 |
| ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္မွ က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္ျမင္ကြင္းတစ္ခု (ဓာတ္ပံု – ခြန္းလတ္ / Myanmar Now) |
(က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္ရဲ႕ အေနအထားကို လွစ္ဟျပတဲ့ အသံမ်ားထဲက တခ်ဳိ႕ကုိ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္)
(မုိးမခ) စက္တင္ဘာ ၁၄၊ ၂၀၁၅
Myanmar Now တြင္ ေဖာ္ျပသည့္ က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္အေနအထား အသံတခ်ဳိ႕ ျဖစ္ပါသည္။
• မလံုးလံုး၊ အသက္ ၃ဝ ေက်ာ္၊ ေျမာက္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္၊ (ဂ) ရပ္ကြက္ ဥကၠလာလမ္းမ
ေစ်းေရာင္းပါတယ္။ မိုးတြင္းဆို ပိုၿပီးေတာ့ အေရာင္းအဝယ္လည္း ေအးတယ္။ အမ်ိဳးသားကလည္း ဆိုက္ကားဆြဲမေကာင္းဘူး။ ပိုဆိုးတာက သားေလးက ဒီႏွစ္မွေက်ာင္းစတက္ေတာ့ ေက်ာင္းပို႔ေက်ာင္းႀကိဳလုပ္ေနရေတာ့ ေစ်းမထြက္ျဖစ္ဘူး။ ကိုယ္က ေလးကိုလည္း က်ဴရွင္ထားခ်င္တာေပါ။ ့ က်ဴရွင္ လခက ၇,ဝဝဝ ဆိုေတာ့ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ ဒီကိုေရာက္တာ ၂ ႏွစ္ေက်ာ္ပါၿပီ။ ေပ ၁၅ ေပ ၁ဝ တဲအိမ္ေလးကို ကြၽန္မဝယ္တုန္းက ၄ သိန္း ေပးရပါတယ္။ စာခ်ဳပ္စာတမ္းေတာ့ မရပါဘူး။ အိမ္ပိုင္ရွင္နဲ႔ ကုိယ္နဲ ့ႏွစ္ဦးသေဘာတူနားလည္မႈနဲ႔ပဲ ဝယ္လိုက္တာပါ။ က်ဴးေက်ာ္မွန္းသိေပမဲ့ ေနစရာမရိွတဲ့အတြက္ ဝယ္လိုက္ရတာပါ။ အစိုးရက ေနရာဖယ္ခိုင္းမွာေတာ့ စိတ္ပူတာေပါ့။ တျခားလူေတြလည္း အဲဒီလို ေနေနၾကတာပဲေလ။ အားလံုးဖယ္ရင္ ကိုယ္ လည္း ဖယ္ေပးရမွာေပါ့။
• ကိုဝင္းႏိုင္၊ အသက္ ၄၅၊ ေျမာက္ဥကၠလာပၿမိဳ႕နယ္၊ (ဂ) ရပ္ကြက္ ဥကၠလာလမ္းမ
တခ်ဳိ႕အိမ္ေတြက ဂရန္အပိုင္ေတြလည္းရိွတယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ကေတာ့ ဂရန္ေလွ်ာက္ထားတုန္းပဲ။ ကိုယ့္ေရွ႕မွာ ဒီလိုေနခဲ့ၿပီး မွ ဂရမ္ေတြ သူမ်ားေတြေလွ်ာက္လို႔ရတာေတြ႔တဲ့အတြက္ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္ ကတည္းက ကြၽန္ေတာ္ေလွ်ာက္ထားတာပါ။ ၂ဝ၁၅ မွာ ေလွ်ာက္ထားတာက်တဲ့အတြက္ ေငြသြင္းခါနီးမွာ ပိုက္ဆံမရိွတဲ့အတြက္ ေလွ်ာက္တာကို ခဏနားထားပါတယ္။ ဒီေန ရာမွာေနတာ ႏွစ္ ၃ဝ ရိွသြားပါၿပီ။ အရင္ကေတာ့ ဒီလိုအိမ္ေတြ မဟုတ္ပါဘူး၊ ကြမ္းယာဆိုင္၊ စက္ဘီးေလထိုးကြၽတ္ဖာဆိုင္၊ မုန္႔ဆိုင္ေလးေတြ၊ အေအးဆိုင္ေလးေတြပဲ ရိွပါေသးတယ္။ ဆိုင္ေလးေတြဖြင့္ရင္း လူပါခိုးေနတဲ့သေဘာပါ။ ကြၽန္ေတာ္စေန တုန္းက ဒီမွာ ဆိုင္ေလး ၄ ဆိုင္ပဲရိွပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က ေနစရာအိမ္မရိွလို ့အုပ္ခ်ဴပ္ေရးမွဴးကို ခြင့္ေတာင္းၿပီးေနလာခဲ့တာပါ။ ဇာတိကေတာ့ ရန္ကုန္ပါပဲ။ အရင္ကလည္း က်ဴးေက်ာ္ပဲေနထိုင္ခဲ့တာပါ။ မိသားစုဝင္ ၆ ေယာက္ေနထိုင္ပါတယ္။ သား ေလးက ၈ တန္းပါ။ သမီးေလးကေတာ့ ေက်ာင္းထြက္ၿပီး သူနာျပဳသင္တန္းတက္ေနပါတယ္။ ပိုက္ဆံမရိွေတာ့ ေက်ာင္းထုတ္ လိုက္ရတာပါ။ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ကြမ္းယာေရာင္းတယ္။ မိသားစုဝင္ေတြကေတာ့ က်ပန္းအလုပ္ လိုက္လုပ္ပါတယ္။ က်ဴးေက်ာ္ေစ်းႏႈန္းဆိုေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္တို႔အိမ္ဆုိ သိန္း ၂ဝဝ ေလာက္ ေပါက္ပါတယ္။ ၁ဝ ေပ ၁၅ ေပ ဆိုရင္ သိန္း ၄ဝ ေလာက္ေတာ့ ေပါက္ပါတယ္။
• ဦးပိန္ (ေခၚ) ဦးသန္းဗိုလ္
(ဦးပိန္သည္ မဂၤလာဒံုၿမိဳ႕နယ္၊ စက္မႈဇုန္တစ္ခုရိွ က်ဴးေက်ာ္ေနထိုင္ၾကသူမ်ားကိုဖယ္ရွားမႈတြင္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရခဲ့သူျဖစ္ သည္။)
ကြၽန္ေတာ္က အခင္းျဖစ္တဲ့ေနရာမွာေနတဲ့သူ မဟုတ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ေယာက္ဖက အဲဒီရြာမွာေနတာပါ။ သူက ငါတို႔ရြာ ဖ်က္ခံေနရၿပီဆိုၿပီး ဖုန္းဆက္လို႔ သြားၾကည့္တာပါ။ ကြၽန္ေတာ္က ေရႊေပါကံၠၿမိဳ ့(၁၂) ရပ္ကြက္မွာေနတာပါ။ ရြာကို ဖ်က္တဲ့ သူေတြက အရပ္အဝတ္စားနဲ႔ပါပဲ။ အင္အားကေတာ့ ၅ဝဝ ေလာက္ရိွပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရဲဆို တစ္ဦးတစ္ေယာက္ေတာင္ မေတြ႔မိပါဘူး။ သူတို႔ကလည္း မည္းမည္းျမင္ရာအကုန္ရိုက္၊ အကုန္ခုတ္ေတာ့တာပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္နဲ႔တူတူဒဏ္ရာရရိွတဲ့ ၃ ေယာက္ကလည္း ဆင္ဖုန္ရြာကပါပဲ။ ကြၽန္ေတာ္က ကံုးသီးမွန္လို႔ ေခါင္းေပါက္သြားတယ္။ ေခါင္းကေတာ့ ၁ဝ ခ်က္ ခ်ဳပ္ လိုက္ရပါတယ္။ ေက်ာကုန္းလည္း ခ်ဳပ္လိုက္ရတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေျခေထာက္လည္း ဓားခုတ္ခံလိုက္ရပါတယ္။ ဆရာဝန္က ေတာ့ ေျခေထာက္ကအရိုးကိုထိသြားတယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ကြၽန္ေတာ့္ကုိ ေယာက္ဖကပဲ ေဆးရံုကို ေခၚလာတာပါ။ ေဆးကုသစရိတ္ကေတာ့ ဘယ္သူ႔ဆီကမွေထာက္ပံ့မႈမရပါဘူး။ ကိုယ္စရိတ္နဲ႔ကိုယ္တက္တာပါ။
• ကိုေက်ာ္ေလး၊ လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္၊ ေဂါက္ကြင္းလမ္းေဘး က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္
ကြၽန္ေတာ္က ဒီနားမွာ ငါးခြဲတယ္၊ ငါးဆီစက္႐ံုမွာပါ။ ငါးခြဲတာ ၾကာၿပီ၊ ဆယ္ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ ေမြးဇာတိကေတာ့ ပုသိမ္ေပါ့။ ဒီကိုေရာက္တာကေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ ငယ္ငယ္ေလးကတည္းကပါ။ ဦးေလးအိမ္မွာ ေက်ာင္းလာတက္တာ။ က်ဴးေက်ာ္အျဖစ္နဲ႔ ေနလာတာက ၇ ႏွစ္ေလာက္ရွိၿပီ။ တစ္ႀကိမ္ပဲ ေျပာင္းဖူးေသးတယ္၊ ကေလးတစ္ေယာက္နဲ႔ မိသားစုသံုးေယာက္ပဲေနပါတယ္။ ကေလးကေတာ့ ေက်ာင္းတက္ေနပါတယ္။ မဲစာရင္းေတာ့ သြားမၾကည့္ျဖစ္ပါဘူး။ ကြၽန္ေတာ့္ သန္းေခါင္စာရင္းကေတာ့ ဦးေလးအိမ္မွာရွိပါတယ္။ အမ်ိဳးသမီးက ခရမ္းသံုးခြဘက္ ဇာတိကပါ။ ဒီေနရာေတြကိုေတာ့ လာဖ်က္မယ္လို႔ မၾကားမိပါဘူး။
 |
| ရန္ကုန္တုိင္းေဒသႀကီး လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္မွ က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္တစ္ခုတြင္ ေရခ်ဳိးေနေသာကေလးငယ္ (ဓာတ္ပံု – ခြန္းလတ္ / Myanmar Now) |
• မမိုးမိုး၊ လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္၊ ေဂါက္ကြင္းလမ္းေဘး က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္
