အခန္းဆက္မ်ား ျဖစ္ရပ္မ်ား၊ အမွတ္တရမ်ား

သက္ခုိင္ – သူပုန္ေအာင္ေဖ

သူပုန္ေအာင္ေဖ
သက္ခုိင္
ဇြန္ ၂၈၊ ၂၀၁၄

 
© Lee Yu Kyung

(၁)

ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕စြန္၊ ဒိြဳင္ဆူထစ္ေတာင္ေျခရွိ ေရကာတာအေသးေလးေပၚ ကို ျဖတ္တိုက္လာသည့္ ေလႏုေအး ေလးကေတာ့ ေန႔လည္ခင္းကလို ပူစပ္ပူေလာင္ မဟုတ္ေတာ့။ မာန္ေလွ်ာ့သြားသည့္သေဘာ သာသာညွင္းညွင္းေလးသာ တိုက္ခတ္ေနေတာ့သည္။ ဘာရယ္မဟုတ္ ကိုေအာင္ေဖႏွင့္က်ေနာ္ ဆိုင္ကယ္တစီးစီျဖင့္ ဆူထစ္လမ္းအတိုင္း တက္လာရင္း တမံေဘာင္ေပၚတြင္ ေလညွင္းခံကာ ထံုးစံအတိုင္း က်ေနာ္ကသူ႔ကို စကားေဖာင္ဖြဲ႔ ျဖစ္ေနျခင္းပင္္။ 
“အမွန္ေတာ့ဗ်ာ က်ေနာ္တို႔ေတြလည္း တိုင္းျပည္အတြက္ လုပ္ခဲ့ၾကတာပဲေလ၊ က်ေနာ္တို႔ေတြက ဘာေတြမ်ား ေတာင္းဆိုခဲ့လို႔လဲ၊ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ကံၾကမၼာအတြက္ပဲ ရိုးရိုးသားသား ဒီမိုကေရစီေရးကိုပဲ ေတာင္းဆိုခဲ့ တိုက္ပြဲဝင္ခဲ့ၾကတာပဲ ရွိတာေလ၊ ဒီအတြက္ အခုအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔အတြက္ ပိုင္ဆိုင္မႈဆိုတာေကာ ခင္ဗ်ားသိတဲ့အတိုင္း ဘာမ်ားရွိလို႔လဲဗ်ာ၊ အေတြ႔အႀကံဳ ဗဟုသုတနဲ႔ အသံုးခ်ညာဏ္ရည္ေတြပဲ ရွိၾကတာပါ၊ ဒါေတြကိုေတာ့ တိုင္းျပည္အတြက္ လိုတဲ့ေထာင့္တေနရာရာကေန ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္စိတ္ေတာ့ ရွိေနေသးတာပဲေလ၊ ဒါေပမယ့္ က်ေနာ္တို႔ေတြကို အသိအမွတ္ျပဳတဲ့ အေနနဲ႔ေတာင္ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆို လက္ခံႀကိဳဆိုမႈေတြ မရွိေသးမွေတာ့၊ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္ အေဝးကေနပဲ က်ေနာ္တို႔ေတြ တိုင္းျပည္အတြက္ ဆက္အလုပ္ လုပ္ေနရဦးမွာပဲေလ” 
က်ေနာ္စိတ္မေကာင္းျဖစ္သြားသည္၊ ကိုေအာင္ေဖ့စကားေၾကာင့္လည္း ရင္ထဲမွာအပူလွိဳင္းတခု စီးဆင္းသြားသလို ခံစားရသည္။ ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္သည္ ဒီအခ်ိန္အထိ အစိုးရမွ မိမိယံုၾကည္ခ်က္ အသီးသီးေၾကာင့္ တိုင္းျပည္ျပင္ပသို႔ ထြက္ခြာကာ နည္းလမ္းေပါင္းစံုျဖင့္ ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရး ႀကိဳးပမ္းခဲ့ၾကသူမ်ား၊ ႀကိဳးပမ္းေနၾကသူမ်ားကို တိုင္းျပည္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္ေရးအတြက္ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ရန္ တရားဝင္ သေဘာ ဖိတ္ေခၚမႈကေတာ့ မရွိေသး၊ ဆိုလိုသည္မွာ အဖြဲ႔အစည္း အသီးသီးႏွင့္ေတာ့ စကားေျပာေနေသာ္လည္း အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ တသီးပုဂၢလဆန္ဆန္ ရပ္တည္လႈပ္ရွားေနသူမ်ားကိုေတာ့ မည္သို႔ေသာ တုန္႔ျပန္ ဖိတ္ေခၚမႈမ်ိဳးမွမရွိ။

