သူတိုု႔အာေဘာ္ ျငိမ္းခ်မ္းေအး

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး – ျပည္သူခမ်ာ ကြၽန္ဝယ္ရာ အဆစ္ပါ

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး – ျပည္သူခမ်ာ ကြၽန္ဝယ္ရာ အဆစ္ပါ
ဇန္န၀ါရီ ၆၊ ၂၀၁၄
(သည္ေလဒီးစ္နယူးစ္)

ဒီေဆာင္းပါး က (၂၀၁၂)  ေခတ္ေမာင္း ေဆာင္းပါးေဟာင္းကို အေျခခံၿပီး (၂၀၁၅) အတြက္ ေရးထားတာပါ။  စစ္လႊတ္ေတာ္ ႏိုင္ငံေရး  မိုက္တြင္းနက္သထက္ နက္လို႔ လာေနပါၿပီ။  ေဘးတီး၊ အပံ့အပိုး၊ ပေယာဂေတြလည္း စံုလွပါတယ္။  သီတဂူ ဆရာေတာ္ရဲ႕ မွတ္ခ်က္ကလည္း ၾသဇာရွိသူစကားမို႔ ပြက္ေလာေတြရိုက္ခဲ့တယ္။

အခုဆိုရင္ (၂၀၁၅) ေရြးေကာက္ပြဲလည္း အခ်ိန္ အၾကမ္းဖ်င္း သတ္မွတ္ပါၿပီ။  ဗိုလ္သိန္းစိန္ သမၼတ ဒုတိယသက္တမ္း အ တြက္ လာမယ့္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဆက္လက္ယွဥ္ၿပိဳင္မယ့္အေၾကာင္းလည္း ေလာ္ဘီေတြကတဆင့္ ေလသံေတြထြက္ လာ ပါၿပီ။  ဗိုလ္သိန္းစိန္၊ ဗိုလ္ေရႊမန္း သူတို႔အခ်င္းခ်င္း သမၼတေနရာလုဖို႔ျဖစ္တဲ့ “အခက္” ဟာ  ဒီမိုကေရစီအင္အားစုအတြက္ “အခ်က္” ပဲလို႔ ထင္ျမင္ယူဆသူေတြ မွားပါမယ္။ သူတို႔ ဘယ္ေလာက္ပဲ ေနရာလုလု စစ္အုပ္စု၊ ဦးပိုင္နဲ႔ အေပါင္းအပါ လူတစု အက်ိဳးစီးပြားကိုသာ ကာကြယ္လုိျခင္းမွ ဘံုတူပါတယ္။ ဒါကို အေျခခံတဲ့ စုစည္းမႈမ်ဳိး စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြမွာ အျမဲရွိပါတယ္။  ဒီမိုကေရစီအင္အားစုဘက္ကေတာ့  စစ္လႊတ္ေတာ္ထဲမွာပဲ တဝဲဝဲလည္ရင္း စစ္အုပ္စု စနစ္တက် က်ဳံးသြင္း ေဖာ္ေဆာင္ ေနတဲ့ ေန႔စဥ္ ထိုထို ဤဤ ျဖစ္စဥ္ေတြေနာက္ကိုလိုက္ရင္း (၂၀၁၅) သာေရာက္လာခဲ့တဲ့ ခိုင္မာတဲ့ဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ဳိး၊ ရပ္ တည္မႈမ်ဳိး မျပႏိုင္သလို၊ တိုင္းရင္းသားပါတီေတြအပါအဝင္ ညီညြတ္တဲ့ စုစည္းမႈမ်ဳိးလည္း မလုပ္ႏိုင္ေသးပါဘူး။  တိုင္းျပည္ အနာဂတ္ ရတက္မေအးစရာပါပဲ။  ျပည္သူ႔ဘဝေတြလည္း တကယ့္ကို နာလွပါၿပီ။

ဒီ “ျပည္သူခမ်ာ ကြၽန္ဝယ္ရာ အဆစ္ပါ” ေဆာင္းပါးကဆုိခဲ့တဲ့ ေနာက္ဆံုးသတင္းေတြ အနည္မထိုင္ခင္ ၿပီးခဲ့တဲ့အပတ္ ျပည္ တြင္းဂ်ာနယ္အတြက္ ႏွစ္စရက္မွာ ေရးခဲ့တာပါ။  မိုးမခစာဖတ္ပရိသတ္မွာလည္း ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးအနာဂတ္အတြက္ ေျပာစရာ တခုခုရွိရင္ အျမင္ေတြ ျပန္လည္ၾကားခ်င္ပါတယ္။
×××××××××

