 |
| Stock photo. Credit: Jonathan Brady/PA Wire |
ေလာကပါလ – မစီရင္ဝံ႔ တရားသူႀကီး
မၾကားဝံ့ေရွ႕ေန မျမင္ဝံ့ေဆးသမား ဟူေသာ ဆိုစကားရွိ၏။ ေဆးသမား (ဆရာဝန္) သည္ လုပ္ငန္းသဘာဝအရ ရွက္ေၾကာက္ဘြယ္ရာ အဂၤါႀကီးငယ္အပါအဝင္ လူနာ၏သံုးဆယ္ႏွစ္ေကာဠာသတို႔ကို မျမင္ခ်င္မွအဆံုး မျမင္ဝံ့၍ မရ။ ေရွ႕ေနသည္ ေလာကီထုပၸတ္လူတို႔ဇာတ္၌ ျဖစ္တတ္သမွ်အမႈေတြအေၾကာင္း အူမေခ်းခါးအကုန္အစင္ မၾကားခ်င္မွအဆံုး မၾကားခ်င္၍မရ။ အမႈသြားအမႈလာထင္ရွားစြာေပၚေပါက္ေစရန္ လိုအပ္လွ်င္လိုအပ္သလို နားမခ်မ္းသာစရာေတြ ရံုးေတာ္မွာေျပာရဆိုရ ျပန္လွန္ေမးခြန္းထုတ္ရ၏။ ႏွစ္ဘက္ေရွ႕ေနတို႔၏ ေလွ်ာက္လဲ ခ်က္အေပၚ တရားသူႀကီးကဥပေဒႏွင့္စီရင္ထံုးအကိုးအကားတို႔အျပင္ မိမိ၏ဆင္ျခင္တံုတရား ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ မႈမ်ားျဖင့္ ရဲရဲရင့္ရင့္ သမာသမတ္က်စြာ ဆံုးျဖတ္ရ၏။ မ်က္ႏွာလိုက္ခြင့္မရွိ။ ငို၍ရီ၍မရေသာမ်က္ႏွာဟု တရား ဥပေဒကို ရုပ္ရွင္မင္းသားႀကီး ျမတ္ေလးက တင္စားခဲ့ဘူးသည္။
သို႔ေသာ္ နစ္နာသူတို႔၏ အတၱသဘာဝအရ မ်က္ႏွာမလိုက္တိုင္းမွန္ၿပီလား သို႔မဟုတ္ အမွန္ဟုလကၡံရမွာလား ဆိုေသာအေမး ေပၚေပါက္စရာရွိ၏။ ထို႔ေၾကာင့္ပင္ အယူခံရံုးမ်ား ခံုအဖြဲ႔မ်ား ရွိေနရျခင္းျဖစ္သည္။ တရား လႊတ္ေတာ္ခ်ဳပ္မ်ား ရွိေနရျခင္းျဖစ္သည္။ အျမင့္ဆုံးတရားရံုးမ်ားကို အေတြ႔အႀကံဳပိုမ်ားေသာ အေတြးအေခၚ ပို ေကာင္းေသာ ဆင္ျခင္တံုတရားပိုရွိေသာ တရားသူႀကီးမ်ားျဖင့္ဖြဲ႔စည္းေလ့ရွိၾက၏။ သူတို႔က ရဲရဲေတြး ရဲရဲျမင္ကာ ေအာက္ရံုး အဆံုးအျဖတ္ကို ရဲရဲပင္ စြက္ဖက္ေလ့ရွိသည္။ တစ္ခါတစ္ရံ သူတို႔၏ စီရင္ထံုးေၾကာင့္ အမွန္ပင္ ငို၍ရီ၍မရ ျဖစ္ၾကရသည္လည္းမရွား။ ပညာလြန္ေသာ္ ဝီစိကိစာၦျဖစ္တတ္ျမဲ။
၁၉၉၉ ခုႏွစ္အတြင္းက အီတလီႏိုင္ငံတြင္ ၁၈ ႏွစ္အရြယ္ သင္တန္းသူတစ္ဦးကို အဓမၼျပဳက်င့္မႈအတြက္ အျပစ္ ရွိသည္ဟုဆံုးျဖတ္ကာ ေအာက္ရံုးမွ ေထာင္ဒဏ္ ၃၄ လ ခ်မွတ္ျခင္းခံရေသာ ယာဥ္ေမာင္းသင္တန္းဆရာ တစ္ဦးသည္ တရားရံုးခ်ဳပ္သို႔ အယူခံဝင္ခဲ့၏။ သူက အဆိုပါသင္တန္းသူႏွင့္သူတို႔ ႏွစ္ဦးသေဘာတူ ကာမ ႏွီးေႏွာခဲ့ၾကျခင္းသာျဖစ္ၿပီး အဓမၼမက်င့္ဟု ထုေခ်သည္။ သင္တန္းသူကမူ ထိုအခ်က္ကို ျငင္းဆို၏။ တရား ရံုးခ်ဳပ္က အခင္းျဖစ္ပြားခ်ိန္တြင္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီဝတ္ထားပါသည္ဆိုေသာ တရားလိုသင္တန္းသူ၏ ထြက္ဆို ခ်က္ကိုေထာက္ရႈလ်က္ သူမသာသေဘာမတူလွ်င္ အဆုိပါဂ်င္းေဘာင္းဘီကို ခၽြတ္၍ရမည္မဟုတ္ဟု သံုးသပ္ ၿပီးေနာက္ ဤအမႈသည္အဓမၼမႈမေျမာက္ဟု အဆံုးအျဖတ္ေပးခဲ့၏။ စီရင္ခ်က္ကို အမ်ိဳးသမီးအခြင့္အေရး အဖြဲ႔အစည္းအပါအဝင္ ကန္႔ကြက္သူအမ်ားအျပားေပၚေပါက္လာၿပီးေနာက္ ျပန္လည္ရုပ္သိမ္းေပးခဲ့ေလသည္။
သို႔လွ်င္ အမ်ိဳးသမီးတို႔၏ ဂုဏ္သိကၡာကိုထိပါးေစသည္ဆိုေသာ ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ိဳးခ်မွတ္သည့္ အီတလီႏိုင္ငံ တရားရံုးခ်ဳပ္သည္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တြင္မူ အိမ္ေထာင္ေရးေဖါက္ျပန္ခဲ့ေသာအမ်ိဳးသမီးတစ္ဦး၏ ရံုးေတာ္သို႔ လိမ္လည္ထြက္ဆိုမႈကို တရားမွ်တသည္ဟု ဆံုးျဖတ္ခဲ့ျပန္သည္။ “အိမ္ေထာင္ရွင္မိန္းကေလးတစ္ေယာက္ ေဖါက္ျပန္တယ္ဆိုတာ မိသားစုအသိုင္းအဝန္းရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာကို ရုပ္ပ်က္ဆင္းပ်က္ျဖစ္သြားေစႏိုင္တဲ့ အေန အထား တစ္ရပ္ပဲ ဒါေၾကာင့္သူဟာ ဒီကိစၥအတြက္ တရားရံုးအပါအဝင္ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို လိမ္ေျပာပိုင္ခြင့္ရွိတယ္” ဟု ဆိုသည္။ သည္တစ္ခါ အမ်ိဳးသမီးထုႀကီးက ေတေတကနိတ္ အသံဆိတ္ေနၾက၏။ အငယ္အေႏွာင္းရွိေသာ ေယာကၤ်ားမ်ားကေတာ့ က်ဳပ္တို႔ေရာမပါဘူးလားဟု ေမးခ်င္ေနၾကသည္ဟုဆိုသည္။ ကက္သလစ္ဘာသာ လႊမ္းမိုးေသာ အီတလီလို ႏိုင္ငံမ်ိဳးတြင္ ထိုသို႔ေသာ လိမ္လည္ျခင္းႏွင့္အိမ္ေထာင္ေရး ေဖါက္ျပားျခင္းတို႔ကို ရႈတ္ခ်လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္လွ်င္သည္တစ္ခ်ီလြဲၿပီ။ တရားသူႀကီးတို႔က အစဥ္အလာကိုဆန္႔က်င္၍ ဆံုးျဖတ္ခဲ့ ၾကျခင္းျဖစ္၏။
မေန႔တေန႔က သတင္းတစ္ပုဒ္၌ အဆိုပါတရားရံုးကပင္ စူပါမာ့ကက္တစ္ခုမွ ဥေရာပသံုးေငြ ၄.၀၇ ယူရို တန္ဘိုး ရွိသည့္ ဒိန္ခဲႏွင့္ဝက္အူေခ်ာင္းမ်ားကို အလစ္သုတ္မႈအတြက္ ဒဏ္ေငြ ၁၀၀ ယူရိုႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ၆ လ အျပစ္ေပးျခင္းခံရေသာ ယူကရိန္းလူမ်ိဳး အေျခအေနမဲ့တစ္ဦး၏ အယူခံဝင္မႈအား “အာဟာရျပည့္ဝေရးအတြက္ အေရးေပၚႏွင့္အေရးတစ္ႀကီးလိုအပ္ခ်က္အရ အစားအေသာက္မ်ားကို ယူငင္ခဲ့သည္ျဖစ္ျခင္းေၾကာင့္ ရာဇဝတ္မႈ မမည္ေပ” ဟု ဆံုးျဖတ္ကာ အမႈမွပလပ္ခဲ့ေလသည္။ အမႈမွာ ၂၀၁၁ ခုႏွစ္အတြင္း ျဖစ္ေပၚခဲ့ၿပီး ၂၀၁၅ ခုႏွစ္တြင္ ဂ်ီႏိုအာ တရားရံုးမွ ျပစ္ဒဏ္ခ်မွတ္ခဲ့ျခင္းျဖစ္၏။ တရားခံက ေလ်ာ့ေပါ့ေသာျပစ္ဒဏ္ အတြက္သာ အယူခံခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း ထိုဆံုးျဖတ္ခ်က္ေၾကာင့္ အမႈမွကြင္းလံုးကၽြတ္လြတ္ေျမာက္သြားခဲ့၏။ စီရင္ခ်က္မွာ အီတလီ၏ ဥပေဒေရးရာ သေဘာတရားတစ္ခု ျဖစ္ေသာ “မျဖစ္ႏိုင္တဲ့အရာကို ဘယ္သူမွလုပ္လိမ့္မယ္လို႔ မေမွ်ာ္လင့္နဲ႔” ဟူသည့္ အခ်က္အား မွီျငမ္းပံုရသည္ ဟု တရားသူႀကီးအဖြဲ႔ဝင္ေဟာင္းတစ္ဦးက သံုးသပ္သည္။
စီရင္္ခ်က္အျပည့္အစံုကို မထုတ္ျပန္ရေသးခင္မွာပင္ ထိုစီရင္ခ်က္အေပၚ တုန္႔ျပန္မႈေတြကမ်ားျပားသည္။ သင့္ျမတ္ေလ်ာ္ကန္ၿပီး လူသားဆန္ေသာအေတြးအေခၚမွ ဆင္းသက္လာသည္ဟု မွတ္ခ်က္ျပဳသူရွိသလို ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ကို ရွင္သန္ခြင့္ကအႏိုင္ရတဲ့ပြဲပါပဲ ယဥ္ေက်းတဲ့ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံမွာ အဆိုးဆံုးလူေတာင္ထမင္းမငတ္ ေစသင့္ဘူးလို႔ သတိေပးလိုက္တာေပါ့ ဟု ဆိုသူဆိုၾက၏။ တစ္ခ်ိဳ႕ပံုေသကားက်သမားေတြက ဒါကိုၾကည့္ၿပီး ပစၥည္းမဲ့တို႔၏ ပိုင္ဆိုင္မႈသိမ္းယူခြင့္ကို တရားဝင္လုပ္ေပးဘို႔ေျပာၾကဆိုၾကတာေတြ ရွိလာႏိုင္တယ္ဟု သံုးသပ္မႈ မ်ားလည္းရွိၾကသည္။ ၁၉၇၀ ႏွစ္မ်ားဆီက အီတလီအစြန္းေရာက္လူငယ္တစ္စု ေဈးဆိုင္ႀကီးမ်ားကိုဖ်က္ဆီး ဝင္ေရာက္ၿပီး အလုပ္သမားလူတန္းစားကေပးေသာ အျပစ္ဒဏ္ဟုဆိုကာ ပစၥည္းမ်ားယူငင္ခဲ့ၾကသည္ကို ဆိုလို ျခင္းျဖစ္၏။ “အဲသည္တံုးက သူတို႔ေတြယူခဲ့ၾကတာ ငါးဥနဲ႔ရွန္ပိန္လို ဇိမ္ခံပစၥည္းေတြေလ။ ဒီတစ္ခါကေတာ့ ဟာေနတဲ့ ဝမ္းကို ျဖည့္ဘို႔ ယူ (ခိုး) တဲ့သေဘာပါ ဘာဝါဒေရးရာရဲ႕ေနာက္လိုက္မွမဟုတ္ပါဘူး။”