သူမ်ားေတြေတာင္ ျပန္ကုန္ၾကၿပီ၊ ၿပီးေတာ့ အေျပာင္းအလဲေတြလည္း ရွိေနၿပီလို႔ တခ်ိဳ႕ေတြကေျပာေနၾကတယ္၊ ခင္ဗ်ားကေကာ ဘယ္ေတာ့ျပန္မယ္ ဆံုးျဖတ္ထားသလဲလို႔ က်ေနာ္ေမးေတာ့၊ မိေက်ာင္းမ်က္ရည္က်တဲ့ အဆင့္ပဲ ရွိပါေသးတယ္ဗ်ာဟုဆိုကာ အဆိုပါ စကားကို သူေျပာလာခဲ့ျခင္းပင္။ ဆိုလုိသည္က မိေက်ာင္းတို႔မည္သည္ အစာစားရေတာ့မည္ဆိုပါက အာခံတြင္းကို ၿဖဲဟရေသာေၾကာင့္ အလိုအေလွ်ာက္ မ်က္ရည္က်ဆင္းလာျခင္းကို ဆိုလိုသည္၊ သို႔အတြက္ ျမန္မာျပည္ေျပာင္းလဲလာၿပီဟု ဆိုသည္မွာ မျဖစ္မေန သေဘာတရားအရ ေျပာင္းကိုေျပာင္းရမည့္ အေျခခံ နိယာမအဆင့္တခုသာ ရွိေသးၿပီး၊ မဟာဗ်ဴဟာအရ မေျပာင္းလဲေသးဟု သူဆို လိုျခင္းပင္။

“ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ကေတာ့ ဘုရားဆက္ဖူးေနရဦးမွာပါပဲေလ” ဟု ရယ္က်ဲက်ဲႏွင့္ဆိုသည္။

သူဆိုလိုသည္ကို က်ေနာ္သေဘာေပါက္လိုက္သည္၊ ဒါေၾကာင့္ လူေကာင္က်စ္က်စ္ႏွင့္ စိတ္ထားရိုးၿပီး သူတပါးကို ကူညီတတ္ေသာ၊ စိတ္တိုလြယ္ေသာ၊ ထက္ျမက္ေသာ၊ အလြဲလြဲအေခ်ာ္ေခ်ာ္ ျဖစ္ေလ့ရွိကာ အလုပ္မ်ိဳးစံုနီးပါး လုပ္ကိုင္ခဲ့ဖူးသည့္ ေအာင္ေဖဆိုသည့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားတဦးအေၾကာင္းကို အစအဆံုး ရွင္းျပမွ ရေတာ့မည္ျဖစ္သည္။ 

(၂)

အခ်ိန္ကား ၁၉၉၂ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလအတြင္း ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတာ္၏ ၿမိဳ႕နယ္တခုျဖစ္ေသာ ေတာင္ဥကၠလာ ျမင္သာေဒသရွိ တခုေသာ အိမ္အ တြင္းတြင္ျဖစ္သည္။

“သားစပါးေရာင္းတာက မၿပီးေသးဘူးလား၊ ဘယ္ေတာ့ျပန္ျဖစ္မလဲ”

ဝင္းႏိုင္(UK)အေမက ေအာင္ေဖ့ကိုေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ေအာင္ေဖလွစ္ကနဲ ဝင္းႏိုင္ကိုလွမ္းၾကည့္လိုက္ရင္း။

“ဒီလိုေဒၚေဒၚရ၊ အခုပဲက်ေနာ္တို႔ ေဒၚေဒၚတို႔ကိုေျပာမလို႔” ဟုအစခ်ီကာ၊ ဝင္းႏိုင္၊ ေအာင္ေဖႏွင့္ ကိုေအးျမင့္ဆိုေသာ သူငယ္ခ်င္း၃ေယာက္ က်ိဳက္ထီးရိုး ဘုရားဖူးဖို႔ အစီအစဥ္ေပၚလာေၾကာင္း၊ ဘာေၾကာင့္ဆို ကိုေအးျမင့္အေဖက ဒု-ဗိုလ္မွဴးႀကီးတဦးျဖစ္ၿပီး ယခုအလုပ္အားလပ္ရက္ သူတို႔မိသားစု၃ဦး အလည္အပတ္ ဘုရားဖူးထြက္ရာတြင္ မိမိတို႔ပါ လိုက္လိုကလိုက္ခဲ့ရန္ သူ႔သားမွတဆင့္ေျပာသျဖင့္ အခုလိုအခြင့္ အခါႀကံဳခိုက္ သြားဖို႔တိုင္ပင္ ေနၾကျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ယုတၱိရွိရွိ လိမ္ေတာ့သည္။

အမွန္ေတာ့ ဒီစကားက ဝင္းႏိုင္ေျပာရမည့္စကား သို႔ေပမယ့္ ဒီေကာင္ကေအးေတာ့ ေျပာတတ္မည္မဟုတ္၊ ေနရာတကာ ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ပံုေျပာတတ္ေသာ ေအာင္ေဖကေျပာမွ ျဖစ္မည္ဆိုသည္ကို တိုင္ပင္ေနတုန္း အခုလို ေမးလာတာခံရေတာ့ တခါတည္းကိစၥျပတ္ ဇတ္လမ္းထြင္ ရြီးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

“ျဖစ္ပါ့မလားသားတို႔ရဲ႕၊ ေခတ္ႀကီးကမေကာင္း အဲဒီဘက္ေတြေတာင္ ေပၚတာဆြဲတယ္ဘာညာနဲ႔”

