သက္ခိ္ုုင္ – လြဲသြားတဲ့ ပန္တ်ာေက်ာင္း၊ ဆရာမရဲ႕ ေဂၚသဇင္ ဒုကၡနဲ႔ လူလည္ေအာင္ေဖ
(မိုုးမခအခန္းဆက္၊ ေအာင္ေဖ (၁၆))၊ ေအာက္တိုုဘာ ၂၇၊ ၂၀၁၄
(၁)
ေအာင္ေဖက ဆိုခဲ့တဲ့အတိုင္း (၄)တန္းအထိက မူလတန္းေက်ာင္းမွာတက္ရတယ္၊ အဲဒီေခတ္က မူလတန္းမွာ ဘိုစာကလည္း မသင္ရေသးဘူး၊အမေတြက ဘိုစာေတြ ဘာေတြ က်က္ေနရင္ သြားသြားနားေထာင္တယ္ တခါတခါေတာင္ လိုက္လိုက္ဆိုေသးေပါ့၊ ဒါနဲ႔၅တန္းေရာက္ေတာ့ အိမ္ေရွ႕ကအလကေက်ာင္းကို ေျပာင္းတက္ ရေတာ့တာပဲ၊ ေအာင္ေဖေပ်ာ္တာေပါ့ ဘာရမလဲ ဘိုစာလည္း သင္ရၿပီေပါ့ေလ။ စသင္ကတည္းကိုက ေအဘီစီဒီကေတာ့အေပ်ာ့ အိုင္အမ္ေအ စတူးဒန္႔တို႔ ဘာတို႔ထိကို သေဘာေပါက္ေနၿပီ စိတ္ကလည္း၀င္စားေတာ့ အိုေကေပါ့ေလ၊ အဲဒီမွာ ပထ၀ီတို႔ သမိုင္းတို႔ကလည္းပါေသး၊ အလယ္တန္းေက်ာင္းသား ျဖစ္လာတာကို ပါရဂူတန္းတက္ ေက်ာင္းသားလို ေျမာက္ၾကြေျမာက္ၾကြ ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။
မူလတန္းတုန္းကလို ဆရာေတြ ဆရာမေတြက ထစ္ကနဲရွိ ရိုက္မယ္ဆိုတာ သိပ္မရွိေတာ့ဘူး ဘာလို႔ဆိုတခ်ိဳ႕ ဆရာ တေယာက္ႏွစ္ေယာက္ကပဲတေက်ာင္းလံုး ဖိန္႔ဖိန္႔တုန္ေလာက္ေအာင္ ၅-၆-၇-၈ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေတြ အကုန္လံုးကို ထိန္းႏိုင္ၾကတာကိုး သူတို႔မ်ား ျဖတ္ေလွ်ာက္ၿပီဆုိေက်ာင္းသားေတြၿငိမ္ပဲ။ ဆရာႀကီး ဦးခ်စ္သိန္းဆို တေက်ာင္းလံုးက ခ်စ္ေၾကာက္ရိုေသၾကတာ။
ေအာင္ေဖ(၅)တန္းစာေမးပြဲ စေျဖရေတာ့မယ္ မေျဖခင္(၂)ရက္အလိုမွာပဲ ေအာင္ေဖ့အေဖက ရုတ္တရက္ ေသြးတိုးနဲ႔ ဆံုးပါေလေကာ၊ ညေနကတည္းကေနမေကာင္းလို႔ဆိုၿပီး အိပ္ေနတာ ထမင္းစားဖို႔ အကိုသြားႏိုးေတာ့ ေခါင္းမေထာင္ႏိုင္ေတာ့လို႔ ေဆးရံုကိုပို႔တာ ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ ဆံုးသြားေတာ့တာပဲအဲဒီတုန္းက ေအာင္ေဖအသက္ ၁၁ႏွစ္ေက်ာ္ပဲ ရွိေသးတယ္၊ ဟာငါတို႔အေဖေတာ့ မရွိေတာ့ဘူး ငါေတာ့ အေဖမဲ့သြားၿပီ ဒါပဲေအာင္ေဖသိတာေပါ့ေလ၊သၿဂိဳလ္တဲ့ရက္ၾကေတာ့ ၁၂နာရီေနအိမ္က ကားေတြထြက္မယ္ေပါ့ေလ ဘာလို႔ဆိုရန္ကုန္ေဆးရံုႀကီးမွာ အေလာင္းထားတာကိုး ၿပီးမွႀကံေတာကိုသြားၾကမွာ ဒါေပမယ့္ မထြက္ႏိုင္ေသးဘူး ေအာင္ေဖက ျမန္မာစာေျဖတာ ၁၂နာရီမွၿပီးတာဆိုေတာ့ ေအာင္ေဖ့ကို အကုန္လံုးေစာင့္ေနၾကရတာစာေမးပြဲေျဖၿပီးၿပီးခ်င္း အျမန္ေျပးထြက္ ထမင္းစားခိုင္းတာေတာင္ မစားနိုင္ေတာ့ဘဲ အေဖ့ေနာက္ဆံုးခရီးကို လိုက္ပို႔ၾကရေကာ၊ အေဖ့ရုပ္ကလာဒ္ကိုတင္ထားတဲ့ နိဗၺာန္ယာဥ္ေနာက္ကေန ေအာင္ေဖတို႔ကား လိုက္ရတာ အေမကေတာ့ တလမ္းလံုး ငိုေပါ့ေလ၊ ေအာင္ေဖကေတာ့ ငိုရေကာင္းမွန္း မသိတာလား ဘာလားေတာ့ မသိဘူး မ်က္ရည္တစက္မွ မက်လိုက္ဘူး။
