အီၾကာေအာ္ – “ဖြတ္ကေလး၊ အီႀကာေအာ္ႏွင္႔ ဘႀကီးေျပာင္ ညာတယ္”
(မိုးမခ) ဧျပီ ၉၊ ၂၀၁၅
၂၀၁၅ ခုုႏွစ္ကုုန္လွ်င္ ရြာလံုုးကၽြတ္ ခက္ေသးလႊတ္ေတာ္ေရြးေကာက္ပြဲႀကီး က်င္းပမည္ ဆိုုေသာ ေကာကဟာလ သတင္းေႀကာင္႔ ခက္ေသးတရြာလံုုး ရြစိရြစိ ျဖစ္ေနႀကသည္။ ေရြးေကာက္ပြဲဟုုသာ ဆိုုရသည္၊ အရင္တေခါက္တုုန္းက ဘယ္သူကေရြးထားမွန္းမသိေသာ လူဂ်ီးမ်ားကိုု ဘယ္သူက ေကာက္ျပီးတင္လိုုက္သည္မသိ ဥံဳဖြဆိုုျပီး ရြာလူဂ်ီးမ်ား ျဖစ္လာႀကသည္တြင္ ဘႀကီးေျပာင္ေတာင္ ပါသည္ မဟုုတ္ပါလား။
ရြာလံုုးကၽြတ္နီးပါး ေထာက္ခံမႈျဖင္႔ အတည္ျပဳထားခဲ႔သည္ ဆိုုေသာ ခက္ေသးရြာ၏ ဖြဲ႔စည္းပံုုအေျခခံဥပေဒကလည္း အီႀကာေအာ္တိုု႔ ႀကိဳက္ႀကိဳက္ မႀကိဳက္ႀကိဳက္ ရိုုက္စားပင္။ အတည္မျပဳခင္ ကတည္းက ရိုုက္ထုုတ္ထားျပီးသား စာအုုပ္ႀကီးစိမ္းစိမ္းႀကီးက သူတိုု႔ကိုု ေလွာင္ေျပာင္ေနသလိုု ခံစားႀကရသည္။ ေယာင္ေပေပ ခက္ေသးရြာသားသန္းေျခာက္ဆယ္ခန္႔ အနက္က မဲေပးသူအားလံုုးနီးပါး ေထာက္ခံထားခဲ႔သည္ဟုု လူဂ်ီးမ်ားက ဆိုုခဲ႔ႀကေလသည္။ တေလာက သန္းေကာင္စာရင္း ေကာက္ေတာ႔မွ ရြာသား ၁၀ သန္းခန္႔ ဘယ္ေရာက္သြားမွန္းမသိ ျဖစ္ရေပသည္။
ခက္ေသးရြာေရြးေကာက္ပြဲတြင္ ေထာက္ခံမဲကိုု ဒိုုင္ခံ၍မဲႏွိပ္ရသျဖင္႔ ရပ္ကြက္ လူဂ်ီးမ်ားကား လက္ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေညာင္းသြားခဲ႔ႀကသည္ဟုု ဆိုုေလသည္။ ဤသိုု႔ေသာ အမ်ိဳးခ်စ္စိတ္အစစ္မ်ားျဖင္႔ အမွားကိုုအမွန္ျခစ္ကာ ေရြးခ်ယ္ေသာ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ကား လြန္ခဲ႔ေသာ ၁၀ က ကြယ္လြန္သြားခဲ႔သူ အီႀကာေအာ္၏ အဖိုုးႏွင္႔ အဖြားေတာင္ အနားမရခဲ႔၊ ေသရြာမွ ျပန္လာျပီး ေထာက္ခံမဲမ်ား ေပးႀကသည္ဟုု ရပ္ကြက္လူဂ်ီးမ်ားက ဆိုုႀကေလသည္။ ေက်းဇူးတင္စရာ ေကာင္းေပစြ…..။ ခက္ေသးရြာတြင္ လြယ္သည္မ်ားကိုု ခက္ေအာင္ လုုပ္ထားေသာ္လည္း လူဂ်ီးမ်ားဆႏၵရွိလွ်င္ကား ဘာလုုပ္လုုပ္ လြယ္ကူလွေပသည္။