ဝင္းႏိုင္အေမက စိုးရိမ္ဟန္ေလသံျဖင့္ အေျခအေနကို ထပ္မံေစ့ငုလိုက္သည္။

ဂြင္ကေတာ့ဝင္သြားၿပီ မသြားနဲ႔လို႔ ယတိျပတ္ေျပာျခင္းမဟုတ္၊ တိုင္းေရးျပည္ေရး အေျခအေနကို စိုးရိမ္စိတ္ေလး ရွိေၾကာင္း ထုတ္ေဖာ္ျပျခင္းသာ။ စိတ္ေအးသြားေသာေအာင္ေဖက သက္ေတာင့္သက္သာ ရွိသြားသည့္ ေလသံျဖင့္။

“ဒါေပါ့ေဒၚေဒၚရာ၊ မဟုတ္ရင္ က်ေနာ္တို႔လည္း ဘယ္သြားမလဲ ဟိုေကာင့္အေဖက တပ္ကအရာရွိႀကီးဆိုေတာ့ ဘယ္သူကလာထိရဲမလဲ ဒါေၾကာင့္က်ေနာ္တို႔ လိုက္မယ္ေျပာလိုက္တာေလ”

တခါတည္းယတိျပတ္ ဒီခရီးစဥ္ကို သြားေတာ့မည္ဆိုသည့္ေလသံျဖင့္ လူႀကီးကို ညာတာပါေတး ေျပာေနပံုကိုက နားရင္းရိုက္ခ်င္စရာ၊ ေအာင္ေဖ့ကိုလည္းသူ႔သားအရင္းလိုခ်စ္ေသာ သေဘာေကာင္းေသာ ဝင္းႏိုင္အေမ ဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိေတာ့၊ ေအးေလသူတို႔ေက်ာင္းလည္းအားတုန္း သြားခ်င္သြားပါေစေလဟု သေဘာထားလိုက္ပံု ရသည္။

အဲဒီေနာက္ ၄ရက္သာၾကာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း စိတ္ခ်ေစလိုေၾကာင္း အျပန္တြင္ဘာေတြဝယ္ခဲ့ ရမည္နည္း အကိုႀကီးတို႔ အမႀကီးတို႔ေကာ ဘာမွာခ်င္သနည္းစသျဖင့္ မဟုတ္တမ္းတရားေတြကို ဝင္းႏိုင္အမေတြ၊ အကိုေတြကို  ေဖာင္ေလာက္ေအာင္ ေအာင္ေဖေျပာေနေတာ့သည္။ အမွန္ေတာ့ အိမ္ကမထြက္လာခင္ ကတည္းက အမေတြရဲ႕ ဆြဲႀကိဳးေတြ လက္စြပ္ေတြကို သူငယ္ခ်င္းတေယာက္အိမ္မွာ အလွဴရွိသည္ ဒီမနက္သြားမလို႔ ခဏေပးလိုက္ပါ ဟုဆိုကာ ေရာင္းခ်ၿပီး ထြက္လာခဲ့သည့္ ေအာင္ေဖကို ဝင္းႏိုင္တို႔အိမ္ကလည္း ေငြရႊင္တုန္း ဘုရားဖူးသြားသည္ဟု ထင္ပံုရသည္။

ဆိုေတာ့ မနက္ျဖန္ပဲ ခရီးစထြက္ရေတာ့မည္၊ ဆိုင္းမဆင့္ဗံုမဆင့္ ဘာမွမတိုင္ပင္ဘဲ မနက္ျဖန္ ခရီးထြက္မည္ ဆိုေတာ့ ဝင္းႏိုင္ကမ်က္ႏွာနည္းနည္းေတာ့ ပ်က္ေနသည္၊ မင္းကဘာလို႔စြတ္ရြတ္ၿပီး မနက္ျဖန္ထြက္မယ္ ေျပာရတာလဲကြဟုေမးေတာ့ ေဟ့ေကာင္ရ တုန္းထြက္မွဟ ေတာ္ၾကာလူႀကီးေတြက ဟာေက်ာင္းဖြင့္ေတာ့မယ္ ဘာညာမသြားနဲ႔ဆို ေသေရာဟုသာ ေအာင္ေဖဆင္ေျခေပးသည္။

ဝင္းႏိုင္က RIT ဒုတိယႏွစ္တက္ေနတုန္း ေက်ာင္းပိတ္ရက္ကာလ၊ ေအာင္ေဖက ေညာင္တုန္းကေန ရန္ကုန္မွာ စပါးလာေရာင္းသလိုလို၊ ဆန္လာဝယ္သလိုလိုလုပ္ၿပီး ဝင္းႏိုင္တို႔အိမ္ကို ေရာက္ေနေသာအခ်ိန္ျဖစ္သည္၊ ဒါေၾကာင့္ ဆန္အေရာင္းအဝယ္က မၿပီးေသးဘူးလား မျပန္ရေသးဘူးလားဆိုသည့္သေဘာ လူႀကီးေတြက ေမးလာခိုက္ အခုလို ဇတ္လမ္းထြင္ၿပီး စြတ္ရြတ္ေျပာျခင္းသာ ျဖစ္ေတာ့သည္။

(၃)

