ၿငိမ္းခ်မ္းေအး – ပညာရပ္ဝန္း စိမ္းလန္းမွ တိုင္းျပည္ အနာဂတ္ စိမ္းလန္းမည္
(သည္ေလဒီးစ္ နယူးစ္ ဂ်ာနယ္) ဒီဇင္ဘာ ၂၊ ၂၀၁၄
“ပညာရွာ လူငယ္မ်ား က်န္းမာ စိမ္းလန္းေရး ရယ္၊ အေရးႀကီးတဲ့ေန႔ေတြကြယ္၊ သူတို႔ အနာဂတ္ ကို ေလးစား..”။
YouTube Music Video: http://youtu.be/_0r_bAWKoAc
ငယ္စဥ္က ရုပ္သံမွာ မိုးဦးေပါက္ ေမ၊ ဇြန္ ရာသီ မိုးစက္ေတြနဲ႔အတူ အန္တီ အယ္လ္ခြန္းရီ ရဲ႕ အသံသာ နဲ႔ သီခ်င္းေလး တပုဒ္ အျမဲ ၾကားရေလ့ ရွိတယ္။ ဦးလိႈင္ (ကဗ်ာဆရာ သုခမိန္လိႈင္) ေရးတဲ့ “စိမ္းလန္းေရး” သီခ်င္းေလးပါ။ သီခ်င္း စာသား ေတြဟာ နားစည္ကို ရိုက္ခတ္၊ ႏွလံုးသားနဲ႔ ခံစားမိရင္းကေန တဆင့္တက္ ႏုနယ္တဲ့ ဦးေႏွာက္ ကို အေတြးေတြ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေစခဲ့တယ္။ ဦးလိႈင္ က ဆိုတယ္။ “လူငယ္မ်ား စိမ္းလန္းေရး” တဲ့။ “အမွန္ဆိုရင္ ခံုမင္ေအာင္ကြယ္ လုပ္ျပရမယ္၊ ဒီလုိ အရြယ္ကတည္းက လမ္းေရြးေပးပါ” တဲ့။
စဥ္းစားရင္း ေတြးရင္း ၾကက္သီးေမြးညင္း ေတြ ထခဲ့မိတယ္။ နားမွာ စိမ္းလန္းေရး အသံေတြ ညံခဲ့တယ္။ ဒါေပမဲ့ ႀကီးျပင္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ေခတ္ႀကီးကေတာ့ မစိမ္းလန္းခဲ့ပါဘူး။ စိမ္းလန္းေရး သီခ်င္း ကို ခံုခံုမင္မင္ သီဆိုတတ္ေပမဲ့ ရွင္သန္ရာ ပတ္ဝန္းက်င္ ကေတာ့ မစိမ္းလန္းခဲ့ပါဘူး။ (ထပ္) ဒါေပမဲ့ မ်က္စိ စူးေစတဲ့ အစိမ္းေရာင္ တမ်ိဳးကေတာ့ အျမဲ လႊမ္းမိုးေနပါတယ္။ ယူနီေဖာင္းဝတ္ အစိမ္းေတြ၊ အခု ႏိုင္ငံေရး ပါတီ ျဖစ္သြားတဲ့ လူမႈေရး အသင္း အမည္ခံ အသင္းႀကီးရဲ႕ ပုဆိုးစိမ္းဝတ္ လူတြင္က်ယ္ေတြ။ က်ေနာ္ ဟာ မဆလေခတ္ ေနာက္ဆံုး ဆယ္စုႏွစ္ ေမြး အျခား ရြယ္တူ မ်ိဳးဆက္လိုပါပဲ။
တံတားျဖဴ ကေန တံတားနီ ျဖစ္၊
စာသင္ခန္းမေတြကို ေသာ့ခေလာက္ခတ္၊
ေက်ာင္းဝင္းေတြကို သံဆူးႀကိဳးကာ၊
ငရဲခန္း အျဖစ္ အသံုးခ်ခံရ၊
သမိုင္းဝင္ အေဆာင္ေတြက
ဇိမ္ခန္း ျဖစ္လုလု၊
ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေခတ္မွာ
ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ သူ ပါ။
ဆိုေတာ့ ပညာ စိမ္းလန္းေရး၊ လူငယ္ စိမ္းလန္းေရး ေတြ ထား၊ “တကၠသိုလ္ေျမေနဝင္မွာစိုးတယ္” ကိုင္ဇာ့ သီခ်င္းေဟာင္း ကိုသာ ေအာ္ခဲ့ရပါတယ္။
အစမ္းသပ္ခံ ပညာေရး စနစ္ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကား၊ ေက်ာင္းဖြင့္ တခါ ပိတ္တခ်ီ ၾကားမွာ ႀကီးျပင္းခဲ့တယ္။ ေက်ာင္းသားကို ေတာထုတ္မရ၊ ေထာင္သြင္းလည္း မဆန္႔၊ မႏိုင္ေတာ့ ၿမိဳ႕ျပင္ထုတ္ျခင္းကို ၾကံဳခဲ့ရတယ္။ ေက်ာင္းသား ထူထူ စုမိမွာကို အင္မတန္ အလာဂ်ီ ျဖစ္ ေၾကာက္သူမ်ားရဲ႕ ၿမိဳ႕ရြာအႏွံ႔ ေက်ာင္းေတြေထာင္ လူစုခြဲျခင္းခံခဲ့ရတယ္။ တက္ခြင့္ရခဲ့တဲ့ အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း တကၠသိုလ္ တည္ေနရာက ၿမိဳ႕နဲ႔ ဘယ္ႏွစ္မိုင္ ေဝးရမယ္၊ ေက်ာင္းသားေတြ ရုတ္ရုတ္ရက္ရက္ လုပ္ရင္ အလြယ္တကူ စစ္တပ္ ဝိုင္းႏိုင္ေအာင္ တပ္တခုခုနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ နီးရမယ္ ဆိုတဲ့ သီအိုရီ အေျခခံ တြက္ခ်က္ၿပီး ေဆာက္ထားတဲ့ ေက်ာင္းပါ။
တကၠသိုလ္ ပထမႏွစ္ တက္ခ်ိန္ နယ္ေျမခံ စစ္ေထာက္လွမ္းေရး က “ႏိုင္ငံေရး မလုပ္နဲ႔၊ လူမသတ္နဲ႔၊ က်န္တာ ႀကိဳက္တာလုပ္ ငါတို႔ ရွင္းေပးမယ္” ဆိုၿပီး လူမိုက္လုပ္ခြင့္ အာဏာ အပ္ႏွင္းျခင္း ခံခဲ့ရဖူးပါတယ္။ ေက်ာင္းသား နဲ႔ ပညာေရး စနစ္ကို တလြဲ ဆံပင္ေကာင္းေစျခင္း အက်ိဳး “မေျဖတဲ့သူနဲ႔ ေသတဲ့လူပဲ က်တယ္” ဆိုတဲ့ စာေမးပြဲစနစ္၊ “ျမင္ျမင္သမွ် ပါေမာကၡ၊ ေတြ႕သမွ်လူ ပါရဂူ” စာခ်ိဳးရတဲ့ ဘြဲ႕စနစ္ စတဲ့ ဝမ္းေဖာဝမ္းေရာင္ ပညာေခတ္ႀကီးကို မ်က္ျမင္ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ေက်ာင္းသား ေရးရာ၊ အခြင့္အေရး ဆိုတဲ့ အသံ ဟာ ႏိုင္ငံေရး ပုဒ္မလိုပဲ ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ထိႏိုင္ အျပစ္ႀကီးတာမို႔ ေလသံမွ် မဟဝ့ံတဲ့ စနစ္ကို ေၾကာက္စိတ္၊ အငံု႔စိတ္နဲ႔ ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါတယ္။
တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသား ဘဝ ျဖစ္ရက်ိဳးနပ္ေစဖို႔ စာသင္ခန္း ျပင္ပ ေက်ာင္းသားေရးရာ လႈပ္ရွားမႈအျဖစ္ ကာယ၊ စိတၱ ဖြံ႕ၿဖိဳးရာ ဖြံ႕ၿဖိဳးေၾကာင္း စာေပေဟာေျပာပြဲေတြ၊ ေဘာလံုးပြဲေတြ တႏိုင္ေတာ့ ေဆာ္ၾသ ခဲ့ဖူးပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္ဆံုးမွာ ကိုယ့္ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ သာ “ခင္ဗ်ား.. အလုပ္ျပဳတ္သြားခ်င္လို႔လား..” ဆိုၿပီး ေဒသမွာ စစ္ဘုရင္ငယ္လို တန္ခိုးထြားတဲ့ စစ္တိုင္းမွဴး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ရဲ႕ ေခၚေငါက္ခံရျခင္းနဲ႔ အဆံုးသတ္ခဲ့ရတယ္။
