ေမာင္လူေပ – သၾကၤန္တြင္း၊ ယမမင္းနဲ ့ ပန္းရထားကိစၥ
(မိုးမခ) ဧျပီ ၁၄၊ ၂၀၁၄ (ျပန္လည္ဆန္းသစ္ျခင္း)
” မနက္ျဖန္ သၾကၤန္က်ျပီဆိုေတာ့ ရွင့္ေမြးေန ့ ေရာက္ျပန္ျပီေပါ့ ” လို ့ မဒမ္ေပက ေျပာလာပါတယ္။ ဟုတ္ပ။ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြ နားေထာင္ရင္း ငယ္မူျပန္ေနတဲ့ ေမာင္လူေပက ကိုယ့္ေမြးေန ့ ကိုယ္ သတိေမ့ေနတာ။ ကိုယ္က သၾကၤန္တြင္းမွာ ေမြးတဲ့သူ။ ကိုယ္ဟာကိုယ္ ေမြးေန ့ပြဲလုပ္မယ္။
အိမ္နားက ကိတ္မုန္ ့ဆိုင္မွာ ေမြးေန ့ ကိတ္တစ္လံုး ဖုန္းဆက္ျပီးမွာလိုုက္တယ္။ ဖေယာင္းတိုင္ပါ ယူခဲ့ပါလို ့ ေျပာလိုက္တယ္။ ဖြဘုတ္ထဲက သူမ်ားေတြ ဓါတ္ပံုလို ကိတ္မုန္ ့ေပၚမွာ မီးေတြထြန္း၊ ဆုေတြေတာင္း၊ မီးေတြမွဳတ္နဲ ့ မလုပ္ဖူးတာေတြလုပ္ျပီး ဓါတ္ပံုရိုက္မယ္။ ျပီးရင္ ဖြဘုတ္ေပၚတင္မယ္။
ခဏေနေတာ့ လူငယ္တစ္ေယာက္ တံခါး လာေခါက္ပါတယ္။ ကိတ္မုန္ ့ လာပို ့တာတဲ့။ သူေပးတဲ့ ကိတ္မုန္ ့ပံုးနဲ ့ ဖေယာင္းတိုင္ကို ယူလိုက္တယ္။ ဖေယာင္းတိုင္က ေလးဂဏန္းနဲ ့ ရိုးရိုးအတိုင္ကိုးေခ်ာင္း။ ဘုရား၊ဘုရား။ လူျဖစ္တာ ဒီေလာက္ေတာင္ၾကာခဲ့ျပီလား။ ေရွ့နွစ္ဆို ငါးထိပ္စီးေျပာင္းျပီ။ လန္ ့သြားတဲ့စိတ္ကို အသာထိန္းျပီး ကိတ္မုန္ ့ပံုးကိုဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိတ္ေပၚမွာ ” ေမြးေန ့ေပါင္း ၄၉နွစ္ ျပီးကာ ေသရန္တစ္နွစ္နီးလာေသာ ေမာင္လူေပအား ၾကိဳဆိုပါသည္ ” လို ့ေရးထားတာေတြ ့လိုက္ရပါတယ္။ ဟာ.. မွားေနျပီ။ ငါမွာတာ
ဒီစာမဟုတ္ဘူး။ ဖြဘုတ္ေပၚက ကိတ္မုန္ ့ေတြလို “ကိုကိုရဲ ့၄၉နွစ္ေျမာက္ ေမြးေန ့မွာ ေပ်ာ္ရႊင္ပါေစ” လို ့ေရးခိုင္းတာ။ ညီမေငွးက ေပးသလိုလို ဘာလိုလိုနဲ ့ ေဘာ္ေဘာ္ေတြကို ၾကြားမလို ့။ ဒီ မုန္ ့ဆိုင္ကလူ ငါ့ကို သက္သက္ေစာ္ကားတာ။ စိတ္ဆိုးဆိုးနဲ ့ေခါင္းေမာ့ၾကည့္လိုက္ေတာ့
မုန္ ့လာပို ့တဲ့ လူငယ္ေလးက ျပံဳးျပီးရပ္ၾကည့္ေနတာ ေတြ ့ပါတယ္။
” ေဟ့ေကာင္ေလး။ လူၾကီးကို ဘာလို ့ ဒီလိုေနာက္ရတာလဲ။ ဒါေနာက္စရာမဟုတ္ဘူး။ ”