တကယ္ေတာ့ ေအာင္ေဖ့အေမဆိုတာ ေမာင္ႏွမေတြအထဲမွာ ႏို႕ညွာမိန္းကေလး သူ႕ေအာက္က ေမာင္တေယာက္ပဲ ရွိတာဆိုေတာ့ သူကအမေတြၾကားထဲမွာ အငယ္ဆံုးလို ျဖစ္ေနေတာ့တာေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ေရႊေပၚျမတင္သေဘာ ထားထားရာကေန အေဖနဲ႔အေၾကာင္းပါၾကတာ အေဖကသူ႕လုပ္ငန္းက ေအာင္ျမင္တာဆိုေတာ့ လူႀကီးေတြ သေဘာတူ ေပးစားခဲ့ၾကတာကိုး၊ ဒါေၾကာင့္ အေဖမရွိေတာ့ဘူးဆိုေတာ့ အေမလည္း အေတာ္ေတာ့ တုန္လႈပ္သြားတယ္နဲ႔ တူပါရဲ႕၊ ဘာလို႔ဆို သားသမီး ၇ေယာက္တာ၀န္ သူယူရၿပီကိုး။
အေဖဆံုးၿပီးေတာ့ အေဒၚကလည္း ေအာင္ေဖတို႔နဲ႔ လာေနတယ္ အဓိကသူပဲစီးပြားေရး ဦးစီးတာေပါ့ ေအာင္ေဖတို႔ ေမာင္ႏွမေတြအထဲက တခ်ိဳ႔လည္း ေက်ာင္းထြက္ အလုပ္လုပ္ေပါ့ေလ၊ အထူးသျဖင့္ အကိုႀကီးက ေက်ာက္ေျမာင္းက အဖြားအိမ္မွာ သြားေနေတာ့တယ္၊ သူကအဖြားအခ်စ္ေတာ္၊ အမအႀကီးဆံုးနဲ႔ ေအာင္ေဖ့အထက္က အမက ေက်ာင္းထြက္ အလုပ္လုပ္၊ က်န္တဲ့ေမာင္ႏွမေတြက ေက်ာင္းေနေပါ့၊
အမေတြကမွာတယ္ စာကိုႀကိဳးစား ငါတို႔မွာ အေဖမရွိေတာ့ဘူး ဒါေပမယ့္ ငါတို႔ေတာ္ရင္ ဘယ္သူမွ မႏွိမ္ဘူးေပါ့ေလ၊ ေအာင္ေဖကေတာ့ သူမ်ားသိပ္တိုက္တြန္းလို႔ ဘာတို႔ေတာ့ ဟုတ္ဟန္မတူပါဘူး စာေတာ့ပံုမွန္ အဆင္ေျပေနတာပါပဲ၊ မူလတန္းတုန္းကေလာက္ အမွတ္ေတြလည္း သိပ္မေကာင္းေတာ့ဘူး ဆိုေပမယ့္ အဆင့္ကေတာ့ ၁၀အတြင္းထိေတာ့ ၀င္ေနေသးတယ္၊ အထူးသျဖင့္ ဘိုစာကိုေတာ့ ေအာင္ေဖ အေတာ္စိတ္၀င္စားတယ္။ အဲဒီေခတ္က ေအာင္ေဖတို႔ကို ဘိုစာသင္တဲ့ ဆရာေတြ ဆရာမေတြဆိုတာ အဘိုးႀကီး အဖြားႀကီးေတြဆိုေတာ့ ဘိုမႀကီးေတာ့ ဘိုႀကီးေတြ စာသင္ေနသလား ေအာက္ေမ့ရတယ္ အျပင္ကနားေထာင္ရင္ ပီေနတာပဲလို႔ ဆိုရမယ္။ တရက္ေတာ့ ေအာင္ေဖမွတ္မိေသးတယ္ ၇တန္းမွာ နာမ၀ိေသသန ကိုႏွိဳင္းယွဥ္နဲ႔ အႏွိဳင္းမဲ့ ေရြးရတာ ဘာရမလဲ ေအာင္ေဖတို႔ တက္ၾကြတာမ်ား good ကို ေျပာင္းလိုက္တာ gooder တို႔ goodest တို႔ ျဖစ္ကုန္ပါေလေကာ၊ ဆရာမကေျပာတယ္ ေအာင္ေဖနင္စာမက်က္ဘူးလားေပါ့၊ က်ေနာ္က်က္ပါတယ္ ဆရာမ ဒါကဘယ္လိုလုပ္ၿပီး က်န္ေနလဲ မသိေပါ့၊ ေနာက္မွသိရတာက က်က္ဖို႔ မွတ္ထားတာကို စာေက်ာ္က်က္သြားေတာ့ ဒီဟာကbetter နဲ႔ best ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို သိကိုမသိေတာ့တာ လုပ္ပံု။
ဆိုခဲ့တဲ့အတိုင္း အမေတြက ၈တန္းေရာက္ေတာ့ ေအာင္ေအာင္ျမင္ျမင္ ေအာင္ေစခ်င္တယ္၊ ဘာလို႔ဆို ဂုဏ္ထူးစေပးမွာ ျဖစ္သလို ၀ိဇၨာ သိပံၸလိုင္းလည္း ခြဲမွာဆိုေတာ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဂုဏ္ထူးပါရင္ အိုေကေပါ့ေလ၊ ဒါေပမယ့္ သူတို႔မွာ အႀကံအစည္ရွိတာ ေအာင္ေဖမသိဘူး၊ ဒါနဲ႔စာေမးပြဲေအာင္ေတာ့ ထင္သလိုမဟုတ္ဘူး ဘိုစာက မပါဘူး သခ်ၤာတခုပဲပါတယ္၊ အမေတြက မၾကည္ေတာ့ဘူး၊ ပထမ ၂-၃ခုပါရင္ စက္မႈအထက္တန္းေက်င္း ပို႔မလိုလို ေျပာေနရာကေန ဘာျဖစ္လာတယ္ မွတ္သလဲ ေအာင္ေဖ့ကို ပန္တ်ာေက်ာင္း ပို႔မယ္၊ မင္းသားလုပ္ခိုင္းမယ္ ျဖစ္ပါေလေကာ၊ အဲဒီမွာ ေအာင္ေဖပြဲခံေတာ့တာပဲ၊ ဘာလို႔ဆို အမေတြက အဆိုအကေတြဆို အားေပးတတ္ၾကတာကိုး၊ ပိုဆိုးတာက ေအာင္ေဖတို႔အမ်ိဳးက ဇတ္မ်ိဳး ငါတို႔အမ်ိဳး ဂုဏ္သိကၡာ ထိန္းရမယ္ ဘာညာနဲ႔ စြတ္ေျပာၾကေတာ့တာပဲ။
