ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း(သခ်ာၤ) – အျမင္စုတ္ေသာ္လည္း ေ႐ႊထုပ္သည့္ျမပ၀ါမ်ား
မိုးမခ၊ စက္တင္ဘာ ၄၊ ၂၀၁၄
အေတြးအျမင္ အမွတ္ ၉ ၃ ။၁၉ ၉ ၃ ၾသဂုုတ္လက ျပန္လည္ေဖာ္ျပသည္
၁၉၈၇ ခုႏွစ္ေလာက္ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အမ္ေဖး (M. Phil) ဟူေသာ ဘြဲ႕အသစ္ တစ္ခုေပၚေပါက္လာ သည္။
အမ္ေဖးဘြဲ႕ ေပၚေပါက္လာရေသာ အေၾကာင္းႏွင့္ အေျခအေနတုိ႕သည္ တစ္ႏုိင္ငံႏွင့္တစ္ႏုိင္ငံမတူ ၾကပါ။ ထုိ႕ေၾကာင့္လည္း အမ္ေဖးဘြဲ႕ႏွင့္ပတ္သက္၍ ကမၻာ့ႏိုင္ငံမ်ားတြင္ မူ၀ါဒအမ်ိဳးမ်ိဳး ကြဲျပားလ်က္႐ွိ သည္။
အမ္ေဖးဘြဲ႕ကို အဂၤလန္ႏုိင္ငံတြင္ ၁၉၇၅ႏွစ္ပတ္၀န္းက်င္ေလာက္က စတင္ေပးခဲ့သည္။ ထုိဘြဲ႕ျဖစ္ ေပၚလာခဲ့ရေသာ အေၾကာင္းအရာမွာ ပီအိပ္(ခ်)ဒီ (Ph.D)ေခၚ ပါရဂူေဒါက္တာဘြဲ႕အတြက္ က်မ္းျပဳစုေန ေသာေက်ာင္းသားမ်ားမွ စတင္ခဲ့သည္။ ထုိေက်ာင္းသားမ်ားသည္ အခ်ိန္သံုး၊ ေလး၊ ငါးႏွစ္ေလာက္ ကုန္ေသာ္လည္း ပီအိပ္(ခ်)ဒီ အတြက္ က်မ္းမၿပီးစီးဘဲ ျဖစ္ေနသည္။ သုိ႕ေသာ္သူတုိ႕သည္ မဟာသိပံၸ (M.Sc) ထက္ အဆင့္ျမင့္ေသာ က်မ္းမ်ားကို ျပဳစုႏို္င္ေသာ အေျခအေန႐ွိေနသည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ သူတုိ႕၏ ႀကိဳးစားမႈႏွင့္ တက္ေျမာက္မႈကို အသိအမွတ္ျပဳသည့္အေနျဖင့္ မဟာသိပံၸ ႏွင့္ ပီအိပ္(ခ်)ဒီၾကားတြင္ အမ္ေဖးဟူေသာ ဘြဲ႕တစ္ခုတီိထြင္၍ ေပးလုိက္သည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အဂၤလန္ႏုိင္ငံတြင္ အမ္ေဖးသည္ မဟာသိပံၸ ထက္ျမင့္ၿပီး ပီအိပ္(ခ်)ဒီထက္ နိမ့္သည္။
သုိ႕ေသာ္ အခ်ိဳ႕ေသာ္ႏုိင္ငံမ်ားတြင္ အမ္ေဖးဘြဲ႕ကို ဘီအက္စီ ဂုဏ္ထူး B.Sc (Hons.) ႏွင့္ မဟာ သိပံၸ ၾကားဟူ၍ သတ္မွတ္သည္။ ထုိႏုိင္ငံမ်ားတြင္ အမ္ေဖးသည္ ဘီအက္စီဂုဏ္ထူးထက္ျမင့္ၿပီး မဟာသိပံၸ ထက္နိမ့္သည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ အမ္ေဖးဘြဲ႕၏ အဆင့္သည္ႏုိင္ငံ၏ အေျခအေနႏွင့္ ပညာေရးစနစ္အေပၚတည္ေန သည္။
ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ အမ္ေဖးဘြဲ႕ျဖစ္ေပၚလာရေသာအေၾကာင္းမ်ားမွာ ဤသုိ႕ျဖစ္၏။
ျမန္မာႏုိင္ငံ႐ွိ တကၠသိုလ္ ေကာလိပ္မ်ား၏ ပညာေရးဆုိင္ရာ ဥပေဒက်င့္ထံုးမ်ားအရ မဟာသိပံၸ ပထမႏွစ္စာေမးပြဲတြင္ ႏွစ္ႀကိမ္က်႐ႈံးေသာသူ၊သို.မဟုတ္ ဘီအက္စီဂုုဏ္ထူးတန္းတြင္ တတိယအဆင္႔သာရရွိ သူမ်ားသည္ မဟာသိပံၸ ဆက္တက္ခြင့္မ႐ွိေတာ့ေခ်။ ၁၉၈၇ ခုႏွစ္ေလာက္တြင္ ျမန္မာႏိုင္ငံ႐ွိ တကၠသုိလ္ ေကာလိပ္မ်ား၌ ထုိဥပေဒမ်ားႏွင့္ ၿငိစြန္း၍ မဟာသိပံၸ ဆက္တက္၍ မရႏုိင္ေသာ ဆရာ/ဆရာမမ်ားစြာ ႐ွိေန ၾကသည္။ တစ္ဖန္/မဟာသိပံၸ ဘြဲ႕ရမွသာ ရာထူးတုိးျမွင့္ျခင္းကို ခံရမည္ဟူေသာ စည္းမ်ဥ္းအရ ထုိဆရာ/ ဆရာမမ်ားအတြက္အခြင့္အလမ္းမ်ားပိတ္ေနသည္။
