ကိုသန္းလြင္ – ျခစားျခင္း

 

ကိုသန္းလြင္ – ျခစားျခင္း

(မိုုးမခ) ဇန္န၀ါရီ ၂၇၊ ၂၀၁၅

 

(၁)

 

၀န္ထမ္းမ်ားျခစားျခင္းဆိုသည္မွာ မိမိအား ေပးအပ္ထားေသာ တာ၀န္ ႏွင့္ေနရာ ကိုအေၾကာင္းျပဳခါမိမိ ကိုယ္က်ိဳး အတြက္ တစံုတဦးကို ေဖးမအကူအညီေပးျခင္းကိုဆိုသည္၊ ကၽြန္ေတာ္တို႔ႏိုင္ငံၾကီး ေအာက္က်ေနာက္က်ျဖစ္ေနရျခင္းမွာ အုပ္ခ်ဳပ္မႈ ယႏၱရားၾကီး တစ္ခုလံုး၏ေနရာအႏွံ႕ျခစားမႈ (Corruption) မ်ားရွိေနေသာေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

 

(၂)

 

၁၉၅၁ခုႏွစ္၊ ေအာက္တိုဘာလတြင္ လက္နက္ကိုင္လူတစ္ခုကစကၤာပူႏိုင္ငံ ပန္ဂို ဆိပ္ကမ္းတြင္ ဆိုက္ကပ္ ထား ေသာသေဘၤာတစ္စီးမွ ဘိန္းမ်ားကိုအပိုင္စီးမႈတခုျဖစ္ပြားခဲ့သည္။ ဟိုတံုးက စကၤာပူသည္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သိၾကေသာ စကၤာပူ ႏိုင္ငံလိုမဟုတ္ဘဲတရုတ္ႏိုင္ငံႏွင့္ အိႏိၵယႏိုင္ငံတို႔အၾကား ဘိန္းကူးသန္းေရာင္း၀ယ္ၾကရာေနရာတခုျဖစ္ခဲ့သည္။ ကိုလိုနီ အစိုးရက စစ္ေဆးေသာအခါ အစိုးရပုလိပ္အရာရွိ ရာထူးၾကီးသူ အမ်ားအျပားပါ၀င္ပါတ္သက္ေနေၾကာင္း ေတြ႔ၾကရသည္။

ေနာင္ေသာအခါ အဂၤလိပ္အစိုးရက CPIB  ( Corrupt Practice Investigation Bureau)  ေခၚ ျခစားမႈတိုက္ဖ်က္ ေရးအဖြဲ႕ကိုဖြဲ႔စည္းေပးခဲ့သည္။ လြတ္လပ္ေရးရေသာ္ စကၤာပူ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာသူ မစၥတာ လီကြမ္းယူး ကသူသည္ ၀န္ထမ္း မ်ားျခစားပ်က္စီးမႈမ်ားေၾကာင့္ အေထြေထြ ပ်က္စီးယိုယြင္းမႈမ်ားကိုလြန္စြာစိတ္ပ်က္ရပါသည္။ ဤျခစားမႈေတြ ပေပ်ာက္ ေအာင္ ျပဳလုပ္ပါမည္ဟု ကတိေပးသည္။

 

ထို႕ေနာက္ ကၽြန္ေတာ္တို႔သည္ သူ၏စကၤာပူ  Blue Print  ဟုေခၚႏိုင္ေသာ လာဒ္စားသုူတိုက္ဖ်က္ေရးလုပ္ငန္းကို ျမင္ၾကရေလသည္၊ စီပီအိုင္ဘီ အဖြဲ႕ကို ပို၍ လုပ္ပိုင္ခြင္အာဏာမ်ားေပးအပ္ႏိုင္ရန္ ဥပေဒကိုျပဳျပင္ေပးသည္၊ အစိုးရ ၀န္ထမ္းမ်ားလာဒ္မစားေစရန္ သူတို႔၏လစာေငြကို တိုးျမွင့္ေပးသည္။ လာဒ္ယူသူကို အလုပ္မွထုတ္ပယ္၊    ရံုးတင္စစ္ေဆး ျပင္းထန္ေသာေထာင္ဒဏ္၊ ေငြဒဏ္ ေတြ ေပးခဲ့သည္။ ႏွစ္ အနည္းငယ္အတြင္း အက်င့္ပ်က္ တိုက္ဖ်က္ေရးလုပ္ငန္းမွာ ထိေရာက္ေအာင္ျမင္ လွေၾကာင္းေတြ႕ၾကရပါသည္။ 

 

