ၾသဂုတ္ ၁၅၊ ၂၀၁၄
စာအုပ္အမည္ • အညာပင္လယ္
စာေရးဆရာမည္ • ညီပုေလး၊ မိခ်မ္းေဝ
ထုတ္ေဝသည့္ခုႏွစ္ • ေဖေဖာ္ဝါရီ ၂ဝဝ၈ (ပထမအၾကိမ္)
တန္ဖုိး • ၁၂ဝဝ က်ပ္
အုပ္ေရ • ၁ဝဝဝ
ခြင့္ျပဳခ်က္အမွတ္ • ၅ဝ၁၁၃၁ဝ၉ဝ၇
ျဖန္႔ခ်ိေရး • ရန္ကုန္၊ ကမာရင္ကြဲစာအုပ္တုိက္။
ထုတ္ေဝသူ • ဦးဝင္းမ်ဳိးသူရ
အညာလုိ႔ ဆုိလုိက္တာနဲ႔ …
ပူေလာင္ေျခာက္ေသြ႔တဲ့ ေဒသဆုိတာ လူတုိင္းအသိ ….။
ပင္လယ္လုိ႔ ဆုိလုိက္တာနဲ႔ …
ေအးျမစုိစြတ္တဲ့ ရပ္ဝန္းအျဖစ္ လူတုိင္းအသိ …။
မတူညီတဲ့ သဘာဝႏွစ္ခုကုိေပါင္းစုံ စုစည္းထားတဲ့ သူ႔အမည္က ‘အညာပင္လယ္”။
…. …. ….
ဆရာ ညီပုေလးနဲ႔ ဆရာမ မိခ်မ္းေဝတုိ႔ရဲ႕ ဝတၱဳလတ္ ၂ ပုဒ္နဲ႔ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ထားတဲ့ အညာပင္လယ္က အေလးအပင္ မွ်တတဲ့ ဟင္းတခြက္လုိ႔ပါပဲ။ အညာပင္လယ္ဆုိတဲ့ အသုံးအႏႈန္း ကေလးနဲ႔တင္ကုိ စားသုံးသူပရိသတ္ကုိ မတုိ႔ တုိ႔မိေအာင္ ဆြဲေဆာင္ေနသေယာင္လုိ႔လည္း ထင္ျမင္မိပါတယ္။ ဆရာမုိးဟိန္း (သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္) ရဲ႕ အမွာစာနဲ႔ ေထာက္ကူလုိက္တဲ့အခါမွေတာ့ ‘အညာပင္လယ္’ ဟာ ပုိမုိလုိ႔ ႐ုပ္လုံးၾကြလာပါတယ္။
ဝတၱဳတုိဆိုတဲ့ မ်ဳိးေစ့ကေလးဟာ ေရခံေျမခံနဲ႔ ရွင္သန္ဖုိ႔ အလားအလာေကာင္းေတြ ရွိေနရင္ေတာင္မွ တကယ္တမ္း စုိက္ၾကပ်ဳိးၾကဟယ္ဆုိတဲ့ အခါမွmေတာ့ လြယ္ကူစြာနဲ႔ အစို႔အေညွာက္ထြက္ အပင္ေပါက္ ရွင္သန္ၾကီးထြားလာဖုိ႔ဆုိတာ မလြယ္ကူဘူးဆုိတာေတာ့ လက္ခံရပါတယ္။
ဆရာမုိးဟိန္း (သားဂ်ာနယ္ေက်ာ္) အမွာစာထဲမွာလည္း လြန္ခဲ့တဲ့ အႏွစ္ ၄ဝ ေက်ာ္က သူကုိယ္တုိင္ ဝတၱဳတုိေလးတပုဒ္ကုိ အေရာင္ခ်ယ္သဖုိ႔ ၾကိဳးစားတာ ၃ ႏွစ္ ၃ မုိး ၾကာခဲ့ေပမယ့္ အဲ့ဒီဝတၱဳတုိေလး တပုဒ္အေပၚထားတဲ့ သူ႔စိတ္ကူးစိတ္သန္းက အေရာင္လက္ မလာခဲ့ဘူးဆုိတဲ့ အျဖစ္အပ်က္ကေလးကုိ ဖြင့္ဟထားပါတယ္။ ဝတၱဳသီးေလးေတြ မသီးေပမယ့္ သူ႔ေပပင္မွာေတာ့ ဝတၱဳသီးေလးေတြ ကိန္းေအာင္းေနတဲ့ အေၾကာင္းပါ …။
… …. ….
