 |
| ေစာငို ကာတြန္း |
သာထက္ေအာင္ – “ေနရစ္ခဲ့ေတာ့ ေခတ္ေဟာင္း၊ စနစ္ေဟာင္း၊ အက်င့္ေဟာင္း၊ အေတြးအေခၚေဟာင္း”
(မိုးမခ) ႏို၀င္ဘာ ၁၉၊ ၂၀၁၅
“ေနရစ္ခဲ့ေတာ့ ေခတ္ေဟာင္း…. မူသစ္ေျပာင္းျပီေလ….” ဆိုတဲ့ သီခ်င္းေလး ခုတေလာ ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ဟီးေလးခုိေနပါတယ္။ ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွာ ဗိုလ္ေန၀င္းေခါင္းေဆာင္တဲ့ စစ္အစိုးရက ေတာ္လွန္ေရးအစိုးရ အမည္ခံျပီး သာယာ၀ေျပာတဲ့ လူ႔ေဘာင္သစ္ဆီခ်ီတက္မယ္ဆိုတဲ့ ေလၾကီးမုိးၾကီး ေတြပစ္ျပီး ျပည္သူကို အယံုသြင္းေတာ့ ဘုမသိ ဘမသိနဲ႔ အဲဒီစနစ္ အဲဒီေခတ္ ကိုေထာက္ခံတဲ့သီခ်င္းေတြ အလ်ိဳလ်ိဳ ေပၚေပါက္ခဲ့ပါတယ္။
အထက္ကဆုိတဲ့ ေနရစ္ေတာ့ ေခတ္ေဟာင္း.. မူသစ္ေျပာင္းျပီေလ ဆုိတဲ့ မာမာေအးရဲ႕ ခ်ိဳသာၾကည္ သာလဲ့တဲ့ ေတးသံသာေလးလည္းပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။ ႏွစ္ေလးအတန္ၾကာလာေတာ့… စစ္အစိုးရေျပာတဲ့ သာယာ၀ေျပာတဲ့လူ႔ေဘာင္သစ္ၾကီး က ဘယ္ဆီေနမွန္းမသိပဲ အငတ္ေဘးေတြ၊ အၾကပ္အတည္းေတြနဲ႔ ဒက္ထိတုိးျပီး ေနရင္းထုိင္းရင္း ေငြစကၠဴကလည္း အၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ အသိမ္းခံရတဲ့အဆံုး၊ ေနာက္ဆံုးမေတာ့ ၈၈ ခုႏွစ္မွာ ကမၻာေက်ာ္ ၈ေလးလံုး အံုၾကြမႈၾကီးနဲ႔ အာဏာရွင္ဗိုလ္ေန၀င္းနဲ႔ သူ႔ပါတီ မဆလ ၾကီးလည္း ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားပါေတာ့တယ္။
အာဏာငမ္းငမ္းတက္ေနတဲ့ ဗိုလ္ေန၀င္းက တုိင္းျပည္ ေခ်ာက္ထဲက်ဖုိ႔ လက္ႏွစ္လံုးအလုိဆုိတဲ့ အေၾကာင္းျပခ်က္ၾကီးယူျပီး အာဏာသိမ္းလိုက္ေတာ့ တုိင္းျပည္လည္း အဲဒီေတာ့မွ တကယ့္ကို ေခ်ာက္ထဲ က်ေတာ့တာပါ။ သူ႔ပါတီနဲ႔ သူ႔အစိုးရကို လက္မခံတဲ့ ျပည္သူေတြကုိ သူ႔ခါးပုိက္ေဆာင္တပ္ေတြ အသံုးခ်ျပီး ၈၈ ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာ ၁၈ ရက္ေန႔မွာ အာဏာသိမ္း၊ စစ္အစုိးရကို ထူေထာင္လုိက္တဲ့ အခါ ဒုကၡိတကို ခါးလည္က ျဖတ္ရုိက္သလို နလံမထူႏုိင္ေတာ့ပါဘူး။
