ဖိုးထက္ – ဦးေႏွာက္နဲ႔ ႏွလံုးသား ဆတူၾကီးတဲ႔ ေခါင္းေဆာင္ေတြ အလိုရိွသည္
(မိုးမခ) ႏို၀င္ဘာ ၁၉၊ ၂၀၁၅
ကၽြန္ေတာ္က ဦးႏုရဲ႕ စာအုပ္ေတြဆို မၾကိဳက္ဘူး။ မၾကိဳက္ဆို သူ႔စာအုပ္ေတြထက္ အရင္ ဆရာၾကီး ေရႊဥေဒါင္းရဲ႕ ဘ၀တစ္သက္တာ မွတ္တမ္းမ်ား ကို အရင္ဖတ္မိတာကိုး။ ဒါေၾကာင္႔ ဦးႏုရဲ႕ စာေတြကို မၾကိဳက္ေအာင္ ဆရာၾကီး ေရႊဥေဒါင္းက လုပ္ခဲ႔တာလို႔ သြားေလသူ ဆရာၾကီးကို အျပစ္ပံုခ်ရမွာဘဲ။ ဆရာၾကီးက သူ႔စာအုပ္ထဲမွာ ႏြားသတ္လိုင္စင္ေတြကို ရုပ္သိမ္းဖို႔ ဥပေဒထုတ္ခဲ႔တဲ႔ ဦးႏုကို အေတာ္ေလး တြယ္ခဲ႔တာကိုး။ ဆရာၾကီးက ခ်က္နဲ႔၊ လက္နဲ႔ အဲဒီ ႏြားသတ္လိုင္စင္နဲ႔ အမဲသား မစားရ ကိစၥကို ေ၀ဖန္ခဲ႔တယ္။ အမဲသားဟာ လူကို အားရိွေစတယ္။ အဟာရျဖစ္ေစတယ္။ မသတ္ရလို႔ ဥပေဒထုတ္ေပမယ္႔ တိုးတိုးသားေတြ ေပၚေနတာဘဲလို႔ ေထာက္ျပတယ္။ ဆရာၾကီးမွန္တယ္။ ဥပေဒထုတ္တဲ႔ ဦးႏုမွားတယ္။ ဒီလို စိတ္ထဲ မွတ္ခဲ႔တာကိုး။ အဲဒါက တစ္ခ်က္။
ေနာက္ၿပီး ဦးႏုေရးတဲ႔ မိတၱဗလထီ႗ီကာက်မ္း ကို ဖတ္ေတာ႔ အလိုလို ရန္လိုေနတဲ႔ အေကာင္ ကၽြန္ေတာ္႔အတြက္ ဘယ္လိုမွ ခံစားလို႔ရဘူး။ ေနာက္ၿပီး သူေရးတဲ႔ တက္က်မ္းေတြကိုလဲ မၾကိဳက္ဘူး။ တက္က်မ္းဆိုတာ ဖတ္တံုးသာ ျမင္႔မိုရ္ေတာင္ၾကီး ေရႊ႕ရ ေရႊ႕ရ ျဖစ္တာ။ ၿပီးရင္ အသားက်ေနတဲ႔ ပ်င္းတဲ႔စိတ္၊ အလြယ္လိုက္ခ်င္တဲ႔စိတ္၊ လူ၀ါး၀စိတ္ေတြကို ျပင္ဖို႔ ခက္ပါတယ္။ တက္က်မ္းေတြ ဖတ္ စကားၾကီး စကားက်ယ္ေတြေျပာ ရင္ေကာ႔ ေခါင္းေမာ႔လမ္းေလွ်ာက္တတ္လို႔ ေဂါက္ေနတာလား မသိဘူးဆိုတဲ႔ အျမင္ခံရတာ အဖတ္တင္တာဘဲ။ ေျပာခ်င္တာက ဦးႏုေရးတဲ႔ စာအုပ္ဆိုရင္ ဖတ္ေတာ႔ ဖတ္သင္႔တယ္ ဆိုတဲ႔ စိတ္ရိွေပမယ္႔ ပထမဦးစားေပးမွာ မပါဘူး။
ဒါေပမယ္႔ အသက္ေလး အတန္ရလာေတာ႔ စာဖတ္တာလဲ အရိွန္ရလာတယ္။ အထူးသျဖင္႔ ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာ ကိစၥ၊ ၀ိစၥေတြနဲ႔ ရွဳပ္ေထြးမေနဘဲ အခ်ိန္အားေတြ အမ်ားၾကီးရေအာင္ ဖန္တီးလိုက္ရင္ စာဖတ္ဖို႔ အခ်ိန္အမ်ားၾကီးရပါတယ္။ စာဖတ္တယ္ဆိုတာ သူမ်ားေတြကို လိမ္လို႔ ရခ်င္ရမယ္။ ကိုယ္႔ ကိုယ္ ကိုယ္ေတာ႔ စာတကယ္ဖတ္သလား၊ မဖတ္သလား ဒီလူ ဘာလုပ္သလဲဆိုတာ လိုက္ၾကည္႔ရံုနဲ႔ အလြယ္ေလး သိႏိုင္တယ္။ ဆိုရွယ္နက္ခ္၀ပ္ေတြမွာ ၀ယ္လာတဲ႔ စာအုပ္ေတြ ဓာတ္ပံုရိုက္၊ စာအုပ္ထူထူၾကီးေတြ ရိွတယ္လို႔ ႀကြားႀကြားေနတဲ႔ လူေတြကို ကၽြန္ေတာ္ (တစ္ဦးတည္း သေဘာအရ) အလြန္ မုန္းပါတယ္။ ဒီလို ငႀကြားေတြကို မုန္းၿပီး ကိုယ္တိုင္ၾကေတာ႔ တစ္ရက္ေနလို႔ စာတစ္ေၾကာင္းေတာင္ ၿပီးေအာင္ ဖတ္ရဲ႕လားလုိ႔ ျပန္ေမးၿပီး စာဖတ္ျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားတယ္။ ကိုယ္တိုင္ မျပင္ဘဲ သူမ်ားကို ပက္ပက္စက္စက္ ေ၀ဖန္တတ္တဲ႔ အက်င္႔ဆိုးၾကီး ကၽြန္ေတာ္႔မွာ ရိွေနတတ္လို႔ သတိထားၿပီး ျပင္ၾကည္႔တဲ႔ သေဘာပါဘဲ။
အခုလဲ ဦးႏုရဲ႕ တာေတစေနသားကို ကၽြန္ေတာ္႔ အမအၾကီးဆံုးက “နင္႔အတြက္ ၀ယ္ထားတယ္။ ဖတ္ခ်င္မလားလို႔” ဆိုၿပီး ေပးလာေတာ႔ ယူထားလုိက္တယ္။ မိသားစုထဲမွာ စေနသား ကၽြန္ေတာ္လူဆိုးကို အမၾကီးက ဘာသေဘာနဲ႔ ေပးသလဲေတာ႔ မသိဘူး။ သူ စာဖတ္နည္းတာေတာ႔ ေသခ်ာတယ္။ ဒါေပမယ္႔ တစ္မိသားစုလံုးရဲ႕ ဆိုးေမြေတြကို မွ်ေ၀ခံစားေပးေနတဲ႔ အမၾကီးရဲ႕ ေစတနာကို သိတာေၾကာင္႔ ဒီ ဦးႏုရဲ႕ တာေတ စေနသားေတာ႔ ဖတ္အံုးမွဘဲလို႔ ေတြးတယ္။
စာအုပ္ကို စဖတ္မွဘဲ ငါ အေတာ္မိုက္တဲ႔ အေကာင္လို႔ ေတြးမိတယ္။
လူေတြဟာ ကိုယ္ပိုင္ ႀကိဳတင္ကူးယူထားတဲ႔ သတ္မွတ္ခ်က္ေတြအရ ဘ၀ကို ျဖတ္သန္းၾကတယ္။ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဘ၀ကို ေသေသခ်ာခ်ာ သိေအာင္ မေလ႔လာဘူး။ စနစ္ၾကီး တစ္ခုရဲ႕ အေၾကာင္းကို နားမလည္ဘူး။ အမ်ားေယာင္ရင္ လိုက္ေယာင္တယ္။ အမ်ားက မေကာင္းဘူး ေျပာရင္ မေကာင္းဘူး လုိက္ေျပာတယ္။ အျခားသူက ဆဲရင္ လိုက္ဆဲတယ္။ ေလဖမ္းဒါန္းစီး စကားေတြနဲ႔ လူတတ္ၾကီး လုပ္ခ်င္ၾကတာ ကၽြန္ေတာ္ ေရွ႕ဆံုးကဘဲ။ အခု တာေတစေနသား ကို ဖတ္မွ ငါဟာ ဦးႏုစာေတြ မစြံ၊ ဖတ္လို႔ မေကာင္းလို႔ ႀကိဳတင္ေတြးဆခ်က္ေတြနဲ႔ ဒီေလာက္ ေကာင္းတဲ႔ စာအုပ္ကို ျပစ္ထားခဲ႔တာ အခ်ိန္ေတြ ႏွေျမာစရာလို႔ ေတြးတယ္။
ဦးႏုဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းရဲ႕ ရင္းႏီွးတဲ႔ မိတ္ေဆြၾကီး ျဖစ္သလို အစ္ကိုၾကီးတစ္ေယာက္လို အားထားယံုၾကည္ခဲ႔တဲ႔ သူဘဲ။ ျဖတ္ေျပာရအံုးမယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ မ်ိဳးဆက္မွာ ၁၉၈၈ တံုးက ဦးႏုကို အေတာ္ေလး ႏွံခဲ႔ၾကဘူးတယ္။ ေခတ္ကုန္ၿပီ။ အခုထိ ေနရာရခ်င္ဆဲလား စသည္ျဖင္႔ အမ်ားေျပာတာကို လိုက္ေယာင္ခဲ႔ၾကတဲ႔ သူေတြထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္လဲ ပါတယ္။ တကယ္ေတာ႔ ဦးႏုဟာ ဒီလိုမဟုတ္ဘူးလို႔ အခုစာအုပ္ဖတ္မွဘဲ နားလည္တယ္။ အခု ၿပီးခဲ႔တဲ႔ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဦးႏုရဲ႕ မ်ိဳးဆက္ေတြ ပါတီေထာင္ၿပီး ေရြးေကာ္ပြဲ ၀င္တဲ႔ ေနရာမွာဘဲ NLD ကို ဘဲ႔တိုက္တယ္လို႔ အေတာ္ က်ဥ္းေျမာင္းတဲ႔ စိတ္နဲ႔ ၾကည္႔ၾကတဲ႔ သူေတြအထဲမွာ ပါခဲ႔ေသးတယ္။
ဦးႏုဟာ သူေျပာသလို ဦးေႏွာက္ထက္ ႏွလံုးသားက ပိုၾကီးသူ ျဖစ္မယ္။ ဒါေၾကာင္႔လဲ ေရွ႕တန္းကို ထြက္ၿပီး ငမ္းငမ္းတက္ ႏိုင္ငံေရး လူရာ၀င္ခ်င္မွဳေတြကို စက္ဆုပ္သလို ကိုယ္တိုင္လဲ ႏိုင္ငံေရး လူရာ၀င္ခ်င္တဲ႔ စိတ္ ရိွခဲ႔တာ ျဖစ္မယ္။
လူဟာ အသက္ၾကီးလာရင္ ႏွလံုးသားေရာ၊ ဦးေႏွာက္ေရာ ဆတူနီးပါး လိုက္ၾကီးမွ ေကာင္းမယ္။ ကၽြန္ေတာ္ဟာ ဦးႏုနဲ႔တူတယ္။ တူတယ္ဆိုလို႔ မတန္မရာဟယ္လို႔ မထင္ေစခ်င္ဘူး။ သူ႔လိုမ်ိဳး ႏွလံုးသားက ဦးေႏွာက္ထက္ ပိုၿပီး ၾကီးေနတဲ႔ လူျဖစ္ေနတာကို ေျပာခ်င္တာ။ ႏွလံုးသားက ဦးေႏွာက္ထက္ ပိုၾကီးသူေတြဟာ စိတ္ထဲမွာ နစ္နစ္နဲနဲ ခံစားလိုက္ရရင္ လုပ္သင္႔သလား၊ မလုပ္သင္႔သလား ဦးေႏွာက္နဲ႔ မေတြးေတာ႔ဘူး။ လုပ္ခ်င္ရာကို စြတ္ရြတ္ လုပ္ျပစ္တယ္။ ၿပီးမွသာ မွားမွန္းသိၿပီး ျပင္မရေတာ႔လို႔ ေနာင္တ ရေနတတ္တာ။ ဦးႏုကေတာ႔ ႏွလံုးသားက ပိုၾကီးေပမယ္႔ သူ႔ဦးေႏွာက္က အဆင္႔အတန္းမွီလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔လို ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ေတြ ကိုယ္တိုင္က တန္ဖိုးထားခဲ႔ရတဲ႔ လူတစ္ေယာက္ျဖစ္ခဲ႔တာ။ ကၽြန္ေတာ္လို အေကာင္ကေတာ႔ စိတ္လိုက္ မာန္ပါ စြတ္လုပ္၊ ဦးေႏွာက္က အဆင္႔မမီွိလု႔ိ လူေတြရဲ႕ မုန္းတီး၊ စက္ဆုပ္မွဳေတြ ခံလိုက္ရတာဘဲ ရိွတယ္။ ႏွလံုးသားနဲ႔ ဦးေႏွာက္ တိုက္ရိုက္ အခ်ိဳးက်ဖို႔ ၾကိဳစားသင္႔တယ္လို႔ ဦးႏုက သူ႔စာအုပ္ထဲမွာ တိုက္ရိုက္ မေျပာခဲ႔ေပမယ္႔ စာဖတ္သူ ကၽြန္ေတာ္႔ကို သင္ေပးတယ္။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းဟာ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ဖိုက္တာၾကီး တစ္ေယာက္ဆိုရင္ အခါေတာ္ေပး ပညာရိွၾကီးဟာ ဦးႏုဘဲလို႔ ထင္တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ျပတ္သားတယ္၊ ရဲရင္႔တယ္။ တစ္ခ်ိန္ထဲမွာဘဲ မွန္တဲ႔ အရာေတြအတြက္ နည္းနည္းမွ အေလွ်ာ႔မေပးတတ္တဲ႔ မာန္မာနလဲ ျပင္းထန္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ ထင္တယ္။ သူ႔လို ေနရာမွာ သူလို ေခါင္းေဆာင္အတြက္ ဒီလို စိတ္ထားမ်ိဳး ရိွလဲ ရိွသင္႔ပါတယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဒီလို ငါမွန္တယ္၊ ငါလုပ္တာ ဟုတ္တယ္ ဆိုတဲ႔ စိတ္ထားဟာ အထူးသျဖင္႔ ႏိုင္ငံေရးမွာ ေနရာတိုင္းမွာျဖင္႔ မဟုတ္ဘူး။ ႏိုင္ငံေရးဆိုတာ လူေကာင္း၊ လူေတာ္ေတြ အမ်ားၾကီး ၀ိုင္း၀န္းၿပီး ႏိုင္ငံကို ကယ္မ၊ ေစာင္႔ေရွာက္ရတဲ႔ ကိစၥ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္လိုမ်ိဳး စိတ္ရွင္းရွင္းနဲ႔ လူတိုင္းကို ေငါက္ဆတ္ေျပာေနလို႔ ေနရာတိုင္းမွာ အဆင္မေျပဘူး။ ဥပမာ တစ္ခု ေျပာပါ႔မယ္။
ေအာင္ဆန္း-အက္တလီ စာခ်ဳပ္ကို လူတိုင္းသိတယ္။ ဖင္ကုန္းေအာ္ၿပီး က်က္မွတ္ခဲ႔ရတာ ကေလးဘ၀ကတည္းက။ ဒါေပမယ္႔ အဲဒီစာခ်ဳပ္ရဲ႕ ေနာက္ခံ သမိုင္းကေတာ႔ ပိုရွဳပ္တယ္။ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ၾကီး ၿပီးလို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ အဖြဲ႔ ဦးေဆာင္တဲ႔ ဖဆပလ ပါတီၾကီးဟာ ျပည္သူလူထုၾကီး အမ်ားစုကို ကိုယ္စားျပဳတယ္။ (ျပည္သူလူထု အကုန္လံုးဆိုတဲ႔ စကားကို ေသခ်ာ မသံုးတာ။ ဒါကို လက္ခံရမယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ လမ္းစဥ္ကို အဲဒီေခတ္က လူတိုင္း လိုက္နာခဲ႔တယ္ဆိုတဲ႔ စကားေတြ အခု မယံုေတာ႔ဘူး။
အခုလဲ NLD ကို ျပည္သူလူထု အကုန္လံုးက လက္ခံတယ္ဆိုတဲ႔ စကားမသံုးသင္႔ဘူး။ မၾကိဳက္တဲ႔ လူေတြလဲ ရိွမွာဘဲဆိုတာ လက္မခံခ်င္လဲ လက္ခံရမွာဘဲ။ NLD ကို ေထာက္မခံတာနဲ႔ ရန္သူၾကီး ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ႔ စိတ္ေတြ ျမင္ေနရလို႔ ေျပာတာ။ ဒါက စကားႀကံဳလို႔ ေျပာတာ။)
ဒုတိယ ကမာၻစစ္အၿပီး ဂ်ပန္ေတြ ျမန္မာျပည္က ျပန္ေျပးရေတာ႔ အဂၤလိပ္ေတြ ျပန္လာတယ္။ အဂၤလိပ္ေတြက ျမန္မာျပည္ကို ရသေလာက္ အုပ္ခ်ဳပ္ခ်င္ေသးတယ္။ ဓနသဟာရ အဖြဲ႔ထဲက အုပ္ခ်ဳပ္ေရးထဲမွာ ဆက္ထားခ်င္ခဲ႔တယ္။ ၉၁ ဌာန အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအရ ျမန္မာျပည္ဟာ ကိုယ္ပိုင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးရမယ္။ ဒါေပမယ္႔ အဂၤလိပ္ဘုရင္မၾကီးကို ဘုရင္အျဖစ္ ဆက္သတ္မွတ္ရမယ္။ ဘုရင္ခံက