အီႀကာေအာ္က သူမေရြးခဲ႔သည္႔ လႊတ္ေတာ္အမတ္ အေရြးခံရသည္မိုု႔ ႀကိတ္မႏိုုင္ ခဲမရ ျဖစ္ခဲ႔ရသည္။ ဒီတခါဆိုုရင္ေတာ႔ ငါတိုု႔မေရြးပဲ မဲရရင္ေတာ႔ အသိပဲဟုု အီႀကာေအာ္တေယာက္ ပုုဆိုုးျခံဳထဲက လက္သီးျပရသည္မွာလည္း အေမာပင္။
ဘေျပာင္တေယာက္ ဒီတခါေရြးေကာက္ပြဲတြင္ မပါေတာ႔ဘူးဟုု ေျပာထားခဲ႔ေသာ္လည္း အခုုေတာ႔ စိတ္ေျပာင္းေနျပီလိုုလိုု ေကာလဟာလက ထြက္လာရျပန္ေပသည္။ ေခြးႏွစ္ေကာင္ ရြာထိပ္တြင္ကိုုက္ႀကသည္ကိုုပင္ ေလာင္းေလ႔ရွိေသာ အီႀကာေအာ္တိုု႔လိုု အေလာင္းအစား ဝါသနာအိုုး ခက္ေသးရြာသားမ်ားအတြက္ ဘႀကီးေျပာင္ ရီတိုုင္းယားသြားမည္၊ မသြားဘူး ဆိုုသည္ကိုု ေလာင္းေႀကးျဖင္႔ ေလာင္းစရာအထိ ျဖစ္လာရေပသည္။
“ေဟ႔ေကာင္ ဖြတ္ကေလး……….၊ မင္း ဘယ္လိုု ထင္သလည္း……….၊ဘေျပာင္က ရီတိုုင္းယားမယ္ထင္သလား၊ ရီတိုုင္းမယားဘူးထင္သလား…….။”
အီႀကာေအာ္က သူ႔ဆီ လာလည္ေသာ တပည္႔ေက်ာ္ ဖြတ္ကေလးကိုု ပညာစမ္းလိုုသျဖင္႔ ေမးလိုုက္ေလသည္။
“ဘေျပာင္ကေတာ႔ ရီတိုုင္းမယားဘူး ထင္တာပဲ ဆရာေအာ္ရဲ႔”
အီႀကာေအာ္က သူ႔အျမင္ကိုု ကန္႔ကြက္သူမရွိပဲ ဖြတ္ကေလးက ေထာက္ခံလိုုက္သျဖင္႔ ခက္ေသးရြာသားတိုု႔၏ ထံုုးစံအတိုုင္း မိမိႏွင္႔ သေဘာတူပါက ျပံဳးျဖီးျဖီးလုုပ္ေလ႔ရွိသည္႔အတိုုင္း ျပံဳးျပံဳးႀကီး ျဖစ္သြားေလသည္။
“မင္း………..ေတာ္သားပဲကြ၊ ဒါမွ ငါ႔တပည္႔”
“ကဲ …ေျပာစမ္းပါဦး….၊ ဘေျပာင္က ရီတိုုင္းမယားဘူးဆိုုတာ……..၊ မင္းဘယ္လိုုလုုပ္ျပီးသိတာလည္း……….”
“ဟာ…..ဆရာေအာ္ကလည္းဗ်ာ……..၊ ဘေျပာင္ကိုု အမ္အာတီဗြီဖိုုးမွာ ခဏခဏ ေတြ႔တယ္ မဟုုတ္လား….”
“ေအးလကြာ လတိုုင္းလတိုုင္း………..“မိဘရြာသူရြာသားညား ခံဗ်ား”…..ဆိုုျပီး တိုု႔အားလံုုးကိုု လစဥ္ ခံခိုုင္းတာ ရိုုးေတာင္ ရိုုးေနျပီ……….၊ႀကြက္နီတိုု႔ ကေလးတသိုုက္ေတာင္ တီဗြီမွာဘေျပာင္ပံုုထြက္လာရင္ သူမိန္႔ခြန္း မေျခြခင္ကတည္းက “မိဘရြာသူရြာသားညား ခံညာ” ဆိုုျပီး ႀကိဳေအာ္တတ္ေနႀကျပီေလ….”