‘ပင္လယ္ျပင္ရဲ႕ ျပင္ညီစြန္းမွာ ခရမ္းခ်ဥ္သီးကေလးတလုံး မရဲတရဲတက္လာသလုိ တျဖည္းျဖည္း ေပၚလာသည္။ ေနမင္းၾကီးသည္ ေလာကၾကီးဆီ တေန႔တာ အလင္းေပးဖုိ႔ ႏုိးထလာေနၿပီ။ ေနလုံးကုိယ္ထည္မွ ျဖာထြက္လာေသာ အလင္းတန္းသည္ ေရျပင္ထက္မွာ လက္လက္ျဖာက်ေနသည္မွာ ဘယ္ပန္းခ်ီေရးလုိ႔ မီမည္ မဟုတ္ေခ်။’
ဆရာမ မိခ်မ္းေဝရဲ႕ ပီသလွတဲ့ အဖြဲ႕အႏြဲ႕ေၾကာင့္ ပင္လယ္ရွိရာ အရပ္ကုိကုိ ေျပးထြက္လုိ႔ ပင္လယ္ရဲ႕ အာ႐ုံကုိ ခံစားခ်င္္စိတ္ ေပါက္ေစပါတယ္။ အမွန္ဝန္ခံရရင္ျဖင့္ ဆရာမ မိခ်မ္းေဝရဲ႕ စာစုမ်ားႏွင့္ မရင္းႏွီးသည္မွာ မွန္ေသာ္လည္း ‘ည့ံသက္ေျပလြင္ လႈိင္းကေလး …သင္’ အား စာဖတ္ပရိသတ္တဦး အေနျဖင့္ ႏွစ္ၿခဳိက္မိပါသည္။
ၿမိဳ႕ျပကုိေက်ာခုိင္းၿပီး မိေဝးဖေဝး မိသားစုကုိ ေက်ာခုိင္းလုိ႔ ေဝးလံေခါင္သီလြန္းလွတဲ့ အရပ္ေတြဆီ ဆြဲခန္႔ဆရာမေလးေတြျဖစ္ဖုိ႔ စြန္႔စားခဲ့ၾကတဲ့ ညံသက္ေျပလြင္ရဲ႕ အဓိက ဇာတ္ေကာင္ေတြသည္ေတြ …. စုိး ၊ ညႊန္႔ညြန္႔နဲ႔ ေမနီ ဟူသည့္ မိန္းမငယ္ေလး ၃ ဦး ျဖစ္သည္။
မြန္ျပည္နယ္၊ သထုံၿမိဳ႕သူ ဇာတိျဖစ္တဲ့ ဆရာမမိခ်မ္းေဝသည္ အ႒မတန္းေက်ာင္းသူ ဘဝကပင္ သခြတ္ပန္း (သထုံ) ဟူေသာ ကေလာင္ျဖင့္ ‘ေက်ာ္ဟိန္း အလုိရွိသည္’ ေဆာင္းပါးျဖင့္ စာေပေျမသုိ႔ စတင္ေျခခ်ခဲ့ၿပီး၊ ၿမိတ္မဂၢဇင္းတြင္ `က်ေနာ္ ေဖာင္သမား’ ဝတၱဳတုိျဖင့္ မိခ်မ္းေဝကေလာင္ကုိ စတင္ေမြးဖြားခဲ့သူျဖစ္သည္။
ယခု ညံ့သက္ေျပလြင္ လႈိင္းကေလး …သင္သည္ အမွန္တကယ္ပင္ ပင္လယ္အရပ္ေဒသ၏ သဘာဝကုိ ၿခဳံငုံေပၚလြင္ေစ႐ုံမွ်သာမက ပင္လယ္အရပ္ေဒသ၏ အေခၚအေဝၚ အေျပာဆုိမ်ားျဖစ္သည့္ .. ေဗ်ာပင္ (ငွက္ေပ်ာပင္)၊ ဘားလင္ပင္ (စပါးလင္ပင္)၊ တဒစ္ငယ္ (အနည္းငယ္)၊ ဇိဇပ္ပုပ္အုိင္ (ေရဆုိးေရညစ္ဗြက္အုိင္) စသည့္ ဗဟုသုတျဖစ္ဖြယ္ စကားလုံးေလးမ်ားကုိလည္း မွတ္သားရသလုိ၊ … ငတ္သလား … ငတ္ရင္ စားပါ (ဆာသလား၊ ဆာရင္စားပါ) ဆုိတဲ့ ပယ္လယ္အရပ္ေဒ၏ သေဘာက်ဖြယ္ ေဝါဟာရ စကားလုံးေလးေတြကုိလည္း ေတြ႔ရသည့္အတြက္ ညံသက္ေျပလြင္သည္ တမူထူးျခား၍ ဖတ္ခ်င္သဖြယ္ ျဖစ္ေနသည္ဟု ထင္မိသည္။
ျမင္ေလရာ အုန္းပင္ႏွင့္ အုန္းသီးေပါသည့္ အရပ္ေဒသျဖစ္သည့္အတြက္ ေကာက္ညွင္းႏွင့္ အုန္းႏုိ႔ေရာထားသည့္ အေရာင္အဆင္း မည္းမည္းညစ္ညစ္ႏွင့္ အနံ႔သင္းသင္းႏွင့္ အမည္ဆန္းလွသည့္ မုန္႔ကုလားမည္း၊ ပအုန္းရည္ပိေဖ်ာ္ကဲ့သုိ႔ေသာ ေဒသအစားစာမ်ားကုိလည္း အလုိက္သင့္ အလ်ားသင့္ ထည့္သြင္းေရးဖြဲ႕ထားသည့္အတြက္ စာဖတ္သူ ပရိသတ္အတြက္ ဖတ္ရသည္မွ တမ်ဳိးဆန္းသည္ဟု ခံစားမိပါသည္။
လူ႔အဖြဲ႕အစည္းအတြင္းမွာ ျဖစ္ေလ့ျဖစ္ထရွိတဲ့ ခင္မင္မႈ၊ ေဖာ္ေရြမႈ စသည္တုိ႔သည္ကား ၿမိဳ႕ေနအရပ္တြင္ကား အေတာ္အတန္ ေတြ႔ရခဲ၏။ ယခု ညံ့ပင္ေျပလြင္တြင္ကား ပယ္လယ္အရပ္ေဒသ နယ္ခံတုိ႔၏ ႐ုိးသားသည့္ ဓေလ့စ႐ုိက္ကုိ တစြန္းတစ လစ္ဟျပထားသည္။ ပကာသနမရွိတဲ့ ဇာတ္ကြက္အသြင္ပင္ ျဖစ္သည္။
ဆရာမ မိခ်မ္းေဝ၏ ‘ည့ံသက္ေျပလြင္ လႈိင္းကေလး …သင္” သည္ အဓိက ဇာတ္ေကာင္ ဆြဲခန္႔ဆရာမေလးတုိ႔၏ အခ်စ္၊ အမုန္း၊ လူမႈဘဝႏွင့္ ပင္လယ္နယ္၏ သေဘာသဘာဝ ဓေလ့စ႐ုိက္တုိ႔ကုိ ရစ္ပတ္ႏြယ္ယွက္၍ ထုဆစ္ခ်ယ္မႈန္းထားသည့္အတြက္ `ညံ့သက္ေျပ လြင္ လႈိင္းကေလး … သင္’ သည္ အမွန္တကယ္ပင္ လႈိင္းႏုေျပေျပ ေအးေအး ကေလးမ်ားၾကား ႐ုတ္ခ်ည္းေရာက္ေနသကဲ့သုိ႔ပင္ ျဖစ္ေအာင္ ဆြဲေဆာင္မႈ ရွိလွပါသည္။
.. … …
ညီပုေလး ….