သူတို႔ေျပာတယ္ ဆိုတာကလည္း အေၾကာင္းရွိတယ္ သြားျငင္းလို႔မရဘူး ဘာလို႔ဆို ေအာင္ေဖတို႔အဖြား၊ အေမ့ရဲ႕အေမက ဇတ္ေထာင္ဖူးတယ္ ဘာတဲ့ မိုးအၿငိမ့္တို႔ သစ္ဆန္းအၿငိမ့္တို႔ဆိုတာ ျမန္မာ့အသံမွာေတာင္ ဓါတ္ျပားရဖူးတယ္လား ဘာလားမသိေလ၊ လူရႊင္ေတာ္ မိုးဒီ ဆိုရင္ အဖြားတို႔အၿငိမ္႔မွာ ပါဖူးတယ္၊ ေအာင္ေဖငယ္ငယ္က ေက်ာက္ေျမာင္း သြားရင္ေတာ့ ဇတ္တိုက္တာတို႔ ေတာင္ဥကၠလာက ဘုရားပြဲကို အၿငိမ့္လာကတာတို႔ မီလိုက္ေသးတယ္၊ ဒီရိုးရာကို ျပန္ထိန္းမယ္ဆိုတဲ့သေဘာ သူတို႔ကလုပ္ၾကတာ၊
ေအာင္ေဖရယ္ေလ မနည္းေျပာယူရတယ္ မလုပ္ပါရေစနဲ႔ က်ေနာ္ သိပၸံလိုင္း၀င္ေအာင္ေတာင္ မနည္းႀကိဳးစားထားရတာ ဒီလိုေတာ့ မလုပ္ခ်င္ပါဘူးေပါ့၊ ဒါဆို နင္ဘာလုပ္မွာလည္းတဲ့ ေမးပါေလေရာ အဲဒီေတာ့ ေအာင္ေဖက ခပ္တည္တည္ျပန္ေျဖတယ္ က်ေနာ္ေလယာဥ္မွဴး လုပ္မယ္ေပါ့ေလ၊ အဲဒီမွာ ေခါင္သူႀကီး လုပ္ေနတဲ့ အမအႀကီးဆံုးလည္း နည္းနည္းေတာ့ ေတြေ၀သြားတယ္၊ တိမ္လႊာမို႔မို႔လြင္ တို႔ ဘာတို႔ရုပ္ရွင္ေတြလည္း ၾကည့္ထားဖူးေတာ့ ယူနီေဖာင္းနဲ႔ ခန္႔ေခ်ာ ရုပ္ရွင္မင္းသား၀င္းဦးႀကီး မ်က္ႏွာ ေျပးျမင္သြားပံု ရပါတယ္၊ ေအးဒါဆို မဆိုးဘူး နင္ျဖစ္ေအာင္လုပ္ မဟုတ္လို႔ကေတာ့ အေသပဲဆိုၿပီး ၿခိမ္းေျခာက္ၿပီး လက္ေလွ်ာ့သြားတာ၊
ေနာက္ေတာ့ ဘာမွ၀င္မေျပာဘဲ ေနခဲ့တဲ့အကို အလတ္ကေျပာတယ္ မင္းကဘာလို႔ ေလယာဥ္မွဴး လုပ္မယ္ေျပာရတာလဲေပါ့၊ “မင္းအရပ္၄ေပေက်ာ္ေလာက္နဲ႔ ေဟ့ေကာင္ အေပၚကခလုပ္ေတြကို လွမ္းႏွိပ္ရမွာ လက္မမွီဘူး စိတ္ကူးမယဥ္နဲ႔တဲ့” ၊ ဒါဆိုလည္း အင္ဂ်င္နီယာေပါ့ဗ်ာ လို႔ေျပာေတာ့ ဘာမွမေျပာေတာ့ဘူး၊ အမေတြ မၾကားတာ ကံေကာင္းတယ္မွတ္ မဟုတ္ရင္ တစခန္းထလာဦးမွာ။ အမွန္ေတာ့ ေအာင္ေဖက အကတို႔ဘာတို႔ မလုပ္ခ်င္လို႔ မဟုတ္ဘူး သြားလုပ္မိရင္ အေျခာက္တို႔ဘာတို႔ သူငယ္ခ်င္းေတြ စမွာေၾကာက္လို႔ အဲဒီလို အေၾကာက္အကန္ျငင္းခဲ့တာ။
(၂)
ေအာင္ေဖ(၉)တန္းေရာက္ေတာ့ တဘက္ရပ္ကြက္(၆)မွာရွိတဲ့ အထက(၂)ကို သြားတက္ရတယ္၊ ပထမေတာ့ ေအာင္ေဖတို႔ေက်ာင္းသားေတြကို Aတန္း၊ ဂုဏ္ထူးတန္းဆိုၿပီး ေျမွာက္ေျမွာက္စားစားနဲ႔ ေက်ာင္းက လက္သပ္ေမြးတယ္၊ စာေတြအားလံုးက ဘိုလိုေတြခ်ည္းပဲဆိုေတာ့ ေအာင္ေဖတို႔ သိပ္ေတာ့ မဟန္ေတာ့ဘူး အလြတ္က်က္ေပမယ့္လည္း တခါတခါ သေဘာကို မေပါက္ႏိုင္ဘူး၊ ေတာ္ေသးတာက က်ဴရွင္ေတြ ဘာေတြ ယူထားလို႔ ေတာ္ကာၾကတာ မဟုတ္ရင္မေခ်ာင္။
ေအာင္ေဖတို႔က သိပၸံတြဲဆိုေတာ့ ဇီ၀ေဗဒေတြဘာေတြ ပါလာၿပီ၊ အဲဒီမွာ ရုကၡနဲ႔ သတၱေတြခြဲထားတဲ့ေနရာမွာ ေအာင္ေဖက အပင္ေတြအေၾကာင္း အဓိကထားတဲ့ ရုကၡဆိုရင္ ၾကည့္လို႔ကိုမရဘူး ဘာတဲ့ plasma membrane ပလမ္စမာမမ္ဘရိန္း တို႔ဘာတို႔ Cytoplasm ဆိုင္တိုပလပ္ဇမ္တို႔ဆို ၾကားကိုမၾကားခ်င္တာ ပံုလည္းမဆြဲခ်င္ဘူး ငါ့လာေမးရင္ အေကာင္ေတြပိုင္းပဲ ေျဖမယ္ဆိုၿပီး ေခါင္းမာတတ္လာေကာ၊ ဒါနဲ႔ ပထမအစမ္းေျဖေတာ့ က်က္ထားတာေတြ တခုမွမပါလာဘူး ေမးတာေတြကလည္း ေျဖဖို႔အဆင္မေျပေတာ့ ေအာင္ေဖမေျဖပဲထားလိုက္တယ္၊