မျဖစ္လို႔ လုပ္ေပးရတဲ့ ၉၀ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပဲြမွာ အၾကိဳက္မွာ ကြဲျပားေပမယ့္၊ မၾကိဳက္မွာ တထပ္ တည္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ အမုန္းၾကီးမုန္းေနတဲ့ စစ္အစုိးရကို ဆန္႔က်င္တဲ့အေနနဲ႔ NLD ကိုပံုေအာ မဲေပးခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ (ကိုသာဆုိးတုိ႔ စစ္အုပ္စု) က မ်က္ႏွာေျပာင္တုိက္ျပီး အႏုိင္ရပါတီကို အာဏာလႊဲ မေပးခဲ့ပါဘူး။
“ကဲ … ႏွစ္ထပ္ရွိမွ မွတ္မိမယ္” ဆုိတဲ့ စကားလို ခု ၂၀၁၅ ေရြးေကာက္ပြဲမွာလည္း NLD ႏုိင္ျပန္ပါျပီ။ အာဏာကုိ ေအးေဆးတည္ျငိမ္စြာလႊဲေပးပါမယ္လို႔ ေျပာေနေပမယ့္ စစ္တပ္က “ပင္လယ္ထဲမွာ ေရရွိတယ္ဆုိရင္ေတာင္ ျပည္သူက ေျပးၾကည့္ျပီးမွ ယံုမယ္ … မသည္းအူ” ျဖစ္ေနပါျပီ။ ေခတ္အဆက္ဆက္ အလိမ္အညာ၊ အတုေယာင္၊ အပစ္အခတ္၊ အညွစ္အသတ္ ေတြနဲ႔ၾကီးျပင္းလာခဲ့ရေတာ့ ‘သံသယ’ ဆုိတဲ့မ်က္မွန္ တစ္လက္ျပည္သူေတြလက္ ထဲမွာရွိေနပါ ျပီ။ မဆလ၊ န၀တ၊ နအဖ၊ ၾကံ႕ဖြတ္ ေခတ္အဆက္ဆက္ စစ္အစိုးရ သက္တမ္းတေလွ်ာက္ ျပည္သူေတြရဲ႕ ယံုၾကည္မႈကို မတည္ေဆာက္ႏုိင္တဲ့အတြက္ က်ဆံုးရျခင္းျဖစ္တယ္ဆုိတာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ား သင္ခန္းစာယူမယ္ဆုိ ယူဖုိ႔သင့္ပါျပီ။ ထားပါေတာ့။
ဘယ္ေတာ့မွ သင္ခန္းစာ မယူတတ္တဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ား၊ မဲစာရင္းကုိ 30% ပဲ တာ၀န္ယူႏုိင္တယ္လို႔ေျပာတဲ႔ၾကားက ခြက္ခြက္လန္ေအာင္ရံႈးေလေတာ့ 100% မဲစာရင္းမ်ား မွန္ခဲ့ရင္ ဘယ္လိုမ်ားရံႈးမလဲဆုိတာ စဥ္းစားသာၾကည့္ ၾကပါေတာ့။
ေရြး/ေကာ္ က ထုတ္ျပန္တဲ့အႏုိင္အရံႈး ရလာဒ္ စာရင္းကလည္းတိတိက်က် တရား၀င္ထြက္မလာ ေသး။ အာဏာလႊဲေျပာင္းေပးဖုိ႔ အခ်ိန္ကလည္း သံုးလေလာက္လုိေသးေတာ့၊ ဒီအေတာအတြင္းမွာ ဘာမဆုိျဖစ္ႏုိင္ေသးတယ္ဆုိတာကို သတိခ်ပ္မိျပီး လက္မ မေထာင္မိဖုိ႔၊ အႏုိင္ရပါတီေအာင္ပြဲေတြ ဇြတ္ မခံဖုိ႔ အၾကံေပးလုိပါတယ္။ သိရသေလာက္ ေရြးေကာက္ပြဲရလာဒ္နဲ႔ ပဲ မၾကာမတင္ေသာ ကာလမွာ အေျပာင္းအလဲ တစ္ခု မလြဲမေသြ ၾကံဳရေတာ့မယ္လို႔ေတာ့ ေျပာလုိ႔ရပါတယ္။ “ေနရစ္ေတာ့ေခတ္ေဟာင္း.. မူသစ္ေျပာင္းျပီေလ” ဆုိတဲ့သီခ်င္းဓါတ္ျပားဖံုသုတ္ျပီး လႊင့္ဖုိ႔ အခ်ိန္မၾကာခင္လာေတာ့မွာပါ။
