ဖုိးထက္ – သြားေလသူမ်ား…ကြၽတ္..ကြၽတ္..ကြၽတ္

အဲဒီႏိုင္ငံေလးမွာ သူေနရတာ ဘယ္လိုမွ စိတ္မေပ်ာ္။ စိတ္မရႊင္။ စိတ္မလန္း။ တစ္ခုခုေတာ႔ အေျပာင္းအလဲလုပ္မွ ျဖစ္ေတာ႔ မည္။ အေျပာင္းအလဲ လုပ္ျပန္ေတာ႔လဲ စိတ္ျမန္၊ စိတ္မထိန္းႏိုင္သူပီပီ ႏွစ္ရက္ သံုးရက္အတြင္းမွာဘဲ ျပန္မယ္ကြာ ဟု စိတ္ပိုင္းျဖတ္လိုက္သည္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာ အလုပ္သြားလုပ္ေနသည္႔  သူ႔ Boss အေဟာင္း ႏိုင္ငံျခားသားဆီကို အီးေမးလ္ ပို႔သည္။ “ကြၽန္ေတာ္ ျပန္လာမယ္။ အလုပ္ေပးမလား” ဒါဘဲ။ ဟိုဘက္ကလဲ ျပတ္သည္။ သူ႔ဆီ အီးေမးလ္ျပန္တာက “I need you. Help me in your country.” တဲ႔။

တစ္ပါတ္အတြင္းမွာဘဲ သူေလယာဥ္လက္မွတ္၀ယ္သည္။ လက္ရိွ အလုပ္ကို သူဘာမွ မေျပာ။ ထြက္စာလဲ မတင္။ ထြက္စာ တင္လွ်င္ သူဘယ္လိုမွ အလုပ္ထြက္လို႔ မရမွာကို သူသိသည္။ လက္ရိွ သူ႔အလုပ္ကလဲ သူ႔ကို လုိသည္ မဟုတ္လား။ သူက အေရးပါ အရာေရာက္သူ မဟုတ္ေသာ္လည္း အလုပ္ရွင္က သူ႔ကို သေဘာက်သည္။ ဘာျဖစ္လို႔ ထြက္မွာလဲ။ ဒီမွာ မင္း တက္လမ္းေတြ အမ်ားၾကီး။ ဘာအခက္အခဲ ရိွသလဲ။ ငါတို႔ ဘာကူညီရမလဲ။ လစာတိုးလိုခ်င္တာလား။ ဒီလိုနဲ႔ သံသရာ ရွည္ေနအံုးမွာ သိသည္။ ထို႔ေၾကာင္႔ ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာ အေရးၾကီး ကိစၥရိွတယ္ဟု တယ္လီဖုန္းမွ သတင္းေလး ပို႔ကာ တိတ္တိတ္ေလး သူခိုးျပန္သည္။ မေက်နပ္လု႔ိ သူ႔ကို Black list မကလို႔ Red list ဘဲတင္ တင္။ ဒီႏိုင္ငံေလးကို ျပန္မ လာေတာ႔ဘူးလို႔ သူ႔စိတ္ထဲမွာ စိတ္ဒံုးဒံုး ခ်ထားခဲ႔သည္။

ေရနံ႔၊ ေလန႔ံ၊ ေျမန႔ံ ရွဴရိွဳက္ရတာျခင္းအတူတူ မဂၤလာဒံုေလယာဥ္ကြင္းမွာ ရွဴရိွဳက္ရေသာ အန႔ံမ်ားႏွင္႔ သူမ်ားႏိုင္ငံေတြမွာ ရွဴရိွဳက္ရေသာ အနံ႔ေတြျခင္း အလြန္ကြဲျပားသည္ကို သူ သတိထားမိတာ ၾကာၿပီ။ ကြမ္းနံ႔ေတြ၊ ဖုန္နံ႔ေတြ၊ မီးခိုးနံ႔ေတြ စတဲ႔ စိတ္မသက္သာစရာ အနံ႔ေတြကို ႏိုင္ငံျခားမွာ အေနၾကာသူပီပီ သူက သိပ္မၾကိဳက္ေသာ္လည္း ဒါေတြကိုဘဲ သူက ခ်စ္သည္။ ၾကိဳက္သည္။

