ဖိုးထက္ – ဘယ္လို ေက်ာ္.. စြာ ခ်င္သတံုး

ဖိုးထက္ –  ဘယ္လို ေက်ာ္.. စြာ ခ်င္သတံုး

(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၉၊ ၂၀၁၅

ကိုယ္႔အေၾကာင္းကိုယ္ ေကာင္းေကာင္းမသိ။ ကိုယ္႔ ဗဟုသုတ နည္းနည္းေလးနဲ႔  ေဒါက္တာ သန္းထြန္းတို႔၊ ဦးေဖေမာင္တင္တို႔ လို ပညာရွင္၊ သုေတသီ စာေရးဆရာၾကီးေတြရဲ႕ စာမ်ိဳးကို ကၽြန္ေတာ္ ငယ္စဥ္က သိပ္ဖတ္ခ်င္တယ္။ ဖတ္လဲဖတ္တယ္။ သူတို႔ စာအုပ္ေတြ႔ရင္ ယူဖတ္တယ္။ ၀ယ္ဖတ္တယ္။ ဒီစာေရး ဆရာၾကီးေတြေရးတာ ေကာင္းမွန္း သိတယ္။ ဘာေကာင္းလဲ ေမးရင္ ဘာေကာင္းမွန္းလဲ မသိဘူး။ ဘယ္သိမလဲ။ သူတို႔စာေတြကို အရသာခံႏိုင္ေလာက္ေအာင္ ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ပညာဥာဏ္အခံမွ ေကာင္းေကာင္းမရိွ တတ္ေသးတာဘဲ။

အခု စာဖတ္သက္ေလး အနည္းငယ္ ရလာေတာ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ ဥာဏ္ပညာဟာ မဆိုစေလာက္ေလး တက္လာတယ္လို႔ မ၀ံမရဲ ဆိုပါရေစ။ ဥာဏ္တံုးၾကီးပါလု႔ိ လူရင္းေတြက ေျပာလာရင္ေတာင္ စာဖတ္တာ မ်ားလာေတာ႔ တစ္ခုနဲ႔ တစ္ခု ဆက္စပ္ ပါတ္သက္မွဳေတြကို ျမင္တတ္လာတယ္။ ခုႏွစ္သကၠရာဇ္ေတြ ျမင္ရင္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဘုရင္မင္းဆက္ေတြနဲ႔ ခ်ိန္ထိုးၿပီး ငါတို႔ဆီမွာ အဲဒီတံုးက ပုဂံေခတ္ေပါ႔၊ အင္း၀ေခတ္ေပါ႔၊ ကုန္းေဘာင္ေခတ္ေပါ႔ စတဲ႔ အသံုး၀င္တဲ႔ ေတြးနည္းမ်ိဳး (စိတ္အထင္) ေတြးတတ္လာတယ္။ ေျပာရရင္ စာဖတ္ရတာ အရသာ ပိုရိွလာတယ္လို႔ဘဲ ဆိုခ်င္တယ္။

ဆရာၾကီး ေဒါက္တာ သန္းထြန္းရဲ႕ “ေက်ာ္စြာ ၁၀၀” ကို အရင္က ၂၅ ေယာက္စီ ခြဲ ခြဲၿပီး ထုတ္စဥ္ကတည္းက လူစည္ၿပီဆို ထုတ္ ထုတ္ ဖတ္တယ္။ ငါေပါ႔။ စာဖတ္တယ္ေပါ႔။ ဘာမွတ္သလဲေပါ႔။ စိတ္ထဲ ဘာက်န္သလဲ။ ဘာမွ မက်န္ခဲ႔ဘူး။ ဘာမွ မက်န္ခဲ႔လို႔လဲ အခု အားလံုး ေပါင္းၿပီး ျပန္ထုတ္တာကို ျပန္ေတြ႔ေတာ႔ ျပန္၀ယ္ၿပီး ဖတ္မိျပန္ေတာ႔ စိတ္ထဲမွာ ဖတ္ဘူးသလို၊ မဖတ္ဘူးသလိုလိုနဲ႔ တကယ္က ဘာမွ ေကာင္းေကာင္း မသိဘူး။

