သံေသေရႊ
ဓမၼေဘရီဆရာေတာ္ အရွင္၀ီရိယ (ေတာင္စြန္း)၊ ဇြန္ ၂၅၊ ၂၀၁၄
အေမရိကန္နိဳင္ငံ၊ ေမရီလင္းျပည္နယ္၊ ေဘာ္လ္တီမုိးျမိဳ႕မွာရွိတဲ႔ ေ၀ဇယႏၱာေက်ာင္းကုိေရာက္ခုိက္ ညီေမာင္ ေဒါက္တာ အရွင္ၾသသဓသာရက သူ႔ရဲ႕ ေရႊရတု ၀ိဇာတမဂၤလာ အထိမ္းအမွတ္အျဖစ္ စာတစ္အုပ္ ထုတ္မွာမုိ႔ စာတစ္ပုဒ္ေလာက္ေရးေပးဖုိ႔ တုိက္တြန္းပါတယ္။
သူက လုိအပ္တဲ႔ အေၾကာင္းအရာ အခ်က္အလက္အတြက္ ၾကည့္လုိက ၾကည့္ဖုိ႔ဆုိျပီး MA, Ph.D., ဘြဲ႔အတြက္ ျပဳလုပ္တဲ႔ ဂုဏ၀ိသိ႒ ပူေဇာ္ပြဲမွာ ဆရာသမားမ်ား ျမြက္ၾကားခဲ႔တဲ႔ ၾသ၀ါဒမ်ား အပါအ၀င္ အထိမ္း အမွတ္ စာအုပ္နဲ႔ စာရြက္စာတမ္းတခ်ဳိ႕ကုိ ေပးရင္း ပါးစပ္ကလဲ
“ဆရာေတာ္ – – – ကုိယ္႔ညီေတြဆုိျပီး ေျမွာက္ပင့္ေရးသားဖုိ႔ မဟုတ္ပါဘူးဘုရား၊ ဆရာေတာ္အာရုံေပၚသလုိ၊ ဆႏၵရွိသလုိ ေရးသားေပးပါ။ တပည္႔ေတာ္ Ph.D ဂုဏပူဇာပြဲတုန္းက မစိုးရိမ္ဆရာေတာ္ ျမြက္ၾကားတဲ႔ ၾသ၀ါဒမွာ ဆုိယင္ ဂုဏေထာမနာ ဆိုတာထက္ အျပစ္အနာအဆာေတြကို ထုတ္ေဖၚျမြက္ၾကား ဆုံးမသြားတာေတြပ။ဲ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ “အျပစ္ျမင္တုိင္း၊ ၀မ္းတြင္းမသုိ၊ ဟုတ္တုိင္းဆုိ၍၊ က်ဳိးလုိစိတ္က၊ ဆုံးမတတ္သူ၊ ဆရာဟူေလာ႔”။ ဆုိတဲ႔ အတုိင္း ကိုယ္႔အေပၚအက်ဳိးလိုလားတ႔ဲ ၾသ၀ါဒ အျမဳေတပဲ ဆိုျပီး ဂုဏ္ယူ၀မ္းေျမာက္စြာပဲ စာအုပ္ရိုက္ျပီး ဓမၼဒါနျပဳခ႔ဲပါတယ္။ အခုလဲ ဆရာေတာ္ ၾကိဳက္သလုိသာေရး၊ တပည့္ေတာ္ကေတာ့ “က်ဳိးလုိစိတ္က၊ ဆုံးမတတ္သူ” အျဖစ္ ေက်နပ္ပါတယ္”။ တဲ႔
အေတာ္ ေလာကဓံထုသား ေတသား ရေနတဲ႔ သံမဏိႏွလုံးသားကလာတဲ႔ စကားပါပဲ။
သူေပးတဲ႔ စာအုပ္ စာတမ္းမ်ားထည္းက သူညႊန္းတဲ႔ မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ (ဘဒၵႏၱရာဇဓမၼာဘိ၀ံသ) ရဲ႕ၾသ၀ါဒကုိ ဖတ္ၾကည့္ျပီးတဲ႔အခါမွာေတာ့ အစဥ္အလာေျပာစမွတ္အျဖစ္ ၾကားဖူးခဲ႔တဲ႔ ပုဂံေခတ္က ၀ိဇၨဓုိရ္ ရွင္အဇၨေဂါနဆုိတာကုိ သြားသတိရလုိက္ပါတယ္။