” ဘာလူၾကီးလဲ။ ငါ့ကိုဘယ္သူထင္လို ့လဲ။ ငါယမမင္းကြ။ ”
လူငယ္ေလးကေန ဇာတ္ထဲက အဝတ္အစားေတြ ဝတ္ထားတဲ့ အဖိုးၾကီးပံုစံ ခ်က္ခ်င္းပဲ ေျပာင္းသြားပါေတာ့တယ္။
” ယမမင္းက မုန္ ့ဖုတ္လား။ ကြ်န္ေတာ္က ကိတ္မုန္ ့ဆိုင္ ထင္လို ့ မွာတာ။”
” ယမမင္းလည္း အစံုလုပ္ရတာေပါ့ကြာ။ မင္းတို ့ဆီက ခရိုနီေတြလိုေပါ့။ ”
” မုန္ ့ဆိုင္ပိုင္ရွင္ဆိုရင္ေတာ့ ေျပာရမယ္။ မုန္ ့ေပၚမွာ ေရးထားတာ မွားေနတယ္။ ကြ်န္ေတာ္မွာတာ ဒီစာတန္း မဟုတ္ဘူး။ ”
” ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ပါဦးကြာ။ ငါေရးထားတာ ဘာမွားေနလို ့လဲ။ အမွန္ေတြပဲေရးထားတာ ”
” မွန္ေတာ့မွန္တာေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ ဖတ္လို ့ဘယ္ေကာင္းမလဲ။ ”
” အမွန္ျမင္မွ အျမင္မွန္မွာေပါ့ကြာ။ မင္းလည္းငါ့ဆီလာဖို ့ အရင္ထက္စာရင္ နီးလာျပီပဲ။ ”
” မေခၚပါနဲ ့ဦးဗ်ာ။ သမီး ေကာလိပ္ျပီးတဲ့ အထိေတာ့ေစာင့္ပါဦး။ နီးျပီဆိုတာ တစ္ရက္လား၊ တစ္နွစ္လား၊ ဆယ္နွစ္လား။ ”
ယမမင္းကျပံဳးျပီး သူ ့အၤက်ီ အိပ္ထဲက အိုင္ပက္ၾကီးထုတ္ကာ နွိပ္လိုက္ပါတယ္။
” အေျဖက ေျပာလို ့မရဘူးကြ။ နွစ္လံုး၊ သံုးလံုးလိုပဲ။ တြက္ကိန္းလြဲတတ္တယ္။ ဂဏန္းငယ္ ထြက္မယ္ထင္ရင္ ဂဏန္းၾကီးထြက္တတ္သလို ဂဏန္းၾကီးေတြ အပုိင္ေအာတဲ့ အပတ္က်မွ ဂဏန္းငယ္ေတြ ထြက္သြားတာမ်ိဳးေပါ့။ ”
” ယမမင္းက တယ္ေခတ္မွီပါလား။ အိုင္ပက္ကိုင္ျပီး နွစ္လံုး၊ သံုးလံုးအေၾကာင္းေတြေျပာလို ့။ ”
” ေခတ္က အိုင္ပက္ေခတ္ေလ။ ကေလးပီစီေကြးေတာင္ စကားမေျပာတတ္ခင္ အိုင္ပက္ကိုင္ေနျပီ။ မနက္ျဖန္ လူ ့ျပည္ဆင္းမဲ့ ကိုမာဃလည္း ေခြးသားေရ အန္းတိတ္ၾကီးကို ျပတိုက္ပို ့လိုက္ျပီ။ သူလည္း အိုင္ပက္ ကိုင္ဆင္းမွာ။ ဒီေတာ့ငါလည္း မင္းတို ့ရဲ ့ ေဒတာေတြ
အိုင္ပက္ထဲထည့္ရေတာ့တာေပါ့ကြာ။ ”
” ထားပါေတာ့။ ဒါနဲ ့ ခင္ဗ်ားက မဖိတ္ပဲ ကြ်န္ေတာ့ဆီလာတာ ဘာေၾကာင့္လဲ။ ကြ်န္ေတာ့ထက္ဆိုးတဲ့ အဘေတြ၊ ခရိုနီ ခရိုျပာေတြဆီေတာ့ မသြားဘူး။ ”