ေရႊလက္ယာဆိုတဲ့ လုပ္ငန္းက ဒီကေျမကြက္ေတြကို ေရာင္းတာ။ မရွိဆင္းရဲသားေတြကို ခ်ေပးမယ္ဆိုၿပီးေတာ့ ေရာင္းတာ။ ၇ သိန္းခြဲ သြင္းရမယ့္ဟာကို ၆ သိန္း ၄ ေသာင္း သြင္းၿပီးသြားၿပီ၊ အဲဒါကို ကြၽန္မတို႔ကို ျပန္ေလ်ာ္မယ္ဆို ၄ သိန္း ၄ ေသာင္း ေက်ာ္ ျပန္ေလ်ာ္မယ္။ ႏွစ္သိန္းေလာက္ေတာ့ နစ္နာသြားတာေပါ့။ အဆြယ္ေကာင္းလို႔ ဝယ္လိုက္မိတာ။ ေပ ၂ဝ ေပ ၆ဝ လို႔ေတာ့ ေျပာတာပဲ။
• ေဒၚစန္းရီ၊ လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္၊ ေဂါက္ကြင္းလမ္းေဘး က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္
ကြၽန္မတို႔ စေနတုန္းက ဒီေနရာက ေခ်ာက္ႀကီး။ ခရာေတာေတြ၊ က်ဴေတာေတြပဲရွိတယ္။ လမ္းေဘးမွာ ေနခဲ့တုန္းက ခဏ ခဏ အဖ်က္ခံရလို႔ ဒီအထဲမွာဝင္ၿပီး ေနရင္ေကာင္းမယ္နဲ႔ တူတယ္ဆိုၿပီး ရွင္းတယ္။ ကြၽန္မတို႔နဲ႔အတူ အိမ္ေလး ေလးငါးလံုးပဲ ရွိတယ္။ ဒီေနရာက ဒီလိုမိုးတြင္းအခ်ိန္ဆိုရင္ ေရက ေခါင္းေပၚ႐ံုပဲ၊ ကြၽန္မက ေရမကူးတတ္ ဘူး၊ ေခါင္းကေတာ့ ေပၚတယ္။ ေနတာ အႏွစ္ ၂ဝ ရွိၿပီ။ ေနသမွ် ကာလပတ္လံုး ဘယ္သူမွ ဖယ္ေပးပါလည္း မေျပာဘူး၊ ဖ်က္ေပးပါလည္း မေျပာဘူး။ အခု ဘာျဖစ္လာလဲဆိုေတာ့ ဒီေခ်ာင္ႀကီးဟာ ႏြံေတြက တက္တက္ၿပီးေတာ့ ဖို႔ၿပီးသားလို ျဖစ္သြားတာ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ့ နာဂစ္ ထိခဲ့ၾကတဲ့သူေတြ တျဖည္းျဖည္း ဒီေနရာကိုလာၾကၿပီး ကိုယ့္ၿခဳံေတြကိုယ္ ရွင္းၾက၊ ခုတ္ၾကနဲ႔ လာေနၾကတာပဲ။ တစ္ပိုင္တစ္ ႏိုင္ ကိုယ့္လမ္းေလးေတြ ကိုယ္လုပ္ၾကနဲ႔ေပါ့။ လမ္းေလးေတြ ေကာင္းသြားေတာ့မွ ဖ်က္ၾကဆို လာေျပာၾကျပန္ေရာ။ ကြၽန္မ တို႔ ဒုကၡေရာက္ေရာ။ ဒုကၡေရာက္လို႔လည္း ကြၽန္မတို႔မွာ ေရႊ႕စရာေနရာလည္းမရွိဘူး။ ေပေတၿပီးေတာ့ကို ကပ္ေနတာပဲ။
• ဦးဉာဏ္လင္း၊ လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္၊ ေဂါက္ကြင္းလမ္းေဘး က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္
