(မဇိၨၽမေန႕စဥ္သတင္းစာ၊ ဇြန္ ၁၂၊ ၂၀၁၄၊ ၾကာသပေတးေန႕၊ စာမ်က္ႏွာ ၁၇)
ေအာင္ဒင္ – “ျမန္မာ့လူ႕အဖြဲ႕အစည္းႏွင့္ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းမ်ား”၊ အပိုင္း (၃)
#ဘာသာ ကြဲျပားမႈအရ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း
လူသားတိုင္းဟာ ကိုယ္ယံုၾကည္ရာ ဘာသာတရားကို လြတ္လပ္စြာ ကိုးကြယ္ခြင့္ရွိပါတယ္။ ဘယ္ဘာသာတရားကိုမွ မကိုးကြယ္ပဲ ေနထိုင္ခြင့္လည္း ရွိပါတယ္။ ကိုယ္ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားကို အေကာင္းဆုံး၊ အမြန္ျမတ္ဆုံးလို႕လည္း ယံုၾကည္ႏိုင္ပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း အျခားကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားမ်ားကို အထင္ေသးခြင့္၊ ႏွိမ့္ခ်ေစာ္ကားခြင့္ေတာ့ မရွိပါ။ ကိုယ့္ဘာသာကို အမြန္ျမတ္ဆုံးလို႕ သတ္မွတ္ျပီး အျခားဘာသာတရားမ်ားကို အထင္အျမင္ေသးတဲ့အခါ၊ အျခားဘာသာ ကိုးကြယ္သူမ်ားကို ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံတဲ့ အခါ အင္မတန္ၾကီးမားတဲ့ ပဋိပကၡေတြ ျဖစ္ေပၚတတ္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ဘာသာေရးအေျချပဳ ပဋိပကၡမ်ား မၾကာခဏျဖစ္ပြါးေနတာ ဘာသာေရးအေျချပဳ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။
#ဘာသာေရးျဖင့္ တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ၾကျခင္း
တစ္ခ်ိန္တုံးက သက္ဦးဆံပိုင္ ပေဒသရာဇ္ေတြက ဘာသာေရးကို တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအတြက္ အေကာင္းဆုံးလက္နက္အျဖစ္ အသုံးခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံမွာဆိုရင္ ဂ်ပန္လူမ်ိဳးေတြဟာ ေနနတ္မင္းၾကီးက ဆင္းသက္လာတယ္။ ဂ်ပန္ဧကရာဇ္ဟာ ေနနတ္မင္းၾကီးရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႕ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံသားမ်ားအေနနဲ႕ ဧကရာဇ္ကို ကာကြယ္ျခင္း၊ ဧကရာဇ္ရဲ့ အမိန္႕နာခံျခင္းဟာ ေနနတ္မင္းၾကီးကို ကာကြယ္ျခင္း၊ နာခံျခင္းျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚအယူအဆေတြနဲ႕ ဂ်ပန္ဧကရာဇ္ေတြက တိုင္းျပည္ကို ျငိမ္ဝပ္ပိျပားေအာင္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာလည္း ဘုရင္ေတြက သူတို႕ကိုယ္သူတို႕ သာသနာျပဳမင္းမ်ား၊ ဘုရားဒါယကာမ်ား၊ ဗုဒၶသာသနာကို ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္သူမ်ားအျဖစ္ ဖန္တီးျပီး တိုင္းသူျပည္သားေတြကို ဘာသာေရးလက္နက္နဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကတာပါ။ ဘုရင္ဟာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ကို ဖြံ႕ျဖိဳးတိုးတက္ေစသူ၊ ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္သူ၊ ရဟန္းသံဃာမ်ားကို ခ်ီးျမႇင့္ပူေဇာ္သူျဖစ္လို႕ ဘုရင္ကို ဆန္႕က်င္ရင္ ငရဲၾကီးမယ္၊ ငရဲက်မယ္ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚေတြနဲ႕ ျမန္မာဘုရင္ေတြက ျပည္သူေတြကို အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့ၾကတာပါ၊ ရွင္ဘုရင္ခ်ီးေျမႇာက္ခံရတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြကိုယ္တိုင္က “မင္း” ဆိုတာ မျပစ္မွားသင့္ဘူးလို႕ ျပည္သူလူထုကို ေဟာေျပာဆုံးမခဲ့ၾကတာပါ။
ျမန္မာဘုရင္ေတြတင္ မကပါဘူး။ လြတ္လပ္ေရးရျပီးေနာက္ပိုင္း ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးႏုလက္ထက္နဲ႕ စစ္အာဏာရွင္အဆက္ဆက္ကလည္း ဘာသာတရားကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအတြက္ အသုံးခ်ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ဦးႏုက ဆ႒သဃၤာယနာတင္ခဲ့တဲ့အျပင္ ဗုဒၶဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ သတ္မွတ္ေၾကညာဖို႕ေတာင္ ၾကံစည္ခဲ့ပါေသးတယ္။ မဆလေခါင္းေဆာင္ၾကီး ဦးေနဝင္းဟာ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ သန္႕ရွင္း၊ တည္တံ့၊ ျပန္႕ပြါးေရးဆိုျပီး ပထမအၾကိမ္ ဂိုဏ္းေပါင္းစံုသံဃာ့အစည္းအေဝးၾကီး က်င္းပလို႕ လူထုၾကိဳက္ေအာင္ ၾကိဳးစားခဲ့ဘူးပါတယ္။ ေရႊတိဂံုေစတီေတာ္အနီးမွာ “မဟာဝိဇယေစတီ” တည္ျပီး ဘုရားဒကာ ဘြဲ့ခံခဲ့ပါေသးတယ္။ နဝတ၊ နအဖ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြ ဟာလည္း ျမန္မာႏိုင္ငံအႏွံ႕ တိုင္းခန္းလွည့္ျပီး ဘုရားေစတီေတြကို ပူေဇာ္္။ ဘုရားအသစ္ေတြတည္ျပီး ထီးေတာ္တင္၊ စိန္ဖူးေတာ္တင္ အခန္းအနားေတြကို စည္စည္ကားကားက်င္းပ။ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြကို လႉဒါန္း။ အဲဒီလို စစ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားရဲ့ သာသနာေရးေဆာင္ရြက္ခ်က္ေတြကို သတင္းစာ၊ ေရဒီယို၊ ရုပ္ျမင္သံၾကားေတြကေန ျပည္သူလူထုသိေအာင္လုပ္ျပီး သူတို႕ဟာ ဗုဒၶဘာသာကို အစြမ္းကုန္ခ်ီးေျမႇာက္လို႕ ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ေနသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း ေႂကြးေၾကာ္ၾကပါတယ္။ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြက ခ်ီးေျမႇာက္အေရးေပးတာကို ေက်နပ္သာယာတဲ့ ဆရာေတာ္ၾကီးေတြလည္း အမ်ားၾကီးပါ။
တစ္ဘက္မွာ လူမ်ားစုကိုးကြယ္ရာ ဘာသာကို ခ်ီးေျမႇာက္ျပီး လူမ်ားစုေထာက္ခံမႈရဖို႕ ၾကိဳးစားၾကသလို ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြါးေရးအၾကပ္အတည္းေတြနဲ႕ ေတြ႕ၾကံုရတဲ့အခါမွာလည္း စစ္အာဏာရွင္ေတြက လူမ်ားစုကိုးကြယ္ရာ ဘာသာနဲ႕ လူနည္းစုကိုးကြယ္ရာ ဘာသာမ်ားအၾကား ပဋိပကၡေတြျဖစ္ေပၚေအာင္ လံႈ႕ေဆာ္ဖန္တီးျပီး ႏိုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းကို အာ႐ံုလႊဲဖို႕ ၾကိဳးစားတတ္ၾကပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း က်ေနာ္တို႕ ႏိုင္ငံမွာ ဘာသာေရးပဋိပကၡေတြ မၾကာခဏျဖစ္ေပၚေနတာပါ။ အာဏာရအသိုင္းအဝိုင္းမွာေတာင္မွ ဗုဒၶဘာသာကလြဲလို႕ အျခားဘာသာကိုးကြယ္သူမ်ားဟာ ရာထူးျမင့္ျမင့္မားမား မရႏိုင္ၾကပါ။
