ေမာင္ေမာင္စုိး – ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဤခရီး နီးပါ၏ေလာ – အပိုင္း (၇)

• အရွိန္တန္႔လုဆဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး
ေလာခီးလာညီလာခံအၿပီး NCA မူၾကမ္းအား ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္ခ်က္ႏွင့္အတူ SD ဖြဲ႕သည္ကို အစိုးရဘက္က လိုလားဟန္မျပ ခ့ဲေခ်။ေစာေစာပိုင္းကဆိုလ်င္ အစိုးရႏွင့္စစ္ဖက္က SD ကိုအသိမွတ္မျပဳဟု UPWC ကေျပာဆိုခ့ဲသည္။ ဤသုိ႔ေရွ႕မတိုးသာ ေနာက္မဆုတ္သာအေျခအေနတြင္ SD ႏွင့္ NCCT တုိ႔ ထိုင္းနိုင္ငံ ခ်င္းမိုင္တြင္ ဇူလိုင္ ၂ ရက္၌ ေတြ႕ဆုံၿပီးေနာက္ UPWC ႏွင့္ SD တုိ႔ အလြတ္သေဘာေတြ႕ဆုံျပီး ေဆြးေႏြးပြဲ ေရွ႕ဆက္ေရးအတြက္ နည္းလမ္းရွာသြားမည္ဟု ဆိုလိုက္သည္။

ဇူလိုင္ ၂ ရက္ SD ႏွင့္ NCCT ေဆြးေႏြးပြဲသုိ႔ နိုင္ငံျခားဧည့္သည္တစ္ဦးတက္သည္။ ထိုသူမွ ဆြစ္ဇလန္သံအမတ္ႀကီးေဟာင္း Mr Christoph Burgener ျဖစ္သည္။ သူသည္ ၂၀၀၉ မွ ၂၀၁၅ ထိ ျမန္မာနိုင္ငံဆိုင္ရာ ဆြစ္သံအမတ္ႀကီးအျဖစ္ တာဝန္ ယူခ့ဲၿပီး ထိုကာလတေလွ်ာက္လုံး ျမန္မာ့ျငိမ္းခ်မ္းေရးလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ခဲသူျဖစ္သည္။ သံအမတ္တာဝန္ၿပီးဆုံး၍ ထြက္ခြာသည့္အခါ ၂၀၁၅ ဇြန္ ၁၇ ရက္က ကာခ်ဳပ္မင္းေအာင္လိႈင္နွင့္ေတြ႕၍ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကိစၥမ်ား ေဆြးေႏြးခ့ဲသူျဖစ္သည္။ ဆြစ္ဇလန္နိုင္ငံသည္ ျမန္မာၿငိမ္းခ်မ္းေရးအား ပ့ံပိုးကူညီေနသည့္ Peace SupportGroup တြင္ပါဝင္ၿပီး ဆြစ္ကဥကၠဌအျဖစ္ တာဝန္ယူထားပါသည္။ ၿငိမ္းခ်မ္းလုပ္ငန္းစဥ္အတြက္ အစိုးရႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ဖြဲ႕ ႏွစ္ဖက္စလုံးအား အကူအ ညီေပးေနေသာအဖြဲ႕သည္။

SD ႏွင့္ NCCT တို႔ ေဆြးေႏြးပြဲသုိ႔ေရာက္ရွိလာေသာ ဆြစ္သံအမတ္ေဟာင္းက ေဆြးေႏြးပြဲအရွိန္ဆက္ရွိဖုိ႔ လိုအပ္ေၾကာင္း အရွိန္ပ်က္သြားသည္ႏွင့္ ကြဲျပားမႈေတြ ေပၚလာနိုင္ေၾကာင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္ထဲပါေနသူအားလုံး ၎အရွိန္ကို ဆက္လက္ ထိမ္းသိမ္းဖို႔လိုေၾကာင္း ေျပာဆိုခ့ဲပါသည္။ ဆြစ္သံအမတ္ေဟာင္းႏွင့္ UPWC ေတြ႕ဆုံသည့္သတင္းထြက္ေပၚလာျခင္း မရွိ ေသာ္လည္း ဆြစ္သံအမတ္အေနႏွင့္ ႏွစ္ဖက္စလုံးအား ညႇိႏႈိင္းပုံရသည္။ ထိုေၾကာင့္ပင္ ေဆြးေႏြးပြဲေရွ႕ဆက္နိုင္ေရးအတြက္ အလြတ္သေဘာေတြ႕ဆုံမႈမ်ား ဇူလိုင္ ၃/၄ ရက္ေန႔တြင္ SD ႏွင့္ UPWC ၾကားျဖစ္ေပၚခ့ဲပါသည္။