စင္စစ္ အယူခံတရားရံုး (Court of Cassation) ျဖစ္ေသာ အီတလီတရားရံုးခ်ဳပ္သည္ အမႈသြားအမႈလာထက္ ဥပေဒေရးရာ သံုးသပ္ခ်က္ႏွင့္အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခ်က္တို႔ကိုသာ စိတ္ဝင္စားၿပီး ယင္း၏စီရင္ခ်က္တစ္ရပ္ရပ္အေပၚ က်င့္ထံုးအျဖစ္ ေအာက္ရံုးမွလိုက္နာရန္တာဝန္မရွိေပ။ သို႔ရာတြင္ ယၡဳစီရင္ခ်က္ကိုမူ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈအရ လိုအပ္ သည္ဆိုေသာ အေနအထားတစ္ရပ္ေပၚေပါက္လာတိုင္း အသံုးခ်ၾကလိမ့္မည္ဟု ျမင္သူလည္းရွိသည္။ ၅ ယူရို ဘိုးပင္မျပည့္ေသာ ကုန္ပစၥည္းခိုးမႈကိုလႊတ္မည့္အေရး (တရားရံုးေပါင္းစံု) သံုးခါေလာက္ တိုင္ပတ္ရသည္ ဆိုေသာအခ်က္အား ေထာက္ျပသူေတြလည္းရွိၾက၏။ မည္သို႔ဆိုေစ လြတ္လပ္ေသာတရားစီရင္ေရးယႏၱရား အတြင္း လြတ္လပ္ေသာတရားသူႀကီးမ်ားက လြတ္လပ္စြာေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ၿပီး လြတ္လပ္စြာဆင္ျခင္သံုးသပ္ ကာ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ စီရင္ဆံုးျဖတ္သည့္အေလ႔မွာ တစ္မ်ိဳးခ်စ္စရာေကာင္း ေနသည္။
ျခင္ေထာင္သံမကင္းသည့္ စီရင္ခ်က္ေတြက ခ်စ္စရာေကာင္းသည္မဟုတ္။ အရွိတရား (reality) ကို မပစ္ပယ္ ဖံုးကြယ္ရန္မႀကိဳးစားဘဲ တရားမွ်တစြာထိန္းညွိလိုေသာ ပညာႏွင့္လံု႔လဥႆဟာကိုသာ ႏွစ္သက္လိုရင္းျဖစ္၏။ ရံုးေရွ႕၌ရပ္ထားခဲ့ေသာဆိုကၠားေလးေပ်ာက္မွာစိုး၍ မၾကာခဏထၾကည့္ေနသည့္တရားသူႀကီးအဖြဲ႔ဝင္ အဘတို႔ မ်က္ေစာင္းအေၾကာင္းသံုးပါးမေရြးဘူးဆိုကာ ပါတာဖတ္လိုက္ေသာတရားသူႀကီးစသူတို႔ႏွင့္ ႏိႈင္းယွဥ္အပ္သည္။ ပညာႏွင့္ ရဲရင့္မွ ပြဲတင့္ေခ်မည္။ မၾကားဝံ႔ေရွ႕ေနေတြ မျမင္ဝံ႔ေဆးသမားေတြအျပင္ မစီရင္ဝံ႔တရားသူႀကီးေတြ (ဒိန္ခဲခိုးမႈမွသည္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီကၽြတ္/ခၽြတ္ ျပႆနာအထိ စီရင္ရန္ေနာက္မတြန္႔သည့္ ဥပေဒဘက္ေတာ္သား ေတြ) အမ်ားၾကီးလိုသည့္သေဘာဟု ယူေသာ္ရမည္ထင္ပါသည္။
[ကိုးကား။ BBC News; The New York Times]
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