သူျပန္ေရာက္တာ စေနေန႔ ညေန။ တနဂၤေႏြတစ္ရက္လံုး အျပင္မွာ ဟိုသြား ဒီသြား။ တစ္ညလံုး သူငယ္ခ်င္းေတြေခၚခ်င္ရာ ေခၚ လိုက္ခဲ႔သည္။ တနလၤာေန႔ ေရာက္ေတာ႔ အလုပ္အသစ္ကို သတင္းပို႔ရသည္။ သူ႔ဘာသာ ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာ အဆင္မေျပမွဳေတြ၊ မေႀကလည္တာေတြ၊ မေၾကနပ္တာေတြ ဘယ္လိုဘဲ ရိွရိွ သူက အလုပ္ကိုေတာ႔ ဘယ္ေတာ႔မွ မနား။ မရပ္။ မေသမခ်င္း လုပ္ရမွာ အလုပ္ဘဲ ရိွတယ္လို႔ သတ္မွတ္ထားသူပီပီ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းက သူ႔အလုပ္အသစ္ဆီသို႔ သတင္းပို႔သည္။ သူ႔ Boss က လိုလိုလားလား ၀မ္းသာအားရ သူ႔ကို ထြက္ၾကိဳသည္။ “ငါ႔မွာ အလုပ္ေတြ အမ်ားၾကီး။ မင္းႏိုင္ငံထဲမွာ ငါမသိတာေတြလဲ အမ်ားၾကီး။ ေနာက္ေတာ႔ မင္းသိပါလိမ္႔မယ္။ ငါ႔ကို ကူအံုးကြာ” ဟု ဆိုလာသည္။

သူ႔ သူေဌး ခြဲေ၀ေပးသမွ် အလုပ္ေတြကို သူလက္လႊဲယူသည္။ သူ႔ သူေဌး ခက္တယ္လို႔ ေျပာသမွ် အလုပ္ေတြ ငါအတတ္ ႏိုင္ဆံုး ကူညီမည္ဆိုသည္႔ စိတ္ထားျဖင္႔ လက္ခံသည္။ ပထမဆံုး လုပ္ရတာက အင္တာဗ်ဴး ေပးရသည္။ သူ႔ရာထူးက သူလို ကိုယ္လို။ လူအထင္ၾကီးစရာ ရာထူးလဲ မဟုတ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ႏိုင္သူလဲ မဟုတ္။ သုိ႔ေပမယ္႔ “မင္းဘဲ အရင္ ဗ်ဴးၾကည္႔လိုက္ပါ၊ ငါ အလုပ္ေတြ ရွဳပ္ေနတယ္။ ငါ႔အၾကိဳက္ကို မင္းသိၿပီးသားဘဲ။ အလုပ္အေတြ႔အႀကံဳက အေတာ္အသင္႔ဆို အဆင္ေျပၿပီ။ စိတ္ေနစိတ္ထား ေကာင္းရင္ ငါနဲ႔ အင္တာဗ်ဴးဖို႔ ထပ္ခ်ိန္းလိုက္ပါ” ဟု ဆိုလာေတာ႔လည္း သူက ဘယ္လို ျငင္းလုိ႔ ရပါ႔မလဲ။ ထို႔ေၾကာင္႔  အင္တာဗ်ဴးေတာ႔မယ္ ဆိုကတည္းက ကြမ္းစားထားသျဖင္႔ ရဲေနေသာ သူ႔ပါးစပ္ကို သန္႔ရွင္းေရး လုပ္သည္။ သြားတိုက္သည္။ သပ္သပ္ရပ္ရပ္ ၀တ္စားသည္။ ျပင္ဆင္စရာ ရိွတာကို ျပင္ဆင္သည္။ အင္တာဗ်ဴးမည္႔ သူက အေကာင္းဆံုး ျပင္ဆင္ေသာ္လည္း အင္တာဗ်ဴး ခံရမည္႔ သူေတြက ေကာင္းေကာင္းျပင္ဆင္မလာ။

ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီတစ္ခုမွာ အလုပ္လာေလွ်ာက္မွန္း သိၾကေပမယ္႔ ေလာေလာလတ္လတ္ ကြမ္းစားထားေသာ ပါးစပ္ရဲၾကီး ေတြႏွင္႔ အင္တာလာအဗ်ဴးခံသည္။ သူလဲ ကြမ္းၾကိဳက္သူသာ ျဖစ္သည္။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔သူေဌးႏွင္႔ စကား ေျပာစရာ မရိွ၊ ေတြ႔စရာ မရိွတာ ေသခ်ာမွ ကြမ္းကို စားသည္။ ၿပီးရင္ ပါးစပ္ကို သန္႔ရွင္းေရး လုပ္သည္။ ႏို္င္ငံျခားသားေတြက ကြမ္းစား ထားသည္႔ ျမန္မာေတြ ပါးစပ္ထဲက ေသြးေတြလား၊ သြားရည္ေတြလား၊ ဘာအရည္ေတြမွန္း မသိသည္႔ ကြမ္းေတြကို မရြံဘဲ ရိွမလား။ အခုေတာ႔ တစ္ခ်ိဳ႕မ်ားဆို အင္တာလာဗ်ဴးရင္း ကြမ္းေလးေတာင္ ညက္ညက္ေလး ၀ါးေနသျဖင္႔ အင္တာဗ်ဴးေနသည္႔ ကြမ္းၾကိဳက္သူ သူ႔ကို မရိုးမရြ ေဒါသေတြေတာင္ ထြက္ေစသည္။

ေနာက္တစ္ခု ခက္တာက အဂၤလိပ္စကားေျပာ။ သူလည္း အဂၤလိပ္စကားေျပာ ကြၽမ္းက်င္သူ မဟုတ္။ သူ႔သူေဌးကိုယ္တိုင္က “မင္း အဂၤလိပ္စကားကို မင္းကိုယ္မင္း သိပ္ေကာင္းတယ္ ထင္မေနနဲ႔။ ငါတို႔က လူရင္းခ်င္းမို႔နားလည္တာ။ ဒါေပမယ္႔ မင္းက အဂၤလိပ္စကားေျပာရင္ သိတဲ႔ စကားလံုးေလးေတြနဲ႔ စာေၾကာင္းအတိအက်ေလးေျပာတဲ႔ ေကာင္းကြက္ေလး ရိွတာေလးနဲ႔ လုပ္စားေနတာ” ဟု သူ႔ကို မွတ္ခ်က္ ခ်ဘူးသည္။ အခု သူအင္တာဗ်ဴးရသည္႔ သူေတြက ႏိုင္ငံျခားသားေတြႏွင္႔ ဆက္ဆံ အလုပ္ လုပ္ရမယ္မွန္း သိၿပီးသားေပမယ္႔ အဂၤလိပ္စကားေျပာဖို႔ ရြ႕ံေနၾကသည္။ အဂၤလိပ္စကားဆိုတာ ျမန္မာစကားမဟုတ္။ ကိုယ္႔ဘာသာ စကားမဟုတ္။ အက်င္႔ဆိုးၾကီးေတြ ျဖစ္ၾကသည္ လားေတြ…ရားေတြ…ေ၀ၚေတြ..ထည္႔မေျပာ ၿပီးေရာ။ မွန္တာ မမွန္တာ ေနာက္ထား။ ကိုယ္ေျပာခ်င္သည္႔ အေၾကာင္းအရာကို တိုတိုတုတ္တုတ္ ထိထိမိမိ ေျပာႏိုင္ဖို႔ လိုရင္း မဟုတ္လား။ အခုေတာ႔ လား..ရား..ေ၀ၚ….အင္း စသည္႔ ဘာစကားေတြမွန္း မသိသည္႔ စကားေတြကို ခပ္ရြ႕ံရြံ႕ၾကီးေတြ ေျပာတာ သူက သိပ္စိတ္မရွည္။

