ၾကံဳ ရဘံုဘ၀ (၁)
နီနီမာ၊ ေအာက္တိုဘာ ၁၈၊ ၂၀၁၃
(သူ႔ေဖစ္ဘြတ္က ယူပါတယ္၊ ခြင့္မေတာင္းမိပါ)
၂၀၀၇ ေအာက္တိုဘာ (၁၆)ရက္..။ညေမွာင္လာျပီ..။တအိမ္လံုး.တိတ္ဆိတ္စြာ..။တအိမ္လံုး ဆိုလို ႔ အိမ္သားက ေလးေယာက္သာ..။အသက္၇၀ေက်ာ္ ေဖေဖ..။ က်မတို႔ လင္မယားႏွစ္ေယာက္..။ျပီးေတာ႔ ၆တန္းေက်ာင္းသား သားေလး..။တေန ႔လံုး ေဖေဖနဲ ႔ ခင္ပြန္းအတြက္ လိုမယ္ ထင္တဲ ႔ ပစၥည္းေတြနဲ ႔ ေဆး၀ါးေတြ..ကိုအသင္႔ ျပင္ဆင္ထားတယ္..။တကယ္ေတာ႔ ဒီကိစၥျဖစ္သြားခ်ိန္မွာ ေဖေဖက အိပ္ယာေတာင္ မနိုးေသး..။ဒါေပမဲ ႔ ေဖေဖက “ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒါက နိုင္ငံေရးနဲ ႔ ဆိုင္တယ္..။ငါက နိုင္ငံေရးသမား..။ဒီေတာ႔ ေခၚစရာရွိရင္ ငါ႔ကို ပဲ ေခၚပေစ….” လို ႔ ဇြတ္ေျပာေနတယ္..။ဒါကလည္း သားမက္နဲ ႔ သမီး အတြက္ စိုးရိမ္စိတ္..။ေျမးကေလးအတြက္ အကာအကြယ္ေပးလို စိတ္ ေတြ နဲ ႔သာ ေျပာေနတာ..။
ျမိဳ ႔ထဲမွာ ထြက္ေနတဲ ႔ သတင္းေတြအရ ခုည က်မတို႔ လင္မယား ႏွစ္ေယာက္စလံုးကို ဖမ္းမယ္
တဲ ႔..။ဒီလို အသံေတြ ထြက္ေတာ႔..က်မခင္ပြန္းကလည္း. “ က်ေနာ္လုပ္တာ..က်ေနာ္ခံမယ္..။နီနီ လိုက္စရာမလိုဘူး..”တဲ ႔..။ က်မ သူတို႔ကို ဘာမွ ျပန္ မေျပာေန..။ဒီ အျဖစ္အပ်က္ ကိစၥမွာ က်မတို႔ ခြဲတမ္းခ် ေနလို ႔ မရမွန္းသိေနတယ္..။ေဖေဖနဲ ႔ ခင္ပြန္းကလည္း မသိ မဟုတ္..။က်မ ဖာသာ က်မအတြက္ လိုအပ္မဲ ႔ ပစၥည္းမ်ားကိုေတာ႔ ဘယ္သူမွမျမင္ေအာင္..။အထူးသျဖင္႔ သားေလး မျမင္ေအာင္..ေက်ာပိုးအိတ္တခုနဲ ႔ထဲ ႔
ျပီး ဘီဒို ေအာက္ဆံုးထပ္မွာ အသင္႔ျပင္ထားလိုက္တယ္..။ကိုယ္႔အလုပ္စီးပြါးေရးက စပါးဖိုး ေပးစရာ ရွိတဲ ႔သူေတြကို နံမယ္နဲ ႔ ေပးရမယ္႔ ေငြနဲ ႔ တြဲျပီး အဆင္သင္႔ထုတ္..။ေငြအေပးအယူ စာရင္းေတြကို စာအုပ္နဲ ႔ ခ်ေရး..။
သားကို တေန႔လံုး ဘာမွစိတ္မပူဖို႔ ..။ေမေမတို႔ကို မဖမ္းပါဘူး..။ဘာညာ..အားေပးခဲ ႔ေပမဲ ႔..။