ဆြစ္တုိ႔ဦးစီးေသာ ဥေရာပ အဖြဲ႕သည္ ျမန္မာၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ MPC အား sponsor ေပးသက့ဲသုိ႔ ၾကားဝင္ေစ့စပ္ညႇိႏႈိင္း ေပးပုံရသည္ဟု သုံးသပ္ရသည္။ ထုိ႔ျပင္ ျမန္မာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးျဖစ္စဥ္တြင္ UN တရုတ္ႏွင္ ဂ်ပန္ နိပြန္ေဖာင္ေဒးရွင္းမွလည္း နီးနီးကပ္ကပ္ ပါဝင္ပတ္သက္ ညႇိႏႈိင္းလွ်က္ရွိသည္ဟု ဆိုရမည္။

သုိ႔ႏွင့္ အရွိန္တန္းလုဆဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲသည္ ဇူလိုင္ ၃ ရက္၌ အလြတ္သေဘာေတြ႕ဆုံပြဲျဖင့္ စခ့ဲသည္။ ေဆြးေႏြးပြဲ ပထမေန႔တြင္ ဦးေအာင္မင္း NCA မူၾကမ္းပါအခ်က္အလက္မ်ားအား ျပင္ဆင္လိုျခင္းမရွိဘဲ လက္မွတ္ထိုးလိုသည္ဟု ေျပာဆိုခ့ဲသည္။ ဒုတိယေန႔တြင္ေတာ့ တိုင္းရင္းသားတို႔ ျပင္ဆင္လိုသည့္၁၂ ခ်က္ထဲမွ ၆ ခ်က္ကိုေတာ့ မျပင္နိုင္ဟု တဝက္ ေလ်ာ့သြားၿပီး ေဆြးေႏြးပြဲအား ရန္ကုန္တြင္ ဆက္လက္ေဆြးေႏြးရန္ သေဘာတူခ့ဲသည္။

ႏွစ္ရက္တာအလြတ္သေဘာေတြ႕ဆုံမႈမွတဆင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲေရွ႕ဆက္ရန္ လမ္းစရွာေတြ႕သြားပုံရသည္။ ေရြး ေကာက္ပြဲ မတိုင္မွီ NCA လက္မွတ္ထိုးေရး ေရွ႕႐ႈၿပီး ေလာ္ခီးလာညီလာခံမွ ျပင္ဆင္ျဖည့္စြက္လိုသည့္ အခ်က္ ၁၂ ခ်က္အား ဆက္လက္ညႇိႏႈိင္းသြားရန္ သေဘာတူခ့ဲၾကသည္။ သမတဦးသိန္းစိန္၏ သမတသက္တမ္းအတြင္း NCA လက္မွတ္ထိုးနိုင္ ေရးသည္ ေဆြးေႏြးပြဲေရွ႕ဆက္ရန္ လမ္းစျဖစ္ပုံရေပသည္။

ေလာ္ခီလာညီလာခံမွ ျပင္ဆင္လိုေသာအခ်က္မ်ားအနက္ဥပေဒႏွင့္အညီ ဟူေသာစကားရပ္အား ျဖဳတ္ရန္သည္လည္း ေကာင္း၊  လုံျခံဳေရးဆိုင္ရာ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းမႈဟူေသာစကားရပ္မွ ျပန္လည္ေပါင္းစည္းမႈဟူေသာစာသားအားျဖဳတ္၍ လုံျခံဳေရးဆိုင္ရာကိစၥရပ္မ်ားဟု ျပင္ဆင္ရန္သည္လည္းေကာင္း အႏွစ္သာရအရ အေရးပါေသာအေၾကာင္းအခ်က္မ်ားကို အေျခခံသည္ျဖစ္ရာ မည္သုိ႔ေက်ာ္လႊားနိုင္မည္နည္းဆိုသည္မွာ NCA သေဘာတူညီခ်က္ ရရွိေရးအတြက္ ႀကီးမားေသာစိန္ ေခၚမႈျဖစ္ေနေပသည္။

ထို႔ျပင္ NCA လက္မွတ္ထိုးရာတြင္ MNDAA/ TNLA/AA စသည့္ အဖြဲ႕၃ ဖြဲ႕ပါေရး မပါေရးမွလည္း လိပ္ခဲတင္းတင္း အေန အထားတြင္ ရွိေနသည္ဟု ဆိုရမည္။