ႏွစ္သစ္ဟာ ေရာက္ရွိလ႔ိုလာခဲ့ပါၿပီ။ ျပည္သူေတြရဲ႕ (၂၀၁၅) ဒီမိုကေရစီအိပ္မက္ ဘယ္ေလာက္အထိ ဒီႏွစ္သစ္မွာ အေကာင္ အထည္ေဖာ္ႏိုင္ပါမလဲ။  ၿပီးခဲ့တဲ့ (၂၀၁၄) ဟာ အေကာင္းအေျပာင္းအလဲ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းေတြနဲ႔စခဲ့ေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ အၾကမ္းဖက္ လူသတ္ ေသြးစြန္းမႈေတြ၊ မတရားမႈေတြ အျပည့္နဲ႔သာ စိတ္ပ်က္ဖြယ္ အဆံုးသတ္ခဲ့ရတယ္။ လက္ရွိ စစ္တ ပိုင္းအစိုးရ၊ စစ္လႊတ္ေတာ္နဲ႔ စစ္တပ္ဟာ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ အေျပာင္းအလဲ အသံဘယ္ေလာက္ပင္ ညံေနေပမဲ့ စစ္အုပ္စု အက်ိဳးစီးပြားနဲ႔ အာဏာကို နည္းနည္းေလးမွ အထိအပြန္းမခံႏိုင္ေၾကာင္းကို အေျခခံဥပေဒ ျပင္ဆင္ေရး ေႏွာင့္ေႏွးမႈ၊ ၿငိမ္း ခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြမွာ သေဘာထားတင္းမာျပမႈလိုမ်ဳိးကအစ၊ ကခ်င္မွာ အေျမာက္သံေပးခဲ့မႈ၊ သတင္းေထာက္ ကိုပါ ႀကီးကို သတ္ျပခဲ့မႈအလယ္၊ လက္ပံေတာင္း အၾကမ္းဖက္လူသတ္ျဖစ္စဥ္အဆံုး ပံုစံအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ဘီလူးသရုပ္ စစ္အာဏာရွင္ စနစ္ အစြယ္ေငါေငါကို ထုတ္ျပခဲ့တယ္။

ျပည္သူအတြက္ ဒီမိုကေရစီေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ျဖည့္ဆည္းေပးရာ ဒီမိုကေရစီအင္အားစုဘက္ရဲ႕အလုပ္ကလည္း မွန္းခ်က္နဲ႔ႏွမ္းထြက္မကိုက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။   ဒီမိုကေရစီတုိက္ပြဲရဲ႕မ႑ိဳင္ျဖစ္တဲ့ အတိုက္အခံပါတီ ဒီခ်ဳပ္ ႏွစ္ကုန္သတင္းစာရွင္းလင္းပြဲျပဳေတာ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ထည့္ဆိုသြားခဲ့တယ္။  (၂၀၁၂) ၾကားျဖတ္ေရြးေကာက္ပြဲဝင္စဥ္ကဆိုခဲ့တဲ့ တရားဥပေဒ စုိးမုိးေရး၊ (၂၀၀၈) အေျခခံဥပေဒျပင္ေရး၊ ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ဆိုတာေတြက ပါတီမူဝါဒကိုသာ ခ်ျပခဲ့ျခင္းပါ၊ ကတိကဝတ္မဟုတ္ပါ။ သူတို႔ မတည္ႏိုင္တဲ့ ကတိေတြ မေပးခဲ့၊ မေပးလိုပါ။  အတတ္ႏိုင္ဆံုးႀကိဳးစားမယ္ဆိုတဲ့ ကတိသာ ေပးခဲ့၊ ေပးႏိုင္ပါတယ္တဲ့။