ရွင္အဇၨေဂါနရဲ႕ ဓာတ္လုံးက သံရုိင္းတုန္းကုိ နည္းအဆင္႔အဆင့္၊ မီးအဆင့္ဆင့္ေတြနဲ႔ ထုိးခဲ႔ျပီး ေရႊေၾကြး ရမယ္႔ အဆင့္မွာ ေရႊေတြထည္႔ထည့္ျပီး ေၾကြးလာလုိက္တာ တုိင္းျပည္မွာ ရွိတဲ႔ ေရႊေတြ အေတာ္ကုန္လွျပီတဲ႔။
“ဒီဓာတ္လုံးကိစၥျပီးေျမာက္သြားယင္ သံေသေရႊအျဖစ္နဲ႔ သူနဲ႔ ထိလုိက္ရင္ သံတုိသံစ သတၳဳမွန္သမွ် ေရႊျဖစ္ျပီး ပုဂံျပည္ၾကီးကိုေတာင္ ေရႊတံတိုင္းခတ္နိဳင္သြားမယ္” ဆိုေတာ့ ရွင္ဘုရင္ကလဲ ေမွ်ာ္လင့္တၾကီးန႔ဲ ျပည္သူေတြပုိင္တဲ႔ ေရႊေတြအကုန္ေၾကြးလုိ႔မွ ကိစၥမျပီးေသးရင္ သူ႔ဘ႑ာတုိက္မွာရွိတဲ႔ ေရႊေတြကုိပါ ယူေၾကြး ဆိုျပီး ခြင္႔ျပဳလိုက္တယ္။ ဓာတ္လုံးကေၾကြးသမွ်ေရႊေတြကိုသာ အကုန္စားသြားတယ္ ဘာသိဒိၶမွ ျပီးမလာဘူးတ႔။ဲ
ျဖစ္ပုံကေတာ႔ ဓာတ္လုံးကုိ ေနာက္ဆုံးအဆင္႔အျဖစ္နဲ႔ ခံရည္ေလာင္းရာမွာ စာအညႊန္းက ”ေခ်းရည္ ထည္းမွာ ေလာင္း” ဆုိတာကုိ ဒါေတာ႔ အလြန္ညစ္ေၾကးလြန္းတယ္၊ ေခ်းရည္ မျဖစ္နိဳင္ဘူး။ ခ်ဥ္ရည္ပဲ ျဖစ္မယ္ ဆုိျပီး ေရွာက္၊ သံပုရာ၊ မက်ီး စတဲ႔ ခ်ဥ္ရည္ေတြထည္းကုိခ်ည္း ေလာင္းေနတာတဲ႔။ အၾကိမ္ၾကိမ္ေလာင္းေပမ႔၊ဲ ေရႊေရာင္လဲ မေတာက္၊ သိဒၶိလဲမေပါက္ ဆိုသလုိျဖစ္ေနတုိင္း “ ေရႊေၾကြးတာ လုိေနေသးလုိ႔ပဲ” ဆုိျပီး
အထပ္ထပ္ေၾကြးလုိက္တာလဲ ဘုရင့္ဘ႑ာတုိက္မွာ ရွိသမွ်ေရႊေတြသာ ကုန္သြားတယ္ ဓာတ္လုံးက ဘာမွ ထူးျခားမလာဘူး။ ဘုရင္ကုိမက္လုံးေပးထားတဲ႔ သတၳဳမွန္သမွ် ေရႊျဖစ္နိဳင္တဲ႔ သိဒၶိကလဲ မျပီး၊ တုိင္းျပည္မွာ ရွိျပီးသား ေရႊေတြကလဲ ကုန္သြားျပီဆုိေတာ့ ရွင္ဘုရင္က အျမက္ရွျပီး ရွင္အဇၨေဂါနကုိ ေနာက္ေနာင္ အဂၢိရတ္ မထုိးနိဳင္ေအာင္ မ်က္လုံးႏွစ္ဖက္ကုိ ေဖာက္ပစ္ေစပါသတဲ႔။