စနစ္သစ္- မူသစ္- လူသစ္ေတြနဲ႔ ေခတ္သစ္ တစ္ခုကို ခ်ီတက္ဖုိ႔ တာစူ ေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ေခတ္ေဟာင္း စနစ္ေဟာင္း က ေခါက္ရုိးက်ိဳးေနတဲ့ အေတြးအေခၚေဟာင္း၊ အယူအဆေဟာင္း၊ အက်င့္စရုိက္ေဟာင္းေတြ ကို စြန္႔လႊတ္ဖုိ႔- စြန္႔လႊတ္ရဲဖို႔ လုိပါျပီ။ ပေဒသရာဇ္ ေခတ္၊ ကုိလိုနီေခတ္၊ စစ္ကြ်န္ေခတ္ ေတြကို ႏွစ္ေပါင္းမ်ား စြာ ခါးခါးသီးသီး ၾကံဳခဲ့ရတဲ့ ျပည္သူေတြမွာ အဲဒီေခတ္၊ စနစ္ေတြနဲ႔ လုိက္ေလ်ာညီေထြ ျဖစ္ေအာင္က်င့္ၾကံ ေနထုိင္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ခုလို ဒီမိုကေရစီ စနစ္နဲ႔ ခ်ီတက္မယ္လည္းဆုိေရာ ေခတ္ေဟာင္းစနစ္ေဟာင္း က အေတြးအေခၚအက်င့္အၾကံ ေတြနဲ႔ အံမ၀င္ ဂြင္မက် ျဖစ္တတ္ပါတယ္။ ကေန႔ ဒီမု္ိကေရစီ အေျခခုိင္ေနတဲ႔ ကမၻာႏုိင္ငံၾကီးေတြမွာ က်င့္သံုးေနတဲ့ ဥပေဒေတြ၊ က်င့္ထံုးေတြ၊ ဓေလ႔စရုိက္ေတြကိုေလ႔လာျပီး ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈ ေရေျမအေနအထားနဲ႔ ကုိက္ညီရင္ ရဲရဲ ၾကီး အသံုးျပဳဖုိ႔လိုပါျပီ။
ဒီမုိကေရစီ နုိင္ငံေတာ္ကို တည္ေဆာက္ခ်င္တယ္။ ဒီမုိကေရစီ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းသာလွ်င္သာယာ ခ်မ္းေျမ့တဲ့လူ႔ အဖြ႔ဲအစည္းလို႔ ျမင္ရင္- အေျခခံအက်ဆံုးက လူကို လူလုိျမင္တတ္ဖုိ႔က အေရးၾကီးဆံုးပါပဲ။ အုပ္ခ်ဳပ္သူနဲ႔ အအုပ္ခ်ဳပ္ခံ၊ အုပ္ခ်ဳပ္သူအခ်င္းခ်င္း၊ အအုပ္ခ်ဳပ္ခံျပည္သူအခ်င္းခ်င္း လူကုိလူလုိမျမင္ဘဲ အာဏာပါ၀ါ၊ ေနရာ၊ ဥစၥာ၊ ဓန၊ အသားအေရာင္ အေပၚအေျခခံျပီးလူူလူခ်င္း ခြဲခြဲျခားျခား ဆက္ဆံေနဦးမယ္ဆုိရင္- ဒီမိုကေရစီလို႔ ပါးစပ္ကဘယ္ေလာက္ပဲ ကုန္းေအာ္ကုန္းေအာ္ ဒါဟာ အာဏာရွင္ စနစ္ရဲ႕ အျပဳအမူ အက်င့္အၾကံပါပဲ။