ကက္ဘိနက္၀န္ၾကီးျဖစ္သူ  Wee Toon  Boon  သည္ကန္ထရိုက္တာေတြ က စီစဥ္ေပးေသာ မိသားစုလိုက္ အင္ဒိုနီးရွားႏိုင္ငံ အလည္အပတ္ခရီးကိုစရိတ္ျငိမ္းသြားခဲ့သည္။ ကာလတန္္ဖိုး ေဒၚလာ ငါးသိန္းခန္႔တန္ေသာ ဘန္ဂလို တခုကို လက္ေဆာင္ယူခဲ့သည္။ သူ႕ကို လာဒ္စားမႈတိုက္ဖ်က္ေရးအဖြဲ႔က အေရးယူ ရံုးတင္စစ္ေဆးျပီးေသာ္ ေထာင္ဒဏ္(၄)ႏွစ္အျပစ္ေပးခဲ့သည္။

 

၁၉၈၁/ ၈၂ ခုႏွစ္တြင္၀န္ၾကီး Tech Cheang Wan ဆိုသူမွာ သူတပည့္တစ္ဦ္းက ေျမတစ္ကြက္လ်င္ ေဒၚလာ ေလးသိန္း ႏႈန္းျဖင့္ ေျမႏွစ္ကြက္အတြက္ေဒၚလာရွစ္သိန္းေပးရပါသည္ဟုတိုင္ၾကားခဲ့သည္။ အမႈကိုရဲေတြကစစ္ေဆးေနစဥ္ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ကိုေတြ႔ခြင့္ေတာင္းသည္၊ အမႈစစ္ေဆးျပီး မွသာ ေတြ႔ႏိုင္မည္ဟု လီက အေၾကာင္းျပန္ခဲ့သည္။ စစ္ေဆးခ်က္ ေတြအရ အမႈမွန္ေပၚေပါက္လာခ်ိန္တြင္မိမိဖာသာ သတ္ေသသြားသည္။ မိမိကိုယ္ကို သတ္မေသမွီ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ထံ  စာေရး ေပးခဲ့ရာ သူ႕အမွား လုပ္ရပ္ကို ၀န္ခံစာျဖစ္ေနသည္။

 

အသုဘ သို႔ လီ ေရာက္သြားေသာအခါ ဇနီးျဖစ္သူက ဖံုးဖံုးဖိဖိျဖင့္ မိမိေယာက်္ားအေလာင္းကို သျဂိဳလ္ခြင့္ျပဳပါရန္ ေတာင္းပန္ခဲ့သည္။ ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္က ဆရာ၀န္၏ထြက္ခ်က္ေပၚတြင္ မူတည္သည္ ဟုသာေျဖၾကားခဲ့သည္။ ေနာင္တြင္ ေဆးစာ ထြက္ခ်က္၌  မိမိဖာသာ အဆံုးစီရင္သည္ဟုဆရာ၀န္က မွတ္ခ်က္ေပးသည္။

 

Phey Yew Kok ေခၚ အလုပ္သမား ယူနီယံ ဥကၠဌမွာ ေဒၚလာရွစ္ေသာင္းေက်ာ္ အလႊဲသံုးစားလုပ္ထားပါသည္ဟု စြတ္စြဲခံရသည္။ သူသည္ ရံုးေတာ္သို႔တင္ရေသာ အာမခံကို အဆံုးခံကာ ယိုးဒယားႏိုင္ငံသို႔  ထြက္ေျပးေလသည္၊ ယိုးဒယား တြင္ ၀ရမ္းေျပးအျဖစ္ ရဲေတြ၊ တာ၀န္ရွိသူေတြက ေငြညွစ္ၾကသည္၊ သူသည္ ဆင္းဆင္းရဲရဲ ကြယ္လြန္သြားပါသည္။ ထိုျဖစ္ရပ္မ်ားေၾကာင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၱရား အဆင့္ဆင့္၀န္ထမ္းလုပ္ေနသူေတြသည္လာဒ္စားရန္ အက်င့္ပ်က္ရန္အလႊဲသံုးစား လုပ္ရန္ မစဥ္းစားရဲၾကေတာ့ေပ။ လခကိုလည္း မက္ေလာက္စရာေပးထားသည္ျဖစ္ရာ စကၤာပူႏုိင္ငံသည္ႏွစ္အနည္းငယ္ အတြင္း ျခစားမႈနည္းပါးေသာႏိုင္ငံတစ္ခုျဖစ္လာခဲ့သည္။

ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ထင္သာျမင္သာရွိျခင္း (Transparenay ) တြင္ နံပါတ္ ရ အဆင့္ လိုက္သည္။ ၾသစေၾတးလ်၊ အိုက္(စ္)လန္ ႏိုင္ငံတို႔ထက္ ပိုျပီးလာဒ္စားမႈ ကင္းသည္။ အေမရိကန္ႏုိင္ငံထက္ အဆင့္မ်ားစြာကြာသည္။ မိမိရာထူးေနရာ    (Position) ကို အသံုးခ်၍ မတရားေငြယူမႈ အက်င့္ပ်က္မႈမ်ားကို စကာၤပူႏိုင္ငံက တိုက္ဖ်က္ပံု မွာအျခားႏုိင္ငံမ်ားအတြက္ ဘလူးပရင့္  သဘြယ္အတုယူဘြယ္ေကာင္းလွပါသည္။ 

 

(၃)

 

ကမၻာ့သမိုင္းတြင္ ေခါင္းေဆာင္သစ္တက္ရန္ ျဖစ္လာတိုင္း မိမိေရွ႕က အုပ္ခ်ဳပ္သြားသူကို အပုတ္ခ်တတ္ၾကပါသည္။ စံနစ္ၾကီး ပ်က္စီးေနပါသည္ ဟု လည္းေကာင္း၊ အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈေတြ ေပါမ်ားေနပါသည္ဟုလည္းေကာင္း၊ဆိုတတ္ၾကပါ သည္။ 

 

မိမိကိုယ္တိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ေသာအခါတြင္မူအေျခအေနသည္ဆိုးျမဲဆိုးကာ မိမိလည္းဘာ မွမတတ္ႏိုင္သည္ကို ႏိုင္ငံေပါင္း မ်ားစြာ၌ ဥပမာေပါင္းမ်ားစြာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတြ႔ၾကရပါသည္။ 

 

၁၉၈၂ ခုႏွစ္တြင္ ႏိုက္ဂ်ီးရီးယားႏိုင္ငံ၏  သမၼတ ျဖစ္လာသူ ရွာဂါရီက  “က်ဳပ္အစိုးရိမ္ဆံုးကေတာ့ ဒီႏိုင္ငံမွာအက်င့္ သိကၡာေတြပ်က္စီးေနတဲ့ ကိစၥဘဲ လာဒ္ထိုးတာေတြ၊ ျခစားတာေတြ၊ တာ၀န္ေပါ့ေလ်ာ့တာေတြ မရိုုုးသားၾကတာေတြ အက်င့္ပ်က္ေနၾကတဲ့ ကိစၥေတြပါပဲ” ဟု ေျပာခဲ့သည္။

 

၁၉၇၉ ခုႏွစ္တြင္ ရွာဂါရီ  အစိုးရက ျပည္သူ႕၀န္ထမ္းေတြလိုက္နာရန္ ဟူ၍ ေဆာင္ရန္ ေရွာင္ရန္အခ်က္ေတြကို  National  Guidance  ေခၚ လမ္းညႊန္မႈေတြေပးခဲ့သည္။ ၀န္ၾကီးဌာနအသစ္ဖြင့္ျပီး ကိုယ္က်ိဳးသံုးတာေတြ ျခစားတာေတြ တိုက္ဖ်က္ရန္ ၾကိဳးပမ္းခဲ့ပါသည္။ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ ၌ ပင္ ၀န္ထမ္းေတြလိုက္နာရန္ အခ်က္ေတြကို ထည့္သြင္းေရးခဲ့ပါ ေသးသည္။ သို႔ပါေသာ္လည္း အမ်ားက သိလာၾကသည္မွာ ရွာဂါရီ  ၏လက္ထက္တြင္ ႏုိက္ဂ်ီးရီးယားႏိုင္ငံ ၏ အက်င့္ပ်က္မႈ အေျခအေနမွာပိုျပီးဆိုးရြားလာခဲ့သည္။

 

သူအစိုးရသက္တန္း တစ္ႏွစ္ၾကာေသာ္ စစ္တပ္က သူ႔ထံမွ အာဏာသိမ္းလိုက္သည္။ စစ္တပ္က အေၾကာင္းျပ သည္မွာ ႏိုင္ငံတြင္ ျခစားမႈေတြမ်ားျပားေနေသာေၾကာင့္ဟုဆိုသည္။ ၁၉၈၄ ခုႏွစ္တြင္တက္လာေသာစစ္အစိုးရက ႏိုင္ငံႏွင့္ အ၀ွမ္း အက်င့္ပ်က္ေနတာေတြကို တိုက္ဖ်က္မည္ဟုေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ျပန္သည္။ 

 