ေနာက္တေန႔ မနက္(၁၀)နာရီခန္႔ၾကေတာ့ ဝင္းႏိုင္မိဘေတြကလည္း မုန္႔ဖိုးေပး၊ လမ္းတေလွ်ာက္ ဘုရားတရား မေမ့ဖို႔နဲ႔ ေကာင္းေကာင္း သြားၾကဖို႔ မွာၾကားကာ ထမင္းစားၿပီးေနာက္ ကိုေအးျမင့္တို႔အိမ္မွာ စီစဥ္စရာရွိသည္မ်ား စီစဥ္မည္ဟုဆိုကာ ႏွစ္ေယာက္သား လစ္ထြက္ လာၾကေတာ့သည္။ ၄ ရက္စာဟု ယုတၱိရွိေလာက္ေအာင္ အဝတ္အစားတခ်ိဳ႕သာယူခဲ့ၿပီး လမ္းေရာက္ေတာ့ မည္သို႔မည္ပံု ကိုေအးျမင့္ကို ေခၚထုတ္မည္နည္းဟု တိုင္ပင္ရျပန္သည္။ ကုိေအးျမင့္ကေတာ့ ကိစၥမရွိ နဂိုကတည္းက အဆင္သင့္ျဖစ္ေနရန္ ေျပာထားၿပီးျဖစ္၍ ေအာင္ေဖက သူ႔အိမ္ကိုသြားကာ လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္မည့္အထာျဖင့္ ေခၚထုတ္ယံုသာ။

ကိုေအးျမင့္ကလည္း သူ႔အိမ္ကို ေအာင္ေဖတို႔ႏွင့္ ဘုရားဖူးသြားမည္ဟု ေျပာထားသျဖင့္ အစစအရာရာ အဆင္ေျပ ေခ်ာေမြ႕သြားေတာ့သည္။ ထို႔ေနာက္ ၃ေယာက္သား လမ္းတေလွ်ာက္ လိုက္လံပို႔ေဆာင္မည့္ ကိုေပါက္စီဆီသြားကာ သူ႔အိမ္တြင္ညအိပ္ၾကသည္။

ေနာက္ေန႔မနက္ ရန္ကုန္ေတာင္ငူ ကားလက္မွတ္ဝယ္ကာ ၄ ေယာက္သား ဘုရားဖူးသြားရန္ဟု အမည္ကင္မြန္းတပ္၍ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ ေတာ္ႀကီးအား  ေက်ာခိုင္းလိုက္ၾကေလၿပီ။

“လမ္းမွာ သူမ်ားေတြေမးရင္ ရြာကေဆြမ်ိဳးေတြဆီ မင္းတို႔ သြားလည္ၾကမွာလို႔ေျပာ ၾကားလား”

ကိုေပါက္စီက လူရွင္းေသာ လယ္ကြင္းျပင္ဖုန္ထူထူလမ္းေလးအေရာက္ အားလံုးကိုေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ အမွန္ေတာ့ ငယ္ေသာ ေအာင္ေဖႏွင့္ ဝင္းႏိုင္ကိုသာ ဦးတည္ေျပာျခင္းျဖစ္သည္၊ ကိုေပါက္စီအိမ္မွာ ေရာက္ႏွင့္ၿပီး ေအာင္ေဖတို႔ကို ၄-၅ရက္ခန္႔ ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ေသာ ကိုရဲဝင္းေအာင္ႏွင့္ ကိုေအးျမင့္တို႔ကေတာ့ ကိုေပါက္စီႏွင့္ရြယ္တူ အသက္ေတြက၂၅-၂၆ေတြ၊ ေအာင္ေဖနဲ႔ဝင္းႏိုင္သာ အသက္ ၂၀ ေက်ာ္ေက်ာ္ ရွိၾကေသးသည္၊ ဒါေၾကာင့္ရင္းရင္းႏွီးႏွီး မင္းနဲ႔ငါေျပာကာ ကိုေပါက္စီကလည္း ဂြင္ဝင္တုန္း ဆရာလုပ္ျခင္းပင္။

မနက္ကတည္းက ၾကည့္ျမင္တိုင္ အေဝးေျပးကားဂိတ္မွ ထြက္လာၿပီး၊ ျဖဴးႏွင့္အုတ္တြင္းၾကား အေဝးေျပးကားလမ္းမ ေနရာတခုအေရာက္ ကိုေပါက္စီက ကားကိုရပ္ခိုင္းကာ အခုလို လမ္းဆင္းေလွ်ာက္လာ ၾကျခင္းျဖစ္သည္၊ ဦးတည္ရာအရပ္ကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ အေရွ႕ရပ္ဝန္း ေဒါနေတာင္တန္းဆီသို႔။

ေနကပူ ဖုန္ကထူဆိုေတာ့ ေအာင္ေဖတို႔ၿမိဳ႕သားေပါက္စနေတြ ေတာလမ္းမွာ ဒုကၡေရာက္ေတာ့သည္။ ဝတ္လာသည့္ ထိုေခတ္ထိုကာလက ေခတ္စားေသာ (JOY) ဂ်ာကင္ကလည္း ေႏြးေထြးမႈလြန္ကာ ပူေလာင္ အိုက္စက္မႈကို ျဖစ္ေစေတာ့သည္။

ေန႔လည္၁နာရီေလာက္ကတည္းက လမ္းေလွ်ာက္ေနရသည္မွာ ယခုပဲညေန၄နာရီထိုးေတာ့မည္၊ ေအာင္ေဖမေနႏိုင္ စပ္စုေတာ့သည္။