ရွင္အဇၨေဂါနကလဲ ဓာတ္လုံးအေပၚမွာ စိတ္နာျပီး “ ဒီေလာက္ေတာင္ ရွိလွတဲ႔ ဓာတ္လုံး ေနာက္တခါ ကုိင္မၾကည့္နိဳင္ေအာင္ ကုဋီ (အိမ္သာ) ထည္း သြားပစ္လုိက္ကြာ” ဆုိျပီး သူ႔တပည့္ကုိ အမိန္႔ေပးလုိက္လုိ႔ ကုဋီထည္းလဲ ပစ္ခ်လုိက္ေရာ – လား — လား အဲဒီက်ေတာ႔မွ ဓာတ္လုံးက အေရာင္အ၀ါေတြထြက္လာျပီး ကုဋီတခုလုံး ထိန္ထိန္ကုိလင္းသြားေတာ့တာတဲ႔။
အားလုံးက တအံ႔တၾသနဲ႔ ဒီအေၾကာင္း ေအာ္ဟစ္ေျပာဆုိသံၾကားေတာ့မွ ရွင္အဇၨေဂါနက ဓာတ္လုံးကုိ ျပန္ဆည္ယူခုိင္းတယ္။ ျပီးေတာ့မွ မပုပ္မသုိးေသးတဲ႔ အေသေကာင္ တမ်ဳိးမ်ဳိးဆီက မ်က္လုံး ႏွစ္လုံး သြားရွာခုိင္းျပီး အေဖါက္ခံထားရတဲ႔ သူ႔မ်က္လုံးထည္းကုိထည့္၊ ဓာတ္လုံးနဲ႔တုိ႔လုိက္တာ မ်က္ေစ႔နွစ္ကြင္း အလင္းျပန္ရသြားတယ္။ ဒါေပမဲ႔ ရွာလုိ႔ရလာတဲ႔မ်က္လုံးေတြက ဆိတ္မ်က္လုံးတစ္ခု၊ ႏြားမ်က္လုံး တစ္ခုျဖစ္ေန
လုိ႔ မ်က္လုံးအစုံကလဲ တစ္ဖက္က်ဥ္း တစ္ဖက္က်ယ္နဲ႔ျဖစ္ျပီး သူ႔အမည္လဲ ရွင္အဇၨေဂါနလုိ႔ တြင္သြားေတာ့ သတဲ႔။
ဒ႑ာရီ ေျပာစမွတ္ေတြျဖစ္လုိ႔ ပုဂံျပည္ၾကီး ေရႊလမ္းခင္း၊ ေရႊတံတုိင္းကာတာေတြေရာ လုပ္ခဲ႔သလား – မလုပ္ခ႔ဲဘူးလားဆိုတ႔ဲအေၾကာင္းေတာ့ ဆက္မေတြးၾကပါန႔ဲေတာ့။ တကယ္ျဖစ္ရပ္မို႔ အဲဒီလို ေရႊေတြခင္းခ႔ဖဲ ူး တယ္ဆုိရင္ ဘနဖူး သုိက္တူးဖုိ႔ ၀န္မေလးၾကသူေတြ လက္ထက္မွာ ပုဂံျပည္ၾကီးထပ္ပ်က္ျပီး လွည္း၀န္ရုိးသံ ေတြပါ ဆိတ္သုဥ္းသြားရင္ဒုကၡ။
ဒီဒ႑ာရီထည္းမွာ မိမိအေတြးေပါက္ေနမိတာကေတာ႔ “ေခ်းရည္နဲ႔ ခ်ဥ္ရည္ အယူအဆမွားျပီး ေလာင္း ေနတဲ႔အတြက္ လမ္းဆုံးမေရာက္၊ သိဒၶိမေျမာက္တဲ႔ ဓာတ္လုံးဟာ ကုဋီတြင္းထည္း ပစ္ခ်ခံလုိက္ရေတာ႔မွ အေရာင္ေတြ ေတာက္၊ သိဒၶိေတြေျမာက္သြားတယ္” ဆုိတဲ႔အခ်က္ကုိပါပဲ။