ေက်ာ္စြာ ၁၀၀ ကို မူရင္း ေရးသူက Micheal H.Hart ဆိုတ့ဲ အေမရိကန္ စာေရးဆရာ။ သမိုင္းပညာရွင္လဲ မဟုတ္ဘူး။ ဒါေပမယ္႔ သူ႔စာအုပ္ကို သမိုင္း ပညာရွင္ ဆရာၾကီး ေဒါက္တာ သန္းထြန္းက စိတ္၀င္တစားနဲ႔ ဖတ္ၿပီး ဘာသာ ျပန္ေပးခဲ႔တယ္။ ဆရာၾကီးရဲ႕ ေက်းဇူးတရားဟာ အလြန္ၾကီးပါတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာသာ ဆိုရင္ မူရင္းစာအုပ္ ဖတ္ဖို႔ မဆိုထားနဲ႔ ရိွလို႔ ရိွမယ္မွန္းေတာင္ သိမယ္ မဟုတ္ဘူး။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ဘ၀မွာ အလုပ္ကို ဘယ္လို ႀကိဳးႀကိဳးကုပ္ကုပ္ အလုပ္ လုပ္ရတယ္။ ဘယ္လိုမ်ိဳး စိတ္ထားမ်ိဳး ထားရတယ္။ ဘ၀မွာ ကရိကထ အနည္းဆံုး ေနၿပီး ကိုယ္႔ အသက္ေမြး၀မ္းေက်ာင္းကို ထက္သထက္ ထက္ေအာင္ ဘယ္လို သေနရမလဲ ဆိုတဲ႔ နည္းေပးလမ္းျပကို ဆရာၾကီး ေဒါက္တာ သန္းထြန္းက ညႊန္ျပခဲ႔တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တယ္။ ဆရာၾကီးရဲ႕ စာေတြ၊ စာတမ္းေတြ၊ ဘာသာျပန္ေတြ စတဲ႔ သူ႔လက္ရာေတြကို ျပန္ေတြးၾကည္႔ရင္ အခ်ိန္ေတြကို ဘယ္လိုမ်ိဳး အသံုးခ်ၿပီး ဒီလို တန္ဖိုး ရိွတဲ႔ စာေတြကို အမ်ားၾကီး ေရးႏိုင္ခဲ႔သလဲလို႔ အံႀသဘနန္း ျဖစ္ရတယ္။

ေက်ာ္စြာ ၁၀၀ ကို မူရင္း ေရးသူက “The 100: A Ranking Of The Most Influential Persons In Histroy” လုိ႔ ေခါင္းစဥ္ေပးခဲ႔တယ္။ ဘာသာျပန္သူ ဆရာၾကီး ေဒါက္တာ သန္းထြန္းက စာေရးတဲ႔ ေနရာမွာ ၀ါက်ေတြကို မလိုအပ္ဘဲ ေဖာင္းပြမေနေအာင္ ေရးတယ္၊ ဘာသာျပန္တယ္။ လို၊ တို၊ ရွင္းဘဲ။ အခုလဲ စာအုပ္ေခါင္းစဥ္ေပးေတာ႔ “ေက်ာ္စြာ ၁၀၀” လို တိုတိုရွင္းရွင္းဘဲ ေခါင္းစီးေပးတယ္။ ေက်ာ္ၾကားထင္ရွားတဲ႔ လူေတြလို႔ ဆိုေပမယ္႔ သမိုင္းမွာ လူေတြအေပၚမွာ ဘယ္ေလာက္ လႊမ္းမိုး၊ စိုးမိုးမွဳ ရိွခဲ႔သလဲ၊ ဘယ္ေလာက္ တည္ျမဲ တည္တံ႔ခဲ႔သလဲ ဆိုတဲ႔ ေပတံနဲ႔ဘဲ တိုင္းၿပီး နံပါတ္ စဥ္ပါတယ္တဲ႕။ ဒီေတာ႔ ကိုယ္႔ အႀကိဳက္၊ သူ႔အႀကိဳက္ကြဲ ေကာင္း ကြဲႏိုင္တာဘဲ။

