၀၀၀ ထည့္ေပးလိုက္သည္ကိုျမင္ရသည္၊

ထီးေတာ္ၾကီးရဲ႕စိန္ဖူးေတာ္ကိုသံုးၾကိမ္ဦးတိုက္ျပီးမွ”ေနာက္ဆံုးတင္ရမွာပါ”ဟုအတြင္းေရးမႈးကေၾကညာပါသည္ ၾကိဳးဆြဲသူေတြက ပန္းရထားကိုက်သည္ဆိုရုံအသာေလးဆြဲခ်ျပီးသံုးႀကိမ္တင္ၾကေလ သည္၊ ”စိန္ဖူးေတာ္ ပန္းရထား ဟာေအာက္အထိဆင္းရမွာပါခင္မ်ား” ဟုအတြင္းေရးမႈးဆရာေတာ္က ညႊန္ၾကားသံၾကားလိုက္ရ သည္၊ ပန္းရထားဆြဲသူတို႔ခိုေန၍မရေတာ့ပါ၊ ပန္းရထားမွာေျမျပင္အထိဆင္းလာျပီမွ သံုးၾကိမ္ဦးတိုက္ရသည္၊ စိန္ဖူးေတာ္ဘုရားထီးထိပ္တြင္ တင္ျပီးသည္မွ ထီးတင္ပြဲျပီးဆံုးေတာ့သည္၊

စည္ေတာ္ၾကီးက ေအာင္ပါေစ သီခ်င္းဆိုသံၾကားေနရဆဲျဖစ္ပါသည္၊ စည္သံဟိန္းေနသည္ႏွင့္အတူ မ်က္ရည္၀ဲ လာသလား မဆိုႏိုင္၊ ရင္ထဲမွာေတာ့ ခံစားမႈေပါင္းစံုျဖင့္ဗေလာင္ဆူေနျပီဟုထင္သည္၊ ေပးလွဴရျခင္း၏ၾကည္ႏူးမႈ ဆိုတာ ဒါပါလားဟုကၽြန္ေတာ္သတိျပဳမိေလျပီ၊

ထီးတင္ပြဲျပီးသည္ႏွင့္ဘုရား ေနကဇာတင္ပြဲ က်င္းပပါသည္၊ စည္ေတာ္ၾကီးအဖြဲ႔ကလည္းအတီးရပ္ သြားပါျပီ၊ ယာယီတဲမွာထိုင္စရာေကာ္ေဇာေတြရွိသည္၊ပရိတ္သတ္ကျငိမ္သက္ေအးေဆးစြာထိုင္ျပီးၾကည္ညိဳေန ၾကပါ သည္၊ ဆရာေတာ္ၾကီးဦးစီးျပီးရဟန္းအပါး၃၀ခန္႔ထိုင္ၾကပါသည္၊ ဘာေတြ ရြတ္ဖတ္သရဆယ္ၾကသည္ကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ နားမလည္ပါ၊ ဗုဒၶျမတ္စြာဘုရားေမြးဖြားခါစကေလာကတြင္ငါသည္အျမတ္ဆံုးအၾကီးဆံုးျဖစ္သည္ ဟုက်ဴးရင့္ခဲ႔သည္၊ ထိုက်ဴးရင့္ခ်က္မ်ားကိုအေျခခံကာ ရြက္ဖတ္ သရဆယ္ၾကရသည္ဟုၾကားဖူးပါသည္။

အတြင္းေရးမႈးဆရာေတာ္က ေနကဇာတင္ပြဲျပီးပါျပီ ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းရေအာင္ပါ ဟုဖိတ္ေခၚေလသည္၊

ထီးေတာ္အသစ္တင္ျပီးေသာ ဘုရားေရွ႕မွာပင္ ဆြမ္းဆန္စိမ္းမ်ားထည့္ထားသည့္ ျခင္းေတာင္းရွိသည္၊ ၀တၳဳေငြ ထည့္ထားေသာစာအိပ္ ေတြတထပ္ၾကီးကိုေပးလာသည္၊ ခင္ဦးနယ္ေက်ာင္းေပါင္းစံုမွ ကိုယ္ေတာ္ေတြက ေရွ႔မွသပိတ္ကိုပိုက္ခါ ၾကြလ်င္ ေနာက္မွ ဆန္ ကိုသိမ္းမည့္ကပိၸယေတြကအိပ္ေတြကိုကိုင္ျပီးလိုက္ရသည္၊ ဆန္ကိုအိမ္သံုးပန္ကန္ျပားႏွင့္ေကာ္ယူခါတပါးစီ ေလာင္း ၾကရျခင္းျဖစ္ပါသည္။

ဆြမ္းဆန္စိမ္းေလာင္းျပီးသည္ႏွင့္ ေဟးခနဲေအာ္သံေတြႀကားရသည္၊ ဘုရားျငမ္းအသစ္ေပၚက ၅၀၀ တန္ေတြ တစ္ေထာင္တန္ေငြစကၠဴေတြက်ဲခ်ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္၊ ေလအလြင့္မွာပိုက္ဆံေတြက တလူလူ၀ဲက်ေနၾကသည္၊ လဲသူလဲ၊ ကြဲသူကြဲ တေပ်ာ္ၾကီး လုၾက၊ ေကာက္ၾက ျမင္ေနရသည္။