လာဖ်က္ရင္ေတာ့ ၾကည့္ေနတာပဲ၊ သူတို႔ျပန္သြားရင္ေတာ့ ျပန္ေနတာပဲ၊ ကိုယ္ဝန္းကိုယ္ျခံေလးနဲ႔ ေနရတာေလးကို ဒီကလူ ေတြကေတာ့ အင္မတန္ေက်နပ္တယ္ေပါ့။ ဖ်က္မယ္ဆိုရင္လည္း တျခားေနစရာေလးလုပ္ေပးရင္ ေကာင္းမယ္ေပါ့။ ေႁမြက ေတာ့ အရမ္းေပါတယ္။ ေႁမြေဟာက္တုိ႔ ဂ်ပ္ေႁမြတို႔၊ အိမ္ကို ပတ္ေျပးေနၾကတာ။ ေအးခ်မ္းသာယာဆိုတာ ကြၽန္ေတာ္တို႔ ကိုယ့္ ဘာသာ နာမည္ေပးထားတာပါ။ ရပ္ကြက္အပိုင္ကေတာ့ ေညာင္ေက်းရြာအုပ္စုပိုင္ပါ။ တြဲဖက္မူလတန္းေက်ာင္းအေနနဲ႔ ေပးေအာင္ေပါ့။ မူလတန္းမတက္ႏိုင္တဲ့ကေလးေတြက ကြၽန္ေတာ္တို႔ စာရင္းေကာက္ထားတာ ၁၆၅ ေယာက္ရွိတယ္။
• မသီတာ၊ လိႈင္သာယာၿမိဳ႕နယ္၊ ေဂါက္ကြင္းလမ္းေဘး က်ဴးေက်ာ္ရပ္ကြက္
ကြၽန္မတို႔က (ဧရာဝတီတိုင္းေဒသႀကီး) ေရၾကည္ဘက္က ေျပာင္းလာတာ။ ကြၽန္မတို႔က လြန္ခဲ့တဲ့ ၂ ႏွစ္တုန္းက ဒီေနရာမွာ ေနေနတုန္းက အျဖစ္အပ်က္ပါ။ လူမိုက္ေတြက ဝင္လာတယ္။ သူတို႔ဝင္လာေတာ့ ဒီမွာရွိတဲ့ လူႀကီးပိုင္းေတြကလည္း မ ေျပာရဲဘူး။ ေၾကာက္ၾကတယ္။ အဲ့လိုနဲ႔ ကြၽန္မတို႔ မိန္းကေလး ၁၆ ေယာက္ အဖြဲ႔ဖြဲ႔တယ္။ ဖြဲ႔ၿပီးေတာ့ ကိုယ့္အကြက္ေလးေတြ ပါသြားမွာစိုးလို႔ ဆႏၵျပတဲ့သေဘာေပါ့။ ကိုယ့္ေခြၽးနဲ႔၊ ေသြးနဲ႔ ရင္းထားရတဲ့ေနရာ သူတို႔ေနာက္ကို ပါသြားမွာစိုးလုိ႔ရယ္၊ မိန္းကေလးေတြဆိုေတာ့ မလုပ္ေလတန္ဘူး ထင္တာေပါ့။ ဝင္လာေတာ့ အကုန္လံုးက ေျပးၾကတယ္။ သမီးတို႔ ညီအမက မေျပးျဖစ္တာက လူမိုက္ ဆယ္ေလးငါးေယာက္ေလာက္က အေမ့ကို ဝိုင္းထားတယ္။ အစ္မက ေခါင္းကို အခုတ္ခံခဲ့ရတယ္။ ကြၽန္မက လက္ကို ဓားထိတယ္။ ရင္ၫြန္႔နဲ႔ ညာဘက္မ်က္လံုးကို ကုံးသီးနဲ႔ အပစ္ခံထားရတယ္။ မ်က္လံုးက ဝါးသြားတယ္။ ကိုယ္ေတြက ရမလားလုိ႔ လုပ္ၾကည့္တာ။ မရတဲ့အျပင္ မ်က္လံုးတစ္လံုးဆံုး႐ံႈးတယ္။ ဘယ္သူမွလည္း ကိုယ့္ဘက္က ရပ္ တည္တဲ့သူမရွိဘူး။ သူတို႔ဘက္က လူႀကီးပိုင္းထဲက ဦးဝင္းေရႊဆိုတဲ့လူႀကီးက သမီးတုိ႔ကို နင္တို႔ အမႈမဖြင့္နဲ႔ ၊ ဖြင့္ရင္နင္တို႔ ေနာက္ေၾကာင္းမေအးဘူးလို႔ ေျပာတယ္။ ကိုယ့္မွာက ကေလးေတြရွိေနတဲ့အခါက်ေတာ့ ေရွ႕ဆက္အမႈမဖြင့္ရဲေတာ့ဘူး။ သူ တို႔ေတြကေတာ့ အခုထက္ထိ ဝင္ထြက္ေနၾကတုန္းပဲ။ မေျပာရဲၾကလို႔သာ မေျပာတာ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
