ေဟမာန္သဇင္ – လွ်ပ္တၿပက္ အမွတ္တရမ်ား
(မိုးမခ) စက္တင္ဘာ ၂၃၊ ၂၀၁၄
စာမေရး တာ ႀကာၿပီ။ အလုုပ္မအားတာအေႀကာင္းၿပၿပီးေတာ့ ေလ။ စိတ္ထဲမေတာ ့ေန ့တိုုင္း ေရးခ်င္တာ ေတြ စီၿပီး ေရးေနေပရဲ ့။ခ်မေရးၿဖစ္ေတာ ့ ကိုုယ္ေရးခ်င္တာေတြ က ထမင္းသိုုး ဟင္းသိုုး လိုုၿဖစ္သြားတာေပါ့။
ဒီေန ့ေတာ ့ ကုုိယ့္ကိုုယ္ကိုုတေန ့ စာေလး တေႀကာင္းၿဖစ္ၿဖစ္ ေရးနိုုင္သေလာက္ေရးဖိုု ့ ေၿဖာင္းဖ်တဲ့ အေန နဲ ့ ေရးခ်င္တာေလးေရးလိုုက္မွ လိုု ့။
ေရးဖိုု ့ေတး ထားတာ ေတြ ကလည္း အမ်ားသားလား။
ဆရာမ မၿဖစ္စေလာက္ေလး လုုပ္ခဲ့တံုုး က သင္ခဲ ့ ရ တဲ ့ပတ္၀န္း က်င္ ထိန္းသိမ္းေရး နဲ ့ ဆိုုင္တာေလးေတြ ။ ေရ အေႀကာင္းသိ ခဲ ့ရသေလာက္ေတြ။ ေရဆိုုး ေတြ နဲ ့ပတ္သက္တာေလးေတြ။ အမိွဳက္သိမ္းစံနစ္ အေႀကာင္းေတြ။ ရြာတံုုး က ဆရာမ နဲ ့ ရြာအၿပင္ ဆရာမ ဘာေတြ ကြာခဲ့သလဲ.. ဒါ့အၿပင္ ၿဖတ္ခဲ ့ရတဲ့ ဘ၀တေလွ်ာက္ ႀကံုု ခဲ ့ရတဲ ့အမွတ္တရေလးေတြ…စတဲ ့စံုုစီနဖာေလးေတြ ကိုု ေပါ့။
အခုုေတာ့ စစခ်င္း စာမေရးတာႀကာေနေတာ ့လက္ေႏြးတဲ့ အေန နဲ ့ခပ္ေပါ့ေပါ့ ပါးပါးေလးပဲ ေရးလိုုက္ခ်င္တယ္။
ၿပီးခဲ ့တဲ ့၂လေလာက္က ရြာၿပန္ေတာ့ ကိုုယ့္ တိုု ့ရဲ ့ေက်ာင္းေတာ္ႀကီးဆီ အေရာက္သြားခဲ့ တယ္။ ခ်ိန္းထား တဲ ့သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ ့လဲ ေတြ ့ရင္း .. ကိုုယ္တိုု ့ေတြ ရဲ ့ ဆရာဆရာမေတြ နဲ ့လဲ ေတြ ့လိုုေတြ ့ၿငားလည္း ပါေပါ့။ ကံေကာင္းေတာ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ ေရာ။ ဆရာမႀကီး ေဒၚၿမၿမဦးေရာ ။ ဒါ့အၿပင္ ဌါနမွာ ဆရာမႀကီး ၿဖစ္ေနတဲ ့သူငယ္ခ်င္း မမူ နဲ ့ေရာ ဆံုုခဲ ့ေပါ့။ ဆံုု ဆံုုခ်င္းမမုူ ေၿပာတဲ ့စကားေလးကိုု စိတ္ထဲ စဲြ ေနရင္းဆက္စပ္ၿပီး ေရးခ်င္ စရာ ေလးေတြ ေပၚလာေတာ့တယ္။
မမူ ကေၿပာတယ္။ ေမ ၿပန္လာမယ္ဆိုုေတာ ့ေမေၿပာခဲ ့တဲ ့စကားေလး ကိုု အၿမဲ အမွတ္ရ ေနတယ္။ ဘ၀ဆိုုတာ တေန့ တမ်က္ႏွာ ပဲ ဖတ္ခြင့္ရိွတဲ့ ေရးၿပီးသား စာအုုပ္တအုုပ္လိုုပဲ ..ဆိုုတာေလ ..တဲ့ ။။
ဘယ္တံုုး က ဘာအတြက္ ေၿပာခဲ ့မွန္း မမွတ္မိေပမဲ ့..ငယ္ငယ္တုုံးက အဲ့လိုု ပဲ ႀကီးႀကီး က်ယ္က်ယ္ ေၿပာတတ္တာကိုု ၿပန္သတိရမိေစတယ္။ မမူတိုု ့နဲ့မဆံုုခင္ အထက္တန္း ေက်ာင္းသူ တံုု း ကဆိုု ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ခါနီး မွာ ေရးေပးတဲ ့ေအာ္တိုုစာအုုပ္ေတြ မွာ.. ဘ၀မွာ ၿဖစ္ခ်င္ တာနဲ ့ၿဖစ္သင့္ တာ တထပ္တည္းက်ပါေစ.. ဆိုုတဲ့ စာသားကိုုေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားေရးေပးခဲ့ ဖူးတာ ၿပန္သတိရလာတယ္…
ကိုုယ္ဖတ္ခဲ့တဲ ့စာေတြ ထဲကႀကိ ုုက္တဲ့ စာသားေတြ ..စကားေတြ ကိုု ႀကို ုုက္ၿပီဆိုု အဲ့လိုု ယူသံုုးေတာ့တာပဲ။ ဘယ္ကမွန္းမမွတ္ေတာ့ လိုု ့ ရည္ညြန္းေတြ ခရက္ဒစ္ေတြ မေပးနိုုင္တာကိုုေတာ့ ခုုေနခါမွာ အၿပစ္တခုုလိုု ေတာ့ ခံစားရမိတယ္။
ဖတ္ခဲ ့ဖူးတဲ ့စာေတြ. ႀကည့္ခဲ့ဖူးတဲ့ရုုပ္ရွင္ေတြ.ဟာ ကိုုယ့္ ဘ၀ကိုု ထင္ဟပ္ေစနိုုင္သလား… အခုုေတြးႀကည့္ရင္ေကာ ဘာေတြဟာ စဥ္းစားေနစရာမလိုု ပဲ တန္းကနဲ မွတ္ထင္ေနသလဲ…
ေယာ္နသံစင္ေရာ္ စာအုုပ္ထဲက မတ္ေစာက္ေနတဲ့ ေက်ာက္ကမ္းပါးယံ ႀကီးမွာ တဂီးဂီးေအာ္ၿပီး ကိုုယ့္ရဲ ့အပ်ံ စြမ္းရည္ကိုုကိုုယ္ဖာသာၿမွင့္ေနတဲ ့စင္ေရာ္ႀကီး ကိုု အမွတ္ရလာတယ္။
ၿပီးေတာ့ ေတာ့တိုုးခ်န္ စာအုုပ္ထဲကဘယ္ေက်ာင္းကမွ လက္မခံေတာ့ တဲ့ ကေလးမ ကိုု လက္ခံခဲ့ တဲ ့ထူး ဆန္း တဲ ့ေက်ာင္းဆရာႀကီး.နဲ ့. သူ ့ရဲ ထူးဆန္းတဲ ့စာသင္ေနပံုု ဟာလည္း အၿမဲ အမွတ္ရတဲ ့အထဲ မွာပါတယ္..
ၿပီးေတာ့ မခင္ေလးရဲ ့ ေခ်ာကလက္ႀကိုုက္တဲ ့ေခြးေလးအေႀကာင္းေရးတဲ ့စာတပုုဒ္ဟာ လည္းအမွတ္ရ တဲ ့အထဲ အၿမဲပါတယ္။
စာေရးဆရာမ မနွင္းေဖြး လိုု့ေတာ့ထင္တာပဲ.. အေရွ ့နဲ ့ အေနာက္ တိုုင္းၿပည္ေတြ ရဲ ့ မိဖေတြရဲ ့ ပံုုစံမတူ တဲ ့ တူညီတဲ့ခ်စ္ၿခင္း အေႀကာင္းေရးထားတဲ ့စာလည္း ၿပန္ေတြးတိုုင္း မွတ္မိ တဲ ့စာေလးပါပဲ။