• ဥပေဒႏွင့္အညီဆိုသည္မွာ
တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားအေနႏွင့္ အပစ္ရပ္လက္နက္စြန္႔ၿပီးေနာက္ ဥပေဒႏွင့္အခြင့္အေရးရမည္ဟု ဆိုထားသည္။ အစိုးရဖက္ကဆိုလိုေသာဥပေဒမွာ ၂၀၀၈ ေျခဥျဖစ္သည္။ ၂၀၀၈ ေျခဥေအာက္မွ နည္းဥပေဒမ်ား ပုဒ္မမ်ားျဖစ္သည္။ တိုင္း ရင္းသားတုိ႔လိုလားသည္မွာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုျဖစ္ေပရာ လက္ရွိ ၂၀၀၈ ေျခဥအားျပင္ဆင္ရန္လိုအပ္သည္ဟု ပန္ ဆန္းညီလာခံက ဆုံးျဖတ္ထားျပီးျဖစ္သည္။

၂၀၀၈ ေျခဥအရ တိုင္းရင္းသားျပည္နယ္မ်ားသည္ ဥပေဒေရးဆြဲ ျပဌာန္ခြင့္မရွိ မိမိျပည္နယ္တြင္း သယံဇာတမ်ားအား ကိုယ္ ပိုင္စီမံခန္႔ခြဲခြင့္မရ။ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မ်ားတြင္လည္း စစ္တပ္ကအမတ္ ၂၅ ရာခုိင္ႏႈန္း ယူဦးမည္။ ျပည္နယ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ အားလည္း ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မွေရြးခြင့္မရ။ ျပည္နယ္ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္အား ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္မွ တင္ေျမႇာက္ေရးအတြက္ ဥပေဒျပင္ဆင္ေရးအားလည္းစစ္တပ္မွ သေဘာမတူသျဖင့္ ယခုလဆန္းပိုင္းတြင္ပင္ ပယ္ခ်ခံလိုက္ရသည္။ ဤသုိ႔ေသာ ေျခဥသည္ တိုင္းရင္းသားမ်ားလိုလားသည့္ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုအခြင့္အေရးမ်ားႏွင့္ လြဲေခ်ာ္ေနေပသည္။

KIA စစ္ဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဂြမ္ထန္ဂမ္ေရွာင္ ေျပာၾကားရာတြင္ တိုင္းရင္းသားအားလုံး တန္းတူမႈရွိတဲ့ျပည္ေထာင္စုဟုဆိုလွ်င္ဥပေဒျပဳေရးအာဏာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာ တရားစီေရးအာဏာ ၃ ရပ္ႏွင့္ပတ္သက္၍လည္း တန္းတူရည္တူ အခြင့္အေရးရွိမွတိုင္းရင္းသားအားလုံး တန္းတူရည္တူရွိသည့္ ျပည္ေထာင္စုဟုေျပာနိုင္မည္ဟု ဆိုပါသည္။ ေညာင္ႏွစ္ပင္အမ်ိဳးသားညီလာခံ၌တက္ေရာက္ခ့ဲ့ေသာ KIO/KIA ကိုယ္စားလည္မ်ားမွ ဖက္ဒရယ္မူ ၁၉ ခ်က္ကိုတင္ျပခ့ဲေသာ္လည္း ေညာင္ႏွစ္ပင္ ညီလာခံ၌မွတ္တမ္းတင္ ထားရွိျခင္းပင္ မခံရဘဲ ေခ်ာင္ထိုးခံလိုက္ရသည္ဟု ဆိုပါသည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ အပစ္ခတ္ရပ္ၿပီးေနာက္ ထာဝရၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္မရွိမျဖစ္လိုအပ္သည့္အရာမွာ တိုင္းရင္းသားမ်ားလိုလားသည့္ဖက္ဒရယ္ေထာင္စု တိုင္းရင္းသားမ်ားအခြင့္အေရး တန္းတူေရးကိုေဖၚျပသည့္ အေျခခံဥပေဒတရပ္ တိုင္းရင္းသားမ်ား လိုလိုလားလား လက္ခံသည့္ အေျခံဥပေဒတရပ္ျပင္ဆင္ေရးဆြဲေရး ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။ ထိုသုိ႔ေသာ အေျခခံဥပေဒတရပ္ မေပၚေပါက္မွီ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား စိတ္ၾကိဳက္ေရးဆြဲထားေသာ စစ္တပ္ကိုယ္စားလည္မ်ားသေဘာမတူပါက ေရြး ေကာက္ခံကိုယ္စားလည္မ်ား ဘာမွလုပ္မရေသာ ၂၀၀၈ ေျခဥအား ျပင္ဆင္ျခင္းမရွိဘဲ လက္ရွိ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒႏွင့္ အညီ လိုက္နာရန္ေတာင္းဆိုျခင္းသည္ လက္ေတြ႕မက်ေပ။ ထို႔ျပင္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားလက္ခံရန္ ျဖစ္နိုင္ လိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။

