 |
| မၾကာေသးမီက ျမစ္ႀကီးနားၿမိဳ႕တြင္ေတြ႔ရေသာ ကခ်င္ျပည္နယ္ ဒီမိုကေရစီပါတီဥကၠ႒ ေဒါက္တာ မနာမ္တူးဂ်ာ (ဓာတ္ပံု – သင္းလဲ့ဝင္း/Myanmar Now”) |
(မုိးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၁၄၊ ၂၀၁၆
ျမစ္ႀကီးနား (Myanmar Now) – ေဒါက္တာမနာမ္တူးဂ်ာသည္ ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးအဖြဲ႔ (KIO) ၏ ဒုတိယ ဥကၠ႒ အျဖစ္ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္အထိ တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ခဲ့သည့္ လူသိမ်ားေသာ ကခ်င္တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ ၂ဝဝ၈ ဖဲြ႔စည္းပုံအေျခခံဥပေဒေပၚေပါက္ေရးအတြက္ က်င္းပသည့္ အမ်ိဳးသားညီလာခံသုိ႔ တက္ေရာက္ေသာ KIO ကိုယ္စားလွယ္ အဖဲြ႔ကုိ ဦးေဆာင္ခ့ဲသူလည္း ျဖစ္သည္။
အသက္ ၇ဝ အရြယ္ ေဒါက္တာတူးဂ်ာသည္ ကခ်င္လြတ္လပ္ေရးတပ္ဖဲြ႔၏ ႏိုင္ငံေရးအဖဲြ႔ KIO တြင္ ၃၄ ႏွစ္ တာဝန္ထမ္းခဲ့သည္။ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲမတိုင္မီ ပါတီတည္ေထာင္ေရး ႀကိဳးပမ္းေသာ္လည္း KIO ႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ခဲ့ေသာသူ႔ကို တပ္မေတာ္အစိုးရ အဖဲြ႔၏ ေရြးေကာက္ပြဲေကာ္မရွင္က ခြင့္ျပဳျခင္းမရွိေပ။
၂ဝ၁၅ တြင္ ကခ်င္ျပည္နယ္ဒီမိုကေရစီပါတီ တည္ေထာင္ကာ မဲဆႏၵနယ္ ၅၅ ေနရာတြင္ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ရာ ၄ ေနရာ ႏိုင္ခဲ့သည္။ ပါတီဥကၠ႒ ေဒါက္တာတူးဂ်ာက ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္အတြက္ ျမစ္ႀကီးနားတြင္ ယွဥ္ၿပိဳင္ရာ အေရြးခံရျခင္း မရိွ ပါ။
ဤေရြးေကာက္ပြဲ၏ရလဒ္က တိုင္းရင္းသားပါတီမ်ားအေပၚ မည္သို႔သက္ေရာက္မည္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးလမ္းစဥ္၏ အနာဂတ္၊ ကခ်င္ျပည္နယ္တြင္တိုက္ပြဲမ်ား ဆက္လက္ျဖစ္ေပၚေနျခင္း စသည့္ အေၾကာင္းအရာတို႔ကို ေဒါက္တာတူးဂ်ာ၏ ျမစ္ႀကီး နားေနအိမ္တြင္ Myanmar Now သတင္းဌာန၏သတင္းေထာက္ခ်ဳပ္ သင္းလဲ့ဝင္းက ေတြ႔ဆုံေမးျမန္းခဲ့ပါသည္။
ေမး – ႏိုဝင္ဘာလ ေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ရလဒ္ကို ေဒါက္တာတူးဂ်ာ ဘယ္လိုသုံးသပ္မိသလဲ။
ေျဖ – တစ္ႏိုင္ငံလုံး အတိုင္းအတာေဆာင္ၿပီးေတာ့ အေျပာင္းအလဲလုပ္ေပးႏိုင္မယ့္ပါတီ ေရြးတဲ့အခါ ေဒါင္းပဲရွိတယ္၊ ေဒၚ ေအာင္ဆန္းစုၾကည္ပဲရွိတယ္။ အဲဒါကို အားလုံးကဝိုင္းၿပီးေတာ့ မဲေပးလိုက္ၾကတာေပါ့ဗ်ာ။
ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံက ဖက္ဒရယ္ကို ဦးတည္ေနတာ၊ အခု သမၼတရဲ႕လြတ္လပ္ေရးေန႔မိန႔္ခြန္းမွာလည္း ပါတယ္၊ ေဒၚေအာင္ ဆန္းစုၾကည္ ေျပာတဲ့အထဲမွာလည္း ပါတယ္။ ဘယ္လိုပုံစံဖက္ဒရယ္လဲ ဆိုတာပဲ ရွိတယ္။ ဖက္ဒရယ္ရဲ႕ အဓိပၸာယ္ေအာက္မွာ ဘာရွိလဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တန္းတူအခြင့္အေရး၊ အာဏာခြဲေဝေရး၊ သယံဇာတခြဲေဝေရးေတြ ရွိတာေပါ့။ အဲဒီပုံစံမ်ိဳးနဲ႔ သြားမယ္ဆိုရင္ ျပည္နယ္သားေတြက မိမိျပည္နယ္ကို ဦးစီးရမွာေပါ့ေနာ္။ ဒါေပမ့ဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေျပာပါတယ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက ပထမဦးစားေပးေပါ့၊ ၿပီးလို႔ရွိရင္ ဖက္ဒရယ္။ အခုသူက အာဏာကို သိမ္းက်ဳံးၿပီး ယူထားတဲ့ ေနာက္ အသားက်လာတဲ့အခါ ျပည္နယ္အဆင့္၊ ျပည္ေထာင္စုအဆင့္ကုိ ခြဲေဝဖို႔ သူလက္ခံသြားမယ္ဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ယုံၾကည္တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေလးငါးႏွစ္ကေတာ့ အသြင္ကူးေျပာင္းေရးပုံစံနဲ႔ပဲ သြားရမွာေပါ့။
NLD ကို ကြၽန္ေတာ္တို႔က ေနရာေပးပါတယ္။ NLD ကလည္း နားလည္ဖို႔က အစိုးရ ဖဲြ႔ၿပီး လုပ္ေဆာင္တဲ့အခါ ျပည္နယ္ပါတီ ေတြ၊ ျပည္နယ္သားေတြထဲက အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြကို ပစ္မထားရဘူး။ NLD ဦးေဆာင္ၿပီးေတာ့မွ ေတာင့္တင္း ခိုင္မာတဲ့ အရည္အခ်င္းရွိတဲ့ အစိုးရဖဲြ႔စည္းဖို႔၊ ဒါ အဓိကပဲ။
ေမး – ကခ်င္ေခါင္းေဆာင္ေတြအေနနဲ႔ NLD နဲ႔ေရာ အဆက္အသြယ္ ရွိလား။ ေဆြးေႏြးဖို႔ျပင္ဆင္ထားတာရွိလား။
ေျဖ – သူတို႔က အလုပ္အရမ္းမ်ားေနတယ္။ သူတို႔လည္းေျပာပါတယ္၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္ေတြ ေပါ့ေနာ္၊ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြနဲ႔လည္း ညႇိႏွိုင္းေဆာင္ရြက္ဖို႔ရွိတယ္၊ အစိုးရဖဲြ႔တဲ့ေနရာမွာလည္း အျခားပါတီေတြကုိလည္း ထည့္သြားဖို႔ရွိတယ္ဆိုတာ ေျပာေနပါတယ္။ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ ေတြ႔ဆုံတာ မရွိေသးဘူး။ ေရြးေကာက္ပြဲရလဒ္ အေနအ ထားအရဆိုရင္ လႊတ္ေတာ္ေတြကို တိုင္းရင္းသား ကိုယ္စားလွယ္ ေရာက္တာ အရမ္းနည္းတယ္။ NLD ကေန ေရာက္သြားတဲ့ တိုင္းရင္းသားကို္ယ္စားလွယ္ ရွိတယ္။ ဒါေပမ့ဲ တိုင္းရင္းသားပါတီက ပုဂၢိဳလ္မ်ိဳးကို လႊတ္ေတာ္ထဲ မ်ားမ်ားေရာက္ေစခ်င္တယ္။ ရခိုင္နဲ႔ ရွမ္းကလြဲရင္ က်န္တာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္အားနည္းတယ္။ တိုင္းရင္းသားအေရးကို အမွန္တကယ္ ေဆြးေႏြးတဲ့အခါ အားနည္းခ်က္ေတြ အမ်ားႀကီးရွိႏိုင္တယ္။ တိုင္းရင္းသားအေရးဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ အဓိကက်တဲ့ အေရး တစ္ခု။ တိုင္းရင္းသားအေရးကို တကယ္ ထိထိေရာက္ေရာက္ တိုင္ပင္ေဆြးေႏြး အေျဖရွာႏိုင္မွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးရႏိုင္မွာ။
ေမး – ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံကေရာ ဘယ္ေလာက္ အေရးႀကီးပါသလဲရွင့္။
ေျဖ – ညီလာခံမွာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႔အစည္း၊ ႏိုင္ငံေရးပါတီမ်ား၊ အစိုးရ၊ လႊတ္ေတာ္၊ တပ္မေတာ္၊ တိုင္း ရင္းသားကိုယ္စားလွယ္၊ ပညာရွင္ေတြ ပါတယ္ဆိုေတာ့ တခ်ဳိ႕က တင္စားၿပီးေခၚတာက ဒါက ဒုတိယ ပင္လုံညီ လာခံေပါ့။ အခု တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖဲြ႔အစည္းက NCA (တစ္ႏိုင္ငံလံုး အပစ္ရပ္ေရး သေဘာတူစာခ်ဳပ္) လက္မွတ္ထိုးတာ ၈ ဖဲြ႔ပဲရွိတယ္။ အခု ၁၃ ဖဲြ႔ေလာက္ က်န္ေသးတယ္။ အဲဒီ ၁၃ ဖဲြ႔က NLD အစိုးရ နဲ႔ ေတြ႔ဆုံေဆြးေႏြးၿပီးNCA ကို လက္မွတ္ ထိုးၿပီးေတာ့မွ ညီလာခံတက္ရမွာ။ တိုင္းရင္းသား အားလုံး တက္သင့္တက္ထိုက္တဲ့၊ ပါသင့္ပါ ထိုက္တဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြအားလုံး ပါဝင္တက္ေရာက္တဲ့ ျပည္ေထာင္စုၿငိမ္းခ်မ္းေရး ညီလာခံဟာ အသက္ရွင္ေအာင္ျမင္လာၿပီဆိုရင္ အားလုံးေျပလည္သြား မယ္။
ေမး – ေရြးေကာက္ပဲြမွာ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြက ေတာ္ေတာ္ေလးမ်ားေတာ့ မဲေတြကြဲတာေၾကာင့္ ရံႈးတာလား။ NLD နဲ႔ ျပည္ခိုင္ၿဖိဳး ႏွစ္ခုတည္းကိုပဲ ၾကည့္ၿပီးေတာ့ မဲေပးတဲ့ဟာမ်ိဳး ျဖစ္သြားတာလား။
ေျဖ – ဒါလည္းမွန္တယ္။ ရခိုင္၊ ရွမ္း၊ ပအို႔္ဝ္၊ ပေလာင္တို႔နဲ႔ မတူတာက ကခ်င္မွာ ပါတီကြဲတာလည္း ပါတယ္။ ေနာက္ ဘာ သာကြဲတာလည္း ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က ဘက္လိုက္တယ္၊ ကိုယ့္ဘာသာမွ။ ပါတီကြဲ၊ ဘာသာကြဲ ေခါင္းထဲမစြဲပါနဲ႔၊ ဘယ္သူပဲ ျဖစ္ျဖစ္ အရည္အခ်င္းျပည့္သူေတြထည့္ပါလို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေဟာေျပာ ေဟာေျပာ၊ ဘယ္ေလာက္ပဲ ပညာေပး၊ ပညာေပး တခ်ဳိ႕က လက္မခံဘူး၊ မရဘူး။ ၂ဝ၂ဝ မွာ ဒီဟာ ျပင္ရမယ္။ (ကခ်င္) ပါတီေတြလည္း စုစည္းႏိုင္ဖို႔လိုတယ္။ ဘာသာ(ေရး) ဘက္မလိုက္ေအာင္လည္း ေျပာရမယ္။