ဒါ့အျပင္ (၂၀၁၅) ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ေတာင္ အစိုးရက ေရြးေကာက္ပြဲရက္ သတ္မွတ္မွသာ ဝင္/မဝင္ တရားဝင္ လူထုကို အသိေပးမယ္လို႔ပါ ဆိုသြားခဲ့တယ္။  ဒါဟာ ဒီခ်ဳပ္ရဲ႕ ၿပီးခဲ့တဲ့ ဒီဇင္ဘာလလယ္မွာျပဳလုပ္ခဲ့တဲ့ ပထမအႀကိမ္ ဗဟိုေကာ္မတီ စတုတၳအႀကိမ္ အစည္းအေဝးက ေရြးေကာက္ပြဲဆိုင္ရာဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ထပ္ေလာင္းအတည္ျပဳျခင္းလည္း ျဖစ္တယ္။  ဒါေပ မဲ့ ဒီသေဘာဟာ ပုဒ္မ (၄၃၆) ျပင္ေရး လူထုလက္မွတ္ (၅) သန္းနီးပါး ေကာက္ၿပီးခ်ိန္၊ စစ္အုပ္စုဘက္က မျပင္လိုေၾကာင္း သေဘာထားတင္းျပခ်ိန္၊ ျပည္သူကလည္း ဖြဲ႕စည္းပံုျပင္ေရး လူထုလုပ္ရွားမႈေတြ ဆက္လက္ေဖာ္ေဆာင္ဖို႔ အားသန္ေနခ်ိန္မွာ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ေခါင္းေဆာင္တစ္ဦးျဖစ္သူ ဦးဉာဏ္ဝင္းဆိုခဲ့ဖူးတဲ့ “ျပင္ျပင္/မျပင္ျပင္ ဝင္မယ္” ဆိုတဲ့ အရံႈးေပးေရးဝါဒ သေဘာထား လမ္းေၾကာင္းခဲ့မႈမ်ဳိး ဘာေၾကာင့္လုပ္ခဲ့သလဲဆိုတာကိုေတာ့ ေက်နပ္ေလာက္ေအာင္ မေျဖရွင္းႏိုင္ပါဘူး။

အခုအခ်ိန္က်မွ ဝင္/မဝင္ မဆံုးျဖတ္ေသးဘူး ဘယ္ေလာက္ပဲဆိုေနေန (၂၀၁၅) ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပရင္ ဒီခ်ဳပ္ ဝင္မွာ ကေတာ့ ေသခ်ာသေလာက္ပါပဲ။  စစ္အုပ္စုဘက္ကလည္း အေနာက္အုပ္စုနဲ႔ စီးပြားဆက္ဆံလုပ္ခြင့္ ပနံသင့္ေနတဲ့ လက္ရွိ အေနအထားကို လက္လႊတ္လိုမွာမဟုတ္တဲ့အတြက္ အေရျခံဳဒီမိုကေရစီလမ္းကို ဆက္ေဖာ္ေဆာင္၊ အသာစီးယူ ဖန္တီးထား တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔  စစ္လႊတ္ေတာ္ႏိုင္ငံေရးကို ဆက္ေလွ်ာက္ဦးမွာပါပဲ။

လူထု ဒီမိုကေရစီ အေရးအတြက္ (၂၀၁၅) မွာ ထိေရာက္မယ့္အလုပ္ေတြ မျဖစ္မေနလုပ္ျပဖို႔ အေရးတႀကီးလိုေနတဲ့ အခုလို အခ်ိန္မွာ ဒီခ်ဳပ္ေျပာတဲ့ဆိုခဲ့သမွ်က ‘ကတိ’ မဟုတ္ ‘မူဝါဒ’ သာျဖစ္တယ္ အေၾကာင္းျပမႈေတြ၊ ေရြးေကာက္ပြဲ ‘ဝင္/မဝင္’ ဆိုတာေတြ အတြက္ စကားလံုးအျငင္းပြားမႈ၊ အထအနေကာက္လိုမႈေတြ မလုပ္လိုပါ။  တိုင္းရင္းသားအားလံုး ျပည္သူအမ်ားစု သာတူညီမွ် လြတ္လပ္ ၿငိမ္းခ်မ္း လူမႈစီးပြား ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ ရရွိစံစားႏိုင္မယ့္ အခင္းအက်င္းမ်ဳိး အနာဂတ္မွာ အမွန္တကယ္ ဖန္တီးတည္ေဆာက္ႏိုင္မယ့္ တိုင္းျပည္အုတ္ျမစ္ တရားမွ်တတဲ့ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒနဲ႔ ဒီမိုကေရစီစနစ္အဖြဲ႕အစည္း တခုသာ အေျခခံက်က် ေျပာင္းလဲတည္ေဆာက္ယူႏိုင္ဖို႔သာ ေဇာင္းေပးတိုက္တြန္းလိုပါတယ္။