၁၉၈၄ ခုႏွစ္တြင္ မိခင္လုပ္ၾကံခံရအျပီး ၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ျဖစ္လာသူ ရာဂ်စ္ဂႏၶီ က ျခစားျခင္း၊ မရိုးေျဖာင့္ျခင္းတို႔ကို အလို မရွိ ဟုေၾကျငာခဲ့သည္။ ေနာက္တစ္ၾကိမ္အတြက္ အေရြးခံရန္ မဲဆြယ္ခ်ိန္တြင္အိႏၵိယ ႏိုင္ငံ ၾကိဳးနီစနစ္ ႏွင့္ ျခစားေနတာေတြ ကို တိုက္ဖ်က္ပစ္ပါမည္ဟု ကတိေပးခဲ့သည္။ အိႏၵိယႏိုင္ငံၾကီး၌ ယခုအခ်ိန္ထိ ထိုျပႆနာေတြရႈတ္ေထြးေနျခင္းမွာအမ်ား သိၾကသည့္အတိုင္း ပင္ျဖစ္ပါသည္။

 

၁၉၈၂ ခုႏွစ္္္တြင္ မကၠစီကိုႏိုင္ငံ၌ သမၼတျဖစ္လာမည့္  Lopez Portillo သည္လြန္ခဲ့ေသာ ၂ ႏွစ္အတြင္း ႏိုင္ငံအတြင္း မွ ထြက္သြားေသာ ေငြပမာဏ သည္ သူတို႔ႏိုင္ငံ  ရာဇ၀င္တစ္ေလ်ာက္လံုးျပင္ပသို႔ထြက္သြားေသာ ေငြပမာဏ ႏွင့္တူညီပါ သည္ဟုဆိုခဲ့ပါသည္။

သူ႕ထံမွ အာဏာလႊဲေျပာင္းယူရမည့္သမၼတ သစ္ Madrid  ကလည္းစံနစ္ၾကီး ပ်က္စီးေနတာကိုတိုက္ဖ်က္ပါမည္ဟု ေျပာရျပန္သည္။ ဆိုဗီယက္ ရုရွားေခါင္းေဆာင္ၾကီး  အင္ဒရိုေပါ့၊  မက္ဆာခ်ဴးဆက္ျပည္နယ္ မိုက္ကယ္ ဒူးကားကစ္ တို႔မွာ လည္းစနစ္ၾကီး တစ္ခုလံုး  ပ်က္စီးေနပါသည္ဟု သတိေပးေၾကြးေၾကာ္ခဲ့ၾကပါသည္။ J.S Furnivall  ၏ စာအုပ္တအုပ္တြင္ ကိုလိုနီအစိုးရလက္ထက္ ဗမာေတြ၏ လူေနမႈစံနစ္ တြင္ ျခစားမႈေတြရွိေနျခင္း မွာ ျမန္မာေတြ၏ ေရွးထံုးစံအတိုင္း ေနတတ္ ၾကေသာအက်င့္ေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္ဟု မွတ္ခ်က္ေပးခဲ့သည္။ 

 

ျခစားျခင္း၊ ၀န္ထမ္းေတြ အက်င့္ပ်က္ၾကျခင္း မွာ မေကာင္းဘူးဟုဆိုေစ၊ ထိုအက်င့္ဆိုးေတြ ပေပ်ာက္ရန္ ပညာ ေပးနည္း အျပစ္ေပးနည္း နည္းမ်ိဳးစံုေအာင္ သံုးကာ ၾကိဳးပမ္းၾကေသာ္လည္း မေအာင္ျမင္ၾကေသးေပ၊  ဤ ျပသနာသည္ ကင္ဆာေရာဂါႏွင့္ အတူတူပင္ျဖစ္သည္ဟုဆိုသူကဆိုၾကသည္။

 

တကိုယ္ေကာင္းဆန္မႈ၊ မိမိကိုယ္က်ိဳးကို ဦးစားေပးေလ့ရွိသည့္ လူ႕အက်င့္ေၾကာင့္ အမ်ားေကာင္းစားေရးကိစၥေတြ ကို ဦးစားမေပးႏိုင္ၾကတာေတြလည္းရွိပါသည္။ ( Conflict of Interest) ဟုလည္း ဆိုၾကသည္။ ေရာဘတ္ကလစ္ဂါတ္ (Robert Klitgaard ) ေခၚစီးပြားေရးပညာရွင္တစ္ဦးက ျခစားမႈျဖစ္ပြားပံုကို ေဖၚျမဴလာတစ္ခုျဖင့္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုခဲ့သည္။

 

