ေသြးနဲ ့ေရးသည့္ေျမမို ့မ်က္ရည္နဲ ့ေတြးသည့္ ေ၀ဒနာ
ခိုင္ေအာင္ေက်ာ္ (နယူးေယာက္)၊ ဒီဇင္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၁၃
စစ္ေတြမွ အသက္အငယ္ဆံုး စာေရးဆရာ ေ၀ဟင္ေအာင္၏ ေသြးနဲ ့ေရးသည့္ ေျမ စာအုပ္ျဖန္ ့ခ်ီပြဲ သတင္းကို ဖတ္ရျမင္ရသည္ ။ ေရွးဦးစြာ ၀မ္းသာဂုဏ္ျပဳပါေၾကာင္း ေျပာခ်င္သည္ ။ လြန္ခဲ ့ေသာႏွစ္ေပါင္း-၂၀-ေလာက္ကႏွင့္ ယခုအထိ က်ြန္ေတာ္သည္ ရခို္င္သမိုင္းသုေတသီ-ရခိုင္စာေရးဆရာၾကီးမ်ား၏ ေနရာတြင္ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားက လက္ဆင့္ကမ္းတာ၀န္ယူေဆာင္ရြက္ၾကမည့္ အေရးကို ေရဒီိယိုမ်ားမွ၄င္း-ျပည္ပထုတ္ဂ်ာနယ္-စာေစာင္မ်ားတြင္၄င္း ေရးသားထုတ္လႊင့္ခဲ ့ဖူးသည္ ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်ြန္ေတာ္တို ့၏ ရခိုင္သမိုင္းသုေတသီတို ့သည္ အနိစၥသခၤါရသေဘာကို မလြန္ဆိုင္နိဳင္ေသာေၾကာင့္ တျဖဳတ္ျဖဳတ္ေၾကြလြင့္ ခဲ့ၾကရျပီကို သတိထားမိ၍ျဖစ္သည္ ။
အေမရိကျပည္ေထာင္စု နယူးေယာက္ျမိဳ ့တြင္ က်ြန္ေတာ္ႏွင့္ ဆရာဦးေအးေက်ာ္ ( အမ်ိဳးသားစာေပဆုရ ) သည္ စာေပအေၾကာင္းမ်ားႏွင့္၄င္း အခါအလပ္ ေျပာဆိုေဆြးေႏြးေနျဖစ္သည္ ။ က်ြန္ေတာ္က စာေရးနိဳင္ေသာ္လည္း ဆရာဦးေအးေက်ာ္မွာ မ်က္ေစ့မျမင္ေသာေၾကာင့္တစ္ေၾကာင္း-ကြန္ျပဴတာမရိုက္တတ္၍၄င္း ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် စာေပမ်ားကို မေရးသားနိဳင္ ။ သို ့ေသာ္ ဆရာဦးေအးေက်ာ္၏ နဳတ္မွေျပာဆိုေသာ စကားမ်ားကို အသံသြင္းဖမ္းယူျပီး ေရးသားျဖန္ ့ခ်ီေပးခ့ဲ ၾကေသာ လူငယ္မ်ား၏ ေက်းဇူးေၾကာင့္ ဆရာဦးေအးေက်ာ္၏ စာေပအႏွစ္သာရမ်ား ထြက္ေပၚနိဳင္ခဲ ့သည္ ။
မွတ္မွတ္ရရ ေျပာရမည္ထင္သည္ ။ တစ္ေန ့တြင္ ရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ား၏ တစ္ခုေသာ ဆြမ္းေက်ြးအလွဴ ( သီတင္းက်ြတ္လား-တန္ေဆာင္မုန္းပြဲေတာ္ တရားနာပြဲလား ) မေျပာတတ္ေတာ့။ ၄င္းပြဲေတာ္တြင္ က်ြန္ေတာ္ႏွင့္ ဆရာဦးေအးေက်ာ္ ေတြ ့ဆံုၾကသည္ ။ တရားနာ ေရစက္ခ်ရာတြင္လည္း အတူတကြ ေရစက္ခ်ခဲ ့ၾကသည္ ။ ျပန္ခါနီးတြင္ က်ြန္ေတာ္က ဆရာဦးေအးေက်ာ္အား နဳတ္မွေျပာဆိုျပီး မ်ားမ်ားသာ စာေပမ်ားထြက္ေပၚလာေအာင္ ေျပာဆိုေပးဖို ့ အထူးတိုက္တြန္းပါေၾကာင္း တစ္ေလးတစ္တစား ေျပာဆိုခဲ ့သည္ ။ ဆရာဦးေအးေက်ာ္မွ က်ြန္ေတာ့္အား ျပန္လည္ ေျဖၾကားေျပာဆိုရာ၌ သူ ့အသံသည္ ေဖ်ာ့ေဖ်ာ့ေလး တိုးေနျပီး ေလသံငယ္မ်ားျဖင့္ ျဖစ္ေနရွာသည္ ။ သူကလည္း လူငယ္မ်ားကို နဳတ္မွ ေတ္ေတာ္ ကေလး ေျပာဆိုျပခဲ ့သည္ ။ ခုေတာ့ ဆရာၾကီး ဦးေအးေက်ာ္ကား ကြယ္လြန္ဆံုးပါးခဲ ့ရွာျပီ ။
က်ြန္ေတာ္သည္ ပညာေရးတြင္၄င္း-သုေတသီစာေပမ်ားတြင္၄င္း- ေခတ္ေပၚစာေပမ်ား ေရးသားၾကသည့္အခါတြင္၄င္း မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ား၏ အခမ္းက႑ကို အစဥ္အျမဲ ေတြးေတာေနမိသူျဖစ္သည္ ။ အဂၤလိပ္ေခတ္ဟု ေခၚဆိုေသာ ေခတ္ကာလတြင္ ရခိုင္လူမ်ိဳးတို ့သည္ အဂၤလိပ္ဘာသာ အေျပာအဆို အေရးအသားမ်ား၌ က်ြမ္းက်င္ထူးခ်ြန္ ေသာ လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္ခဲ ့ၾကသည္ ။ ခုေတာ့ ဒ႑ာရီေလး ျဖစ္သြားျပီ ။ သို႔အတူ ရခိုင္သမိုင္းသုေတသီ စာေပမ်ားေရးသား ေဖၚထုတ္ၾကသည့္ သမိုင္းစာေပပညာရွင္မ်ားသည္ လက္ခ်ိဳးေရတြက္လွ်င္ပင္ ဆယ္ေခ်ာင္းမွ် မျပည့္ေတာ့ ။ ၄င္းဆယ္ေခ်ာင္းကား မၾကာခင္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားလွ်င္ ေနာက္ဆယ္ေခ်ာင္းသည္ ရွိလာေလပါ့မလားဆိုေသာ အခ်က္က က်ြန္ေတာ့္ရင္ကို ၾကီးမားစြာ ထိုးႏွက္ေနေတာ့သည္ ။
ေခတ္ေပၚစာေပမ်ားကို ေရးသားေနေသာ လူငယ္မ်ားတို ့သည္လည္း ေပၚထြက္လာေနၾကသည္ကို အားရစရာ ျမင္ေတြ ့လာရသည္ ။ ကဗ်ာမ်ားေရးေသာ ရခိုင္လူငယ္မ်ားကို ေတြ ့ျမင္ရသည့္အခါ ကာရန္ မသိ- စာမသိဘဲ ေရးသားေနၾကသည္မ်ားကိုလည္း ျမင္ေတြ ့ရေသးသည္ ။ စင္စစ္အားျဖင့္ ကဗ်ာစာေပသည္ ယခုျမန္မာနိဳင္ငံဟု ေခၚဆိုေသာ နိဳင္ငံ၌ ရခိုင္လူမ်ိဳးမ်ားက ေရွးဦးစြာ ေရးသားနိဳင္ခဲ ့ေသာ စာေပမ်ိဳဳးျဖစ္ရာ ယခုေခတ္ ရခိုင္လူငယ္မ်ားအဖို ့ ကာရန္မသိရျခင္းမွာ သက္ၾကီးရြယ္ၾကီး ကဗ်ာဆရာၾကီးမ်ားက မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္ ကဗ်ာ၀ါသနာရွင္မ်ားအား လက္ဆင့္ကမ္းအေမြ မေပးနိဳင္ၾကျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟု ရိုးစင္းစြာယူဆမိသည္ ။ အကယ္၍ ကဗ်ာ၀ါသနာရွင္ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားအား ( အ ) သည္ က-ခ-ဂ–င–စ လံုး ကာရန္ဟု၄င္း- ( အာ ) သည္ ကာ-ခါ-ဂါ-ငါ-ဆိုသည္ဟု၄င္း -အု-ကာရန္သည္ ကု-ခု-ဂု-ငု–ဆိုသည္ဟု၄င္း –အူး-သည္ ကူး-ခူး-ဂူး-ငူး-ဆိုသည္ဟု၄င္း-ဤသို ့ ကာရန္မ်ိဳးကို နားလည္ေအာင္ ပညာေပးသင္ျပလွ်င္ ယခုေခတ္ လူငယ္မ်ားသည္ ကဗ်ာ၏ အသက္ေသြးေၾကာျဖစ္ေသာ ကာရန္ကို မသိနားမလည္ ျဖစ္မည္မဟုတ္ေတာ့ ။
ယခုေခတ္ ရခိုင္မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္မ်ား၏ အေတြးေအခၚလန္းဆန္းမွဳမ်ားကို က်ြန္ေတာ္သည္ မၾကာခဏ ျမင္သိေနသည္ ။ ထို ့ေၾကာင့္ မ်ိဳးဆက္သစ္လူငယ္မ်ားအား ကဗ်ာေရးသီဖြဲ ့လိုလွ်င္ ကဗ်ာမ်ား၏ ကာရန္ကို မည္သို ့မည္ပံု ဖမ္းယူၾကသည္ကို သိရွိနားလည္ရန္ ကဗ်ာစာေပမ်ားကို မ်ားမ်ားဖတ္ၾကေစလိုသည္ ။ ကာရန္သိမွ ကာရန္မဲ ့ကဗ်ာမ်ိဳဳးကို ေရးသားတတ္မည္ျဖစ္ရာ အေတြးအေခၚ နဳနယ္လန္းဆန္းသည့္ ကဗ်ာပညာရွင္မ်ားကို တိုက္တြန္းလိုက္ရျခင္းျဖစ္သည္ ။
က်ြန္ေတာာ့္အဖို ့ ယခုအခ်ိန္တြင္ ရခိုင္ျပည္မွ စာေပအနဳပညာရွင္မ်ား၏ ၾကိဳးပမ္းမွဳမ်ားကို ေလ့လာမွတ္သားေနျဖစ္သည္ ။ သီခ်င္းေရးသူ-သီခ်င္းဆိုသူမ်ားသည္ကား က်ြန္ေတာ္ အထူးေလးစားခ်စ္ခင္ေသာ အနဳပညာရွင္မ်ားျဖစ္သည္ ။ အထူးသျဖင့္ က်ြန္ေတာ္တိို ့၏ ခ်စ္စရာေကာင္းေသာ ေတးေရးေတးဆုိမ်ားသည္ ေမာင္ေတာ့-မယ္ေတာ့-အလြမ္းနယ္ခ်ဲ ့-ေ၀ဒနာေၾကညာ-မ်က္ရည္ေၾကြက်-ပန္းခင္းလမ္းမွာ ငိုေၾကြး-ရခိုင္ရိုးမေတာင္ၾကီးကို အလြမ္းမုန္တိုင္း-အမုန္းမုန္တိုင္း တိုက္ခိုက္၍ ေရးသားသီဆိုေနေၾကာင္းကို တစ္ခါမွ် မေတြ ့မိ -နားမေထာင္ဖူး-က်ြန္ေတာ္ပင္ ရွာမေတြ႔သည္လား မေျပာတတ္ ။ လူငယ္ပီပီ ေရးဖြဲ ့ခံစား ဆိုၾကကုန္ေသာ တစ္ပုဒ္စ နွစ္ပုဒ္စ ေလာက္ကို စကားေျပာဆိုျခင္း မဟုတ္ ။
က်ြန္ေတာ္အသိအမွတ္ ျပဳထားေသာ ေတးေရးေတးဆိုမ်ားသည္ ရခိုင္ျပည္ကို အလြန္ပင္အက်ိဳးျပဳ အနဳပညာေျမာက္ေသာ ေတးသီခ်င္းမ်ားကို ေရးသားသီဆိုၾကျခင္းကိုမူ လံုး၀ဥသံု ယံုၾကည္သည္ ။ စက္မွဳကရိယာ အေထာက္အကူျပဳ ပစၥည္မ်ားႏွင့္ ဆက္တင္အခန္းအနား ဖြဲ ့စည္းပံုတို ့ျဖစ္ေသာ အတတ္ပညာမ်ား ခ်ိဳ ့ယြင္းအားနည္းခ်က္မ်ား ရွိေနေသာ္လည္း တကယ္တမ္းသာ သူတို ့ေတြ၌ အေထာက္အကူျပဳ ပစၥည္းမ်ား ရွိေလလွ်င္ကား မည္သူႏွင့္မဆို တန္းတူယွဥ္ျပိဳင္ ေၾကာ္ၾကားမည့္ အနဳပညာရွင္မ်ား ျဖစ္ေၾကာင္းကို ျမင္ၾကရသည္ ။
မည္သူႏွင့္ မဆို တန္းတူယွဥ္ျပိဳင္နိဳင္ေသာ အနဳပညာရွင္မ်ား ကို ေျပာဆိုရာ၌ စာေပပညာရွင္မ်ားကိုပါ ေျပာခ်င္လိုရင္းျဖစ္သည္ ။ ရခိုင္လူငယ္စာေပသမားမ်ားသည္ အခြင့္အခါ မသင့္၍ စင္ေပၚက ေတာ္ေကာက္မခံရသူမ်ား ျဖစ္သလို စင္ေပၚသို ့တက္လွမ္းရန္လည္း အခြင့္အခါကို မတက္ခဲ ့ၾကသူမ်ားလည္း ရွိခဲ ့ၾကေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္ ။ က်ြန္ေတာ္သည္ မဆလ ေခတ္တြင္ စာေပမ်ားကို ေရးသားရန္ စိတ္ကူးထဲတြင္ မထည့္ထားခဲ ့ ။ ရင္ထဲမွမူ စာေပမ်ား မ်ားစြာ ေရးေနျပီးျဖစ္သည္ ။ အေၾကာင္းမွာ မဆလ၏ နိဳင္ငံေရးစနစ္ကို လံုး၀မနွစ္မ်ိဳ ့၍ျဖစ္သည္ ။ သို ့ေသာ္ မဆလအစိုးရ၏ ေန ့စဥ္ထုတ္သတင္းမ်ားကိုမူ ေန ့စဥ္ဖတ္ရွုေနခဲ ့သည္ ။ ကြန္ျမဴနစ္စာေပမ်ားကို အေသအလဲ ဖတ္ေနခဲ ့သည္ ။ စာဖတ္ရာ၌ က်ြန္ေတာ္သည္ ေလာဘၾကီးသူျဖစ္ရာ မည္သည့္စာေပမ်ိဳးကို မဆို ဖတ္သည္ ။ လမ္းေပၚတြင္ ဆုတ္ျဖဲက်ေနေသာ စာရြက္အပိုင္းအစမ်ား-သတင္းစာ အစုပ္အျပဲမ်ား- ဘီလူးမတံတားၾကီးရင္းနားက အရီးမႏွင္း၏ ပဲေလွာ္ထုတ္ေသာ စာရြက္မ်ားကအစ က်ြန္ေတာ္သည္ တစ္လံုးမက်န္ ဖတ္သည္ ။
၈၈-အေရးအခင္း မျဖစ္မွီ တစ္ႏွစ္ခန္ ့ကာလတြင္ ရခိုင္ျပည္၏ ျမိဳ ့ေတာ္ျဖစ္ေသာ စစ္ေတြျမိဳ ့ကို က်ြန္ေတာ္သည္ ျပန္ေရာက္လာသည္ ။ ႏွစ္ေပါင္း-၂၀-နီးကပါး ကြဲကြာေနေသာ က်ြန္ေတာ္သည္ ရခိုင္ျပည္၏ မန္ေအာင္ျမိဳ ့နယ္မွအပ အျခားေသာျမိဳ ့နယ္မ်ား ေက်းလက္မ်ားတြင္ အစိုးရအမွဳထမ္းဘ၀ျဖင့္ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္ရျခင္းမ်ိဳး -သြားလာဖူးျခင္းမ်ိဳး ျဖစ္ေနခဲ ့ရရာ ေတာဇနပုဒ္ ေက်းရြာ-ေခ်ာင္ၾကိဳေခ်ာင္ၾကား ျမစ္ေခ်ာင္းအင္းအိုင္မ်ားတြင္ ျမိဳ ့ေပၚမွ ေပးပို ့ေသာ ေန ့စဥ္ထုတ္သတင္းစာမ်ား- အျခား ဖတ္စရာ စာအုပ္စာေပမ်ားကို ဖတ္ရွုေနျဖစ္သည္ ။ ၄င္းကဲ ့သို ့ဖတ္ရွုေနျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ရခိုင္စာေရးဆရာၾကီးမ်ား- ျမန္မာစာေရးဆရာၾကီးးမ်ားကို အေၾကာင္းသိျဖစ္ေနသည္ ။ သူတို ့ကမူ က်ြန္ေတာ့္ကို သိၾကမည္မဟုတ္ ။
ဆရာေမာင္ဗသိန္း၏ ရခိုင္စာေပေရးသား တင္ဆက္မွဳ-ဆရာေတာ္ အရွင္စကိၠႏၱ-ဆရာေတာ္ အရွင္ဇယႏၱေဗာမိတို ့၏ စာေပအဆီအနွစ္တို ့ကို ဖတ္ေနျဖစ္သည္ ။
တစ္ေန ့က ရခိုင္သမိုင္းသုေတသီ ဆရာၾကီးမ်ား၏ က်မ္းမာေရးသတင္းမ်ားကို ေျပာျဖစ္ၾကသည္ ။ တစ္ခ်ိဳ ့က မ်က္စိမွံဳျခင္း- တစ္ခ်ိဳ ့က ေသြးတိုးျခင္း- တစ္ခ်ိဳ ့က အသက္အရြယ္ၾကီးျမင့္ျခင္း စေသာ ဇရာ၏ မ်က္ေစာင္းထိုးျခင္း ဘ၀မ်ိဳးကို ေရာက္ရွိလာၾကျပီ ဆိုသည္ကို ေျပာျဖစ္ၾကျခင္းျဖစ္သည္ ။ ခုေတာ့ ဆရာၾကီးမ်ား၏ ေန၀င္ခ်ိန္ပင္မက က်ြန္ေတာ္တို ့၏ ေန၀င္ခ်ိန္လည္း ေျပးလမ္းေပၚတြင္ ေရာက္ရွိလာေနျပီျဖစ္ရာ က်ြန္ေတာ္၏ စိုးရိမ္ေရမွတ္မွာ ဆထက္တံပိုး ျမင့္မားလာသည္ ။ ဤရခိုင္သမိုင္းသုေတသီ ဆရာၾကီးမ်ားက လူ ့ေလာကမွ ေပ်ာက္ကြယ္ခ်ိန္တြင္ မည္သူက ရခိုင္ျပည္ကို ကယ္တင္ရွင္ သူရဲေကာင္း အာဇါနည္မ်ားအျဖစ္ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္ ေပးၾကပါမည္နည္း ။
ယခုလူငယ္စာေရးဆရာ ေ၀ဟင္ေအာင္က မ်ိဳးဆက္တာ၀န္ တစ္ခုကို ထမ္းေဆာင္လိုက္ျပီ ။ မည္သူကမွ ခိုင္းေစ တာ၀န္မဟုတ္ဘဲ ကိုယ့္သမိုင္းေပး တာ၀န္ကို မ်ိဳးခ်စ္ပီသစြာျဖင့္ ထမ္းေဆာင္ျခင္းျဖစ္သည္ ။ အျခားရခိုင္လူငယ္မ်ားအားလည္း သူ ့လို ျဖစ္ေစလိုသည္ ။ ရခို္င္ေ၀ါဟာရႏွင့္ ေရးေရး- ဗမာေလသံႏွင့္ ဘဲ ေရးေရး- အဂၤလိပ္ဘာသာႏွင့္ဘဲေရးေရး- ေရးခ်င္စိတ္ရွိဖို ့က အေရးၾကီးသည္ ။ ရခိုင္သမိုင္းသုေသတီ ေဒါက္တာေအးခ်မ္း ရခိုင္ျပည္သို ့ သြားေရာက္စဥ္ အမ်ိဳးသားသူရဲေကာင္းအျဖစ္ ၾကိဳဆိုၾကေပးပါရန္ က်ြန္ေတာ္သည္ တိုက္တြန္းသည့္ ေဆာင္းပါးတစ္ပုဒ္ျဖင့္ ဂုဏ္ျပဳေရးသားခဲ ့သည္ ။
ယခုလည္း လူငယ္စာေရးဆရာတစ္ဦးျဖစ္ေသာ ေ၀ဟင္ေအာင္သည္ ရခိုင္ျပည္၏ သမိုင္းျဖစ္ရပ္မွန္ တစ္ခုကို သမိုင္းတြင္ ေမာ္ကြန္းကဗၼည္းတင္ထားနိဳင္ေအာင္ ျပဳစုေရးသားခဲ ့ျပီးျဖစ္သည္ ။ ေသြးနဲ ့ရင္းသည့္ေျမ-ဟု အမည္ေပးထားေသာ ဤစာအုပ္သည္ အမွန္တကယ္ပင္ ႏွလံုးေသြးနဲ ့ ရင္းထားသည့္ေျမအေၾကာင္းကို တိတိက်က် ေလ့လာသုေတသန ျပဳထားေသာစာအုပ္ျဖစ္ေၾကာင္း ယံုမွားသံသယျဖစ္စရာ မရွိေပ ။ စာအုပ္ျဖန္ ့ခ်ီပြဲျပဳလုပ္သည့္အခါတြင္ မဖိတ္ၾကား၍ မတက္ေရာက္ျခင္းလား က်ြန္ေတာ္မသိ ။ မည္သည့္ရခိုင္နိဳင္ငံေရးပါတီက မ်ိဳးခ်စ္ပုဂၢိဳလ္ေတြကို မျမင္မိ ။ က်ြန္ေတာ္ပင္ အျမင္လွ်မ္းမိေလသလား မေျပာတတ္ ။ ဤေဆာင္းပါးသည္ ဓါတ္ပံုကို ၾကည့္၍ ေရးသားျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း သိထားေစလိုသည္။
ျမင္ရသည့္ပံုတြင္ကား ရခိုင္သုေတသီ သမိုင္းပညာရွင္မ်ား- ေၾကာင္လိမ္ေလွခါး ကဗ်ာဆရာၾကီး ဦးေစာေနာင္ ( အမ်ိဳးသားစာေပဆုရ ) -ေခတ္ေပၚစာေရးဆရာမ်ားတို ့ကိုသာ ျမင္ေတြ ့ရသည္ ။ ေသြးနဲ ့ရင္းသည့္ေျမ စာအုပ္ျဖန္ ့ခ်ီပြဲတြင္ မ်က္ရည္နဲ ့ ေတြးရသည့္ ေ၀ဒနာဟု က်ြန္ေတာ္ေျပာခ်င္သည္မွာ က်ြန္ေတာ္ေလးစားေသာ ရခို္င္သုေတသီ သမိုင္းဆရာၾကီးမ်ားအပါအ၀င္ ဓါတ္ပံုပါ စာေပပညာရွင္မ်ားတို ့သည္ကား ဇရာ၏ မိတ္ေဆြမ်ားအျဖစ္ လဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္ရန္ လက္ယပ္ေခၚဆိုေနသည့္ သူမ်ားျဖစ္ေနျပီ ။ သူတို ့သည္လည္း လဘက္ရည္ ဆိုင္ထိုင္ၾကသည့္ ယဥ္ေက်းမွဳကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သူမ်ားျဖစ္ရာ ဤေနရာ၌ တကူးတက ေဖၚျပေရးသား လိုက္ျခင္းျဖစ္သည္ ။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ က်ြန္ေတာ္သည္လည္း လဘက္ရည္ဆိုင္ေသာ ယဥ္ေက်းမွဳကို ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သူျဖစ္သည္မို ့ သတိတရ ေရးသားလိုက္သည္သာျဖစ္သည္ ။
တိတိက်က် ေျပာရလွ်င္မူ က်ြန္ေတာ္သည္လည္း ခါးနာေနသည္မွာ ၾကာျပီ ။ ခါးနာ၍ စာေပမ်ားကို ေရးသားခ်င္စိတ္ မရွိေတာ့ ။ ထမရ-ထို္င္၍မရႏွင့္ ခါးနာသည့္ ဒဏ္ကား ေတာ္ေတာ္ အခံရဆိုး၀ါးေနသည္ ။ ေအာ္-လမ္းခြဆံုက က်ြန္ေတာ့္ကို လက္ယပ္ေခၚေနေသာ ဇရာမိတ္ေဆြကား က်ြန္ေတာ့္ကို အထင္ေသးစြာ ျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္သည္ ။ နယူးေယာက္ျမိဳ ့မွာ လဘက္ရည္ဆိုင္ ထိုင္သည့္ ယဥ္ေက်းမွဳကား မရွိသည္မို ့ သတိတရသာ ျဖစ္ရသည္ ။ သို ့ေသာ္ ရခိုင္ျပည္မွ လူငယ္စာေရးဆရာ တစ္ဦးျဖစ္ေသာ ေ၀ဟင္ေအာင္၏ ေသြးနဲ ့ရင္းသည့္ေျမ စာအုပ္ျပဳစုေရးသား ျဖန္ ့ခ်ီေပးမွဳကိုမူ က်ြန္ေတာ္က ဂုဏ္ျပဳေရးသားမွ တူေတာ္ေမာင္ ေ၀ဟင္ေအာင္သည္ ျပံဳးနိဳင္လိမ့္မည္ျဖစ္ေၾကာင္း ထင္ရပါသည္ဟု ေျပာလွ်င္ လြန္အံ့မထင္ ။
ခိုင္ေအာင္ေက်ာ္ ( နယူးေယာက္ )
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
