(ႏွင္းဆီျဖဴဂ်ာနယ္)
(မုိးမခ) မတ္လ ၁၈၊ ၂၀၁၆
နရီက်န ဆြတ္ပ်ံ႕ဖြယ္ အလွသေဘာေဆာင္တဲ့
ကဗ်ာတပုဒ္ကို ရရွိႏွင့္ေလသူတဦးရဲ႕ ေက်နပ္ႏွစ္လိုမႈမ်ိဳးနဲ႔
က်ေနာ္ဟာ သက္ေသာင့္သက္သာပဲ နံရံကို အသာမီွတြယ္
အေၾကာအျခင္ေတြ ေျပေလ်ာ့လို႔ေနတယ္။အားကစားကြင္းနံရံက အဂၤေတအပဲ့ေတြ အက္ေၾကာင္းရာေတြ
ေရညွိစိမ္း အစြန္းအထင္းေတြဟာ
တစံုတရာကို သတိရမိေစေအာင္ လံႈ႔ေဆာ္ေနသမို႔
ပ်င္းရိၿငီးေငြ႕မႈထဲ ေမ်ာနစ္ေနတဲ့ က်ေနာ္
လိုက္လံ မေတြးခ်င္ေပမယ့္လည္း ေတြးေခၚေျမာ္ျမင္ရျပန္တယ္။
လမ္းေပၚမွာ ေႏြဦးရဲ႕ ေလေပြဝဲဂယက္ ျဖစ္ထြန္းေနသလား
မိုးေရေၾကာင့္ လူးလြန္႔ႏိုးထလာတဲ့ ေရစီးငယ္မွာ
အရြက္ငယ္အေသ တရြတ္တိုက္ ေမ်ာပါေနသလား
ဒါမွမဟုတ္ အံု႔ဆိုင္းတဲ့ ျမဴေငြ႕တို႔နဲ႔
ေဖ်ာက္ဆိပ္ပင္ရဲ႕ အကိုင္းအရြက္ေတြအၾကားက
ေနေျပာက္ေတြ တိုးထြက္လို႔ ေျမသားအေပၚက်ေရာက္ေနသလား …
က်ေနာ္ မသိဘူး သတိမထားမိဘူး၊
က်ေနာ့္အသိရဲ႕ အလြန္မွာ ဒီအရာေတြအားလံုး
တၿပိဳင္တည္း ယွဥ္တြဲ ျဖစ္ထြန္းေနျခင္းမ်ိဳးလည္း
ဟုတ္တန္ရာတယ္၊ ဘယ္လိုျငင္းမလဲ..။
က်ေနာ္ စိတ္ကူးရင္း ပံုေပၚလာၿပီး
မ်က္ေတာင္တခ်က္ အခတ္မွာပဲ ၿပိဳကြယ္လြင့္ျပယ္ရတဲ့ အာရံုျပင္ထဲ
စိတ္ကို အသာေဖာ့ထားမိတယ္၊ ေပါေလာေပၚေလတဲ့
ေရျမွပ္ဖတ္ကို အိမ္မက္လို႔ သညာေပးဖို႔ေတာ့ မပ်က္ကြက္ခဲ့ဘူး။
သံဆန္ကာကြက္ အရံအတားကို တင္းနစ္ေဘာလံုးငယ္
တဒိုင္းဒိုင္းနဲ႔ သြားသြားမွန္ေနတယ္။
သံဆန္ကာနံရံ လႈပ္ခါမႈဟာ က်ေနာ့္ႏွလံုးသား
လႈပ္ရွားမႈရဲ႕ စည္းခ်က္အတိုင္းပဲ။
ေလေပၚေျမွာက္ပစ္လိုက္တဲ့ အဝါေရာင္ေဘာလံုးငယ္ဆီ
ဦးေခါင္းကို ေမာ့ၾကည့္ေနခဲ့တဲ့ သူ႔အၾကည့္ဟာ
က်မ္းစာအုပ္သဖြယ္ ေလးနက္မႈေဆာင္ေလသလား