“ဘေျပာင္က မိန္႔ခြန္းေျပာလိုု႔ ရီတိုုင္း… ယားပံုုမရဘူး ဆရာေအာ္…”
“ဘာကြ….”
“ဘေျပာင္က မိန္႔ခြန္းေျပာရင္ ရီရင္းနဲ႔ ယားလိုု႔ကုုပ္ေနတာ တခါမွ မေတြ႔ရလိုု႔…..ရီတိုုင္း မယားဘူးလိုု႔ ေျပာႏိုုင္တာေပါ႔….”
“ေသလိုုက္ပါေတာ႔ ဖြတ္ကေလးရယ္….၊ ရီတိုုင္းယားဆိုုတာ အဂၤါလိပ္ ဘာသာစကားအရ အလုုပ္လုုပ္တာကေန အနားယူျပီး ပင္စင္ယူတာကိုု ေျပာတာကြ….၊ ရီတိုုင္းရီတိုုင္း ယားတာ ေျပာတာ မဟုုတ္ဘူး….၊ မင္းတိုု႔ လူငယ္ေတြ အဂၤါလိပ္စာေလးဘာေလးလည္း ေလ႔လာပါဦးကြာ…၊ ဗဟုုသုုတကလည္း နည္းလိုုက္တာ…၊ အရင္တခါ လူရည္ခၽြန္ကိစၥတုုန္းကလည္း မင္းက ဆရာမ “ရီတာေကာင္း” ကိုု ရီတာပဲ ေကာင္းသလိုုလိုုနဲ႔….အံ႔ပါရဲ႔ကြာ၊ ေအးေလ တိုု႔ခက္ေသးရြာရဲ ႔ ျပင္ညာေရးစံနစ္ကိုုပဲ အျပစ္တင္ရေတာ႔မွာေပါ႔”
အီႀကာေအာ္လည္း ဖြတ္ကေလးက သူ႔ကိုုေထာက္ခံ၍ ေျပာသည္မဟုုတ္မွန္းသိကာ ေတာ္ေတာ္ပင္ တင္းသြားေတာ႔သည္။
“သိဘူးေလ ဆရာေအာ္ရဲ ႔….၊ရီတိုုင္းယား ဆိုုေတာ႔….အထူးအဆန္းမွတ္ျပီး ေျပာတာပါ….၊ ဘေျပာင္တိုု႔လိုု ရြာလူဂ်ီးေတြကေတာ႔ ဆရာေအာ္ေျပာသလိုု ရီတိုုင္းကေတာ႔ မယားတာ ေသခ်ာတယ္…၊ ဘယ္ရြာလူဂ်ီးမွ ေသတဲ႔အထိ ရီတိုုင္းယားဖိုု႔ မျမင္ပါဘူးဗ်ာ…..”