ထုိ႕ေၾကာင့္ ထုိဆရာ/ဆရာမမ်ားအတြက္ အခြင့္အလမ္းသစ္တစ္ခုရ႐ွိေစရန္ ဘီအက္စီဂုဏ္ထူး တန္းႏွင့္ မဟာသိပံၸၾကားတြင္ အမ္ေဖးအမည္႐ွိေသာ ဘြဲ႕တစ္ခုကုိ တီထြင္ေပးရေလသည္။ အမ္ေဖးဘြဲ႕ကို ရ႐ွိေစရန္အတြက္ လုိအပ္ခ်က္မွာ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္း က်မ္းငယ္ (small thesis) ေျခာက္ခုကို တင္သြင္းရန္ျဖစ္ သည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ဆရာ/ဆရာမအခ်ိဳ႕၏ အမ္ေဖးက်မ္းငယ္မ်ားကို ႀကီးၾကပ္ရန္ တာ၀န္က်ခဲ့သည္။ ၁၉၈၆ ခုႏွစ္ႏွင့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အတြင္းတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သင္ၾကားေရး၀ါရင့္ေသာ္လည္း မဟာသိပံၸ ဆက္မတက္ႏုိင္ေသာ ဆရာ/ဆရာမအခ်ိဳ႕၏ အမ္ေဖးက်မ္းငယ္မ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာ ႀကီးၾကပ္ၿပီးစီးခဲ့သည္။
သုိ႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဒုကၡသည္ ၁၉၈၈/၈၉ ေနာက္ပုိင္းတြင္ စတင္ခဲ့သည္။ ထုိ႕အခ်ိန္တြင္ ၀ါရင့္ ဆရာ/ဆရာမမ်ားအားလံုး အမ္ေဖးဘြဲ႕မ်ား အသီးသီးရ႐ွိသြားၿပီး သူတုိ႕ႏွင့္ထုိက္တန္ေသာ ရာထူးမ်ားလည္း တုိးတက္သြားၾကေလသည။ ယင္း၀ါရင့္ ဆရာ/ဆရာမမ်ားၿပီးသြားၿပီးေနာက္ လုပ္သက္သံုးႏွစ္မွ်သာ ႐ွိေသာ ဆရာ/ဆရာမငယ္မ်ားအလွည့္သုိ႕က်ေရာက္လာသည္။ သူတုိ႕အားလည္း အမ္ေဖးက်မ္းငယ္မ်ား ဆက္လက္၍ ႀကီးၾကပ္ေပးေလရာ ၁၉၉၀/၉၁ ေလာက္တြင္ ေနာက္ထပ္ အမ္ေဖးက်မ္းငယ္မ်ားထြက္လာ ေတာ့သည္။ သုိ႕ေသာ္ ယခုအႀကိမ္ႏွင့္ ယခင္အႀကိမ္အေျခအေနခ်င္းကြားျခားသြားသည္။ ယခင္က၀ါရင့္ ဆရာ/ဆရာမမ်ား၏ အမ္ေဖးက်မ္းငယ္မ်ားကို ေအာင္ျမင္စြာ ႀကီးၾကပ္ၿပီးစီးခဲ့သည္ဟုဆုိခဲ့သည္။ ယခုအခါ တြင္မူကား ႀကီးၾကပ္ၿပီးစီးခဲ့သည္ကားမွန္၏။ သုိ႕ေသာ္ ေအာင္ျမင္သည္ဟု မဆုိႏုိင္ေတာ့ပါ။ ယခုအႀကိမ္ ကၽြန္ေတာ္ႀကီးၾကပ္ခဲ့ေသာ က်မ္းငယ္မ်ားႏွင့္ပတ္သတ္၍ ေအာက္ပါေ၀ဖန္သံုးသပ္ခ်က္မ်ား ထြက္ေပၚလာပါ ေတာ့သည္။
(၁) က်မ္းငယ္မ်ားတြင္ အဂၤလိပ္စာအေရးအသားမ်ားေနရာတုိင္းလုိလို မွားယြင္းေနသည္။
(၂) သခ်ၤာျဖစ္၍ အဂၤလိပ္စာမွားျခင္းကို ခြင့္လြတ္မည္ဟု ဆုိျပန္ေသာ္လည္း သခ်ၤာအတြက္အခ်က္မ်ား လည္းမွားယြင္းေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
(၃) က်မ္းျပဳစုေသာ သင္တန္းသားမ်ားကို က်မ္းႏွင့္ပတ္သက္၍ ႏႈတ္ေမး စားေမးပြဲတြင္ ေမးျမန္းေသာ အခါ သူတုိ႕ေရးသားထားေသာ က်မ္းကိုပင္ဘာမွနားမလည္ ဘာမွမသိေၾကာင္းေတြ႕ရသည္။
(၄) က်မ္းစာအုပ္ကို ႐ုိက္ႏွိပ္ထားေသာ ပံုစံ၊ စာလံုး အထားအသုိတုိ႕သည္ အျမင္မလွ၊ မည္မွ် အ႐ုပ္ဆုိး ေနသည္ကို သခ်ၤာမတက္သူမ်ားပင္ျမင္ႏုိင္သည္။
ထုိေ၀ဖန္ခ်က္မ်ား ေ၀ဖန္သည့္အတုိင္းမလြဲမေသြ မွန္ကန္ေနသည္ကို ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ပင္ ၀န္ခံရေလသည္။ သုိ႕ျဖစ္လွ်င္ ကၽြန္ေတာ္ႀကီးႀကပ္ေသာ က်မ္းစာအုပ္မ်ားႏွင့္ပတ္သက္၍ အေကာင္းေျပာ စရာဘာ႐ွိပါေတာ့သနည္းဟု ေမးစရာ႐ွိသည္။
ထုိအခါ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္ေလာက္က ျမန္မာႏုိ္င္ငံ ဗဟုိ႐ွပ္႐ွင္မွ ႐ုိက္ကူးေသည သတင္းကားတစ္ခုကို အမွတ္ရမိသည္။ ထုိသတင္းကားမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ ပထမဦးဆံုးတည္ေဆာက္ခဲ့ေသာ ဂံုနီအိတ္စက္႐ံု အေၾကာင္းျဖစ္သည္။ သတင္းေၾကညာသူက ဤသုိ႕ေျပာသည္ကို မွတ္မိသည္။
“အခုျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ပထမ ဦးဆံုးထုတ္တဲ့ ဂံုနီအိတ္ေတြကိုၾကည့္လုိက္ရင္ အျမင္ကလဲမလွ၊ ႀကမ္းလဲႀကမ္း၊ လူၾကားထဲလဲကိုင္လုိ႕မရတဲ့ အိတ္စုတ္၊ အိတ္ေဟာင္းေတြနဲ႕တူပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီဂံုနီအိတ္ေတြက အျမင္စုတ္ေပမယ့္ ေ႐ႊထုတ္တဲ့ ျမပ၀ါေတြလုိ႕ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ အေၾကာင္းကေတာ့ အဲဒီဂံုနီအိတ္ေတြကို ျပည္တြင္းပစၥည္းမ်ားကိုသာ အဓိက ကုန္ၾကမ္းအျဖစ္သံုးၿပီး ထုတ္လုပ္ထားပါတယ္။ အဲဒီအိတ္ေတြကို ျမန္မာႏုိင္ငံက ထြက္တဲ့ ပဲ၊ ဆန္စတဲ့ကုန္ ပစၥည္းေတြ ထုပ္ပိုးရာမွာ မသံုးမျဖစ္သံုးရပါတယ္။ အဲဒီလုိ ထုပ္ပိုးၿပီး ျပည္တြင္းစာသံုးဖုိ႕နဲ႕ ႏုိင္ငံျခားပုိ႕ဖုိ႕ အတြက္ သယ္ယူႏိုင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ႏုိင္ငံျခားေငြ အကုန္အက်သတ္သာ႐ံုသာမက ႏုိင္ငံျခားေငြ ရ႐ွိဖုိ႕ ကိုပင္လွ်င္ အေထာက္အကူျဖစ္ေနပါတယ္”
ကၽြန္ေတာ္ႀကီးၾကပ္လုိက္ေသာ အမ္ေဖးက်မ္းစာအုပ္မ်ားလည္း ဤကဲ့သုိ႕ပင္ျဖစ္ေနပါ သည္။ အေပၚရံၾကည့္လုိက္ေသာ္ ဤက်မ္းစာအုပ္မ်ားသည္ အဂၤလိပ္စာမွား၊ သခ်ၤာအတြက္အခ်က္မ်ားမွား ယြင္း၊ က်မ္းျပဳစုသူမ်ားကလည္း ဘာမွမတက္ျဖစ္ေနသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ့္အဖုိ႕ တန္ဖုိးမျဖတ္ ႏုိင္ေသာ ေ႐ႊထုပ္သည့္ ျမပ၀ါမ်ားျဖစ္ေနသည္။
အဘယ္သုိ႕နည္း။ ႐ွင္းျပပါအံ့။
ေ႐ွးဦးစြာ အမ္ေဖးႏွင့္ မဟာသိပံၸ က်မ္းမ်ားႀကီးၾကပ္ျခင္းႏွင့္ပတ္သက္ေသာ ကၽြန္ေတာ္၏အေျခခံ အယူအဆမ်ားကို ႐ွင္းျပရန္လုိပါသည္။ ၎အယူအဆမ်ားမွာ –
(၁) က်မ္းျပဳစုမည့္ သင္တန္းသားမ်ားသည္ ဧကန္တကယ္သခ်ၤာအေတြးအေခၚႏွင့္ပတ္သက္၍ ဘာမွ မတက္ေသးေခ်။
(၂) ထုိ႕ေၾကာင့္ လုိအပ္ေသာ သခ်ၤာအေတြးအေခၚမ်ားကို ရ႐ွိေစရန္ ပထမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္ အဆင့္၊ အကယ္၍ လုိအပ္ပါက ဆယ္တန္းအဆင့္မွ စတင္၍ပင္ ျပန္လည္သင္ေပးရန္လုိအပ္သည္။