ဒီေန႕ေခတ္ဟာ သက္ဦးဆံပိုင္ ပေဒသရာဇ္ေခတ္၊ ဘာသာေရးကို အေျချပဳျပီး တိုင္းျပည္ကို စည္းရုံးတည္ေဆာက္တဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူ မင္းနဲ႕ ေက်းကြၽန္ျပည္သူမ်ားေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ပဲ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ့ အခြင္႔အေရးမ်ားကို အေျချပဳျပီး ျပည္သူမ်ားကို ကိုယ္စားျပဳသူေတြက ေရြးေကာက္ပြဲမ်ားက တဆင့္ ျပည္သူ႕ကိုယ္စား ႏိုင္ငံေတာ္အာဏာကို သတ္မွတ္ထားတဲ့ သက္တမ္းတစ္ခုအတြင္း ကိုင္တြယ္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ကိုယ္စားျပဳအုပ္ခ်ဳပ္ေရးေခတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာသာေရးကို အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအတြက္ အသုံးမခ်သင့္ေတာ့ပါ။ ျပည္သူ႕ကိုယ္စားလွယ္၊ ျပည္သူကိုယ္စားျပဳအစိုးရျဖစ္တယ္ဆိုရင္ ျပည္သူအားလုံးရဲ့ အခြင့္အေရးေတြကို တန္းတူညီမွ် အကာအကြယ္ေပးႏိုင္ရမွာပါ။ တိုင္းျပည္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရေနသူမ်ားအဖို႕ လူမ်ားစုကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားကို အေလးဂ႐ုျပဳသလို လူနည္းစုကိုးကြယ္ရာဘာသာတရားေတြကိုလည္း အေလးထား ေစာင့္ေရွာက္ကာကြယ္ေပးဖို႕ တာဝန္ရွိပါတယ္။ သို႕ေသာ္လည္း အခုအခ်ိန္အထိ အမ်ားၾကိဳက္ေအာင္ ဘုရားတည္၊ ေက်ာင္းေဆာက္၊ ဆရာေတာ္ေတြလႉဒါန္းတာကိုို ဝါဒျဖန္႕ခ်ီေရးလုပ္ေနတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္သူမ်ားကို ေတြ႕ေနရဆဲပါ။ အာဏာရွိသူမ်ားကိုယ္တိုင္က လူမ်ားစုကိုးကြယ္ရာ ဗုဒၶဘာသာကို အလြန္အကြၽံအေလးေပးေနတာကိုက လူနည္းစုကိုးကြယ္ရာ အျခားဘာသာမ်ားကို ခြဲျခားဆက္ဆံရာ ေရာက္ပါတယ္။
#ကမၻာတဝွမ္းက ဘာသာေရးအရ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ား
ဘာသာေရး နဲ႕ ႏိုင္ငံေရးကို ေရာေထြးက်င့္သုံးၾကတဲ့ ႏိုင္ငံအေတာ္မ်ားမ်ားမွာ လူမ်ားစုဘာသာက လူနည္းစုဘာသာကို ခြဲျခားဆက္ဆံတာေတြ ကမၻာတဝွမ္းမွာ ရွိေနဆဲျဖစ္ပါတယ္။ ေဆာ္ဒီအာေရဗ်၊ အင္ဒိုနီးရွား၊ မေလးရွားႏိုင္ငံမ်ားလို အစၥလမ္ဘာသာကို ႏိုင္ငံေတာ္ဘာသာအျဖစ္ က်င့္သုံးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြ၊ အစၥလမ္ဘာသာကို လူမ်ားစုကကိုးကြယ္တဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာ ခရစ္ယန္ဘာသာ၊ ဗုဒၶဘာသာကိုးကြယ္တဲ့ လူနည္းစုေတြဟာ မြတ္ဆလင္လူမ်ားစုရဲ့ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္းကို ခံေနၾကရပါတယ္။ ကမၻာ႕အၾကီးဆုံး ဒီမိုကေရစီႏိုင္ငံၾကီးလို႕ ဆိုၾကတဲ့ အိႏိၵယႏိုင္ငံမွာ ဟိႏၵဴ ဘာသာဝင္ လူမ်ားစုက မြတ္ဆလင္လူနည္းစုအေပၚ ခြဲျခားဆက္ဆံတာေတြ ရွိပါတယ္။ သီရိလကၤာႏိုင္ငံမွာ အစၥလမ္ဘာသာကိုးကြယ္သူ တမီလ္လူမ်ိဳးမ်ားဟာ ဗုဒၶဘာသာလူမ်ားစုရဲ့ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း ခံၾကရပါတယ္။ တစ္ခါတစ္ရံ အဲဒီခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြေၾကာင့္ ဘာသာေရးပဋိပကၡမ်ား ျဖစ္ပြါးျပီး ႏိုင္ငံအတြင္း ေသြးေခ်ာင္းစီးတတ္ပါတယ္။
ဒါေပမည့္ ဘာသာေရးနဲ႕ ႏိုင္ငံေရးကို တစ္သီးတစ္ျခားစီ ခြဲျခားက်င့္သုံးတဲ့ ႏိုင္ငံေတြမွာေတာ့ မတူညီတဲ့ ဘာသာကိုးကြယ္မႈေတြ ရွိေပမည့္ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ား၊ ဘာသာေရးပဋိပကၡမ်ား နည္းပါးလွပါတယ္။ ဖိလစ္ပိုင္ႏိုင္ငံမွာ ရိုမန္ကက္သလစ္ ခရစ္ယန္အမ်ားစုရွိေပမည့္ အျခားဘာသာမ်ားအေပၚ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈနည္းလွပါတယ္။ ဥေရာပတိုက္က တူရကီႏိုင္ငံဟာလည္း မြတ္ဆလင္လူမ်ားစုႏိုင္ငံျဖစ္ေပမည့္ အျခားဘာသာကိုးကြယ္သူမ်ားအေပၚ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈ သိပ္မရွိပါ။ အေမရိကန္ျပည္ေထာင္စုနဲ႕ အေနာက္ဥေရာပႏိုင္ငံမ်ားမွာ ခရစ္ယန္ဘာသာကိုးကြယ္သူ အမ်ားစုေနထိုင္ၾကေပမည့္ ဘာသာေရးပဋိပကၡေတြ နည္းပါးလွပါတယ္။ ဂ်ပန္ႏိုင္ငံ၊ ေတာင္ကိုရီးယား၊ စကၤာပူႏိုင္ငံေတြမွာ ဘာသာတရားက ႏိုင္ငံေရးကို လႊမ္းမိုးႏိုင္စြမ္းမရွိတာမို႕ ဘာသာေရးပဋိပကၡမ်ား မရွိၾကပါ။ ခရစ္ယန္ဘာသာဝင္မ်ားနဲ႕ အစၥလမ္ဘာသာဝင္မ်ား အညီအမွ်နီးပါး ေနထိုင္ၾကတဲ့ လက္ဘႏြန္ႏိုင္ငံမွာေတာ့ ဘာသာတရားႏွစ္ခုစလုံးက ႏိုင္ငံေရးကို လႊမ္းမိုးႏိုင္ဖို႕ အျပိဳင္အဆိုင္ၾကိဳးစားၾကတာေၾကာင့္ ပဋိပကၡေတြ မၾကာခဏျဖစ္ေပၚတတ္ပါတယ္။
#ဘာသာေရးပဋိပကၡမ်ား၏ အေၾကာင္းရင္း
ႏိုင္ငံတစ္ခုအတြင္း ဘာသာေရးပဋိပကၡမ်ား ျဖစ္ပြါးရျခင္းရဲ့ အေၾကာင္းရင္းကို ဆန္းစစ္ၾကည့္တဲ့အခါ အဓိကအေၾကာင္းရင္း (၇) ခ်က္ေတြ႕ရပါတယ္။ (၁) ႏိုင္ငံသားအမ်ားစုက ၎တို႕ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာသည္ အေကာင္းဆုံး၊ အမြန္ျမတ္ဆုံးျဖစ္သည္ဟု ယူဆျပီး အျခားဘာသာတရားမ်ား၊ အျခားဘာသာကိုးကြယ္သူမ်ားကို ခြဲျခားႏွိမ့္ခ် ဆက္ဆံျခင္း၊ (၂) အစိုးရကိုယ္တိုင္က အမ်ားစု၏ ေထာက္ခံမႈရရန္အတြက္ အမ်ားစုကိုးကြယ္ရာဘာသာကို မ်က္ႏွာသာေပးျပီး အျခားဘာသာမ်ားအေပၚခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း၊ (၃) ဘာသာ၊ သာသနာကို အေျချပဳ၍ ႏိုင္ငံေတာ္တည္ေဆာက္ရသည္ဆိုသည့္ လြဲမွားေသာအယူအဆကို အစိုးရႏွင့္ ျပည္သူမ်ားက လက္ခံထားျခင္း၊ (၄) အစိုးရကိုယ္တိုင္က