၁) ‘ရွိသူမ်ား’ ႏွင့္ ‘မရွိသူမ်ား’
လက္ရွိ တိုင္းျပည္ ျပႆနာ ဟာ ဗိုလ္သိန္းစိန္၊ ဗိုလ္ေရႊမန္း၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အစရွိသျဖင့္ စစ္အုပ္စု၊ အတိုက္အခံ ဒီမိုကေရစီအင္အားစု ပုဂၢလိကသေဘာ အျငင္းပြား၊ အျမင္မတူျဖစ္ေနတဲ့ အေပၚယံျပႆနာမဟုတ္ပါ။  တိုင္းျပည္မွာ ရာစု ဝက္ေက်ာ္ ရွင္သန္ခဲ့တဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဆိုးေၾကာင့္ အာဏာပိုင္နဲ႔ လူတစ္စုသာေကာင္းစားေစတဲ့ တဖက္ေစာင္းနင္း လူမႈ၊ စီးပြား၊ က်န္းမာ၊ ပညာ အရာရာ တရားမွ်တ သာတူညီမွ်မႈ ကင္းမဲ့ေနတဲ့ စနစ္အဖြဲ႕အစည္းျဖစ္ေနျခင္းက အဓိက ပင္မ ေရေသာက္ျမစ္ ႏိုင္ငံေရးေရာဂါ ျပႆနာႀကီးပါ။  ‘ရွိသူမ်ား’ နဲ႔  ‘မရွိသူမ်ား’ ‘Haves’ Vs. ‘Have-nots’ ကြာျခားခ်က္ ျမင့္မား ေနျခင္း၊ မတရားမႈ အဓမၼဝါဒ ႀကီးစိုးေနျခင္းကို (၂၀၁၅) နဲ႔ အလြန္ အနာဂတ္တိုင္းျပည္မွာ အေလးထားေပ်ာက္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ရမွာပါ။

၂) ဓားမိုးကာ ေရစီးၾကမ္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီအတုအိပ္မက္ကေန ႏိုးထသင့္ၿပီ

စစ္ဖြဲ႕စည္းပံုနဲ႔ သံမဏိႀကိဳးခတ္ တုန္႔ေႏွာင္ၿပီး စစ္အာဏာရွင္ အသြင္ေျပာင္း၊ အေရခြံလဲ၊ စစ္အုပ္စု အက်ိဳးစီးပြား၊ လံုျခံဳမႈ အတြက္ သက္သက္ စိတ္ႀကိဳက္ျခယ္လွယ္ ထင္တိုင္းၾကဲလုပ္ခဲ့တဲ့ (၂၀၁၀) ေရြးေကာက္ပြဲ အပါအဝင္ လက္ရွိ ျဖစ္ေပၚေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးတိုးတက္မႈ အေျပာင္းအလဲဟာ အစကတည္းက သေႏၶမမွန္ခဲ့တဲ့အတြက္ ယံုၾကည္ကိုးစားေမွ်ာ္လင့္မႈနဲ႔ မထိုက္ တန္ခဲ့ပါဘူး။  ဒါေပမဲ့ အေၾကာင္းေၾကာင္းေၾကာင့္ (၂၀၁၁) ေနာက္ပိုင္းကေန အခု “ဆုတ္လည္းဆူး စားလည္းရူး” ျဖစ္ေနတဲ့ လက္ရွိအေျခအေနအထိေရာက္ခဲ့ျခင္းဟာ လံုေလာက္ပါၿပီ။ ေထာင္ေျခာက္ေတြအျပည့္နဲ႔ ဆူးခင္းလမ္းကို ပန္းေမြ႕ယာ၊ ေရႊေကာ္ေဇာ္ခင္း အလား အရာရာ အေကာင္းျမင္ စိတ္ကူးယဥ္ ေလထဲ တိုက္အိမ္ေဆာက္၊ မစားရဝခမန္း ေျပာေန၊ ေတြးေန၊ လုပ္ေနရတဲ့ ဓားမိုးကာ ေရစီးၾကမ္းတဲ့ ဒီမိုကေရစီအတု အိပ္္မက္ (၂၀၁၅) မွာ ႏိုးထသင့္ပါၿပီ။

၃) မိေအး အခါခါ နာရတဲ့ အျဖစ္
ဗိုလ္ေနဝင္း က “ဆိုရွယ္လစ္” ဆိုင္းသံေလးတီးေပးေတာ့ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးေတြ ‘ေဂြး’ တက္ေအာင္ ‘က’ ခဲ့ဖူးၾကတယ္။  ျပည္သူေတြလည္း ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ ၾကည့္ၿပီး ဟုတ္ႏိုးႏိုးနဲ႔ “ဆင္ဟဝါေခြးေမွ်ာ္” တဲ့ ဇာတ္လမ္းခင္းခဲ့ၾကရတယ္။  ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး အစိုးရ ခင္းတဲ့ ဗမာ့ ဆိုရွယ္လစ္ ေခတ္ေျပာင္းေတာ္လွန္ေရးႀကီးကို “ေခြးကတက္” ကေနပဲ လိုက္ရ လိုက္ရ ဆိုတဲ့ “သူေတာင္းစား ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္” ေခတ္ထခဲ့ၿပီး အေတြ႕ၾကံဳရင့္၊ သိကၡာရွိ၊ လြတ္လပ္ေရးသမိုင္းမွာ အေရးပါ၊ အရာ ေရာက္ခဲ့တဲ့ ႏိုင္ငံေရးသမားႀကီးတခ်ိဳ႕ ႏိုင္ငံေရး ေသ၊ ေခြးလံုးလံုး ျဖစ္ခဲ့ၾကရတယ္။

