(မုိးမခ) ၾသဂတ္စ္ ၁၂၊ ၂၀၁၅
ရွမ္းရိုးမ ေတာင္တန္းေပၚကေန မေႏွး မၿမန္ စုန္ဆင္း လာတဲ့ ကားတစီးထဲက
ရုတ္တရက္ သီခ ်င္း တပုဒ္ ၾကားလိုက္ေတာ့ ကားေမာင္းေနတဲ့ဦးထြန္းသိန္းၾကီးက
ၿဖတ္ကနဲ လွည့္ၾကည့္လိုက္တာကို အၿပံဳး တခုနဲ႔ဘဲ ၿပန္တံု႔ ၿပန္လိုက္ပါတယ္……၊၊
“ …….+ + + ဧရာဝတီ ၿမစ္ၾကီးတခုထဲကို မွီခီုကာေလ…လုပ္စားၾကတဲ့ဘဝ………
အညာနဲ႔ အေၾက နဲ႔မခြဲနဲ႔……အတူတူပါ…
ေၿမၿပန္ ႔ ေတာင္ေပၚ အစြဲမၾကီးနဲ႔…..ညီအကိုပါ…..+ + + …”
ဗိုလ္ထီးရဲ ႔သီခ ်င္း ကိုမွ တရွဳိက္မက္မက္ စြဲလန္း ခံစားတတ္တဲ့…….
တခါတခါ ကြယ္ရာတေနရာမွာ တမ္းတမ္းတတ ဆိုညည္းတတ္တဲ့….
ေမတၱာၿခံဳလႊာ နာေရး လူမူအသင္းက ကိုသိန္းထြန္းၾကီး က ေက် နပ္ပီတိ အၿပံဳး နဲ႔
“ ကိုယ္ ႔ ညီကေတာ့ လုပ္ၿပီ ကြာ…” တဲ့ေလ…..၊
ေအာ္ တြဲလာခဲ့တာလဲ ရက္ေတြလ မ်ား ႏွစ္ၾကာရွည္ခဲ့ေတာ့လဲ
တေယာက္ အေၾကာင္း တေယာက္ အတြင္းသိ အစင္းသိ……..
ရည္ရႊယ္တဲ့စံုမွတ္တခု အေရာက္ မရပ္မနား ဂရုတစိုက္ ေမာင္း ေနတဲ့သူတေယာက္ကို
တခဏတာေလး ၾကည္ႏူးခံစားေစခ ်င္မိတဲ့ ဆႏၵနဲ႔ ဖြင္ ႔လိုက္မိတဲ့ သီခ ်င္း ေလးကိုက
တကယ္ ႔ အၿဖစ္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေနတာကိုေတာ့….
ကံၾကမၼာကိုဘဲ ရိုးဖြဲ ႔ ေက ် းဇူး တင္ရေတာ့မယ္ထင္……….၊၊
ဖြင္ ႔ထားတဲ့သီခ ်င္းစာသားေလးနဲ႔ ထပ္တူ
ေတာင္ေပၚ ေၿမ ၿပန္ ႔ မခြဲ ၿခားဘဲ လူမ်ဳိးေဒသ အစြဲမၾကီးဘဲ
အေရးတၾကီး အစာေရစာၿပတ္လပ္ အကူအညီလိုအပ္ေနတဲ့ သူေတြဆီ
အေၿပးအလႊား အေမာတေကာ သြားေနတဲ့အၿဖစ္ရဲ ႔ အစက
ဇူလိုင္လကုန္ေန႔ တေန႔က စခဲ့တဲ့ဇာတ္လမ္း ေလး တပုဒ္ပါဘဲ…….၊၊
အစပထမနိဒါန္းေလးက ၿဖစ္ရိုး ၿဖစ္စဥ္ ရာသီအခ ်ိ္န္ အခါ အလိုက္ပါဘဲရယ္လို ႔
ေဖာ ႔ေဖာ ႔ေတြး ေပါ ႔ေပါ ႔သေဘာထားေနရာကေန