အမွတ္စာရင္းေတြ ထြက္လာေတာ့ ေအာင္ေဖတို႔ကို ဘိုင္အိုေလာ္ဂ်ီ သင္တဲ့ ဆရာမ ေဒၚသန္႔စင္ထြန္းက န/၁၆ ထပါဦးေပါ့၊ ဒါနဲ႔ေအာင္ေဖ မတ္တပ္ရပ္တယ္ တယ္ေတာ္ပါလား အမွတ္က (၀)ေပါ့ေလ၊ အတန္းထဲကေကာင္ေတြက ၿပံဳးစိစိနဲ႔ ဒီေကာင္ဘာျဖစ္ပါလိမ့္ေပါ့၊ ေအာင္ေဖ ခပ္တည္တည္ပဲ ျပန္ထိုင္တယ္၊ ငါမွမေျဖတာ ဘာျဖစ္လဲေပါ့ ဒါေပမယ့္ ေတးထားလိုက္တယ္ ငါမေျဖခ်င္လို႔ ေျဖရင္ရေစရမယ္ကြ ဘာညာနဲ႔ ဒုတိကအစမ္းအတြက္ ႀကိဳျပင္ေတာ့တာပဲ အားလံုးကို မရအရကို အလြတ္က်က္ျဖစ္တာ တီနီယမ္ ဆိုလီယမ္ဆိုတဲ့ တုတ္ေကာင္သံသရာလည္ပံုဆို အခုအခ်ိန္ထိေတာင္ အလြတ္ရေနေသး။ အဲဒါနဲ႔ စာေမးပြဲေျဖေတာ့ အကုန္လံုးကို ေျဖႏိုင္တာ ခပ္တည္တည္ေပါ့၊
အမွတ္ေတြထြက္လာေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း ဆရာမက ခံုနံပါတ္ေခၚတယ္ န/၁၆ ဘယ္သူလဲေပါ့၊ ေအာင္ေဖ မတ္တပ္ရပ္တယ္၊ ဆရာမအေတာ္ အံ့ၾသသြားတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ႏုတ္ကေျပာတယ္ ဟာငါ့တပည့္က တယ္ေတာ္ပါလား အတန္းထဲမွာ အမွတ္အမ်ားဆံုး ၈၈မွတ္တဲ့၊ တတန္းလံုး ၀ိုင္းၾသဘာေပးေပါ့၊ ဒါနဲ႔ေမးတာေပါ့ မင္းကဘာလို႔ ပထမအစမ္းတုန္းက ဇီးရိုး ျဖစ္ရတာလည္းေပါ့၊ က်ေနာ္အပင္ေတြအေၾကာင္း မက်က္ခ်င္တာနဲ႔ ေျဖကို မေျဖခဲ့တာေပါ့ေလ၊ ဆရာမဆို ရီတာေပါ့ အဲဒီလို မလုပ္ရဘူး၊ ကိုယ္ကေက်ာင္းသား ကိုယ့္တာ၀န္အရ ဒါေတြကို က်က္ရမွတ္ရ ေလ့လာရမယ္ေပါ့ေလ။
ဟုတ္ကဲ့ပါဆရာမေပါ့ေလ၊ ဒါနဲ႔ေအာင္ေဖလည္း ဆရာမ အသိအမွတ္ျပဳခံရေတာ့ ငယ္ငယ္ကတည္းက အိမ္မွာ စိုက္ပ်ိဳးေပါင္းသင္ လုပ္လာခဲ့တဲ့အထဲက နာမည္အႀကီးဆံုး ရွဥ့္မတက္တို႔ ေဂၚသဇင္တို႔ကို ခူးခူးသြားၿပီး ဆရာမကို လက္ေဆာင္ေပးေတာ့တာပဲ၊ ဆရာမက ေဆြဇင္ထိုက္နဲ႔ဆင္တာကိုး ပန္းပန္ရင္ အေတာ္လွမယ္ဆိုၿပီး သြားဖားၿပီးေပးတာ၊ ဆရာမခမ်ာ ဒုကၡေတြ႔ေတာ့တာပဲ။
ဒီပန္းေတြက အရမ္းအနံ႔ကေမႊးတာကိုး အဲဒီေတာ့ အင္းဆက္ပိုးမႊားေတြက ဘယ္ေနႏိုင္ေတာ့မလည္း လာနားေတာ့ တာေပါ့၊ ဆရာမဆို စာကလည္းသင္ရေသး သူ႔ေခါင္းနားလာလာ၀ဲတဲ့ ယင္ေကာင္ေတြကို ေမာင္းေမာင္းထုတ္ရေသး အဲဒီလိုကို ျဖစ္ကုန္ေရာ၊ ေအာင္ေဖနင့္ပန္း ငါ့လာမေပးနဲ႔ေတာ့လို႔ မေျပာရွာပါဘူး၊ ေနာက္ေတာ့ ေအာင္ေဖလည္း သေဘာေပါက္သြားၿပီး ဒီပန္းေတြ မေပးျဖစ္ေတာ့ဘူး၊ အဲဒီၾကမွ ဆရာမလည္း လက္ေညာင္းသက္သာသြားေတာ့တယ္။
(၃)
ေအာင္ေဖ ၉တန္းႏွစ္မွာပဲ အမအႀကီးဆံုးက ဆံုးသြားပါေလေကာ၊ အေမဆိုသူ႕သမီးႀကီးကို သိပ္ခ်စ္တာဆိုေတာ့ လင္ဆံုး သမီးဆံုးျဖစ္ေတာ့ စိတ္ဓါတ္ေတြဘာေတြက်ေပါ့။ ေနထိုင္မေကာင္းကလည္း ခဏခဏျဖစ္ေတာ့ ျမန္မာေဆးနဲ႔ကုလိုက္ အဂၤလိပ္ေဆးနဲ႔ ကုလိုက္ေပါ့၊ ေနာက္ေတာ့မွ ပံုမွန္ျပန္ျဖစ္တာ။
၁၀တန္းတက္ေတာ့ ေအာင္ေဖတို႔ A တန္းကေန B တန္းကို ေရာက္သြားပါေလေကာ၊ သိပၸံတန္း ၂ခန္းမွာ ဒုတိယအခန္းရတာေပါ့ စာကလည္း နည္းနည္းညံ့လာၿပီ၊ မသိတာ နားမလည္တာေတြကလည္း မ်ားလာတာကိုး၊ ေနာက္ေတာ့ စိတ္ေလၿပီး လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္တာတို႔ ဘာတို႔စလာေကာ၊ ေက်ာင္းလည္း ေျပးဖူးတယ္ရွိေအာင္ ေျပးမယ္ဆိုၿပီး တခါေျပးၾကည့္တယ္ ကန္ေတာ္ႀကီး သြားၾကတာ သူငယ္ခ်င္း၄-၅ေယာက္၊ ျပန္လာေတာ့ စိတ္ထဲမေပ်ာ္ေတာ့ဘူး ငါအမွားလုပ္မိၿပီေပါ့၊ စိတ္ထဲမွာ တခုခုေ၀းသြားသလို ခံစားလိုက္ရတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ေနာက္ဆို ေက်ာင္းမေျပးေတာ့ဘူးလို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္။
လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ကေတာ့ အဆင္ေျပရင္ တခါတခါထိုင္ျဖစ္တယ္။
တရက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြက စုရံုးစုရံုးနဲ႔ တိုးတိုး တိုးတိုး လုပ္ေနၾကတယ္၊ ဘာမ်ားလဲေပါ့ ေအာင္ေဖသြားစပ္စုတယ္၊ အဲဒီမွာ ဗူးသီးက “ဟာ ေဟ့ေကာင္ေတြ ဟုတ္ၿပီဟ၊ ငါတို႔က ေအာင္ေဖကို ေမ့ေနတာကိုး၊ ဒီေကာင္နဲ႔ ေလာင္းၾကမလား” ေပါ့ ဆိုၿပီး အသံၿပဲႀကီးနဲ႔ ေျပာပါေလေကာ။ ေအာင္ေဖလည္း ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ဘာလဲကြေပါ့ေလ၊ အဲဒီၾကမွ ဇာတ္စံုသိရေတာ့တာ။
ျဖစ္ပံုကဒီလို၊ ေအာင္ေဖတို႔ ၁၀တန္းေရာက္ေတာ့၊ သိပၸံေဆာင္ေတြဘက္မွာ ၉တန္းအသစ္ေလးေတြလည္း ေရာက္လာၾကၿပီေလ၊ အဲဒီအခန္းေတြဘက္မွာ ေကာင္မေလးတေယာက္က အေတာ္လွတယ္တဲ့ ဘယ္ေကာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ လိုက္စကားေျပာေျပာ ဘာမွျပန္မေျပာဘူးတဲ့၊ ေအာင္မယ္ လာပံုက၊ အဲဒါကိုတေက်ာင္းလံုးကေကာင္ေတြ သိေနၾကၿပီ ေအာင္ေဖပဲ မသိေသးတာ၊ “ဟ ေနပါဦးကြ၊ သူက ဘာလို႔ ျပန္မေျပာတာလဲ” ေပါ့၊ ေအာင္ေဖေမးတယ္၊ ဟိုေကာင္ေတြ ေျဖတာက ရွင္းရွင္းပဲ “မင္းႀကီးေတာ္က မႀကိဳက္လို႔ေပါ့ဟ” တဲ့၊
ဒါေၾကာင့္ မအူမလည္ေကာင္ေတြဆို လက္ဘက္ရည္တ၀ိုင္းစာ ေလာင္းၾကတယ္တဲ့ စကားတခြန္း မင္းကိုျပန္ေျပာရင္ မင္းကိုငါတို႔က မုန္႔ေကာလက္ဘက္ရည္ ႀကိဳက္သေလာက္၀ါး ငါတို႔တိုက္မယ္၊ ဘာမွျပန္မေျပာရင္ မင္းကငါတို႔ကို တိုက္ရမယ္ဆိုၿပီး ခဏခဏေလာင္းၿပီး ပြဲေတာ္တည္ေနၾကတာကိုး အေတာ္ဆိုးတဲ့ေကာင္ေတြ အခုလည္းေအာင္ေဖ့ကုိေတြ႔မွ သတိရၿပီး ေျပာျပၾကတာ။
ဒါနဲ႔ေအာင္ေဖက ငါ့ျပစမ္းပါဦးကြ ဘယ္သူလဲဆိုတာ ငါေတာ့အေတာ္မ်ားမ်ားလည္း သိပါတယ္ မင္းတို႔အခုျဖစ္ေနတာက ေသာက္ပိုလုပ္ေနသလိုပဲေပါ့၊ ဒါနဲ႔ဖုန္းႏိုင္က အသာေခၚသြားၿပီး အခန္းေရွ႕ မေယာင္မလည္လုပ္ၿပီးျပတယ္၊ အဲဒီေကာင္မေလးေပါ့၊ ဆံပင္မတိုမရွည္ေလးနဲ႔ ငါတို႔က သူ႔ကို “မဟာဆန္သူ” လို႔ ေခၚၾကတယ္တဲ့၊ သူျပတဲ့ ေကာင္မေလးၾကည့္ေတာ့ ေအာင္ေဖသိတဲ့ ေကာင္မေလးျဖစ္ေနတယ္၊ ဘာလို႔ဆို အလက၃မွာ တက္တုန္းက ေအာင္ေဖတို႔က တတန္းႀကီးတယ္၊ သူက တတန္းငယ္တယ္၊ ေအာင္ေဖ၈တန္းတုန္းက သူက၇တန္း၊ အခုေအာင္ေဖ ၁၀တန္းေရာက္ေတာ့ သူက၉တန္းလာျဖစ္တာေပါ့၊ ေအာင္ေဖ၉တန္းတက္ေနတုန္းမွာ သူက ၈တန္းနဲ႔က်န္ေနခဲ့ေတာ့ မေတြ႔တာ တႏွစ္ၾကာသြားတာေပါ့၊ ဘာလို႔ ဒီေကာင္မေလးကို သိသလဲဆိုရင္ ေအာင္ေဖတို႔အိမ္မွာ သူတို႔အတန္းက တံမ်က္စည္းကို လာလာအပ္ေနၾကဆိုေတာ့ မ်က္မွန္းတန္းမိၿပီး ၿပံဳးျပႏုတ္ဆက္ အဲဒီလိုရွိတာကိုး၊ အခုမွ အရြယ္ေတြကလည္း ေရာက္လာ လူေတြက အပ်ိဳလူပ်ိဳေဘာ္ေတြ၀င္ၾကၿပီဆိုေတာ့ လွတာေတြ ေခ်ာတာေတြ စသတိထား လာမိၾကတာကိုး။