ျခစားျခင္း  =  အာဏာပိုင္ဆိုင္မႈ   +  လုပ္ပိုင္ခြင့္ –   တာ၀န္သိမႈ  ဟုဆိုသည္။ 

လူတစ္ဦးတစ္ေယာက္တြင္ လုပ္ပိုင္ခြင့္အာဏာႏွင့္ သူၾကိဳက္သလို ဆံုးျဖတ္ပိုင္ခြင့္ရွိေနလွ်င္ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သူ႕လုပ္ရပ္ အတြက္ ဘယ္သူ႕မွာ မွစ၍ စစ္ေဆးပိုင္ခြင့္ ေမးပိုင္ခြင့္္ မရွိဘူးဆိုလ်င္ေသာ္လည္းေကာင္း၊ ျခစားမႈေတြ  မသမာမႈေတြ ရွိေန ၾကအံုးမည္ဟု အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုႏိုင္ပါသည္။

 

လီကြမ္းယူး၏ ၀န္ထမ္းမ်ားကိုလစာလံုေလာက္စြာ ေပးျခင္း၊ ျခစားသူကို ျပင္းထန္ေသာ အျပစ္ဒဏ္ေပးျခင္းတို႔မွာ ထိုေဖာ္ျမဴလာတြင္ ပါပံုမေပၚ၊ တာ၀န္သိမႈဟု ဆိုအပ္ေသာ ျခစားမႈျဖစ္ပြားျပီးေနာက္ မိမိအထက္အရာရွိမ်ားက မိမိလုပ္ရပ္ကို စစ္ေဆးႏိုင္မႈ ရွိမရွိ ဆိုျခင္း မွာခ်မွတ္ထားေသာ  နည္းဥပေဒ စံနစ္မ်ား ႏွင့္သာဆိုင္ပါသည္၊ လုပ္ထံုးလုပ္နည္း ဥပေဒကို တိတိက်က် ေရးဆြဲထားမွသာ ေရွ႔လူက လုပ္ထားသည္ကို ေနာက္လူေတြက မသမာမႈရွိက ေဖၚထုတ္ ႏိုင္ၾကေပလိမ့္မည္၊

 

လူတစ္ေယာက္ထဲကို အာဏာေတြစုပံုေပးထားမည္၊ သူ႔ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ဆန္းစစ္ေ၀ဖန္သည့္ စံနစ္မရွိဘူးဆိုလွ်င္ ေတာ့ မသမာမႈေတြမွာ မလႊဲမေသြျဖစ္ရပါေတာ့မည္။ အာဏာရွင္စံနစ္၌ ျခစားမႈေတြျဖစ္ရသည္မွာ ဤအခ်က္ေၾကာင့္ ပင္ျဖစ္ပါသည္။ ငါးတစ္ေကာင္သည္ ေခါင္းကပုပ္သိုးေနလွ်င္ တစ္ေကာင္လံုး မေကာင္းႏိုင္ပါဟု ဥပမာေပးၾကပါသည္။

 

ေက်ာက္ေရာဂါမွာ ကမၻာၾကီးမွ ရွင္းရွင္းေပ်ာက္သြားသလို ျခစားမႈသည္  တစ္ခ်ိန္တြင္ ပေပ်ာက္ရမည္ဟု ဆိုသူက ဆိုၾကသည္။ ေက်းကြ်န္စံနစ္ ပေပ်ာက္သြားရသည္မွာလည္း တိုးတက္လာေနေသာ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈစံနစ္ ကလက္မခံေတာ့ ေသာေၾကာင့္ျဖစ္ပါသည္၊ ထိုနည္းတူ မိမိဖါသာထင္ရာလုပ္ႏိုင္သည့္ ဤအာဏာရွင္စံနစ္ႏွင့္အတူ ျခစားေသာအေလ့အက်င့္ သည္ လူ႕ယဥ္ေက်းမႈ ကလက္မခံလ်င္ တျဖည္းျဖည္း ခ်ဳပ္ျငိမ္းသြားရမည္ ျဖစ္ပါသည္။ 

 

သို႔ပါေသာ္လည္း ျခစားမႈမ်ား မွာ တကမၻာလံုး ေနရာအႏွံ႕ရွိေနဆဲပင္ျဖစ္ပါသည္။ အာဖရိကႏိုင္ငံမ်ားတြင္ ဂ်ီဒီပီ ၏ ေလးပံု တစ္ပံုမွာ စံနစ္မေကာင္းမႈေၾကာင့္ ဆံုးရံႈးေနၾကရသည္ဟုဆိုသည္။ ကုလသမဂၢက  ခန္႔မွန္းရာတြင္ ကမၻာၾကီးတခုလံုး ၏ စီးပြားေရးစံနစ္၏လည္ပါတ္ေငြ ဆယ္ရာခိုင္ႏႈန္းသည္ လာဒ္ယူသူတို႔လက္သို႔ က်ေရာက္ရသည္ဟုခန္႔မွန္းၾကသည္။