အခ ်ိန္နဲ႔အမ ွ် တက္တက္လာတဲ႔ သတင္း အၿဖတ္အစအနေတြ…ဓါတ္ပံုေတြက
အတိတ္တလန္ ႔ မၿမင္ဝ႔ံ မၾကည့္ ရက္ႏိုင္ေတာ့…
ပကတိမ ်က္ၿမင္ အေၿခအေနေတြကို လက္မခံရင္ မၿဖစ္ေတာ့တဲ႔ အေၿခအေနဆိုးၾကီး
ၿဖစ္ေစခဲ့တဲ့ အေၿခခံ အေၾကာင္း တရားေတြကိုေတာ့
မသံုးသပ္ခ ်င္ ေတာ့ …မဆန္းစစ္ခ ်င္ေတာ့………၊
အခ ်ိန္ကာလ အေတာ္ၾကာၾကာ ေကာလဟာလ ၾကားက ႏွစ္ၿမွပ္ေနရတဲ့သူေတြ အဖို ႔
ဒါဟာ ေကာလဟာလ မဟုတ္ …အီမ္မက္တခု မဟုတ္ဘူးရယ္လို ႔
လက္ခံ လာတာနဲ႔တၿပိဳင္နက္ သူသူဌာဌာ ကိုယ္စီ ရင္ထဲ အသဲႏွလံုးထဲ
အၿမစ္တြယ္ေနတဲ့ မသိစိတ္ကေလးက လူးလြန္ ႔ထၾကြ ႏိူးၾကား လာခဲ့တယ္……
“ ဒါဟာ ၿမန္မာၿပည္ ……… …သူတို ႔ေတြက ၿမန္မာၿပည္သား………..
ဒါဟာ တို ႔ၿပည္သူသားခ ်င္း………သူတို ႔ေတြက တို ႔ေသြးခ ်င္း ညီအကိုေတြ…….”၊၊
“ တခုခု လုပ္ရေတာ့မယ္…..လုပ္ကို လုပ္ရမယ္…ဆိုတဲ႔ အေတြးေတြ….
ဘာလုပ္ရင္ ေကာင္း မလဲ ? …..ဘယ္လို စလုပ္ရမလဲ ?…..ဘယ္သူစလုပ္မလဲ ?..”
ဆိုတဲ့ အေမးေတြ ေမးရင္း ေမးရင္း….အခ ်ိန္ၾကာလာတာနဲ႔
ကိုယ္ ႔လိပ္ၿပာကို ကိုယ္ မလံုေတာ့………..
အားမလို အားမရနဲ႔ မခ ်င္ ႔မရဲ လြိဳင္လင္လြမ္းသူမ ် ား အသင္း စာမ ်က္ႏွာေပၚ
တီးတိုး တီးတိုး တိုင္ပင္ရင္းနဲ႔ ဇုလိုင္လကုန္ မွတ္မွတ္ရရ ၃၁ ၇က္ေန႔မွာေတာ့
ၿပတ္ၿပတ္ သားသား ရဲ ရဲ ဝ႔ံ ဝ႔ံ ဆံုးၿဖတ္ခ ်က္တခု ခ ်ၿပ အသိေပးလိုက္ခဲ့တာက
ဒီၤခရီးစဥ္ရဲ ႔ တိုက္ပြဲ အစ ေပါ ႔ ဗ ်ာ………..၊
“လြိဳင္လင္ၿမိဳ ႔ေန ၿပည္သူေတြကလဲ ေရေဘးသင္ ႔ တၿပည္ထဲေန ေသြးခ ်င္း တို ႔ကို
ႏိုင္သေလာက္ ေဖးမကူညီၾကမယ္..” ဆိုတဲ့သတင္း စကား ေတာမီးသဖြယ္ၿပန္ ႔သြားတဲ့ေနာက္
အစံုစံုေသာ လူမူ အသင္း အဖြဲ ႔ေတြ ဘာသာမတူ လူမ ်ိ ဳး ကြဲ အသင္း အဖြဲ ႔ေတြက
အေၿပး အလႊား တက္တက္ၾကြၾကြ လာဝိုင္းရံၾကေတာ့မွ…မရဲတရဲစိတ္နဲ႔ၿဖစ္မွ ၿဖစ္ပါ ႔မလား..
စိုးရီမ္ အားငယ္စိတ္ေတြ ေနလာ ႏွင္း ေပ ်ာက္ သလို လြင္ ႕စဥ္ ပေပ ်ာက္သြားခဲ့တာေတာ့
တအံ႔တၾသမၿဖစ္ခဲ့………ေနၿခည္ အသစ္ …ရည္ရႊယ္ပန္းတိုင္အသစ္ နဲ႔ထပ္တူ
စိတ္သစ္ ကိုယ္သစ္ အားမာန္ အသစ္နဲ႔ တၿမိဳ ႔လံုး လွဳပ္လွဳပ္ရႊရႊ…..
ေစ် းထဲ ၊ ေက ်ာင္း ထဲ ၊ ရံုးထဲ ၊ အရပ္ထဲ ေနရာေပါင္းစံု က ခ ်ီးၾကဴး အားေပးၾက
အားတက္သေရာ လာအကူအညီေပးခဲ့တာေတြ မယံုၾကည္ ႏိုင္ေလာက္ေအာင္
မ်ားၿပားခဲ့လို ႔ အိမ္မက္ရယ္လားလို႔ တေယာက္နဲ႔တေယာက္ လက္တို ႔ၿပီးေမးေနရတဲ့
အၿဖစ္က ၿမိဳ ႔လိြဳင္လင္ သမိုင္းမွာ ခ ်န္လွပ္ ေဖ ် ာက္ဖ ်က္လို ႔ မရႏိုင္ေတာ့……..၊၊
ဌာနဆိုင္ရာ တာဝန္ရွိသူေတြကလဲ..ႏွဳတ္၏ေစာင္မၿခင္း ကိုယ္၏ေစာင္ ႔ေရွာက္ၿခင္းေတြနဲ႔အတူ
လူမူအသင္း အဖြဲ ႔ေတြကလဲ တေၿပးညီ တစိတ္ထဲ တဝမ္းထဲ……..၊
အေနာက္က အရိပ္လို လိုက္ပါၿမဲ အရပ္သူ/ သားေတြကလဲ ေစတနာေရစီးကမ္းၿပိဳ…
လက္ခံခဲ့သမ ွ် ကယ္ဆယ္ေရးပစၥည္း အစံုစံုကို ထုပ္ပိုး ၿပင္ဆင္ ခ ်ဳပ္လုပ္
အစီအစဥ္အတိုင္း တက္တက္ၾကြၾကြပါဝင္လုပ္အားေပေနတဲ့လူငယ္ေတြက မနည္းမေႏွာ…..
ၿမိဳ ႔တၿမိဳ ႔လံုးသာမက ပတ္ဝန္းက ်င္က ပင္လံု ..လဲခ ်ားၿမိဳ ႔ေတြကလဲ
အလွ်ဴေငြ ေကာက္ခံေပး လိုအပ္တဲ့အသံုး အေဆာင္ေတြ လွမ္းပို ႔ေပးတာကို
လက္မလည္လက္ခံေနရတဲ့ၾကားက အေဝးေရာက္ လြိဳင္လင္သားေတြကလဲ
ထိုင္မေန ေငးေမာမေနႏိုင္ ကိုယ္ ႔ေခ ြ်းနဲစာထဲကေန သူ႔ထက္ငါ ဦးေအာင္
အေၿပးအလႊား အလွ်ဴေငြ လြဲေပးၾက… အားေပးစကား ဆိုၾကနဲ႔
သတ္မွတ္ရက္သတၱပတ္လံုး ေန႔မအား ညမအား ၊မိုးလင္းမိုးခ ်ဳပ္၊ လူနဲ႔စိတ္ မကပ္ခ ်င္ေတာ့..
ေၾသာ္ သူတို ႔တေတြက ၿမန္မာၿပည္ကို ခ ်စ္တယ္…လြိဳင္လင္ကိုလဲ ခ ်စ္တယ္ေလ……၊၊
အရာရာအားလံုး အတြက္ မေမွ်ာ္လင္ ႔တဲ့ မၿဖစ္ႏိုင္တဲ့အရာေတြ အားလံုး
ကံၾကမၼာ အလွည့္ေပး မ ်က္ႏွာသာေပးလာမွေတာ့ ေရွ ႔ကို တက္ရၿပီေပါ႔ ေလ…..
သတ္မွတ္ရက္ (ဒီေဒး )ေန႔ မနက္ ၆နာရီေက ်ာ္ ေက ်ာ္…..
စုရပ္ကေန မထြက္ခင္ အခ ်ိန္ကေလး…ရင္ခုန္သံေတြက ထိမ္းမရ သိမ္းမရ တဒိန္းဒိန္း..