အုပ္ခ်ဳပ္သူ အာဏာရိွတယ္။ ဦးႏုတို႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းတို႔က ျမန္မာျပည္သူလူထုရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ကို သိတယ္။ ျမန္မာေတြဟာ ဇာတိေသြး ျပင္းထန္တယ္။ အမ်ိဳးဂုဏ္ကို ပုဆိုး ခါးေတာင္းက်ိဳက္ ေမာက္တယ္။ အဂၤလိပ္ေတြ ေပးတဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို လက္ခံလိုက္ရင္ ျပည္သူလူထုက သူတို႔ကို အျမင္မွားမယ္ဆိုတာလဲ သိတယ္။ တိုင္းျပည္ကို ေရာင္းစားတယ္လို႔ ထင္မွာလဲ စိုးရိမ္တယ္။ ၿပီးေတာ႔ သူတို႔အဖြဲ႔ဟာ လြတ္လပ္ၿပီးတဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ဘယ္လို ဦးေဆာင္ရမလဲ၊ ဘယ္လို ေခါင္းေဆာင္မွဳကို ေပးရမလဲဆိုတဲ႔ စိတ္ခ် ယံုၾကည္ခ်က္လဲ ရိွတယ္။ အရည္အခ်င္းလဲ ရိွတယ္။ ဒါေၾကာင္႔ လံုး၀ လြတ္လပ္ေရးကေန တစ္ျပားမွ မေလွ်ာ႔ခဲ႔ဘူး။
ဒီအတြက္ ေတာင္တန္းနဲ႔ ျပည္မ ေပါင္းဖို႔ ေတြ လုပ္တယ္။ အားလံုး ေပါင္းၿပီး လြတ္လပ္ေရး ယူမယ္လို႔ အဂၤလိပ္ေတြကို အေၾကာင္းျပန္တယ္။ ကရင္ နဲ႔ ရွမ္း ခြဲထြက္ခ်င္တာကို ရသေလာက္ ထိန္းတယ္။ လြတ္လပ္ေရး ရၿပီး ေနာင္ဆယ္ႏွစ္အတြင္း မခြဲထြက္ပါဘူးလုိ႔ တိုင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ညိွတယ္။ ေနာင္မွ တရားမွ်တတဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္နဲ႔ တိုင္းရင္းသားေတြ ခြဲမထြက္ေအာင္ ထိန္းမယ္လို႔ ေတြးခဲ႔ၾကတယ္။ (ဖက္ဒရယ္ဆိုတိုင္း ခြဲထြက္တာ မဟုတ္။ ညီတူမွ်တူ ရိွရင္ ဘယ္မိသားစု၀င္မွလဲ အိမ္၀ိုင္းထဲက ထြက္ ၀န္းထရံ အသစ္ကာမယ္မဟုတ္ဘူး။ ဒါက ဦးေႏွာက္ အေဆးခံထားရတဲ႔ လူအခ်ိဳ႕ကို စကားႀကံဳလို႔ ေျပာတာ။) တိုင္းျပဳ ျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ေခၚတယ္။ အေျခခံ ဥပေဒ အသစ္ဆြဲတယ္။ ဒီကိစၥေတြ အကုန္လံုးမွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ဦးေဆာင္ ဦးရြက္ျပဳသူဆိုတာ ဘာမွ သံသယျဖစ္စရာ မရိွဘူး။ ဒါေပမယ္႔ ဦးႏုတို႔လို ေစ႔စပ္ ဖ်န္ေျဖေရးသမားေတြရဲ႕ ေထာက္ပံ႔မွဳ မပါဘဲနဲ႔လဲ အခ်ိန္တိုအတြင္း လြတ္လပ္ေရးေပးပါ႔မယ္ဆိုတဲ႔ အဂၤလိပ္ေတြရဲ႕ ကတိကို မရႏိုင္တာလဲ အမွန္ဘဲ။