ေမး – ၂ဝ၁၅ နဲ႔ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပဲြေတြ ဘယ္လိုကြဲျပားသလဲ။ ၂ဝ၁ဝ တုန္းက ေဒါက္တာတူးဂ်ာတို႔ ပါတီေထာင္ဖို႔ မွတ္ပံုတင္ခြင့္ မရခဲ့ဘူးေနာ္။
ေျဖ – KIO က နယ္ျခားေစာင့္တပ္ (အသြင္ေျပာင္းဖဲြ႔စည္းေရး) လက္ခံရင္ (ပါတီမွတ္ပံုတင္ခြင့္) ေပးမယ္လို႔ေျပာတယ္။ ေပးရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔က ႏိုင္ၿပီးသား။ (ယခင္ စစ္အစုိးရမွာ) မျမင္သာတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္က ဘာလဲဆိုရင္ ကြၽန္ေတာ္ တို႔က အားလုံးသိမ္းက်ဳံးၿပီးယူသြားမွာ စိုးတာ။ ျမင္သာတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္ကေတာ့ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ေပါ့။
ေမး – ၂ဝ၁၅ မွာ ဘာေၾကာင့္ ေျပာင္းသြားတယ္လို႔ ထင္ပါသလဲ။
ေျဖ – ျပည္ခိုင္ၿဖိဳးက၂ဝ၁ဝ မွာ ႏိုင္သြားၿပီေလ။ ဦးေဆာင္ပါတီလည္း လုပ္ၿပီေလ။ ေနာက္ၿပီး ဒီမိုကေရစီကလည္း ပ်ံ႕ႏွံ႔လာ တာေပါ့၊ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္ကလည္း ဒီမိုကေရစီအခြင့္အေရးကို ပိုၿပီး ေပးလာတာေပါ့။ ပါတီစုံအဆင့္မွာ စည္းမ်ဥ္း စည္း ကမ္း အားလုံးလိုက္နာရင္၊ အဲဒီအခ်က္အလက္နဲ႔ ျပည့္စုံရင္ မွတ္ပုံတင္ေပးတာပဲ။ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဘာညာ မေျပာ ေတာ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္တို႔က သူတို႔ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းအတိုင္း ျဖစ္တဲ့အခါက်ေတာ့ မေပးလို႔မရေတာ့ဘူး။
ေမး – ကခ်င္ျပည္နယ္အတြက္ အႀကီးမားဆုံးေသာ အခက္အခဲေတြက ဘာေတြလို႔ေျပာမလဲရွင့္။
ေျဖ – အခက္အခဲကေတာ့ တိုက္ပြဲပါပဲ။ ဒီ တိုက္ပြဲေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပဲြကလည္း အေႏွာင့္အယွက္ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ IDP ကလည္း မ်ားလာတယ္။ IDP ေတြကို သူ႔ေနရာျပန္ပို႔ဖို႔ကလည္း တိုက္ပြဲေၾကာင့္ အခက္အခဲရွိတယ္။ ေဒသ တည္ၿငိမ္ေရးမရွိေတာ့ ဘာပဲလုပ္လုပ္ သိပ္မေအာင္ျမင္ႏိုင္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ NCA လက္မွတ္ေရးထိုးၿပီးေတာ့မွ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြကို ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ က်င္းပသြားႏိုင္ဖို႔ အဓိကပါပဲ။ တိုက္ပြဲေတြ ရပ္ရမယ္။