စစ္အာဏာရွင္ရာစု ႏွစ္ တ၀က္ေလာက္ေနရာယူခဲ့ေလေတာ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူဆုိတဲ့ လူတန္းစားမ်ားဟာ ႏုိင္လုိ႔ရမယ့္ ျပည္သူေတြအေပၚ ေမာက္မာသေလာက္ ေၾကာက္ရမယ့္ သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ တုန္ေနတတ္ၾကတာ ျမန္မာ အစိုးရရဲ႕ စရုိက္လိုေတာင္ျဖစ္ေနပါျပီ။ စစ္တပ္မွာ ရာထူး တဆင့္ျမင့္သူက တဆင့္နိမ့္သူကုိ အႏုိင္က် ဗိုလ္လုပ္လုိ႔ရေလေတာ့- ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႈးၾကီး ကေတာ္ ထမိန္ေလွ်ာ္ေပးရတဲ့ ဗိုလ္ၾကီးကေတာ္မ်ိဳးေတြရွိတဲ့ တုိင္းျပည္ဆုိေတာ့ လူအခ်င္းခ်င္းတန္းတူ ရည္တူမႈ ဆုိတာကုိ နားလည္လက္ခံႏုိင္စြမ္းမရွိၾကေတာ့ပါဘူး။ ခံရသူဘက္ကလည္း ဘ၀ေပးအသိအရ “ေဖာ္လံဖား” ရင္အခြင့္အေရးရတယ္မွန္းသိေတာ့ “ေဖာ္လံဖား” ခ်င္တဲ့ လူတန္းစားကလည္း သြားေလရာ မျမင္ခ်င္မွအဆံုးပါ။ ပညာတတ္ေတြေတာင္ပါပါတယ္။
စပ္မိလို႔ ေရးရရင္ ၉၀ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲကာလ မတုိင္ခင္စည္းရံုးေရးဆင္းေတာ့ စစ္ကုိင္းတုိင္းတခြင္ ျပဲျပဲစင္ေအာင္ ဆရာေမာင္ေသာ္က နဲ႔ ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ သြားေလရာမွာ ေဖာ္လံဖားေတြ၊ အခြင့္အေရးသမားေတြ၊ ေဒၚစုေဘးနားကပ္ထုိင္ခ်င္သူေတြ၊ ေဒၚစုနဲ႔ ဓါတ္ပံုတြဲအရုိက္ခံခ်င္သူေတြကို မနည္း လြတ္ေအာင္ ေရွာင္ရပါတယ္။ ဒါမ်ိဳးေတြက ခုထိလည္းရွိေနျပီး ဟုိတုန္းက ဦးဘဂ်မ္းတုိ႔ကာတြန္းေရးတဲ့ ေခတ္တုန္းကလညး္ရွိေလေတာ့၊ ၾကာရင္ “ဒါကိုအမ်ိဳးသားစရုိက္” ျဖစ္သြားမွာစုိးရပါတယ္။ ခုလို ေခတ္ေျပာင္း၊ စနစ္ေျပာင္းေတာ့မယ့္အခ်ိန္မွာ ဒါမ်ိဳးေတြရပ္သင့္ပါျပီ။
ေနာက္ျပီး ျမန္မာ့လူ႔အဖြ႔ဲအစည္းမွာ နားမလည္ႏုိင္တဲ့ ကိစၥတစ္ခုက လူလူခ်င္းလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈကိုမက်င့္သံုးတတ္ၾကပါဘူး။ တကမၻာလံုးက လက္ခံအတည္ျပဳက်င့္သံုးၾကတဲ့ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ ျခင္းယဥ္ေက်းမႈကို ျမန္မာေတြဘာ့ေၾကာင့္ ဒီေလာက္၀န္ေလးေနၾကသလဲ။ ေျပာရရင္ေတာ့ လူလူခ်င္းတန္းတူ ညီတူမႈကို လက္မခံႏုိင္တတ္ၾကတာပါပဲ။ ဥပမာ- ဆင္ကေလာင္စာေရးဆရာၾကီးကို ကဗ်ာဆရာေပါက္စကေလာင္သစ္တစ္ေယာက္နဲ႔မိတ္ဆက္ေပးရင္ အဲဒီဆရာၾကီးဆုိသူက လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ မယ္ ထင္ပါသလား၊ ေ၀းပါေသးရဲ႕။ ကေလာင္သစ္ကေလးကလည္း ဆရာၾကီးကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ဖုိ႔ မ၀ံ့ပါဘူး။ အဂါရ၀ ျဖစ္မွာစုိးလို႔ သူ႔ ခမ်ာ လက္အုပ္ခ်ီရင္ခ်ီ၊ ဒါမွမဟုတ္ လက္ကေလးေနာက္ပစ္ျပီး မ်က္ႏွာငယ္ သြားျဖီးေလးနဲ႔ ဆက္ဆံမွ အဆင္ေျပတာပါ။ ဆရာၾကီးကလည္းဒီလုိ ကေလာင္လက္သစ္ ကေလးကိုလက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လုိက္ျခင္းအားျဖင့္ တန္းညွိခံရတယ္၊ ဂုဏ္သိကၡာက်တယ္လုိ႔ထင္တတ္ၾကပါ ေသးတယ္။ တန္းခ်င္းမတူဘူးလို႔ ထင္တတ္ၾကပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ ကေလာင္ၾကီး၊ ကေလာင္သစ္ ဆုိတာျပသနာမွ မဟုတ္တာ။ လူ လူ ခ်င္းဆုိတာကုိ နားလည္လက္ခံရင္ အားရပါးရ လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ႏုိင္ရမွာေပါ့။ ဘယ္ဗိုလ္မႈးၾကီးက ဘယ္အၾကပ္တပ္သား ကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ပါသလဲ။ ဘယ္သူေဌးၾကီးက သူ႔ကုမၸဏီက စာေရးတစ္ေယာက္ကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္ ပါသလဲ။ ေဘးတုိက္ဆက္ဆံေရးကို အလုိမရွိဘဲ အေပၚေအာက္ဆက္ဆံေရးကို ေမွ်ာ္လင့္တာဟာ ဒီမုိကေရစီ က်င့္စဥ္မဟုတ္ပါဘူး။
ေနာက္တစ္ခ်က္.. ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြမွာ ဆရာအေခၚခံခ်င္တဲ့၀ါသနာ ထူးထူးျခားျခားၾကီးကို ရွိေန တတ္ပါတယ္။ ခုေနခါ ဂ်ာနယ္ေတြ၊ ေဖ့ဘုတ္ေတြ၊ အင္တာနက္ေတြက လူတုိင္းလက္လွမ္းမွီ ေနေလေတာ့ တခ်ဳိ႕ အင္တာဗ်ဴးေတြဖတ္ရတဲ့ အခါအလြန္စိတ္ပ်က္ဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။ သတင္းေထာက္(သို႔) ဗ်ဴးတဲ့သူက ဘယ္လိုပဲ ေခၚေခၚ ကိုယ့္ကုိယ္ကို ဆရာ ဆရာနဲ႔ ဆရာကုိ ပါးစပ္ကမခ်တာေတာ့ ဘ၀င္ပဲ ျဖစ္ေနတာလား၊ အက်င့္ပဲပါေနတာလားမသိပါဘူး။ ကိုယ့္ကုိယ္ကို နာမ္စားသံုးတဲ့အခါ ကြ်န္ေတာ္ဆုိရင္လံုေလာက္ပါျပီ။