 

အာဖဂန္နစ္စတန္ႏုိင္ငံ ထူေထာင္ေရးအတြက္ အေမရိကန္အစိုးရသည္ ၁၀၄ ဘီလီယံ ေဒၚလာမွ် သံုးစြဲျပီးျပီ ဟုဆို သည္။ သို႔ပါေသာ္လည္း ၾကားလူမ်ား၏ အလြဲသံုးစားလုပ္မႈေၾကာင့္ တကယ့္ဖြ႕ံျဖိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ားသို႔ေရာက္ရေသာ ေငြ ရာခိုင္ႏႈန္းကို တြက္ခ်က္ခန္႔ မွန္း၍ပင္ မရေလာက္ေအာင္နည္းပါးသည္ဟုဆိုသည္။ ဤပမာဏသည္ ကမၻာ့စစ္အျပီး ဥေရာပ တစ္တိုက္လံုး ဖြ႕ံျဖိဳးေရးအတြက္သံုးရသည့္  (Marshall  Plan) ေဒၚလာႏွင့္ ကာလတန္ဖိုးခ်င္း ကိုက္ညီသည္ဟုလည္းခန္႔မွန္း ၾကသည္။ 

 

သို႔ပါေသာ္လည္း ျခစားမႈ လာဒ္ယူမႈ အေပးအယူေတြရွိေနသည့္ၾကားမွ တရုတ္ျပည္ၾကီး၏  စီးပြားေရး ဖြ႕ံျဖိဳးတိုးတက္ မႈ ကို ကမၻာကေတြ႔ၾကရသည္။ အစိုးရတာ၀န္ရွိသူ အရာရွိမ်ား ႏွင့္ စီးပြားေရးသမား မ်ား ၏ဆက္ဆံမႈက မူမမွန္ဘူးဆိုေစ အစိုးရက မ်က္စိတစ္ဖက္မွိတ္ခါ  မသိဟန္ေဆာင္ထားသည္။ ထိုအက်င့္ပ်က္မႈေတြကို ႏွိမ္ႏွင္းလ်င္စီးပြားေရးလည္ပတ္ မႈကို ထိခိုက္မည္ဟုဆိုၾကသည္၊ တရုတ္အစိုးရသည္ ျခစားမႈေတြကို သိသိသာသာတိုက္ဖ်က္ေနသည္။ ယခင္က အရာရွိကို လာဒ္ထိုးေငြေပးလ်င္ မိမိလုပ္ခ်င္ရာလုပ္ခြင့္ရသည္။ အခု လာဒ္ေငြေပးကားေပးစရာမလို၊ အရာရွိကလည္း မိမိလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ခြင့္ လိုင္စင္ကို ခ်ေပးလိမ့္မည္ မဟုတ္ေပ။ ဤနည္းျဖင့္ လုပ္ငန္းေတြ ေႏွာင့္ေႏွးကုန္ၾကသည္။

 

(၄)

 

ျခစားမႈပေပ်ာက္ေရးအတြက္ ေဖာ္ျမဴလာေတြ အဆင္သင့္ရွိၾကပါသည္။ ေခါင္းေဆာင္ေတြ၌ ထိုအက်င့္ဆိုးကို တိုက္ဖ်က္လိုေသာဆႏၵ  (Political Will  ) စိတ္ရွိရန္သာလိုသည္။

ပထမအဆင့္အေနျဖင့္ ထင္ရွားေသာ သူခိုးၾကီးမ်ား၊ ျပစ္မႈက်ဴးလြန္ထားသူမ်ား မသမာမႈျဖင့္ၾကီးပြားေနသူမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္အေရးယူရမည္။ ဤအက်င့္ဆိုးကို တိုက္ဖ်က္ေရးအတြက္ ဤအခ်က္ မွာအေရးၾကီးသည္။ ၾကီးမားေသာ ေငြ ပမာဏ ကို မတရားသျဖင့္ ရယူထားသူေတြကို ထင္ထင္ရွားရွား အျပစ္ေပးလွ်င္ ေအာက္က အေသးအဖြဲ  ျပစ္မႈက်ဴးလြန္မည့္ သူမ်ားကို သတိေပးရာေရာက္သည္။

 