ဥပမာ ျပရရင္ စာအုပ္ကို စကတည္းက “မိုဟာမက္” အရွင္နဲ႔ စတယ္။ အမ်ိဳးဂုဏ္ကို မ်က္မွန္စိမ္းတပ္၊ ပုဆိုးဖင္ေျမွာင္ေအာင္ က်ိဳက္ၿပီး ေမာက္ခ်င္တဲ႔ သူေတြအတြက္ ဘာလို႔ မိုဟာမက္က ေရွ႕ကလဲ။ ဘာလို႔ ေဂါတမ ဗုဒၶက ေနာက္ေရာက္ရသလဲလို႔ ေတြးမိမွာဘဲ။ ေစာဒက တက္ခ်င္စရာဘဲ။ ဒါေပမယ္႔ မိုဟာမက္ အရွင္ရဲ႕ လူေတြအေပၚ၊ သူ႔ေနာက္လိုက္ေတြအေပၚ လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းက အျခားေသာ သူေတြထက္ သာတာေတာ႔ အမွန္ဘဲ။ လက္ရိွ ISIS ေတြကို ၾကည္႔ပါ။ သူ႔ရဲ႕ လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းက ေၾကာက္ခမ္းလိလိပါဘဲ။ ဒီလို ေျပာလို႔ မိုဟာမက္ အရွင္သခင္က လူေတြကို သတ္၊ ငါတို႔ မြတ္ဆလင္ကမာၻၾကီးကို တည္ေထာင္ၾကလို႔ ေျပာခဲ႔တယ္လို႔ မဆိုလိုပါဘူး။ သူ႔ေနာက္လိုက္ေတြ အစြန္းေရာက္သြားတဲ႔ ကိစၥက သူနဲ႔ ဘာမွ မဆိုင္တဲ႔ ကိစၥပါ။ သူေျပာတဲ႔ စကားကို ထင္ခ်င္သလိုထင္၊ ယူခ်င္သလိုယူ၊ ေကာက္ခ်င္သလို ေကာက္ၿပီး လုပ္ခ်င္တာ ေလွ်ာက္လုပ္ေနတဲ႔ မြတ္ဆလင္ေတြဟာ မိုဟာမက္ အရွင္ရဲ႕ ေနာက္လိုက္ေတြ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ မြတ္ဆလင္ေကာင္းေတြ ေကာင္းေကာင္းၾကီး သိတယ္။

ဗုဒၶဘာသာ၀င္ေတြမွာ အက်ိဳးနဲ႔ အေၾကာင္းဟာ အျမဲ ဆက္စပ္ ပါတ္သက္မွဳရိွတယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္အခံ အနည္းနဲ႔ အမ်ားရိွတယ္။ အက်ိဳးရိွလို႔ အေၾကာင္းျဖစ္တယ္။ အေၾကာင္းရိွလို႔ အက်ိဳးျဖစ္တယ္။ ဘယ္အရာမွ သူ႔ဘာသာ အလကားမတ္တင္း ထ ျဖစ္တာ မဟုတ္ဘူးလုိ႔ လက္ခံၾကတယ္။ ဒါေပမယ္႔ အခ်ိဳ႕အရာေတြက လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ လက္ငင္းဘ၀ ဥာဏ္နဲ႔ သိေအာင္၊ ျမင္ေအာင္ ၾကည္႔လုိ႔မရဘူး။ သိဖို႔လဲ မျဖစ္ႏိုင္ဘူး။ ေသခ်ာတာက ဘယ္အရာမဆို ဆက္စပ္ ပါတ္သက္မွဳေတြ ရိွကို ရိွတယ္ဆိုတာ ဒီ ေက်ာ္စြာ ၁၀၀ ကို ဖတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ ပိုပိုၿပီး လက္ခံလာတယ္။

တယ္လီဖုန္းကို တီထြင္သူ ဂေရဟမ္ဘဲလ္၊ ပံုႏိွပ္စက္ကို တီထြင္သူ ဂ်ိဳဟန္ဂုတင္ဗတ္၊ ေလယာဥ္တီထြင္သူက ရိုက္ညီေနာင္၊ ေရေႏြးေငြ႔စက္ တီထြင္သူဟာ ဂ်ိ္မ္းစ္၀ပ္ အစရိွသျဖင္႔ ဒီလိုဘဲ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ေက်ာင္းသင္ခန္းစာေတြထဲမွာ သင္ခဲ႔ရတယ္။ သိခဲ႔ရတယ္။ ဒါဟာမွားပါတယ္။ ဒီလူေတြ ေတာ္တာ ျငင္းလို႔မရေပမယ္႔ ဒီလိုမ်ိဳး လူ႔သမိုင္းကို ေျပာင္းေစမယ္႔ တီထြင္မွဳမ်ိဳးေတြကို သူတို႔ တီထြင္ႏိုင္ဖို႔ သူတို႔ အေရွ႕က မ်ိဳးဆက္ အဆက္ဆက္ လက္ဆင္႔ကမ္းခဲ႔ၾကတယ္။ အပ္ခ်ေလာင္းဆိုၿပီး သူက စေတြ႔၊ သူကဘဲ အစကေန အဆံုးအထိ တီထြင္ခဲ႔တာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ စာအုပ္ကို ဖတ္ရင္း ကၽြန္ေတာ္ သိလာတယ္။ ကိုယ္အားသန္ရာ အားသန္ရာ နယ္ပါယ္ေတြမွာ ေဇာက္ခ် အသက္ေမြးႀကရင္း လူသားမ်ိဳးဆက္ကို အဆင္႔ဆင္႔ ျမွင္႔တင္ေပးခဲ႔ၾကတာပါဘဲ။