အခုလည္း စစ္အုပ္စုက “ဒီမိုကေရစီ” ေဗ်ာသံေပးေတာ့ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြ မေနႏိုင္၊ မထိုင္ႏိုင္ ထပ္ ‘က’ ခဲ့ၾကျပန္ တယ္။ မေဟာသဓ သားတရားစီရင္ခန္းလို မိခင္ရင္းမို႔ ဘီလူးမနဲ႔ယွဥ္ ျပည္သူဆိုတဲ့ ‘သား’ ကို အနာခံၿပီး မလုခ်င္လို႔ အေျခအေန၊ အခ်ိန္အခါအေလ်ာက္ အလိုက္သင့္ ျပဳမူေဆာင္ရြက္ေနရပါတယ္ဆိုတဲ့အေၾကာင္းျပခ်က္က လက္ေတြ႕မွာ အက်ိဳးပိုမဲ့၊ ျပည္သူကို ပိုနစ္နာေစျခင္းျဖစ္ေစတယ္ဆိုတာဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ (၄) ႏွစ္အတြက္ ျဖစ္ေပၚခဲ့တဲ့ ျပည္သူ႔ အသက္၊ အိုး အိမ္၊ စည္းစိမ္၊ ဆံုးရံႈး နစ္နာမႈေတြအျပည့္နဲ႔ “မိေအး အခါခါနာရတဲ့အျဖစ္” ေတြက သက္ေသပါ။

၄) အာဏာရွင္ဆိုတာ
မင္းစည္းစိမ္ ဆိုတာ ေလာကီစည္းစိမ္ထဲမွာ အႀကီးတကာ့ အႀကီးဆံုး စည္းစိမ္ျဖစ္တဲ့အတြက္ တည္ျမဲႏိုင္ဖို႔ အစြမ္းကုန္ ႀကိဳး စားခဲ့ၾကတာခ်ည္းပဲဆိုတာကို ပေဒသရာဇ္နဲ႔ အာဏာရွင္သမိုင္းအဆက္ဆက္က သက္ေသျပဳခဲ့ပါတယ္။  ဒီလိုအေနအထားမွာ အင္အားႀကီးတဲ့ စစ္တပ္လို အုပ္စုႀကီးတစ္ခုလံုးရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားကိုကာကြယ္ေပးတဲ့ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ဟာ သူ႔အလိုအ ေလ်ာက္ အျမစ္ျပတ္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားဖို႔ အင္မတန္ခက္ခဲလွပါတယ္။   တိုင္းျပည္အက်ိဳးအတြက္ စစ္အုပ္စုဟာ “သိကၡာရွိရွိ ေနာက္ဆုတ္ေပးေနပါၿပီ (Graceful Retreat)” ဆိုတဲ့ အယူအဆဟာ စိတ္ကူးယဥ္၊ ရူးသြပ္မႈသက္သက္ထက္ မပိုပါ။

၅) Liberalisation ႏွင့္ Democratisation မတူ
ႏိုင္ငံေရး သေဘာ၊ သီအိုရီေတြမွာ မတရားတဲ့ ဥပေဒေတြ ေျဖေလွ်ာ့ေပးတာ၊ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈကို ေလွ်ာ့ခ်တာ၊ ျပင္းထန္တဲ့ ဖိႏွိပ္မႈေတြေျဖေလ်ာ့သြားတာ စတဲ့ ပိုမိုလြတ္လပ္တဲ့ အေျခအေနမ်ဳိးဖန္တီးေပးတဲ့ (Liberalisation) ျဖစ္စဥ္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ေျပာင္းလဲျဖစ္တည္မႈ (Democratisation) ျဖစ္စဥ္ ေတြဟာ သေဘာထား၊ လကၡဏာနဲ႔ ရည္မွန္းခ်က္ေတြ လံုးလံုးမတူညီပါဘူး။  (Liberalisation) ဟာ အာဏာရွင္အစိုးရေတြ တရားဝင္ေရရွည္ရပ္တည္ႏိုင္ေရးအတြက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈတခ်ိဳ႕ ဟန္ျပ လုပ္ျခင္းသက္သက္သာပါ။

ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေနမႈဆိုတာကို အေျခခံသေဘာအားျဖင့္ အာဏာရွင္အစိုးရ လံုးလံုးျပဳတ္က်မွသာ ေတြ႕ ႏိုင္ပါမယ္။  “A Transition to Democracy = A Chang of Regime” ကသာ တကယ့္ ျပည္သူလူထုအမ်ားစု အက်ိဳးရွိမယ့္ ဒီမိုကေရစီအေျပာင္းအလဲကို ျဖစ္ေပၚေစပါတယ္။ ဒီလိုမဟုတ္ဘဲ “ငါ့အာဏာ၊ ငါ့အက်ိဳးစီးပြားကိုေတာ့ မထိနဲ႔၊ အထိုက္ အေလ်ာက္ လြတ္လပ္ခြင့္နဲ႔ အခြင့္အေရးကို လူေရြးၿပီးေတာ့ေပးမယ္” ဆိုတဲ့ “ဒီမိုကေရစီ ကြက္ၾကားမိုး” ရြာေနျခင္းဟာ တိုင္းျပည္နဲ႔ လူထုအမ်ားစုကို ပိုၿပီးထိခိုက္နစ္နာေစပါတယ္။  ဒီလို အေပၚယံအေျပာင္းအလဲမ်ဳိးကို ၾသဇာရွိ၊ ပညာတတ္၊ ခ်မ္းသာတဲ့ ေရေပၚဆီ လူမလိုင္အသိုင္းအဝန္း အလိ (Elite)  ေတြက အားတက္သေရာ ေထာက္ခံေလ့ရွိၾကတယ္။  တိုင္း ျပည္ရဲ႕အမ်ားစု နင္းျပား ျပည္သူလူထုကေတာ့ ဒံုရင္ ဒံုရင္းဆိုတာထက္ ပိုဆိုးတဲ့အေျခအေနမ်ဳိးေတြကို ခံစားရတယ္။  ဒီအခ်က္ကို လူထုေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ၊ ပညာတတ္ လူလတ္တန္းစားေတြ ပကတိအရွိအတိုင္း သိျမင္ ခံစားေပးႏိုင္ဖို႔ (၂၀၁၅) မွာ အင္မတန္ အေရးႀကီးလွပါတယ္။

၆) ႏိုင္ငံေရးသမား ႏိုင္ငံေရး အလုပ္လုပ္
လူအမ်ားစု လူမႈတရားမွ်တမႈ (Social Justice) မရရွိရင္ ဒီမိုကေရစီစနစ္မဟုတ္ပါ။  ဒီအတြက္ ႏိုင္ငံေရးသမားဆိုသူေတြ ႏိုင္ငံေရးအလုပ္စစ္စစ္လုပ္ဖို႔ လုိေနပါတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပင္မေရာဂါ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာကိုမေျဖရွင္းဘဲ အဆြယ္အပြား ေရာ ဂါနဲ႔ သူရဲ႕လကၡဏာေတြကိုသာ ေျဖရွင္းဖို႔ႀကိဳးစားေနရင္ အေျဖမွန္ရွာေတြ႕ႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါ။  တိုင္းျပည္မွာ ဆင္းရဲတာ၊ စာမ တတ္တာ၊ ေရာဂါဘယထူေျပာတာ စတဲ့ လူမႈ၊ က်န္းမာ၊ စီးပြားျပႆနာအားလံုးဟာ ႏိုင္ငံေရးဆိုတဲ့ ေရေသာက္ျမစ္ ျပႆ နာႀကီး အျမစ္ျပတ္ မေျဖရွင္းႏိုင္သေရြ႕ ဘယ္ေတာ့မွေျပေပ်ာက္မွာ မဟုတ္ပါ။

ႏိုင္ငံေရးသမားေတြ လူမႈ၊ စီးပြား၊က်န္မားေရး တခဏတာ ေျဖရွင္းေပးတဲ့ လူမႈေရးေဆးၿမီးတို လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြနဲ႔ခ်ည္းပဲ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္မေနဘဲ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ပင္မေရေသာက္ျမစ္ေရာဂါ ဒီမိုကေရစီေခါင္းပါးမႈ၊ တနည္းအားျဖင့္ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ဆက္လက္ သက္ဆိုးရွည္ေနမႈကို အားစိုက္ ေျဖရွင္းႏိုင္ဖို႔ ႏိုင္ငံေရးလမ္းစဥ္၊ မူဝါဒေတြ ခိုင္ခိုင္မာမာခ်မွတ္ၿပီး ႏိုင္ငံေရး အလုပ္ေတြ (၂၀၁၅) မွာ  အားသြန္ခြန္စိုက္လုပ္ဖို႔ အေရးတႀကီး လိုအပ္ေနပါၿပီ။