ညီပုေလးဟု ဆုိလုိက္သည္ႏွင့္ပင္ ‘လမင္း၏ ခ်ဳိသာသည့္လက္ခုပ္သံ’၊ ‘တစ္ေၾကာင္းဆြဲ ကေလးပန္းခ်ီႏွင့္ အျခားဝတၱဳတုိမ်ား’ ကုိ ျပန္လည္ ျမင္ေယာင္မိသည့္အတြက္ မစိမ္းလွဟု ဆုိႏုိင္သည္။ ထုိ႔အျပင္ ေျမးသူၾကီး ႏွင့္ ၿငိမ္သက္ တမိနစ္ႏွင့္ အျခားဝတၱဳတုိမ်ား ႏွင့္ ရင္ႏွီးသူမ်ားအဖုိ႔ ဆရာ ညီပုေလးကား အထူးမိတ္ဆက္ေပးစရာ မလုိသည့္သူ ျဖစ္သည္။ လူထု ဦးလွႏွင့္ လူထု ေဒၚအမာတုိ႔၏ ပဥၥမေျမာက္ (အငယ္ဆုံး) သား ျဖစ္သည္။
ယခု အညာပင္လယ္တြင္ …
အညာေငြ႔ အညာရိပ္သန္းေနသည့္ ‘ကမၻာေျမမဟီေတာင္ ကြဲေလာက္ပါရဲ႕” ဟူေသာ ဝတၱဳတြင္ အညာသား ဆရာညီပုေလး၏ ကေလာင္စြမ္းသည္ ထက္လွသည္ဟုပင္ ဆုိခ်င္ပါသည္။ အညာ၏ ဇာတ္ကြက္က်ယ္ၾကီးအတြင္း ဟုိတစု သည္တစ ရွိေနသည့္ အရပ္ေဒသတုိ႔ကုိ လုိသလုိ ဆြဲဆန္႔ရင္းႏွင့္ပင္ တဖန္ ျပန္႔က်ဲမသြားရေလေအာင္ စုစည္းရင္း အညာ၏ ဓေလ့စ႐ုိက္ႏွင့္ လူသေဘာ ဘဘာဝျဖစ္တတ္သည့္ ေဒါသ၊ မာန္မာနမ်ား တမူထူးျခားသည့္ ေရးဟန္ျဖင့္ လွလွပပ ခ်ိတ္ဆက္ျပလုိက္သည့္အခါ ကမၻာေျမမဟီေတာင္ ကြဲေလာက္ပါရဲ႕ သည္ စာဖတ္သူစိတ္ထဲသုိ႔တုိင္ ၾကိတ္မႏုိင္ ခဲမရ စိတ္ကေလးမ်ား ဝင္လာ၍ တဖက္ေက်ာ့ ဘုရားပြဲအား ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ပါဝင္ဆင္ႏြဲခ်င္ေလာက္ပင္ ‘ကမၻာေျမမဟီေတာင္ ကြဲေလာက္ပါရဲ႕”အသက္ဝင္လွသည္ဟု ဆုိရမည္ပင္ ျဖစ္ေပသည္။