အဲဒီေတာ့ ေအာင္ေဖကေျပာတယ္၊ ဘာျဖစ္လဲေပါ့ ေကာင္မေလးက လွပါတယ္၊ မဆိုးပါဘူးေပါ့ေလ၊ ဟိုေကာင္က ဆဲပါေလေကာ၊ “လွတာေတာ့ မင္းေျပာမွလား ေသာက္ရူးရ၊ လွယံုတင္မကဘူး ဘယ္ေကာင္မွ အကပ္မခံလို႔ေပါ့ဟ၊ စကားေတာင္ တခြန္းမွ ျပန္မေျပာပါဘူးဆိုေနမွ” တဲ့၊ ေအာင္ေဖက ျပန္ေျပာလိုက္တယ္ “အာ … လိုက္တဲ့ေကာင္က အခ်ိဳးမေျပလို႔ ေနမွာေပါ့ကြ၊ သရဲသဘက္စီးသလို သြားေျပာေနမွာေတာ့ ဟိုကေသာက္ျမင္ကပ္မွာေပါ့” လို႔။
အမွန္က ဒီေကာင္ေတြကို ဆြေပးလိုက္တာ၊ ေအာင္ေဖသာ သြားစကားေျပာရင္ေတာ့ ေကာင္မေလးက အားနာပါးနာနဲ႔ ေျပာမွ ေသခ်ာတယ္ဆိုတာသိလို႔၊ တကယ္လို႔ ဒီေကာင္ေတြ ပိုင္ၿပီဆိုၿပီး လာေလာင္းရင္ မွတ္ေလာက္သားေလာက္ ျဖစ္ေအာင္ ေအာင္ေဖက အျခား၀ိဇၨာဘက္က ေကာင္ေတြနဲ႔ပါ ေပါင္းၿပီး၀ါးတီးဆြဲမယ္ေပါ့ေလ။
ထင္တဲ့အတိုင္းပဲ ဒီေကာင္ေတြ ေအာင္ေဖက ေသာက္ႀကီးေသာက္က်ယ္ေျပာတယ္ေပါ့ေလ သူတို႔ႀကိတ္တိုင္ပင္ၾကတယ္၊ ဒီေကာင့္ မွတ္ေလာက္ေအာင္ ဆံုးမရမယ္ေပါ့၊ ေအာင္ေဖကလည္း အခ်ဥ္မဟုတ္ဘူး တေန႔တေန႔ ဒီေကာင္ေတြ အခုလိုျဖစ္ေနၾကတာကို ၾကည့္မရေတာ့ မေလာင္းေလာင္းခ်င္လာေအာင္ ဆြဆြေပးေနတယ္၊ ဟိုေကာင္ေတြကလည္း အခ်င္းခ်င္းဆိုေတာ့ ေလာင္းရတာ ခက္ေနၾကတာေပါ့၊ ဒီၾကားထဲ ဘယ္ေကာင္က ၀င္ေမႊလည္းမသိပါဘူး၊ ေကာင္မေလးက ေျပာတယ္တဲ့ သူ႔ေကာင္ေလးက ေအာင္ေဖတို႔ B တန္းမွာရွိတယ္တဲ့ ျဖစ္ေရာ၊
အဲဒီမွာပြဲက ဆူလာၿပီ သူ႔ကိုယ္မယံု၊ ကိုယ့္သူမယံုေတြ ျဖစ္လာေကာ၊ သူလိုလို ငါလိုလိုနဲ႔ အထင္ခံရ မနည္းဘူးဆိုတဲ့အထာနဲ႔ ျဖစ္ကုန္ၾကတာ၊ တေကာင္နဲ႔တေကာင္ ေခ်ာင္းေခ်ာင္းေနၾကေတာ့တာပဲ။ ဒါနဲ႔ တေန႔ေတာ့ ဗူးသီးက အသာေလးလာေျပာတယ္၊ ေဟ့ေကာင္မင္းကို လာေလာင္းလိမ့္မယ္ မင္းဘယ္လိုလဲ ေလာင္းရဲလားေပါ့၊ အခုသတင္းေတြကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ထြက္ေနတယ္ေပါ့ေလ၊ ဒါနဲ႔ “ေဟ့ေကာင္ဗူးသီး သူတို႔ေတြ ငါ့လာေလာင္းရင္ ငါေသခ်ာေပါက္ႏိုင္တယ္ကြ၊ ဘာလို႔ဆို ေကာင္မေလးနဲ႔ ငါနဲ႔ သိတယ္ကြ” ေပါ့ေလ၊ အဲဒါဆို မင္းေသခ်ာရင္ ငါမင္းဘက္ကေလာင္းမယ္ကြ၊ ဟိုဟာကြာ သူ႕ေကာင္က ငါတို႔အခန္းက ဆိုတဲ့သတင္းကလည္း ငါေလွ်ာက္လႊင့္တာ ဒီေကာင္ေတြ ပိုစိတ္၀င္စားလာေအာင္တဲ့ ေဟာေပၚလာပါေလေကာ၊ ဒါဆို ဒီေကာင္ေတြ ေလာင္ခ်င္းရင္ ငါကေလာင္းမယ္ ေျပာလိုက္ကြာဆိုေတာ့ ဒီေကာင္သြားညွိ ပါေလေကာ။ ဒါနဲ႔အေလာင္းအစား လုပ္ျဖစ္ၾကေကာ။