(၃) အကယ္၍ အခ်ိန္ယူ၍ ေအာက္ဆံုးအေျခခံမ်ားမွ စတင္၍ သင္ေပးပါက တက္ေျမာက္လာလိမ့္မည္။ ထုိအခါတြင္ က်မ္းျပဳစုရန္ အဆင္သင့္ျဖစ္လာလိမ့္မည္။
ကၽြန္ေတာ့္ အယူအဆမွာ က်မ္းျပဳစုမည့္သင္တန္းသားမ်ား ဘာမွမတတ္ေသးသည့္ အေၾကာင္းမွာ ေျပာင္းလဲေနေသာ ပညာေရးစနစ္မ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟူ၏။ အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ္သည္ စနစ္မွန္ကန္စြာ ျဖင့္ အေျခခံမွ စတင္၍ ေသခ်ာစြာ သင္လုိက္လွ်င္ တက္ေျမာက္သြားမည္။ ထုိအခါတြင္ ေနာင္တစ္ေခါက္ သခ်ၤာအေတြးအေခၚမ်ားကို ျမွင့္တင္ေပးမည္ မ်ိဳးဆက္သစ္မ်ားကို ေမြးထုတ္ေပးႏုိင္လိမ့္မည္။ ထုိမ်ိဳးဆက္ သစ္မ်ားျဖင့္ ေနာင္တြင္ သခ်ၤာအေတြးအေခၚ ေတာ္လွန္ေရး (Mathematical Revolution) တစ္ခုကို ဆင္ႏႊဲ ႏုိင္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့သည္။
သုိ္႕ေသာ္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္ႏွင့္ တကယ့့္ျဖစ္ရပ္မွာ မိုးႏွင့္ေျမႀကီးေလာက္ကြာျခားေလသည္။ ကၽြန္ေတာ္ ၏ ယူဆခ်က္မ်ားမည္မွ်မွားယြင္းခဲ့သည္၊ တြက္ကိန္းမ်ားမည္မွ်လြဲမွားခဲ့သည္ကို ေနာင္အ႐ွက္တကြဲ အက်ိဳး နည္း ျဖစ္ေတာ့မွ သေဘာေပါက္သည္။
အနာဂတ္ကို ႀကိဳတင္၍ မျမင္ေသာ ကၽြန္ေတာ္သည္ ေမွ်ာ္မွန္းခ်က္မ်ားစြာျဖင့္ How to Prepare if M.Sc or M.Phil. မဟာသိပံၸ သုိ႕မဟုတ္ အမ္ေဖးက်မ္းအတြက္ ျပင္ဆင္နည္း အမည္႐ွိစာတမ္းတစ္ခုကို ေရးသားျပဳစု၍ အမ္ေဖးစာတမ္းျပဳမည့္ သင္တန္းသားမ်ားအား သင္တန္းစတင္ေပးခဲ့သည္။ သင္တန္းဖြင့္ပြဲ တြင္ ဤသုိ႕စတင္ေျပာၾကားခဲ့သည္ “အမ္ေဖး သုိ႕မဟုတ္ မဟာသိပံၸ က်မ္းျပဳစုဖုိ႕အတြက္ စာဖတ္တာဟာ စာေမးပြဲေျဖဆုိဖုိ႕ ဖတ္တာနဲ႕ မတူဘူးဆုိတာ အရင္ဆံုးသိဖုုိ႕လုိတယ္။ စာေမးပြဲ ေျဖဆုိဖုိ႕ဖတ္တာက စာေမးပြဲ ေျဖၿပီးရင္ အားလံုးေမ့သြားလုိ႕ ဘာမွမျဖစ္ဘူး။ က်မ္းျပဳစုဖုိ႕က်ေတာ့ အၿမဲတမ္းတတ္ေျမာက္ေနဖုိ႕ သိေနဖုုိ႕လုုိတယ္။ စာေမးပဲြေျဖဆုုိဖုုိ႕ စာဖတ္တဲ့အခါမွာ စာေမးပြဲ ပါမယ္ထင္တာေတြ ေ႐ြးၿပီးတတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ မတတ္သည္ျဖစ္ေစ၊ အလြတ္က်က္ သြားႏုိင္တယ္။ အဲဒီအခါမွာ ကံေကာင္းရင္ေအာင္တာပဲ။ ဂုဏ္ထူးေတာင္ ထြက္ေသးတယ္။ သုိ႕ေသာ္ က်မ္းျပဳစုဖို႕က်ေတာ့ အားလံုးကို တတ္ထား၊ ဆရာနဲကလဲအခ်ိန္မေ႐ြးေဆြးေႏြးႏုိင္ေတာ့မွ တန္ကာက် တယ္။”
“ဒါေၾကာင့္ က်မ္းျပဳစုတဲ့ သင္တန္းသားေတြဟာ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဘာသိတယ္၊ ဘာမသိဘူး ဆုိတာ အရင္ဆံုး မလိမ္မညာဘဲသိဖုိ႕လုိတယ္။ မသိတာေတြကုိ သိေအာင္လုပ္ရမယ္။”