ျခစားသူကို ျပည္သူေတြက တိုင္တန္းရာတြင္ တေနရာထဲမွာျပီးႏိုင္ေသာ One Stop Office မ်ားကို ဖန္တီးေပးထား သင့္သည္၊ email ကဲ့သို႔ေသာ အင္တာနက္မွ တိုင္လိုသူေတြကို တိုင္ႏိုင္ရန္လမ္းဖြင့္ေပးထားသင့္သည္၊ အေရးယူေရး မယူ ေရး မွာ တိုင္ပံုတိုင္နည္းေပၚတြင္မူမတည္ဘဲ ကိစၥ အရပ္ရပ္ကို တခုစီ ခြဲျခမ္းစိတ္ျဖာၾကည့္ၾကရမည္၊ လ်ိဳ႔၀ွက္ ထားရန္ လိုအပ္သလို တိုင္တန္းသူ၏လံုျခံဳေရးကိုလည္း အကာအကြယ္ေပးထား သင့္သည္၊ အေရးၾကီးသည္မွာ အစိုးရက စံုစမ္း အေရးယူ ေနျပီဆိုလ်င္ တိုင္တန္းသူသိသာႏိုင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ထားသင့္သည္၊ 

 

 စစ္ေဆးျပစ္ဒဏ္ စီရင္ျခင္းကိစၥကို အမ်ား ျမင္ႏိုင္ေရး မွာအေရးၾကီးသည္။ ျမန္မာျပည္တြင္ စသံုးလံူး ကဲ့သို႔ေသာ ျခစားမႈ တိုက္ဖြဲ႔ေရးအဖြဲ႔မ်ားရွိၾကပါသည္၊ စသံုးလံုး အဖြဲ႔သည္ လုပ္ပိုင္ခြင့္မ်ား အလံုအေလာက္ရွိရပါမည္၊ ထိုလုပ္ပိုင္ခြင့္ ကို အလြဲ သံုးစား မျပဳေစရန္ ေစာင့္ၾကည့္သူမ်ားလည္း ရွိရပါမည္၊ မသမာမႈကို ေတြ႔ရွိပါက ေရကုန္ေရခမ္း လိုက္ၾကရမည္၊ စစ္ေဆးဆဲ အမႈ မ်ားကို အမႈမွန္မသိရေသးမွီ တတ္ႏိုင္သမွ် လွ်ိဳ႔၀ွက္ထားသင့္သည္၊

 

က်န္းမာေရးကိစၥမ်ား တြင္ မျဖစ္မွီက ၾကိဳတင္ကာကြယ္ရသည့္နည္းတူ ျခစားမႈမ်ားမျဖစ္မွီကာကြယ္ႏိုင္ရန္ ျဖစ္တတ္ေသာ သေဘာသဘာ၀ကို နားလည္ရန္ လိုပါသည္။ 

၀န္ထမ္းမ်ားကိုျခစားစရာမလိုဘဲ  လူတန္းေစ့ေနႏိုင္ေရး ကေလးမ်ားကို စာသင္ ေပးႏိုင္ေရး ရွိေစရမည္၊

ႏိုင္ငံတိုင္းတြင္ မိမိဓေလ့ထံုးတမ္းဆိုင္ရာ အခက္အခဲေတြရွိတတ္ၾကေပရာ ေပၚလစီခ်မွတ္သူအတြက္ မိမိႏိုင္ငံတြင္ ဘာေတြျဖစ္ေနသည္ဆိုျခင္းကို အေသအခ်ာသိရန္လိုပါသည္။ ထိုသို႔သိႏိုင္ရန္ျပည္သူေတြ၏ Feed back  လိုပါသည္၊ ႏိုင္ငံေတာ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတြင္ အၾကမ္းအားျဖင့္ က႑ ေတြ ခြဲမည္ဆိုလ်င္ ဥပမာအားျဖင့္  

 

(၁) အစိုးရ ပေရာဂ်က္  Contract မ်ား 

(၂) ရဲႏွင့္ တရာရံုး၊ 

(၃)ေဆးရံု ႏွင့္ က်န္းမာေရး၊ 

(၄)အေကာက္ခြန္၊ ဘဏ္ႏွင့္

(၅) ကုန္သြယ္ေရး၊ ႏိုင္ငံျခားသို႔ ပစၥည္းတင္ပို႔ျခင္း၊ သြင္းယူျခင္းဟူ၍  ေခါင္းစဥ္မ်ားခြဲႏိုင္ပါသည္၊

 ႏိုင္ငံတြင္းမွ ထင္ရွားေသာစီးပြားေရးသမား ၄၀ (သို႔) ၅၀ ခန္႔ကို စုစည္း၍ သူတို႔ထံ မွ အၾကံဥာဏ္ေတြ ေတာင္းခံႏိုင္ပါသည္။ ရည္ရြယ္ခ်က္မွာ မိမိတို႔လက္ေတြ႔အလုပ္လုပ္ၾကရာတြင္ ေတြ႔ၾကရေသာ အခက္အခဲႏွင့္ ၀န္ထမ္းမသမာမႈမ်ား မျဖစ္ေစေရး အကာအကြယ္ေပးႏိုင္ရန္ျဖစ္ပါသည္၊ 