က်ေနာ္ အထက့္ မ်ိဳးဆက္ တဆက္၊ ရြယ္တူ တဆက္ နဲ႔ မေရွးမေႏွာင္း ကပ္လ်က္ အငယ္ တဆက္ ဟာ အဲ့သလို ပညာ သားေလွ်ာပ်က္၊ လြတ္လပ္မႈ ဆိတ္သုဥ္း မစိမ္းလန္းတဲ့ လူငယ္ဘဝ ေက်ာင္းသားေန႔ရက္ေတြကို ခါးခါးသီးသီး ျဖတ္သန္းခဲ့ရပါတယ္။
တိုင္းျပည္မွာလည္း စနစ္ဆိုး လူဆိုးမ်ားရဲ႕ ဒဏ္ေၾကာင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ပင္စည္ မရွင္သန္ႏိုင္ခဲ့၊ တရားမွ်တမႈ အသီးအပြင့္ မစားသံုးႏိုင္ခဲ့၊ ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္ ခ်မ္းသာမႈ အကိုင္းအခက္ မႀကီးထြားႏိုင္ခဲ့ပါ။ ဒီလိုေနာက္ခံ စနစ္ မွာ လူငယ္အမ်ားစုရဲ႕ အနာဂတ္ မဲ့ခဲ့တယ္၊ လမ္းေပ်ာက္ခဲ့တယ္။ ကံအေၾကာင္းလွသူ လက္တဆုပ္စာ သာ ဘဝ အေနအထား လွခဲ့တယ္။
ဘြဲ႕ရ ပညာတတ္မ်ား ရခဲ့တဲ့ ပညာ ကလည္း ျပန္လည္ အသံုးခ်စရာ ေနရာ မရွိ၊ အခြင့္အေရး မရ၊ ထိုက္တန္တဲ့ ခ်ီးျမွင့္မႈ မရွိေတာ့ ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ ဘဝလံုျခံဳမႈ အနာဂတ္ ရွိရာ ေရၾကည္ရာ ျမက္ႏုရာ ရွာရင္း ႏိုင္ငံျခား မွာပဲ အခက္အခဲ အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားက ရပ္တည္ ဝမ္းေက်ာင္းဖို႔ ျဖစ္ၾကရတယ္။ ကၽြန္ပညာေရး ဆိုတာ တိုင္းတပါးသား အုပ္ခ်ဳပ္မွ မဟုတ္ဆိုတာကို လက္ေတြ႕သိခဲ့ရတဲ့ ေခတ္ႀကီးကို ရင္ဘတ္ႀကီးနဲ႔ ခံစား၊ ေက်ာနဲ႔ရင္း ျဖတ္သန္းခဲ့ၾကရသူ မစိန္းလန္းတဲ့ ဘဝ နဲ႔ လူငယ္အမ်ားစု ကို ေခတ္ဆိုးႀကီး က ေမြးထုတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။
ကဗ်ာဆရာႀကီး တင္မိုး (၁၉၃၃-၂၀၀၇) က ၁၉၆၂ စစ္တပ္ အာဏာသိမ္း အၿပီး ဆယ္စုႏွစ္တခုေက်ာ္ အၾကာ ၁၉၇၆ မွာ မ်က္ျမင္ခံစားေတြ႕ရွိေနရတဲ့ တိုင္းျပည္ကို ၾကည့္ၿပီး “ကႏၱာရႏွစ္မ်ား” ေခါင္းစဥ္ နဲ႔ ကဗ်ာ တပုဒ္ ဖြဲ႕ခဲ့ဖူးတယ္။
ဤႏွစ္မ်ား.. ပ်ားတို႔သည္ မခ်ိဳ၊
မိႈတို႔သည္ မေပါက္၊
ယာတို႔သည္ ေျခာက္ကုန္၏..။
…
ရြာဦးေက်ာင္းတြင္
ေခါင္းေလာင္းသံ မၾကား၊
နားဝမွာ မခ်ိဳ၊
ကုိရင္ေတြ မရွိ၊
စာအံသံ နတၳိ..၊
…
ေျမႀကီးလည္း..