ေအာင္ေဖကလည္း တျခားအတန္းကေကာင္ ၃-၄ေယာက္ပါ ဆြဲထည့္ထားတယ္ စားရရင္ တန္ေအာင္လို႔၊ ဟိုေကာင္ေတြကလည္း ဇတ္စံုရွင္းျပထားေတာ့ သေဘာတက်က်ေပါ့ ငါတို႔ေတာ့ အပီဆြဲ(၀ါး)ရမယ္ေပါ့ေလ။ ဒါနဲ႔ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္မွာ စည္းကမ္းခ်က္ေတြ ညွိၾကတယ္၊ ေဘးကေန စကားလိုက္ေျပာရမယ္၊ ေကာင္မေလး အတင္းစကားေျပာေအာင္ သြားမထိရဘူး၊ ၉ရပ္ကြက္ထဲ စ၀င္လို႔ ၃လမ္းတေလွ်ာက္ပဲ ေျပာခြင့္ရမယ္၊ ေကာင္မေလး ဘာမွျပန္မေျပာရင္ အရွံဳးတဲ့။ ဆိုလိုတာက ေကာင္မေလးက အဂၤလိပ္စာ က်ဴရွင္က ညေန၇နာရီဆို စျပန္မယ္၊ သူကလမ္းၾကားထဲကေန ၃လမ္း၊ ၿပီးရင္ ၂လမ္း၊ ၿပီးရင္ေခ်ာင္းေက်ာ္တာနဲ႔ သူေနတဲ့လမ္းဘက္နားကပ္သြားၿပီ ေခ်ာင္းေက်ာ္မသြားရေပါ့ေလ။ ေအာင္ေဖလည္း သေဘာတူလိုက္တယ္။
ဒါေပမယ့္တခုေတာ့ စိုးရိမ္ေနမိတယ္ စကားလိုက္ေျပာရမွာက ညဘက္ျဖစ္ေနၿပီ ေတာ္ၾကာထေအာ္ရင္ေတာ့ ပြဲခံၿပီေပါ့၊ စိတ္ထဲေတာ့ အေတာ္ေလးညစ္သြားတယ္ ငါျဖစ္မွျဖစ္ပါ့မလားေပါ့ေလ၊ ေလာင္းကလည္း ေလာင္းထားၿပီးၿပီဆိုေတာ့ မထူးေတာ့ဘူးဆိုၿပီး စိတ္ထဲဒုန္ဒုန္းခ်လိုက္တယ္ ေျပာမယ္ေပါ့ေလ။
အဲဒီခ်ိန္းထားတဲ့ညေနမွာ ေကာင္မေလးက အဂၤလိပ္စာက်ဴရွင္က ထြက္လာေတာ့ တေယာက္တည္း၊ ဒါနဲ႔ ဖုန္းႏိုင္တို႔ မ်က္ရိပ္ျပလိုက္ေတာ့ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ကေန ထသြားၿပီး ေနာက္ကေန လိုက္သြားရေတာ့တာေပါ့၊ ရင္ထဲကေတာ့ တထိတ္ထိတ္ပဲ ဘာမွျပန္မေျပာဘဲ အိမ္သြားတိုင္ရင္ေတာ့ ငါေတာ့အမႈတက္ၿပီေပါ့ေလ၊ ဆံပင္ညွပ္ဆိုင္ လမ္းၾကားေလးကလည္း လမ္းမီးမွိန္မွိန္နဲ႔ ေမွာင္ေနေတာ့ ေကာင္မေလးနားကပ္သြားရင္း စကားစလိုက္တယ္။
“ဟာ ျပန္လာတာ တေယာက္ထဲလား” ေပါ့၊ ေမးပံုကိုက တေယာက္တည္း လာေနတာ သိသိနဲ႔သြားေမးတာကိုက။ ေကာင္မေလးက လွည့္ေတာင္မၾကည့္ဘူး၊ ဟာျပႆနာပဲ ငါေတာ့ရွံဳးၿပီနဲ႔တူရဲ႕ေပါ့ေလ။ ဒါနဲ႔ ေဘးနားက ကပ္ေလွ်ာက္ရင္း “စာေတြေကာ လိုက္ႏိုင္လားဗ်” ဆိုၿပီး စကားလမ္းေၾကာင္းေျပာင္းလိုက္တယ္၊ ႏွစ္ေယာက္လံုးက ၃လမ္းထဲ ၀င္လာၿပီဆိုေတာ့ လမ္းမီးကလည္း လင္းေနေတာ့ ရုတ္တရက္ ေကာင္မေလးက ငါ့ကိုလာဘူးတာ ဘယ္သူပါလိမ့္ဆိုတဲ့ အထာနဲ႔ တခ်က္ေစာင္းၾကည့္တယ္။
ဟာအဲဒီမွာ ေအာင္ေဖ ေအာင္ဘာေလ ေပါက္သြားေတာ့တာပဲ။
“ဟာ ဘယ္သူမ်ားလဲလို႔ အကိုကိုး၊ အကိုေကာ ဘယ္ကျပန္လာတာလဲ က်ဴရွင္ကပဲလား” တဲ့၊ ေအာင္ေဖေလ ထကခ်င္စိတ္ကို မနည္းထိန္းထားရတယ္ ငါတို႔ေတာ့ ႏိုင္ၿပီကြေပါ့၊ ဟုတ္တယ္ က်ေနာ္လည္း က်ဴရွင္ကျပန္လာတာ ေတြ႔လို႔ ႏုတ္ဆက္စကားေျပာရင္း ၃လမ္းဘက္ကပဲျပန္မလို႔ အတူတူလိုက္ေလွ်ာက္လာတာ၊ ဘာညာနဲ႔ စကားေတြကို ရည္းစားစကားေျပာပံု မဟုတ္ဘဲ သူငယ္ခ်င္း အခ်င္းခ်င္း စကားေျပာပံုဘာညာနဲ႔ စြတ္ေျပာေတာ့တာပဲ၊ ေကာင္မေလးကလည္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ပါပဲ၊ အသိတေယာက္ကို စကားေျပာသလို ပံုမ်ိဳးေျပာေနေတာ့တာပဲ၊ အေမလာမႀကိဳဘူးလား တေယာက္တည္းဆို သိပ္မေကာင္းဘူး ဗရုတ္ေတြနဲ႔ေတြ႔ရင္ စိတ္ညစ္ေနရမယ္ ဘာညာသြားၿပီး သူေတာ္ေကာင္းေယာင္ေဆာင္ၿပီး ဆရာ သြားလုပ္ေနလိုက္ေသးတယ္၊