အရွင္ၾသသဓရဲ႕ နွစ္ငါးဆယ္ဘ၀ခရီးကို ၾကည့္လုိက္မယ္ဆုိယင္ ပထမဦးဆုံး မိဘႏွစ္ပါးတုိ႔က သံရုိင္းတုန္းေလး အျဖစ္ေမြးဖြားလုိက္တာပါ။ (၆) ႏွစ္သားအရြယ္မွာ မိဘႏွစ္ပါးက ေရႊဒါးက်ရြာ သိမ္ေတာ္ဦးေက်ာင္းဆရာေတာ္ ဦးမာနိတထံမွာ ပုိ႔အပ္ျပီး မီးစက်င့္လုိက္တာ (၁၀)ႏွစ္သား အရြယ္ေရာက္ေတာ့ သံရုိင္းတုန္း အဆင့္ကေန သာမေဏအျဖစ္နဲ႔ ဓာတ္လုံးပုံစံ စေပၚလာပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ မုံရြာျမိဳ႕၊ သထုံ၀ံသေက်ာင္းတုိက္မွာ ပညာဆက္လက္ဆည္းပူးရင္း အသက္ (၂၀) ျပည့္တ႔ဲ အခါမွာေတာ့ သထုံ၀ံသဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱပ႑၀ကို ဥပစၨ်ာယ္ျပဳျပီး ရဟန္းေတာ္ဆုိတဲ႔ အဆင့္နဲ႔ ဓာတ္လုံး အေတာ္ေလး မီး၀လာတယ္။ အဂၢိရတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ မီးထုိးခံအဆင္႔ေလာက္ပါပဲ။ မလေတာ့ မစင္ၾကယ္လွေသးဘူးေပါ႔။
ပထမၾကီးတန္း ေအာင္ျမင္ျပီးလုိ႔ မႏၱေလးျမိဳ႕၊ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္ ဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱရာဇဓမၼာဘိ၀ံသ ထံပုိ႔အပ္လုိက္တဲ႔အခါမွာေတာ့ ဆရာေတာ္ရဲ႕(အဂၢိရတ္ စကားနဲ႔ ေျပာရရင္) မီးေပးမီးယူနဲ႔ မီးျပင္းထုိးျပီး ျပဳျပင္ေပးလုိက္တဲ႔အခါ “ သာသနဓဇ ဓမၼာစရိယ” ဆုိတဲ႔ဘြဲ႔ရတဲ႔အထိ အေရာင္အလင္း အေတာ္တက္လာပါတယ္။ ဒါေတာင္ မစိုးရိမ္တိုက္သစ္ဆရာေတာ္ရဲ႕ ဖေနာက္ေပါက္ခ်က္၊ ႏာြ းေငါက္ခ်က္မ်ားန႔ဲ အေတာ္ေလး မီးျပင္းတုိက္တာေကာင္းခဲ႔လုိ႔ပဲ ျဖစ္မယ္ထင္ပါရဲ႕။
မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္႔အာေဘာ္အတုိင္းေျပာရရင္ေတာ့ အေရာင္ထြက္တာက နဲနဲ မလအညစ္အေၾကး တက္တာကခပ္မ်ားမ်ား – အဆင္႔ပဲေရာက္ေသးလို႔ “မလကင္း၊ အလင္းေတာက္၊ သိဒၶေျမာက္” ဆိုတ႔ဲ အဆင္႔ေတာ့ မေရာက္လွေသးဘူး။ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္ရဲ႕ စာခ်ဘုန္းၾကီးေလး အဆင့္ေလာက္မွာပဲ မထင္မရွား ရဟန္းတပါးပါ။
အဲ ၁၉၉၀ – ခုနွစ္ေလာက္မွာေတာ့ သူတုိ႔စကားအတုိင္းေျပာရရင္ အေမွာင္ေခတ္က အလင္းေခတ္ကုိ ေဖာ္ေဆာင္ဖုိ႔ က်ဳိးစားမွဳ၊ မစုိးရိမ္တုိက္သစ္ဆရာေတာ္ရဲ႕ ၾသ၀ါဒစကား အတုိင္းေျပာရရင္ေတာ့ ေဗာဓိပင္အပ်ဳိး ေကာင္းမွဳေၾကာင့္ ေပါင္က်ဳိးတဲ႔အျဖစ္နဲ႔ ၾကဳံရပါတယ္။
ဆရာေတာ္မိန္႔ၾကားတ႔ဲ “ေဗာဓိပင္ပ်ဳိး၍ ေပါင္က်ဳိးေသာ အျဖစ္” ဆိုတာ သုဂတိလူ႔ဘုံဆိုတ႔ဲ စံန႔ဲ ႏိွဳင္းယွဥ္ၾကည့္မယ္ဆုိရင္ မစင္တြင္းထက္ ဘက္ေပါင္းစုံဆုိး၀ါးယုတ္ညံ႔တဲ႔ ရြံရွာ စက္ဆုတ္စရာအေကာင္းဆုံး ေနရာပါပဲ။ အရုိင္းဆုံး၊ အၾကမ္းဆုံး ပညာေပးစခန္းဆုိလား၊ မဆိပ္ျငိမ္ေတာရ ဆုိလား၊ ေမာ္စကုိဆုိလား၊ နာမည္ ဆုိး အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ေက်ာ္ၾကားတဲ႔ ေနရာပါ။ ရွင္းရွင္းေျပာရရင္ေတာ့ အက်ဥ္းေထာင္ေပါ႔။
အံ႔ၾသဖုိ႔ေတာ့ ေကာင္းတယ္၊ အရွင္ၾသသဓကုိ ဒီေနရာဆုိးမွာ ေျခာက္လေလာက္ ပစ္ခ်လုိက္တာဟာ ရွင္အဇၨေဂါဏရဲ႕ ဓာတ္လုံးကုိ ကုဋီထဲ ပစ္ခ်လုိက္တယ္ဆုိတာထက္ေတာင္ ပုိျပီး အံ႔ၾသဖုိ႔ေကာင္းတယ္ ဆုိရမလားပဲ။ ဒီေနရာဆုိးက လြတ္ေျမာက္လာတဲ႔ေနာက္ပုိင္းမွာ- ဆရာေတာ္ ဦးမေဟာသဓပ႑ိတက တဆင့္ သီတဂူဆရာေတာ္ဘုရားထံေရာက္၊ သီတဂူဆရာေတာ္ရဲ႕ ဆုံးမကူညီ ပုိ႔အပ္မွဳ အရ အိႏၵိယကုိ ပညာသင္ ေရာက္ျပီးတဲ႔အခါမွာေတာ့ MA, Ph.D.,ေဒါက္တာ အရွင္ၾသသဓအျဖစ္နဲ႔ သီတဂူ ကမၻာ႔ဗုဒၶတကၠသိုလ္ရဲ႕ ဒုတိယပါေမာကၡခ်ဳပ္ အဆင့္အထိ ေရာင္လက္၊ ဂုဏ္ေျမာက္၊ သိဒၶိေတြေပါက္လာတဲ႔ တကယ္႔သံေသေရႊျဖစ္ သြားေတာ့တာပါပဲ။