“ေဟ့လူ မေရာက္ေသးဘူးလားဗ်၊ ဘယ္မွာအိပ္ရမွာလဲ ဘာေတာင္မွလည္း မေတြ႔ရေသးပါလား”

“ေဟ့ေကာင္ ဒါေၾကာင့္ငါေျပာတယ္၊ လမ္းမွာ ေသာက္စကားမမ်ားနဲ႔လို႔၊ အခ်ိန္တန္ေတာ့ေရာက္မွာေပါ့၊ မင္းတို႔ေျပာတုန္းက ဆင္ဖမ္းမယ္၊ က်ားဖမ္းမယ္နဲ႔ ဒီပံုနဲ႔ဆို ပုရြက္ဆိပ္ေတာင္ မိမွာမဟုတ္ဘူး”

ေမးတာကတျခား၊ အခုေတာ့ အသားလြတ္ စိန္ေပါက္စီတြယ္တာ ခံလိုက္ရၿပီ၊ ဆိုလိုတာက ဒီခရီးမထြက္မလာခင္ ညကအကုန္စုၿပီး လက္ဘက္ရည္ဆိုင္ထိုင္စဥ္မွာ ေျမေပၚႏိုင္ငံေရးတိုက္ပြဲနဲ႔ ဆက္လက္တိုက္ပြဲဝင္၍ေတာ့ မရေတာ့၊ ထို႔ေၾကာင့္ လက္နက္ကိုင္ေတာ္လွန္ေရးျဖင့္ ဆင္ႏႊဲမွသာ မိမိတို႔လိုခ်င္သည့္ ဒီမိုကေရစီကို ရႏိုင္မည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေတာခိုကာ လက္နက္ကိုင္တိုက္မည္၊ ထို႔အတြက္ ဘဝ၊ အသက္ စသည္တို႔ကို စြန္႔လႊတ္ဖို႔ ဝန္မေလးေၾကာင္း ဘာညာၾကားဖူးနားဝေတြေကာ ပိုပိုသာသာ ေလမ်ားခဲ့ျခင္းကို ကိုေပါက္စီကျမင္ျပင္းကပ္၍ အခုလိုတြယ္ျခင္းျဖစ္မည္။

ကိုေပါက္စီတာဝန္က လူေတြကိုပို႔ေဆာင္ေပးဖို႔ တာဝန္ျဖစ္သည့္အတြက္ ဒီလမ္းကိုသူကကၽြမ္းေနၿပီ၊ အသစ္ေလးေတြျဖစ္ေသာ ေအာင္ေဖတို႔အတြက္ကေတာ့ ေျခေညာင္း၊ ေနပူ၊ ဖုန္ထူထူႏွင့္ဆိုေတာ့ အေမနဲ႔ရြာကို လြမ္းရေတာ့မလိုလို၊ ေရာက္ရာေနရာတြင္ ပစ္လွဲရေအာင္လည္း လယ္ကြင္းျပင္ ေကာက္ရိုးျပတ္ေတြခ်ည္းပင္ တခါတခါမွ သစ္ပင္တပင္ႏွစ္ပင္ေတြ႔၍ ခဏအေမာေျဖရသလို ရြာတရြာရြာ ျဖတ္လွ်င္ေတာ့ သစ္ရိပ္ဝါးရိပ္ေအာက္မွ ျဖတ္ေလွ်ာက္ခြင့္ရသည္။ နားခြင့္ေတာ့မရ နားခ်င္လွ်င္ရြာျပင္မွာသာ နားရမည္ဟု စိန္ေပါက္စီ အမိန္႔ထုတ္ထား၍ ျဖစ္သည္။ ေအာင္ေဖတို႔က ကိုေပါက္စီကို နာမည္ေျပာင္ေပးထားသည္က စိန္ေပါက္စီ၊ ဘာေၾကာင့္ဆို စိုးရိမ္စိတ္မ်ားၿပီး အမယ္အိုႀကီးလို တဗ်စ္ေတာက္ေတာက္ ျမည္တြန္ ေတာက္တီးေနတတ္၍။

ညေနေစာင္း ၆ နာရီခန္႔ အေမွာင္ပ်ိဳးေတာ့မွ ေညာင္ေျခေထာက္ဆိုသည့္ရြာကိုေရာက္သည္၊ ေရမိုးခ်ိဳး အိမ္ရွင္ခ်က္ေကၽြးသည့္ ထမင္း ဟင္းစားကာ အေညာင္းေျပ၊ အညာေျပေျခဆန္႔လက္ဆန္႔လွဲရင္း ရြာအေၾကာင္း အိမ္ရွင္လုပ္သူမွ မိတ္ဆက္ေပးသည္မွာ ဤရြာတြင္ ၇ ေလာင္းၿပိဳင္ လူသတ္မႈျဖစ္ဖူးသည္တဲ့ ဘုရား ဘုရား။

ဟိုဟုိဒီဒီ တိုးတိုး၊ တိုးတိုးေျပာရင္းက ေနာက္ဘယ္ေလာက္သြားရဦးမည္လဲဆိုေတာ့ လမ္းေလွ်ာက္ ၂ ညအိပ္ပဲတဲ့ ေသၿပီ။