‘ကမၻာေျမမဟီေတာင္ ကြဲေလာက္ပါရဲ႕’ ရဲ႕ အဓိကဇာတ္ေကာင္ကား ေအာင္ေက်ာ္တင့္ဟု ေခၚသည့္ အသံခ်ဲ႕စက္ဆရာ လူငယ္ကေလးျဖစ္သည္။ အညာေဒသရဲ႕ ရြာစဥ္စုေတြမွာ လွည့္လည္လုိ႔ အသံခ်ဲ႕စက္ ဖြင့္ရတဲ့အလုပ္နဲ႔ ရြာစဥ္႐ုိးကုိးေပါက္ ေလွ်ာက္သြားေနရသူတေယာက္ …။ မိဘ ညီအကုိေမာင္ဘြားေတြနဲ႔ ကုိယ္ပုိင္အိမ္ေလး ပုိင္ဆုိင္လုိ႔ သုိက္သုိက္ဝန္းဝန္း ေနလုိတဲ့ ဆႏၵရွိသူ တေယာက္အျဖစ္ ဖြဲ႕ႏြဲ႕ထားပါတယ္။
အညာရဲ႕ဓေလ့ ေတာသူေတာင္သားတုိ႔သဘာဝ …
တႏွစ္ပတ္လုံး အညာေနပူ က်ဲက်ဲေအာက္ ယာထဲကုိင္းထဲမွာ ပင္ပန္းႏြမ္းခဲ့ရသမွ် ကုိင္းယာအၿပီး အနားယူတဲ့ အခ်ိန္မွာ လက္ကေလးထဲ ေငြရႊင္လုိ႔ အလႉအတန္းေပးခ်ိန္မွာေတာ့ ေအာင္ေက်ာ္တင့္တုိ႔လုိ အသံခ်ဲ႕ စက္သမားေတြအဖုိ႔ ဟုိရြာကူး သည္ရြာကူးနဲ႔ အလုပ္အမ်ားဆုံး အခ်ိန္ကာလလုိ႔ေတာင္ ဆုိႏုိင္ပါတယ္။ ဒီၾကားထဲ စက္သမားအခ်င္းခ်င္း ပဋိပကၡေလးေတြကုိလည္း ဆရာညီပုေလးရဲ႕ ‘ကမၻာေျမမဟီေတာင္ ကြဲေလာက္ရဲ႕’ မွာ တစြန္းတစ ေတြ႔ရပါတယ္။ ဒီလုိအခ်ိန္မ်ဳိးမွာပဲ ….ေနေသြးသပ ခ်ဳံထဲက၊ ခ်ဳိေသြးသပ တျမျမ ဟူေသာ လူငယ္တုိ႔ရဲ႕ စ႐ုိက္ဘာသာဘာဝကုိလည္း လွစ္ကနဲ လွပ္ကနဲ လွစ္ဟျပထားပါတယ္။
…. ….. ….
‘ပူစိကာ ..’