ေမး – တိုက္ပြဲေတြ မရပ္ဘူး၊ NCA မွာ KIO လက္မွတ္မထိုးဘူး ဆိုတ့ဲအတြက္ KIO က အေလွ်ာ့အတင္း မလုပ္လိုတ့ဲသေဘာ ေဝဖန္ခံရတာကုိ ဘယ္လုိ သံုးသပ္သဲ။
ေျဖ – လက္မွတ္ထိုးေရးကို အခိုင္အမာလုပ္ဖို႔က (၂၀၁၅) စက္တင္ဘာ ၉ ေနျပည္ေတာ္မွာ ေတြ႔တဲ့ ေနရာမွာ သမၼတနဲ႔ တပ္ခ်ဳပ္ေတာ့ ပါရမွာေပါ့။ ၿပီးေတာ့ (တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖဲြ႔မ်ားရဲ႕) ဥကၠ႒ေတြ မလာႏိုင္လည္း ဒုဥကၠ႒ေပါ့။ တစ္အခ်က္ အစာမေၾကျဖစ္သြားတာက ဗိုလ္ခ်ဳပ္မွဴးႀကီး မင္းေအာင္လိႈင္က ခရီးထြက္သြားတယ္။ အဲဒါလည္း ေနာက္ပိုင္းမွာ ဦးေအာင္မင္းတို႔ပဲ ျပန္ရွင္းတာက တပ္ခ်ဳပ္ခရီးစဥ္က စီစဥ္ၿပီးသားျဖစ္သြားတယ္လို႔ အေၾကာင္းျပတယ္။ ဟိုဘက္က ခံစားမႈ ကေတာ့ သူတို႔ကို မႀကိဳဆိုတဲ့ သေဘာေပါ့။ တပ္က မပါတဲ့သေဘာျဖစ္သြားတာေပါ့။ ေနာက္တစ္ခ်က္က တိုင္းရင္းသား ဘက္ကေတာ့ (အဖဲြ႔) ႀကီးတာေသးတာ မခြဲျခားနဲ႔၊ အဖဲြ႔အားလုံး တၿပိဳင္နက္ လက္မွတ္ထိုးမယ္။ ဒီဘက္ကက်ေတာ့ အႀကီး ေတြပဲ လက္မွတ္ထိုးမွာ၊ အေသးေတြ ခ်န္ထားမယ္။ ဒါ ဒုတိယ ကြဲလြဲခ်က္ေပါ့။ တတိယကေတာ့ တိုက္ပြဲကို ရပ္ပါ ဆိုၿပီးေတာ့ ဟိုဘက္ကေတာင္းတယ္၊ ဒီဘက္က မရပ္ဘူး။ ပြင့္ပြင့္လင္းလင္းေျပာတာပါ၊ ဘယ္သူ႔ကိုမွ အျပစ္တင္ၿပီး ေျပာတာမဟုတ္ဘူး။ တစ္ေန႔ေန႔ အားလုံးပါဝင္လာႏိုင္တဲ့ အေနအထား ေရာက္လာရင္ သူတို႔ထိုးမွာေပါ့။ ေဒၚစုလက္ထက္က်ရင္ အားလုံး လက္မွတ္ေရးထိုးႏိုင္ေအာင္ ဖိတ္ေခၚေဆြးေႏြးမွာပါ။
ေမး – ၂ဝ၁၁ ကခ်င္ေဒသမွာ စစ္ပြဲျပန္ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးမႈ အဆင္မေျပလို႔လား။
ေျဖ – KIO က ၁၉၉၄ မွာ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး လက္မွတ္ေရးထိုးတာ ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲကို ဆက္လုပ္သြားမယ္ဆိုတဲ့ အာမခံခ်က္နဲ႔။ တပ္မေတာ္အစိုးရကလည္း ဒါကို လက္ခံေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းက်ေတာ့ အရပ္သားအစိုးရ တက္လာတဲ့အခါမွ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုၿပီး ႏိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲ ဖြင့္မေပးဘူး။ ဒါနဲ႔ အခ်ိန္က ၁၇ ႏွစ္ေလာက္ ၾကာသြားတယ္။ ဘယ္လိုအေျခအေနမ်ိဳး ျပန္ေပါက္လာသလဲဆိုရင္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ေပါ့။ KIO က ႏိုင္ငံေရးအေျဖရေအာင္ အရင္ေဆြးေႏြးမယ္၊ အစိုးရဘက္က် ေတာ့ တပ္အသြင္ကူးေျပာင္းေရးကို အဓိကထားတယ္။ အဲဒါနဲ႔ သေဘာထားကြဲလြဲသြားတယ္။ ေနာက္ဆုံးေတာ့ ၂ဝ၁၁ မွာ တိုက္ပြဲျပန္စတာေပါ့။
