(မုိးမခ) ေမ ၂၈၊ ၂၀၁၅
မ႐ုိးႏုိင္တဲ့ အေမ့အေၾကာင္းကို အရင္က ေရးဖူးေပမဲ့ ထပ္ေရးခ်င္ပါတယ္။ လူတိုင္းအတြက္ အေမဆိုတာ မိုးေကာင္းကင္လို၊ ျမင့္မိုရ္ေတာင္လို အံ့မခန္း ၾကီးျမတ္သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ မိခင္အရင္းအျခာမဟုတ္ေသာ္လည္း မိခင္ႏွင့္တူေသာ အေမမ်ားကို ရံဖန္ရံခါ ၾကံဳရေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။ မိခင္တေယာက္လို ၾကင္နာညွာတာ တတ္ေသာ ဆရာမမ်ား၊ အလုပ္ရွင္ အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို အေမလို (motherly) ခ်စ္ခင္တတ္သူလို႔ တင္စားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒီအေၾကာင္းကိုစဥ္းစားမိရင္း ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ ေကာင္းေသာ ကြၽန္မရဲ႕ေမြးမိခင္အေၾကာင္းနဲ႔ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ဂႏၶ၀င္မိခင္အၾကာင္း ဆက္စပ္စဥ္းစားမိတာေတြကို ၀ါသနာအရ စာတပုဒ္ ခ်ေရးလိုက္ပါတယ္။
ကြၽန္မတို႔အေမက ေတာရြာက သာမန္အိမ္ရွင္မတေယာက္ျဖစ္ေပမဲ့ သားသမီးေတြကို ဆံုးမထိန္းကြပ္တဲ့ေနရာမွာ ပညာ တတ္မိန္းမေတြထက္ မညံ့ခဲ့တာကို ကြၽန္မအျမဲ ဂုဏ္ယူမိပါတယ္။ အေမက ေရွးဆန္ေသာ အဖြားရဲ႕အုပ္ထိန္းမႈေအာက္မွာ ၾကီးျပင္းခဲ့တာမို႔ အေတြးအေခၚက ေရွးဆန္တယ္။ ဘီးစပတ္နဲ႔ လည္ပင္းအလံုးကြပ္ ရင္ဖံုးအက်ႌအျမဲ၀တ္တဲ့ ကြၽန္မတို႔ အေမက ေခတ္မမွီဘူးလို႔ေတာ့ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။ အေမ့ရဲ႕လႊမ္းမိုးမႈေၾကာင့္ ထင္ပါတယ္။ ကြၽန္မလည္း တခါတေလ အဘြားႀကီး ဆန္ဆန္ ေတြးတတ္ပါတယ္။ သိမ္းထုတ္ေသခ်ာဆိုတဲ့စကားအတိုင္း ပစၥည္းကို စနစ္တက်ကိုင္တြယ္ သိမ္းဆည္းတတ္တဲ့ အေမ့ရဲ႕အက်င့္ကို ငယ္ငယ္က မသိစိတ္ထဲကေန သင္ယူခဲ့မိတာကို ႀကီးလာမွ သတိထားမိပါတယ္။ ကိုယ္အားကိုယ္ကိုး စိတ္ရွိေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တာေတြ၊ မခ်မ္းသာေပမဲ့ ေပးကမ္း ရက္ေရာတတ္ေအာင္ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပခဲ့တာေတြကို ျပန္ ေတြးမိတိုင္း အေမ့ကို လြမ္းမိပါတယ္။
ကြၽန္မငယ္ငယ္က သိပ္ၿပီးလိမၼာ႐ိုက်ဳိးတဲ့ ကေလးတေယာက္ မဟုတ္ခဲ့ဘူး။ နဲနဲစြာခ်င္တယ္။ ခိုင္းရင္ မလုပ္ခ်င္ဘူး။ ေက်ာင္း စာကလြဲရင္ က်န္တာေတြလုပ္ဖို႔ သိပ္ပ်င္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမ့ကိုေတာ့ ေၾကာက္ရပါတယ္။ သားသမီးေတြကို အလိုမလိုက္ တဲ့အေမ့ကို ႀကီးလာမွ ေက်းဇူးတင္ရမွန္းသိလာပါတယ္။ ေႏြရာသီေက်ာင္းပိတ္ရက္တခုမွာ ကြၽန္မ ေနကုန္ေနခန္း ထမင္းျပန္ မစားပဲ သူမ်ားအိမ္မွာ သြားေနၿပီးေဆာ့ကစားမိလို႔ ေကာင္းေကာင္း အရိုက္ခံရပါတယ္။ ကြၽန္မ ငယ္ငယ္ကတည္းက အမွတ္ သညာေကာင္းရွိခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ အ႐ိုက္ခံရၿပီးတဲ့ ေနာက္ပိုင္း ကြၽန္မ ကစားခ်ိန္တန္ကစားၿပီး၊ ျပန္ခ်ိန္တန္ရင္ အိမ္ကို ျပန္ပါတယ္။
ကြၽန္မ သစ္ပင္ေပၚတက္လို႔ အ႐ိုက္ခံရတာ လည္းရွိေသးတယ္။ ရြာမွာ ေႏြရာသီဆို သစ္ပင္ေတြခုတ္လွဲၿပီး ထင္းခြဲၾကပါတယ္။ ခုခ်န္ထိ ကြၽန္မတို႔ရြာမွာ ထင္းမီးနဲ႔ ထမင္းခ်က္တုန္းပါ။ ကိုယ္ပိုင္သစ္ပင္ မရွိတဲ့သူေတြက ထင္းေခ်ာက္ကိုင္းေတြ လိုက္စုၾက ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က အပင္ေပၚကျပဳတ္က်တဲ့ သစ္ကိုင္းေခ်ာက္ေတြကို လိုက္ေကာက္ၿပီး စုပါတယ္။ အခ်ဳိ႕က အပင္ေပၚတက္ ၿပီး၊ သစ္ကိုင္းေခ်ာက္ေတြကို ခ်ိဳးယူၾကပါတယ္။ အတုျမင္ အတတ္သင္လို႔ ဆိုရမလား။ ကြၽန္မ ဘယ္က ဘယ္လိုစိတ္ကူး ရမွန္းမသိ အိမ္ေရွ႕က မန္က်ည္းပင္ေပၚတက္ၿပီး၊ မန္က်ည္းကိုင္း အေခ်ာက္ေတြ ေခြၽခ်၊ ထင္းေခ်ာင္းေတြ စုမိပါတယ္။ ဒါကို အေမက ခ်က္ခ်င္းျမင္ပါတယ္။ အပင္ေပၚက ျပန္ဆင္းလာဖို႔ အေမက ေအးေအးေဆးေဆးပဲေခၚပါတယ္။ တုတ္ကိုင္ၿပီးေခၚ ရင္ ေၾကာက္အားလန္႔အားနဲ႔ အပင္ေပၚက ျပဳတ္က်မွာစိုးလို႔ပါ။ အပင္ေအာက္ကို ေရာက္ေတာ့ အရိုက္ခံရပါတယ္။ အဲဒီ ေနာက္ပိုင္း ခုခ်ိန္ထိ ကြၽန္မသစ္ပင္ေပၚ မတက္ေတာ့ဘူး။
ရြာက ကြၽန္မတို႔အိမ္ေရွ႕မွာ ေမွ်ာ့ေပါတဲ့ ေခ်ာင္းဦးတိုေလးရွိပါတယ္။ ေမွ်ာ့ဆိုတဲ့သတၱ၀ါက အမ်ဳိးသမီးလမ္းေၾကာင္းထဲကို ၀င္သြားရင္ ျပန္မထြက္လာေတာ့ဘူး၊ လူကိုယ္ထဲမွာ ေသြးစုပ္ၿပီး မ်ဳိးပြားတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ အေမက ကြၽန္မကို ေခ်ာင္းထဲဆင္းၿပီး ေရမကူးဖို႔ တားျမစ္ပါတယ္။ ကြၽန္မ ေမွ်ာ့ကို သိပ္ေၾကာက္ပါတယ္၊ အေမ့ရိုက္မွာကိုလည္း