စမ္းစမ္းတင္ – အထီးက်န္သစ္ပင္
(မိုးမခ) ေအာက္တိုဘာ ၁၇၊ ၂၀၁၅
သူတို႔ေမ့ေလ်ာ့လို႔ ျဖစ္ျဖစ္
မ်က္စိလွ်မ္းလို႔ ျဖစ္ျဖစ္
မျဖစ္ေလာက္ပါဘူူး ဆိုၿပီး ေတြးလို႔ ျဖစ္ျဖစ္
မျဖစ္ညစ္က်ယ္ ပါခ်ီပါခ်က္ ငါ
တပင္တည္း က်န္ရစ္
ရွင္က်န္ခဲ့ရက္ အသည္းကြဲ
အေပါင္းအေဖာ္ေတြနဲ႔ လြဲ
လြင္တီးေခါင္မွာ တပင္တည္း
မိုးႀကီးေလႀကီး မုန္တိုင္းႀကီးဒဏ္
ခံႏိုင္ရည္နည္း
က်ားကုတ္က်ားခဲ အံခဲဖို႔ရာ
ငါတည္ရပ္ရာေျမက အိ
တရိရိၿပိဳဆင္း
လြမ္းခ်င္းေတာင္ သီခိ်န္မရ ၊ ငါပါေရာ ေမ်ာမယ့္အျဖစ္
ငါတို႔သစ္ပင္ေတြ
လူသားေတြထက္ သာေလတာက အသက္
ရက္ လ ေတာင္မဟုတ္ပါ
ႏွစ္ရာနဲ႔ေတာင္ခ်ီွ
ဘိုးဘြားဘီဘင္ေတြေတာင္ ငါမီခဲ့ရဲ႕
သူတို႔ေလာဘသားေတြ မလာမီက
တေဆြလံုး တမ်ိဳးလံုး တေတာလံုး
တသက္လံုး တဘ၀လံုး တစည္းတလံုး
ခုေတာ့ သူတို႔လည္းလာ
အားလံုးသခၤါရ
ဒါနဲ႔မ်ား ငါသာ ဘာေၾကာင့္က်န္ခဲ့ပ
အေတြးစေတြေ၀..
ေတြးေလေလ… ေဆြးေလေလ
လြမ္းေလေလ
ငါဟာ အထီးက်န္ေန….။
စမ္းစမ္းတင္ @ SanSan Cynthia Tin
၂၀၁၅ ေအာက္တိုဘာ ၁၀
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
