တူေမာင္ညိဳ – စာရြက္ေပၚတြင္ အပစ္ရပ္ၾကေတာ့မည္ ေလာ
(မိုုးမခ) ဧျပီ ၁၊ ၂၀၁၅
ၿပီးစလြယ္ျမန္ျမန္ သေဘာတူၾကသည္၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ တစံုတရာအေၾကာင္းအခ်က္ ပုန္းေအာင္းေနပါလိမ့္မည္။
ပူပူေႏြးေႏြးလက္ညွိဳးထိုးျပခ်င္သည့္ သာဓကတစ္ခုမွာ ပညာေရးေလးပြင့္ဆုိင္ သေဘာတူညီခ်က္ကိုပဲ ၾကည့္ၾကပါ။ ဒေရာ ေသာပါး သေဘာတူခဲ့သည္မ်ားကို အစိုးရပုိင္သတင္းစာတြင္ သရုပ္ဖ်က္၍လိမ္လည္ေကာက္က်စ္စြာေဖာ္ျပခဲ့ၾကသည္။ လႊတ္ေတာ္တြင္း မွာလည္း နင္းေျခဖ်က္ဆီးခဲ့သည္။ လက္ပံတန္းတြင္ အၾကမ္းဖက္ၿဖိဳခဲ့သည္။ ပင္မေက်ာင္းသားသပိတ္မွ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား ကို ဖမ္းဆီးထားၿပီး ၊ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္တဦးကိုမူ အမႈ ၃၈ မႈျဖင့္ တရားစြဲဆုိထားသည္။
ဤသေဘာထားႏွင့္အျပဳအမူမွာ လက္နက္ဆုိ၍ အပ္တိုတေခ်ာင္းမွ် မရွိေသာ ေက်ာင္းသားလူငယ္မ်ားအေပၚတြင္ျဖစ္ပါသည္။ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ လက္နက္ကုိင္၍ ေတာ္လွန္ေနခဲ့ၾကေသာ တုိင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္အင္အားစုမ်ားအေပၚတြင္ မည္သုိ႔ သေဘာ ထားမည္နည္း။
အပစ္္ရပ္စာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆိုေရးေဆြးေႏြးညွိႏိႈင္းေနပါသည္၊ သေဘာတူညီခ်က္မ်ား ရရွိေနပါၿပီဟု ေျပာဆိုေနခ်ိန္မွာပင္ ေသနတ္သံ အေျမာက္သံေတြ ထြက္ေပၚေနဆဲျဖစ္ပါသည္။ စစ္မ်က္ႏွာသည္ က်ယ္ျပန္႔ေနပါသည္။ ေက်ာက္ေတာ္မွာပင္ ေသနတ္သံ ထြက္ေနသည္ မဟုတ္ပါလား။ ကိုက္ထိပ္၌ ေလယာဥ္ပ်ံျဖင့္ဗံုးႀကဲေနသည္မဟုတ္ပါလား။ ေလာက္ကိုင္မွာလည္း လက္နက္ႀကီးပစ္ခတ္သံေတြ ျမည္ဟီး ေနဆဲျဖစ္ပါသည္။
တကယ္ေတာ့ အပစ္အခတ္ရပ္ေရးဆုိသည္မွာ သက္ဆုိင္သူမ်ားႏုိင္ငံေရးကိစၥေတြ ေအးေအးေဆးေဆးေဆြးေႏြးႏုိင္ေရး အတြက္ ကနဦးလိုအပ္ခ်က္၊ ပတ္ဝန္းက်င္ေကာင္းတစ္ခုဖန္တီးေပးေရးသာျဖစ္ပါသည္။ ေဆြးေႏြးေနစဥ္ ယာယီအားျဖင့္ သက္ဆုိင္ သူ မ်ားက ပိုေနၿမဲ က်ားေနၿမဲ မိမိကြပ္ကဲထားသည့္ တပ္ဖြဲ႔မ်ား၏ လႈပ္ရွားမႈကို ရပ္ဆုိင္းထားသည့္ ျဖစ္စဥ္မွ် သာျဖစ္ပါသည္။
တကယ့္ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိသည္မွာမူ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာအားလံုးကို ေဆြးေႏြးၿပီးျပတ္ေျပလည္မွသာေပၚေပါက္ လာႏုိင္သည့္အရာ ျဖစ္ပါသည္။ ေရရွည္တည္တံ့ႏုိင္မည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ မည္သည့္အေျခခံအခ်က္၊ မည္သည့္ အာမခံခ်က္မွ် မရွိေသးပါ။