ေၾကာက္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အေမလစ္ရင္ ကြၽန္မ ေရဆင္းကူးပါတယ္။ ေရျမင္ရင္ ကူးခ်င္တယ္၊ ေတာင္ကိုျမင္ရင္ တက္ခ်င္တယ္။ သဘာ၀ တရားကိုျမတ္ႏုိးတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ပင္ကိုယ္ဗီဇကို ေၾကာက္ျခင္းဆိုတဲ့အရာက မတားဆီးႏုိင္တာကို ျပန္ေတြးၾကည့္မိတိုင္း ကိုယ့္ ဘာသာ သေဘာက်မိပါတယ္။ အေမကေတာ့ သူျပင္လို႔မရတဲ့ ကြၽန္မရဲ႕ ဗီဇအခ်ဳိ႕ကို လက္ေလွ်ာ့ ထားရပါတယ္။
ေလာကကို အေကာင္းျမင္ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေက်းလက္ေတာရြာမွာ ၾကီးျပင္းခဲ့ၿပီး၊ သာမန္ေတာင္သူလယ္သမား သား သမီးျဖစ္ခဲ့ရတာ ဘ၀အေၾကာင္း လက္ေတြ႔သိခြင့္ရတယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ အထူးသျဖင့္ ပင္းပန္းဆင္းရဲဒဏ္ကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခံ ႏုိင္ခဲ့ၾကတဲ့ အေဖနဲ႔ အေမရဲ႕ သားသမီးျဖစ္ရတာ တသက္စာ ဘ၀သင္ခန္းစာေတြ ရပါတယ္။ အေဖနဲ႔ အေမေၾကာင့္ ကြၽန္မ တို႔ ေမာင္ႏွမေတြ မခ်မ္းသာေသာ္လည္း ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး ရပ္တည္ႏုိင္ၾကပါတယ္။ အေမက ကြၽန္မတို႔မိသားစု တခုလံုးကို လႊမ္းမိုးခ်ဳပ္ကိုင္ ခဲ့သူပါ။ ငယ္ငယ္က ကြၽန္မ သတိမထားမိတဲ့ အေမ့ရဲ႕ အရည္အခ်င္းေတြကို အေမမရွိေတာ့တဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွ တန္ဖိုးသိခဲ့ပါတယ္။ အေမ့အရိပ္၊ အေမ့ရဲ႕အမူအက်င့္ေတြက ကြၽန္မဘ၀တခုလံုးကို လြမ္းမိုးထားပါတယ္။ ကြၽန္မ အေဖ့လို အားနာတတ္ေပမဲ့၊ မတရားဘူးထင္ရင္ တုန္႔ျပန္ခ်င္တဲ့ အေမ့လိုစိတ္ဓာတ္က ပိုအားသန္ပါတယ္။
မိဘေတြ စီးပြားေရးမေျပလည္တဲ့ၾကားက ပညာသင္ခဲ့ရလို႔ ပညာတတ္ အသိုင္းအ၀ိုင္းနဲ႔ ထိေတြ႔ခြင့္ရခဲ့တယ္။ အေဖနဲ႔ အေမ မရွိေတာ့တဲ့ေနာက္ပိုင္း ကြၽန္မဘ၀ကို ကိုယ္တိုင္ပဲ့ကိုင္ၿပီး၊ မယိုင္လဲေအာင္ ထိန္းေက်ာင္းတတ္ခဲ့ပါတယ္။ မိတ္ေဆြ သူငယ္ ခ်င္းေကာင္းေတြ၊ မိခင္လိုခ်စ္ခင္တတ္သူေတြနဲ႔ ေတြၾကံဳခဲ့ရလို႔ ဘ၀ခရီးအေကြ႔အေကာက္ေတြကို ေက်ာ္လြန္ျဖတ္သန္းႏုိင္ခဲ့ ပါတယ္။ စာဖတ္ျခင္းကို ၀ါသနာပါခဲ့လို႔ ေလာကစာေပ ဓမၼစာေပေတြကို လက္လွမ္းမွီသေလာက္ ဖတ္႐ႈေလ့လာျဖစ္ခဲ့တယ္။ လူ႕သက္တမ္း