‘ဘာတုံး … ကုိဖုိးၾကာ …’
‘အေဖက ေျပာၿပီးသားဆုိ’
‘ဟုတ္ကဲ့ … ေျပာၿပီးသားပါ’
‘ေျပာၿပီးသားဆုိရင္ …. ဟဲ ဟ ဟဲ … ကုိင္း’
‘မယားအလိမၼာ ပူစိကာ’ ဇာတ္ထုပ္ထဲက ကုိဖုိးၾကာနဲ႔ ပူစိကာတုိ႔ရဲ႕ စကားေျပာခန္းေၾကာင့္ ကမၻာေျမမဟီေတာင္ ကြဲႏုိင္ေလာက္ပါရဲ႕ ဝတၱဳထဲက ဇာတ္ေကာင္ေတြတင္ သေဘာက် ၿပဳံးေစႏုိင္ေလာက္ေအာင္တင္မကဘဲ၊ တကယ့္အျပင္မွာ ဖတ္ၾကည့္ေနတဲ့ စာဖတ္ပရိသတ္ကုိလည္း ၿပဳံးမိေစေလာက္ေအာင္ပဲ ဆရာညီပုေလးရဲ႕ အဖြဲ႕အႏြဲ႕က ထိမိေစပါတယ္။
သမား႐ုိးက်မဆန္တဲ့ ဝတၱဳရဲ႕ အထြဋ္အထိပ္လုိ႔ေခၚရမယ့္ တဘက္ေက်ာ့ ဘုရားပြဲရဲ႕ ဇာတ္ကြက္ကေတာ့ ဖတ္မိသူတုိင္းရဲ႕ ရင္ကုိ အမွန္တကယ့္ကုိပဲ ကမၻာေျမမဟီ ကြဲေလာက္ေအာင္ကုိပဲ ထိမိလြန္းလွပါတယ္။ တရြာႏွင့္ တရြာ စက္အၿပိဳင္ငွားလုိ႔ လူ႔သေဘာ လူ႔သဘာဝအရ အတၱစြဲေလးေတြ၊ အၿပိဳင္အဆုိင္ေလးေတြႏွင့္ တဘက္ေက်ာ့ဘုရားပြဲသည္ကား ၿမိဳင္ၿမိဳင္ဆုိင္ဆုိင္ႏွင့္ စာဖတ္သူ မ်က္လုံးထဲတြင္ ကြင္းကြင္းကြက္ကြက္ ျမင္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ ဆရာညီပုေလးရဲ႕ ကေလာင္းစြမ္းက ထက္လွသည္။
အညာဘုရားပြဲ ျဖစ္သည္ႏွင့္အညီ ရပ္စုံရြာစုံမွ လူေပါင္းစုံလာေရာက္ၾကသလုိ ရြာတဘက္ေက်ာ့ ဘုရားပြဲ အသံခ်ဲ႕စက္ေပါင္းစုံက အသံမ်ားသည္ကား … တလုံးႏွင့္ တလုံး အၿပိဳင္အဆုိင္ စၾက … ေနာက္ၾက … က်ီစယ္ၾကပုံက ….
… ဘဂ်မ္း … ဘ …ဂ်မ္း … ေဟ့ေကာင္ ဘဂ်မ္း၊ မင္းေျပးစရာ ေျမမရွိေတာ့ပါဘူးကြာ။ မင္းအတြက္ ေနဝင္ခ်ိန္ေရာက္ေနၿပီ။ ေခြးေသဝက္ေသ မေသခ်င္ဘူးဆုိရင္ ငါနဲ႔ ရင္ဆုိင္လုိက္စမ္းပါ။ မင္းအခုလုိ ထြက္ေျပးေနတာ အရွက္မရွိလုိ႔ပဲေဟ့ …။ မင္းလုိအေကာင္ တေယာက္အတြက္နဲ႔ က်န္တဲ့ ေယာက်္ားေတြ သိကၡာက်တယ္ကြ။ အဲဒီေတာ့ ဘဂ်မ္း .. ေယာက်္ားေကာင္းမွန္ရင္ေလ သတၱိရွိရွိနဲ႔ ရင္ဆုိင္လုိက္စမ္းပါ ..။ ၾကားလား ……
ေဟ့ေကာင္ ေကာင္းျမတ္ …. မင္းပါးစပ္ကုိ အခ်ိန္မီ ပိတ္ထားလုိက္စမ္း … ပိတ္ထားလုိက္စမ္း …..