(၄)

ဆိုခဲ့သည့္အတိုင္း ၂ညအိပ္ခရီးကို ထံုးစံအတိုင္းလမ္းေလွ်ာက္ၿပီး ယခုမနက္ ၁၀နာရီခန္႔မွာေတာ့ ေဒါနေတာင္ေျခဟု ေခၚဆိုရမည္ျဖစ္သည့္ ကနစိုးပင္ရြာကို ေအာင္ေဖတို႔ ေရာက္ရွိလာခဲ့ျခင္းပင္။ လာခဲ့သည့္ခရီးတေလွ်ာက္ ေခတၱခဏ တည္းခိုသည့္ ရြာတိုင္းကလိုလို အထူးခရီးသည္သေဘာ ဟင္းေကာင္းေတြ ခ်က္ေကၽြးခဲ့သည္။ ထမင္းစားမည္ဟု ရည္ရြယ္ေသာ အိမ္ေရာက္လွ်င္ အိမ္ရွင္က ေလးဂြကိုင္ကာ တဲေအာက္ဆင္းၿပီဆိုလွ်င္ျဖင့္ ေအာင္ေဖတို႔ၿပံဳးၿပံဳး၊ ၿပံဳးၿပံဳးႏွင့္ ေနေတာ့သည္။ ဘာေၾကာင့္ဆိုေတာ့ အိမ္ေမြးၾကက္ကို ေလးဂြႏွင့္ပစ္ကာ ခ်က္ေကၽြးေတာ့မည္ဆိုတာ ၃ရက္တာ ခရီးစဥ္ ဗဟုသုတေၾကာင့္ျဖစ္သည္။

ဒါေပမယ့္ တခါေတာ့ အာေခ်ာင္လြယ္ေပမယ့္ ခပ္တုန္းတုန္းျဖစ္ေသာေအာင္ေဖ ခံလိုက္ရသည္၊ ညေနေစာင္း၍ အိပ္စက္နားခိုမည့္ အိမ္ေရာက္ေတာ့ ထံုးစံအတိုင္း အိမ္ရွင္က အဓိကဟင္းအျဖစ္ ၾကက္သားခ်က္သည္၊ စားမည္ဟု ျပင္ဆင္ေတာ့ ကိုရဲဝင္းေအာင္က အိမ္ရွင္ ကို ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ေအာင္ေဖကဒီခရီးစဥ္တြင္ အသားေရွာင္ေၾကာင္း သို႔ေပမယ့္ကိစၥမရွိ ဟင္းသီးဟင္းရြက္ျဖင့္ စားတာသူအဆင္ေျပေၾကာင္း ဦးေအာင္ေလွ်ာက္ေျပာေတာ့ ေအာင့္သက္သက္ႏွင့္ ရယ္က်ဲက်ဲလုပ္ကာ ငါးပိရည္တို႔စရာ အရြက္ေၾကာ္ျဖင့္သာ စားခဲ့ရဖူးသည္။ တညလံုး ကိုရဲဝင္းေအာင္ကိုေတာ့ မ်က္ေစာင္းတထိုးထိုး ဟိုလူကလည္းလူလည္ တခ်က္မွ သူ႔စကားလွည့္မေျပာ အိမ္ရွင္ေျပာစကားသာ စိတ္ဝင္စားသလိုလို။

“ခင္ဗ်ားတို႔က ကိုေဌးတို႔စခန္းသြားၾကမွာဆို”

ထမင္းစားၿပီး ျပတင္းေပါက္မွ ဝင္လာေသာ ေလတျဖဴးျဖဴးကို အရသာခံစားရင္း လွဲေလ်ွာင္းေနၾကေသာ ေအာင္ေဖတို႔ကို ပုဆိုးကိုလည္မွာ ပတ္ထားေသာ ပိန္ပိန္ပါးပါး အရပ္သြယ္သြယ္ ရြာသားတေယာက္က တဲအျပင္ ျပတင္းေပါက္နားကပ္ခါ ေမးလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။

ဟုတ္ကဲ့ဟုသာ ေအာင္ေဖက ေအးေအးေဆးေဆးေျဖလိုက္ၿပီး၊ ဒီရြာသားက ဖိုးစပ္စု ျဖစ္ႏိုင္တယ္လို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မိသည္။ ကိစၥမရွိ လံုၿခံဳစိတ္ခ်ရသည့္ ေနရာကိုေရာက္ၿပီ၊ ဘာမွပူစရာမရွိေတာ့၊ ေျပာခ်င္တာ ေျပာလို႔ရၿပီ၊ စိန္ေပါက္စီလည္း မပါေတာ့ၿပီ။ ေညာင္ေျခေထာက္ကေန ထြက္ခဲ့ၿပီး၊ တမနက္အထိသာ အိမ္ရွင္ျဖစ္သူႏွင့္ လိုက္ပို႔ခဲ့ၿပီး သူတို႔ျပန္သြားခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ မျပန္ခင္အလြမ္းသယ္ေနေသးသည္ အစစအရာရာ သတိထားဖို႔ တေန႔ေန႔ တခ်ိန္ခ်ိန္ ျပန္ဆံုမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ေၾကာင္း ဘာညာသာရကာ ေျပာသြားေသးသည္။