စပ္မိလို႔ တစ္ခုေရးျပပါရေစ။ ၉၀ ခုႏွစ္၀န္းက်င္ေလာက္တုန္းက ဘီဂ်င္း တကၠသိုလ္က ျမန္မာစာေပါေမာကၡ ဦးေမာင္ေမာင္ရွိန္ဆုိတဲ့ တရုတ္လူမ်ိဳးတစ္ေယာက္ ကြ်န္ေတာ့္ဆီ အသိတစ္ေယာက္နဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ေရာက္လာပါတယ္။ တုိတုိေျပာရရင္ သူဟာ ဆရာၾကီးမင္းသု၀ဏ္ရဲ႕ တပည့္ျဖစ္ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဆရာၾကီး ကုိ သြားေတြ႔ခ်င္ေပမယ့္ လိပ္စာမသိလို႔ ဆက္သြယ္ေပးဖုိ႔ အကူအညီေတာင္းတာပါ။ သူ႔ဆီက ဆရာၾကီးရဲ႕ ဖုန္းနံပါတ္ကိုယူျပီး ဖုန္းဆက္လုိက္ေတာ့ ဖုန္းထဲက ဟုတ္ကဲ့ေျပာပါ၊ ကြ်န္ေတာ္ေမာင္၀န္ပါဆုိတဲ့ အသံၾကီး ပီပီသသ ထြက္လာပါတယ္။ ကဲ… ၾကည့္စမ္း. ဘယ္ေလာက္ႏွိမ့္ခ်သလဲဆုိတာ။ ကြ်န္ေတာ္ဆရာၾကီး မင္းသု၀ဏ္ပါလို႔ေျပာခဲ့ရင္ ကြ်န္ေတာ္ အခုေဆာင္းပါးနဲ႔ ဆရာၾကီး အေၾကာင္း တခုတ္တရ ေရးျဖစ္မယ္မထင္ပါဘူး။ ထုိ႔အတူပါပဲ ဆရာဦး၀င္းတင္တုိ႔ ဆရာ ေမာင္ေသာ္ကတုိ႔ ဘယ္ေတာ့မွ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ဆရာ ဆရာထည့္မေျပာပါဘူး။ ကြ်န္ေတာ့္ထက္အသက္အမ်ားၾကီး ၾကီးေပမယ့္ ခင္ဗ်ား၊ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာျပီး၊ ေခၚရင္လည္း ကုိသာထက္ေအာင္လုိ႔ပဲ ေခၚပါတယ္။
အခု- အဲဒီေဆာင္းပါးကိုေရးေနစဥ္မွာပဲ အဂၤၤၤၤၤၤၤၤလန္က ေတာ္၀င္မိသားစုထဲက Charles တုိ႔ ဇနီးေမာင္ႏွံ ၾသစေၾတးလ်ကို အလည္ေရာက္ေနပါတယ္။ တေန႔က Canberra က War Memorial ကိုုသြားျပီး လြမ္းသူ႔ပန္းေခြခ်ပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ကင္ဘာရာမွာ မုိးေတြရြာေနပါတယ္။ လင္မယား ၂ ေယာက္လံုး ကုိယ့္ထီးကိုယ္ေဆာင္း၊ ဘယ္သူမွထီးေတာ္မုိးမေပးပါဘူး။ ေပးလည္းသူတို႔လက္ခံလိမ့္မယ္ မထင္ပါဘူး။ ေရႊျပည္ၾကီးမွာေတာ့ မွတ္မိၾကဦးမလား မသိဘူး။ မၾကာခင္က ကြယ္လြန္သြားျပီျဖစ္တဲ့ ၾကံ့ဖြတ္ ထိပ္တန္းေခါင္းေဆာင္ တစ္ဦးက ေတာင္တြင္းၾကီး က အထက္တန္းေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္းမွာ ဆုိဖါၾကီးေပၚမိန္႔မိိန္႔ၾကီးထုိင္လုိ႔၊ ေအာက္မွာ ၈ တန္းေက်ာင္းသူေလးက ပဆစ္တုပ္ ယို႔ယို႔ေလးထုုိင္ျပီး ယပ္ခပ္ ေပးေနတဲ့ပံု။ ၾကည့္ရတာ အေတာ္ေလး ေအာ္ဂလီဆန္ဖုိ႔ ေကာင္းပါတယ္။ ပါးစပ္က ဒီမုိကေရစီလို႔ ၾကားေကာင္းေအာင္ ေျပာျပီး လူကေတာ့ ပေဒသရာဇ္ေခတ္ကို လြမ္းေကာင္းေနတဲ့သူေတြပါ။
