ကဗ်ာ ကိုေအာင္မိႈင္း

ကိုုေအာင္မွဳိင္း – ျမတ္ျမတ္ႏိုုးႏိုုး

ကိုုေအာင္မွဳိင္း  – ျမတ္ျမတ္ႏိုုးႏိုုး
(မိုးမခ) ၾသဂုတ္ ၁၂၊ ၂၀၁၅

ဆရာေမာင္သာႏိုုးရဲ ႔

ထင္ရူးပင္ရိပ္မွာထိုုင္ရင္း

ကဗ်ာျမစ္ႀကီးကိုု ေငးၾကည့္မိ။

ေက်ာ္ဟိန္းေျပာတဲ့

အဓိပၺါယ္ရွိတဲ့ လူတခ်ိဴ ႔

ေရတိမ္နစ္ေနၾကၿပီေလ။

လူစစ္စစ္ေတြ ကဗ်ာျဖစ္

ကဗ်ာျမစ္ထဲ ျမဳတ္တခ်ဴိ ႔ေပၚတခ်ိဴ ႔

ကူးခတ္ေနဆဲ ရူးေနဆဲ။

ပန္းပ်ဴိးတဲ့လက္က

ပန္းခ်ဴိးတဲ့လက္ျဖစ္

ပန္းအိုုးကြဲကေျမႀကီးေတြ ျပန္႔ၾကဲ

ပန္းခ်ဴိးတဲ့လက္ကလဲ ဇာတ္ဇာတ္ႀကဲ

ဇာတ္တူသားခ်င္း ကိုုက္တဲ့ပြဲ။

တိရစၦာန္ရံုုက

ေကသရာဇာ ျခေသၤ့မင္းရဲ ႔

မ်က္ႏွာငယ္နဲ႔အၿပံဳးတုု။

ဆင္က်ံဴးထဲက

ေတာဆင္တေကာင္ရဲ ႔

ဟစ္ေကၽြးလိုုက္တဲ့ျငီးညူသံ။

အဖ်ား၀င္ေနတဲ့ႏွင္းဆီလိုု

ရဲရဲနီမဲ့အစား ခပ္ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ပန္းေရာင္က

ဟန္ေဆာင္ပန္ေဆာင္ နီခ်င္ေသး။

ကဗ်ာစစ္စစ္ေတြ လူျပန္ျဖစ္

လူစစ္စစ္ေတြ ကဗ်ာျပန္ျဖစ္

ကဗ်ာတလွည့္ လူတလွည့္

ေရတိမ္နစ္ၾကမဲ့ အလွည့္။

တမလြန္ဘ၀က

ကိုုနိဳင္၀င္းေဆြေရ

ဒီကဗ်ာကိုု

မသိန္းရွင္ဆီပိုု႔ေပးပါဦးဗ်ာ။

(၁၁ရက္ ၾသဂုုတ္လ ၂၀၁၅ခုုႏွစ္)


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts