ေမၿငိမ္း – က်မနဲ႔ ျမန္မာစာ (၃)

အမ်ားစုႀကီး ေဖာေဖာသီသီ မွားေနၾကတဲ့ ..
တု႔ံျပန္ကို တုန္႔ျပန္လို႔ ေရးတာ..။ ထမင္းစားေနတုန္းကို ထမင္းစားေနတံုးလို႔ေရးတာ..ေမာပန္းကို ေမာပမ္းလို႔ေရးတာ.. ပင္ပန္းကို ပင္ပမ္းလို႔ေရးတာ.. ႐ုပ္သိမ္းကို ႐ုတ္သိမ္းလို႔ေရးတာ.. လမ္းပန္းအဆက္အသြယ္ကို လမ္းပမ္းလို႔ေရးတာေတြ ကေတာ့ ထင္ေယာင္ထင္မွား ျဖစ္စရာမို႔လို႔ေရာ.. သိသိသာသာ ႐ုပ္ဆိုးတဲ့ အဓိပၸါယ္မွားလည္း မျဖစ္ေစတာမို႔ ေျပာမေနခ်င္ ေတာ့ပါ။

ဒါေပမဲ့ အျပစ္ တင္တယ္.. အျပစ္ဖို႔တယ္ဆိုတာေတြကေတာ့ အပစ္.. ရယ္လို႔ မျဖစ္ဖို႔ သိပ္ကို အေရးႀကီးပါတယ္။ အျပစ္တင္ တာနဲ႔ အပစ္အခတ္..၊ အမိႈက္ပစ္ဆိုတဲ့ အေျခခံ ေပါင္းထံုးေလာက္ကိုေတာ့ သတိထားသင့္ပါတယ္။

ဒီေန႔ ျပည္ပမီဒီယာတစ္ခုရဲ႕ Website မွာ ခုလိုေတြ႔ရလို႔ပါ။

၂၀၁၄ ခုႏွစ္အတြင္း အရပ္သားေသဆံုးမႈ ၇၂ ရာခိုင္ႏႈန္းအတြက္ တာလီဘန္နဲ႔ အျခား စစ္ေသြးႂကြေတြကို အစီရင္ခံစာက အပစ္ဖို႔ထားၿပီး ၁၄ ရာခိုင္ႏႈန္းကေတာ့ အာဖဂန္နဲ႔ ႏိုင္ငံတကာတပ္ဖြဲ႔ေတြေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီသတင္းဌာနမွာပါပဲ …

အခုအခ်ိန္ဟာ ႏုိင္ငံအေနနဲ႔ အခြင့္အလန္းေတြကို အမိအရဆုပ္ကိုင္ႏုိင္ဖို႔ လိုအပ္တဲ့အခ်ိန္ျဖစ္ေၾကာင္း ကာကြယ္ေရး ၀န္ႀကီးဌာနကထုတ္ျပန္တဲ့ မစၥတာ Carter ရဲ႕အမွာစကားမွာ ပါရွိတယ္လို႔ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီး အဆင့္ျမင့္ဌာန အရာရွိ တဦးက ေျပာပါတယ္။

အျမဲတေစ စာေရးေနရတဲ့ သူေတြအတြက္ေတာ့ အခြင့္အလမ္းကို အခြင့္အလန္းနဲ႔ ေတာ္ေတာ္မမွားသင့္ပါဘူး။ အဲဒီစကားလံုး ကို ခဏခဏ ေမ့တတ္ရင္ ေသခ်ာမွတ္ရမွာပါပဲ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ကိုယ္ထမင္းစားေနရတဲ့အလုပ္ျဖစ္တဲ့အျပင္ သတင္း ဌာနႀကီးျဖစ္တဲ့အတြက္ စံျမန္မာစာျဖစ္ဖို႔ ဂ႐ုစိုက္ရမွာမို႔လို႔ပါပဲ။

ေနာက္ထပ္ အမ်ားစုမွားၾကတာကေတာ့ အခမ္းအနားကို အခန္းအနားလို႔ ေရးၾကတာပါ။ အဓိပၸါယ္ လံုးလံုးမွားပါတယ္။ ပြဲ လမ္းသဘင္အခမ္းအနားဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္နဲ႔ အခန္းတစ္ခုရဲ႕ အနီးအနားဆိုတဲ့ အဓိပၸါယ္ႏွစ္ခု ေတာ္ေတာ္လြဲပါတယ္။

အဲဒီအျပင္ ဖြံ႔ၿဖိဳးကို ေရးတာေရာ ဖတ္တာပါ ဖြင့္ၿဖိဳးလို႔ ေရးေနၾကတာ..၊ လိုခ်င္တယ္.. ရခ်င္တယ္.. စားခ်င္တယ္ ဆိုတဲ့ ခ်င္.. ကို ျခင္နဲ႔ေရးေနၾကတာေတြက ေတာ္ေတာ္  ပစၥလကၡတ္ ႏိုင္ပါတယ္။ ျခင္ကို က်မတို႔က ျခင္ကိုက္တယ္.. ျခင္ေထာင္ ဆိုတာေတြကလြဲလို႔ တျခားေနရာမွ မသံုးတာပဲ။ ဒါေလာက္ေတာ့ သိသင့္တယ္ ထင္တာပါပဲ။

ေနာက္ထပ္ ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆိုင္ဆိုင္ႀကီးမွားၾကတာက ေၾကညာနဲ႔ ေၾကာ္ျငာ.. ပါ။ ဒါကိုပဲ ေက်ညာ.. လိုက္ ေၾကာ္ညာလိုက္.. ေၾက ျငာလိုက္နဲ႔ ပတ္လည္ရိုက္ေရးေနၾကတာ..။ ကုန္ပစၥည္းေၾကာ္ျငာ..၊ သတင္းေၾကညာ… အဲလိုတြဲမွတ္ဖို႔ ဘယ္ေလာက္မ်ား ခဲယဥ္းေနပါသလဲ..။

အဲလိုပဲ ဒီေခတ္ ျမန္မာျပည္သတင္းထဲ လိႈင္လိႈင္ႀကီးေတြ႔ေနက်.. အက်ပ္အတည္း .. ကိုလည္း အျမဲ အၾကပ္အတည္း လို႔ ေရးေနၾကတာ..။ အၾကပ္ကို က်မတို႔ ဘယ္ေနရာမ်ား သံုးလို႔လဲ..။ ႀကီးၾကပ္.. အၾကပ္တပ္သား.. တပ္ၾကပ္.. ဒါပဲ။

အဲဒါေၾကာင့္ပဲ ျမွင့္လို႔ ျမင့္တယ္.. ၊ ခ်လို႔ က်တယ္.. ၊ လႊတ္လို႔ လြတ္တယ္.. ၊ လႊင့္လို႔ လြင့္တယ္.. ၊ လွပ္လို႔ လပ္တယ္..၊ ေရႊ႕ လို႔ ေရြ႕တယ္..၊ ခ်က္လို႔ က်က္တယ္..၊ ခြဲလို႔ ကြဲတယ္ ..၊ ခြာလို႔ ကြာတယ္..၊ ျဖဳန္းလို႔ ျပဳန္းတယ္.. ၊ ႏွစ္လို႔ နစ္တယ္..၊ ႏွပ္လို႔ နပ္တယ္.. ဆိုတဲ့ Active, Passive သေဘာေတြကိုေတာ့ ဘယ္လိုမွမကြဲႏိုင္ၾကေတာ့တာပါပဲ။

ဒီေန႔ သတင္းဌာနအေတာ္မ်ားမ်ား သံုးေနတဲ့.. ‘သင့္-မသင့္’ ဆိုတဲ့ အသံုးကို ေျပာပါဦးမယ္..။ ဥပမာ ဒီေန႔ သတင္းတစ္ပုဒ္မွာ ေတြ႔ရတဲ့ ေခါင္းစဥ္တစ္ခု..

ေက်ာင္းသားစစ္ေၾကာင္း ရန္ကုန္ကုိ ခ်ီသင့္၊ မသင့္ မနက္ျဖန္ ဆံုးျဖတ္မည္

အဲဒီမွာ ခ်ီသင့္-မခ်ီသင့္ ဆိုတာကသာ သဒၵါအမွန္ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္လို႔ သင့္-မသင့္.. လို႔ တြဲသံုးမယ္ဆိုရင္ ရန္ကုန္ကို ခ်ီ တက္ဖို႔ သင့္-မသင့္လို႔သာ ျဖစ္ရပါမယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ ‘သင့္’ က ဒီေနရာမွာ ႀကိယာေထာက္ (Supporting Verb) ျဖစ္တာမို႔ သူ႔ကို ခ်ီသင့္-မသင့္လို႔ ႀကိယာမပါဘဲ ဟန္ခ်က္ညီပံုစံနဲ႔ မသံုးႏိုင္ပါဘူး။
မ + Verb + သင့္ –  ပံုစံသာ ျဖစ္ရပါမယ္။

သြားသင့္ – မသြားသင့္ (သြားဖို႔ သင့္- မသင့္)
စားသင့္ – မစားသင့္ (စားဖို႔ သင့္-မသင့္)

(မနက္ဖန္ေတာ့ ကိန္းဂဏန္းအေရးအသား အမွားေတြအေၾကာင္း ေျပာပါဦးမယ္။ ေျပာသာေျပာရတာ က်မ ဖတ္ေစခ်င္ေသာ Media သမားမ်ားက က်မေရးေနတာေတြကိုလည္း ဖတ္ပံုမရပါဘူး..။ က်မ မေန႔က ေထာက္ျပခဲ့တဲ့အမွားေတြက သူတို႔ Website မွာ အဲဒီအတိုင္း မျပင္မဆင္ ခန္႔ခန္႔ႀကီး မွားေနဆဲ..။ ဒါေပမဲ့ အဓိက ျပႆနာက မွားလို႔ေတာင္မွ မွားမွန္း မသိတဲ့ အခါ.. ဒါမွမဟုတ္.. ဘယ္ဟာအမွန္လဲလို႔ေတာင္ သံသယမျဖစ္တဲ့အခါ သူတို႔အမွားကို သူတို႔ ဘယ္လိုသိႏိုင္ပါ့မလဲ။ က်မ ဘက္ကေတာ့ ကိုယ္လုပ္စရာရွိတာကို ဆက္လုပ္ရမွာပါပဲ.. အန္တီမာမာေအးေျပာသလိုဆို.. ေျပာစရာေတြလည္း တပံုႀကီး ရွိေသးတယ္ ဆိုပါစို႔။)