ႏိုင္ငံေရးအၾကပ္အတည္းမ်ားကို အာ႐ံုလႊဲေျပာင္းရန္ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ဘာသာေရးပဋိပကၡမ်ားကို ဖန္တီးျခင္း၊ (၅) အစိုးရကိုယ္တိုင္က အမ်ားစု၏ ဆနၵကို မွားမွန္းသိလ်က္ႏွင့္ ဆန္႕က်င္ရန္ အားနည္းေပ်ာ့ညံ့ျခင္း၊ (၆) ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္မ်ားက ေသြးထိုးလံႈ႕ေဆာ္ျခင္းနဲ႕ (၇) တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈႏွင့္ ႏိုင္ငံသားတို႕၏ အခြင့္အေရးမ်ားကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈမရွိျခင္း တို႕ျဖစ္ၾကပါတယ္။
#ဘာသာေရး ပဋိပကၡမ်ားကို ရပ္စဲေစျခင္း
ဘာသာေရးပဋိပကၡမ်ား မျဖစ္ေစမည့္ နည္းလမ္းေတြက တကယ္ေတာ့ ဘာသာေရးပဋိပကၡမ်ားျဖစ္ေစတဲ့ အေၾကာင္းရင္းမ်ားရဲ့ ဆန္႕က်င္ဖက္ေဆာင္ရြက္ရမွာျဖစ္ပါတယ္။
(၁) လူသားတို႕ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားတိုင္းဟာ တစ္ခုခ်င္းအလိုက္ ကိုယ္ပိုင္တန္ဘိုးေတြရွိၾကပါတယ္။ ဘာသာတရားတိုင္းက လူသားေတြကို မေကာင္းတာ မလုပ္ဖို႕၊ ေကာင္းတာလုပ္ဖို႕ပဲ သင္ၾကားပါတယ္။ ကိုယ္ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာကို ကိုယ္တိုင္ ယံုယံုၾကည္ၾကည္တန္ဘိုးထားသလို အျခားသူမ်ား ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားမ်ားကိုလည္း ေလးစားမႈရွိသင့္ပါတယ္။ မေလးစားႏိုင္ရင္ေတာင္မွ ေဝဘန္ရွုတ္ခ်ျခင္း၊ ႏွိမ့္ခ်ေစာ္ကားျခင္း မျပဳသင့္ပါ။
(၂) ႏိုင္ငံကို အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ အစိုးရအေနနဲ႕ ဘာသာတရားအားလုံးအေပၚ တန္းတူညီမွ် ေလးစားမႈရွိရပါမယ္။ အမ်ားစုရဲ့ ေထာက္ခံမႈရဖို႕ အမ်ားစုကိုးကြယ္ရာဘာသာကို အလြန္အကြၽံဦးစားေပးတာ မျဖစ္သင့္ပါ။ အစိုးရက လူနည္းစုဘာသာမ်ားအေပၚ ခြဲျခားဆက္ဆံျခင္း မျပဳ႐ံုမက အကာအကြယ္ေပးဖို႕လည္း တာဝန္ရွိပါတယ္။
(၃) ဘာသာ၊ သာသနာနဲ႕ တိုင္းျပည္ကို စည္းရုံးတည္ေဆာက္တဲ့ ေခတ္ကုန္ခဲ့ပါျပီ။ လူတစ္ဦးခ်င္းရဲ့ ေမြးရာပါလူ႕အခြင့္အေရးေတြကို အေျခခံျပီး ျပည္သူေတြေရြးခ်ယ္တာဝန္ေပးတဲ့ ျပည္သူ႕ကိုယ္စားလွယ္မ်ားနဲ႕ အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ေခတ္မွာ ကိုးကြယ္ရာ ဘာသာတရားဟာ လူသားျဖစ္တည္မႈအတြက္ မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ခ်က္တစ္ခု မဟုတ္ေတာ့ပါ။
(၄) အာဏာရွင္အစိုးရေတြကေတာ့ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြါးေရးအၾကပ္အတည္းေတြကို ျပည္သူမ်ားထံက အာ႐ံုလႊဲဖို႕ ဘာသာေရးပဋိပကၡေတြကို ဆက္လက္လံႈ႕ေဆာ္ဖန္တီးေနၾကဦးမွာပါ။ ျပည္သူလူထုက ေရြးခ်ယ္တဲ့ ျပည္သူ႕ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ျပည္သူလူထုအပ္ႏွင္းတဲ့ အာဏာနဲ႕ ျပည္သူလူထုကို တန္းတူညီမွ် အကာအကြယ္ေပးမည့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ စစ္စစ္မွန္မွန္ျဖစ္ေပၚလာဖို႕ ၾကိဳးစားၾကရမွာပါ။