ထိုရြာသားက စကားဆက္ေျပာလာသည္၊ ဟာဒါဆို က်ေနာ္တို႔နဲ႔ လိုက္ခဲ့ၾကေပါ့ဗ်ာတဲ့၊ ေအာင္ေဖက ခပ္တည္တည္ပဲ ျပန္ေျပာလိုက္တယ္။

“အာ ကိစၥမရွိပါဘူးဗ်ာ၊ ေအဘီ (ABSDF ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္) က ရဲေဘာ္ေတြ ရွိတယ္ေျပာတယ္၊ သူတို႔နဲ႔ က်ေနာ္တို႔ လိုက္သြားဖို႔ ေျပာထားၿပီးၿပီ”

“ဟုတ္ကဲ့၊ အဲဒါက်ေနာ္တို႔ပဲေလ”

ဗုေဒၵါ၊ ရြာသားမွတ္ေနတာ သူကေအဘီက ရဲေဘာ္ကိုး၊ ဘယ္သိမလဲ ေက်ာင္းသားတပ္မေတာ္ဆိုေတာ့ ယူနီေဖာင္းနဲ႔ စမတ္က်က် ဦးထုပ္ေဆာင္း ေသနတ္လြယ္ၿပီး လာၾကမယ္ထင္ေနတာ၊ တျခားစီ။

ေနာက္မွ သူကမိတ္ဆက္ေပးတယ္ သူ႔နာမည္ ကိုေက်ာ္သူရ၊ တာဝန္က တပ္စုမွဴး၊ သူနဲ႔အတူ တပ္ရင္းမွဴးလုပ္သူ ကိုေနမ်ိဳးတို႔လည္းပါတယ္၊ ေျပာရဦးမယ္၊ ကိုေနမ်ိဳးကလည္း အာအိုင္တီကပဲ ဒါေၾကာင့္ ဝင္းႏိုင္ကို ေက်ာင္းမွာေတြ႕ဖူးတယ္တဲ့၊ သူကစီနီယာကိုး သိတာေပါ့၊ ဟိုေကာင္က အခုမွ ဆိုဖိုမိုး (sophomore) ကိုး ထားေတာ့။

ေတာင္ေပၚတက္မယ္ဆိုေတာ့မွ ဟိုကတေယာက္ ဒီကတေယာက္ ထြက္လာၾကၿပီး၊ ယူနီေဖာင္းလဲသူကလဲ ရြာသားလို ပုဆိုးနဲ႔ ဖားကမာ(ထိုင္းနံငယ္ပိုင္း)နဲ႔ ဝတ္သူကဝတ္၊ ေသနတ္လြယ္သူကလြယ္ ဆန္ထုတ္ ထမ္းသူကထမ္းနဲ႔ အားလံုးေပါင္း ၁၀ေယာက္ေလာက္ရွိတယ္၊ သူပုန္ဆိုတာ ဒီလိုကိုး။

ရြာကထြက္လာေတာ့ ေန႔လည္၁၂နာရီ။ ေအာင္ေဖတို႔က ေတာင္ဆိုတာ တခါမွတက္ဖူးတာမဟုတ္ ေရႊတိဂံုဘုရားရွိတဲ့ သိဂၤုတၱရကုန္း ေတာ္ေလာက္ပဲ ဟိုေငးဒီေငးတက္ဖူးတာ အခုေတာ့ဘာမွေငးမရဘူး တက္ဆိုတက္ပဲ၊ ေငးစရာဆိုလို႔ သစ္ပင္နဲ႔ ဝါးေတာေတြခ်ည္း စိတ္ကူးယဥ္ေနလို႔ကေတာ့ က်န္ခဲ့မယ္၊ မလြမ္းရတဲ့။

ေအဘီက ရဲေဘာ္ေတြက စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ေစာင့္ေစာင့္ေခၚပါတယ္၊ နားနားေနေနပါပဲ ခက္တာက ေတာင္တက္တယ္ဆိုတာ ရုပ္ရွင္ထဲကလို ၾကြၾကြရြရြေလးမွ မဟုတ္ဘဲ အေတာ္ကိုေျခေညာင္းတာကိုး၊ ေညာင္းတာမွ ဘာဒီမိုကေရစီမွကို မရခ်င္ေတာ့ဘူး။

ေတာင္မတက္ခင္ကတည္းက တပ္ရင္းမွဴးကိုေနမ်ိဳးကိုေမးခဲ့တယ္၊ ေတာင္ေပၚမွာ ေရဆာရင္ ဘယ္လို လုပ္ရမလဲေပါ့၊ ဘာမွမပူနဲ႔ ရွိတယ္တဲ့၊ ဒါနဲ႔ ဒီမိုကေရစီေကာ ရြာကဘႀကီးဘုန္းႀကီးေကာ ငယ္ရည္းစားေကာ ဘာတခုမွ သတိရမအားဘဲ ေျခေညာင္းတာကို ဘဝမွာပထမဆံုး ခံစားရင္း၊ အားတင္း တက္လာခဲ့တာ တေနရာၾကေတာ့ ေရကဆာလာၿပီ။