“အဲဒါေႀကာင္႔ ငါတိုု႔အေမပုုက ဘႀကီးေျပာင္ ညာတယ္ ေျပာတာေပါ႔ကြ…”
ခက္ေသးလႊတ္ေတာ္ေရာက္ ရြာသူဂ်ီးအေမပုုက ဘႀကီးေျပာင္တေယာက္ မ်က္ႏွာေျပာင္ေျပာင္ႏွင္႔ အခုုတမ်ိဳး ေတာ္ႀကာတမ်ိဳး ေျပာေလ႔ရွိသည္ကိုု ႀကည္႔မရေတာ႔ေပ။ မႀကာမီကပင္ ရြာေပါင္းစံုုမွ မီဒီယာမ်ားက ဗ်ဴးေသာအခါတြင္ “ဘႀကီးေျပာင္ ညာတယ္”ဟုု အတိအလင္း ေျပာခဲ႔သည္ မဟုုတ္ပါလား။
“ရွင္တိုု႔ ဆရာတပည္႔ႏွစ္ေယာက္ ဘာေတြ ဖြေနႀကတာလည္း”
မီးဖိုုေခ်ာင္ထဲမွ ရုုတ္တရက္ ထြက္လာေသာ ေဒၚအြန္ေမး၏ ေမးခြန္းေႀကာင္႕ ရီတိုုင္းယားဒီဘိတ္လုုပ္ေနႀကေသာ အီႀကာေအာ္ႏွင္႔ ဖြတ္ကေလးတိုု႔ ဒီဘိတ္ကိုု ျမန္ျမန္ ဘရိတ္အုုပ္လိုုက္ႀကရသည္။ ေဒၚအြန္ေမးကား အေမးအျမန္းထူေသာေႀကာင္႔ ခက္ေသးရြာသားတိုု႔အႀကိဳက္ ကိုုရီးယားမင္းသမီးအြန္ေစာကိုုမွီး၍ အြန္ေမးဟုု အမည္တြင္ရသည္ မဟုုတ္ပါလား။
“ဘာမွ မဟုုတ္ပါဘူးကြာ…ဘႀကီးေျပာင္ ရီတိုုင္းယားမယား ေဆြးေႏြးေနႀကတာပါကြ…”
“ရွင္တိုု႔ ဆရာတပည္႔ကလည္း အရည္မရ အဖတ္မရေတြပဲ ေျပာေနတာ…၊ဖြဘုုတ္လုုပ္တဲ႔သူေတြလိုုပဲ….၊အလုုပ္မရွိ ေႀကာင္ေရခ်ိဳးသလိုုမ်ား လုုပ္ေနႀကတယ္၊ က်ဳပ္တိုု႔ ခက္ေသးရြာက ရြာလူဂ်ီးအဆက္ဆက္ ဘယ္ရြာလူဂ်ီးကမ်ား အရွင္ထြက္ဖူးလိုု႔လည္း…၊က်ဳပ္တိုု႔တသက္ အႏွစ္ ငါးဆယ္ေတာင္ ေက်ာ္လာခဲ႔ျပီေလ ကိုုေအာ္ရဲ႔..”
အီႀကာေအာ္လည္း ေဒၚအြန္ေမး ေျပာသည္မွာကား ဟုုတ္ေနသျဖင္႔ ျငိမ္ကုုတ္ေနရေလေတာ႔သည္။ “အြန္အြန္တိုု႔ကေတာ႔ လုုုုပ္ခ်လိုုက္ျပန္ျပီ”ဟုု စိတ္ထဲမွသာ မန္႔ လိုုက္ရသည္။
ထိုုစဥ္အခါတြင္ ရြာလယ္မွ ႀကြက္နီတိုု႔ ခေလးတသိုုက္ အမိႈက္ပံုုမွ ေကာက္လာေသာ ပလပ္စတစ္မိုုက္ကိုုကိုုင္၍ လႊတ္ေတာ္လုုပ္တမ္းကစားေနသည္႔အသံက ထြက္လာသည္။
ႀကြက္နီတေယာက္ ကေလးအုုပ္၏ ေရွ႔ဆံုုးမွေန၍ အားရပါးရ မိုုက္ကိုုခဲကာ ေအာ္ေနသည္။
“မိဘရြာသူရြာသားညား ခံညာ
မိဘရြာသူရြာသားညား ခံညာ
မိဘရြာသူရြာသားညား ခံညာ……”
ႀကြက္နီေနာက္မွ ပုုဆိုုးခြင္းလံုုးသိုုင္း၍ လိုုက္ပါလာႀကေသာ ကေလးမ်ားက ႀကြက္နီကိုု လက္ညွိဳးထိုုး၍ ဝိုုင္းေအာ္ေနႀကေလသည္။
“ဘႀကီးေျပာင္ ညာတယ္
“ဘႀကီးေျပာင္ ညာတယ္
ဘႀကီးေျပာင္ ညာတယ္”။ ။
သေဗၺသတၱာ ကမၼသကာ
အီႀကာေအာ္
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