ညေနေမွာင္တရီမွာေတာ႔ စျပီး ဖြင္႔ေျပာလိုက္တယ္..။ကေလးတေယာက္ အေနနဲ ႔ သူလက္ခံနိုင္သေလာက္ အားတင္းဖို႔ပါ..။ ေမေမနဲ ႔ေဖေဖကို လာေခၚေကာင္းေခၚမယ္..။သား လိမ္လိမ္မာမာ နဲ ႔ ဘဘစကားကို နားေထာင္ဖို႔..။ေျပာလို႔သာ ေျပာရတယ္..။အဲဒီ အခ်ိန္မွာ က်မ သားအတြက္.. အနာဂတ္ကို က်မ လွမ္းမၾကည္႔ရဲ..။တခုေတာ႔ ေသေသခ်ာခ်ာ မွာမိတယ္..။အဲဒီ အမွာက က်မ သားေလး အေပၚ ရက္စက္
ေကာင္း ရက္စက္ေနမယ္..။၆တန္း ေက်ာင္းသားအရြယ္ သားေလးကို ငိုခ်င္ရင္ ခုထဲက ၀ေအာင္ငိုထားပါ..။
လာဖမ္းတဲ ႔ သူေတြ ေရွ ႔မွာ သားမ်က္ရည္ေတြကို ေမေမ မျမင္ခ်င္ပါဘူး..ဆိုတာပါပဲ..။သားေလးကို ေက်းဇူးတင္ရမွာက အဲဒီညမွာ သားဟာ မယံုနိုင္ေလာက္ေအာင္ကို ေနတတ္ခဲ ႔တာပါ..။မ်က္ရည္ တစက္ က် မျပခဲ ႔ပါဘူး..။
ည (၉)နာရီ ေလာက္ အထိ က်မတို႔ အိမ္ေရွ ႔တံခါးကို ဖြင္႔ထားေပမဲ ႔..။ဘယ္သူမွ မလာ..။
ဘာသံမွ မၾကားရလို ႔ ..အိမ္ေရွ ႔တံခါးကို ပိတ္လိုက္ေတာ႔မွ ကားတစီး ရပ္သံၾကားလိုက္ရတယ္..။အျပင္က ေခၚသံေတြ ၾကားတယ္..။ရပ္ကြက္ လူၾကီးေတြလည္း မ်က္စိမ်က္ႏွာမေကာင္းစြာ..တရပ္ကြက္တည္း သားေတြကိုး..။ရဲေတြ ..အေယာက္၂၀ေလာက္ ..။စခန္းမွဴးက သူတို႔ လာရတဲ ႔ အေၾကာင္းနဲ ႔ က်မတို႔
လင္မယားကို မနက္က ကိစၥ အတြက္ ေမးျမန္းစစ္ေဆးစရာရွိလို ႔ ခဏ ေခၚ ခြင္႔ျပဳ ပါေပါ႔..။အိမ္ထဲမွာ စာအုပ္ေတြကို ဟိုဟို ဒီဒီ နဲနဲပါး ပါး ရွာေဖြၾကတယ္..။အဲဒီလိုတုန္း ဖုန္း၀င္လာတယ္..။ရန္ကုန္က ညီမ ယုရဲ ႔ ဖုန္းပါ..။ဘယ္လိုလဲ..သူကလဲ စိတ္ပူလို ႔ လွမ္းဆက္တာ..။ေဖေဖက ဖုန္းကိုင္ျပီး..အခု အိမ္မွာ လာဖမ္းတဲ ႔ သူေတြ ေရာက္ေနျပီ..။ေနာက္မွ ျပန္ဆက္မယ္..လို ႔ဆိုျပီး ဖုန္းခ် လိုက္တယ္..။က်မတို႔ လဲ ယူစရာရွိတဲ ႔ ပစၥည္းအနဲငယ္ ယူျပီး သူတို႔ နဲ ႔ ေပါင္းတည္ ရဲစခန္းကို လိုက္ခဲ ႔တယ္..။
ရဲစခန္းကို ေရာက္ေတာ႔ က်မတို႔ လင္မယားကို တေယာက္တခန္း ခြဲစစ္တယ္..။မနက္က အျဖစ္အပ်က္ကို ေပါ႔..။က်မလဲ ေျဖနိုင္တာေျဖတယ္..။မသိတာ မေျဖဘူး..။ေမးသမွ် ပဲ ေမးတခြန္းေျဖတခြန္း ေပါ႔..။အပို မေျပာမိေအာင္ ေပါ႔..။အထူးသတိထားတာကက်မ ေျဖလိုက္တာေတြဟာ က်မခင္ပြန္း အတြက္ ၀န္ထုပ္၀န္ပိုး ျဖစ္မသြားေစဖို႔ပါ..။
တကယ္ေတာ႔ မနက္က အျဖစ္ အပ်က္မွာ က်မတို႔ ဘာမွ ၾကိဳတင္ၾကံစည္ထားတာမွ မရွိတာ..။
သူတို ႔ ရဲ ႔ လူထုဆႏၵျပပြဲ ၾကီး လုပ္မယ္ ဆိုတာေတာင္ ေအာက္တိုဘာ (၁၅)ရက္ ည အျပင္ကို မုန္႔၀ယ္
ထြက္ရင္း သိတာ..။အဲဒီ အခ်ိန္က ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး မွာ ပါ၀င္တဲ ႔ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူေတြကို မတရား ဖမ္းဆီး သတ္ျဖတ္ထားျပီးစမို ႔ တတိုင္းျပည္လံုးက လူထု ရင္ထဲမွာ အေတာ္ကို မေက်နပ္မွဳ ျပင္းထန္္ ေနခ်ိန္ပါ..။ဒီလို အခ်ိန္မွာ ..ဒီလို အတုအေယာင္ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ပြဲ ၾကီး ကို ဘာရည္ရြယ္ခ်က္
နဲ ႔ အဓမၼ လုပ္ရပါလိမ္႔ လို ႔ေတာ႔ ေတြးမိတယ္..။
ေအာက္တိုဘာ (၁၆)ရက္ မနက္ (၅)နာရီ ေလာက္မွာ က်မ အိပ္ယာက နိုးေတာ႔..ေဘာလံုးကြင္း
ဖက္ ဆီက လူသံအုပ္အုပ္ကို ၾကားလိုက္ရတယ္..။က်မတို႔ အိမ္နဲ ႔ ေဘာလံုးကြင္းက အေတာ္နီးတာကိုး..။
ဒါေပမဲ ႔ ၾကားရတဲ ႔ လူအုပ္ အသံက ေတာ္ေတာ္ ရုပ္ရုပ္သဲသဲ ျဖစ္ေနသံမ်ိဳး..။ေလာ္စပီကာနဲ ႔ လူအုပ္ကို စည္းကမ္းတက် ရွိဖို႔ အစီအစဥ္ မျပီး ခင္ မျပန္ၾကဖို ႔ ေအာ္ေနသံကိုလည္း ၾကားရတယ္..။က်မ စိတ္ထဲမွာ
ေဘာလံုးကြင္းထဲက လူထုကို ထိန္းမနိုင္ သိမ္းမနိုင္ ျဖစ္ေနျပီ ဆိုတာကို သေဘာေပါက္လိုက္တယ္..။
အိပ္ယာက ထျပီး မ်က္ႏွာသစ္..။အိမ္ေရွ ႔ ဆိုင္တံခါးကို ထံုးစံအတိုင္း ဖြင္ ႔ ေနခ်ိန္မွာ..က်မခင္ပြန္းက သူ႔ နိစၥဓူ၀ တရားထိုင္ ေနပါတယ္..။ အိမ္ေရွ ႔ ဆိုင္တံခါးဖြင္႔ျပီး တံမ်က္စည္း လွည္းေနတုန္း.ေဘာလံုးကြင္းဖက္က လူတခ်ိဳ ႔ သိုက္ပြ..သိုက္ပြ နဲ ႔ ျပန္လာၾကတယ္..။က်မတို ႔ အိမ္ေရွ ႔က ေရတိုင္ကီငုတ္ကေလးမွာ ၀င္ထိုင္ရင္း
တခုခုကို ေစာင္႔ေနၾကပံု..။ေဘးအိမ္က က်မ ဦးေလးကလည္း ျခံေရွ ႔ထြက္ၾကည္႔ရင္း အဲဒီ လူအုပ္ကို စံုစမ္းတယ္..။သူတို႔က ကြင္းထဲမွာ လူေတြ ထိန္းမရလို ႔ အခမ္းအနား အစီအစဥ္ ေတာင္ လုပ္မရဘူး..။ျပန္တဲ ႔သူေတြ ကလည္း ထျပန္ကုန္ၾကတယ္..။သူတို႔ကေတာ႔ သူတို႔ ရြာလူၾကီး ဆီမွာ အခမ္းအနား တက္ေၾကာင္း
လက္မွတ္ထိုး ဖို ႔ ေစာင္႔ေနတာ ဆိုတာ သိရတယ္..။က်မ မေနနိုင္ေတာ႔ပဲ..။အခု လူထု အစည္း အေ၀းပြဲကို စိတ္ပါလို ႔ လာတက္တာလား လို ႔ ေမးမိတယ္..။သူတို႔က စိတ္ကေတာ႔ ဘယ္ပါမလဲ ဗ်ာ..။တအိမ္တေယာက္
မတက္မေနရ ဆိုလို ႔ လိုက္လာရတာ..။အခုလည္း လိုက္လာျပီး အစည္းအေ၀း တက္ေၾကာင္း လက္မွတ္မထိုးရရင္ သူတို႔ကို ရြာလူၾကီး က အေရးယူမွာ ေၾကာက္ေၾကာင္း ေျပာၾကတယ္..။က်မကလဲ သူတို႔ကို ရန္ကုန္က ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး အေၾကာင္းနဲ ႔ စစ္အစိုးရရဲ ႔ ရက္စက္တဲ ႔ လုပ္ရပ္ေတြကို သိလား..။အဲဒါေတြကို ေထာက္ခံလား..လို ႔ ေမးေတာ႔ သူတို႔က မေထာက္ခံပါဘူး ေပါ႔..။အဲလိုဆို လက္မွတ္လဲ ထိုး မေနနဲ ႔ ဒီေလာက္ ရုတ္ရုတ္သဲသဲ ျဖစ္ေနတာ ျပန္သာ ျပန္လို ႔ ေျပာလိုက္ေတာ႔ သူတို ႔ လဲ သေဘာေပါက္သြားပံုရတယ္..။ဆက္ေစာင္႔မေနေတာ႔ပဲ ျပန္သြားၾကတယ္.။
ခဏၾကာေတာ႔ လူထုကို ထိန္းမရတဲ ႔ အတူတူ သူတို႔ရဲ ႔ အလံစိမ္းစိမ္းၾကီးေတြကို တလူလူထူျပီး
ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ တိုင္လာတဲ ႔ ၾကံ႔ခိုင္ေရး ေတြ နဲ ႔ ဌာနဆိုင္ရာ၀န္ထမ္း ေတြ ပါတဲ ႔ လူတန္းၾကီးဟာ က်မတို႔ အိမ္ေရွ ႔ဖက္ကို ခ်ီတက္ လာၾကတယ္..။ဆိုင္ေရွ ႔မွာ က်မက ေရဒီယို နဲ ႔ ဘီဘီစီ သတင္းဖြင္႔ နားေထာင္မလို ႔ လိုင္းဖမ္းေနတာပါ..။ေၾကြးေၾကာ္သံေတြ နဲ ႔ ဆူညံေနေတာ႔ လိုင္းဖမ္းမရေတာ႔ဘူး..။ လူတန္းၾကီး က်မတို႔ အိမ္ေရွ ႔နား မေရာက္မီမွာအိမ္ထဲက က်မ ခင္ပြန္းကို ၀ိွဳက္ဘုတ္ၾကီး ကိုင္ျပီး ရုတ္တရက္ ထြက္လာတာ ေတြ ႔လိုက္ရတယ္..။သူလဲ ဆူဆူ ညံညံ အသံေတြ ေၾကာင္႔ တရားဆက္ထိုင္မရတာရယ္..။ျပီးခဲ ႔တဲ ႔ ရက္ေတြက ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး အရွိိန္ေၾကာင္႔ ခံျပင္းေဒါသေတြ ရယ္ ေပါင္းစံု သြားပံုရပါတယ္..။
သူသယ္လာတဲ ႔ ၀ွိဳက္ဘုတ္ေပၚမွာ “ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူမ်ားကို ႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္ ညွင္းပန္းသူမ်ား အား ရွံဳ ႔ခ်ၾက” ဆိုတဲ ႔ စာသားကို ခပ္ေသာ႔ေသာ႕ ေရးထားတာ ေတြ ႔၇တယ္..။သူက ၀ွိဳက္ဘုတ္ၾကီးကို ကိုင္ျပီး “ ဒီမွာ ၾကည္႔ၾက ေဟ႔” လို ႔ ေအာ္လိုက္ပါတယ္..