“စာမ်က္ႏွာ တစ္ခုကို ဖတ္တုိင္း အဲဒီစာမ်က္ႏွာမွာ Key words လုိ႕ ေခၚတဲ့ ေသာ့ခ်က္က်တဲ့ စကားလံုးေတြကို ေ႐ြးထုတ္တတ္ရမယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ စကားလံုးအားလံုးရဲ႕ အဓိပၸါယ္ေတြသိစရာေတာ့ မလုိပါဘူး။ သုိ႕ေသာ္လဲ ဘယ္စကားလံုးေတြရဲ႕ အဓိပၸါယ္ဟာေတာ့ မသိမျဖစ္ သိရမယ္ဆုိတာ ေ႐ြးတတ္ရ မယ္။ သိတယ္ဆုိတဲ့ေနရာမွာလဲ ႏွစ္မ်ိဳးႏွစ္စား႐ွိျပန္တယ္။ အေပၚယံညာ၀ါးၿပီး သိတာနဲ႕ အေသအခ်ာ သိတာႏွစ္မ်ိဳး႐ွိတယ္။ ဘယ္စကားလံုးေတြကုိ အေပၚယံညာ၀ါးၿပီး သိ႐ံုေလာက္နဲ႕လံုေလာက္တယ္၊ ဘယ္စကားလံုးေတြကိုေတာ့ အေသအခ်ာ သိရမယ္ဆုိတာ ေ႐ြးတတ္ရမယ္။”
“သခ်ၤာမွာ စကားလံုးတစ္လံုးတည္း သေကၤတတစ္ခုတည္းကို အဓိပၸါယ္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ သံုးတတ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ကိုယ္ျမင္ေနက် စကားလံုး၊ သေကၤတျဖစ္လင့္ကစား ေပါ့ေပါ့တန္တန္ေက်ာ္မသြားပါနဲ႕။ ဘယ္အဓိပၸါယ္နဲ႕သံုးထားတယ္ ဆုိတာကို အေသအခ်ာေလ့လာပါ။”
“သခ်ၤာမွာ အေရးအႀကီးဆံုးျဖစ္တဲ့ အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား (definitions) ကို အထူးသတိျပဳ ေလ့လာပါ။ အဓိပၸါယ္သတ္မွတ္ခ်က္မ်ားမွာ ေနာင္တည္ေဆာက္မည့္ သခ်ၤာအေဆာက္အအံုရဲ႕ အေျခခံ အုတ္ျမစ္ျဖစ္တယ္။”
ဤကဲ့သုိ႕ အစပ်ိဳးၿပီး အမ္ေဖးက်မ္းျပဳစုသည့္ ဆရာ/မမ်ားအား စတင္၍ သင္တန္းေပးေလသည္။ အခ်ိန္မွာ ၁၉၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ၾသဂုတ္လက ျဖစ္သည္။
သိသင့္သိထုိက္ေသာ အေျခခံမ်ားကို ဆယ္တန္း၊ ပထမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္၊ တတိယႏွစ္အဆင့္ ေလာက္မွ စတင္၍ သင္ၾကားသြားရာ ခုႏွစ္လေလာက္ ၾကာသြားသည္။ ထုိအခါ အမ္ေဖးက်မ္းငယ္မ်ားကို စတင္၍ ေရးသားရန္အဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီဟု သတ္မွတ္ၿပီး က်မ္းငယ္မ်ားအတြက္ ေခါင္းစဥ္ေပးျခင္း၊ အၾကမ္း ေရးျခင္း၊ အေခ်ာေရးျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားကို စတင္ျပဳလုပ္ေလသည္။
ကၽြန္ေတာ္သည္ ေအာက္ပါရည္႐ြယ္ခ်က္ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားျဖင့္ က်မ္းငယ္မ်ားကို ႀကီးၾကပ္ေပးခဲ့ သည္။
(၁) အမ္ေဖးက်မ္းငယ္တြင္ ပါ၀င္ေသာ အခ်ိဳ႕အေၾကာင္းအရာတုိ႕သည္ ပထမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္ အဆင့္ ေလာက္သာ ႐ွိ၍ အဆင့္နိမ့္သည္ဟု ဆုိခ်င္ဆုိမည္။ သုိ႕ေသာ္ ၎တုိ႕၏ေနာက္ကြယ္႐ွိ သခ်ၤာ ယုတၱိေဗဒ အေတြးအေခၚမ်ားသည္ အမ္ေဖးအဆင့္မီေစရမည္။