“ဟုတ္တယ္အကိုရ ခါတိုင္းဆို အေမလာႀကိဳတယ္ ဒီေန႔မွ မလာျဖစ္တာ အကိုနဲ႔ေတြ႔လို႔ ေတာ္ေသးတယ္ မဟုတ္ရင္ တေယာက္ မဟုတ္တေယာက္ လိုက္လိုက္ေနတာ စိတ္အေတာ္ညစ္ရတာ” တဲ့၊ အဲေသေရာ ေခြးမသားေတြ သူ႔အေမအၿမဲလာႀကိဳတာ ငါ့ကိုမေျပာဘူး ေခ်ာက္တြန္း လႊတ္တယ္ေပါ့ေလ၊ ေတာ္ေသးရဲ႕ လာတာနဲ႔ မတိုးလို႔ေပါ့။ ဒါေၾကာင့္ ဘယ္ဘာသာဆို ဘယ္လိုခက္တယ္ သတိထား၊ ဘယ္ပုဒ္စာေတြက ဘယ္လို ဘယ္ခ်မ္းသာနဲ႔ ေက်ာင္းစာအေၾကာင္းေတြပဲ ေျပာရဲေတာ့တယ္။
ေနာက္ကေန အေျခအေန လိုက္ၾကည့္တဲ့ေကာင္ေတြကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္ေတာ့ မ်က္စိမ်က္ႏွာေတြ ပ်က္ေနၾကေကာ ဟ ငါ့ေကာင္ တယ္ဟုတ္ပါလားေပါ့၊ ငါတို႔ေတာ့ ဒီလိုေကာင္ကို ေသာက္ဖက္လုပ္ၿပီး စကားေျပာမယ္ မထင္ထားတာ ဒီေကာင္က တယ္ဟုတ္ပါလားေပါ့ တအံ့တၾသနဲ႔ ၀မ္းသာေနတဲ့ပံု။ လက္တျပျပနဲ႔ ဆက္လုပ္ေပါ့ေလ။
စကားတေျပာေျပာနဲ႔ ေခ်ာင္းထိပ္နားေရာက္လာေတာ့ “ကဲသြားေတာ့ေနာ္ ေတာ္ၾကာ ေမေမတို႔ေတြ႔သြားရင္ တမ်ိဳးထင္ေနဦးမယ္” လို႔ေျပာၿပီး ေကာင္မေလးကို လက္ျပႏုတ္ဆက္ေတာ့ ေကာင္မေလးကလည္း “ဟုတ္ကဲ့ အကို” ဆိုၿပီး လက္ျပန္ျပတာ ဟိုေကာင္ေတြ ျမင္လိုက္ေတာ့ ငူငူႀကီးရပ္ၾကည့္ေနၾကတယ္ေလ။
ေအာင္ေဖလည္း လာကြာလက္ဘက္ရည္ဆိုင္ ျပန္သြားၾကတာေပါ့ ငါလည္းဆာေနၿပီကြ ဘာညာနဲ႔ ဒီေကာင္ေတြကို ျပန္ေခၚလာခဲ့ေကာ၊ လမ္းမွာေတာ့ ဒီေကာင္ေတြ မေနႏိုင္မထိုင္ႏိုင္ ေမးၾကတာေပါ့၊
“ေဟ့ေကာင္ ေအာင္ေဖ မင္းဘာေတြ ေျပာျဖစ္လဲကြ၊ ေကာင္မေလးက မင္းကို ျပန္ေျပာေနတာ ေတာ္ေတာ္ေလးကို အဆင္ေျပေနပံုကြ” ဘာညာနဲ႔ တေယာက္တေပါက္ ၀ိုင္းၿပီးေတာ့ ေမးေတာ့တာပဲ။ ေအာင္ေဖကလည္း ခပ္တည္တည္ပါပဲ ဒီလိုေပါ့ကြာ လူနဲ႔လူခ်င္းက မတူၾကဘူးေလ ဘာညာနဲ႔ ခပ္တည္တည္ရႊီးေတာ့တာပဲ။
ေအာင္ေဖ့သူငယ္ခ်င္းေတြလည္း အေတာ္ကို၀ိုင္းေလႊးၾကတာေပါ့ ရတုန္း၀ါးထားမွ ဆိုတဲ့အထာနဲ႔၊ ဗူးသီးလည္း သစၥာေဖာက္ျဖစ္ေရာ ခါတိုင္းသူတို႔နဲ႔ေပါင္းေနၾက အခုမွေအာင္ေဖနဲ႔ေပါင္းသြားတယ္ ဘာညာေပါ့ေလ။ ဟိုေကာင္ကေတာ့ ဘာမွမေျပာပါဘူး “ငါစိတ္ကသိေနသလိုပဲကြ” တဲ့။
အခုလို ေကာင္မေလးက စကားျပန္ေျပာတာမွ လက္ေတာင္ျပၿပီး ႏုတ္ဆက္ျပန္ၾကတယ္ ဘာညာနဲ႔ ေက်ာင္းမွာ သတင္းေတြက ထြက္ကုန္ပါေလေကာ၊ အဲဒီေတာ့ ေအာင္ေဖ့သူငယ္ခ်င္းေတြကလည္း ဆက္ေျမွာက္ေပးတယ္ ေဟ့ေကာင္ေအာင္ေဖ ေကာင္မေလးကို ဆက္လိုက္တဲ့၊ ေအာင္ေဖကေတာ့ ငါစဥ္းစားပါဦးမယ္ ဘာညာေျပာေတာ့ ေဟ့ေကာင္ေသနာရဲ႕ ဒီအခြင့္အေရးမ်ိဳး ေနာက္ရမွ မဟုတ္ဘူးတဲ့။
ေအာင္ေဖကေတာ့ သိေနၿပီးသားပဲေလ၊ ဆက္ၿပီး ငါကြ ဟုတ္လွၿပီရဲ႔ ဆိုၿပီး ဆက္တိုးလို႔ကေတာ့ အတန္းပိုင္လား၊ အိမ္လား တခုခုေတာ့ အတိုင္ခံထိမယ္ဆိုတာ၊ ၿပီးရင္ေကာင္မေလးကလည္း ငါကရိုးရိုးသားသားထင္ၿပီး စကားျပန္ေျပာတာ အခြင့္ေကာင္းယူတယ္ဆိုၿပီး နာမည္ပ်က္သြားမယ္ေလ၊ ေအာင္ေဖ ရူးသလို ေပါသလိုနဲ႔ စာႀကိဳးခ်င္ေယာင္၊ ငယ္ေသးသေယာင္ပဲ လုပ္ေနလိုက္ေတာ့တယ္။
သက္ခိုင္
(၁၄း၃၆)နာရီ
၀၂.၁၀.၂၀၁၄
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
