ေဆာင္း၀င္းလတ္ – ေခတၱ – မစ္ရွီဂန္ နဲ႔ ေခတၱ – နယူးဇီလန္

(ေမလ ၈ ရက္ေန႔က ရန္ကုန္ၿမိဳ႕တြင္ ျပဳလုပ္ေသာ “၀င္းေအာင္-ေအာင္ေ၀း ကက္ကင္း စာအုပ္မိတ္ဆက္ပဲြ”မွ စာေရးဆရာ ေဆာင္း၀င္းလတ္၏ ေျပာဆုိခ်က္မ်ားကုိ ျပန္လည္ ေဖာ္ျပပါသည္။)

က်ေနာ္ ခ်စ္တ့ဲ ကုိေအာင္ေဝးနဲ႔ က်ေနာ္ခ်စ္တ့ဲ ကုိဝင္းေအာင္တို႔ရဲ႕ စာအုပ္ေလးကုိ ေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ၾကည့္မယ္ ဆုိရင္ သူတုိ႔ရဲ႕အႏုပညာထဲက အာဏာရွင္ေတာ္လွန္ေရးသံစဥ္ကုိ ၾကားေနရ၊ ျမင္ေနရလိမ့္မယ္လို႔ ဂုဏ္ယူၿပီးေတာ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္။

စာအုပ္မိတ္ဆက္ပဲြ ဖိတ္စာ

ဒီစာအုပ္ေလးက အတိတ္ကုိလည္း ျပန္သယ္ေဆာင္သြားခ့ဲတယ္၊ ဘယ္လုိသယ္ေဆာင္သြားလဲ ဆုိေတာ့ … ၈၈ အေရးအခင္း ျဖစ္တ့ဲအခ်ိန္မွာ လွံစြပ္ေတြ၊ က်ည္ဆံေတြၾကားထဲ… တရက္၊ တမနက္မွာ (ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ဆူးေလဘုရားအနီး) ျပည္သူ႔မုန္႔တုိက္ေရွ႕မွာ ဆုိက္ကားေလးတစီးကို တေနရာက ရွာလာၿပီး အဲဒီ ဆိုက္ကားေပၚမွာ အမ္ပလီဖုိင္ယာနဲ႔၊ စပီကာနဲ႔။ ကုိေအာင္ေ၀းကလည္း ေဘးမွာ ပါလာတယ္။

အဲဒီရုပ္ပုံလႊာကုိ ဒီစာအုပ္ေလးကုိ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ မ်က္စိထဲ ျမင္ေယာင္လာတယ္။ ကဗ်ာဆရာ ျမျမင့္မိုရ္က  အမ္ပလီဖုိင္ယာ နဲ႔  ဆုိက္ကားေလးကို တြန္းထားတယ္။ ကဗ်ာဆရာ ေအာင္ဇင္မင္းလည္း ပါတယ္၊ ကုိရန္ပုိင္ ပါတယ္။ ကုိေအာင္ေ၀းက လက္ခုပ္ေလး တီးၿပီးေတာ့ … သူ႔ဆီက ပထမဦးဆံုး သံစဥ္ကုိ ၾကားရတယ္။ သူ သံုးခါ ေအာ္တယ္၊ ဒီမုိကေရစီ … ဒီမုိကေရစီ … ဒီမုိကေရစီ … ဆိုၿပီးေတာ့။  ဒီစာအုပ္ကုိ ဖတ္ရင္းနဲ႔  အသံေတြက Recall ျပန္လာေနတယ္။ ဒါ ဖဲြ႔ႏဲြ႔ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး။ စိတ္ထဲမွာ ၀မ္းသာ ၀မ္းနည္း ျဖစ္မိတယ္။

စာေရးဆရာ ေဆာင္း၀င္းလတ္

ဒီစာအုပ္ထဲ အဓိပၸာယ္ရိွတ့ဲစာလုံးတလံုး ေတြ႔တယ္။  ကိုေအာင္ေ၀းရဲ႕ အမွာစာ ေသခ်ာ ဖတ္ၾကည့္ပါ။ ေအာက္ဆုံးမွာ ေဖေဖာ္ဝါရီ … ၂၀၁၅၊ ေခတၱ – မစ္ရွီဂန္ ဆိုၿပီးေတာ့။ အဲဒီစကားလံုး ကိုေအာင္ေဝး သံုးတာ သိပ္ အဓိပၸာယ္ရိွတယ္။ ေခတၱ – မစ္ရွီဂန္ လို႔ သူသံုးသလိုမ်ဳိး ၊ ဒါက အလြမ္းလို႔ ေခၚတယ္၊ သူက ဟိုမွာ ေရာက္ေနတယ္။ သ၀ဏ္လႊာ ဒီကို ပိုု႔လုိက္တယ္။ ဒီမွာရိွတ့ဲသူေရာ    ဗမာျပည္က အႏုပညာေလာက တခုလံုးကုိ သူ ဘယ္ေလာက္ လြမ္းဆြတ္ေနတယ္၊ ရုပ္ ခႏၶာက အေမရိကန္မွာ။ သူဘယ္ေလာက္လြမ္းေနတယ္ ဆုိတာ “ေခတၱ – မစ္ရွီဂန္” မွာ သြားေပၚတယ္။

သူ႔လိုပဲ ေခတၱ – နယူးဇီလန္ လို႔ သံုးတ့ဲ ကဗ်ာဆရာ၊ အႏုပညာရွင္တေယာက္ ရိွပါတယ္။ သူက ကိုခင္လြန္း။ က်ေနာ္ အေမရိကားမွာ တႏွစ္ ေနခ့ဲတုန္းက မၾကာမၾကာ သူ႔နဲ႔ Skype ေျပာတယ္၊ ဖုန္းေျပာတယ္၊ အီးေမး ဆက္သြယ္တယ္။ ကိုေအာင္ေ၀းလုိပဲ ကုိခင္လြန္းက  ေခတၱ – နယူးဇီလန္ လို႔ အၿမဲ ေျပာတယ္။ ကုိေဆာင္းေရ က်ေနာ္တုိ႔က ေခတၱ – နယူးဇီလန္ေနာ္ တ့ဲ။

အခု လာၿပီ၊ ကိုေအာင္ေ၀းက “ေခတၱ – မစ္ရွီဂန္”။ အဲဒီ ေခတၱ ဆုိတ့ဲ စကားလံုးက ဘာလဲ၊ သူတုိ႔သည္ အေၾကာင္းတရား အမ်ဳိးမ်ဳိးေၾကာင့္ အေ၀းမွာ ေရာက္ေနေသာ္ျငားလည္း သူတုိ႔ရဲ႕ အႏုပညာ၀ိညာဥ္၊ အႏုပညာသမားေတြကုိ ခ်စ္တ့ဲခင္တ့ဲစိတ္ေတြ၊ မၿပီးဆံုးႏုိင္ေသးတ့ဲ က်ေနာ္တုိ႔ … ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရး လို႔ပဲ ေျပာမယ္ဗ်ာ… ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာရရင္… အဲဒီ ဖက္ဆစ္ေတာ္လွန္ေရးကုိ သူတုိ႔ရဲ႕ ရုပ္ ခႏၶာက က်ေနာ္တုိ႔နဲ႔ တသားတည္း လာေပါင္းစည္းၿပီးေတာ့   ဒီက ရဲေဘာ္ ရဲဘက္ ရဲေမေတြနဲ႔အတူ သူတုိ႔ တုိက္ပဲြမ၀င္ဘူးလို႔လည္း မေျပာႏုိင္ဘူး။

တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ ေခတၱ ဆုိတ့ဲ အသံုးအႏႈန္းကေန အၿမဲတေစ က်ေနာ္တို႔ ရိွတ့ဲ ေနရာကို အေ၀းတေနရာကေန သူတုိ႔အႏုပညာေတြ ပို႔လႊတ္ရင္ လႊတ္ေနမယ္၊ သူတုိ႔ရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးသံစဥ္ပါတ့ဲ   အႏုပညာေတြ ပို႔လႊတ္ရင္ လႊတ္ေနမယ္၊ သူတုိ႔ကုိယ္တုိင္လည္း ေခတၱ ဆုိတ့ဲ အသံုးအႏႈန္း တေနရာကေန မလဲြမေသြ ေရာက္လာလိမ့္မယ္ လို႔ ယုံၾကည္သလုိ ဒီကေန႔ ကုိ၀င္းေအာင္နဲ႔ကုိေအာင္ေ၀း ထုတ္တ့ဲ စာအုပ္ေလးက က်ေနာ္တုိ႔ရဲ႕ ႏွလံုးသား သမုိင္း၀င္ စာအုပ္ေလး ျဖစ္တ့ဲအတြက္ က်ေနာ္တုိ႔ ရဲရဲ၀့ံ၀့ံ ျမတ္ႏုိးတယ္၊ တန္ဘိုးထားတယ္၊ ဂုဏ္ယူတယ္လုိ႔ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္အတြက္ ေျပာရင္း နိဂံုးခ်ဳပ္ပါတယ္။