၇) ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ေခါင္းေဆာင္ရမယ္
Democratisation စစ္စစ္ျဖစ္ဖို႔အတြက္ ဒီမိုကေရစီေခါင္းေဆာင္ဆိုသူမ်ား လူထုေရွ႕က မားမားရပ္၊ အေျပာနဲ႔မဟုတ္ လက္ ေတြ႕ဦးေဆာင္ျပဖို႔လည္း လိုပါတယ္။  အေျပာင္းအလဲတခ်ိဳ႕ေၾကာင့္ ယုံထင္ ေၾကာင္ထင္ျဖစ္ အေတြးအေခၚ ေဝဝါးေနတဲ့ ျပည္သူလူထုကို မ်က္စိဖြင့္၊ တာဝန္ယူ၊ တာဝန္ခံ၊ အမွန္ကိုခ်ျပ၊ ေရွ႕ကေခၚေဆာင္ လမ္းျပၿပီး ယခုထက္ပို ဦးေဆာင္ဖို႔လိုေန ပါတယ္။  ျပည္သူေတြ အာဏာရွင္က ႏွိပ္စက္လို႔ အတိဒုကၡေရာက္မွ ဝင္ေရာက္ေျဖရွင္းေစ့စပ္ရတဲ့ အလုပ္ဟာ လူထုေခါင္း ေဆာင္ဆိုသူမ်ားနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြရဲ႕ အလုပ္မဟုတ္ပါ။ လူထုနဲ႔အတူရပ္တည္ၿပီး ျပည္သူ႔ျပႆနာေတြကို ေရွ႕က ထုတ္ေဖာ္ ဟစ္ေႂကြး၊ မတရားမႈမွန္သမွ်ကို တာဝန္ယူမႈရွိရွိ ဦးေဆာင္ဆန္႔က်င္ျပမွသာ လူထုေခါင္းေဆာင္း၊ လူထုကိုယ္စားျပဳ အဖြဲ႕အစည္း ျဖစ္ႏိုင္ပါမယ္။

၈) လူထုက လူထုအလုပ္ လုပ္
ကမၻာ့သမိုင္းရဲ႕ Democratisation ျဖစ္စဥ္တိုင္းမွာ လူထုအလုပ္မပါဘဲ၊ လူထုလႈပ္ရွားမႈမျဖစ္ဘဲ ေအာင္ျမင္ၿပီးေျမာက္ ဆံုး ခန္းတိုင္ ေရာက္သြားတယ္ဆိုတာမရွိပါ။ လူထုဟာ မိမိတို႔ ဘဝလြတ္ေျမာက္ေရးအတြက္ မိမိတို႔ဘာသာပဲ ႀကိဳးစားလုပ္ကိုင္ သြားရတာပါ။  ဗမာ့လူထု အေနနဲ႔လည္း ဒီလို လူထုလူပ္ရွားမႈ တာဝန္ေတြကို စစ္အာဏာရွင္ေခတ္ အဆက္ဆက္ဘယ္တုန္းကမွ မပ်က္ကြက္ခဲ့ဖူးပါဘူး။ လက္ရွိအေျခအေနမွာလည္း လူထုအတန္းစားအသီးသီးရဲ႕ အာဏာရွင္ရဲ႕ မတရားဖိႏွိပ္မႈေတြကို ျပန္လည္ တြန္းလွန္တုံ႔ျပန္အန္တုတဲ့ ဆႏၵျပပြဲေတြ၊ သပိတ္ေတြ၊ လႈပ္ရွားမႈေတြ ႏိုင္ငံအႏွံ႔အျပားမွာ ျဖစ္ေပၚလ်က္ပါပဲ။  ဆို ေတာ့ အျမဲတမ္းတာဝန္ေက်တဲ့ လူထုကေတာ့ ဇြဲမေလွ်ာ့၊ စိတ္မပ်က္ဘဲ၊ “ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ္ထူမွသာ ငါဒို႔ထႏိုင္မွာပဲ” ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ လူထုလုပ္ရမယ့္အလုပ္ေတြကို ဆက္လုပ္ဖို႔ပါပဲ။