ထိုျပင္ေျခဥမျပင္နိုင္မွီကာလတြင္လည္း ၎ဥပေဒအား တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ား လိုက္နာရန္လည္း ခက္ခဲေပမည္။ ႏိုင္ဟံသာ၏အဆိုအရ NCA ထိုးၿပီးစကာလအတြင္း တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕မ်ားအေနႏွင့္ သူ႔လြတ္လပ္ခြင့္နွင့္ သူရွိရန္လိုေၾကာင္း တဖက္က သူဆိုလိုခ်က္အရ အစိုးရအေနႏွင့္ ကိုယ့္လက္ေအာက္မွာ လာေနဆိုသည့္ပုံစံမ်ိဳး ကိုယ့္သတ္မွတ္ထားသည့္ ဥပ ေဒႏွင့္ကိုင္တြယ္သည့္ပုံစံမ်ိဳး မျဖစ္သင့္ဟု ဆိုသည္။

ဆိုလိုသည္မွာ ၂၀၀၈ ေျခဥအား တိုင္းရင္းသားတုိ႔့အား တန္းတူအခြင့္အေရးေပးနိုင္သည့္ အေျခခံဥပေဒတရပ္ ေဆြးေႏြးညႇိႏႈိင္းျပင္ဆင္ျခင္းမျပဳ မွီအစိုးရ၏ ဥပေဒႏွင့္အညီဆို၍ ခ်ဳပ္ကိုင္ျခင္းမ်ိဳးလက္မခံ နိုင္ေသးဟူ၍ ျဖစ္သည္။

သုိ႔ျဖစ္ရာ ၂၀၀၈ ေျခဥျပင္ေရးႏွင့္ ၾကားကာလအား မည္သုိ႔ညႇိႏႈိင္းျဖတ္ေက်ာ္မည္ဆိုသည္မွာ NCA စာခ်ဳပ္လက္မွတ္ေရးထိုးနိုင္ေရးအတြက္ အေရးပါေသာ အေျခခံမူမ်ား ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

• လုံျခံဳေရးဆိုင္ရာေပါင္းစည္းမႈ ဆိုသည္မွာ
ျမန္မာစစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ား အဓိကေတာင္းဆိုသည့္အခ်က္ျဖစ္ေသာ DDR ၏ လက္ေတြ႕အႏွစ္သာရမွာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕အားလုံး လက္နက္ျဖဳတ္ဖ်က္သိမ္းေရးျဖစ္သည္။ ထို႔ျပင္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ား လက္ နက္ခ်ဘို႔ေျပာတာမဟုတ္ပါ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးလမ္းေၾကာင္းစြန့္လႊတ္ လက္နက္စြန့္ဆိုသည္မွာလည္း လိုရင္းမွာ အတူတူပင္ျဖစ္သည္။

ႏွစ္ေပါင္း ေလးငါးေျခာက္ဆယ္ခန္႔ လက္နက္ကိုင္တိုက္ခိုက္လာသည့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားကို ခ်က္ခ်င္း လက္နက္အပ္ရန္ ျဖစ္ႏိုင္မည့္ကိစၥ မဟုတ္ေပ။ သူတုိ႔လိုခ်င္သည့္တိုင္းရင္းသား တန္းတူအခြင့္အေရးမရဘဲ လက္နက္စြန္႔ ဘို႔မွာ လြယ္ကူလိမ့္မည္မဟုတ္ေပ။ ထို႔ျပင္ ႏွစ္ေပါင္းၾကာျမင့္စြာ လက္နက္ကိုင္တိုက္လာသူမ်ားၾကား ခ်က္ခ်င္းယုံၾကည္မႈရရွိရန္မလြယ္ကူေပ။ ၾကားကာလတရပ္ ၾကားပုံစံတရပ္ လိုအပ္ေပလိမ့္မည္။

ျမန္မာစစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားကေတာ့ သတ္မွတ္ခ်က္ႏွင့္ကိုက္ညီသူမ်ားကို စစ္မႈထမ္းအျဖစ္လက္ခံမည္ဟုဆိုသည္။သူတုိ႔ဆိုလိုသည္ ျမန္မာတပ္မေတာ္တြင္ ေပါင္းစည္းလက္ခံဘို႔မဟုတ္ဘဲ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ BGF အျဖစ္ေျပာင္းလဲဖြဲ႕စည္းရန္ရည္ရြယ္ပုံရသည္။တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားႏွင့္တင္းမာမႈမ်ား တေက်ာ့ျပန္စစ္ပြဲမ်ားမွာ ထို BGF ဖြဲ႕စည္းေရးကိုလက္မခံသည္မွစသည္ျဖစ္ရာ အျခားလမ္းေၾကာင္းတရပ္ရွာရန္ လိုေပလိမ့္မည္။

ျမန္မာစစ္ဖက္က DDR တင္ျပသည့္အခ်ိန္တြင္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕မ်ားဖက္မွ တင္ျပခ်က္မွာ SSR Security Sector Reform လုံျခံဳေရးဆိုင္ရာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ ျဖစ္သည္။လက္ရွိ အစိုးရစစ္တပ္ႏွင့္ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ မ်ားအား လုံျခံဳေရးျပဳျပင္ေျပာင္းလဲတရပ္ျပဳလုပ္ျပီး ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္ ကိုက္ညီေအာင္ေျပာင္းလဲေရးျဖစ္သည္။

တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားက ပထမေတာင္းဆိုခ်က္မွာ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုႏွင့္အညီ ဖက္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု တပ္မေတာ္တရပ္ဖြဲ႕စည္းရန္ျဖစ္သည္။ ဤအခ်က္ကိုလည္း ျမန္မာစစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားက ခါးခါးသီးသီးျငင္းဆန္ထားသည္။ေနာက္ပိုင္း NMSP ဒုဥကၠဌ နိုင္ဟံသာ၏ အလြတ္သေဘာေျပာဆိုခ်က္မွာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕မ်ားအားျပည္နယ္တပ္အျဖစ္ဖြဲ႕စည္းေရးျဖစ္သည္။ ဖက္ဒရယ္စနစ္အရေပၚလာမည့္ ျပည္နယ္အစိုးရေအာက္တြင္ ျပည္နယ္ တပ္ကိုထားရွိလိုသည့္သေဘာျဖစ္ပုံရသည္။ နိုင္ဟံသာ၏အဆိုအရ သုိ႔မွသာ တိုင္းရင္းသားတုိ႔၏ ရပိုင္ခြင့္ကို ကာကြယ္နိုင္ျပီး စစ္တပ္အာဏာသိမ္းမႈကို အနဲဆုံးျပည္နယ္မ်ားတြင္ ကာကြယ္ေပးနိုင္လိမ့္မည္ဟု ဆိုပါသည္။ သုိ႔ေသာ္ ျပည္ေထာင္စုႀကီး ျပိဳကြဲႏိုင္သည့္အႏၲရာယ္ရွိသည္ဆိုကာ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ား သေဘာမေတြ႕လွေခ်။

မည္သုိ႔ပင္ျဖစ္ေစ လက္နက္ကိုင္တပ္ဖြဲ႕ႏွင့္ပတ္သက္သည့္ အေျခခံမူမွာ NCA လက္မွတ္ထိုးေရးတြင္ အေျခခံက်သည့္အခ်က္ ျဖစ္ေနသည္။ ျမန္မာစစ္ဖက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားတင္ျပသည့္ DDRမွာ လက္ရွိအေနအထားတြင္ ေဘာင္က်ဥ္း၍ တလမ္းသြားျဖစ္ကာဆက္လက္ညႇိႏႈိင္းရန္ ခက္ခဲသည္။ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္မ်ားဖက္မွ တင္ျပေသာ SSR မွာ ေဘာင္က်ယ္သည္။ အေလ်ာ့အတင္းလုပ္၍ ရသည္။ ညႇိႏႈိင္းရန္ အဆင္ေျပ၍ ေပ်ာ့ေျပာင္းသည္။ NCA လက္မွတ္ထိုးၿပီး နိုင္ငံေရးေဆြးေႏြးပြဲဆီသုိ႔သြားရန္ လမ္းပြင့္ေစသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ သုိ႔ျဖစ္ရာ ျမန္မာစစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအေနႏွင့္ ေရွ႕တလွမ္းတိုးရန္အတြက္ ေနာက္ႏွစ္လွမ္းဆုတ္ဘို႔ လိုအပ္မည္ဟု ယူဆရပါသည္။

ဆက္လက္ေဖၚျပပါမည္