” သူတို ့ဆီလဲ သြားမွာပါကြာ။ ဒီနွစ္က မင္းတို ့ေရႊျပည္ေတာ္ၾကီးမွာ ေခြးသားေရမွတ္တမ္းဝင္မဲ့သူ အရမ္းမ်ားတာ။ ကိုမာဃက သူတစ္ေယာက္ထဲ မနိုင္ဘူးဆိုျပီး ငါ့ကို အကူေတာင္းတာမို ့ ေဘာ္ဒါစိတ္နဲ ့လိုက္ကူေနတာေဟ့။ မင္းကေတာ့ အေမ့တတ္ဆံုးေကာင္မို ့ မင္းကို ပထမဆံုးလာျပီး
သတိေပးတာ။ ”
” သန္းေကာင္စာရင္းလို လူခြဲေကာက္တာေပါ့။ ဒါဆိုရင္ လူေတြ အားလံုးကို မွတ္သြားမွာလား။ ”
” မဟုတ္ဖူးကြ။ နတ္ျပည္သြားမဲ့ ပန္းရထားေဆာက္ျပီးသား သူေတြကို မေကာက္ဘူး။ ”
” ဒါဆို ပန္းရထားကို ၾကိဳလုပ္ထားရမွာေပါ့။ ”
” ဟုတ္တယ္။ မင္းစီးမဲ့ ပန္းရထားကို ကိုယ့္ဟာကိုယ္ ၾကိဳလုပ္ထား။ ”
” ကြ်န္ေတာ္က ဖြဘုတ္ေပၚက အေမရိကားျပန္ ေဒါက္တာမၾကီးေျပာတဲ့အတိုင္း အရြက္ေတြၾကိတ္ေသာက္၊ ဗီတာမင္ေတြစား လုပ္ေနေတာ့ အသက္ရွည္မွာပါ။ ပန္းရထားေဆာက္ဖို ့ အခ်ိန္ရွိပါေသးတယ္။ ”
” ထင္လို ့လား။ တခ်ိဳ ့ေတြ ပထမနမိတ္ကေန တတိယနမိတ္ကို ေက်ာ္တက္သြားတာ မၾကားဖူးဘူးလား။”
” ဘာေျပာတာလဲ။ နားမလည္ဘူး။ ”
” နမိတ္ၾကီးေလးပါးမွာ ပထမနမိတ္က အိုျခင္းကြ။ ေလးဆယ္ေက်ာ္ရင္ ပထမနမိတ္စျပီပဲ။ မင္းတို ့ေတြက စပြန္ဆာေလးေတြနဲ ့ ကာရာအိုေကမွာ စိုေျပေနတာမို ့ ေမ့ေနၾကတာပါ။ ဒီလိုေပ်ာ္ေကာင္းေနတုန္း ဒုတိယနမိတ္ကို မေရာက္လိုက္ပဲ အေကာင္းၾကီးကေန ရုတ္တရက္ေသသြားတာေတြ မင္းမၾကားဖူးဘူးလား။ အဲဒါ ေသျခင္းဆိုတဲ့ တတိယနမိတ္ကို ေက်ာ္တက္သြားတာေပါ့ကြာ။ ”
” ဟုတ္သားပဲ။ အက္ဆီးဒန္ ့ တိို ့၊ ဦးေနွာက္ေသြးေၾကာျပတ္တာမ်ိဳးေတြေပါ့။ ေမ့သြားလို ့။ ”
” မင္းက တယ္ေမ့တတ္တာကိုး။ ငါကေတာ့ မေမ့ဘူးေဟ့။ အခ်ိန္က်ရင္လာေခၚမွာပဲ။ ”
” ေၾကာက္ပါျပီဗ်ာ။ ပန္းရထားေဆာက္နိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားပါ့မယ္။ ”
” ဒါဆိုျပီးေရာ။ ငါျပန္ေတာ့မယ္။ မင္းနဲ ့ စကားေျပာတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနျပီ။ ေကာက္ရမဲ့ စာရင္းက အမ်ားၾကီး။ သၾကၤန္အမွီ အျပီးေကာက္ရမွာ။ သြားျပီေေဟ့။ ”
ေမာင္လူေပနားက ယမမင္းၾကီး ခ်က္ျခင္းပဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားပါေတာ့တယ္။ ေမာင္လူေပလည္း စဥ္းစားရပါျပီ။ သူက ပန္းရထားအဆင္သင့္ျဖစ္ေအာင္ျပင္ထားတဲ့။ ေမာင္လူေပကရထားေဆာက္ဖို ့ ဘာမွ မလုပ္ျဖစ္ေသး။ မနက္ျဖန္မ်ားလာေခၚရင္ အခက္။ ကိုရစ္ဆီက မိုးမခ မဂၢဇင္းေလးေတာင္ လက္ေဆာင္သြားမေတာင္းရေသးဘူး။
ေမာင္လူေပရဲ ့ သူငယ္ခ်င္းမ်ားဆိုလည္း ေပ်ာ္ေကာင္းတုန္း။ ၾကက္ေတာၾကီးဆို ဘန္ေကာက္မွာ ေျခေခါက္လာတာေတာင္ ကိုေလးတို ့ ဝဏၰတို ့ေတြနဲ ့ ေန ့တိုင္း ေသာက္ျဖစ္ ေနသတဲ့။ ကူနီနန္းက ပခန္းေပ်ာ္ မင္းေက်ာ္စြာရဲ ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ေတြအလား။ “သန္းေကာင္ကို
ေန ့မွတ္ပါလို ့ အရပ္ကေလးကိုတဲ့ အားမနာ၊ မေသာက္ရရင္ သီလေဆာက္တဲ့ ကိုးေက်ာင္းတကာ” ေတြ လုပ္လို ့ေကာင္းတုန္း။ အင္းေလ။ သူတို ့ေတြက ပန္းရထားေဆာက္ျပီးျပီမို ့ ပိုတဲ ့အခ်ိန္ေတြကို အပ်င္းေျပ ျဖဳန္းေနတာေနမွာ။
မူမူ၊ ေမာ္ေမာ္၊ ဝင္းဝင္း နဲ ့ မိစမ္းတို ့ဆိုလည္း ခုထိ လန္းေနၾကဆဲ။ တေလာကေတာင္ သူတို ့ ေခ်ာင္းသာသြားျပီး လန္းၾကတဲ့ ပံုေတြ ဖြဘုတ္မွာေတြ ့လို ့ မနာလိုေတာင္ ျဖစ္ခဲ့ရေသး။ သူတို ့လည္း ဟိုေမာင္ေတြလို ပန္းရထားအဆင္သင့္မို ့ၾကိဳက္တဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာ လန္းနိုင္ၾကတာေပါ့။
မာမာတေယာက္ကေတာ့ တရားစခန္းမွာ ပန္းကန္ေဆးရင္းကုသိုလ္ယူေနတယ္။ မတတ္နိုင္သူေတြကို မ်က္မွန္ဒါနလည္း ေပးတယ္တဲ့။ မ်ိဳးမ်ိဳးဆိုလည္း ျပင္ဦးလြင္က ရိပ္သာမွာ လူငါးရာစာအတြက္ ေဝရာဝစၥ လုပ္ရင္း တရားဝင္ေနေလရဲ ့။ သူတို ့ေတြလည္း ပန္းရထားေတြ ကိုယ္စီနဲ ့ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနျပီ။ ကိုခ်ိဳဦး၊ မ်ိဳးလြင္ၾကီး၊ကိုစိန္တို ့ေတြဆို မာဃလုလင္ေတြလုပ္၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းပြဲေတြမွာ တက္ၾကြစြာ ကူညီရင္း ပန္းရထားကိုယ္စီနဲ ့။ ဘယ္သူ သၾကားမင္းေလာင္း ျဖစ္မယ္သာ မသိေသးတာ။