မသီးဝ့ံဝံ့၊ အသီးဆြံ႕၍
ရွက္ရြံ႕အားနာေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္
ငါ့ကို ၾကည့္လင့္၏..။
အစရွိသလို ဖြဲ႕သီ ေခတ္ အနာ ျပည္ပုပ္ ကို ေဖာက္ထုတ္ျပရင္း ေနာက္ဆံုး “ရိႈက္သံေျပာင္း၍ ေခါင္းေလာင္းသံ ဘယ္ခါ ခ်ိဳမည္နည္း..” ေမးခြန္းထုတ္ ခဲ့ဖူးပါတယ္။ က်ေနာ္ တို႔ ေခတ္မွာေတာ့ မစိမ္းလန္းတဲ့ ကႏၱာရႏွစ္မ်ား ျဖတ္သန္းခဲ့ရမႈဟာ ဆယ္စုႏွစ္ ငါးစု ေက်ာ္ခဲ့ပါၿပီ။ ဆိုေတာ့ အေျခာက္ေသြ႕ဆံုး၊ မစိမ္းလန္းဆံုး ႏွစ္မ်ား ကုိ ေက်ာ္ျဖတ္ခဲ့ရတာေပါ့။ ယေန႔ေခတ္ ေခတ္လူငယ္ နဲ႔ ေနာင္တေခတ္ လူငယ္ မ်ိဳးဆက္သစ္ကိုေတာ့ အဲ့သလို ပညာ မစိမ္းလန္း၊ လူငယ္ဘဝ မစိန္းလန္း၊ လြတ္လပ္မႈ မစိမ္းလန္း၊ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္မႈ မစိမ္းလန္းတဲ့ ေခတ္ဆိုး စနစ္ဆိုးႀကီး ကို မၾကံဳေတြ႕ေစခ်င္ေတာ့ပါ။
အခု ေက်ာင္းသားလူငယ္ေလးေတြ အမ်ိဳးသားပညာေရးဥပေဒ ကို ဆန္႔က်င္ ကန္႔ကြက္ ဆႏၵျပခဲ့ၾကတာကို လူတခ်ိဳ႕ အျမင္ေစာင္း၊ မၾကည္ျဖဴ ဆိုခ်င္၊ ေျပာခ်င္ေနၾကတယ္။ ပညာလည္း တတ္၊ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာ ရာထူး ေနရာလည္း ယူထားသူ ပညာေရးဝန္လို၊ သမၼတ ပညာေရး အၾကံေပး လို တာဝန္ရွိသူမ်ားကလည္း ဖိႏွိပ္လိုသူမ်ား အလိုက္ အလိုတူ အလိုပါ ေျပာေန၊ ေက်ာင္းသားေလးေတြ ဆႏၵျပတာကို မႏွစ္လိုဟန္ ေလသံေတြက စာနယ္ဇင္း ေမးျမန္းခန္း ေတြမွာ မဖံုးမဖိႏိုင္ ထင္ဟပ္ ေပၚေန၊ ၾကားေနရတယ္။ ဝမ္းနည္းဖြယ္ပါ။
အဓိက ကေတာ့ “ေက်ာင္းသားေလးေတြ ႏိုင္ငံေရး အသံုးခ်ခံ မျဖစ္ပါေစနဲ႔” ေပါ့။ တကယ္ေတာ့ ေက်ာင္းသားအေရး ဟာ အနာဂတ္ အေရး၊ အနာဂတ္ အေရးဟာ ႏိုင္ငံေရးပါပဲ။ သူ႔ကၽြန္ဘဝ လြတ္ေျမာက္ရာ၊ အမ်ိဳးသားလႈပ္ရွားမႈႀကီး အေျခတည္ရာ၊ အမ်ိဳးသားေန႔ ေပါက္ဖြားရာ ၁၉၂၀ ေက်ာင္းသား သပိတ္၊ လြတ္လပ္ေရး မွတ္တိုင္ ၁၉၃၆၊ ၁၉၃၈ ေက်ာင္းသားသပိတ္ ေတြက အစ လြတ္လပ္ၿပီး ေနာက္ပိုင္း ဒီမိုကေရစီ အေရး၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ ပ်က္သုဥ္းေရး အတြက္ စြမ္းေဆာင္ခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသားသမိုင္းဟာ တိုင္းျပည့္ေရးရာ မွာ အျမဲေရွ႕တန္းက ရွိခဲ့ပါတယ္။ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ဟာ စစ္ေခါင္းေဆာင္၊ အမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္၊ ႏိုင္ငံ့ ေခါင္းေဆာင္ မျဖစ္ခင္ ေက်ာင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ျဖစ္ခဲ့တာပါ။ ဒါဟာ သမိုင္းပါ၊ ေဖ်ာက္ဖ်က္ မရပါ၊ ျငင္းမရပါ။
ဒီလို ႏိုင္ငံေရး ပုိဆန္တဲ့ ကိစၥေတြ ထားပါဦး။ ေက်ာင္းသားေရးရာ သက္သက္၊ ပညာေရး ကိစၥ ကိုပဲ ေျပာပါမယ္။ အခု လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳ ျပ႒ာန္းလိုက္တဲ့ ပညာေရး ဥပေဒကို ဖတ္ၾကည့္ၾကပါ။ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈမ်ား၊ မလြတ္လပ္တဲ့ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈေတြ ေတြ႕ရပါမယ္။ အနိမ့္ဆံုး အဆင့္ ေက်ာင္းသားေရးရာ သမဂၢ ဖြဲ႕စည္းခြင့္ မ်ိဳးကိုေတာင္ အာမ မခံပါဘူး။ ဒီလို ပိတ္ဆို႔ထားတဲ့ ေရခံေျမခံ မွာ ပညာရပ္ဝန္း မရွင္သန္၊ မစိမ္းလန္းႏိုင္ေၾကာင္း ၿပီးခဲ့တဲ့ မ်ိဳးဆက္မ်ား ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ သမိုင္းဆိုးက သက္ေသျပခဲ့ၿပီးပါၿပီ။ ဒါကိုလည္း အခု သင္ခန္းစာ မယူ ပိတ္ဆို႔ခ်င္ေနၾကတုန္းပါပဲ။ ပန္းပင္ေတြ ရွင္သန္ေစခ်င္ရင္ ေပါင္းသင္၊ ေရေလာင္း ေရခံေျမခံေကာင္းေကာင္း နဲ႔ ေျမေတာင္ေျမွာက္ေပးဖို႔ လိုသလို လြတ္လပ္မႈ ေနေရာင္ျခည္ အလင္းဓာတ္ကိုလည္း ေပးရပါတယ္။ ဒါမွ စိမ္းလန္းစိုေျပတဲ့ ပန္းမန္စံု ဥယ်ာဥ္ ရပါမယ္။
