၀တ္မႈန္ (စင္ကာပူ) – အုုပ္ခ်ဳပ္သူ အပုုပ္အေဟာင္းမ်ားႏွင့္ ေမႊးႀကိဳင္ေသာ လူသစ္မ်ားအေၾကာင္း

မင္းသိခၤ ၁၉၈၈တုန္းက တိတ္ေခြထြက္လာတယ္။ ပထမဆံုး စတင္ေျပာတဲ့စကားအတိုင္း ဒီေဆာင္းပါးတိုေလးကို “ဒီေကာင္းေတြကို မ်က္မုန္းက်ိဳးေနတာၾကာျပီ” ..လို႔ပဲ စတင္လိုက္ခ်င္ပါတယ္။ ရန္ကုန္ေလဆိပ္ အခြန္ဌာနမွာ အစိုးရဝန္ထမ္းက ၃ေယာက္ေလာက္ပဲရွိတယ္။ က်န္တာေတြ X-ray scanning, Bag opern & search, tax calculation & collection စတဲ့အလုပ္မ်ားကို ျပင္ပကုမဏီမ်ားက လုပ္ေပးၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျမန္မာ့အေကာက္ခြန္ဌာနဝန္ထမ္းမ်ားဟာ အလြန္ပါဝါရွိပါတယ္။ ေလဆိပ္အခြန္ကင္းရွင္းေၾကာင္းမွာ ျမန္မာႏိုင္ငံသားအခ်င္းခ်င္း ႏွိပ္ကြပ္တဲ့အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံသားဆိုရင္ ႏိုင္ငံျခားေငြမည္မွ်ျဖစ္ေစ Declare စာရင္းကာသြင္းရမယ္..ေရးထားေတာ့၊ မျဖစ္ႏိုင္တဲ့ဥပေဒ ဧည့္စာရင္းတိုင္ျခင္း၊ စာရိကၱေကာင္းေၾကာင္းရပ္ကြက္လူၾကီးေထာက္ခံစာေတြလို ျဖစ္ေနပါတယ္။ လိုတစ္မ်ိဳး၊ မလိုတမ်ိဳး ဥပေဒနဲ႔ သုတ္သင္ရမဲ့လူကို သုတ္သင္ဖို႔ထုတ္ထားတဲ့ ဥပေဒပဲျဖစ္ပါတယ္။ အခုလည္း မိန္းမၾကီးတစ္ေယာက္ ေလဆိပ္ကဆင္းလာျပီး သူ႔ရဲ့အိတ္ေတြ ထေရာ္လီေပၚတင္ေနခ်ိန္မွာ ေလဆိပ္ဝန္ထမ္း အခြန္အရာရွိအၾကီးဆံုးထြက္လာပါတယ္။ အဲဒီမိန္းမၾကီးနဲ႔ ငယ္ေပါင္းက်ေနတာပဲ စကားစမည္ေျပာရင္း၊ ပခံုးေပၚကအပြင့္ေတြနဲ႔ဝတ္ထားတဲ့ ယူနီေဖါင္းကိုေတာင္အားမနာ မိန္းမၾကီးရဲ့ အထုတ္ေတြကို သူကိုယ္တိုင္တြန္းေပးေနပါတယ္။ X-ray check လုပ္တဲ့လံုျခံဳေရး စစ္ေဆးသူ ဝန္ထမ္းမ်ားစြာကလည္း ဘာမွမေျပာရဲပဲ ၾကည့္ေနရပါတယ္။ မစစ္မေဆးပဲ ေလဆိပ္ကထြက္ခြင့္ေပးလိုက္ရပါတယ္။ အဲဒီ အခြန္အရာရွိၾကီး ထေရာ္လီတြန္းေနခ်ိန္မွာ ေဘးနားက ရဲ၊ စသံုးလံုး၊ လ.ဝ.က စတဲ့ ဝန္ထမ္းမ်ားကလည္း ဝိုင္းဝန္းလိုက္ပါလာတယ္။ မိန္းမၾကီးလည္း အျပင္ေရာက္သြားတာနဲ႔ အခြန္အရာရွိၾကီးက အိတ္ထဲကပိုက္ဆံေတြ ဝိုင္းလိုက္လာသူမ်ားကို ေဝငွေပးလိုက္ပါတယ္။ ေဝစုရသြားသူမ်ားလည္း ျပန္ျပီး ကိုယ့္အလုပ္ကိုယ္လုပ္ၾကတယ္။ ေဘးကၾကည့္ေနတဲ့ ျပည္သူလူထုကလည္း ဘာမွန္းလဲမသိဘူး။ သူတို႔လည္း ကုိယ့္မိတ္ေဆြ၊ ေဆြမ်ိဳးကို လာၾကိဳၾကတယ္ဆိုေတာ့ ဂရုမစိုက္ပါဘူး။ ကားတက္ကစီေမာင္းသမားမ်ားက ျမင္ေနက်ျမင္ကြင္းျဖစ္လို႔ ဂရုမစိုက္ေတာ့ပါဘူး။ မီဒီယာထဲ ဓါတ္ပံုပါလာရင္လဲ ဂရုမစိုက္ပါ။ မိန္းမၾကီးရဲ့ အိတ္ထဲမွာ ဘာပစၥည္းေတြ ပါလာသလဲေတာ့ မသိ၊ မူးရစ္ေဆးဝါးေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္၊ ျဖစ္ႏိုင္တာက လူ႔မလိုင္မ်ားအၾကိဳက္ နယူေယာက္ကလာတဲ့ စိန္၊ေရႊလက္ဝတ္လက္စားမ်ား၊ အဖိုးတန္ ဖိနပ္၊လက္ေပြ႔အိတ္၊ ေရေမႊး၊ အဝတ္အစားမ်ားပဲ ျဖစ္ဖို႔မ်ားပါတယ္။ ေဂ်ာ္နီေဝါကား၊ စီးကရက္မ်ားကို ေလဆိပ္ကတစ္ႏိုင္တစ္ပိုင္ သြင္းလာသူမ်ားကလည္း TG, SQ, MAI, Jetstar, GoldenMyanmar စတဲ့ ေလေၾကာင္းလိုင္းအလိုက္ ေအးဂ်င္ပြဲစား တရုပ္ကုလားမ်ားနဲ႔ ဆက္သြယ္ထားရပါတယ္။ ဒါမွ သူတို႔ပစၥည္းေတြ ေလဆိပ္အေကာက္ခြန္က လြတ္မွာျဖစ္ပါတယ္။ အဲ.. အၾကီးက်ယ္သြင္းလာတဲ့ ကုန္ပစၥည္းမ်ား ဥပမာ Air Cargo, Container ေျမာက္မ်ားစြာသြင္းလာရင္လဲ ခရိုနီမ်ားလုပ္ငန္းျဖစ္တဲ့အတြက္ လြတ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ျမန္မာအစိုးရဝန္ထမ္းမ်ားဟာ တာဝန္ေက်ၾကေပမဲ့ သူတို႔မွာ သိရက္နဲ႔လႊတ္ေပးလိုက္ရတာေတြ မ်ားစြာရွိပါတယ္။ တေလာက ျမန္မာျပည္ကစိန္ေရႊရတနာမ်ားစြာ အိတ္နဲ႔ျပည္ပကို ထုတ္သယ္သြားစဥ္ အခြန္အရာရွိကိုေက်ာ္ျပီး X-ray ဝန္ထမ္းမ်ားနဲ႔ပဲ ရိုက္စားလုပ္သြားပါတယ္။ သူရဲ့အထုတ္ကို X-ray scan လုပ္ခ်ိန္မွာ ဝန္ထမ္းမ်ားက ကြန္ျပဴတာဖန္သားျပင္ကိုမၾကည့္ေတာ့ပဲ အားလံုးတျပိဳင္ထဲ ေနာက္ကလူကိုလွည့္စကားေျပာေနရင္း မျမင္လို႔လႊတ္ေပးလိုက္ပါတယ္။ ဒါကေတာ့ ေလဆိပ္ဝန္ထမ္းမ်ားရဲ့ ေၾကာက္ရသူမ်ားကို လႊတ္ေပးရတဲ့ သနားစရာျဖစ္ရပ္ပါ။

အေပါစားကင္မရာ တစ္ခု US$10 အခု ၃၀ ဆိုေတာ့ ေဒၚလာ ၃၀၀ဖိုး၊ တင္သြင္းလာသူ အစိုးရဝန္ထမ္း အရာရွိတစ္ဦးလည္း ေလဆိပ္ေရာက္ေတာ့ X-ray သမားက တာဝန္ေက် စစ္ေဆးပါတယ္။ ဘာေတြလဲကြ ေဖါက္စစ္ပါရေစ ေျပာျပီး အမ်ိဳးသမီးငယ္၂ဦး ေဖါက္စစ္တယ္။ Invoice မွာလည္း ၁၀ေဒၚလာပဲေပးရတဲ့ ကင္မရာအေပါစားေတြ၊ အစိုးရအရာရွိက သူ႔ဝန္ထမ္းမ်ား လုပ္ငန္းပိုအဆင္ေျပေအာင္ သူ႔ပိုက္ဆံသံုးျပီး လက္ေဆာင္ေပးဖို႔ ဝယ္လာတာပါ။ ကင္မရာ တစ္လံုး ေဒၚလာေသာင္းခ်ီတန္တာေတြေတာ့ ရိုက္စားလုပ္ျပီး၊ လႊတ္ေပးေပမဲ့ ဒီအေပါစားကင္မရာက်ေတာ့ ဖမ္းလိုက္တယ္။ ကင္မရာဆိုတာ ကိုယ္သံုးဖို႔ တစ္လံုး၊ ႏွစ္လံုးပဲ ရမယ္။ အမ်ားၾကီးယူလာေတာ့ အခြန္ေဆာင္ရမဲ့ ပစၥည္း ၁၂၀၀ထဲမွာလဲ ကင္မရာမပါဘူး။ ဒီေတာ့ ရံုးခ်ဳပ္ကိုပို႔လိုက္ေတာ့၊ ေနာက္ေန႔မွ သတ္မွတ္တဲ့အခြန္ေဆာင္ျပီး လာထုတ္ တဲ့ဗ်ာ။ စစ္ေဆးေပးတဲ့အမ်ိဳးသမီးငယ္ ၂ဦးက အလုပ္မရႈပ္ခ်င္ေတာ့ ပါတိတ္၃၀ထည္ ဆိုျပီး အခြန္ေငြ က်ပ္တစ္သိန္းေလာက္ တရားဝင္အခြန္ေဆာင္ဖို႔႔လုပ္ေပးပါမယ္ဆိုေတာ့ ခရီးသည္အစိုးရအရာရွိက သေဘာတူတယ္။ ဒါေပမဲ့ စစ္ေဆးေရး အမၾကီးတစ္ဦးက မရဘူး။ ထံုးစံအတိုင္း ရံုးကိုပို႔လိုက္လို႔ ေအာ္ဒါထုတ္လိုက္တယ္။ စစ္ေဆးတဲ့မိန္းကေလး၂ဦးလည္း အလြန္အားနာသြားျပီး ရံုးကိုေခၚသြားတယ္။ ရံုးမွာထိုင္တဲ့ အခြန္အရာရွိၾကီးက အေပါစားကင္မရာေတြကို ၾကည့္ျပီး ဘာမွေျပာမေနေတာ့ဘူး။ ေနာက္ထပ္ အရာရွိငယ္ေလးတစ္ဦးက ပါတိတ္လို႔ပဲေရးလိုက္ပါဆိုျပီး တရားဝင္အခြန္တစ္သိန္းေက်ာ္ေဆာင္ဖို႔ ေလဆိပ္ရံုးမွာ တစ္နာရီေလာက္ အခ်ိန္ကုန္သြားရတယ္။ ခရီးသည္အစိုးရအရာရွိကလည္း အခြန္ဝန္ထမ္းငယ္မ်ားကို ေမးတယ္။ တရားမဝင္၊ နားမလည္ပဲသယ္လာေတာ့ က်ဳပ္ကိုဖမ္းခ်ဳပ္ႏိုင္သလား..ေမးေတာ့၊ မဖမ္းပါဘူး။ က်မတို႔က ရံုးခ်ဳပ္ကိုပို႔လိုက္ရင္ အကိုၾကီး အခ်ိန္ကုန္မယ္။ ျပီးေတာ့ တန္ဖိုးရဲ့ ၂ဆေလာက္ ဒဏ္ေငြနဲ႔ က်ပ္ ၅သိန္းမက အခြန္ေဆာင္ရႏိုင္တယ္။ ဒီမွာ က်မတို႔က ေဘာင္ဝင္ေအာင္လုပ္ေပးရတာပါ။ ေနာက္တစ္ခါ ဒါမ်ိဳးသယ္မလာပါနဲ႔ေနာ္..အလုပ္ေတာ္ေတာ္ရႈပ္ပါတယ္…လို႔ ယဥ္ေက်းစြာေျပာျပပါတယ္။ ဝန္ထမ္းငယ္အမ်ိဳးသား၊အမ်ိဳးသမီးေလးမ်ားက ရွင္းျပပါတယ္။ ေနာက္ေနာင္ ဒါမ်ိဳးပစၥည္းသယ္ခ်င္ရင္ တရာဝင္တင္သြင္းခြင့္လိုင္စင္ေလွ်ာက္ရပံု၊ တစ္ပတ္ၾကိဳတင္အေၾကာင္းၾကားျပီး ေလွ်ာက္လႊာတင္ရပံု၊ ေလွ်ာက္လႊာကို အေကာက္ခြန္ရံုးကခြင့္ျပဳမွ ေလယဥ္နဲ႔တင္ခြင့္ရပံု။ ခရီးသည္ လပ္ဂိတ္အိတ္နဲ႔ သယ္ယူလို႔မရေၾကာင္း၊ Air Cargo နဲ႔ ပို႔ရမယ္ျဖစ္ေၾကာင္း…စသျဖင့္ ရွင္းျပရွာပါတယ္။ ေသာက္က်ိဳးနဲ႔… လပ္ေပးမွလြယ္မဲ့သေဘာပဲ။ ရိုက္စားလုပ္မႈေတြလည္း ေအာက္ဆံုးအဆင့္ကလူေတြ လုပ္စားေနေတာ့ ခရိုနီမ်ားအဆင့္ဆို ေျပာမေနပါနဲ႔၊ ႏိုင္ငံေတာ္က အခြန္မရတာလဲမေျပာနဲ႔၊ ႏိုင္ငံကို သြင္းကုန္/ထုတ္ကုန္ သယံဇာတ ဓါတ္ေငြ၊ ေရႊ၊ ကြ်န္းသစ္၊ ေက်ာက္စိမ္းမ်ား၊ စတဲ့ထုတ္ကုန္မ်ား၊ ဓါတ္ဆီ၊ဒီဇယ္ဆီ၊ စက္မႈပစၥည္း၊ လယ္ယာသံုးပစၥည္း သြင္းကုန္မ်ားစြာမွာ ႏုိင္ငံေတာ္က အခြန္ ေဒၚလာ၃၀ဘီလွ်ိေလာက္ရမဲ့အေရးမွာ ၃ဘီလွ်ံ (ဆယ္ဖို႔တစ္ဖို႔)ေတာင္ မရတာ လပ္စားမႈေတြေၾကာင့္ျဖစ္ပါတယ္။ ကမၻာ့လပ္အစားဆံုးႏိုင္ငံမွာ ေအာက္ေျခအဆင့္ျဖစ္ပ်က္ေနပံုကေတာ့ ခြင့္လႊတ္ႏိုင္ေပမဲ့။ က်ဳပ္တို႔လို လုပ္ငန္းအေသးစား၊ အလတ္စားလုပ္သူမ်ားအတြက္ စီးပြားပ်က္ရတာေၾကာင့္ လံုးဝမေက်နပ္ႏိုင္ပါ။

တရုပ္ျပည္က လယ္ထြန္၊ ေကာက္စိုက္စက္တစ္ခုကို က်ပ္တစ္သိန္းနဲ႔ ဝယ္ျပီး ရန္ကုန္ကို ပို႔လိုက္ျပီလုိ႔၊ စင္ကာပူက မိတ္ေဆြတစ္ဦးက သတင္းပို႔ပါတယ္။ ၂၀ကီလိုပဲေလးပါတယ္။ တရုပ္ျပည္ကေန စင္ကာပူကို ေလယဥ္ DHL နဲ႔ပို႔တာ ေဒၚလာ၁၂၀ပဲက်သင့္တယ္။ ၃ရက္ပဲၾကာတယ္။ အခြန္ေဒၚလာ၂၀ေလာက္ကို DHL ကပဲ စင္ကာပူအစိုးရဆီ အခြန္ေဆာင္ျပီး၊ DHL ကပဲ စင္ကာပူကုမဏီအေရာက္ပို႔ေပးတယ္။ အဲဒီပစၥည္းကိုပဲ အခု ေအာက္တိုဘာ၂၀၁၃မွာ တရုပ္ျပည္ကျမန္မာျပည္ကို တိုက္ရိုက္တစ္ခုပို႔လိုက္တယ္။ DHL ပို႔ခက ေဒၚလာ၄၀၀က်သင့္တယ္။ DHL ဝန္ထမ္းကေျပာတယ္။ အခြန္ဌာနကို သူတို႔ထုတ္မေပးႏိုင္ဘူး၊ ကိုယ့္ဖာသာလာထုတ္ပါတဲ့။  ရန္ကုန္ကလူ သြားထုတ္ေတာ့ အခြန္နဲ႔ဝန္ေဆာင္စရိတ္ေငြ က်ပ္၅သိန္းခြဲ (ေဒၚလာ၅ရာ) က်သင့္တယ္တဲ့။ ဟ… ပစၥည္းက ေကာက္စိုက္စက္ (လယ္ယာသံုး)၊ တန္ဖိုးက ေဒၚလာ၁၀၀ပဲ တရုပ္ျပည္ကဝယ္ရတယ္။ DHL ပို႔ခက စင္ကာပူပို႔ရင္ ေဒၚလာတစ္ရာပဲက်ျပီး၊ ရန္ကုန္ကိုပို႔ေတာ့ ပို႔ခေဒၚလာ၄၀၀ေပးရတဲ့အျပင္၊ စင္ကာပူမွာ အခြန္ေဒၚလာ၂၀ပဲေပးရတယ္။ ရန္ကုန္က အခြန္ေဒၚလာ၅၀၀ေက်ာ္ ေပးရတယ္။ ပစၥည္းပဲအဆံုးခံလိုက္ေတာ့..လို႔ဆံုးျဖတ္ရတယ္။ 

လယ္သမားမ်ား၊ စပါးစိုက္ရာမွာ လက္နဲ႔စိုက္တာထက္ စက္သံုးျပီး Semi-manual ေကာက္စိုက္စက္ကေလးကို က်ပ္တစ္သိန္းနဲ႔တရုပ္ျပည္က ဝယ္လာတယ္။ ျမန္မာျပည္အေရာက္ေတာင္ က်ပ္၁၀သိန္းေက်ာ္က်သင့္ေနတယ္။ လယ္သမားလက္ထဲေရာက္ရင္ ပိုေစ်းၾကီးဦးမယ္။ ခရိုနီကြန္တိန္နာမ်ားနဲ႔ သယ္လာရင္ေတာ့ အခမဲ့နီးပါးရမွာပါ။ ဒါေပမဲ့ ခရိုနီကြန္တိန္နာမ်ားက စက္မႈလယ္ယာပစၥည္းဆို ေဝးေဝးကေရွာင္တင္။ သူတို႔တင္သြင္းလာတာေတြကေတာ့ စားေသာက္ကုန္၊ တယ္လီဖုန္းကပ္ျပား၊ တယ္လီဖုန္းပစၥည္း၊ ကားပစၥည္း၊ ေဆာက္လုပ္ေရးပစၥည္း … ေဒၚလာတစ္သန္းရင္းႏွီးရင္၊ တစ္ပတ္အတြင္ အျမတ္ေငြ ေဒၚလာတစ္သန္းရမဲ့ ကုန္ပစၥည္းေတြပဲ အခြန္ဇီးရိုးနီးပါးနဲ႔ တင္သြင္းေနၾကပါတယ္။ ေရးရင္လဲ အခ်က္အလက္ေဒတာမ်ား မရွိပဲေရးေတာ့၊ ပစ္စာလိုလိုျဖစ္ေနဦးမယ္။ အခ်က္အလက္မ်ားလိုခ်င္ရင္ သက္ဆိုင္ရာ အခြန္ဌာန၊ စစ္ေဆးေရးအဖြဲ႔မ်ား ကိုယ္တိုင္ပဲသြားစစ္ေဆးလိုက္ပါေတာ့ဗ်ာ…။ က်ေနာ့္ဆီကေတာ့ ေဒတာမရႏိုင္ဘူ။ က်ေနာ္ ေဒတာစာရြက္ေတြ ေပးလိုက္ရင္ က်ေနာ္မိတ္ေဆြ အေသးစား သြင္း/တုတ္ကုန္ လုပ္ငန္းေလး စီးပြားပ်က္သြားလိမ့္မယ္။ သတင္းေထာက္မ်ား ပိုမိုသိလိုရင္ ရန္ကုန္အခြန္ရံုးကိုသြားျပီး Rice Transplanter one unit import from Depai Machinery, China လို႔သာေမးၾကည့္ေပေတာ့။ က်ဳပ္တို႔ကေတာ့ အဆံုးထားလိုက္ျပီ။ 

ျမန္မာႏိုင္ငံေလဆိပ္၊သေဘၤာဆိပ္ကမ္းမ်ားက ဗဟိုဦးစီး Red Tape စနစ္ေၾကာင့္ ပစၥည္းအဝင္အထြက္ေႏွာင့္ေႏွးရပံု၊ ျပည္တြင္းက SME လို႔ေခၚတဲ့ အေသးစား၊ အလတ္စား စီးပြားလုပ္ငန္းရွင္မ်ား  ျပည္ပထုတ္ကုန္မ်ားကို ၾကက္ဥကစျပီး မယွဥ္ႏိုင္ျဖစ္ရပံုေတြ အမ်ားၾကီးေရးျပခ်င္လွပါတယ္။ ဒါေလာက္ဆို ပစၥည္းနည္းနည္းပါးပါး ပို႔ခ်င္သူမ်ား ေလေၾကာင္း၊ ေရေၾကာင္းက သြင္း/ထုတ္ဖို႔ ခက္ေၾကာင္း သိေလာက္ပါျပီး၊ ဒါေၾကာင့္ ကုန္းလမ္းကပဲ သြင္း/ထုတ္တာ ေကာင္းပါတယ္။ ေစ်းၾကီးေပမဲ့ လပ္ေပးရတာနည္းတယ္။ ပိုျပီးျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ ရန္ကုန္၊မႏၱေလးကိုေရာက္တယ္။ ဘယ္တိုင္းျပည္မဆို အေမရိကန္၊ တရုပ္ အားလံုးရဲ့ ႏိုင္ငံ GDP တိုးတက္ေအာင္လုပ္ေဆာင္ေနတာ အေသးစား၊အလတ္စားလုပ္ငန္းေတြပါ။ စင္ကာပူဆိုရင္ ႏိုင္ငံထုတ္ကုန္ရဲ့ ၇၀%ေက်ာ္ဟာ အေသးစား၊အလတ္စား လုပ္ငန္းေတြျဖစ္လို႔ အစိုးရက အေသးစား၊အလတ္စားမ်ားကို ေငြေခ်း၊ပံ့ပိုး၊ အခြန္မေကာက္လုပ္ပါတယ္။ က်ုဳပ္တို႔ျမန္အစိုးရကေတာ့ မလုပ္တတ္လို႔ပဲလို႔ ခြင့္လႊတ္ရမလားမသိ၊ အေသးစား၊အလတ္စား လုပ္ငန္းဆို ကုမဏီေထာင္၊ လိုင္စင္ယူတာကအစ တိုးရစ္လမ္းျပလုပ္ငန္းေတာင္ လုိင္စင္စရိတ္ၾကီး၊ လုပ္ငန္းၾကီး၊ေဟာ္တယ္ၾကီးေတြက လက္ဝါးၾကီးအုပ္ထားတာ စိတ္ပ်က္ပါတယ္။ လာမယ္၊ ၾကာမယ္ေပါ့ဗ်ား။ ၂၀၁၅ အာစီယံ ဖရီးထရိတ္ Asian Free Trade လုပ္ရင္လဲ လူေဟာင္း၊ လူပုတ္သိုးေတြျဖဳတ္ထုတ္သတ္ မလုပ္ႏိုင္ရင္ မလြယ္ေသးပါဘူး။ 

စက္မႈလယ္ယာ၊ အေသးစားစက္မႈ၊လွ်ပ္စစ္ လုပ္ငန္းငယ္မ်ား သြင္း/ထုတ္ လြယ္ကူ၊စရိတ္သက္သာေအာင္ ဘယ္လိုလုပ္မဲ ေမးခြန္းကိုေတာ့ Good Question! လို႔ပဲ ေကာက္ခ်က္ခ်လိုပါတယ္။ က်ေနာ့္မွာနည္းလမ္းမရွိပါ။ တရုပ္ျပည္နဲ႔ဗီယက္နမ္အစိုးရမ်ား ဘယ္လိုျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈလုပ္ပါသလဲလို႔ National Plan စီမံကိန္းၾကီးတစ္ရပ္အေနနဲ႔ ဝန္ထမ္းသစ္မ်ားကို အစုလိုက္အျပံဳလိုက္ ၃လေလာက္ သင္တန္းပို႔လိုက္ဖို႔ပါပဲ။ လူေဟာင္းမ်ားကို ျဖဳတ္ပစ္ဖိုမဟုတ္ပါ။ လူသစ္မ်ားကို စနစ္သစ္ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးမွာ လစာလံုေလာက္စြာနဲ႔ စတင္လုပ္ေဆာင္ဖို႔ပါပဲ။ ေနာက္ဆံုးစာရင္းခ်ဳပ္ရရင္ ဘယ္ေကာင္ကိုမ်က္မုန္းက်ိဳးရမလဲေတာင္ မသိေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုပဲ မ်က္မုန္းက်ိဳးလိုက္တာေကာင္းပါတယ္။ဗ်ာ…။