ေမး – ႏွစ္ဖက္ယုံၾကည္မႈ ပိုၿပီးေတာ့ ျမင့္တက္လာေအာင္ ဘာေတြလုပ္ဖို႔ လိုသလဲ။
ေျဖ – ပထမက သမၼတႀကီးက နယ္ေျမအလိုက္ေပါ့ေနာ္ သီးျခား ေဆြးေႏြးမယ္ေပါ့၊ ဟိုဘက္ကက်ေတာ့ တပ္ေပါင္းစုနဲ႔မွ ေဆြးေႏြးမယ္။ ေနာက္ဆုံး အစိုးရက လက္ခံလိုက္တယ္။ အဲဒီမွာ ယံုၾကည္မႈ စၿပီးေတာ့ ရသြားတာက သမၼတႀကီးက သူ႔ရဲ႕ေပၚလစီက ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကို ႏိုင္ငံေရးနည္းနဲ႔ ေျဖရွင္းမယ္ဆိုတဲ့ ဥစၥာ၊ ဒါကို လက္ခံလိုက္တယ္။ အရင္ ဘယ္အ စိုးရကမွ လက္မခံဘူး။ အဲဒါကေတာ့ ပထမအဆင့္ ယံုၾကည္မႈတည္ေဆာက္ေရးလို႔ ေျပာလို႔ရတယ္။ အခ်င္းခ်င္း ယုံၾကည္ မႈက ပိုၿပီးမ်ားလာတာေပါ့။ နီးေတာ့မွ ဒီအေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ လက္မွတ္မထိုးျဖစ္ဘူး။ အိမ္ေဆာက္ၿပီး အိမ္သစ္တက္ဖို႔ လိုေတာ့မွ ျပန္ၿဖိဳခ်လိုက္သလို ျဖစ္တယ္၊ ဟိုဘက္ကလည္း မေလၽွာ့၊ ဒီဘက္ကလည္းမေလၽွာ့နဲ႔၊ ဒါ သင္ခန္းစာယူရမွာ။ အစိုးရကလည္း ေတာ္ေတာ္ေလး ႀကိဳးစားလုပ္ေနတယ္၊ သူ အာဏာမလႊဲခင္ေပါ့ေနာ္။ NLD နဲ႔လည္း နားလည္မႈ ယူပါတယ္။ ဒါေတြၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးတည္ေဆာက္တဲ့အပိုင္းမွာေတာ့ အေျခအေနေကာင္းလာဖို႔ ရွိပါတယ္။ ယုံၾကည္ မႈလည္း ပိုၿပီးေတာ့ တည္ေဆာက္လာႏိုင္ဖို႔ ရွိပါတယ္။
ေမး – ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဖာ္ေဆာင္ရာမွာ အမ်ိဳးသမီးေတြ ပါဝင္မႈ အားနည္းတယ္ ဆုိတ့ဲ အခ်က္ကို ဘယ္လိုျမင္လဲ။
ေျဖ – ပါရမွာပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ပါတီက အမ်ိဳးသမီးကို ဦးစားေပးတယ္။ အမ်ိဳးသမီးကို ႏွိမ္ထားတာေတာ့ မရွိဘူးလို႔ ေျပာလို႔ရ တယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုမွ စလာတာျဖစ္ေတာ့ အမ်ိဳးသမီးေတြ ကိုယ္ႏိႈက္က စိတ္ဝင္စားမႈ ေလ်ာ့တာလား၊ အရည္အခ်င္းပုိင္းမွာ အားနည္းတာလားေပါ့။ ပါဝင္မႈက တစ္ေန႔တျခား ပိုၿပီးေတာ့ မ်ားလာပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး ေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာေရာ၊ လႊတ္ေတာ္ မွာေရာ ပါရမယ္။ အမ်ိဳးသမီးေတြက မူေဘာင္ဆြဲတဲ့အခါမွာ ၃ဝ ရာခိုင္ႏႈန္းေပးပါလို႔ ေျပာတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာင္ ေျပာလိုက္ေသးတယ္၊ အနည္းဆုံး ၃ဝ ဆိုရင္ ပိုေကာင္းတယ္လို႔၊ မဟုတ္ရင္ ၃ဝ ထက္ မေက်ာ္ရဘူးလို႔ ထင္သြားႏိုင္တယ္။