ေရစက္ခ်ပြဲက ေက်ာင္းေျမာက္ဖက္က ဓမၼာရုံၾကီးထဲမွာလုပ္သည္၊ သဲပံုေစတီဆရာေတာ္ကို ေရစက္ခ်လ်င္ တိုတိုဘဲခ်ပါဟု ဘုန္းၾကီးကေမတၱာရပ္ခံထားပါလ်က္ တနာရီေလာက္ ၾကာေအာင္ ေပးလွဴရျခင္း၏အက်ိဳးကို ၾသ၀ါဒ ေတြေပးေနေလသည္၊ အလွဴဒကာ အလွဴ႕ဒကာမ ႏွင့္သားတို႔ အမည္ေတြကိုရြတ္ဆို ေနလိုက္သည္မွာ လည္းအၾကိမ္ၾကိမ္၊

(၃)

ေရစက္ခ် အမွ်ေ၀ေတာ့ကၽြန္ေတာ္တို႔မသိေသာနာမည္ေတြပါလာေလသည္၊ “ေဒၚျမမိေကာင္းရာသို႔လားပါေစ” “ဦးျမေမာင္ ေရာက္ရာအရပ္က သာဓုေခၚပါ”၊ ဘယ္သူကမွ ဘာမွ် ေျပာမထားေသာေၾကာင့္ ထိုနာမည္ေတြ၏ ရာဇ၀င္ကို ကၽြန္ေတာ္ေမးရေလသည္။

ဘုန္းၾကီး၏ေျမးေတာ္သူက တန္ေဆာင္းဒကာ ေဒၚျမမိ ႏွင့္ ေက်ာင္းဒကာၾကီး ဦးျမေမာင္ တို႔အေၾကာင္း ကို ေျပာျပပါသည္၊ ေဒၚျမမိက သူေဆာက္ေသာ တန္ေဆာင္းအလႈအတြက္ ေရစက္မခ်လိုက္ရပါ၊ ပြဲမက်င္းပမွီ ၁၀ ရက္ခန္႔အလိုမွာ ဆံုးပါးသြားရွာသည္၊ ေနာက္ျပီးေတာ့ မကြ်တ္မလြတ္ေသး၊ ေက်ာင္း ေျမာက္ဖက္ သစ္ပင္မွာ ေန ေနရသည္၊ မၾကာမၾကာလည္း ဘုန္းေတာ္ၾကီးကို သူ႔အတြက္ အမွ်ေ၀ပါရန္ ေလွ်ာက္ထားသည္ဟုဆိုသည္၊ ေက်ာင္းတကာဦးျမေမာင္မွာ ေရစက္ေတာ့ခ်လိုက္ရပါသည္၊ ပြဲၾကီးျပီးတာႏွင့္ နာမက်န္း ျဖစ္ျပီး ကြယ္လြန္သြား ရွာသည္၊

ညဦးပိုင္းမွာ အေမတို႔ေခတ္တံုးကလို ကြ်န္ေတာ္တို႔သည္ ဖေရာင္းတိုင္ႏွင့္ ဆုေတာင္းျပည့္ ဘုရားၾကီး ကို မီးပူေဇာ္ၾကပါသည္၊ လြန္ခဲ့ေသာ ႏွစ္ေပါင္း ရွစ္ဆယ္ေက်ာ္ကလည္း အေမတို႔သည္ ဤဘုရားၾကီးကို အခုလို ပင္ မီးပူေဇာ္ခဲ့ၾကပါသည္၊ ထိုအေၾကာင္းကိုေတြးမိေသာအခါ ကြ်န္ေတာ့္ရင္မွာ ေႏြးလာသည္၊ ကုသိုလ္ေကာင္းမႈ ျပဳရျခင္းအတြက္ ဘယ္သို႔ေသာ အႏၱရာယ္ကိုမွ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဂရုမစိုက္ႏိုင္ျပီ၊

“က်မတို႔က ဦးအတြက္ စိုးရိမ္ေနၾကတာ၊ ဦးကိုလဲ ေျပာမျပရဲ၊ အားနာလို႔၊ ဦးတို႔ေရာက္လာမွ ဟင္းခ်ႏိုင္ၾကတာ၊ အခုေတာ့ပြဲၾကီးျပီးသြားပါျပီ၊” ဘုန္းေတာ္ၾကီး၏ေျမးမ ေလးကေျပာရွာသည္၊ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဘယ္ေသာအခါ ကမွ မိမိက်န္းမာေရးကို ရပ္ရြာကပူပင္ၾကသလိုမပူပင္မိပါ၊ ဘာဘဲေျပာေျပာ အလႈတစ္ခုေအာင္ျမင္ခဲ့ပါျပီ၊

ဘုန္းေတာ္ၾကီးက “ ထီးတင္ပြဲေအာင္ျမင္ဘို႔ဆိုတာ လြယ္တာမဟုတ္ဖူး၊ ရာသီဥတုအျပင္၊ ပစၥည္းကရိယာေတြ ကလဲေကာင္းဦးမွ၊ အလႈတကာေတြရဲ့ ဘုန္းေတြ ကံေတြကလဲရွိေသးတယ္” ဟုမိန္႔လိုက္သည္မဟုတ္ပါသေလာ၊ ကြ်န္ေတာ္သည္ ဘာကိုမွ စိုးရိမ္စိတ္မထားမိပါ၊

ထီးေတာ္အသစ္က ဆည္းလည္းသံတခြ်င္ခြ်င္မွာ ျငိမ္သက္ေနေသာ ပါတ္၀န္းက်င္မွာ သာယာနာေပ်ာ္ဘြယ္ ၾကားေနၾကရသည္၊ ဖေရာင္းတိုင္ေတြ အားလံုးမီးျငိမ္းသြားမွ ဘုရားပုရ၀ုဏ္မွ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ထြက္ခဲ့ၾကပါသည္၊

ကိုသန္းလြင္