ေက်ာင္းသားေလးေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးလိုက္ပါ။ ခ်ဳပ္ေႏွာင္မႈ ေတြ ေျဖေလွ်ာ့ ေပးလိုက္ပါ။ ပညာရပ္ဝန္း ကို စိမ္းလန္းေစပါ။ ဒါဟာ အနာဂတ္ ကို လြတ္လပ္ခြင့္ ေပးျခင္းပါ။ မ်ိဳးဆက္သစ္ကို လြတ္လပ္ေစျခင္းပါ။ အက်ိဳးဆက္ အေနနဲ႔ တိုင္းျပည္ လည္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ ခ်မ္းသာ၊ အနာဂတ္ စိမ္းလန္း လာပါမယ္။
နိဂံုးခ်ဳပ္ရရင္ ယေန႔ လူငယ္မ်ိဳးဆက္သစ္ကို ပညာရပ္ဆိုင္ရာ ဆန္းသစ္ေတြးေခၚမႈ အသီးအပြင့္ေတြ၊ ရွာေဖြေဖာ္ထုတ္ႏိုင္မႈ သုေတသန ေတြ၊ အႏုသုခုမနဲ႔ အားကစား က႑ေပါင္းစံု ေဝဆာေနတဲ့၊ စိတၱ ကာယ ႏွလံုး အဘက္ဘက္ ကံုလံုၾကြယ္ဝ ရင့္က်က္ တိုးတက္ ျဖစ္ထြန္းၿပီး က်င့္ဝတ္၊ သိကၡာ၊ သီလ၊ သမာဓိ၊ ပညာ ျပည့္စံုေစဖို႔ အားေပးတဲ့ စိမ္းလန္းတဲ့ တကၠသိုလ္ အသိုင္းအဝန္းမ်ိဳး၊ စိမ္းလန္းတဲ့ ပညာ အသိုင္းအဝန္းမ်ိဳး ရရွိ ‘စံ’ စားေစခ်င္ပါတယ္။ အရင္မ်ိဳးဆက္မ်ား မရခဲ့သမွ် “လြတ္လပ္၊ ၿငိမ္းခ်မ္း၊ ညီညြတ္၊ မွ်တ၊ စိမ္းလန္း” ေလာကပါလတရားေတြ အနာဂတ္ မ်ိဳးဆက္ ရရွိ ခံစားေစခ်င္ပါတယ္။ ပညာရပ္ဝန္း မလြတ္လပ္၊ မစိမ္းလန္း သမွ် တိုင္းျပည္ အနာဂတ္လည္း မစိမ္းလန္းႏိုင္ေၾကာင္းကို တာဝန္ရွိသူ အေပါင္း လက္ခံ နားလည္သင့္ပါၿပီ။ ပညာရွာ လူငယ္မ်ား ရဲ႕ က်န္းမာ စိမ္းလန္းေရး အနာဂတ္ ကို ေလးစားေစခ်င္ေၾကာင္းပါ ခင္ဗ်ာ။
ၿငိမ္းခ်မ္းေအး
ႏိုဝင္ဘာ ၂၀၊ ၂၀၁၄
Follow @ Facebook: https://www.facebook.com/nyeinchanaye81
(ေအာက္တုိဘာ (၂၁) ရက္၊ ေသာၾကာေန႔ ထုတ္ သည္ေလဒီးစ္ နယူးစ္ ဂ်ာနယ္၊ အတြဲ (၂) အမွတ္စဥ္ (၄၀) တြင္ မူလ ပံုႏွိပ္ခဲ့သည္။ မိုးမခ တြင္ ထပ္မံ ေဖာ္ျပသည္။ ေဆာင္းပါး ပါ အာေဘာ္ကို ေဝဖန္ ေထာက္ျပရန္ nyeinchanaye81@gmail.com သို႔ စာေရး ႏိုင္သည္။)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