ေမး – သယံဇာတတူးေဖာ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ကခ်င္ျပည္နယ္က ေတာ္ေတာ္ေလး ဆိုးဆိုးရြား ရြားခံေနရတယ္။ ဒါကုိ ဘယ္လိုလုပ္သင့္သလဲ။
ေျဖ – သယံဇာတ ခဲြေဝေရး၊ အာဏာခြဲေဝေရးက အင္မတန္ အေရးႀကီးတယ္ေလ။ ဒီမွာ ျပည္နယ္အစုိးရရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာ ဏာက အဓိကပဲ။ အခုကေတာ့ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈနဲ႔ပဲ။ တရားဥပေဒ စိုးမိုးေရး အားနည္းတဲ့ အခါက်ေတာ့ ျဖစ္ခ်င္တိုင္းျဖစ္ေနတာ။ ကခ်င္ျပည္နယ္က သယံဇာတေတြရဲ႕ပိုင္ရွင္ေတြက ျပည္သူေတြပါ။ ျပည္သူေတြ အက်ိဳးမခံစား ရဘဲနဲ႔ ကိုယ္က်ိဳးသမားေတြက အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ လုပ္စားၿပီးေတာ့မွ ကုန္ခါနီးေနၿပီ။ ကခ်င္ျပည္နယ္က ျပည္နယ္ကေတာ့ ခ်မ္းသာတယ္၊ ျပည္သူေတြ ဆင္းရဲတယ္။ ဒါကဘာလဲဆိုရင္ စနစ္က မေကာင္းလို႔ပဲ။
ေမး – ကခ်င္ေဒသအပါအဝင္ ျမန္မာျပည္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္္းေရးရဖို႔ ဘယ္ေလာက္ အခ်ိန္ယူရဦးမယ္လို႔ ယူဆသလဲ။
ေျဖ – ျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ျဖစ္မယ္လို႔ မထင္ဘူး။ အနိမ့္ဆုံး ငါးႏွစ္ဆယ္ႏွစ္ေပါ့။ အခု (ၿငိမ္းခ်မ္းေရး) ညီလာခံေတာင္မွ ေလးႏွစ္ ငါးႏွစ္ၾကာမွ အေျဖက ထြက္တာ။ သတ္မွတ္ထားတဲ့အတိုင္းဆိုရင္ ေလးလ တစ္ႀကိမ္ ဆိုေတာ့ ေခါင္းစဥ္ေတြ အမ်ားႀကီး ေပါ့။ ၂ဝ၂ဝ မွာေတာင္မွ ရခ်င္မွရမွာ။ ပထမေတာ့ ငါးႏွစ္၊ ဆယ္ႏွစ္ၾကာမယ္လို႔ေျပာရင္ အခ်ိန္ဆြဲတယ္လို႔ ထင္တာ။ ဆႏၵ ေစာတယ္ေလ။ ဒါေပမဲ့ အခုၾကည့္ေတာ့ ဒီလိုပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံက ပါတီစုံဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ပီပီျပင္ျပင္ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ သြားဖို႔လိုတယ္။ အဲဒီ ပါတီစုံက အျပဳသေဘာေဆာင္ဖို႔ လိုတယ္။ အဖ်က္သေဘာေဆာင္ရင္ တိုင္းျပည္ပ်က္မွာပဲ။ ကိုယ္နဲ႔ ပါတီမတူ ကိုယ့္ရန္သူလို႔ သေဘာမထားရဘူး။ အျပဳသေဘာနဲ႔ပဲ သြားၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္တို႔တိုင္းျပည္ဟာ မေအးခ်မ္းစရာ အေၾကာင္းမရွိဘူး။ ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