အရွင္ကုသလသာမိ (အတည္မဲ့) – တိုင္းျပည္ေကာင္းစားေစလိုလွ်င္ ႏွလံုးသည္းပြတ္ကို ဂ႐ုစိုက္ပါ
(မိုးမခ) စက္တင္ဘာ ၁၇၊ ၂၀၁၄
(၁)
သာသနာေရးဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ပတ္သက္တဲ့ ေဆာင္းပါးအေၾကာင္း ေျပာဆိုသံေလးေတြ ၾကားေနရတယ္။ ၂ဝ၁ဝ ဝန္းက်င္ အသြင္ကူးေျပာင္းလာကတည္းက ေျပာလာၾကတာေလးေတြ ရွိတယ္။ ဗုဒၶဘာသာကို ပခံုးခ်င္းလိုက္ယွဥ္ခ်င္ေနတဲ့ အျခားဘာသာမ်ားက ျမင္လာၾက၊ ေျပာလာၾကတာေတြ ရွိသလို ဒီမိုကေရစီနဲ႔လူ႕အခြင့္အေရး႐ႈေထာင့္ကေန ေျပာလာၾကတာေတြလည္း ရွိတယ္။ သာသနာေရးဝန္ႀကီးဌာနဟာ ဗုဒၶဘာသာကိုပဲ ေထာက္ပ့ံလို႔ တရားမွ်တမႈ မရွိဘူး။ မရွိသင့္ဘူး။ ရွိမယ္ဆိုရင္လည္း ဘာသာအားလံုးကို တေျပးညီ ေထာက္ပံ့ေပးရမယ္လို႔လည္း အသံေတြက တိုးတိုးတစ္ဖံု၊ က်ယ္က်ယ္တစ္ဖံု၊ တဲ့တိုးတစ္မ်ိဳး၊ သြယ္ဝိုက္၍တစ္ဖံု ထြက္လာၾကတယ္။ ဒီမိုကေရစီကို အေၾကာင္းျပၿပီး ႏြားထီးငါးက်ပ္၊ ႏြားမငါးက်ပ္ တန္းညိွလိုၾကတယ္။
(၂)
တျဖည္းျဖည္းခ်င္း သမုိင္းတစ္ေခတ္ဆီကို ေရြ႕လာေနတဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕အေရြ႕ကို ထိခိုက္မွာစိုးတဲ့အတြက္ ဘာမွ မေျပာဘဲ ေနခဲ့တယ္။ ေကာင္းေစခ်င္လို႔ ေျပာၾကတယ္ဆိုၾကေသာ္လည္း တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး၊ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ ရန္သူအသြင္ေဆာင္လာၿပီး တိုင္းျပည္ရဲ႕အေရးႀကီးတဲ့လုပ္ငန္းေတြကိုပါ ထိခိုက္လာရတဲ့အေနအထားေတြ ျဖစ္လာတယ္။ သံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ဒီမိုကေရစီတိုက္ပဲြဟာ အရင္က တစ္ေလွတည္းရွိေနရာကေန အသြင္ကူးေျပာင္းကာလေရာက္မွ ျပဒါးတစ္လမ္း၊ သံတစ္လမ္းအသြင္ ျမင္ကြင္းျဖစ္လာရတယ္။ နည္းနည္းေလး စိတ္ရွည္ၾကရင္ အရင္လို တစ္ေလွတည္းမွာ ရွိေနေသးေၾကာင္း ျမင္ရမယ္လို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ အခုဟာက ႏွစ္ဖက္စလံုး စိတ္ေတြက ၾကြပ္ဆတ္လာေနခဲ့တယ္လို႔ ျမင္တယ္။
ဥပမာ သံဃာတစ္ပါးက အမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒအေၾကာင္း ေျပာမယ္။ သူ႕လြတ္လပ္ခြင့္အရ၊ သူ႕ေဘာင္အရ ေျပာပါေစေပါ့၊ ေဟာပါေစေပါ့။ အခုေတာ့ အဲဒီသံဃာကပဲ ဘုန္းႀကီးမဟုတ္ေတာ့သလို၊ ေလာကႀကီးအေၾကာင္း ဘာမွ မသိသလို ေဝဖန္ေျပာဆိုၾကတယ္။ အခ်ိဳ႕ဆို ဆဲဆိုပုတ္ခတ္တဲ့အထိ ေဝဖန္ကဲ့ရဲ႕ၾကတယ္။ အျခားတစ္ဖက္မွာလည္း အမ်ိဳးေစာင့္ဥပေဒ မရွိသင့္ဘူးလို႔ ေဟာေျပာမယ္။ သူ႕လြတ္လပ္ခြင့္အရ၊ သူ႕ယံုၾကည္ခ်က္အရ၊ သူ႕ေတြ႕ရွိခ်က္အရ ေျပာပါေစေပါ့၊ ေဟာပါေစေပါ့။ သံဃာေတာ္ေတြဟာ ဘယ္ေသာအခါမွ ျပည္သူ႕အက်ိဳးစီးပြား ထိခိုက္နစ္နာေရးဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ိဳး သမိုင္းမွာ မရွိခဲ့ဖူးပါဘူး။ အာဏာရွင္စနစ္ကို တြန္းလွန္ရာမွာ သံဃာထုဟာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြား၊ အာဏာတစ္စံုတစ္ရာ ငဲ့ကြက္မႈမရွိဘဲ ထုနဲ႔ထည္နဲ႔ ခိုင္မာတဲ့ အင္အားစုႀကီးအျဖစ္ တည္ရွိလာခဲ့တာပါ။
ဒါက တစ္ခုကိုပဲ နမူနာေျပာတာပါ။ က်န္တဲ့ အယူအဆေတြကို ေဟာေျပာရာမွာလည္း တစ္ဦးနဲ႔တစ္ဦး၊ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္ သည္းခံျခင္းတရားေတြက ေပ်ာက္ဆံုးေနတယ္လို႔ ျမင္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာကို ေဟာေျပာလို႔ ျပႆနာေတြ၊ ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္ရတာထက္ အဲဒီယံုၾကည္ခ်က္ကို ထိပါးပုတ္ခတ္ၾကလို႔ ျပႆနာေတြ၊ အဖုအထစ္ေတြျဖစ္လာရတာက မ်ားပါတယ္။
(၃)
စာေရးသူ ကိုယ္ေတြ႕ႀကံဳရတဲ့ လူငယ္အဖဲြ႕ေလးတစ္ခုအေၾကာင္း ေျပာခ်င္တယ္။ ဒီလူငယ္ေလးေတြက သူတို႔ေဒသမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အလြန္ခ်စ္ၾကတဲ့လူငယ္ေလးေတြ။ အန္လ္ဒီပါတီရဲ႕အမာခံေလးေတြ။ တစ္ေန႔ သူတို႔ဆီကို စီနီယာႀကီးတစ္ေယာက္ ေရာက္လာတယ္။ ေရာက္တတ္ရာရာစကားေျပာရင္း လူငယ္ေလးေတြက သူတို႔ အခု အမ်ိဳးဘာသာသာသနာေစာင့္ေရွာက္ေရး လုပ္ငန္းေတြလည္း ပါဝင္ကူညီလုပ္ကိုင္ေနရေၾကာင္း ေျပာျပေတာ့ အဲဒီ စီနီယာက ဘယ္လို ေျပာတယ္ မွတ္သလဲ။ “အလကား မင္းတို႔ သူမ်ား ေျမွာက္ေပးတိုင္း ေလွ်ာက္လုပ္မေနနဲ႔၊ ……….”လို႔ ေျပာလိုက္တယ္။
လူငယ္ေလးေတြလည္း တစ္ခါတည္း စိတ္ဆိုးေဒါသထြက္ကုန္ၾကတယ္။ ဒါက ေနရာေလးတစ္ေနရာက အျဖစ္အပ်က္ကို မီးေမာင္းထုိးျပတာ။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးအတိုင္းအတာအေနနဲ႔လည္း ဒီလိုပဲ ျဖစ္ကုန္ၾကတယ္လို႔ ျမင္တယ္။ တစ္ဖက္နဲ႔တစ္ဖက္၊ တစ္ဦးအယူအဆတစ္ဦး နားလည္မႈ၊ သည္းခံမႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ၾကတယ္။
(၄)
နားလည္မႈမေပးျခင္း၊ သည္းခံမႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးကုန္ျခင္း၊ ငါ့ရပ္တည္ခ်က္ကမွ တိုင္းျပည္အတြက္ ေကာင္းတာဟု ယူဆၿပီး တစ္ပါးသူ ရပ္တည္ခ်က္ကို ထိပါးပုတ္ခတ္ေစာ္ကားျခင္း၊ အရဲြ႕တိုက္ျခင္း၊ ဆဲေရးျပစ္တင္ျခင္း စတာေတြရဲ႕ ရလဒ္ကေတာ့ “အင္အားနည္းသြားျခင္း”ပါပဲ။
ႏႈတ္မေစာင့္စည္းမႈ၊ အေရးအသားမေစာင့္စည္းမႈေတြေၾကာင့္ ဆင္းရဲစုတ္ျပတ္ၿပီး အရာရာ အားငယ္ေနရတဲ့ ပညာရည္မျပည့္ဝ၊ အေျခခံအသံုးအေဆာင္ပစၥည္း မလံုေလာက္ၾကရွာတဲ့ အဘက္ဘက္က အားငယ္ေနရတဲ့ ျပည္သူေတြဟာ ဘယ္ေနရာက ေထာက္တည္ရာလဲဆိုတာကို ေဝခဲြမရႏိုင္ျဖစ္ကုန္ေတာ့တာပဲ။
(၅)
တိုင္းျပည္ကို အေကာင္းဘက္ေရာက္ေစခ်င္တယ္၊ တိုးတက္ေစခ်င္တယ္၊ ထြန္းကားေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ ႏိုင္ငံႀကီးေတြမွာ အာဏာရ ေရြးေကာက္ခံပါတီေတြရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ကို ေသေသခ်ာခ်ာ ေလ့လာသင့္တယ္။ သူတို႔ဟာ (အာဏာရၿပီးမွ ဥပေဒနဲ႔အညီ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခ်င္ေဖာ္မယ္) သူတို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ အဓိကယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈကို ဘယ္ေသာအခါမွ မထိပါး၊ မပုတ္ခတ္ၾကဘူးဆိုတာပဲ။ အခုဟာက လြတ္လပ္မႈဆိုတဲ့အနံ႔ေတာင္ မရေသးခင္၊ လြတ္လပ္ခြင့္ကို အဓိပၸာယ္ေတာင္ ေကာင္းေကာင္း မဖြင့္ဆိုတတ္ေသးခင္ လြတ္လပ္ခြင့္ဆိုတာကို သိပ္ေျပာခ်င္ၾကတယ္။
(၆)
အခုလည္း သာသနာေရးဝန္ႀကီးဌာနနဲ႔ပတ္သက္ၿပီး သတင္းေတြ ၾကားလာရျပန္ၿပီ။ သာသနာေရးဝန္ႀကီးဌာနကို ျမန္မာႏိုင္ငံ အျခားဝန္ႀကီးဌာနမ်ားလို အက်င့္ပ်က္ျခစားမႈ၊ အဂတိလိုက္မႈ၊ ႏိုင္ငံေရးရပ္တည္ခ်က္ စတာေတြေၾကာင့္ ေဝဖန္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ လက္ခံပါတယ္။ ဒါဟာ လူတိုင္းမွာရွိတဲ့ ေဝဖန္ခြင့္၊ ေမးခြန္းထုတ္ခြင့္၊ ေစာဒကတက္ခြင့္ေတြလို႔ နားလည္တယ္။
ဒါေပမဲ့ သာသနာေရးဝန္ႀကီးဌာနကို ဗုဒၶဘာသာကိုပဲ ဦးစားေပးလို႔ ဒီမိုကေရစီလမ္းေၾကာင္းနဲ႔ ေသြဖီေနတယ္လို႔ ေျပာတာက်ေတာ့ ႐ူးႏွမ္းမႈတစ္ခုလို႔ ဆိုခ်င္တယ္။ ေငြေၾကးအင္အား၊ ေခတ္ပညာတတ္ဆိုတဲ့နာမည္ရဲ႕အင္အားေတြ ရွိေနသူမ်ားရဲ႕ ႏြားထီးငါးက်ပ္၊ ႏြားမငါးက်ပ္ ေလာ္ဘီလုပ္မႈေအာက္မွာ သံေယာင္လိုက္ကုန္တာလားဆိုတာ စဥ္းစားစရာ ျဖစ္လာတယ္။
(၇)
စဥ္းစားစရာ၊ ႏႈိင္းယွဥ္သံုးသပ္စရာျဖစ္ေအာင္ အနည္းငယ္ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ စံျပဒီမိုကေရစီလို႔ဆိုတဲ့ ဂ်ာမနီစတဲ့ ဥေရာပႏိုင္ငံေတြမွာ Church Tax ဆိုတာ ရွိပါတယ္။ ျပည္သူေတြရဲ႕ ဝင္ေငြကေန ခ်ာ့ပ္ေက်ာင္းေတြအတြက္ အခြန္ေကာက္တာပါ။ ၁၉ ရာစုကတည္းက ဂ်ာမနီမွာ ဒီအခြန္စနစ္ကို က်င့္သံုးခဲ့တာပါ။ ခ်ာ့ပ္ေက်ာင္းေတြ ျပဳျပင္ထိန္းသိမ္းဖို႔၊ ဘာသာေရးအခမ္းအနားေတြ က်င္းပျပဳလုပ္ဖို႔၊ သာသနာထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးေတြ လုပ္ဖို႔ ဥပေဒထဲထည့္ၿပီး ခရစ္ယာန္သာသနာ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရးအတြက္ အခြန္စနစ္ကို ထည့္သြင္းထားတာပါ။ ခရစ္ယာန္ဘာသာအျဖစ္ တရားဝင္စာရင္းေပးသြင္းထားသူတိုင္း ဒီအခြန္ကို ေပးရပါတယ္။ အခ်ိဳ႕ျမန္မာအလုပ္သမားေတြေတာင္ ဘုမသိဘမသိ ခ်ာ့ပ္ေက်ာင္းအခြန္ေဆာင္ေနၾကရတယ္။
ဂ်ာမနီႏိုင္ငံမွာ ႏွစ္စဥ္ ခ်ာ့ပ္ေက်ာင္းအခြန္ေငြဟာ ၆.၃ ဘီလီယံ (ကတ္သလစ္ဘာသာအတြက္) ႏွင့္ ၅.၅ ဘီလီယံ (ပ႐ိုတက္စတင့္ဘာသာႏွင့္လူသာရင္ဘာသာအတြက္) အထိ ရွိပါတယ္။ ခရစ္ယာန္ဘာသာ ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရး၊ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအတြက္ ၁၂ ဘီလီယံခန္႔ ေထာက္ပံ့ေပးေနတဲ့သေဘာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံစတဲ့ ဆင္းရဲတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာ ခရစ္ယာန္သာသနာျပဳလုပ္ငန္းေတြနဲ႔ အျခားအက်ိဳးျပဳလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ဖုိ႔ ဒီကေန အေထာက္အပံ့အမ်ားႀကီး ေပးႏိုင္တာဟာ ဒီစနစ္ေၾကာင့္လည္း ပါပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံက အိုင္အန္ဂ်ီအိုေတြ အသိဆံုးျဖစ္မွာပါ။ ဒီေတာ့ တစ္နည္းအားျဖင့္ေျပာရရင္ တစ္ႏိုင္ငံလံုး သာသနာျပဳပုဂၢိဳလ္မ်ားျဖစ္ေအာင္ စီမံထားတဲ့စနစ္တစ္ခုလို႔ေတာင္ ဆိုႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
(၈)
တစ္ဖက္မွာ ဥေရာပတစ္တိုက္လံုး ဘာသာမဲ့တိုက္အျဖစ္ကို တျဖည္းျဖည္း ဦးတည္ေနတာဆိုေတာ့ ခ်ာ့ပ္ေက်ာင္းေတြကို အခြန္မေပးႏိုင္ေတာ့ဘူးဆိုၿပီး ျငင္းဆန္လာၾကတာကလည္း ႏွစ္စဥ္ သိန္းခ်ီေနတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ ၂ဝ၁ဝ အစိုးရစာရင္းမွာ ခ်ာ့ပ္ေက်ာင္းအခြန္ မေပးခ်င္ေတာ့ဘူးလို႔ ျငင္းလာသူ ၁၈၁,ဝဝဝ နဲ႔ ၂ဝ၁၁ ခုႏွစ္မွာ ၁၂၆,ဝဝ ရွိၿပီး ႏွစ္စဥ္ တျဖည္းျဖည္း ခ်ာ့ပ္ေက်ာင္းေတြနဲ႔ အဆက္ျဖတ္လာၾကတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ျပည္သူေတြဘက္က အဲဒီလို အခြန္မေပးခ်င္ၾကေတာ့ ခ်ာ့ပ္ေက်ာင္းေတြ ဘက္ကလည္း ျပန္တင္းတယ္။ အခြန္မေပးေဆာင္သူမ်ားအား ဘာသာေရးအခမ္းအနားမ်ား ပါဝင္ဆင္ႏႊဲခြင့္၊ ေက်ာင္း၊ ေဆး႐ံု စသည္တို႔ရွိ ဘာသာေရးအခမ္းအနားမ်ား က်င္းပခြင့္၊ အျပစ္ဝန္ခံျခင္း ျပဳလုပ္ခြင့္မ်ားကို ခြင့္မျပဳႏိုင္ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ထားပါေတာ့ … ေျပာခ်င္တာက အခုခ်ိန္ထိ ျပည္သူမ်ား အဓိကကိုးကြယ္တဲ့ဘာသာ(ခရစ္ယာန္ဘာသာ) ထြန္းကားျပန္႔ပြားေရး၊ ေရရွည္တည္တံ့ေရး တစ္နည္းအားျဖင့္ ဂုဏ္မငယ္ေရးအတြက္ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအေနနဲ႔ ဥပေဒျပ႒ာန္းၿပီး ကာကြယ္ေပးထားတယ္ဆိုတာကို ေျပာခ်င္တာပါ။
(၉)
ၾသစၾတီးယား၊ ခ႐ိုေအးရွား၊ ေနာ္ေဝ၊ ဒိန္းမတ္၊ အီတလီ၊ ဖင္လန္၊ အိုက္စလန္ စတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာလည္း ခရစ္ယာန္ဘာသာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအတြက္ အခြန္ေငြ ေပးသြင္းရပါတယ္။ ဒိန္းမတ္ႏိုင္ငံမွာ ျပည္သူ႔တစ္ဦးဝင္ေငြရဲ႕ ၁ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔ကို ခ်ာ့ပ္ေက်ာင္းအခြန္အျဖစ္ ေပးရတယ္။ ပ်မ္းမွ်လစဥ္ ယူ႐ို ၃ဝဝဝ ခန္႔ဝင္ေငြရွိေနတဲ့အတြက္ ခ်ာ့ပ္ေက်ာင္းေတြဟာ အေထာက္အပံ့ ဘယ္ေလာက္ေတာင္ ရေနသလဲဆိုတာ ခန္႔မွန္းႏိုင္ပါလိမ့္မယ္။
ဒီဝင္ေငြနဲ႔ခ်ာပ့္ေက်ာင္းလုပ္ငန္းေဆာင္တာမ်ား၊ ဘုန္းႀကီးလခမ်ားအတြက္ သံုးစဲြရတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခ်ာ့ပ္ေက်ာင္းအသံုးစရိတ္ေတြဟာ ၁ ရာခိုင္ႏႈန္းအခြန္ေငြနဲ႔ မလံုေလာက္တဲ့အတြက္ အစိုးရက ၾကည့္ေနမယ္မ်ား ထင္သလား။ ၾကည့္မေနပါဘူး။ လိုအပ္တဲ့ အသံုးစရိတ္ေငြေတြကို အစိုးရက ေပးပါတယ္။ ဒီေတာ့ ခ်ာ့ပ္ေက်ာင္းေတြကို ခရစ္ယာန္ဘာသာဝင္သာမက ဘာသာမဲ့မ်ားႏွင့္အျခားဘာသာဝင္မ်ားကလည္း ေထာက္ပံ့ေနရတယ္လို႔ အဓိပၸာယ္ထြက္ပါတယ္။
(၁ဝ)
ဘာသာမဲ့မ်ား တိုးပြားလာလို႔ အခြန္မေဆာင္သူမ်ား တျဖည္းျဖည္း ေလ်ာ့လာတယ္လို႔ ဆိုရေသာ္လည္း ခ်ာ့ပ္ေက်ာင္းကို ေပးေဆာင္ရမယ့္အခြန္ေငြဟာ ကိုယ့္ဆီေရာက္လာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ အစိုးရဆီကို ေရာက္သြားတာပါ။ ႏိုင္ငံတစ္ခုနဲ႔တစ္ခု အေျခခံထားတဲ့ ဥပေဒေတြကေတာ့ အနည္းငယ္စီ ကဲြျပားပါလိမ့္မယ္။ ဒါေပမဲ့ အေျခခံအရေတာ့ လူမ်ားစုကိုးကြယ္တဲ့ တိုင္းျပည္ရဲ႕ အဓိကဘာသာသာသနာ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေရွာက္ေရးအတြက္ အစိုးရက ပ,စားေပးထားတာကေတာ့ အတူတူပါပဲ။
(၁၁)
အဲဒီေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဗုဒၶဘာသာဆိုတာ လူမ်ားစုကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားႀကီးပါ။ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ အသည္းႏွလံုးပါ။ ႏွလံုးသည္းပြတ္ပါ။ ဒီမိုကေရစီ႐ႈေထာင့္အရပဲျဖစ္ျဖစ္၊ လူ႕အခြင့္အေရး႐ႈေထာင့္ကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ဘယ္႐ႈေထာင့္အရပဲျဖစ္ျဖစ္ ျမန္မာျပည္သူေတြကို ေကာင္းစားေစခ်င္တယ္ဆိုရင္ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသည္းပြတ္ကို ခလုတ္မတိုက္ၾကပါနဲ႔လို႔ ဆိုခ်င္ပါတယ္။ ဒါေတြကို ေျပာေနတာဟာ ေဒါပါလို႔ ေျပာေနျခင္း မဟုတ္ပါ။ ဘယ္သူ ေကာင္းတယ္၊ ဘယ္သူဆိုးတယ္လို႔ ေျပာေနျခင္းလည္း မဟုတ္ပါေၾကာင္း ဆိုခ်င္တယ္။ အေျခအေနအရပ္ရပ္ကို ႏႈိင္းယွဥ္သံုးသပ္ၿပီး ႏႈတ္ေစာင့္စည္းမႈ၊ အေရးအသားေစာင့္စည္းမႈေတြ ရွိေစခ်င္တာပါ။ ျပည္သူခ်စ္တဲ့ တိုင္းျပည္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျပည္သူ႕ႏွလံုးသားကေန ခုန္ထြက္မသြားေစခ်င္တာပါ။
(၁၂)
ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသည္းပြတ္ကို ထိခိုက္ေစာ္ကားလိုတဲ့ ဘယ္ႏိုင္ငံေရးသမားမဆို ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရးမွာ ေအာင္ျမင္မႈရမယ္လို႔ မေမွ်ာ္လင့္လိုက္ပါနဲ႔။ ျပည္သူက ခ်စ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျပည္သူက မခ်စ္တဲ့ ေခါင္းေဆာင္ပဲျဖစ္ျဖစ္ ျပည္သူေတြရဲ႕ ႏွလံုးသည္းပြတ္ကို ခ်စ္ဖို႔ေတာ့ အလြန္ပဲ အေရးႀကီးလွတယ္လို႔ ဆိုပါရေစ။
အရွင္ကုသလသာမိ (အတည္မဲ့)
၁ဝ၊ ဝ၉၊ ၂ဝ၁၄
www.facebook.com/ashinkusalasami
Photo – www.concordatwatch.eu
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
instead of making comments on who advocates enacting such religious related laws, we should look deeply into the issue by does these kinds of law necessary for Myanmar; does it have positive or negative implications on Buddhism as a religion at least from the perspective of people who believe in other religions than Buddhism; does the current legal system lack such legislation which protect Myanmar women who married with people from other religion? is it a weakness of legal system or weakness of law enforcement and rule of law…
this article is misleading the true facts…Not anymore sayataw?
Your scope is too narrow on this issue.