ေနာက္တစ္ခုက အဂၤလိပ္စာ အေရးအသား။ သူက ေမးခြန္းတစ္ခု ျပင္ထားသည္။ သူ႔ေမးခြန္းက ျမန္မာလို စာစီၿပီး ပရင္႔ထုတ္ေပးထားသည္။ သူ႔ေမးခြန္းက “လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ ဒီအလုပ္ကို လာလုပ္သြားတဲ႔ ကန္ထရိုက္တာ A က မီးၾကိဳးေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ လုပ္မသြားဘူး။  ဒီအတြက္ ႏိုင္ငံျခားသားဆီကို အီးေမးလ္ သတင္းပို႔ပါ။ (ေပးထားေသာ ဓာတ္ပံုမ်ားကို ယူသံုးႏိုင္သည္။)” ဟု ဆိုကာ လိုအပ္သည္႔ ဓာတ္ပံုေတြ သူေပးထားသည္။ သူ႔စိတ္ကူးက ကြန္ျပဴတာ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ သံုးတတ္သလား။ အဂၤလိပ္လို အီးေမးလ္ပို႔ႏိုင္သလား။ ဒါဘဲ စမ္းသပ္ခ်င္သည္။ ေထြလီကာလီ၊ စီကာ ပါတ္ကံုး ဇာတ္ၾကီး ဆယ္ဖြဲ႔ စီကံုးဖြဲ႕သလို အီးေမးလ္အရွည္ၾကီး သူမေမွ်ာ္လင္႔။ Very beautiful English writing ကို သူမေမွ်ာ္လင္႔။ ေရးလာ အံုးေတာ႔ သူလဲ ေကာင္းေကာင္း သိတာ မဟုတ္။ လိုရင္းကို လိုရင္းအတိုင္း ေရးတတ္လား၊ အီးေမးလ္နဲ႔ ဆက္သြယ္ႏိုင္မလား ဒါကိုဘဲ သိခ်င္သည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က အဆင္ေျပသည္။ တစ္ခ်ိဳ႕က အဆင္မေျပ။

အင္တာဗ်ဴးတဲ႔ သူေတြအထဲက ဆိုးဆိုးရြားရြားၾကီး မျဖစ္သူ မွန္သမွ် သူ႔သူေဌးနဲ႔ ဒုတိယ အေခါက္ အင္တာဗ်ဴးဖုိ႔ ထပ္ခ်ိန္းေပးလိုက္သည္။ အင္တာဗ်ဴးသည္႔ အလုပ္ ၿပီးျပန္ေတာ႔ မၿပီးေသး။ သူတို႔ စီမံကိန္းၾကီးကို ပြင္႔လင္းျမင္သာစြာ လုပ္ေနပါသည္ဟု ဂုဏ္သတင္းကို လိုခ်င္ၾကေသာ သူ႔သူေဌးႏွင္႔ သူေဌးမ်ားက စီမံကိန္းႏွင္႔ နီးစပ္ရာ ရြာသူရြာသားမ်ားႏွင္႔ ေတြ႔ဆံုစည္းေ၀းပြဲ လုပ္ခ်င္ပါတယ္။ စီစဥ္ပါဟု ဆိုလာျပန္ေတာ႔ သူ႔မွာ စီစဥ္ရျပန္သည္။ ကား၊ ခန္းမ၊ အစားအေသာက္၊ ေရ၊ ဖိတ္မည္႔သူစာရင္း၊ ဖိတ္ရမည္႔ မီဒီယာ သတင္းဌာနမ်ား အားလံုးနဲ႔ တိုုင္ပင္သည္။ အားလံုးက ဘာမွ ခက္ခက္ခဲခဲ မဟုတ္။ သူေဌးဘာသာ I need three quotations. ဟု ဘယ္လိုဘဲ ဆိုဆို…This is our country. Not your country Boss..Trust me..ဆိုတာႏွင္႔ သူ႔သူေဌးကလဲ အသံုး စရိတ္အားလံုးကို လိုလိုလားလား လက္မွတ္ထိုးေပးသည္။ အခက္ဆံုးက သူ႔စီမံကိန္းရိွသည္႔ တိုင္းေဒသၾကီးမွ အစိုးရလူၾကီးမင္းမ်ား။