တ၀က္ေလာက္ကို ျဖတ္သန္းၿပီးခဲ့ျပီမို႔ ေလာကသဘာ၀၊ ဓမၼနဲ႔အဓမၼေတြကို ကြဲကြဲျပားျပား ျမင္တတ္ပါတယ္။ လူ႔ပတ္၀န္းက်င္အေပၚ အမႈမဲ့အမွတ္မဲ့ မေနတတ္တဲ့ ကြၽန္မ လူ႔အဖြဲ႔အစည္းမွာ လြဲေခ်ာ္ေနတဲ့အရာေတြကို အမ်ားနည္းတူျမင္ ပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာေတြက ေလာကႀကီး လြဲေခ်ာ္တိမ္းေစာင္းေနတာေတြကို ကဗ်ာနဲ႔ ျပန္တည့္မတ္ႏုိင္ေအာင္ ႀကိဳးစားၾကတယ္။ အမွန္တရား ျမတ္ႏုိးတဲ့ စာေရးဆရာေတြက စာေတြေရးၿပီး အမွန္တရားကို ျမင္ေအာင္ျပတယ္။ ၀ါဒျဖန္႔ခ်ီေရးသမားေတြက ၀ါဒမႈိင္းေတြ တိုက္တယ္။ ဒီလို လူမ်ဳိးစံုၾကားမွာ အရွိကို အရွိတိုင္း ျမင္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ကြၽန္မတို႔ရဲ႕ လူထုေခါင္းေဆာင္က အမွန္ တရားဘက္က ေျဖာင့္ေျဖာင့္ၾကီးရပ္တယ္။ လူထုေခါင္းေဆာင္ကို အမ်ားက အေမလို႔ေခၚၾကေတာ့ ကြၽန္မက သူမ်ားေယာင္ တိုင္း လိုက္မေယာင္ခ်င္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူေျပာတဲ့စကားေတြကို နားေထာင္ၾကည့္တယ္။ ေလာကသဘာ၀ကို အရွိအတိုင္း ျမင္ႏုိင္သူမို႔ အေမစုေျပာတဲ့စကားေတြဟာ ဓမၼလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာရွိေနပါတယ္။ ေမတၱာစိတ္ၾကီးမားတဲ့ သူမရဲ႕မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္တိုင္း မိခင္တဦးလို ရင္ထဲက လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ ေလးစားၾကည္ညိဳစိတ္ ခ်စ္ခင္စိတ္ ျဖစ္မိပါတယ္။
ကြၽန္မဘ၀မွာ ေမြးမိခင္ရဲ႕ေမတၱာကို အျပည့္အ၀ရခဲ့တယ္။ မိခင္ကဲ့သို႔ ခ်စ္ခင္တတ္ေသာ ဆရာသမားမ်ားရဲ႕ ေမတၱာေတြကို လည္း ခံယူခဲ့ဖူးတယ္။ ခ်စ္ျခင္းေမတၱာေတြအားလံုးထဲမွာ ျပည္သူေတြကိုခ်စ္တဲ့ အေမစုရဲ႕ ေမတၱာကေတာ့ ၾကီးမား က်ယ္ ျပန္႔တယ္။ ထူးျခား ခန္႔ျငား ပါတယ္။ အေမစုက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္။ ဆင္းရဲဒုကၡတြင္းက ရုန္းထြက္ဖို႔ ႀကိဳးစားေန သူေတြ၊ တရားမွ်တ လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ဆာေလာင္ေနၾကသူေတြအတြက္ အေမစုက ေကာင္းကင္ေမေမ။ အေမစုအေပၚ ျပည္သူေတြရဲ႕ ေလးစားၾကည္ညိဳမ်ဳိးကို အာဏာန႔ဲအႏုိင္က်င့္ၿပီး အတင္းအၾကပ္ေလးစားခိုင္းလို႔ မရႏုိင္တာ တကယ့္အမွန္တရားပါ။ ျပည္သူခ်စ္တဲ့ အေမစုကို ကြၽန္မလည္း ခ်စ္ခင္စိတ္ျဖစ္မိတာ ေမတၱာေရာင္ျပန္ဟပ္ျခင္း၊ သက္ ေရာက္မႈတိုင္းအေပၚ တန္ျပန္သက္ေရာက္ျခင္း နိယာမေၾကာင့္ပါ။