အပစ္ရပ္စာခ်ဳပ္(NCA) သေဘာတူလက္မွတ္ေရးထုိးႏုိင္ၾကၿပီဟုဆုိျခင္းမွာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က လွ်ပ္စစ္မီးႏွင့္တူမည္ထင္ပါသည္။
မီးပ်က္သြားသည့္အခါ အမ်ားျပည္သူထံမွာ “ဟာကနဲ” အသံႀကီးထြက္ေပၚလာၿပီး၊ မီးျပန္လာသည့္အခါ “ေဟးကနဲ” ေအာ္ ဟစ္ၾကသည္မဟုတ္ပါေလာ။ယခု အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးစာခ်ဳပ္ခ်ဳပ္ဆုိႏုိင္သည္မွာလည္း ယင္းကဲ့သုိ႔သေဘာမ်ိဳးပင္ျဖစ္ပါသည္။
(NCA) စာခ်ဳပ္ ခ်ဳပ္ဆုိႏုိင္သည္မွာ မီးပ်က္ေနရာမွ မီးျပန္လာ၍ “ေဟးကနဲ”ေအာ္ဟစ္လိုက္ၾကသည့္ သေဘာပင္ျဖစ္သည္။ မတူသည့္အခ်က္မွာ လွ်ပ္စစ္မီးပ်က္သြားသျဖင့္ ထိခုိက္ဆံုး ရႈံးႏုိင္သည္မွာ ခ်က္ရင္းတန္းလန္း ထမင္းအုိးဟင္းအိုးမွ်သာ ပ်က္စီးသြား ႏုိင္မည္ ျဖစ္ေသာ္လည္း အပစ္အခတ္ရပ္စဲ ေရးပ်က္ျပားသြားသည့္ အခါ၌မူ ေဒသခံျပည္သူမ်ား အသက္အိုးအိမ္စည္းစိမ္မ်ား အႀကီး အက်ယ္ ထိခိုက္နစ္နာၾကရ မည္ျဖစ္သည္။ တကယ္ေတာ့ ျပည္သူမ်ား၏ အသက္အုိးအိမ္မ်ား၊ ေအာက္ေျခတပ္ဗိုလ္တပ္သားမ်ား၏ အသက္၊ ခႏၶာကုိယ္မ်ားကိုရင္း၍ ေဆြးေႏြးပြဲ ခန္းမထဲကေန အေပးအယူလုပ္ေနၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
သုိ႔ျဖင့္ လွ်ပ္စစ္မီးကလည္း အခ်ိန္မေရြးပ်က္လိုက္/ျပန္လာလိုက္ ခဏခဏျဖစ္ေနသျဖင့္ ၾကာေတာ့ရိုးအီသြားေတာ့သည္။ မီးပ်က္သြား၍ “ဟာကနဲ” ေအာ္ဟစ္မည့္သူမရွိေတာ့သလုိ၊ မီးျပန္လာသည့္အတြက္လည္း “ေဟးကနဲ” ေအာ္ဟစ္ၾကမည့္သူပင္မရွိေတာ့ ေခ်။
အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးဆိုသည္မွာလည္း ရန္ကုန္လွ်ပ္စစ္မီးကဲသုိ႔ပင္ျဖစ္ေနပါသည္။ ခဏၾကာလွ်င္ ျပန္ပ်က္ခ်င္ ပ်က္သြားႏုိင္ သည္။ မည္သူမွ် ကံေသကံမ အာမခံႏုိင္မည္မဟုတ္ပါ။ ပ်က္သြားပါက အေၾကာင္းျပခ်က္ ေပးစရာလည္း အလြယ္တကူပင္ရွိပါသည္။
အထူးသျဖင့္ စစ္တပ္က အေလ်ာ့မေပးစတမ္း ဆုပ္ကုိင္ထားသည္ “ၿငိမ္း မူ ၆ ရပ္” ကို စြဲကိုင္ထားသမွ် တည္တံခုိင္ၿမဲသည့္ ႏုိင္ငံေရး ေျပလည္မႈမရရွိႏုိင္ပါ။ ေရရွည္အာမခံခ်က္ရွိသည့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး မရရွိႏိုင္ပါ။
ယခုလည္း စာရြက္ေပၚမွာ၊ ပါးစပ္ထဲမွာသာ အပစ္အခတ္ရပ္ၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။ လက္ေတြ႔စစ္ေျမျပင္တြင္မူ ေသနတ္သံေတြ၊ အေျမာက္သံေတြ ျမည္ဟီးေနဆဲျဖစ္ပါသည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