ေဟ့ …. ဒီမယ္ ဘဂ်မ္း …. ဟန္ကုိယ့္ဖုိ႔ဆုိတဲ့ စကားလုံးေတြ သုံးေနတာဟာ အခုခ်ိန္မွာေတာ့ အခ်ည္းအႏွီးပဲေဟ့ ကုိယ့္လူ။ မင္းကုိယ္မင္း ေျမြးေပြးမကလုိ႔ နဂါးနဲ႔ပဲ ႏႈိင္းယွဥ္ျပေပမယ့္ ငါ့လုိ အလမၸာယ္ဆရာက ဖ်ားၿပီး ၿဖဳံထြက္သြားမယ္ မင္းထင္ေနသလား။ မဖ်ားပါဘူး။ မၿဖဳံပါဘူးကြ ….။ ငါ့အတြက္ေတာ့ မင္းဟာ သားေကာင္ပဲေဟ့ …. မင္းလုိ ထြက္ေျပးေနတဲ့ သားေကာင္ကုိ ဘယ္ေတာ့မွ ေနာက္ကလုိက္ၿပီး ငါမပစ္ပါဘူး။ ပုန္းေနရင္လည္း ေခ်ာင္းမပစ္တတ္ဘူးေဟ့ …. ေရွ႕တည့္တည့္က တခ်က္တေကာင္ ပစ္ခ်င္လုိ႔ မင္းကုိ ေခၚဖိတ္ေနတာ … ဒီဘက္ကုိ လွည့္စမ္းပါ … ဘဂ်မ္း လွည့္စမ္းပါ … ဒီဘက္ကုိ လွည့္စမ္းပါ … ရင္ဆုိင္လုိက္စမ္းပါ ……
(အေတာ္ခက္တဲ့ေကာင္ပဲ) ၂ ေရွ႕ေနာက္လည္း မင္းဘာမွ အေျမာ္အျမင္မရွိဘူး … မင္း ငါ့ကုိ အံတုလုိ႔ ရမယ္ထင္သလားဟင္ … အံတုလုိ႔ရမယ္ မင္းထင္သလား …. ဖားတုလုိ႔ ခ႐ုခုန္ … အုိင္ပ်က္႐ုံပဲရွိမယ္ … ခက္တဲ့ေကာင္ေတြပဲကြာ…. ေလာကၾကီးမွာ အလုပ္လုပ္စားရတာ တယ္က်ပ္ပါလားဟင္ …. ေရွ႕ေနာက္ အေျမာ္အျမင္ရွိတဲ့ လူတေယာက္ကေနၿပီးေတာ့ လမ္းျပတာကုိ …. မင္းတုိ႔က မလုိက္နာခ်င္ဘူး …. ပုန္ကန္ခ်င္တဲ့ စိတ္ကေလး မင္းတုိ႔မွာ ဝင္ဝင္လာတယ္ … ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ … ေတြ႔ၾကေသးတာေပါ့ ….
…..မင္းေသနတ္က က်ည္ဆံမထြက္ပါလားဟင္ … က်ည္ဆန္ထြက္တဲ့ ေသနတ္က ဒီမွာကြ …. ဒါေပမဲ့ မင္းကုိ ငါက အႏုိင္မယူလုိပါဘူးကြာ ….
….. ေခြးေလွးခုန္လုိ႔ ဖုန္ထမတဲ့လားကြ … မင္းလုိေခြးဝင္စားက ေယာက်္ားစကားေျပာေန ေသးတယ္ …ထြီ ….
…. က်ဳပ္က ငယ္ငယ္ကတည္းက အသည္းလည္းငယ္တယ္ …. စိတ္လည္းႏုတယ္ …. ေၾကာက္လည္း ေၾကာက္တတ္ပါတယ္… ခက္တာက က်ဳပ္လက္သီးက်ေတာ့ ….
…. ခြပ္ ….ဟား …. ဟား…. ဟား…. ဟာ…. ဟား … ေဟ့ ဒီမွာမွတ္ထားစမ္း …. ဗုိလ္လုပ္ခ်င္တဲ့အေကာင္က အဲဒီလုိ အထိုးအၾကိတ္မွာလည္း ကၽြမ္းက်င္ရတယ္ကြ … ဟား …ဟား …. ဟား …. ဟား …. ဒါမွလည္း သူမ်ားအေပၚ ဗုိလ္လုပ္လုိ႔ ရမွာေပါ့ကြ …..