ဦးႏုရဲ႕ စာအုပ္ထဲက အေၾကာင္းအရာ တစ္ခုဟာ ကၽြန္ေတာ္တုိ႔ လက္ရိွေခတ္ၾကီး ျဖစ္ေနတာနဲ႔ လာတိုက္ဆိုင္ေနတာ တစ္ခုရိွေသးတယ္။ သူတို႔တံုးက တိုင္းျပဳ ျပည္ျပဳ လႊတ္ေတာ္ေခၚၿပီး အေျခခံ ဥပေဒ အသစ္ဆြဲၾကေတာ႔ ဘာသာေရးနဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး ျပႆနာ ျဖစ္ရတာကို ေတြ႔တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္က ႏိုင္ငံေတာ္ ဘာသာကို ဗုဒၶဘာသာျဖစ္တယ္ဆိုတဲ႔ ကိစၥကို ထည္႔ဖို႔ မူအားျဖင္႔ သေဘာမတူဘူး။ မူအားျဖင္႔ဆိုတာ သူ႔အတြက္မွန္တယ္။ သူက တရားမွ်တတဲ႔လူ။ လူတိုင္း ကိုယ္ၾကိဳက္တာ ကိုယ္ ကိုးကြယ္ပိုင္ခြင္႔ရိွတယ္ဆိုတာ လက္ခံၿပီးသား။ သိၿပီးသားလူ။ ဒါေၾကာင္႔ ဘာသာေရးကို အေရးအရာလုပ္ၿပီး အေျခခံ ဥပေဒထဲမွာ ထည္႔ေရးေနဖို႔ မလိုဘူးလို႔ သူထင္တယ္။ ဒါေပမယ္႔ ဗုဒၶဘာသာ အမ်ားစုရိွတဲ႔ ႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ ဘာသာအျဖစ္ အေျခခံ ဥပေဒထဲမွာ ေရးခဲ႔ခ်င္တဲ႔ လူေတြရဲ႕ စိတ္ဆႏၵဟာလဲ မလြန္ဘူး။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ႔ မရဘူး။ တင္းခံတယ္။ ဒီကိစၥအတြက္ ေဆြးေႏြးၾက၊ ျငင္းၾက၊ ခံုၾကနဲ႔ လႊတ္ေတာ္ အျပင္က ရဟန္းေတာ္ေတြပါ ပါလာၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို သတင္းစာေတြကေန အေရးဆိုလာတယ္။ သတင္းသမားေတြက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကို ေမးေတာ႔ “ေခြးေဟာင္တိုင္း ထမၾကည္႔အားဘူး” ဆိုတဲ႔ စကားကို လႊတ္ကနဲ႔ ေျပာမိခဲ႔တယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဟာ ျပတ္သားတဲ႔ သူ ျဖစ္တယ္။ သူမွန္မွန္းလဲ သိတယ္။ ဘာသာေရးအတြက္ အေျခခံဥေပေဒၾကီးဟာ အျခားဘာသာ၀င္ေတြအတြက္ စိတ္ပ်က္ အားငယ္စရာ ျဖစ္လာမွာကို နည္းနည္းမွ မလုိလားတဲ႔သူ။ ဒါေၾကာင္႔လဲ ရဟန္းေတာ္ေတြကို မရည္ရြယ္ေပမယ္႔ အဲဒီလို ရင္႔ရင္႔သီးသီး မိုက္မိုက္ရိုင္းရိုင္း ေျပာမိတယ္။ ဒါကို သိတဲ႔ ဦးႏုဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းကို ၾကားက ၀င္ၿပီး ေစ႔စပ္ေပးတယ္။
နယ္ခ်ဲ႕ေပမယ္႔ စိတ္ဓာတ္ေကာင္းတဲ႔ ဘုရင္ခံ ဆာဟူးဘတ္ရန္႔ေပးတဲ႔ အိုင္ယာလန္ႏိုင္ငံရဲ႕ အေျခခံ ဥပေဒစာအုပ္ၾကီးကို ကိုင္ၿပီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆီသြားေတြ႔တယ္။ အိုင္ယာလန္ရဲ႕ အေျခခံ ဥပေဒထဲမွာ ကက္သလစ္ ခရစ္ယာန္ ဘာသာဟာ လူအမ်ားဆံုး လက္ခံတယ္။ ပရိုတက္စတင္႔ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြလဲ ရိွတယ္ဆုိတဲ႔ စာေၾကာင္းပါတယ္။ (သူတို႔ဆီမွာ အဲဒီ ကက္သလစ္နဲ႔ ပရိုတက္စတင္႔ ကိစၥအတြက္ တစ္ဖက္နဲ႔ တစ္ဖက္ သတ္ၾက၊ ျဖတ္ၾက ျဖစ္ခဲ႔ၾကတာ သမိုင္းမွာ အမ်ားၾကီး ရိွခဲ႕တယ္။ တစ္ဖက္က အာဏာရရင္ တစ္ဖက္ကို တြယ္တယ္။ သမိုင္းထဲမွာ ပထမ အယ္လီဇဘက္ ဘုရင္မၾကီးတို႔လို ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြက ၀ိုင္းထိန္းေပးခဲ႔ရတယ္။) တိုတိုေျပာရရင္ ဘာသာေရးအတြက္ အပိုဒ္ခြဲအခ်ိဳ႕ အေျခခံ ဥပေဒထဲမွာ ထည္႔ဖို႔ လူၾကီးေတြ သေဘာတူခဲ႔တယ္။
ဦးႏုဟာ ႏိုင္ငံေရးမွာ ထင္ေပၚခဲ႔ေပမယ္႔ ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ေ၀းေ၀းေနခ်င္သူျဖစ္တဲ႔ လူေကာင္း၊ လူေတာ္ၾကီးဆိုတာ ထင္ရွားတယ္။ တရားသမားလိုလို၊ ဘာလိုလို၊ လူေပ်ာ႔လိုလို ဆိုတဲ႔ ဖန္တီးထားတဲ႔ အပုပ္ခ် သတင္းေတြထက္ ႏိုင္ငံအေပၚမွာ အလြန္ေစတနာရိတဲ႔ ပညာတတ္ ေခါင္းေဆာင္ၾကီး ျဖစ္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ သိၿပီ။
သူ႔စာအုပ္ ဖတ္ရင္း ႀကံဳႀကိဳက္လု႔ိ အလ်င္းသင္႔လို႔ ေျပာရအံုးမယ္။ အဂၤလိပ္ေတြ လြတ္လပ္ေရးေပးဖို႔ ျမန္မာလူမ်ိဳးေတြ အစိုးရဖြဲ႔ႏိုင္ဖို႔ ေရြးေကာက္ပြဲ လုပ္ခဲ႔တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္က ဖဆပလ ဟာ ျမန္မာျပည္မ အမတ္ေနရာ ၁၈၂ ေနရာမွာ ၁၇၁ ေနရာ ႏိုင္တယ္။ အခု NLD ႏိုင္တယ္ဆိုတဲ႔ ရာႏွဳန္း ၈၀ ဆိုတာထက္ေတာင္ ပိုေသးတယ္။ ကြန္ျမဴနစ္ စနစ္ လက္ခံသူေတြက ၇ ေနရာ ႏိုင္တယ္။ က်န္တာက တိုင္းရင္းသား။ ဖဆပလဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔ လုပ္ႀကံခံခဲ႔ရေပမယ္႔ တိုင္းျပည္ကို လြတ္လပ္ေရးရေအာင္ ဦးေဆာင္ႏိုင္ခဲ႕တယ္။
ေနာင္မွသာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြက ဖဆပလေတြကို အပုပ္ခ်။ ငယ္က်ဳိးငယ္နာေဖာ္။ ဖဆပလေတြကာ ကြန္ျမဴနစ္ေတြကို အေဖ၊ အေမဘဲ သတ္ေတာ႔မွာလိုလို၊ ေရႊတိဂံုဘုရားၾကီးဘဲ ျဖိဳခ်ေတာ႔မွာလိုလို သတင္းေတြလႊင္႔ၾကတယ္။ တကယ္က ကြန္ျမဴနစ္စနစ္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ စနစ္ဟာ သူ႔ဘာသာသူဆိုရင္ ဘာမွ တိုက္ခိုက္စရာမလို။ လူေတြ ၀င္ရွဳပ္ၾကလို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔ တစ္ေယာက္ ငယ္က်ဳိး ငယ္နာေဖာ္၊ ရစရာ မရိွေအာင္ နင္းေျခေျပာၾကရင္း ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ဟာ သံုးစားလို႔ မရဘူးဆိုတဲ႔ စိတ္ထားမ်ိဳး ႏိုင္ငံေခါင္းေဆာင္ တစ္ခ်ိဳ႕ရဲ႕ ေခါင္းထဲကို ေရာက္ကုန္တာ ျဖစ္မယ္။ ကြန္ျမဴနစ္စနစ္ဟာ သူ႔ခ်ည္းဘဲဆို အဆင္ေျပ။ ေလာဘ၊ ေဒါသ၊ မာန္မာနေတြ အလြန္မ်ားတဲ႔ လူေတြနဲ႔သာ မသင္႔ေတာ္တဲ႔ စနစ္ၾကီးဆိုတာ မသိဘဲ ကြန္ျမဴနစ္ကို သံုးစားမရေအာင္ ေျပာေနတာ စိတ္ပ်က္ဖို႔လဲ ေကာင္းတယ္။ ေလဖမ္းဒါန္းစီးတဲ႔ အက်င္႔ေတြကို မေဖ်ာက္ႏိုင္ၾကေအာင္ ေက်ာင္းကတည္းက ရိုက္သင္တာကို ခံခဲ႔ၾကရတယ္။
တကယ္ဆိုရင္ ကၽြန္ေတာ္က ဦးႏုရဲ႕ တာေတစေနသားကို ဖတ္ေနတာ မၿပီးေသးပါဘူး။ စာအုပ္ကို ဖတ္ရင္း အခ်ိဳ႕ အေၾကာင္းအရာေတြကို ေတြ႔ေတာ႔ သမိုင္းဆိုတာ တကယ္ၾကီး တစ္ပါတ္လည္ေနပါလားလို႔ ေတြးမိၿပီး ေတာင္ေတာင္အီအီ ေရးခ်င္စိတ္ေပၚလာလို႔ ထေရးမိတာဘဲ။ အေရးၾကီး၊ တန္ဖိုးရိွ အက္ေဆးတစ္ပုဒ္လဲ မဟုတ္ပါဘူး။
စိတ္ထဲမွာက ဦးႏုတို႔၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္တို႔၊ ဦးေက်ာ္ၿငိမ္းတို႔၊ ဦးဘခ်ိဳတို႔ရဲ႕ ဖဆပလၾကီး အာဏာရခဲ႔တယ္။ တိုင္းျပည္ကို ဦးေဆာင္ခဲ႔တယ္။ ဒါေပမယ္႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ ဘာေတြ ဘယ္လို ဆက္ျဖစ္ခဲ႔သလဲဆိုတာ အမ်ားသိၿပီးသားမုိ႔ ဆက္မေျပာခ်င္ေတာ႔။ ၀မ္းနည္းစရာနဲ႔ ေပ်ာ္စရာ ၀မ္းနည္းစရာကိစၥေတြဘဲ မ်ားခဲ႔ၿပီး ႏိုင္ငံက အခုထက္ထို ေဇာက္ထိုးမိုးေမွ်ာ္ျဖစ္ေနတံုး။
အခုလဲ NLD က အစိုးရကို ဦးေဆာင္ရအံုးမယ္။ ဦးႏုက ငမ္းငမ္းတက္ လူရာ၀င္ခ်င္သူေတြကို ရာထူးငတ္တယ္လို႔ အျပင္းစား စကားလံုးသုံုးခဲ႔တယ္။ အခုလက္ရိွ မာမီၾကီးက အိပ္မက္ မမက္ၾကနဲ႔လို႔ ယဥ္ယဥ္ေက်းေက်းေျပာတယ္။ ဆိုရွယ္လစ္ေတြ၊ ကြန္ျမဴနစ္ေတြ၊ ဒီမိုေရစီေတြ၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြ၊ စစ္တပ္ေတြကို ေမ႔ထားၿပီး စိတ္ေကာင္း ႏွလံုးေကာင္းနဲ႔ ႏိုင္ငံကို ေရွ႕ဆက္ေစခ်င္တယ္။
သမိုင္းဟာ တစ္ပါတ္မလည္ပါေစနဲ႔လို႔ ကၽြန္ေတာ္ဆုေတာင္းတယ္။ ဦးေႏွာက္နဲ႔ ႏွလံုးသား ဆတူၾကီးတဲ႔ ႏိုင္ငံ႔ေခါင္းေဆာင္ေတြ ေခါင္းေဆာင္တဲ႔ တိုင္းျပည္မွာ မေသခင္ေနသြားခဲ႔ခ်င္ပါေသးတယ္။
ဖိုးထက္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