ကၽြန္ေတာ္႔ရဲ႕ ဒီ စိတ္အဆာေျပ အက္ေဆးထဲမွာ ေက်ာ္စြာ ၁၀၀ စာအုပ္ရဲ႕ ေကာင္းက်ဳိး အျဖာျဖာကို ျပည္႔စံုေအာင္ ေဖာ္ျပဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ လူ႔သမိုင္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္က လူေက်ာ္ လူေမာ္ လူစြာၾကီးေတြရဲ႕ အေကာင္း၊ အဆိုး၊ လႊမ္းမိုးမွဳေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း သိဖို႔၊ နားလည္ဖို႔ ေက်ာ္စြာ ၁၀၀ ကို ဖတ္ၿပီးသားဆိုရင္ေတာင္ ျပန္ဖတ္ဖို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။ ဒီလူ႔အေၾကာင္းကို ငါသိတယ္။ ဒီလူ႔အေၾကာင္းကို ငါေျပာႏိုင္တယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ထားမ်ိဳးထက္ ဒီလူေတြရဲ႕ အေၾကာင္းနဲ႔ ေနာက္ခံ သမိုင္းကို သိဖို႔ ၾကိဳးစားရင္း မီးခိုးၾကြက္ေလွ်ာက္ေတြးတဲ႔ အေတြးနဲ႔ ဖတ္ပါလို႔ တိုက္တြန္းခ်င္ပါတယ္။

လက္ရိွ ျဖစ္ေနတဲ႔ ကၽြန္ေတာ္႔ စိတ္အခံနဲ႔၊ ကၽြန္ေတာ္ စိတ္၀င္စားေနတဲ႔ လက္ငင္းျမန္မာ႔ႏိုင္ငံေရးအခံနဲ႔ ေက်ာ္စြာ ၁၀၀ ထဲက အေမရိကန္ႏိုင္ငံရဲ႕ ပထမဦးဆံုး သမၼတ ေဂ်ာ႔၀ါရွင္တန္ရဲ႕ အေၾကာင္းကို ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္မိတယ္။ ေဂ်ာ႔၀ါရွင္တန္ဟာ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံစဦး တည္ေထာင္စဥ္မွာ အခရာ အက်ဆံုး သူ။ ေအာင္ျမင္တဲ႔ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တစ္ေယာက္။ အေမရိကန္ ႏိုင္ငံရဲ႕ ဖြဲ႔စည္း အုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံ ဥပေဒကို ေရးဆြဲၾကတဲ႔ ေနရာမွာ သူ႔လက္ရာ ေျခရာေတြ အမ်ားၾကီးပါတယ္။ ေျပာရရင္ လက္ရိွ ကမာၻမွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ ထိပ္တန္းေရာက္ေနႏိုင္ေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးစနစ္ကို အုတ္ျမစ္ခ်ေပးခဲ႔သူေတြထဲမွာ သူဟာ အေရးပါတယ္။ စာအုပ္ထဲက ၀ါက် တစ္ခ်ိဳ႕ကို ကၽြန္ေတာ္ ထုတ္ႏွဳတ္ျပပါရေစ။