ကြၽန္မရဲ႕ ေမြးမိခင္နဲ႔ အေမစု၊ မတူညီတဲ့ လူႏွစ္ေယာက္ကို ကြၽန္မ ႏႈိင္းယွဥ္ၾကည့္မိပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ အေမက ပညာအရည္ အခ်င္း (၇) တန္း၊ လယ္သမားဇနီးတေယာက္ပါ။ အေမစုက ေအာက္စဖို႔တကၠသိုလ္ဆင္း ပညာရွင္ မိုက္ကယ္အဲရစ္ရဲ႕ ဇနီး။ အေမ့ရဲ႕ဖခင္ ကြၽန္မတို႔ အဖိုးက ငယ္ငယ္က ဘုုန္းၾကီးေက်ာင္းသား၊ အိမ္ေထာင္က်ေတာ့ လယ္ယာအလုပ္ အင္းအလုပ္နဲ႔ အသက္ေမြးတဲ့ အညတရ လယ္သမား အင္းသမား။ အေမစုရဲ႕ ဖခင္က ျမန္မာျပည္ရဲ႕လြတ္လပ္ေရးဖခင္ အာဇာနည္။ ဘ၀ေပး အေျခအေန မတူညီၾကတဲ့မိခင္ႏွစ္ဦးမွာ တူညီတဲ့အရည္အခ်င္းေတြကို ကြၽန္မ ရွာၾကည့္မိပါတယ္။ ေရွ႕ေဆာင္လမ္းျပ ေကာင္းျခင္း၊ ဘိုးဘြားအေမြျဖစ္တဲ့ ႐ုိးသားျခင္း ဂုဏ္ပုဒ္ကိုေစာင့္ထိန္း လက္ဆင့္ကမ္းျခင္း စတဲ့ မိခင္ေကာင္းတို႔ ရွိအပ္ေသာ ဂုဏ္အရည္အခ်င္းေတြကို ေတြ႔ရပါတယ္။ အေမရင္းက ကြၽန္မတို႔ ေမာင္ႏွမေတြအတြက္ ပဲ႔ကိုင္ရွင္။ အေမစုက ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ပဲ့ကိုင္ရွင္။
ေခါင္းေဆာင္ေကာင္း ပီသတဲ့ အေမစုက ဆင္ျခင္တုန္တရား အျပည့္နဲ႔ ခရီးၾကမ္းကို ေျဖာင့္ေျဖာင့္သြားတယ္။ ေလာကဓံ လွိဳင္းလံုးေတြကို ၾကံ႕ၾကံ႕ခံ ရင္ဆိုင္တယ္။ စြန္႔လြတ္အနစ္နာခံတယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္းနဲ႔ ေဒၚခင္ၾကည္တို႔ရဲ႕ သမီးပီသစြာ ႐ုိးသားေျဖာင့္မတ္တယ္။ မွန္ေသာစကားကို ေျပာတယ္။ သီလရွိတယ္။ တိုင္းျပည္အေပၚ ေစတနာမွန္တယ္။ ျပည္သူေတြကို ခ်စ္တယ္။ လူကို လူလို တန္ဖိုးထားတယ္။ ဒီဂုဏ္ပုဒ္ေတြေၾကာင့္ လူေတြက အေမစုကို ခ်စ္ခင္ေလးစားၾကတယ္။ လူထု ေလးစား ေထာက္ခံမႈအားေကာင္းတာကို အာဏာ႐ူးေတြက ေသြးကြဲေအာင္လုပ္တယ္။ မသိနားမလည္သူေတြ အေမစု အေပၚ အၾကည္ညိဳပ်က္ၾကတယ္။ ဒါေတြ ၂၀၁၀-၂၀၁၅ မွာ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ သမိုင္းအမွန္။ တခ်ဳိ႕လူေတြ အေမစုအေပၚ အၾကည္ ညိဳပ်က္သြားေပမဲ့ သူ႔မွာရွိတဲ့ ၾကည္ညိဳေလးစားစရာဂုဏ္ပုဒ္ေတြ ပ်က္မသြားတာကလည္း တကယ့္အျဖစ္မွန္။ အေမစုေရး ခဲ့တဲ့ သမိုင္းက ေက်ာက္ထက္အကၡရာတင္တာထက္ ပိုခိုင္ျမဲပါတယ္။