သူတို႔ဘာသာ ဘာေကာင္ၾကီးေတြ ျဖစ္ရံုမကလို႔ ဘယ္လိုဘဲ ခိုးထားလို႔ ခ်မ္းသာ ခ်မ္းသာ သူ႔အလုပ္အဆင္ေျပေစဖို႔ ရိုရိုေသေသ ေလးေလးစားစား သူကိုယ္တိုင္ ဖိတ္စာ သြားပို႔သည္။ တိုင္းေဒသၾကီး ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္၊ ညႊန္မွဳး အစရိွသည္႔ လူၾကီးမင္းမ်ားႏွင္႔ ေတြ႔ဖို႔ ကြမ္းအငတ္ခံၿပီး သူထိုင္ေစာင္႔သည္။ ဖိတ္စာ ေပးၿပီးျပန္ေတာ႔ လာမယ္လို႔လဲ မေျပာ၊ မလာဘူးလို႔လဲ မေျပာတာ ဖြင္႔ပြဲက်င္းပသည္႔ မနက္ခင္း အထိ။ ဒီဘက္က ဖိတ္ထားတာက သူတို႔ သံအမတ္ၾကီးေတြ ကိုယ္တိုင္ လာမည္။ လူၾကီးမင္းမ်ားကေတာ႔ ျငိမ္ခ်က္သား ေကာင္းသည္။ သူ႔သူေဌးက “It’s not good man. Their diplomacy is gone.” ဟု ေျပာေတာ႔ သူက နည္းနည္းမွ မနာ။ သူေမွ်ာ္လင္႔ၿပီးသား အရာေတြ။ သူတို႔ အက်ိဳးအျမတ္မရိွရင္ ေရေတာင္ ၀၀လင္လင္ ထမေသာက္ခ်င္သည္႔ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြအတြက္ သူက မ်က္ႏွာပူစရာ မရိွ။

အင္တာဗ်ဴးေပးစဥ္က လူေတြအတြက္ ဒီလို လူေတြ ငါ႔ဆီ လႊတ္ၿပီး ဘာလို႔အခ်ိန္ေတြ ျဖဳန္းေနသလဲဟု သူ႔ သူေဌးက သူ႔ကို ဆူပူခဲ႔သျဖင္႔ အင္တာ လာဗ်ဴးသူေတြကို သူအားနာ မ်က္ႏွာပူခဲ႔သည္။ သို႔ေပသိ အခုလို လာမယ္လဲ မေျပာ၊ မလာဘူးလဲ မေျပာ၊ ကိုယ္႔ ေဒသအတြင္းမွာ စီမံကိန္းၾကီး လုပ္ေနသည္႔ ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီ၏ အေျခအေနကို သိႏိုင္သည္႔ အေရးၾကီး ပြဲတစ္ခုမွာ တာ၀န္မယူ၊ ယူရေကာင္းမွန္း မသိသည္႔ လူၾကီးမင္းမ်ားအတြက္ သူက ဘာအတြက္မွ မ်က္ႏွာပူ အားနာ စရာ မရိွ။ ထို႔ေၾကာင္႔ “I don’t know Boss..No wonder for me…anyway let’s try to explain how we are doing our project to the villagers. Forget about them Boss..” ဟု သူ႔သူေဌးကို လူရင္းေတြ ပီပီ ခပ္တင္းတင္းဘဲ ဆိုခဲ႔သည္။ ရြာသားေတြက ေတာသူေတာင္သား လူရိုးေတြပီပီ အားရပါးရစားၾကသျဖင္႔ ဒံေပါက္ေတြ အေစာၾကီး ကုန္သြားသည္။ သူ႔သူေဌးကို သူကိုယ္တိုင္ ၀င္ေတာင္းပန္ၿပီး ထပ္ၿပီး ၀ယ္ေကြၽးပါရေစ။ မင္းမေကြၽးခ်င္ရင္လဲ ငါ႔ဘာသာ ၀ယ္ေကြၽးေတာ႔မယ္ဟု ဂ်ီတိုက္ခဲ႔ရသည္။