ဒုတိယ ကမၻာစစ္မွာ ဖက္ဆစ္၀ါဒီေတြလို႔ နာမည္ပ်က္ခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္၊ တရုတ္ျပည္ နန္ဂ်င္းျမိဳ႕မွာ အစုလုိက္ အျပံဳလုိက္ လူသတ္ မုဒိန္းက်င့္ ခဲ့တဲ့ ဂ်ပန္၊ ခုခါမွာ လူလူ ခ်င္း တန္ဖိုးထားေလးစားတဲ့ ေနရာမွာ နမူနာ ယူေလာက္ပါတယ္။
၂၀-၄-၂၀၁၅ ည ၇ နာရီ ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္မွာ ကြ်န္ေတာ္တုိ႔သားအဖ ၃ ေယာက္ ဂ်ပန္က တိုက်ိဳ နာရီတာ ေလဆိပ္ကိုေရာက္ပါတယ္။ ေလဆိပ္ကေန ဟုိတယ္ကို တကၠစီ ငွားရင္ေစ်းၾကီးလို႔ ဘတ္စ္ကားနဲ႔ပဲ ခ်ီတက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ႏုိင္ငံျခားသားခရီးသည္ေတြပါလုိ႔ ထင္ပါရဲ႕၊ ရပ္တဲ့မွတ္တုိင္တုိင္းမွာ ပစၥည္းအတင္အခ် လုပ္ေပးတဲ့ အလုပ္သမားလူငယ္ေလးေတြဟာ ဘတ္စ္ကား ၀င္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ တခါ ျပန္အထြက္မွာ တခါ ဘတ္စ္ကားေပၚပါလာတဲ့ ခရီးသည္ေတြကို ဦးညႊတ္ခါးကိုင္းျပီး အရိုအေသေပးပါတယ္။ ထုိ႔အတူပါပဲ တုိက်ိဳ-က်ိဳတုိ အီရုိးရွီးမားခရီးစဥ္ကို Bullet ရထားနဲ႔ သြားေတာ့ တက္လာတဲ့ လက္မွတ္စစ္တုိ႔၊ ထေရာ္လီေလးတြန္း ျပီး ေစ်းလည္ေရာင္းတဲ့ဂ်ပန္မေလးေတြဟာ တဲြေပၚအ၀င္ အထြက္ ခရီးသည္ေတြကုိ ဦးညႊတ္ခါးကိုင္းျပီး အရုိအေသေပးတာေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။ ဂ်ပန္မွာေရာ၊ အိမ္ေဖာ္ကို ပါးရုိက္နားရုိက္တာ၊ မီးပူနဲ႔ ကပ္တာေတြရွိ-မရွိ ကြ်န္ေတာ္မသိခဲ့ရပါဘူး။
အတိုခ်ဳပ္ျပီးေျပာရရင္ေတာ့- လူကိုလူလို႔မထင္၊ ေမာက္ေမာက္မာမာ မုိက္မုိ္က္ရုိင္းရိုင္း ေျပာတတ္တဲ့ စစ္အေရခြံျခံဳ ေတြကိုေတာ့ ျပည္သူေတြက မဲတျပားနဲ႔ ဆံုးမ ဒဏ္ခတ္ ခဲ့ျပီးပါျပီ။ ေခတ္သစ္၊ စနစ္သစ္၊ လူသစ္၊ မူသစ္ ေတြနဲ႔ သာယာခ်မ္းျမ့တဲ့ ဒီမုိကေရစီမုခ္ဦးဆီ ခ်ီတက္ၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဆင္းရဲ-ခ်မ္းသာ၊ အျဖဴ-အမဲ၊ အၾကီး-အငယ္၊ မခြဲျခားပဲ လူကို လူလို႔ျမင္ျပီး ဒီမုိကေရစီရဲ႕ အေျခခံအက်ဆံုး ျဖစ္တဲ့ လူ-လူခ်င္း ေလးစားၾကရမယ္ဆုိတာေလးေတာ့ သတိကပ္ေစခ်င္ပါတယ္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