မိခင္ဆိုတာ သားသမီးေတြ ေကာင္းစားေရးကို ေရွး႐ႈၿပီး၊ ေကာင္းေသာလမ္းကို ညႊန္ျပၾကပါတယ္။ ျပည္သူေတြကို ခ်စ္တဲ့ အေမစုကလည္း ျပည္သူေတြ မွန္ကန္ေသာလမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ရပ္တည္ႏုိင္ေအာင္ အျမဲလမ္းညႊန္ျပပါတယ္။ ကြၽန္မတို႔ အားလံုး မွန္ကန္ေသာ လမ္းေၾကာင္းေပၚမွာ ညီညီညာညာ လက္တြဲသြားၾကရင္ တိုင္းျပည္အနာဂတ္ကို ျပန္ၿပီးအဖတ္ဆယ္ႏုိင္ ပါတယ္။ ခုေတာ့ ထင္းအစည္းကေျပ၊ ငါနဲ႔မတူ ရန္သူျဖစ္။ ပ်က္ႏွာေျပာင္တဲ့ အာဏာ႐ူးေတြ ခ်ယ္လွယ္သမွ်ကို ေစာင့္ ၾကည့္ေနရတာ စိတ္ေမာရ အကုသိုလ္စိတ္ေတြ ပြားမ်ားေနရပါတယ္။ တခါတေလ တိုင္းျပည္ အေၾကာင္း မစဥ္းစားပဲ ေအးရာေအးေၾကာင္း ေနခ်င္စိတ္ ျဖစ္မိေပမဲ့ ေနလို႔မရပါ။ အေမရင္းက ကြၽန္မဘ၀တခုလံုးကို လႊမ္းမိုးထားသလို၊ အေမစုက ကြၽန္မစိတ္ကို အတိုင္းအတာတခုေလာက္ လႊမ္းမိုးထားပါတယ္။ အေမစုအတြက္ အသက္ကိုေပးရဲတယ္ဆိုတဲ့အထိ မဟုတ္ ေပမဲ့၊ အေမစုရဲ႕ ၾကိဳးပမ္းအားထုတ္မႈေတြကို ကူညီအားျဖည့္ေပးႏုိင္ခ်င္ပါတယ္။
မနက္ျဖန္ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာ ကြၽန္မတို႔ မသိႏုိင္သလို၊ ၂၀၁၅ အကုန္မွာ တိုင္းျပည္ဘာျဖစ္မလဲဆိုတာ ဘယ္သူမွ အတိ အက် မေျပာႏုိင္ပါ။ ေသခ်ာတာတခုက အေမစုသည္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ကံၾကမၼာကို ေကာင္းေစခ်င္ခဲ့တယ္။ မိဘေတြက သား သမီးေတြအားလံုး စည္းလံုးခ်စ္ခင္ၾကၿပီး ေကာင္းစားေစခ်င္သလိုမ်ဳိး။ ေကာင္းေစခ်င္လို႔ ညႊန္ျပတာကို လိုက္နာေဆာင္ရြက္မွ ေကာင္းလာႏုိင္မွာ။ ဒါေပမဲ့လည္း အမွန္ကို မျမင္တတ္တဲ့လူေတြ အားေကာင္းေနသေရြ႕ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္က ရင္ေလးစရာ။ ကမၻာ့အလယ္မွာ ကြၽန္မတို႔ ျမန္မာေတြ မ်က္ႏွာငယ္ ရတဲ့ဘ၀က လြတ္ဖို႔လမ္းရွိေပမဲ့ လမ္းမပြင့္ေသးပါ။ အမွန္ တရားကိုျမတ္ႏုိးတဲ့ ျပည္သူေတြရဲ႕ တြန္းကန္အားေၾကာင့္ ဒီလမ္းပြင့္ပါေစ၊ ေရွ႕ေဆာင္ေကာင္းတဲ့ အေမစု က်န္းမာပါေစလို႔သာ ဆုေတာင္းမိပါတယ္။။
စံပယ္ျဖဴ
၂၅.၀၅.၂၀၁၅။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