(၂) အခ်ိဳ႕ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားသည္ အေရးႀကီးေသာ္လည္း အတန္းထဲတြင္ အခ်ိန္မေလာက္၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ သတ္မွတ္ထားေသာ သင္႐ိုးကို မကုန္မွာစိုး၍ေသာ္လည္းေကာင္း ခ်န္ခဲ့ရ သည္။ အမ္ေဖးက်မ္းငယ္မ်ားတြင္ ဤကဲ့သုိ႕ေသာ အခ်က္အလက္မ်ားကို ႐ွာေဖြ၍ ဦးစားေပးေဖာ္ ထုတ္ေပးရမည္။
(၃) က်မ္းစာအုပ္တုိင္းတြင္ ရည္႐ြယ္ခ်က္တစ္ခုခု႐ွိၿပီး ထုိရည္႐ြယ္ခ်က္ကို ေပၚလြင္ေစရမည္။ ရည္႐ြယ္ ခ်က္ဟူရာ၌ အဓိပÜါယ္သတ္မွတ္ခ်က္၊ သုိ႕မဟုတ္ အခ်ိဳ႕ကို ၿခံဳငံုသံုးသပ္၍ ဥပမာေပး၍ ေဖာ္ထုတ္ ရန္ ရည္႐ြယ္ခ်က္၊ သီအုိရီတစ္ခုခုကို နယ္ပယ္တစ္ခုခုတြင္ အသံုးခ်ျပရန္ ရည္႐ြယ္ခ်က္ တုိ႕ျဖစ္ႏုိင္ သည္။
ဤကဲ့သုိ႕ေသာ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားျဖင့္ အမ္ေဖးက်မ္းငယ္မ်ားကို ႀကီးၾကပ္ေပးခဲ့ေသာ္လည္း ကၽြန္ေတာ္၏ အေျခခံယူဆခ်က္မ်ား မွားယြင္းေနျခင္းေၾကာင့္ ကၽြန္ေတာ္၏ တြက္ကိန္းမ်ားလြဲခဲ့ရ သည္။ ရည္မွန္းခ်က္မ်ားျဖစ္မလာသည့္အျပင္ သံုးသပ္ၾကည့္ေသာ္ ဤသို႕ေတြ႕ရ၏။
(၁) လြယ္ကူ႐ွင္းလင္းေသာ အေျခခံမ်ားကို အနိမ့္ဆံုးအဆင့္မွ စတင္၍ သင္ေပးျခင္းအားျဖင့္ သင္တန္း သားမ်ား တတ္ေျမာက္လာလိမ့္မည္ဟူေသာ ယူဆခ်က္သည္ မွား၏။ အမ္ေဖးလာေရာက္စစ္ေဆး ေသာ ျပင္ပစာစစ္ဆရာႀကီးတစ္ဦးက “မင္းတပည့္ေတြဟာ ဘယ္လုိဟာေတြလဲကြာ၊ အမ္ေဖး က်မ္းေရးေနၿပီး ပထမႏွစ္က စာေတြေတာင္ မတတ္ပါလား၊ မင္းဘယ္လုိ လုပ္တာလဲ” ဟုေမးရာ ကၽြန္ေတာ္က ဤသုိ႕ျပန္ေျဖခဲ့သည္။ “ကၽြန္ေတာ္လဲ ဒါေတြကို သိလုိ႕ အနိမ့္ဆံုးအင့္က စၿပီးသင္ တာပဲ” ထုိအခါ ထုိဆရာႀကီးက “ေအး-အဲဒါလဲမင္းအမွားပဲ၊ သင္တန္းသား ျဖစ္လာရင္ ေက်ာင္းသား ျဖစ္ျဖစ္ ကုိယ္ကခ်ည္း သင္ရင္မတတ္ဘူး၊ သူတုိ႕ကို ဖတ္ခုိင္းၿပီး ျပန္႐ွင္းျပခုိင္းရ တယ္။ ” ဟု ျပန္လည္ေျပာၾကားခဲ့သည္။
ဤတြင္ ကၽြန္ေတာ္၏ အမွားကို သိလုိက္ရသည္။ ကၽြန္ေတာ္ကခ်ည္း သင္ေနၿပီး သင္တန္းသား မ်ားအား ဘာမွ် ျပန္လုပ္မခိုင္းမိျခင္းသည္ ပထမအမွားျဖစ္၏။
(၂) ကၽြန္ေတာ္သည္ အမ္ေဖး၊ သင္တန္းသားမ်ားအား စတင္၍ သင္ရန္ျပင္ဆင္ေနစဥ္ ကၽြန္ေတာ္၏ လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက ဤသုိ႕ေျပာ၏။ “ခင္ဗ်ားသင္မေနနဲ႕ အလကားပဲ။ ခင္ဗ်ားဆီကို အခု ေရာက္လာတဲ့ သင္တန္းသားေတြ ယူဆထားတာက ခင္ဗ်ားဟာသေဘာေကာင္းတယ္၊ ဒါေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားဆီကလာရင္ အမ္ေဖးဘြဲ႕အေခ်ာင္ရမွာပဲလို႕ပဲ ျဖစ္တယ္။ သူတို႕ေတြဟာ တတ္လဲ မတတ္ဘူး။ တတ္လဲမတတ္ခ်င္ဘူး။ ဘြဲ႕ကိုသာ အေခ်ာင္လိုခ်င္တာ”