ဟုတ္ေတာ့ဟုတ္တယ္၊ ၀ဋ္ေၾကြးရဲ႕ အတုန္႔အလွည့္ပဲဆုိရမလား ေခတ္ေဘးရဲ႕ အတုန္႔အလွည္႔ပဲ ဆုိရမလား မေျပာတတ္ဘူး။ ဒီေနရာကုိ ပစ္ခ်ခံရျပီး လြတ္ေျမာက္လာတဲ႔ ရဟန္းရွင္လူမွန္သမွ် အနည္းနဲ႔အမ်ား ဆုိသလုိ အေရာင္အ၀ါေတြ သိဒၶိေတြတက္လာၾကတာကေတာ့ ျမန္မာနိဳင္ငံမွာလက္ေတြ႔ပဲ။ အေတာ္ မ်ားမ်ားကေတာ့ အေရာင္မထြက္လာပဲ အသက္ထြက္သြားၾကတာလဲ မနည္းပေဲ ပါ႔ေလ။
မစုိးရိမ္တုိက္သစ္ဆရာေတာ္ ေျပာတဲ႔ ေဗာဓိပင္အပ်ဳိးေကာင္းလုိ႔ ဆုိတဲ႔စကားက ကုိယ္က်ဳိးအတြက္ ကုိယ္႔ရဲ႕ေလာဘ ေဒါသ အေလ်ာက္ တကယ္႔ျပစ္မွဳနဲ႔ ဒီေနရာကုိ ေရာက္ၾကသူမ်ဳိးမဟုတ္ဘဲ။ နိဳင္ငံအက်ဳိး၊ သာသနာအက်ဳိးအတြက္ ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ ေဆာင္ရြက္တာကုိ အျပစ္ရွာျပီး ဒီေနရာ အပုိ႔ခံရသူမ်ားကုိ ရည္ညႊန္း တာပါ။ ဒီေနရာ ပစ္ခ်ခံရတုိင္း ဓာတ္လုံးေတြလုိ႔ ဆုိလုိတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္လဲ ဒီေနရာက ျပန္လည္လြတ္ေျမာက္လာသူေတြမွာ အေရာင္လက္လာသူေတြရွိသလုိ ဘ၀ပ်က္သြားသူေတြလ ဲ ရိွေနပါတယ္။ တစ္ခ်ဳိ႔ဓာတ္လုံး စစ္စစ္ျဖစ္ေပမ႔ဲ အခိုးအေင႔ြအျဖစ္န႔ဲ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရ တာမ်ဳိးလဲ ရွိပါတယ္။ အဂၢိရတ္စကားနဲ႔ ေျပာရရင္ေတာ့ အေရာင္တက္ျပီး အသက္ရွင္ေနသူမ်ားက အရွင္ထြက္၊ အခုိးအေငြ႔အျဖစ္နဲ႔ ေပ်ာက္ကြယ္သြားရသူမ်ားက အေသထြက္လုိ႔ ဆုိရမွာေပါ႔။
အင္း – – – စဥ္းစားၾကည့္ရင္ေတာ့ ေဒါက္တာအရွင္ၾသသဓတုိ႔လုိ အရွင္ထြက္အျဖစ္နဲ႔ အေရာင္ေတာက္ သိဒၶိေပါက္တဲ႔ သံေသေရႊဓာတ္လုံးေတြလဲ မနည္းေတာ့ က်န္ပါေသးတယ္။ ပုဂံျပည္က ရွင္အဇၨေဂါနရဲ႕ သံေသေရႊဓာတ္လုံးကေတာ့ သူနဲ႔တုိ႔ထိမိသမွ် သတၳဳေတြကို ေရႊျဖစ္သြားေစတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။ အခုျမန္မာျပည္မွာ ရိွေနတ႔ဲ သံေသေရႊ ဓာတ္လုံးမ်ားကေတာ့ တျခားသတၳဳေတနြ ႔ဲ ထိေတ႔ြမွဳ ရိွရဲ႕လား၊ ထိတို႔မိတ႔ဲ သတၳဳမ်ားကိုေရာ ေရႊအျဖစ္ေရာက္ေစၾကရ႕ဲ လား ဆိုတာကေတာ့ ျပန္လည္သုံးသပ္ရမွာပါ။ သတၳဳတုိင္း ေရႊျဖစ္ၾကျပီဆုိရင္ေတာ့ ျမန္မာျပည္ၾကီးဟာ တကယ္႔ကုိမွ ေရႊနိဳင္ငံ ၾကီးျဖစ္လာမွာ မလြဲပါဘူး။
အဲ – – – အခု – – ေဒါက္တာအရွင္ၾသသဓကေတာ့ သံေသေရႊျဖစ္ခဲ႔ရုံမက သီတဂူကမၻာ႔ဗုဒၶတကၠသိုလ္ မွာ ဒုတိယပါေမာကၡခ်ဳပ္အျဖစ္တာ၀န္ယူစဥ္မွာ သူန႔ဲထိေတ႔ြခ႔ဲတ႔ဲ သတၳဳကေလးမ်ားကိုလဲ MA, Ph.D., ဆိုတ႔ဘဲ ႔ဲြ ေရာင္ေတြ လက္ေစခဲ႔တာလဲ ခုႏွစ္ပါး ရွစ္ပါးထက္မနည္း ရွိခဲ႔ျပီတဲ႔။
အေမရိကန္နိဳင္ငံ တကၠဆက္ သီတဂူဗုဒၶ၀ိဟာရေက်ာင္းနဲ႔ ေမရီလင္းျပည္နယ္ ေဘာ္လတီမုိးျမိဳ႕က ဆရာေတာ္ ဦးမေဟာသဓပ႑ိတတည္ေထာင္ထားတ႔ဲ ေ၀ဇယႏၱာေက်ာင္းမွာ ဆရာေတာ္ ဦးဣႏၵာစာရန႔ဲ အတူေနထုိင္စဥ္မွာလဲ ေရာက္လာတဲ႔ ဒကာ ဒကာမေတြ၊ ေလ႔လာေမးျမန္းလုိၾကတဲ႔ တျခားဘာသာ၀င္ေတြကုိ ျမတ္ဗုဒၶရဲ႔ သစၥာဓမၼနဲ႔ လင္းလက္ေအးျမေစခဲ႔တာ —
မိမိေရာက္ရွိေနတဲ႔ ရက္ပုိင္းအတြင္းမွာပဲ ေမရီလင္းျပည္နယ္ Strayer University မွာ ဘာသာေပါင္းစုံ ေက်ာင္းသားမ်ားတက္ေရာက္တဲ႔ ဘာသာၾကီးေလးခုတုိ႔ရဲ႕ ဓမၼအႏွစ္ခ်ဳပ္ႏွီးေႏွာဖလွယ္ပြဲမွာ ဘာသာ၀င္ေလးမ်ဳိး လုံးေက်ာင္းသားမ်ားရဲ႕ ႏွစ္ခ်ဳိက္တုန္႔ျပန္မွဳ႕ကုိ ရခဲ႔လုိ႔ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ရဲ႕ Certificate of Appreciation ဂုဏ္ျပဳလႊာ ေပးအပ္ျခင္း ခံရတာကုိ မိမိကုိယ္တုိင္ေတြ႔ျမင္ခဲ႔ရပါတယ္။