(၅) အစိုးရကိုယ္တိုင္က သတိၱရွိဖို႕၊ ျပတ္သားဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။ လူမ်ားစုက လူနည္းစုအေပၚ အၾကမ္းဖက္၊ အႏိုင္က်င့္တာကို အစိုးရက ျပတ္ျပတ္သားသားတားျမစ္ရမွာပါ။ အကာအကြယ္ေပးရမွာပါ။ အၾကမ္းဖက္သူမ်ား၊ အၾကမ္းဖက္မႈလံႈ႕ေဆာ္သူမ်ား၊ အမုန္းတရားျဖန္႕ခ်ီသူမ်ားကို ျပတ္ျပတ္သားသား အေရးယူရမွာပါ။
(၆) ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္ေတြဟာ ဘာသာတရားတိုင္းမွာ ရွိျပီး စစ္ေသြးႂကြသူမ်ား၊ သက္ဆိုင္ရာဘာသာတရားကို ကိုယ္ၾကိဳက္ႏွစ္သက္သလို အဓိပၸယ္ေကာက္ယူျပီး အသုံးခ်သူမ်ား ၊ ႏိုင္ငံေရးကို ဘာသာေရးနဲ႕ ခ်ဳပ္ကိုင္ခ်င္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါတယ္။ ဘာသာေရးစစ္ပြဲေတြကို ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိရွိ လံႈ႕ေဆာ္ဖန္တီးေနၾကသူေတြမို႕ အဲဒီ ဘာသာေရးအစြန္းေရာက္ေတြကို သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာတိုင္းက တားျမစ္ႏိုင္ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။
(၇) တရားဥပေဒစိုးမိုးမႈနဲ႕ ႏိုင္ငံသားမ်ားအားလုံးကို တန္းတူညီမွ်အကာအကြယ္ေပးဖို႕လည္း အထူးလိုအပ္ပါတယ္။ တရားဥပေဒရဲ့ေအာက္မွာ ႏိုင္ငံသားအားလုံး တန္းတူညီမွ် ႏိုင္ထိုင္ႏိုင္ရပါမယ္။
ဘယ္လို အေၾကာင္းေၾကာင့္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဘာသာေရးပဋိပကၡမ်ား ခ်ဳပ္ျငိမ္းေအာင္ က်ေနာ္တို႕ အားလုံးၾကိဳးစားၾကရမွာပါ။ ဘာသာေရးပဋိပကၡမ်ားေၾကာင့္ တိုင္းျပည္မတည္မျငိမ္ျဖစ္ရင္ ျပည္သူမ်ားပဲ နစ္နာထိခိုက္ပါတယ္။ တစ္ဖက္နဲ႕ တစ္ဖက္ အမုန္းပြါးတိုက္ခိုက္ေတာ့လည္း ေသေၾကပ်က္စီးၾကသူေတြဟာ ႏိုင္ငံသားမ်ားပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။
အမုန္းတရားေတြ၊ အာဃာတေတြ၊ ေကာလာဟလေတြ၊ အၾကမ္းဖက္မႈေတြနဲ႕ တိုင္းျပည္တိုးတက္ေအာင္ မတည္ေဆာက္ႏိုင္ပါ။ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈ မပေပ်ာက္ႏိုင္ပါ။ ႏိုင္ငံတဝွမ္း မျငိမ္းခ်မ္းႏိုင္ပါ။ လူသားတိုင္း၊ ႏိုင္ငံသားတိုင္း ကိုယ္ရသင့္တဲ့ အခြင့္အေရးကို ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ေအာင္ၾကိဳးစားရင္း အျခားသူမ်ားရဲ့ အခြင့္အေရးကိုလည္း ေလးစားတန္ဘိုးထားမွ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈေတြကို အဆုံးသပ္ႏိုင္မွာပါ။ ခြဲျခားဆက္ဆံမႈမ်ား အားလုံးကို အဆုံးသတ္ႏိုင္မွ ျငိမ္းခ်မ္းေအးျမတဲ့ အနာဂတ္ကို က်ေနာ္တို႕ (ဒါမွမဟုတ္) က်ေနာ္တို႕ရဲ့ ေနာက္မ်ိဳးဆက္မ်ား ပိုင္ဆိုင္ႏိုင္ၾကမွာပါ။
(ေမ ၂၆၊ ၂၀၁၄)
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