ေနာက္ထပ္ ဆိုးတာေတြ ရိွေသးသည္။ အလုပ္ စည္းေ၀းပြဲကို ခ်ိန္းထားသည္႔ အခ်ိန္ကို ဘယ္ေတာ႔မွ မတိက်။ အျမဲ ေနာက္က် ၾကသည္။ သူနဲ႔ သူ႔ူသူေဌးက သြားစရာ၊ လုပ္စရာ အလုပ္ေတြ ရိွေသာ္လည္း စည္းေ၀းပြဲအတြက္ သူတို႔ ေနာက္က်ရသမွ်ကို ထိုင္ေစာင္႔ရသည္။ ကားပိတ္တယ္ေလ၊ ငါဖုန္းဆက္ၿပီးၿပီ။ လာေနပါၿပီ ဟု သူက တတ္ႏိုင္သေလာက္ ဖာေထးေပမယ္႔ အမ်ားစုက အခ်ိန္ကို မေလးစား။ အလုပ္ေတြ အပ္ဖို႔ ငါတို႔နဲ႔ လာေတြ႔ပါ၊ မင္းတို႔ လုပ္ထားတာ မွန္သမွ် လာရွင္းျပပါ။ PowerPoint ေလးျဖစ္ျဖစ္၊ ဓာတ္ပံုေလး ျဖစ္ျဖစ္ ပရိုဂ်က္တာနဲ႔ ထုိးၿပီး လာရွင္းျပပါဟု ေျပာထား၊ တိုက္တြန္း ထားသမွ်က တကယ္လာေတြ႔သည္႔ လူေတြက အဂၤလိပ္စကားကို အျဖစ္ေသာ္မွ မေျပာတတ္။ ႏိုင္ငံျခား ရင္းႏွွီးျမဳပ္ႏွံမွဳ ကုမၸဏီၾကီးမွာ ကိုယ္႔အလုပ္ေတြ ရဖို႔ လာေရာက္ ရွင္းလင္း ျပသတာမွာ အဂၤလိပ္စကား မေျပာတတ္ျခင္းအား သူက စိတ္ခု ခ်င္ေသာ္လည္း သူ႔သူေဌးက စိတ္ရွည္သည္။ မေျပာတတ္လဲ ဘာျဖစ္သလဲ။ သူတို႔ ဘာေတြ လုပ္ထားသလဲ ဆိုတာဘဲ မင္းကို ရွင္းျပပါေစ။ မင္း နားလည္သေလာက္ ငါ႔ကို ျပန္ေျပာျပပါဟု ေျပာေပမယ္႔ ကိုယ္ဘာေတြ လုပ္ခဲ႔လို႔ လုပ္ခဲ႔မွန္း မသိၾကသည္႔ သူေတြ မ်ားသည္။