သို႕ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္သည္ သူတို႕၏ေျပာၾကားခ်က္မ်ားကို လက္မခံပါ။ ကၽြန္ေတာ္ယူဆခဲ့သည္မွာ ဤသင္တန္းသားမ်ားသည္ ေျပာင္းလဲေနေသာ သင္ၾကားေရးစနစ္ေအာက္တြင္ ပညာသင္ခဲ့ရေသာ ေၾကာင့္သာ ပညာလည္းမတတ္၊ တတ္ခ်င္စိတ္လည္းမ႐ွိျဖစ္ေနသည္။ အကယ္၍ ကၽြန္ေတာ္က ေကာင္းမြန္မွန္ကန္ေသာစနစ္ျဖင့္ ျပန္သင္ၾကားေပးလွ်င္ တတ္ေျမာက္လာမည္၊ ထိုအခါ ပညာ တတ္ေျမာက္ျခင္း၏ အရသာကို သိ႐ွိ၍တတ္လည္းတတ္ခ်င္လာမည္။ သို႕ေသာ္ ဤယူဆခ်က္ သည္လည္း မွားျပန္သည္။
ပင္ကိုယ္က ပညာတတ္လိုစိတ္မ႐ွိသူအား မည္ကဲ့သို႕ သင္၍မွ်မတတ္ႏိုင္ဟူေသာ အခ်က္ကို လက္မခံခဲ့ျခင္းသည္ကား ကၽြန္ေတာ္၏ ဒုတိယအမွား။
(၃) တတိယအခ်က္သည္ လြန္စြာသိမ္ေမြ႕သျဖင့္ ႐ွင္းျပရန္ အေတာ္ႀကိဳးစားရမည္။ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘြဲ႕ရ႐ွိၿပီးသူမ်ားအား သူတို႕ကိုယ္တိုင္ျဖတ္သန္းခဲ့ေသာ ပထမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္မွ အစ႐ွိေသာ စာမ်ား ကို အေျခခံမွစတင္၍ အေတြးသစ္အျမင္သစ္ျဖင့္ သင္ၾကားျခင္းအားျဖင့္ သင္တန္းသားမ်ားသည္ ပုိမို၍ အျမင္က်ယ္လာလိမ့္မည္၊ သူတုိ႕သင္ခဲ့ဖူးေသာ သင္႐ိုးမ်ား၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ထင္ထင္ ႐ွား႐ွားျမင္လာလိမ့္မည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ အမ္ေဖးက်မ္းမ်ားကို ေရးသားေသာအခါ အတန္းငယ္မွ အေၾကာင္းအရာမ်ားကိုပင္ အျမင္သစ္အေတြးသစ္မ်ားျဖင့္ ေရးသားျပသလုိက္ျခင္းအားျဖင့္ သခ်ၤာ ေလာကႀကီးကိုပင္ ဥာဏ္သစ္ ေသြးသစ္ေလာင္းသည့္ ပမာျဖစ္သြားမည္ဟု ထင္ခဲ့သည္။
ဤထင္ျမင္ခ်က္သည္လည္း လြဲခဲ့ရျပန္သည္။
ကၽြန္ေတာ္ေမွ်ာ္မွန္းသလုိ က်မ္းျပဳစုသူမ်ား၏ အေတြးအျမင္တုိးတက္မလာဘဲ ထုိက်မ္းမ်ား ကို စစ္ေဆးသူ စာစစ္အဖြဲ႕၀င္ ဆရာ/ဆရာမမ်ားအတြက္ လက္နက္သဖြယ္ ျဖစ္သြားသည္။ ယခင္ က ဤသင္႐ိုးမ်ားကို သင္ၾကားခဲ့ေသာ ဆရာ/မမ်ားသည္ ယခင္ကမျမင္ခဲ့ေသာ အားနည္းခ်က္မ်ား ကို ဤအမ္ေဖးက်မ္းကိုဖတ္ကာမွ ျမင္လာၾကသည္။ အေတြးသစ္၊ အျမင္သစ္၊ အျမင္ဆန္းမ်ားကို လည္း ပုိမို၍ သိျမင္လာၾကသည္။ ထုိကဲ့သုိ႕ သိျမင္လာသည့္အေလ်ာက္ က်မ္းျပဳစုသူ သင္တန္း သားမ်ား၏ အားနည္းခ်က္မ်ားကို ပုိမုိ၍ ျမင္လာၾကသည္။ ယခင္က သင္ေနက်သင္႐ိုးတြင္ သူတုိ႕ ကိုယ္တုိင္ေက်ာ္သြားခဲ့ေသာ အေတြးအေခၚမ်ားကို ႏႈတ္ေမးစာေမးပြဲတြင္ ေမးတတ္လာသည္။ ထုိအခါတြင္ သင္တန္းသားမ်ား၏ အားနည္းမႈမ်ားကို ပုိ၍ျမင္လာၾကသည္။
သို႕ျဖစ္ေသာ္ျငားလည္း ဤအမ္ေဖးက်မ္းငယ္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္အဖို႕ အျမင္စုတ္ေသာ္ လည္း ေ႐ႊထုတ္သည့္ျမပ၀ါမ်ားပမာ ျဖစ္ၾကပါသည္။ ဤသည္ အဘယ္ေၾကာင့္နည္း။ အေၾကာင္းမွာ ဤအမ္ေဖးက်မ္းငယ္မ်ား၏ အေရးအသား၊ အျပင္အဆင္ညံ့ဖ်င္းျခင္း၊ အဂၤလိပ္စာသာမက သခ်ၤာ အခ်က္အလက္မ်ားပါးမွားယြင္းေနျခင္းတုိ႕သည္ အေပၚယံမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။ အေပၚယံမွ်သာ ျဖစ္သည္ဟု ဆုိရျခင္းအေၾကာင္းမွာ ယင္းအမွားမ်ားကို လူတုိင္းလုိလုိ အလြယ္တကူျမင္ႏုိင္သည္။ ဥပမာျပရေသာ္ အဖိုးတန္ရတနာမ်ားကို အုိးမဲသုတ္ထားသည့္ပမာ ျဖစ္ေနသည္။ ထုိအေပၚယံမ်ား သည္ အဖိုးတန္ရတနာမ်ားကို အုိးမဲသုတ္ထားသကဲ့သုိ႕ ျဖစ္ေနသည္။ ယင္းအေပၚယံအေႏွာင့္ အယွက္မ်ား၏ ေအာက္ကို ေဖာက္ထြင္း၍ ျမင္ႏိုင္လွ်င္ ေအာက္ပါအဖိုးတန္ရတနာမ်ားကို ေတြ႕ရ မည္။
(၁) ေရးသားထားေသာ အခ်က္အလက္အခ်ိဳ႕တုိ႕သည္ ဆယ္တန္း၊ ပထမႏွစ္၊ ဒုတိယႏွစ္အဆင့္မွ်ပင္ ႐ွိသျဖင့္ အဆင့္နိမ့္သည္ဟု ဆုိႏုိင္၏။ သုိ႕ေသာ္ျငားလည္း ၎တုိ႕၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ အလြန္ လွပေသာ သခ်ၤာအေတြးအေခၚမ်ား ထည့္သြင္းထားသည္ကို ေတြ႕ရမည္။
(၂) ဘြဲ႕ႀကိဳသင္တန္းမ်ားကို သင္စဥ္အခါက သတိမျပဳမိ၍ ေသာ္လည္းေကာင္း၊ အခ်ိန္မ႐ွိ၍ေသာ္လည္း ေကာင္း ေက်ာ္သြားခဲ့ေသာ အေတြးအေခၚ အယူအဆမ်ားကို ေဖာ္ထုတ္ေပးေသာ သီအုိရမ္မ်ားႏွင့္ ပုစၧာမ်ားကို ေတြ႕ႏုိင္သည္။
(၃) အမ္ေဖးက်မ္းငယ္မ်ားကို သူ႕ဘာသာခြဲအလုိက္ႏွင့္ ေခါင္းစဥ္အလိုက္ ျပန္စီလုိက္ပါက ပထမႏွစ္မွ စတင္၍ ေနာက္ဆံုးႏွစ္အထိ သိသင့္ေသာ သင္႐ိုးမာတိကာအတုိင္း အဆက္အစပ္ ထိထိမိမိစဥ္ထားသည္ကို ေတြ႕ရမည္။ ထုိ႕ေၾကာင့္ ေနာင္အခါသင္႐ိုးမ်ား၊ သင္ခန္း စာမွတ္စုုမ်ား၊ လမ္းၫႊန္မ်ား၊ ျပဌာန္းစာအုပ္မ်ားကိုပိုမုိေကာင္းမြန္ေအာင္ ျပဳျပင္ရာတြင္ အေထာက္ အကူမ်ားစြာ ျဖစ္မည္မွာ ေသခ်ာပါသည္။
ယခုအခါ ကၽြန္ေတာ္သည္ ကၽြန္ေတာ္ႀကီးၾကပ္ေပးခဲ့ေသာ အမ္ေဖးက်မ္းငယ္မ်ားကို Algebra, Analysis, Topology, Probability, Linear Pnogramming, Differential Equations ဟူေသာ ေခါင္းစဥ္ မ်ားခြဲ၍ စာအုပ္မ်ားခ်ဳပ္ထားသည္။ ဤတြဲခ်ဳပ္ထားေသာ စာအုပ္မ်ား႐ွိျခင္းအားျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္အား မည္သည့္ အတန္းတြင္မဆို၊ ကၽြန္ေတာ္အမ္ေဖး ႀကီးၾကပ္ေပးထားဖူးေသာ မည္သည့္ဘာသာရပ္ကိုမဆို သင္ခိုင္မည္ဆိုပါက ဤအမ္ေဖးက်မ္းမ်ားထဲမွ ထုတ္ႏႈတ္၍ အခ်ိန္မေ႐ြး သင္ႏိုင္သည္။
ဤအမ္ေဖးက်မ္းငယ္မ်ားသည္ ကၽြန္ေတာ္ေခါင္းထဲတြင္ အစဥ္မမွတ္မိႏိုင္ေသာ အခ်က္အလက္ မ်ား၊ သင္ပံုသင္နည္းမ်ား၊ ပုစာၧဆန္းမ်ား၊ အေတြးသစ္အျမင္သစ္မ်ားကို အဘိဓာန္ပမာသိမ္းဆည္းထားေပး သကဲ့သို႕ျဖစ္ေနသျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္အဖို႕ အျမင္စုတ္ေသာ္လည္း ေ႐ႊထုတ္သည့္ျမပ၀ါမ်ားျဖစ္ေနသည္ဟု ဆိုျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ေဒါက္တာခင္ေမာင္၀င္း(သခ်ာၤ)
အေတြးအျမင္ အမွတ္ ၉ ၃ ။၁၉ ၉ ၃ ၾသဂုုတ္လ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