ေမာင္လူေပကေတာ့ ပန္းရထားေဆာက္ဖို ့ သစ္ေတာင္ မခုတ္ရေသး။ ေတာေတြကလည္း အဘေတြ၊ ခရိုနီေတြ ေကာင္းမွုနဲ ့ ကုန္သေလာက္ရွိျပီ။ ကိုယ့္အတြက္ သစ္ေတာင္က်န္ပါေသးရဲ ့လား မသိ။ရထားမရွိရင္ ယမမင္းၾကီးရဲ ့ ျပန္တမ္းဝင္ျဖစ္ျပီး ေယာယုဝကို ေခ်လွ်င္ခရီးနွင္ရမွာမို ့ ေဇာေခြ်းေတြျပန္ေနမိပါတယ္။ မဒမ္ေပရဲ ့ပန္းရထား ကပ္စီးရင္ ေကာင္မလား။ သူကေတာ့ တရားစခန္း မၾကာခဏျမန္းသူမို ့ ပန္းရထားရွိမွာ။ တေလာကေတာင္ ဘဝဆက္တိုင္းဆိုလား ဆုေတာင္းေနတာၾကားမိသလိုပဲ။ သူ ့ရထား ကပ္စီးရမယ္။ ဒါမွ ဘဝဆက္တိုင္းဆိုတဲ့ ဆုေတာင္းျပည့္မွာ။ ယမမင္းဆီ ေဂ်ာင္းရရင္ သူကအထက္၊ ကိုယ္ကေအာက္ နဲ ့မမိုက္ဘူး။ ကပ္စီးမယ္။ ပန္းရထားကပ္စီးမယ္။
” ကိုလူေပ၊ ကိုလူေပ ”
” ပန္းရထားကပ္စီးမယ္ေနာ္ မဒမ္ေပ။ ခြင့္ျပဳမယ္ မဟုတ္လား။ ”
” ဘာေတြေျပာေနတာလဲ။ ရွင္ သၾကၤန္သီခ်င္းေတြဖြင့္ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ေနလို ့ လာနိုးတာ။ ”
” ဟင္။ ဟုတ္လား။ အိပ္မက္ထဲမွာ နင့္ပန္းရထားကပ္စီးမလို ့။ ”
” ၾကံၾကံဖန္ဖန္။ ဘယ္က ပန္းရထားက အိပ္မက္ထဲပါလာရတာလဲ။ ထေတာ့။ ေရခ်ိဳး။ ျပီးရင္ ထမင္းစားမယ္။ မိုးေတာင္အေတာ္ခ်ဳပ္ေနျပီ။ အိပ္လည္းအိပ္နိုင္တဲ့လူ။ ”
ရံုးပိတ္ရက္ေလးမွာ သၾကၤန္သီခ်င္းနားေထာင္ကာ အိပ္ေပ်ာ္သြားတဲ့ ေမာင္လူေပလည္း အိပ္မက္ထဲက ပန္းရထား ခဏေမ့ရင္း မဒမ္ေပရဲ ့ အမိန္ ့အတိုင္း နာခံကာ ေရခ်ိဳးဖို ့ ျပင္ရပါေတာ့တယ္။ သၾကၤန္မွာ သၾကားမင္းမဆင္းပဲ ယမမင္းဆင္းခိုင္းတဲ့ ေမာင္လူေပရဲ ့ ေပါက္ကရအိပ္မက္အတြက္ စိတ္မဆိုးၾကနဲ ့ေနာ္။ သူငယ္ခ်င္းတို ့ ေရာ ပန္းရထားေတြ
အဆင္သင့္ျဖစ္ျပီလား။ ေမာင္လူေပကေတာ့ သူမ်ားရထားပဲ ကပ္ျပီးစီးေတာ့မယ္ကြယ္။
( ဒီႏွစ္ေရႊရတုပလတ္ဝမ္းသၾကၤန္မွာ တုတ္ေကြးဂီလာနဘဝနဲ႔ အိမ္တြင္းပုန္းရင္း ဘာမွမေရးျဖစ္လို႔ ေရႊရတုမိုင္းနတ္ဝမ္းက ေရးခဲ့တာေလးနဲ႔ မိတ္ေဆြမ်ားကို ျပန္လည္ဆန္းသစ္ရင္း ႏႈတ္ဆက္ပါတယ္။ အေဟာင္းေလးေပမဲ့ ျပန္ဖတ္ေပးၾကပါ။ က်န္းမာခ်မ္းသာၾကပါေစ။)
ခ်စ္ျခင္းအားျဖင့္
ေမာင္လူေပ
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