ငွက္လိုက္မုဆိုးရဲ႕ ေသခ်ာမႈနဲ႔လား
အဓိပၸာယ္ အတိအက် မစြန္းထင္းတဲ့ ဗလာနယ္သက္သက္လား …
က်ေနာ့္ စူးစမ္းလိုမႈဟာ
နာရီခ်ိန္သီးသဖြယ္ ယိမ္းႏြဲ႕လို႔၊ သို႔ေပသိ
သစ္သားအိုအိမ္ငယ္ထဲ ေဘာင္ကြပ္ခံထားရတယ္။
သြယ္တန္းေသာေပါင္တံတုိ႔ နိမ့္ခ်ီျမင့္လွည့္ ျဖစ္ေနမႈနဲ႔အတူ
ေရြ႕လ်ားလာတဲ့ ၿပိဳင္ဘီးငယ္ဟာ
ျမက္ခင္းျပင္က်ယ္ထက္ တမူထူးျခား သီးသန္႔ဂုဏ္အင္ပိုင္ဆိုင္ေသာ
လမ္းေၾကာင္းငယ္ ျဖစ္တည္လာေစတယ္။
ငယ္စဥ္က ဟစ္ေအာ္ခဲ့တဲ့ က်ေနာ့္ေအာ္သံရဲ႕
ပဲ့တင္ထပ္မႈဟာ ျမက္ပင္ငယ္တို႔ ပိျပားသြားရျခင္းမွာ
လိုက္လံ လိႈင္းထေနတယ္။
က်ယ္ျပန္႔ေသာ ႏႈတ္ခမ္းအစံု
ညိဳ႕ေသာ ေမွာင္ေသာ မ်က္ဝန္းအိမ္တို႔
အိတ္ရဲ႕ဇစ္ပ္ကို အသာဆြဲဖြင့္ရင္း ရက္ကက္ကို ထုတ္ယူၿပီးဆို
က်ေနာ့္အိမ္မက္တို႔ အႀကိမ္ႀကိမ္ေသလို႔
အႀကိမ္ႀကိမ္ ျပန္ ေမြးဖြားလာတယ္။
သံသရာရွည္တဲ့ ဒီအိမ္မက္တို႔ဟာ
သူ႔လက္ေကာက္ဝတ္ေပၚ စည္းပတ္ထားတဲ့
အဝတ္စေအာက္မွာ မလြတ္ေျမာက္ႏိုင္
ပိတ္ေလွာင္ကာ အသာလဲေလ်ာင္းေနရေပါ့။
ဟိတ္ … ၾကံရည္တိုက္ေၾကးေနာ္ …
ဒီသေဘာတူမႈဟာ ကာလကိုလည္း လြန္ဆန္တယ္
ေဒသကိုလည္း ေသြဖည္တယ္၊ က်ေနာ့္ထံပါး တိုးေဝွ႔ခ်ဥ္းနင္းလာတယ္
ကာလယႏၱရား စက္အသံလို တုန္ခါေနေသာ
ၾကံရည္ႀကိတ္စက္ရဲ႕ ဒလက္လည္သံတို႔နဲ႔ အတူေလ … ။
လင္းေအးထင္
(ႏွင္းဆီျဖဴဂ်ာနယ္၊ အတြဲ ၂၊ အမွတ္ ၇၊ မတ္ ၂၀၁၆)
မိုးမခ မွတ္ခ်က္ —
(ကဗ်ာမ်ား၊ စာမ်ားကို ႏွစ္သက္ပါက ဂ်ာနယ္မူရင္းကို ဝယ္ယူဖတ္ရႈရန္ အေလးအနက္ထား တိုက္တြန္းပါသည္။)
Credit: ကိုလင္းထင္ (ကဗ်ာဆရာ လင္းေအးထင္) ၊ ကိုၾကည္စိုး (ကဗ်ာဆရာ ေဝးေခါင္) ၊ ႏွင္းဆီျဖဴဂ်ာနယ္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