 

သူတို႔အေတြ႔အၾကံဳမ်ား  အၾကံျပဳခ်က္မ်ားကိုမူတည္ျပီး လက္ရွိ စံနစ္ကို လိုအပ္ပါက ျပဳျပင္ႏိုင္ရန္ ျဖစ္ပါသည္၊ အဖြဲ႔အလိုက္ အစီရင္ခံစာ ေရးေစ၍ သူတို႔အဆို ျပဳခ်က္မ်ားကို နားေထာင္ရပါမည္၊  ကၽြန္ေတာ္တို႔ ႏိုင္ငံ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ားတိုးတက္ေစေရး အတြက္ အစိုးရက အလြန္ စိတ္၀င္စားေၾကာင္းျပသရပါမည္၊ ထိုအၾကံျပဳခ်က္မ်ား အတိုင္း လိုက္နာေဆာင္ရြက္သင့္ပါသည္၊ အကယ္၍ လိုက္နာေဆာင္ရြက္ရန္မျဖစ္ႏိုင္ပါက မိမိတြင္ ခိုင္လံုေသာ အေၾကာင္း ျပခ်က္ေတြရွိရပါမည္၊ ဒါငါ့လုပ္ခြင့္ မို႔ ခြင့္ မျပဳႏိုင္ဆိုေသာ သေဘာမထားရပါ၊

 

ထိုအရာမ်ား မွာမွန္ပါသည္။ သို႔ပါေသာ္လည္း ထိပ္ပိုင္းေခါင္းေဆာင္ၾကီးမ်ားပါ ျခစားေနလွ်င္ ဘာလုပ္ရမလဲဟု ေမးစရာရွိသည္။ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားအဖို႔ မိမိရည္ရြယ္ခ်က္ ေအာင္ျမင္ေအာင္ အျခားနည္း ဘာနည္းမွ မရွိလ်င္ တာ၀န္ရွိ သူကို  လာဒ္ထိုးရမွာ ေသခ်ာပါသည္၊ Prisoner’s dilemma  ဟုေခၚသည္။ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္ၾကီးေတြ လုပ္ငန္းရွင္ၾကီးေတြ အေပးအယူမွ်ျပီး လုပ္ခ်င္ရာေတြလုပ္ေနၾကလ်င္ Corrupt Eqilibricum  ဟုေခၚျပီး နစ္နာရသူမွာ ျပည္သူမ်ား ပင္ျဖစ္သည္။

 

ထိုအေျခအေနတြင္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ဘာတတ္ႏိုင္သနည္း၊ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဘာမွ မတတ္ႏိုင္ပါ။ 

 

မိမိကိုယ္က်ိဳးကိုသာ ၾကည့္ေသာေခါင္းေဆာင္ေတြသည္ မိမိထိမ္းခ်ဳပ္ထားႏိုင္ေသာ အရာကို မိမိကိုယ္ကို  အထိခိုက္ခံ၍ အလြယ္တကူ လႊတ္ေပး ၾကမည္မဟုတ္ေပ၊

 

ကမၻာႏွင့္ အ၀ွမ္းေတြ႕ၾကရေသာ Third  Wave Democratic  Reform  ဆိုသည္မွာ ထိုကဲ့သို႔ေသာ အာဏာရွင္ ေခါင္းေဆာင္မ်ား ကိုျပည္သူလူထုက ပုန္ကန္ျဖဳတ္ခ်ေနျခင္းကိုေခၚပါသည္၊ ျခစားေနေသာ စံနစ္သည္ သက္ဆိုးမရွည္ႏိုင္၊ မသမာမႈမ်ားႏွင့္ မိမိကိုယ္ကို ခ်မ္းသာေအာင္လုပ္လ်င္ တခ်ိန္တြင္ မေကာင္းမႈသည္ မိမိထံ ျပန္ေရာက္လာမွာေသခ်ာပါ သည္၊ မိမိ အျပဳအမူကို အာဏာျဖင့္ ဖံုးကြယ္ႏိုင္လ်င္လည္း ခဏတာအခ်ိန္သာရမည္၊ မိမိ နာမည္ေကာင္းတည္တံ့လိုလ်င္ စည္းကမ္းဥပေဒ ေဘာင္အတြင္းေနထိုင္ျခင္းမွာ အေကာင္းဆံုးနည္းလမ္းပင္ျဖစ္ပါသည္၊  

 

 

 Xxxx