ကိုေနမ်ိဳးကအနားကေန ေတာက္ေလွ်ာက္တက္လာတာဆိုေတာ့ သူ႔ပဲထပ္ေမးရတယ္၊ ေရဘယ္လို ေသာက္ရမလဲေပါ့၊ ခဏပဲ ေရွ႕နားမွာ ရမယ္တဲ့။

“ေရေသာက္ခ်င္ေသာက္လို႔ရၿပီ”တဲ့။

ဟာ ေသာက္ဖို႔ေရဆိုတာ ေတာထဲကစမ္းေခ်ာင္းကိုေျပာတာကိုး ရြာရွိမယ္ တဲရွိမယ္ ေသာက္ေရအိုးစင္ရွိမယ္ မွတ္ေနတာ ဘယ္ကလာ၊ သူထိုးျပတဲ့ စမ္းေခ်ာင္းကလည္း ကၽြဲျဖတ္ႏြားျဖတ္ကလည္းရွိေတာ့ စမ္းေခ်ာင္းထဲမွာ ေနာက္ေခ်းပံုေတြလည္း ျမင္ေနရတယ္၊ ေအာင္ေဖတို႔ ေလသြားတယ္၊ ေတာထဲက စမ္းေခ်ာင္းေရေသာက္ရင္ ဌက္ဖ်ားမိမယ္ ဘာညာေပါ့ ၾကားဖူးနားဝကလည္း ရွိထားေတာ့၊ ခ်ီတုံံခ်တံု။ အားရစရာေကာင္းတာက သူတို႔ရွင္းျပတဲ့စကား၊ “ဘာမွမပူနဲ႔ ဌက္ဖ်ားက ျဖစ္ကိုျဖစ္မွာ လူတိုင္းျဖစ္တယ္တဲ့” သူတို႔လည္း ဒီေရပဲေသာက္တာ မေသာက္ရင္ ငတ္မယ္တဲ့၊ ဒါေၾကာင့္ ေခ်ာင္းဖ်ားဘက္ နည္းနည္းတက္ၿပီး ႏြားေခ်းပံု လြတ္တဲ့ေနရာေရာက္ေတာ့ လက္ခုပ္နဲ႔ေရကို ေသာက္ၾကရေတာ့တယ္၊ ငတ္ေနၿပီ မတတ္ႏိုင္ဘူး။

ညေနေစာင္းေမွာင္စပ်ိဳးေတာ့ ေအဘီကုန္းလို႔ေခၚတဲ့ ကရင့္တပ္မေတာ္ရဲ႕ တပ္မဟာ(၃)၊ ရင္း(၈)၊ ခြဲ(၁)ကို ေရာက္တယ္၊ ဒါကေတာင္ ထိပ္ဆံုးမွာ၊ ခံစစ္ကုန္းေခၚမွာေပါ့၊ က်န္တာက ေျမျပင္နိမ့္လိုက္ ျမင့္လိုက္ျဖစ္သြားၿပီ ေတာက္ေလွ်ာက္တက္ရတဲ့ အေနအထား မဟုတ္ေတာ့ ဘူး။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီမွာ ခဏပဲနားၿပီး ေအာက္ကိုထပ္ဆင္းလိုက္တယ္ ကိုေဌးစခန္းေပါ့ေလ၊ ေအာင္ေဖတို႔ သြားရမယ့္စခန္း ဘာတဲ့ႏိုင္ငံေရး လုပ္ငန္းစခန္းေပါ့၊ ADNSC လို႔ေခၚတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ဆန္႔က်င္ေရး အမ်ိဳးသားေသြးစည္းညီညြတ္ေရး ေကာ္မတီစခန္း၊ လူတိုင္းကေတာ့ ေျပာပါတယ္ အရွည္ႀကီးစခန္းတဲ့ ေပးထားတဲ့နာမည္က ရွည္လြန္းအားႀကီးလို႔၊ အဲဒီေရာက္ေတာ့မွ လူေဟာင္းေတြျပန္ဆံုၾကတာေပါ့၊ မီးခြက္ထြန္း ထမင္းခ်က္ေကၽြး၊ ကိုယ္ေတြက ျမန္မာျပည္ထဲ အေျခအေနရွင္းျပသလို သူတို႔ကလည္း ေတာထဲက အေျခအေနရွင္းျပေပါ့။

ဒါကေတာ့ ေအာင္ေဖဆိုတဲ့ အသက္၂၀ ေက်ာ္ လူငယ္ေလးတဦး အမိေျမကေနခြာၿပီး သူပုန္စျဖစ္လာတဲ့ အေျခအေနေပါ့၊ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ လာခဲ့ရတယ္ ဘာေတြ ဆက္ျဖစ္ခဲ့တယ္ဆိုတာကိုေတာ့ ကိုေအာင္ေဖ ေျပာစကားေတြကို မွတ္တမ္းထဲက ထုတ္ႏုတ္ၿပီး ဆက္လက္ တင္ျပ သြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

သက္ခိုင္
(၁၈း၄၂)နာရီ
(၂၇.၄.၂၀၁၄)


သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ

Similar Posts

One thought on “သက္ခုိင္ – သူပုန္ေအာင္ေဖ
  1. ဆက္ေရးပါေနာ္။ဖတ္ရန္ေစာင္႔ေနပါတယ္။

Comments are closed.