တခ်ဳိ႕ အသံခ်ဲ႕စက္ေတြကလည္း ေခါင္းညိတ္ ေခါင္းမခါတတ္ပါ ဇာတ္လမ္းထဲက ဘီအီးဒီ ေအာင္သုိက္ရဲ႕ …
.. လုပ္ပါဦး …. အျပန္အလွန္ေလး ေဆြးေႏြးစမ္းပါဦး …. ဇာတ္ခုံေပၚမွာေတာ့ မင္းတုိ႔က သိပ္အေျပာေကာင္းတယ္ … ဟင္ အခုေတာ့ ၾကက္ၾကီး လည္လိမ္ထားသလုိပါပဲလား …
တခ်ဳိ႕စက္မ်ားဆီကလည္း .. ဗုဒၶဝင္ဖြားေတာ္မူခန္းထဲက သုေဒၶါဓနနဲ႔ သုဘဗုဒၶတုိ႔ရဲ႕ ….
… အမေတာ္ဘုရားကုိကုိ ဒီလမ္းနဲ႔ ဒီခရီးကုိ မေတာ္ပါဘူး။ မသြားသင့္ပါဘူးလုိ႔ မတားျမစ္ ဘူးလား ဘုရား ….
… ေျပာလုိ႔မရဘူးေဟ့ … မင္းအမ ငါ့မယားက ..
ဟူသည့္ အခ်ီခ် ေျပာဆုိသံေတြနဲ႔ ….။
ဤအရာေတြႏွင့္မွ ကမၻာေျမမဟီ မကြဲေလာက္ရင္ အဘယ္အရာေတြက ကြဲေအာင္ စြမ္းေဆာင္ႏုိင္မည္နည္းဟုပင္ ဆုိလုိက္ခ်င္ပါသည္ ….။ တဘက္ေက်ာ့ ဘုရားပြဲျမင္ကြင္းဟာ ဖတ္မိသူရင္ထဲ တကယ့္ကုိပဲ ကမၻာေျမမဟီ ကြဲေလာက္ေအာင္ပင္ျဖစ္သည္။
… … …
အညာပင္လယ္သည္ကား လက္ပစ္ကူးခတ္ရသည္မွာ ရင္ထဲတြင္ ဖိန္းတိန္းရွိန္းတိန္းႏွင့္ အမ်ဳိးအမည္ မသိေသာ လႈိင္းေလးတစင္း ႐ုိက္ခတ္သြားသကဲ့သုိ႔ပင္ ခံစားမိသည္။ က်ေနာ့္အေနျဖင့္ ဆရာ ညီပုေလးႏွင့္ ဆရာမ မိခ်မ္းေဝတုိ႔၏ ၂ ပုဒ္ထဲေသာ ဝတၱဳလတ္ျဖင့္ ဖြဲ႕စည္းထားသည့္ အညာပင္လယ္အား အျခား အျခားေသာ စာဖတ္သူေတြ စိတ္ဝင္စားဖြယ္အျဖစ္ ၿပီးျပည့္စုံေအာင္ ခ်ယ္သႏုိင္စြမ္းမရွိေသာ္ျငားလည္း ရသစာေပ ျမတ္ႏုိးသူတုိ႔အတြက္ ဖတ္ၾကည့္သင့္သည့္ စာအုပ္ေကာင္းတလက္ျဖစ္ေၾကာင္း တုိက္တြန္းအၾကံျပဳလုိရင္း … အညာပင္လယ္ေပၚတြင္ ကုိယ္တုိင္ကုိယ္က် ပါဝင္လက္ပစ္ကူးၾကေစလုိပါေၾကာင္း ညႊန္းဆုိအပ္ပါသည္။
စာေရးသူ မွတ္ခ်က္။ ။ ဇြန္လ ၀၇ ရက္ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္က ျပည္ပ မဇၩိမ အြန္လုိင္းမဂၢဇင္းသုိ႔လည္း ေပးပုိ႔ထားခဲ့ၿပီး ျဖစ္ပါသည္။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