ရုုပ္ရွင္ထဲမွာ ဆိုု ဇာတ္ကားနံမယ္ မမွတ္မိေပမဲ့ ရုုပ္ရွင္မင္းသား ဖိုုးပါႀကီး. .ႀကည္ႀကည္ေဌး..၀င္းဦး. .ၿမင့္ၿမင့္ခင္..တိုု ့ပါတဲ့ဇာတ္ကား …အဲ့ဒီထဲမွာ ဖိုုးပါႀကီး က ပန္းခ်ီဆရာ..၀င္းဦးက မိုုးကုုတ္ သူေဌးသား ေဆးေက်ာင္းသား ..သူ ့ကိုု ကယ္ရင္း ၿမင့္ၿမင့္ခင္ ရဲ့ ခင္ပြန္း ဆရာ၀န္ႀကီးဆံုုးသြား…. ဖိုုးပါႀကီး က ပန္းခ်ီဆဲြရင္း.၀င္းဦးကိုု.ေၿပာတဲ့ စကား.. ကိုုယ့္အေပၚ ေက်းဇူးရိွခဲ ့တဲ ့သူကိုု ေက်းဇူးဆပ္ခြင့္မႀကံ ုုခဲ ့ရင္ သူၿပ ူသလိုု တၿခားသူေတြ ကိုု ေက်းဇူးၿပုုတာဟာ သူ ့အေပၚေက်းဇူးဆပ္သလိုု ..ၿဖစ္မယ္..ဆိုုတာမ်ိဳး.. အတိအက်မဟုုတ္ေပမဲ ့.. ပန္းခ်ီးစုုတ္တံႀကီးကိုုင္ၿပီးေၿပာေနတဲ ့ ဖိုုးပါႀကီး လည္း အၿမဲ အမွတ္ရတဲ ့အထဲ ပါတယ္။
ေနာက္ရုုပ္ရွင္တကား က အကယ္ဒမီရလိုု ့ ၿမန္မာ ့အသံမွာ ၿပတံုုး ႀကည္ ့ခဲ့ရတဲ ့ မြန္းတည့္ ခိိ်န္မွာ ေန၀င္သည္ဆိုုတဲ့ ဇာတ္ကား..
သရုုပ္ေဆာင္ေတြ ပီၿပင္လြန္းလိုု့… အဲ့ဒီအထဲက .. မင္းသားႀကီးေက်ာ္ဟိန္း ဆိုုက္ကားႀ ကီး နင္းၿပီး ..မင္းသမီးႀကီး ခ်ဳိၿပံုုး..ကိုု တင္လာတာ..အဲ့ဒီမွာ မင္းသမီး က အပ်က္မ လုုပ္ရတာ ..သူ ့ဘ၀ကိုု ဆိုုက္ကားဆရာ ကိုု ေၿပာၿပေနတဲ့အခန္း..ေလာကႀကီး ကိုု အရဲြ့တိုုက္လိုုက္တာ.. ေလာကႀကီးကေတာ့ ဘာမွၿဖစ္မသြားဖူး… က်မကသာ ပ်က္သြားတာ….ဆိုုၿပီး နာနာက်င္က်င္ရီေနတဲ့ မင္းသမီးႀကီး ကိုု အၿမဲ အမွတ္ရတယ္။
ၿပီးေတာ ့ၿဖစ္သမွ်ေတြ ကိုု အိုု….အသင္ေလာက လိုု ့ရင္ဖြင့္ တတ္တဲ ့ ထန္းေခါက္ဖ်ာ နဲ ့ ဖာတလံုုး မင္းသားႀကီး က လည္ း ကိုုယ့္ ရဲ ့အမွတ္ရ စရာထဲမွာအၿမဲ ရိွေနတယ္။
ေနာက္ဆံုုး အမွတ္ရတဲ ့စာက ေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုုႀကည္ ဘာသာၿပန္တဲ ့ IF ကဗ်ာ ေလးထဲ က ေကြ်တလွည့္ ႀကက္တခံုု ..ဘ၀ဟာ ..တစစီၿဖစ္သြားခဲ့ရင္ အသစ္ကၿပန္စနိုုင္သလား..ဆိုုတဲ့ စာသားေလးဟာလည္း ဘယ္အခ်ိန္ ၿပန္ေတြးေတြး မွတ္မိေစတဲ့စာေလးပါပဲ။
မမူကိုု ကိုုယ္ေၿပာခဲ့ တဲ့ ..ဘ၀ဟာ တေန ့ တရြက္သာႀကည့္ ခြင့္ ရိွတဲ ့ ေရးၿပီးသားစာတအုုပ္ဆိုုရင္ …. ကိုုယ္ဖတ္ခဲ ့တဲ ့ စာေတြ ဟာ ကိုုယ့္လက္ေတြ ့ဘ၀မွာ ဘယ္ေလာက္ ထင္ဟပ္နိုုင္သလဲ ….တေန ့တရြက္ဖတ္ခြင့္ ရ ခဲ့တဲ့ ကိုုယ့္ ဘ၀ရဲ့ စာမ်က္နွာေတြ ကိုု ၿပန္လွန္ရင္း…..
Sept 21. 11:14pm.
Photo – Aung Htet
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
