လင္းသက္ၿငိမ္ – က်ိန္စာသင့္ျခင္း
(မုိးမခ) မတ္ ၁၉၊ ၂၀၁၆
ဒီသီခ်င္းကအေဟာင္းပဲ
ဒါေပမယ့္ လူသစ္ေတြသီဆိုၾကရလိမ့္မယ္
က်ိန္စာသင့္တိုင္းျပည္………
က်ိန္စာသင့္ျပည္သူမ်ား…………….
လက္နက္ဟာႏွလံုးသားမပါတာလက္ခံတယ္
လူေတြမွာႏွလံုးသားမပါတာလက္မခံဘူး
အလင္းကိုေမွ်ာ္ရင္း
အေမွာင္ထဲႏွစ္ႏွစ္ဝင္ေနတ့ဲႏွစ္မ်ား
အမွန္တရားကို ဘယ္ေခတ္ဘယ္ကာလအထိ
ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ထားမွာလဲ။
အစိုးမရတ့ဲ မနက္ျဖန္
အစိုးရေနတ့ဲအစိုးရ
သမိုင္းဟာ ေခြးကိုက္ရာအေကာက္အျပဲေတြန႔ဲ
ဖြာလန္ေတြလည္းၾကဲခ့ဲ
ကမာၻမွာ သိမ္သိမ္ငယ္ငယ္န႔ဲ
ေခါင္းငံု႔ေနရတာကလည္း ေခတ္အဆက္ဆက္။
ငါတို႔မွာဘာသာစကားေတြရိွတယ္
ငါတို႔မွာ ဘာသာတရားရိွတယ္
ငါတို႔မွာ ယဥ္ေက်းမႈရိွတယ္
ငါတို႔မွာ အႏုပညာရိွတယ္
ငါတို႔မွာ လြတ္လပ္မႈမရိွေသးဘူး
ငါတို႔မွာ ေပ်ာ္ျမဴးခြင့္မရိွေသးဘူး
ငါတို႔မွာ တရားမွ်တမႈမရိွေသးဘူး။
မ်က္စိေရွ႕ကေျမေပၚေျမေအာက္ရတနာမ်ား
ျမင္ကြင္းထဲက စိမ္းစိမ္းစိုစိုသစ္ေတာမ်ား
ေငးၾကည့္ေနခ့ဲရတ့ဲ
မို႔ေမာက္ျမင့္မားေတာင္တန္းမ်ား
တခမ္းတနားစီးဆင္းရစ္ေခြခ့ဲၾကတ့ဲျမစ္မ်ား
ေရေတြလိုအေငြ႔ပ်ံၾက
ကမ္းပါးေတြလိုၿပိဳလဲက်။
လူ႔အျဖစ္ဟာ အဖိႏွိပ္ခံမဟုတ္
လူ႔အျဖစ္ဟာ အေမွာင္ထဲငုပ္ေနဖို႔မဟုတ္
လူ႔အျဖစ္ဟာ
လက္နက္ျပရံုန႔ဲအၿမီးကုပ္ေနရဖို႔ မဟုတ္
အမွန္တရားကိုကာကြယ္ဖို႔
အဓမၼမ်ားကိုတြန္းလွန္ဖို႔
ယဥ္ေက်းဖို႔
ႏူးညံ့သိမ္ေမြ႔ဖို႔
ၿငိမ္းခ်မ္းဖို႔
မ်ိဳးဆက္ကိုထိန္းသိမ္းဖို႔
ႏိုင္ငံေတာ္ကိုကာကြယ္ဖို႔
စည္းလံုးညီၫြတ္ဖို႔
လူ႔အျဖစ္က အျမဲတမ္း သင္းပ်ံ႕ေနရမယ့္ပန္းပဲ
တရားသျဖင့္ေတာက္ပေနရမယ့္အမွတ္အသားပဲ။
ေသြးစြန္းေသာလက္ေတြက
အနာဂတ္ကိုပိတ္ကာထားတယ္
မသန္႔စင္တ့ဲအသက္ေတြက
ပစၥဳပၸန္အေပၚ တက္ရပ္ထားတယ္
ပခံုးအထက္ၾကယ္ေတြေတာက္ပဖို႔
ငါတို႔ေသြးသားေတြအသက္ကိုစေတးခ့ဲၾကရတယ္။
မတရားသျဖင့္လြင့္ေနေသာ အလံမ်ားကို
အျမစ္ကေနၿဖိဳလွဲ
မ်က္ရည္အတိန႔ဲပိတ္ဖံုးေသာမ်က္လံုးမ်ားအတြက္
ၾကည္လင္ေသာအလင္းကိုေပးေဝ
နာက်ည္းခ်က္မ်ားန႔ဲ
ဆူပြက္ေနတ့ဲႏွလံုးေသြးတို႔အတြက္
ျဖဴစင္ေသာအၿငိမ္းဓာတ္မွာေအးျမေစ
ေျခာက္အိပ္မက္ေတြန႔ဲ
သကၠရာဇ္မ်ားရ႕ဲအနင္းေခ်ခံ
ျပားဝပ္ေနတ့ဲစိတ္ေတြအတြက္
လူ႔အျဖစ္ရ႕ဲ ညီမွ်ေသာ အခြင့္အေရးတို႔ ရရိွေစ ။
ႏွစ္အသစ္ကို ဒီလိုျပန္စဖို႔
သမိုင္းအသစ္ကို ဒီလိုျပန္ပ်ိဳးဖို႔
ဓားအိမ္ထဲကဆြဲထုတ္လိုက္တ့ဲဓားလို
ဝင္းကနဲ လက္ကနဲ ေႂကြးေၾကာ္သံမ်ား
ႏိုးထၾကေတာ့ ႏိုးထၾကေတာ့
ႏိုး…..
ထ…..
ၾက…..
ေလာ့……..။ ။
လင္းသက္ၿငိမ္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