ႏိုင္ငံျခားက ပူပူေႏြးေႏြးျပန္လာၿပီး ဟိုဟာလဲ စိတ္တိုင္းမက်၊ ဒီဟာလဲ စိတ္တိုင္းမက်၊ ေတြ႔သမွ်၊ ျမင္သမွ် အကုန္မစြံ႔ဆိုသည္႔ ဖင္ေခါင္းက်ယ္ စိတ္ထားမ်ိဳး ငါထားမ်ား ထားမိေနသလားဆိုသည္႔ သတိေလးျဖင္႔ သူ႔ကိုယ္သူ ျပန္ၾကည္႔မိသည္။ စြ႔ံတာေတြလဲ ရိွပါသည္။ သူတို႔ စီမံကိန္းၾကီးအတြက္ ပင္မ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားၾကိဳးၾကီးေတြ ဆြဲဖို႔ အလုပ္ေပးထားသည္႔ ျပည္တြင္း ကုမၸဏီတစ္ခုမွ ဒါရိုက္တာႏွင္႔ သူႏွင္႔ သူ႔သူေဌးႏွင္႔ စည္းေ၀းပြဲလုပ္သည္။ ငါးမိနစ္၊ ဆယ္မိနစ္ခန္႔ ေနာက္က်မွာကို ဖုန္းဆက္ၿပီး အေၾကာင္းၾကားသည္။ ေရာက္လာေတာ႔ ပကာသနမဖက္ လူတြင္က်ယ္ လုပ္ခ်င္သည္႔ ပံုစံတစ္ခုမွ မေတြ႔ရ။ ရိုးရိုးေအးေအးၾကီး။ အဂၤလိပ္စကားေျပာတာလည္း တစ္လံုးျခင္း။ အေခ်ာင္လိုခ်င္၊ ဟိုေကြ႔၊ ဒီပါတ္ အေျဖ၊ ကတိ တစ္ခုမွ မေပး။ လုပ္ႏိုင္ လုပ္ႏိုင္တယ္။ မလုပ္ႏိုင္ မလုပ္ႏိုင္ဘူး ဒါဘဲ။ သူ႔အဂၤလိပ္စကားလံုး အသံုးျပဳပံုေတြက မသိရင္ ရိုင္းခ်င္သလိုလို။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔သူေဌးက အဲဒီလူၾကီး ျပန္သြားေတာ႔ သူ႔ကို ေျပာသည္။ “I like that man. We can work with him for long time. Keep our good relationship with him.” ဟု သူ႔ကို ညႊန္ၾကားလာသည္။ အဲဒီလူၾကီးက ျမန္မာ႔လွ်ပ္စစ္ ဓာတ္အားေပး လုပ္ငန္းမွာ ရာထူး အၾကီးၾကီးႏွင္႔ ပင္စင္ယူထားသူ ျဖစ္သည္။ အန္ကယ္လ္က စစ္တပ္ကလာ တာလားဟု သူက လွ်ာရွည္ေမးမိေတာ႔ “မဟုတ္ပါဘူးကြာ။ ငါစကားေျပာတာ ျပတ္တာ၊ ထင္သလို ေျပာတတ္တာက အညာ သား၊ ေတာသားကိုးကြ” ဟု အေျဖေပးသည္။ သူေရာ အဲဒီလူၾကီးပါ အားရပါးရ ရယ္ၾကသည္။ အဲဒီလူၾကီး ရယ္တာက သူေတာသား၊ စကားျပတ္တာကို သူ႔ဘာသာ သေဘာက်ၿပီး ရယ္ျခင္း။ သူရယ္တာက ငါထင္တာ မွန္သားဘဲဟု သေဘာက်သည္႔ ရယ္ျခင္း။ အေခ်ာင္မလိုခ်င္သည္႔ စိတ္၊ ျပတ္သားသည္႔ စိတ္၊ မေကာက္က်စ္သည္႔ စိတ္၊ မကြယ္၀ွက္ တတ္သည္႔ စိတ္ ဒီလိုစိတ္ထားမ်ိဳးေတြ ရိွေနမွေတာ႔ ဟိုက လာတာ မဟုတ္ဘူး။ ငါထင္တာ ဟုတ္တယ္ဟု သေဘာက်သည္႔ ရယ္ျခင္း။

သူက ပညာရွင္လဲ မဟုတ္။ ႏိုင္ငံျခားက အသိပညာရွင္ေတြ၊ အတတ္ပညာရွင္ေတြ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္လာၿပီး ကူညီၾကပါဟု တိုက္တြန္းထားသည္႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေၾကာင္႔ သူျပန္လာတာလဲ မဟုတ္။ ေဒၚစုေျပာတာ သူ႔လို သာမန္လူကို ေျပာတာ မဟုတ္။ သူ႔ဘာသာ မေပ်ာ္ေတာ႔လို႔ ဟိုက ျပန္လာျခင္းသာ ျဖစ္သည္။ ၾကီးၾကီးက်ယ္က်ယ္ စကားၾကီး စကားက်ယ္၊ အားလံုးဟာ..ကြၽတ္..ကြၽတ္..ကြၽတ္ စိတ္ထားမ်ိဳး ထားဖို႔ ေနေနသာသာ သူ႔ကိုယ္သူေတာင္ သနားေနရတာ အခ်ိန္မေလာက္။ သူသနားမိတာ တစ္ခုဘဲ ရိွသည္။ အားရေအာင္ ဖ်က္ဆီးသြားၾကသည္႔ လူၾကီးမင္းမ်ား၏ သံသရာ လားရာတစ္ခုကိုဘဲ သူက ကြၽတ္…ကြၽတ္..ကြၽတ္ ဟု သူ႔ပါးစပ္က အသံထြက္မိသည္။

ဖိုးထက္

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