ႏွလံုးသားထဲက လွည့္ပတ္ေနတဲ့ေသြးေၾကာေလးေတြက စည္းခ ်က္မမွန္ တဖ ်ပ္ဖ ်ပ္…
နံေဘးက အားေပး ႏွိမ္ ႔သိမ္ ႔ေနသူစကား ေတြကို ၾကားတခ ်က္ မၾကားတခ ်က္ ……
ဆို႔တက္လာတဲ့ ေဝဒနာဆိုးတခုကို တေယာက္ထဲ ၾကိတ္မွိတ္ခံစားေနရင္း….
ရုတ္တရက္ ကားစက္ႏိူးသံ ၾကားမိလိုက္တဲ့အခ ်ိန္
ခႏၱာကိုယ္တခုလံုး ဆပ္ကနဲ တုန္ခါ သြားခဲ့တဲ့အၿဖစ္ကို သတိထားမိသူကေတာ့
ခ ်စ္ရလြန္းတဲ့ အၿမဲ အရိပ္တၾကည့္ၾကည ္ ႔နဲ႔ ေစာင္႔ေရွာက္ေနတဲ့
ေမြးေမေမ ေက ်းဇူးရွင္တေယာက္ပါဘဲ…….၊၊
အသာအယာ အလိုက္တသိ ကမ္းေပးေနတဲ့ မ ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါကို
လက္ခံဖို ႔ ၿငင္းဆန္ရင္း နဲ႔……………….
“ က ်ေနာ္ ႔ ထက္ ပိုၿပီး ဒုကၡေရာက္ေနသူရဲ ႔လက္ကို သြားခ ်ိတ္ဆက္မဲ ႕
က ်ေနာ္ ႔ကို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ငိုေၾကြးခြင္ ႔ ေပးပါလား..ေမေမရယ္……”
ေမာင္ေမာင္လတ္ ( ေရႊအင္း ေလး စာေပ )
(စာၾကြင္း -၁) — ကားမေတာ္တဆ ထိခိုက္မွဳ နဲ႔ ကိုယ္ကိုယ္တိုင္ မသန္မစြမ္း
ဘီးတပ္ကုလားထိုင္ေပၚ ထိုင္ေနသြားလာေနရတဲ့
လြိဳင္လင္ ေမတၱာၿခံဳလႊာနာေရးလူမူအသင္းက Sai BeeBee ရဲ ႔
ေရေဘးသင္ ႔ၿပည္သူေတြအေပၚ သြားကူညီေပးေနတဲ့ခ၇ီးစဥ္
မွတ္တမ္းဓါတ္ပံုေတြကို ၾကည့္ရင္း..သူ ႔ရင္တြင္းၿဖစ္ခံစားခ ်က္ကို
တို ႔ထိထားၿခင္း ၿဖစ္ပါသည္..၊၊
( စာၾကြင္း- ၂)–ဒီခရီးစဥ္ တခုလံုး အတြက္ အဖက္ဖက္ကေန ဝိုင္းဝန္းပံပိုးေပးခဲ့ေသာ
ရပ္မိရပ္ဖမ်ား…သက္ဆိုင္ရာဌာန တာဝန္ရွိသူမ်ား..အၾကံညဏ္.လုပ္အား
စတာေတြကို မၿငီးမညဴ တက္တက္ၾကြၾကြ ပါဝင္ လုပ္အားေပးခဲ့ေသာ
ခ ်စ္တဲ့လြိဳင္လင္ၿမိဳ ႔သူ / သား အားလံုးကို ဤ ေဆာင္းပါးၿဖင္ ႔
ဂုဏ္ၿပဳ မွတ္တမ္း တင္လိုက္ပါသည္.၊၊
( စာၾကြင္း-၃)– ဆရာၾကီး ေဒါက္တာစိုင္းခမ္းလိတ္ရဲ ႔ သီခ ်င္း စာသားတခ ်ိ ဳ ႔ကို
ခြင္ ႔မေတာင္း ၿဖစ္ဘဲ ယူသံုးစြဲခဲ့ၿခင္း အေပၚ ေလးစားစြာ
ေတာင္းပန္အပ္ပါသည္ခင္ဗ ်ား..၊၊
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