။လမ္းေပၚကလူတန္းၾကီးထဲက ၾကံ႔ခိုင္ေရးေတြလဲ ခဏေတာ ႔ ေတြသြားၾကတယ္..။ျပီးမွ သူတို ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြက ေၾကြးေၾကာ္သံကို အသံျမွင္႔ ေအာ္ဖို႔ ေျပာလို ႔ အသံကုန္ေအာ္ၾကတယ္..။ဌာနဆိုင္ရာ ၀န္ထမ္းေတြ အထူးသျဖင္႔ ေက်ာင္းဆရာဆရာမေတြကေတာ႔ မိတ္ေဆြေတြ ျဖစ္လို ႔ သူတို႔ လက္ထဲက ကိုင္လာတဲ ႔ လက္ကိုင္ဘုတ္ျပားေလးေတြကို ေအာက္ႏွိမ္႔တဲ ႔သူ ႏွိမ္႔..။လႊတ္ခ်တဲ ႔သူ ခ် ျဖစ္ကုန္ပါတယ္..။
က်မ ခင္ပြန္းကလည္း သူေရးထားတဲ ႔ “ ရဟန္းရွင္လူ ျပည္သူမ်ားကို ႏွိပ္စက္သတ္ျဖတ္ ညွင္းပန္းသူမ်ားအား ရွံဳ ႔ခ်ၾက “” ဆိုတဲ ႔ စာသားကို ေၾကြးေၾကာ္ပါတယ္..။က်မက ခင္ပြန္းလက္ထဲက ၀ွိဳက္ဘုတ္ကို ယူျပီး ၀င္းထရံ တံခါး မွာ ခ်ိတ္ေပးလိုက္မိတယ္..။သူ..လြတ္လြတ္လပ္လပ္
ေၾကြးေၾကာ္လို ႔ ရေအာင္ပါ…။အဲဒီ အခ်ိန္မွာ က်မတို႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္လံုး..ဘာကိုမွ သတိမထားမိေတာ႔ ပါဘူး..။ သူတို႔ေတာင္ တရား၀င္ခြင္႔ျပဳမိန္႔ယူျပီး ေၾကြးေၾကာ္သံ တိုင္ခြင္႔ ရွိတဲ ႔ ေနရာမွာ
က်မတို႔လည္း က်မတို႔ ယံုၾကည္တဲ ႔ ေၾကြးေၾကာ္သံကို က်မတို ႔ ျခံ ဥပစာမွာ ေၾကြးေၾကာ္ခြင္႔ ရွိရမွာေပါ႔ေနာ္..။
ဒါေပမဲ ႔ ခဏအၾကာမွာ က်မတို႔ကို ဓါတ္ပံုေတြ တဖ်ပ္ဖ်ပ္ ရိုက္ေနတဲ ႔ ေထာက္လွမ္းေရး ၀၀ၾကီးေတြ..ကို ျမင္လိုက္ရပါတယ္..။က်မတို႔လဲ က်မတို႔ ရဲ ႔ မေမွ်ာ္လင္႔ပဲ ရုတ္တရက္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ျဖစ္နိုင္ လိုက္တဲ ႔ ကိုယ္ပိုင္ ဆႏၵေဖာ္ထုတ္ခြင္႔ အတြက္ ဘယ္လို ေက်နပ္မိမွန္းကို မသိပါဘူး..။အျမဲတမ္း က်မတို႔ကို ဆန္႔က်င္ ရွံဳ ႔ခ်ခံခဲ ႔ရတာေလ..။ဒီေန ႔ေတာ႔ ေရွ ႔ဆက္ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်မတို႔ ရင္ဆိုင္လိုက္ဖို ႔ ေက်ေက်နပ္နပ္ၾကီး ဆံုးျဖတ္လိုက္ ပါေတာ႔ တယ္..။ဒီ အခ်ိန္မွာ လမ္းေပၚက ဆူဆူညံညံ အသံေတြေၾကာင္႔ ေဖေဖ အိပ္ယာ က နိုးလာပါတယ္..။သားကေလးကေတာ႔ အိပ္ေနရွာတုန္းပါ..။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