“ေဂ်ာ႔၀ါရွင္တန္လို အရည္အခ်င္းၾကီးၿပီး စာရိတၱေကာင္းသူမ်ိဳးကို ပထမ သမၼတ တင္ေျမွာက္ႏိုင္ျခင္းကို ကံေကာင္းတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္ပါတယ္။ ေတာင္အေမရိကနဲ႔ အာဖရိက ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ သမုိင္းကို ျပန္ၾကည္႔ရင္ ပြဲဦးထြက္မွာ အမ်ားျပည္သူ အစိုးရနဲ႔ စၿပီး မၾကာခင္မွာ လက္နက္ကိုင္ေတြ စီမံ အုပ္စီးတဲ႔ အေျခအေနကို ကူးေျပာင္းသြားတာ ေတြ႔ရတယ္။ အဲဒီ အေျခအေနမ်ိဳးမွာ ၀ါရွင္တန္က အင္မတန္ အစြဲအယူသန္တဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ျဖစ္ၿပီး မူလခ်မွတ္တဲ႔ ပံုစံကို မတိမ္း မယိမ္းေအာင္ ထိမ္းတယ္။ ကိုယ္တိုင္ကလဲ တန္ခိုးအာဏာကို အၾကာအရွည္ ယူထားလိုစိတ္မရိွ။ သူက မင္း၊ အာဏာရွင္ ဆိုသူမ်ိဳး မျဖစ္လို။ အာဏာကို ေအးေအးသက္သာ လက္လႊတ္တဲ႔ အစဥ္အလာလည္း သူက စၿပီး ျဖစ္ေစခ်င္တယ္။ သူျဖစ္ေစခ်င္သလို ျပည္ေထာင္စုမွာ ကေန႔ အထိ ျဖစ္ပါတယ္။” တဲ႕။

လူ႔ဘ၀မွာ၊ ႏိုင္ငံတစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ ဘ၀ဟာ နတ္သမီး ပံုျပင္ေတြထဲကလိုမ်ိဳး ေမွာ္ၾကိမ္လံုးနဲ႔ တို႔လိုက္လို႔ ခ်က္ခ်င္း လက္ငင္း ကပြဲ တက္၀တ္စံုနဲ႔ ေၾကာ႔ေၾကာ႔ေမာ႔ေမာ႔ေလး ျဖစ္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းတဲ႔ အစဥ္အလာေတြ၊ ေကာင္းေမြေတြကို လက္ဆင္႔ကမ္းရင္း ေလွခါးတက္သလို တက္ၾကရင္း ျမင္႔သထက္ ျမင္႔လာႀကရတာ။ မ်ိဳးဆက္ အဆက္ဆက္ ဆိုးေမြေတြကို လက္ဆင္႔ကမ္းခဲ႔ၾကရင္ ႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခအေနဟာ ေျမာင္းထဲတင္မကဘဲ ငရဲျပည္အနားထိနီးေအာင္ ဆင္းမယ္ဆိုတာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားတိုင္း သိၾကတဲ႔ ကိစၥ။

ျမန္မာ႔ႏိုင္ငံေရး သမိုင္းမွာ အသာတၾကည္ အာဏာလႊဲေပးတာမ်ိဳး မျဖစ္ခဲ႔ဖူး ဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဟာ အစဆံုး အသာတၾကည္ အာဏာလႊဲေပးမယ္႔သူေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္သာ လူေကာင္းမ်ား ျဖစ္ၾကပါသည္ ဆိုတဲ႔ အခ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ကိုဂုဏ္ယူ၊ ဦးဂုဏ္ယူ လုပ္ခ်င္လဲ လုပ္ႏိုင္ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေကာင္းတ႔ဲ အစဥ္အလာေတြကို လက္ဆင္႔ကမ္းခဲ႔မွ ေကာင္းတာေတြ ျဖစ္တာလို႔ ေက်ာ္စြာ ၁၀၀ ကို ဖတ္ရင္း တိုက္တြန္းပါရေစ။ ေက်ာ္စြာ ၁၀၀ ထဲမွာ ဟစ္တလာလဲ ပါတယ္။ သူ႔ရဲ႕ လူေတြအေပၚ လႊမ္းမိုးခဲ႔မွဳနဲ႔ ေဂ်ာ႔၀ါရွင္တန္လိုမ်ိဳး လူေတြအေပၚလႊမ္းမိုးခဲ႕မွဳမ်ိဳး ဘယ္သင္းကို ရခ်င္သလဲ ဆိုတာကိုေတာ႔ ကိုယ္တိုင္ ေရြးခ်ယ္ၾကရမယ္႔ ကိစၥေတြပါ။

ဖိုးထက္

---

သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