ျမန္မာနိဳင္ငံရွိ ဗုဒၶဘာသာရဟန္းေတာ္မ်ားနဲ႔ ဗုဒၶသာသနာေတာ္ရဲ ဂုဏ္ေရာင္ကို ကမၻာက သိထြန္းေျပာင္ဖုိ႔ မရပ္မနား ကမၻာ႔လွည္႔ျပီး ၾကိဳးစားေဆာင္ရြက္ေနတဲ႔အတကြ ္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္က ေလးစားရတ႔ဲ သူ႔ရဲ႕ေက်းဇူးရွင္ သီတဂူဆရာေတာ္ ဘဒၵႏၱဥာဏိႆရန႔ဲ မိမိတို႔ နယူးေယာက္ျမိဳ႕ ဘရုတ္ကလင္မွာရိွတ႔ဲ ေလာကခ်မ္းသာ (ဘာဂင္) ေက်ာင္းမွာ ေတြ႔ဆုံခဲ႔စဥ္က သီတဂူ ဆရာေတာ္ မိန္႔ၾကားခဲ႔တဲ႔ စကား အျမဳေတ တစ္ခုကုိ မိမိေလးေလးစားစား မွတ္သားထားခဲ႔ဖူးတယ္။
“တပည့္ေတာ္က ခရီးသြားတယ္ဆုိရင္ ေရာက္ဖူးတယ္ရွိရုံသြားေနသူေတြကုိ ဘာမွ မခ်ီးက်ဴးလုိဘူး ခရီးသြားတယ္ ဆုိတာ ေျခရာထင္ေအာင္သြားမွ သေဘာက်တယ္၊ အရွင္ဘုရားက ဒီအေမရိကန္မွာ ပဌာန္းသင္တန္းေလးေတြပုိ႔ခ်ေပးေနတာ အေတာ္ေလး ထိေရာက္တယ္ ၾကားရလုိ႔ သာဓုေခၚပါတယ္”တဲ႔။ အခု သီတဂူဆရာေတာ္ရဲ႕ တပည့္ တစ္ပါးျဖစ္တဲ႔ ေဒါက္တာအရွင္ၾသသဓလဲ ဆရာေကာင္းတပည့္ပီသစြာပဲ ဆရာေတာ္သေဘာက်ေလာက္ေအာင္ MA, Ph.D ဆုိတဲ႔ ေျခရာေတြ၊ သီတဂူကမၻာ႔ဗုဒၶတကၠသိုလ္မွာ ဒုတိယ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ဆိုတ႔ဲေျခရာသာမက ရန္ကုန္အနီးက ေမွာ္ဘီျမိဳ႕မွာလဲ “မေဟာသဓပ႑ိတ” ဆိုတ႔ဲ ေက်ာင္းတိုက္ၾကီးကို တည္ေထာင္ျပီး တိုင္းရင္းသားစုံ သာမေဏေလးမ်ားေမးြ ျမဴျပီး ဆႏၵရိွရာ ေလာကီ ေလာကုတၱရာပညာေရးမ်ား ျပီးေျမာက္ေအာင္ သင္ၾကားေပးဖုိ႔ စီမံကိန္းၾကီးတစ္ခုကုိလဲ စတင္ေနျပီဆုိတာ
သိရတဲ႔အတြက္ ႏွစ္ငါးဆယ္ဆုိတဲ႔ ေရႊသက္တန္းအတြင္းမွာ ေရႊေျခရာေတြ အေတာ္ေလးထင္ေအာင္ ခရီးသြားခဲ႔ေပသကုိး လုိ႔ နွစ္ေထာင္းအားရ သာဓုေခၚမိပါတယ္။
သံေသေရႊရဲ႕ ေရႊခရီးတစ္ေလွ်ာက္ ထိေတြ႔သမွ် အမ်ဳိးေကာင္းသား ရတနာမ်ားကုိ ေရႊျဖစ္ေအာင္ထိတုိ႔ ေပးနဳိင္ပါေစလုိ႔ ဆႏၵျပဳရင္း ဒီမုဒိတာ စာပုဒ္ကုိ နိဂုမ္းခ်ဳပ္ပါရေစ။
သင့္အေၾကာင္း သင့္လုုပ္ငနး္ ေၾကာ္ျငာ သည္ေနရာမွာ ေၾကာ္ျငာႏိုုင္ပါျပီ
