 |
|
(ဆရာၾကီးဦးသက္ထြန္း အမွတ္တရစာအုပ္) |
ဂ်ဴနီယာ၀င္း – ဆရာၾကီးဦးသက္ထြန္းသုုိ႕အမွတ္တရ
(မိုးမခ) ဒီဇင္ဘာ ၈၊ ၂၀၁၅
ျပင္သစ္နိုုင္ငံဆုုိင္ရာ ျမန္မာသံအမတ္ၾကီး ဦးသက္ထြန္း၊ ဆြစ္ဇာလန္ႏုုိင္ငံ စပိန္ႏုုိင္ငံဆုုိင္ရာ ျမန္မာ သံအမတ္ၾကီး ဦးသက္ထြန္း ဟူေသာ ဆရာၾကီးဦးသက္ထြန္းကုုိ ကၽြန္မစတင္သိကၽြမ္း ခင္မင္ခြင့္ရခဲ့ခ်ိန္မွာ ဆရာၾကီး ဒါရုုိက္တာအျဖစ္ ထြန္းေဖာင္ေဒးရွင္းဘဏ္တြင္ တာ၀န္ယူစဥ္က ျဖစ္ပါသည္။ အခိ်န္ကာလအားျဖင့္ ၂၀၀၈ ခုုနွစ္ေလာက္မွာ ျဖစ္ပါသည္။
 |
|
(ဆရာၾကီးဦးသက္ထြန္းႏွင့္ ၂၀၀၈ခုႏွစ္ တုန္းက အမွတ္တရ ေနာက္တြင္ ရပ္ေနသူမွာ ကၽြန္မ၏ဖခင္ ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း) |
ကၽြန္မဘာသာျပန္ေရးသားခဲ့ေသာ Lewis Carroll ‘s Alice in Wonderland ကုုိ “အဲလစ္နွင့္ အံ့ဖြယ္ကမာၻ“ စာအုုပ္ေလးအား ထြန္းေဖာင္ေဒးရွင္းမွ ၂၀၀၈ ခုုနွစ္အတြက္ကေလးစာေပ ဆုုခ်ီးျမင့္ ခဲ့သည္ဟုု ၾကားသိခဲ့ရစဥ္တြင္ ကၽြန္မတုုိ႕ မိသားစုုအတြက္ ဆရာၾကီးဦးသက္ထြန္း နွင့္ရင္းႏွီးခြင့္ရဖုုိ႕ အခြင့္အေရး ရခဲ့သည္ဟုု ဆုုိရပါလိမ့္မည္။ ဆရာၾကီးေနထုုိင္ေသာ လမ္းသြယ္သည္ ကႊ်န္္မတုုိ႕ အိမ္နွင့္ တလမ္းသာျခားပါသည္။ ထုုိဆုုရေသာ “အဲလစ္ႏွင့္အံ့ဖြယ္ကမာၻ“ စာအုုပ္ကုုိ ဆရာၾကီး အိမ္ကုုိ ပထမဦးဆုုံးေရာက္ဖူး ခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္မသည္ သံအမတ္ၾကီးဦးသက္ထြန္း ဟူေသာ ဂုုဏ္ပုုဒ္ၾကီးေၾကာင့္ ေတြ႕ဆုုံရမည့္အေရး အလြန္ပဲ ေၾကာက္ခဲ့မိသည္။ ဆရာၾကီး၏ အိမ္ကေလးသည္ သစ္ရိပ္ပင္ရိပ္ျဖင့္ သာသာယာယာ ေအးခ်မ္းလွေသာေၾကာင့္ ကၽြန္မစိတ္ထဲက စုုိးရိမ္မူမ်ား မ်ားစြာသက္သာ ရာရခဲ့ပါသည္။ (ေၾသာ္…. ျမိဳ႕ၾကီးျပၾကီး ထဲက ေအးခ်မ္းတဲ့ အရိပ္အာ၀ါသဟာ လူ႕ရဲ႕စိတ္ကုုိ ေျပာင္းလဲေစသတဲ့လား။)
ဆ၇ာၾကီးဦးသက္ထြန္းသည္ကၽြန္မေပးေသာ စာအုုပ္ေလးကုုိ လက္ခံယူရင္း ဆုုရရွိသူတစ္ဦး ျဖစ္တာေၾကာင့္ ဆက္လက္ လုုပ္ေဆာင္စရာမ်ားစြာ ရွိေသးေၾကာင္း ရွင္းျပပါသည္။ ဆရာၾကီးကုုိ ေတြ႕ျမင္ရသည္မွာ မာန္မာနမရွိပဲ၊ ကၽြန္မလုုိ ဘာမဟုုတ္သည့္ သူတစ္ေယာက္အေပၚ ယခုုလုုိ ေႏြးေနြးေထြးေထြး စကားေျပာတာ၊ တရင္းတႏွီး ရွိေနတာကုုိ ကၽြန္မအတြက္ ဂုုဏ္ယူစရာ ျဖစ္ရပါသည္။ ဆရာၾကီးနွင့္စကားေျပာ ေနရင္း ကၽြန္မအဘုုိ ဘဘၾကီးဦးခင္ေမာင္လတ္ ကုုိ ျမင္ေယာင္ေနမိပါသည္။ (ဘဘၾကီးလဲ အဲသည္လုုိပဲ။ သူ႕တပည့္တပန္းေတြနဲ႕ စကားေျပာရင္ ရင္းရင္းနွီးႏွီး ခ်စ္ခ်စ္ခင္ခင္ ရွိတယ္။) ေနာက္ပိုုင္းမွာ ဆရာၾကီးႏွင့္ ေတြ႕ဆုုံဖုုိ႕ အခြင့္ အလန္းမ်ားၾကဳံလာတုုိင္း အနားကပ္ဖုုိ႕ ေၾကာက္မိေသာလည္း ဆရာၾကီးအနားသြားကာ ဂရုုတစုုိက္ နွဴတ္ဆက္ျဖစ္ခဲ့ပါသည္။ ကၽြန္မတိုု႕က ဆရာၾကီးႏွင့္ ႏွဴတ္ဆက္ စကားသြားေျပာတုုိင္း ၀မ္းသာအားရ လက္ခံ ျပန္ေျပာပါသည္။
ကၽြန္မက ထြန္းေဖာင္ေဒးရွင္းကေပးေသာ ကေလးစာေပဆုုရသျဖင့္ ကၽြန္မ၏ မိတ္ေဆြမ်ားကုုိ ဖိတ္ကာ အိမ္မွာ ၾကက္ဆီထမင္း ၀ယ္ေၾကြးျဖစ္ပါသည္။ ဆရာၾကီးလုုိ ဧရာမ ပုုဂၢိလ္ၾကီးကုုိ အိ္မ္သုုိ႕ မဖိတ္၀ံ့ပါ။ ထုုိေန႕က ဆရာၾကီးထံ ၾကက္ဆီထမင္းထုုတ္မ်ား ကိုုင္ကာ ကိုုယ္တိုုင္သြားပုုိ႕ ျဖစ္ပါသည္။ ကၽြန္မမွတ္မိေနတာက အဲသည္ေန႕က ဆရာၾကီးနွင့္အတူ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္ ရွိေနပါသည္။ ကၽြန္မသည္ ဆုုရလုုိ႕ေကၽြးတာပါဟုု စကားဆုုိရင္း စကားေျပာ ေနတာ အေႏွာက္အယွက္ ျဖစ္မွာ စုုိးသျဖင့္ ခ်က္ခ်င္းျပန္ဖုုိ႕ ထရပါသည္။ ဆရာၾကီးသည္ ျပဳံးကာ ႏွဴတ္ဆက္ရင္ ႏွင့္ “အေတာ္ပဲ – ဧည့္သည္ကုုိ ပါ ၾကက္ဆီထမင္း ေကၽြးတာေပါ့“ ဟုုေျပာလုုိက္တာ ကၽြန္န္မ အခုုထိ အမွတ္ရေနပါသည္။ (ဆရာၾကီး ႏွင့္ေတြ႕ရေလ၊ ကၽြန္မအဘုုိး ကုုိပိုုျပီးသတိရေလပါပဲ။)
ဆရာၾကီးကြယ္လြန္သြားျပီဟုု သတင္းၾကားခ်ိန္မွာ ကၽြန္မအဘုုိးနွင့္ တူတဲ့သူတစ္ဦး အျဖစ္ေလးစား ခ်စ္ခင္ရသူသည္ ေလာကၾကီးထဲ မရွိေတာ့ ပါလားဟုု မ်ားစြာ ၀မ္းနည္း စိတ္မေကာင္း ျဖစ္ရပါသည္။ အခုုေတာ့ ဆရာၾကီး ကြယ္လြန္သြားခဲ့တာ သုုံးနွစ္ေတာင္ရွိပါပီ။ သံအမတ္ၾကီးတစ္ဦး၏ အမွတ္တရ စာအုုပ္တစ္အုုပ္မွာ ကၽြန္မလိုု ဘာမဟုုတ္တဲ့ သူတစ္ေယာက္က အခုုလုုိ ေရးခြင့္ၾကဳံကာ ေရးခြင့္ ေပးခံရတာကုုိ ကၽြန္မမွာ မတန္မရာ ေနရာရသလုုိပင္ ခံစားေနမိပါသည္။ စိတ္သေဘာထား ေအးခ်မ္းေသာ၊ ေႏြးေထြးေသာ ဆရာၾကီး အတြက္ အမွတ္တရစကားဆုုိရင္းနွင့္ ဆရာၾကီး၏ စာဖတ္ပရိသတ္တစ္ဦးအေနျဖင့္ ခင္မင္ေလးစားရသူ စာေပပညာရွင္ၾကီးတစ္ဦးအား သတိတရရွိေနဆဲ ရွိပါေၾကာင္းျဖင့္…….။
မူရင္းလင့္ခ္ – http://juniorwin.blogspot.com/
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