၉) စာနယ္ဇင္းရဲ႕ အလုပ္
ေခတ္မီလက္နက္အျပည့္အစံုနဲ႔ အာဏာရွင္ေဒါက္တိုင္ အင္အားႀကီး စစ္တပ္နဲ႔ လံုျခံဳေရးအဖြဲ႕အစည္းေတြကို လက္နက္နဲ႔ ျပန္လည္တိုက္လို႔ကေတာ့ ဘယ္လိုမွ အရာမေရာက္ႏိုင္ပါ။ ဒါေၾကာင့္ လူထုၾကား လႈပ္ရွားမႈေတြ ျပန္႔ပြားေအာင္၊ အာဏာရွင္ ရဲ႕ လုပ္ရပ္ဆိုးေတြ တိုင္းသိ၊ ျပည္သိ၊ ကမၻာသိေအာင္ ေခတ္မီဆက္သြယ္ေရး နည္းပညာရပ္ေတြကို အသံုးခ်ၿပီး လႈံ႕ေဆာ္၊ ျဖန္႔ေဝ၊ တင္ျပတဲ့ မီဒီယာဆိုတဲ့ လက္နက္နဲ႔ တိုက္မွသာ အာဏာရွင္ေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕ လက္ပါးေစ “ဘယ္သူေသေသ ငေတမာ” ရင္ၿပီးေရာ လူတန္းစား စီးပြားေသာင္းက်မ္း၊ ရမ္းကားတဲ့ လက္တဆုပ္စာခရိုနီေတြ အထိနာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။  လူထု သပိတ္ တိုက္ပြဲ သတင္းေတြတင္မကဘဲ အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြရဲ႕ အက်င့္ပ်က္၊ ျခစား၊ ကိုယ္က်ိဳးရွာ ထင္ရာဆိုင္း ေနတဲ့ အေၾကာင္းအရာ၊ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို စံုစမ္း၊တူးေဖာ္၊ရွာေဖြ၊တင္ျပတဲ့ “Investigative Journalism” စာနယ္ဇင္း အလုပ္ေတြလည္း အမ်ားအျပား ပိုမိုလုပ္ႏိုင္လာဖို႔ (၂၀၁၅) မွာ လိုေနပါတယ္။

၁၀) နိဂံုး

ေဆြးေႏြးခဲ့တဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕အုပ္စုအသီးသီးျဖစ္တဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္၊ ႏိုင္ငံေရး အဖြဲ႕အစည္း၊ ျပည္သူနဲ႔ သတင္းမီဒီယာေတြ ကိုယ့္တာဝန္ ကိုယ္ေက်၊ တက္ညီလက္ညီ ဝိုင္းဝန္း ဖိအားေပး (Force) လုပ္ႏိုင္မွသာ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အဓိကျပႆနာ လူတစ္စု ေကာင္းစားေရး စစ္အာဏာရွင္စနစ္ အလံုးစံုပ်က္သုဥ္းၿပီး ဒီမိုကေရစီ အသီးအပြင့္ေတြ လူအမ်ားစု တန္းတူခံ စားႏိုင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။  လူမႈတရားမွ်တမႈ အေျချပဳ တင္းျပည့္၊ က်ပ္ျပည့္ ဒီမိုကေရစီစစ္စစ္ တိုင္းျပည္မွာ မရွင္သန္သေရြ႕ လူထုအမ်ားခမ်ာ ႏိုင္ငံေရးသမားမ်ား၊ လူမလိုင္မ်ား စစ္အုပ္စုနဲ႔ေပါင္း သာယာေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအျဖည့္ခံလမ္းစဥ္မွာ “ကြၽန္ ဝယ္ရာ အဆစ္ပါ” ရင္း ဒီမိုကေရစီအမည္ခံ အစိုးရရဲ႕ ေျမသိမ္း၊ လူသတ္၊ ေထာင္ခ်၊ အၾကမ္းဖက္ မတရားမႈအစံုစံုကို လွိမ့္ခံေနရတဲ့ဘဝက လြတ္မွာမဟုတ္ေၾကာင္း ႏွစ္သစ္မွာ ထပ္ေလာင္း ေမာင္းခတ္လိုက္ေၾကာင္းပါခင္ဗ်ာ။

ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
ဇန္နဝါရီ ၀၁၊ ၂၀၁၅

(ဇန္နဝါရီ ၀၂၊ ၂၀၁၅၊ ေသာၾကာေန႔ထုတ္ သည္ေလဒီးစ္ နယူးစ္ ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ (၂) အမွတ္စဥ္ (၄၆)  တြင္ မူလ ပံုႏွိပ္ခဲ့သည္။  မိုးမခတြင္ ယခု အြန္လိုင္းျဖန္႔ခ်ိသည္။ ေဆာင္းပါးပါ အာေဘာ္ကို ေဝဖန္ေထာက္ျပရန္ nyeinchanaye81@gmail.com သို႔ စာေရးႏိုင္သည္။)


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts